De Goudsbloem: open! 9Ik wil best f 20ÖCV betalen voor die troep" Surface Inbraak Depot vol, expositieruimte vol Inbraak opgelost Autodiefstal Fietster geschept Eén middenstander komt over de brug Vrachtauto uitgebrand Collectie merendeels in kelder opgeslagen VRIJDAG 6 JANUARI 1978 4 Schiedam Een week na de ope ning vindt in café De Goudsbloem reeds een theate- raktiviteit plaats. Vanavond treedt in de vroegere mouterij de Haagse groep Surface op, een aevenmansfor- matie die in gezel schap van zangeres Jeanette funk - en reggaegeluiden ten gehore brengt. De toegang is gratis. Om negen uur be gint het. Schiedam Uit een niet be woond huis op de hoek van- de Lcuentzlaan en de Morse-' straat is een twaalfdelige cas sette gestolen. De waarde be draagt 750 gulden. De dader is het pand in Schie- dam-Oost binnengekomen via de achterzijde, waar een ruit werd ingeslagen. Bij de politie heeft de bendenbuurman de 39-jarige bakker G. K. aangif te gedaan. I luseum I laassluis Vlaardïngen De inbraak die in de nacht van 21 op 22 december bij Machinefabriek De Toekomst aan de Vlaar- dïngse Havenstraat heeft plaatsgevonden is hoege naamd opgelost. De buit: een rubberen speedboat op trailer en andere watersportartikelen ter waarde van in totaal 28.000 gulden is geheel achter haald. De hoofddader van de diefstal is de 14-jarige C. J. de R. uit Den Haag. Hij had de boot bij een kennis in Winterswijk on dergebracht. De R. heeft hulp» gehad van een mededader. Hij weigert echter daarover mededelingen te doen. Schiedam Opnieuw is een auto gestolen. Deze keer werd een Datsun 1000-deluxe ont vreemd uit de Van Hallstraat' in wijk Nieuwland. Eigenares se is mevrouw C. A. W.-T. (31), die bij de politie aangifte* heeft gedaan. De waarde van de auto is bijna acht mille; het bouwjaar is '76. Het kenteken nummer is 89-MU-85 en de kleur van de wagen is rood. Schiedam Na een botsing op het kruispunt van de Harga- laan en de Nieuwe Damlaan is de 17-jarige M. de G. uit Schiedam met een hersen schudding en wat kneuzingen opgenomen in het Noletzie- kenhuis. Het meisje had met haar fiets geen vrije doorgang gekregen 1 van een auto die rechts af sloeg en die werd bestuurd door de 31-jarige H. J. uit Alphen aan de Rijn. was geschreven. Bomvol plannen. Stage heette het, en een aardige geste van de plannenmakers - met name Alexander Penders en Abraham Uil - was wel dat de naam op een boel manieren kon worden uit gesproken.-Stage was dan ook nogal veelomvattend door Kor Kegel bedoeld: meer dan een café werd beoogd, de ge dachten gingen uit naar een mengelmoes van mensenhulp en culturele blijheid (de rechtswinkel vormde daarin een scha- keltje, maar werd „al vast" los van Stage ont wikkeld en draait nu in centrum De Kreek aan de Lange Haven). 't Kwam er niet van. Sta ge zou een dure grap wor den, hoewel serieus be doeld, en voorlopig werd het starten van een café als eerste streven gezien. Daarna zou men wel ver- der kijken, de Gouds bloem is immers groot ge noeg. De begane grond is de caféruimte: de verdie ping daarboven is nog niet zo aan kant. Een adempauze? De ver gunningen voor het café, mondeling toegezegd, zijn onderweg: maar het vraagtekengezicht van bijvoorbeeld Carl van Meerendonk, één van de jongeren die destijds een handje hielpen bij de res tauratie, duidt erop dat het achter de tap opprik ken van die papieren niet de laatste stap moet bete kenen. Op naar de eerste verdieping, luidt het mot to, wil het café niet ver worden tot doorsnee- kroeglokaal. Daar is het te mooi voor geworden. ©Van historische waar de is de Goudsbloem: in vijf jaren tijd is het van de ondergang gered. Het gebouw is nu Schiedams grootste café, en is ver bluffend mooi geworden. ©Nog weinig ruchtbaar heid werd gegeven aan de opening, daarom is het overdag nog rustig in de vroegere mouterij, 's Avonds loopt het al vol ler. Vlaardingen „Tweeduizend gulden voor het aanleg gen van een trap? Dat vind ik prima, dat wil Ik best betalen!" Zo luidt de mening van de eerste Vlaardingse middenstander uit het centrum, die bereid is te dokken voor de aanleg van de door de middenstand geplande trap, die zou moeten komen te liggen tussen de Hema en hobbyzaak Van Lopik, aan de Hoogstraat. Die eerste tweeduizend gulden is afkomstig van de heer W. F. van Benten van kleding zaak Mikx, eveneens aan de Hoogstraat gevestigd. Na het lezen van het artikel in onze krant van afgelopen maandag 2 januari, waarin het trapplan van de Vlaardingse winkeliers werd aangekondigd, belde Van Benten ons op. Hij vertel de, dat hij het een leuk plan vond. De verbinding tussen het Liesvdd en de Hoogstraat zou er door verbeterd moeten worden. De „slingerende" tun neltjes aan weerszijden van het Liesveldviaduct blijken in feite al van begin af aan geen ideaal middel om van de Hoogstraat naar het Liesveld of andereom te lopen. Op het Vlaardingse stadhuis heeft men sinds anderhalf jaar een plannetje liggen voor verandering van de huidige situatie. Kosten: 280.000 gal den! Maar de gemeente wil en kan dat niet betalen. Terwijl de middenstand vindt, dat de gemeente moet opdraaien voor de kosten. Voorlopig is Mikx man W. F. van Benten daarop een uitzondering. „Als we nu eens met z'n allen twee duizend gulden op tafel leg gen. Er zijn toch zeker wel honderd winkeliers in het Vlaardingse centrum. Twee ton! Dan ben je al een aardig end op weg", zegt hij. Het is overigens nog maar de vraag of het trapplan van de middenstand überhaupt kèn worden uitgevoerd. Op afde ling 5 voor stadson twikkeling en openbare werken wordt momenteel een notaatje in el kaar gezet over het braaklig gende terreintje naast de He- ma. Volgens het structuurplan moet het gebied een woon- en winkelvoorziening worden toebedeeld. En de mogelijkhe den hiervan worden op het ogenblik op schrift gezet in die nota. Vlaardingen Een vrachtauto die op de Vlaardingse Bin nensingel stond is gistermor gen geheel uitgebrand. De oorzaak van de brand is nog niet bekend. Ruilbeurs Schiedam Ook in het nieuwe jaar houdt wijkvereniging Nieuwland haar maandelijkse ruilbeurs. Evenals vorig jaar vindt dat plaats op de tweede dinsdag van de maand. De eerstkomende wordt gehou den in gebouw De Jeugdha- ven aan de Albardastraat 65. De bijeenkomst begint om 18.00 uur. waarheen? In de schaduw van de Noordmolen stond de ou de mouterij donker en verlaten, solide en stevig, dat wel, maar in een ver pauperende Branders- buurt: de sloop zou wel doorzetten. December 72 was het, en heimelijk klauterde een tweetal op gympjes door één van de ramen. Dat was het begin van de aktie. De Gouds bloem is nu officieel ge red van de ondergang - een week geleden, op de valreep van 1977, werd het monument geopend als café, meteen het grootste van Schiedam. Die schaduw is nu weg. Op de molen gerichte schijnwerpers belichten ook de omgeving in enige mate. Binnen is de Goudsbloem nog indruk wekkender: zo mooi en rustgevend dat je je af vraagt, hoe ooit Cor Bol- mers als wethouder voor stadsontwikkeling zo ra zend kon worden dat hij een belangstellend heer van monumentenzorg eruit smeet. Nou zat daar natuurlijk meer achter dan alleen een haze bui, want het paste bepaald niet in de gemeentelijke plannen - voor zover die bestonden - dat in de lente van 1973 daadwerkelijk met de schoonmaak werd begon nen. Een aardige groep stak in de Goudsbloem de handen uit de mouwen, enthousiast geworden na die kraakaktie van een paar maanden daarvoor van Bertus Notenboom en Hans de Ruiter. Volop bedrijvigheid was er. Ter wijl Schiedam gewoon zijn gangetje ging, wer den in de voormalige mouterij de steentjes één voor één keurig afgebikt; en wie in die dagen op het Spieringshoeklyceum zat, had wel eens iets ge hoord van Schienoko (om het makkelijk te maken: de Brandersbuurt, tussen de Schie, Noordvest- gracht en Korte Haven). De eerste bedreiging voor de nijvere Goudsbloem- groep was buurvrouw Bols. Een dochteronder neming van die firma, Amager BV, leek wel zin te hebben in het forse gebouw op de hoek van Noordvest en Sint Anna- zu sterstra at Zij schaarde zich met de gemeente rond de tafel en de span ning was te snijden - maar bevrijdend was de wethouderlijke conclusie (ergens in '76, van Bol- mers' opvolger Chris Zij develd) dat de Gouds bloem het morele bezit was geworden van de jon geren. STAGE Met die „jongeren" werd gedoeld op het vijftal, dat momenteel het cafébe drijf runt: Yvonne, Ber tus, Frank, Rita en Hans. Dat moest even duidelijk gesteld worden in het stadskantoor, want er was hartje zomer '76 een conflictje. Een project was uitgedacht, een nota Hei gemeentemuseum van Maassluis groeit uit zijn jas. Een oude constatering want dit is al jaren het geval. De expositieruimte is te vol en precies hetzelfde geldt voor het depot. Jammer voor Maas sluis, jammer voor conservator Jan Rotes, die van de hoofdconsuient van het ministerie van CRM voor de musea onlangs te horen kreeg „een actief beleid te voeren". Met twaalf a dertien tentoonstel- fingen per jaar toont de conservator aan bepaald niet stil te zitten. Daarnaast organiseert hij tal van lezingen binnen het museum en andere activiteiten waarvan het evenement „Maassluise amateurs ex poseren" er het vorige jaar een van was. Toch ziet het er naar uit, dat Jan Rohns „voeren van een actief beleid" een steeds frus- trerender bezigheid aan het worden is. Hij moet roeien met de riemen die hij heeft en die zijn voor een conservator met frisse ideeën en met een mentaliteit van handen uit de mouwen wel erg gebrekkig. In de tien jaar van zijn bestaan heeft het museum een naam opgebouwd in Maassluis, en tot zelfs ver daar buiten. Over bezoekersaantallen heeft het museum niet te klagen, het scoort daar zelfs erg hoog in. Veertig procent daarvan komt uit Maassluis, eenzelfde per centage uit de regio en de rest van elders. Vooral die laatste groep twintig procent toont de „buiten regionale functie en belangstelling" goed aan; en dat voor een museum in een gemeente met uiteindelijk slechts dertigdui zend inwoners. Kwaliteit De uitspraak van de man van CRM over het museumbeleid heeft helaas nauwelijks conse quenties. Jan Rohn kan geen ijzer met handen breken en dat geldt ook voor de eige naar van het museum, het gemeentebestuur. Tenslotte moet de relatief kleine ge meenschap van Maassluis voor de kosten opdraaien. Ook kwalitatief kan men daar om niet meer goed uit de voe- door Chris van Bremen ten. Dit is in tegenstelling tot wat men zou vermoeden. Een logische reactie is immers: Als het depot zo vol ligt dan zoek je daar alleen het beste van het beste van uit en zit je met je tentoonstelling kwa litatief altijd goed. „Inder daad", beaamt conservator Jan Rohn. „Probleem is ech ter, dat de verhoudingen met name het afgelopen jaar scheef zijn komen te liggen. Door de grote hoeveelheid schenkingen (altijd welkom, benadrukt hij) blijft nu veel te veel in de kelder liggen. Daar doe je de schenkers van kunstwerken uiteindelijk te kort aan". Schenkingen O Cijfers tonen aan hoe het zit. Ongeveer tien procent van de collectie, dat in het depot ligt opgeslagen, kan slechts gedu rende drie weken per jaar worden geëxposeerd. „Veel te weinig", oordeelt de conserva tor. „Op deze manier heeft het weinig zin om kunstwerken aan ons over te doen. Waarom bied je ons immers iets aan? Uiteraard met de bedoeling, dat iedereen de gelegenheid wordt geboden ervan te genie ten. Moeten wij de overgrote meerderheid van de werken opslaan dan heeft de schen king nauwelijks enige zin". Dit ruimtegebrek heeft volgens Jan Rohn er al toe geleid dat kunstverzamelaars er steeds minder voor voelen hun be zittingen aan het museum in bruikleen over te dragen. Lie ver wachten zij af totdat er verbetering komt in de huidi ge situatie. Voor wat de hedendaagse kunst betreft is het nog ongunstiger gesteld. Wil je de schenkers recht doen dan zou volgens Rohn ongeveer twintig pro cent van de ontvangen wer ken moeten kunnen worden tentoongesteld. „Nog meer zelfs als het om topkwaliteit gaat", laat hij daarop volgen. De ongeveer vierhonderd mo derne werken, die het mu- 'seum nu in bruikleen heeft, ligt het overgrote deel opge slagen in het depot, en wel maar liefst 98 procent. Twee procent wordt jaarlijks drie a Rohn: „De scheeps modellen zouden allemaal in vitrines geplaatst moeten worden. Zo is het maar een rommeltje" vier weken geexposeerd waar na de hele zaak weer vlug wordt opgeborgen om plaats te maken voor ander werk. „Niet elegant tegenover onze schenkers, met leuk voor de bezoekers, die er steeds als de kippen bij moeten zijn om een tentoonstelling te bezoeken omdat die anders weer snel wordt opgeruimd", vindt Jan Rohn. Te vol De verzameling van oudheid kundige werken ligt gelukkig wat minder langdurig in de kelder van het oude stadhuis aan de Hoogstraat opgeslagen dan hun hedendaagse soortge noten. Zo'n dertig procent is permanent in het museum aan de Zuiddi]k te zien. Maar vraag niet hoe. De werken hggen niet alleen op de boven ste verdieping van het ge bouw te veel opeengestapeld, bovendien bevindt zich een vitrine met oudheidkundige vondsten in de kantoorruimte. Dit laatste geeft weer een ex tra probleem. Een zichzelf respecterend museum kan de kantoorruimte niet tevens voor expositie benutten. Hier door kan een gesprek tussen conservator en exposanten over een te houden tentoon stelling zelden rustig verlo pen. Deels vanwege dat gebrek aan ruimte heerst er m het ge bouw waarin het museum is gevestigd wel een sfeer van gezelligheid. De entree is be paald uniek. Vergeleken bij de tweede verdieping doet de tentoonstelling „hedendaags" op het eerste gezicht koud en kaal aan. „Maar zo dreigen we als museum aan ons doel voorbij te gaan. Als conservator moet je de kunst verstaan iets te presen teren opdat de tentoonstelling zoals dat van het „heden daags" redelijk het geval is, volledig tot zijn recht komt. Als museum is het op de tweede verdieping immers een rommeltje mét een opeen stapeling van scheepsmodel len. die eigenlijk allemaal in een vitrine geplaatst dienen te worden met schilderijen ach ter oudheidkundige voorwer pen geplaatst en ontoereiken de verlichting. Van de be schikbare ruimte zou als goe de expositie slechts eenderde van wat er nu ligt benut mo gen worden wil je alles volle dig tot zijn recht laten ko men". Dit inconsequente beleid op de eerste verdieping een goe de verdeling tussen ruimte en tentoongestelde werken en op de tweede verdieping te veel op één hoop gestapeld heeft zijn reden: Het depot is ook al vol. „Wat dat betreft is het maar gelukkig dat het „Vervier voucfiging van de ruimte noodzakelijk" aantal schenkingen terug loopt", stelt Jan cynisch vast. Oplossing De ideale situatie: een vervier voudiging van ruimte. Helaas kan Jan Rohn dat door de komst van een nationaal sleepvaartmuseum in het ou de stadhuis wel vergeten. Zijn problemen worden alleen maar verergerd want hij 2al er ten behoeve van de meuwe instelling er zijn depot m de kelder voor moeten opruimen. Dan is daar ook nog het schuurkerkje, dat na de reno vatie een culturele bestem ming krijgt. Een commissie heeft de zaak in onderzoek. Tenslotte kan het museum ook met een loopbrug verbon den worden aan het er naast gelegen pand Zuiddijk 18, dat reeds geruime tijd geleden door de gemeente werd aan gekocht. Daarmee verdubbelt de ruimte van het museum zich. „Voldoende voor nu maar over enkele jaren ko men we we/r in de proble men". In maart van dit jaar ver schijnt de conservator met zijn museumnota. „Begrijp me goed", stelt hij met grote nadruk, „beschouw ons ge sprek en de nota niet als één grote jammerklacht. Tenslot te hebben we in Maassluis een museum waar we trots op mogen zijn. Wat ook van groot belang is: het gemeen tebestuur is van goede wil. Maar problemen zijn er wel".

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Nieuwsblad / Schiedamsche Courant / Rotterdams Dagblad / Waterweg / Algemeen Dagblad | 1978 | | pagina 3