De Goudsbloem: open!
9Ik wil best
f 20ÖCV betalen
voor die troep"
Surface
Inbraak
Depot vol, expositieruimte vol
Inbraak
opgelost
Autodiefstal
Fietster
geschept
Eén middenstander
komt over de brug
Vrachtauto
uitgebrand
Collectie
merendeels
in
kelder
opgeslagen
VRIJDAG 6 JANUARI 1978
4
Schiedam Een
week na de ope
ning vindt in café
De Goudsbloem
reeds een theate-
raktiviteit plaats.
Vanavond treedt
in de vroegere
mouterij de Haagse
groep Surface op,
een aevenmansfor-
matie die in gezel
schap van zangeres
Jeanette funk - en
reggaegeluiden ten
gehore brengt. De
toegang is gratis.
Om negen uur be
gint het.
Schiedam Uit een niet be
woond huis op de hoek van-
de Lcuentzlaan en de Morse-'
straat is een twaalfdelige cas
sette gestolen. De waarde be
draagt 750 gulden.
De dader is het pand in Schie-
dam-Oost binnengekomen via
de achterzijde, waar een ruit
werd ingeslagen. Bij de politie
heeft de bendenbuurman de
39-jarige bakker G. K. aangif
te gedaan.
I luseum
I laassluis
Vlaardïngen De inbraak die
in de nacht van 21 op 22
december bij Machinefabriek
De Toekomst aan de Vlaar-
dïngse Havenstraat heeft
plaatsgevonden is hoege
naamd opgelost. De buit: een
rubberen speedboat op trailer
en andere watersportartikelen
ter waarde van in totaal
28.000 gulden is geheel achter
haald.
De hoofddader van de diefstal
is de 14-jarige C. J. de R. uit
Den Haag. Hij had de boot bij
een kennis in Winterswijk on
dergebracht. De R. heeft hulp»
gehad van een mededader.
Hij weigert echter daarover
mededelingen te doen.
Schiedam Opnieuw is een
auto gestolen. Deze keer werd
een Datsun 1000-deluxe ont
vreemd uit de Van Hallstraat'
in wijk Nieuwland. Eigenares
se is mevrouw C. A. W.-T. (31),
die bij de politie aangifte*
heeft gedaan. De waarde van
de auto is bijna acht mille; het
bouwjaar is '76. Het kenteken
nummer is 89-MU-85 en de
kleur van de wagen is rood.
Schiedam Na een botsing op
het kruispunt van de Harga-
laan en de Nieuwe Damlaan
is de 17-jarige M. de G. uit
Schiedam met een hersen
schudding en wat kneuzingen
opgenomen in het Noletzie-
kenhuis.
Het meisje had met haar fiets
geen vrije doorgang gekregen
1 van een auto die rechts af
sloeg en die werd bestuurd
door de 31-jarige H. J. uit
Alphen aan de Rijn.
was geschreven. Bomvol
plannen. Stage heette het,
en een aardige geste van
de plannenmakers - met
name Alexander Penders
en Abraham Uil - was wel
dat de naam op een boel
manieren kon worden uit
gesproken.-Stage was dan
ook nogal veelomvattend
door Kor Kegel
bedoeld: meer dan een
café werd beoogd, de ge
dachten gingen uit naar
een mengelmoes van
mensenhulp en culturele
blijheid (de rechtswinkel
vormde daarin een scha-
keltje, maar werd „al
vast" los van Stage ont
wikkeld en draait nu in
centrum De Kreek aan de
Lange Haven).
't Kwam er niet van. Sta
ge zou een dure grap wor
den, hoewel serieus be
doeld, en voorlopig werd
het starten van een café
als eerste streven gezien.
Daarna zou men wel ver-
der kijken, de Gouds
bloem is immers groot ge
noeg. De begane grond is
de caféruimte: de verdie
ping daarboven is nog
niet zo aan kant.
Een adempauze? De ver
gunningen voor het café,
mondeling toegezegd, zijn
onderweg: maar het
vraagtekengezicht van
bijvoorbeeld Carl van
Meerendonk, één van de
jongeren die destijds een
handje hielpen bij de res
tauratie, duidt erop dat
het achter de tap opprik
ken van die papieren niet
de laatste stap moet bete
kenen. Op naar de eerste
verdieping, luidt het mot
to, wil het café niet ver
worden tot doorsnee-
kroeglokaal. Daar is het
te mooi voor geworden.
©Van historische waar
de is de Goudsbloem: in
vijf jaren tijd is het van
de ondergang gered. Het
gebouw is nu Schiedams
grootste café, en is ver
bluffend mooi geworden.
©Nog weinig ruchtbaar
heid werd gegeven aan de
opening, daarom is het
overdag nog rustig in de
vroegere mouterij, 's
Avonds loopt het al vol
ler.
Vlaardingen „Tweeduizend gulden voor het aanleg
gen van een trap? Dat vind ik prima, dat wil Ik
best betalen!" Zo luidt de mening van de eerste
Vlaardingse middenstander uit het centrum, die
bereid is te dokken voor de aanleg van de door
de middenstand geplande trap, die zou moeten
komen te liggen tussen de Hema en hobbyzaak Van
Lopik, aan de Hoogstraat.
Die eerste tweeduizend gulden
is afkomstig van de heer W.
F. van Benten van kleding
zaak Mikx, eveneens aan de
Hoogstraat gevestigd. Na het
lezen van het artikel in onze
krant van afgelopen maandag
2 januari, waarin het trapplan
van de Vlaardingse winkeliers
werd aangekondigd, belde
Van Benten ons op. Hij vertel
de, dat hij het een leuk plan
vond. De verbinding tussen
het Liesvdd en de Hoogstraat
zou er door verbeterd moeten
worden. De „slingerende" tun
neltjes aan weerszijden van
het Liesveldviaduct blijken in
feite al van begin af aan geen
ideaal middel om van de
Hoogstraat naar het Liesveld
of andereom te lopen.
Op het Vlaardingse stadhuis
heeft men sinds anderhalf
jaar een plannetje liggen voor
verandering van de huidige
situatie. Kosten: 280.000 gal
den! Maar de gemeente wil en
kan dat niet betalen. Terwijl
de middenstand vindt, dat de
gemeente moet opdraaien
voor de kosten. Voorlopig is
Mikx man W. F. van Benten
daarop een uitzondering. „Als
we nu eens met z'n allen twee
duizend gulden op tafel leg
gen. Er zijn toch zeker wel
honderd winkeliers in het
Vlaardingse centrum. Twee
ton! Dan ben je al een aardig
end op weg", zegt hij.
Het is overigens nog maar de
vraag of het trapplan van de
middenstand überhaupt kèn
worden uitgevoerd. Op afde
ling 5 voor stadson twikkeling
en openbare werken wordt
momenteel een notaatje in el
kaar gezet over het braaklig
gende terreintje naast de He-
ma. Volgens het structuurplan
moet het gebied een woon- en
winkelvoorziening worden
toebedeeld. En de mogelijkhe
den hiervan worden op het
ogenblik op schrift gezet in
die nota.
Vlaardingen Een vrachtauto
die op de Vlaardingse Bin
nensingel stond is gistermor
gen geheel uitgebrand.
De oorzaak van de brand is nog
niet bekend.
Ruilbeurs
Schiedam Ook in het nieuwe
jaar houdt wijkvereniging
Nieuwland haar maandelijkse
ruilbeurs. Evenals vorig jaar
vindt dat plaats op de tweede
dinsdag van de maand.
De eerstkomende wordt gehou
den in gebouw De Jeugdha-
ven aan de Albardastraat 65.
De bijeenkomst begint om
18.00 uur.
waarheen?
In de schaduw van de
Noordmolen stond de ou
de mouterij donker en
verlaten, solide en stevig,
dat wel, maar in een ver
pauperende Branders-
buurt: de sloop zou wel
doorzetten. December 72
was het, en heimelijk
klauterde een tweetal op
gympjes door één van de
ramen. Dat was het begin
van de aktie. De Gouds
bloem is nu officieel ge
red van de ondergang -
een week geleden, op de
valreep van 1977, werd
het monument geopend
als café, meteen het
grootste van Schiedam.
Die schaduw is nu weg.
Op de molen gerichte
schijnwerpers belichten
ook de omgeving in enige
mate. Binnen is de
Goudsbloem nog indruk
wekkender: zo mooi en
rustgevend dat je je af
vraagt, hoe ooit Cor Bol-
mers als wethouder voor
stadsontwikkeling zo ra
zend kon worden dat hij
een belangstellend heer
van monumentenzorg
eruit smeet.
Nou zat daar natuurlijk
meer achter dan alleen
een haze bui, want het
paste bepaald niet in de
gemeentelijke plannen -
voor zover die bestonden
- dat in de lente van 1973
daadwerkelijk met de
schoonmaak werd begon
nen. Een aardige groep
stak in de Goudsbloem de
handen uit de mouwen,
enthousiast geworden na
die kraakaktie van een
paar maanden daarvoor
van Bertus Notenboom
en Hans de Ruiter. Volop
bedrijvigheid was er. Ter
wijl Schiedam gewoon
zijn gangetje ging, wer
den in de voormalige
mouterij de steentjes één
voor één keurig afgebikt;
en wie in die dagen op
het Spieringshoeklyceum
zat, had wel eens iets ge
hoord van Schienoko (om
het makkelijk te maken:
de Brandersbuurt, tussen
de Schie, Noordvest-
gracht en Korte Haven).
De eerste bedreiging voor
de nijvere Goudsbloem-
groep was buurvrouw
Bols. Een dochteronder
neming van die firma,
Amager BV, leek wel zin
te hebben in het forse
gebouw op de hoek van
Noordvest en Sint Anna-
zu sterstra at Zij schaarde
zich met de gemeente
rond de tafel en de span
ning was te snijden -
maar bevrijdend was de
wethouderlijke conclusie
(ergens in '76, van Bol-
mers' opvolger Chris Zij
develd) dat de Gouds
bloem het morele bezit
was geworden van de jon
geren.
STAGE
Met die „jongeren" werd
gedoeld op het vijftal, dat
momenteel het cafébe
drijf runt: Yvonne, Ber
tus, Frank, Rita en Hans.
Dat moest even duidelijk
gesteld worden in het
stadskantoor, want er
was hartje zomer '76 een
conflictje. Een project
was uitgedacht, een nota
Hei gemeentemuseum van Maassluis groeit uit zijn
jas. Een oude constatering want dit is al jaren het
geval. De expositieruimte is te vol en precies
hetzelfde geldt voor het depot. Jammer voor Maas
sluis, jammer voor conservator Jan Rotes, die van
de hoofdconsuient van het ministerie van CRM
voor de musea onlangs te horen kreeg „een actief
beleid te voeren". Met twaalf a dertien tentoonstel-
fingen per jaar toont de conservator aan bepaald
niet stil te zitten. Daarnaast organiseert hij tal van
lezingen binnen het museum en andere activiteiten
waarvan het evenement „Maassluise amateurs ex
poseren" er het vorige jaar een van was.
Toch ziet het er naar uit, dat
Jan Rohns „voeren van een
actief beleid" een steeds frus-
trerender bezigheid aan het
worden is. Hij moet roeien
met de riemen die hij heeft en
die zijn voor een conservator
met frisse ideeën en met een
mentaliteit van handen uit de
mouwen wel erg gebrekkig. In
de tien jaar van zijn bestaan
heeft het museum een naam
opgebouwd in Maassluis, en
tot zelfs ver daar buiten. Over
bezoekersaantallen heeft het
museum niet te klagen, het
scoort daar zelfs erg hoog in.
Veertig procent daarvan komt
uit Maassluis, eenzelfde per
centage uit de regio en de rest
van elders. Vooral die laatste
groep twintig procent
toont de „buiten regionale
functie en belangstelling"
goed aan; en dat voor een
museum in een gemeente met
uiteindelijk slechts dertigdui
zend inwoners.
Kwaliteit
De uitspraak van de man van
CRM over het museumbeleid
heeft helaas nauwelijks conse
quenties. Jan Rohn kan geen
ijzer met handen breken en
dat geldt ook voor de eige
naar van het museum, het
gemeentebestuur. Tenslotte
moet de relatief kleine ge
meenschap van Maassluis
voor de kosten opdraaien.
Ook kwalitatief kan men daar
om niet meer goed uit de voe-
door
Chris van Bremen
ten. Dit is in tegenstelling tot
wat men zou vermoeden. Een
logische reactie is immers:
Als het depot zo vol ligt dan
zoek je daar alleen het beste
van het beste van uit en zit
je met je tentoonstelling kwa
litatief altijd goed. „Inder
daad", beaamt conservator
Jan Rohn. „Probleem is ech
ter, dat de verhoudingen met
name het afgelopen jaar
scheef zijn komen te liggen.
Door de grote hoeveelheid
schenkingen (altijd welkom,
benadrukt hij) blijft nu veel
te veel in de kelder liggen.
Daar doe je de schenkers van
kunstwerken uiteindelijk te
kort aan".
Schenkingen
O
Cijfers tonen aan hoe het zit.
Ongeveer tien procent van de
collectie, dat in het depot ligt
opgeslagen, kan slechts gedu
rende drie weken per jaar
worden geëxposeerd. „Veel te
weinig", oordeelt de conserva
tor. „Op deze manier heeft het
weinig zin om kunstwerken
aan ons over te doen. Waarom
bied je ons immers iets aan?
Uiteraard met de bedoeling,
dat iedereen de gelegenheid
wordt geboden ervan te genie
ten. Moeten wij de overgrote
meerderheid van de werken
opslaan dan heeft de schen
king nauwelijks enige zin".
Dit ruimtegebrek heeft volgens
Jan Rohn er al toe geleid dat
kunstverzamelaars er steeds
minder voor voelen hun be
zittingen aan het museum in
bruikleen over te dragen. Lie
ver wachten zij af totdat er
verbetering komt in de huidi
ge situatie.
Voor wat de hedendaagse kunst
betreft is het nog ongunstiger
gesteld. Wil je de schenkers
recht doen dan zou volgens
Rohn ongeveer twintig pro
cent van de ontvangen wer
ken moeten kunnen worden
tentoongesteld. „Nog meer
zelfs als het om topkwaliteit
gaat", laat hij daarop volgen.
De ongeveer vierhonderd mo
derne werken, die het mu-
'seum nu in bruikleen heeft,
ligt het overgrote deel opge
slagen in het depot, en wel
maar liefst 98 procent. Twee
procent wordt jaarlijks drie a
Rohn: „De scheeps
modellen zouden allemaal in
vitrines geplaatst moeten
worden. Zo is het maar een
rommeltje"
vier weken geexposeerd waar
na de hele zaak weer vlug
wordt opgeborgen om plaats
te maken voor ander werk.
„Niet elegant tegenover onze
schenkers, met leuk voor de
bezoekers, die er steeds als de
kippen bij moeten zijn om een
tentoonstelling te bezoeken
omdat die anders weer snel
wordt opgeruimd", vindt Jan
Rohn.
Te vol
De verzameling van oudheid
kundige werken ligt gelukkig
wat minder langdurig in de
kelder van het oude stadhuis
aan de Hoogstraat opgeslagen
dan hun hedendaagse soortge
noten. Zo'n dertig procent is
permanent in het museum
aan de Zuiddi]k te zien. Maar
vraag niet hoe. De werken
hggen niet alleen op de boven
ste verdieping van het ge
bouw te veel opeengestapeld,
bovendien bevindt zich een
vitrine met oudheidkundige
vondsten in de kantoorruimte.
Dit laatste geeft weer een ex
tra probleem. Een zichzelf
respecterend museum kan de
kantoorruimte niet tevens
voor expositie benutten. Hier
door kan een gesprek tussen
conservator en exposanten
over een te houden tentoon
stelling zelden rustig verlo
pen.
Deels vanwege dat gebrek aan
ruimte heerst er m het ge
bouw waarin het museum is
gevestigd wel een sfeer van
gezelligheid. De entree is be
paald uniek. Vergeleken bij
de tweede verdieping doet de
tentoonstelling „hedendaags"
op het eerste gezicht koud en
kaal aan. „Maar zo dreigen
we als museum aan ons doel
voorbij te gaan.
Als conservator moet je de
kunst verstaan iets te presen
teren opdat de tentoonstelling
zoals dat van het „heden
daags" redelijk het geval is,
volledig tot zijn recht komt.
Als museum is het op de
tweede verdieping immers
een rommeltje mét een opeen
stapeling van scheepsmodel
len. die eigenlijk allemaal in
een vitrine geplaatst dienen te
worden met schilderijen ach
ter oudheidkundige voorwer
pen geplaatst en ontoereiken
de verlichting. Van de be
schikbare ruimte zou als goe
de expositie slechts eenderde
van wat er nu ligt benut mo
gen worden wil je alles volle
dig tot zijn recht laten ko
men".
Dit inconsequente beleid op
de eerste verdieping een goe
de verdeling tussen ruimte en
tentoongestelde werken en op
de tweede verdieping te veel
op één hoop gestapeld
heeft zijn reden: Het depot is
ook al vol. „Wat dat betreft
is het maar gelukkig dat het
„Vervier
voucfiging
van de
ruimte
noodzakelijk"
aantal schenkingen terug
loopt", stelt Jan cynisch vast.
Oplossing
De ideale situatie: een vervier
voudiging van ruimte. Helaas
kan Jan Rohn dat door de
komst van een nationaal
sleepvaartmuseum in het ou
de stadhuis wel vergeten. Zijn
problemen worden alleen
maar verergerd want hij 2al
er ten behoeve van de meuwe
instelling er zijn depot m de
kelder voor moeten opruimen.
Dan is daar ook nog het
schuurkerkje, dat na de reno
vatie een culturele bestem
ming krijgt. Een commissie
heeft de zaak in onderzoek.
Tenslotte kan het museum
ook met een loopbrug verbon
den worden aan het er naast
gelegen pand Zuiddijk 18, dat
reeds geruime tijd geleden
door de gemeente werd aan
gekocht. Daarmee verdubbelt
de ruimte van het museum
zich. „Voldoende voor nu
maar over enkele jaren ko
men we we/r in de proble
men".
In maart van dit jaar ver
schijnt de conservator met
zijn museumnota. „Begrijp
me goed", stelt hij met grote
nadruk, „beschouw ons ge
sprek en de nota niet als één
grote jammerklacht. Tenslot
te hebben we in Maassluis
een museum waar we trots
op mogen zijn. Wat ook van
groot belang is: het gemeen
tebestuur is van goede wil.
Maar problemen zijn er wel".