't Westland beleefde bange uren
nooit
„De rampnacht heb ik
los knnnen laten"
Is de hond de voornaamste milienvijand?
Jeugdprins Rob
Springvloed
Kind speelt
met vuur
Drukke week
voor Hendrik
de Grote
IJzeren hond
rijdt door
Weer spreekuur
Personenauto
opengebroken
In de roos
Bontjas uit
Havenkerk
gestolen
Aart Ommering:
Urenlang gepraat zou haast de indruk wekken:
DINSDAG 31 JANUARI 1978
«3
Verdronken land rond Maassluis bij de watersnoodramp van 1953.
Westland Hoe zal Delflands
zeewering zich honden? Dat
was de allesoverheersende
vraag voor de bevolking in het
Westland, toen in de nacht van
zaterdag 31 januari op zondag
februari 1953 - nu 25 jaar
geleden - de springvloed onze;
kust teisterde. Terwijl zich
zuidelijker in Zuid-Holland en
op de Zeeuwse eilanden, nog
voor de rest van het land onbe
kende, afgrijselijke tonelen af
speelden, beleefden ook de in
woners vlak langs en wat ver
der verwijderd van de West-
landse kust bange uren."
,De toestand bij Ter Heyde is
kritiek. De duinen bij Monster
en 's-Gravenzande hebben ern
stig te lijden gehad", was de
melding van het hoogheem
raadschap op zondagmiddag.
Terwijl de radioberichten
steeds meer de volle omvang
van de ramp in Zuid-Holland
en Zeeland duidelijk maakten,
voreg men zich ook in het West-
land af hoe groot hst gevaar
was. Op die vroge zondagoch
tend joeg de springvloed de zee
tot slechts even onder het hoog
ste punt van de slag bij Ter
Heyde. De opgezweepte golven
beukten het duin, waarvan gro
te stukken werden weggesla
gen. Ondertussen was bij het
zelfde Ter Heyde, het nog maar
voor eenderde deel herbouwde
vissersdorp dat in de laatste
wereldoorlog voor de vierde
maal met de grond gelijk was
gemaakt, de coaster Elisabeth
gestrand en teger de duinen
gesmakt De vierkoppige be
manning van de 175 ton meten
de kustvaarder had voordien in
nood verkeerd. Eeddingslijnen
uitgooien was onbegonnen
werk, de reddingboot van de
Noord- en Zuidhollandsche kon
geen zee kiezen en de beman
ning werd aangeraden over
boord te springen. Zij brachten
er alle vier het leven af, dankzij
het manmoedige reddingswerk
van de „Heyers", van wie men
sen als Arie Zeeman, Dirk
Voois en Rien de Jong, die de
zeelieden losscheurden uit de
greep van de kokende golven,
en naar de reddingspost in café
De Sport vervoerden, met ere
genoemd mogen worden.
Als zandtaartjes
Bunkers, door de Duitsers tij
dens de bezetting gebouwd, be
gaven het bij tientallen langs
de Westlandse kust. Ondergra
ven door het zand tuimelden
rij de golven tegemoet, de gro
tere braken als zandtaartjes ui
teen, terwijl de zwaarste klon
ten dynamiet ze eerder niet
klein hadden bunnen krijgen.
Het gevaar voor overstroming
loerde niet alleen bij Ter Hey-
de-Monster; maar ook bij 's-
Gravenzande, waar aan het
eind van de Strandweg grote
gaten in de duinenrij waren
geslagen. Heel de 's-Graven-
landse bevolking liep uit met
schoppen en spaden. Er werd
o,a. door de Nationale Reserve
in 's-Gravenzande, met man en
macht gewerkt om het gevaar
te bezweren vóór de aanhou
dende storm het fatale werk
zou voltooien en zowel het
Westland als Delft mogelijk
onder water zouden bomen te
staan. De degelijkheid van de
Delflandse zeewering, gevoegd
jubileum, zegt hij zelf met eni
ge zelfspot in zijn stem.
„Ik had die avond dienst en
werkte toen als portier bij Le
ver's Zeepmaatschappij. Het
stormde ontzettend en het was
opkomend water. Moet je je
voorstellen als je samen met je
collega tot de weinigen behoort
die aan ziet komen dat het op
een regelrechte ramp uitdraait
Want dat stond voor mij vast
Je moet weten dat ik toen al
drieëndertig jaar bij dat bedrijf
zat en wel meer hoog water
had meegemaakt Maar nu-
volgens mij ging het bij ons in
het gebied om slechts twee gol
ven, die heb ik zien aankomen
rollen. Maar dat waren enorme
Momenteel zijn bepaalde plaat
sen wel volgens richtlijnen be
schermd tegen hondepoep,
maar het op heterdaad betrap
pen bij een overtreding is na-
tuur lijk ondoenlijk. Een agent
kan niet gaan staan wachten,
totdat een hond eindelijk be
gint".
Zo duurt de hondepoepdiscus-
sïe eindeloos voort De wethou-
deriijke voeten zijn al vaker in
een drol gezet dan de bewinds
man lief is, en ook WD'er Cor
van PUborg kan geen hoop
door
Kor Kegel
meer luchten of zien. De wet
houder praat over ongerief
voor moeders van spelende kin-
ders en over ernstige aantas
ting van grasvelden.
Hij heeft niet zijn zinnen erop
gezet het hebben van een hond
moeilijker te maken, al beaamt
hij dat ook een hond ruimte
moet hebben om uit te dollen.
„Maar als je in een stad woont,
zijn er bepaalde consequenties.
Als ik nou zie hoe steeds meer
mensen zich ondoordacht een
hond aanschaffen en zich ook
nog dierenvriend durven noe
men. dan kan ik mij persoon
bij de onversaagde arbeid van
het vrijwilligersleger, behoed
den het gebied voor een waar
schijnlijke ramp. Het West
land, met zijn miljoenen-inves
tering van de tuinbouw aan
kassen, warenhuizen en plat-
glasrijen, werd, ondanks ern
stige glasschade, voor het zee
water gevrijwaard.
Bewogen
Het meest bewogen weekeinde
beleefde Maassluis, waarvan
het gehele bovendijkse deel on
geveer anderhalve meter onder
water kwam te staan. Ten zuid-
grondzeeën. Ze sleepten alles
met zich mee. In een mum
stond het hele fabrieksterrein
onder water".
„Zo rond negen uur hebben wij
de brandweer gewaarschuwd.
Er was geen houden meer aan.
Dat komt, omdat op eén gege
ven moment de rookkanalen
van het ketelhuis onder water
liepen- Het betekende voor ons
dat de toestand kritiek werd.
Zo erg hadden wij het nog
nooit meegemaakt Het water
liep nu ook de wat hoger gele
gen hal van het complex bin
nen, zodat mijn collega en ik
naar de eerste verdieping
moesten vluchten. Niemand
was meer te zien, er reed geen
lijk daarover boos maken. Stel
je eens voor, hoe een Sint Ber
nard zich voelt in een tweeka
merflat in Nieuwland. En hoe
veel honden niet dagelijks in
een Groenoordse lift even op
en neer mogen, terwijl zij ei
genlijk kilometers zouden moe
ten rennen..."
Maar, zegt Zijdeveld, dat staat
er in feite los van: „Grasvelden
zijn niet aangelegd om er hon
den te laten poepen".
Toch lijkt de aandacht voor dit
onderwerp sterk overdreven.
De verontreiniging van zand
bakken door massa's zwerfkat
ten maakt nou ook bepaald
niet, dat kinderen fris van het
spelen thuiskomen. En alle bee
tjes zouden helpen...? Zo rede
nerend mag je haast blij zijn,
dat het stadse leven konijntjes
en eekhoorn, hazen en egels,
marters en allerhande vogel
soorten verjaagt Wel eens een
otter in de goot gezien?
Het schadelijke effect van hon
depoep weegt niet op tegen mi
lieuvervuiling door zeepsop,
uitlaatgassen of fabriekslozïn-
gen, om maar eens wat te noe
men. Nou is Zijdeveld in zijn
uiteenzetting daar ook wel te
gen, en natuurlijk kan hij dan
ondertussen best al te losbandi-
en van de Maasdijk stonden
alle straten blank, even ten
westen van de stad stroomde
de Westnieuwlandsepolder on
der water, boerderijen en wo
ningen werden geïsoleerd, de
bewoners konden zich tijdig in
veiligheid stellen. Langs de dijk
tussen Maassluis en Vlaardin-'
gen was het dijkleger van Delf
land vrijwel de gehele dag in
de weer. Pas tegen de avond
kon het hoogheemraadschap
min of meer een balans opma
ken: de hoofdwaterkering was
nergens in gevaar gekomen, de
binnenwaterkering vertoonde
auto meer op straat en de
brandweer kon zijn werk ook
niet meer doen. Het water
spoelde naar binnen en ook de
storm verhevigde. Vlaardingen
zag er spookachtig uit."
„Toen wij eenmaal veilig op de
eerste verdieping zaten drong
het plotseling tot mij door dat
er nog enkele collega's beneden
in het gebouw waren die wel
licht opgesloten zaten, en niet
meer weg konden vanwege het
snelstijgende waterpeiL Het
ging om de collega's in de ma
chinekamer, in de kelder van
het bedrijf. Als een gek rende
ik weer terug naar de begane
grond en waadde door het wa
ter. Maar ik moest natuurlijk
echter, o.a. in 's-Gravenzande,
een aantal zwakke plekken, die
inmiddels echter afdoende wa
ren beveiligd, terwijl een aantal
kleine gaten waren gestopt. Dat
duinstukken waren weggesla
gen vond Delfland niet zo alar
merend - „Dat komt er in de
zomer door aanstuiving wel
weer bij", - maar de afbrokke
ling was nu wel heel erg ge
weest Terwijl de orkaan boven
dit stukje Zuid-Holland lang
zaam afnam kon men heel
voorzichtig concluderen: „de si
tuatie meester te zijn." Hoe ern
stig de gevolgen voor deze om-
dieper, de kelder in. Met stro
men stortte het water van de
trappen af de kelder in. De
deur zat klem vanwege de
druk. Toen deze echter open
schoot, gebeurde dat zo hard
dat ik die deur tegen mijn
hoofd kreeg, een stalen deur.
De jongens waren weer vrij,
maar ik wist van niets meer.
Pas op de eerste verdieping
kwam ik weer wat versuft bij,
zo misselijk als een kat en met
een barstende hoofdpijn, Maar
ze konden mij natuurlijk niet
helpen. Er was geen dokter'
aanwezig en er eentje halen
was er natuurlijk niet bij- Het
water stond veel te hoog, er
kon geen wagen bij ons komen.
geving waren geworden als de
storm zijn kracht zou hebben
behouden, laat zich slechts ra
den
Tijd om opgelucht adem te ha
len was er nauwelijks. Zowel
in het Westland als overal el
ders in het land, kwam een
grootscheepse hulpabtie op
gang, gericht op opvang van
evacués, het inrichten van cen
tra op allerlei plaatsen In stad
en dorp, het verzamelen van
geld, kleding en dekens voor
de (berooide) evacués uit de
Zuidhollandse en Zeeuwse
rampgebieden die de volgende
Hele dagen zit Aart
Ommering, de vroegere
„kindervriend van
Vfaardingen", gekluisterd
op een stoei.
Pas 'smorgens -zondag 1 fe
bruari- kon ik worden gehol
pen. Toen slaagde een zieken
wagen er in ondanks het toch
nog hoge water -dat in de loop
van de nacht eigenlijk al weer
aan het zakken was- mij weg
te halen en naar het Noletzie-
kenhuis te brengen. Daar heb
ik heel wat maanden gelegen..."
„Het eigenaardige was dat ik
spoedig herstelde, althans daar
leek het op. Mijn hoofdpijn
zakte, de misselijkheid was
weg. Kortom, van die hersen
schudding had ik weinig last.
Maar er openbaarde zich iets
veel ergers. Ik kon mijn linker
been niet meer zo goed bewe
gen. Het bleef naar stijf, het
sleepte mij eigenlijk na. Het
wilde niet meer lukken. Wat de
doktoren ook probeerden, rij
slaagden er niet meer in, zelfs
de knapste specialisten niet,
mijn been weer soepel en sterk
te maken. Langzamerhand be
reidden de artsen en zusters
mij er op voor dat ik voor
tachtig procent invalide zou
blijven..."
„De klap was voor mij groot,
veel groter dan ik op het mo
ment toen ik dat hoorde zelf
besefte. De naweeen zijn veel
groter gebleken. Ik had geen
zin meer in het leven. Het kon
mij allemaal niet meer schelen.
Al stortte de hele wereld in
elkaar, het interesseerde mij al
lemaal niet meer. Zelfs mijn
vrouw was niet in staat om mij
over deze depressie heen te hel
pen. Totdat...., ja totdat er op
een keer een man van het Le-
Vlaardingen Bij een brandje
in een woning aan de Madoera-
straat raakte zaterdagochtend
een schemerlamp beschadigd.
De brand ontstond doordat het
5-jarige zoontje van de bewo
ners met een sigarettenaanste
ker zat te spelen. Het vuur kon
door de ouders met eigen mid
delen worden geblust.
dagen bij honderden de
„droog" gebleven plaatsen bin
nenstroomden.
Een golf van offervaardigheid
brak Tos, een nationaal rampen
fonds werd opgericht, de toen
maals Delftse zanger Jules de
Corte werd nationaal vermaard
met rijn lt-d „Beurzen open
dijken dicht". Geluidswagens
reden rond, die proclamaties
van burgemeesters omriepen,
waarin werd aangedrongen op
het afstaan van geld en goede
ren." Het Rode Kruis zond ook
uit het Westland vele vrijwilli
gers naar de rampgebieden.
door Henk Houens
Toch ging de tragiek ook dit
deel van Zuid-Holland met
voorbij. Zo stierf in Maassluis
een bejaarde vrouw op bed de
verdrinkingsdood. In Delft be
treurde men de verdrinkings
dood van de 21-jarige soldaat
A. Zwarts, die bij reddings
werk in het rampgebied met
twee kameraden het leven liet
De donderdag na de ramp het
Delfland de duinen en het
strand van Scheverüngen tot
Hoek van Holland voor het pu
bliek afsluiten voor het oprui
men en opblazen van bunkers,
waaraan het korps der genie,
maar ook troepen van het
Amerikaanse bezettingsleger m
Duitsland deelnamen. Binnens
kamers beraadde het college
van dijkgraaf en hoogheemra
den zich over maatregelen van
de zeewering. Nog altijd voelde
men rich niet gerust Immers,
een der uitspraken was: er
dreigt géén gevaar zolang de
vloed niet hoger komt dan die
vroege zondagochtend het ge
val was geweest
Overtroffen
Pas later was het onheil defini
tief afgewend. En volgde de
slotsom van het hoogheemraad
schap: „De stormvloed heeft
o.a. te Scheveningen en Maas
sluis de hoogste standen over
troffen. De stand die eenmaal
in de 65 jaar kan worden ver
wacht, is met zeventien cm
overschreden. De Delflandse
zeewering is in goede conditie
gebleken, al bedraagt de totale
schade aan de zeewering zo'n
honderdduizend gulden. Er
heeft géén noodtoestand be
staan.
En op de vraag hoe in de toe
komst watersnood kan worden
voorkomen, luidde het ant
woord van Neerlands destijds
meest vermaarde waterstaat
kundige prof, ïr. J. Th. Thijsse,
direkteur van het Delftse Wa
terloopkundig laboratorium:
„De zeegaten afsluiten". Het
Deltaplan was geboren
ger des Heils bij mij aan het
bed zat Joop Verhey heette de
man, ik zal hem nooit meer
vergeten. Hij is degeen die mij
er weer bovenop geholpen
heeft, later enthousiast gehol
pen door mijn veel te vroeg
gestorven trouw rampnacht De
echter heb ik nooit meer los
kunnen laten. Die keert steeds
terug bij mij
„Je moet je voorsteden dat ik
steeds actief was geweest Ik
werkte bijna vierendertig jaar
bij dezelfde baas, met het
grootste plezier wel te verstaan
Meneer Kolkman, mijn oude
directeur en meneer Spaans
waren beste mensen voor mij.
Ik ben nooit meer bij Unilever
teruggekomen, vanwege mijn
invaliditeit. Daar konden deze
mensen natuurlijk niets tegen
doen. Maar toen ik veertig jaar
bij de zaak zat, waar ik dus al
weer zeven jaar niet meer
kwam, werkt ik gehuldigd alsof
ik nog steeds portier was en
dagelijks de mensen begroette.
Waarmee ik maar wil zeggen
dat de sfeer bij Lever steeds
goed is geweest en dat ik er
daarom de grootste moeite mee
had om plotseling thuis te moe
ten ritten. Het is juist die Joop
Verhey geweest die mij ervan
doordrong dat ik toch nog wel
wat in de maatschappij kon
betekenen zonder mijn baan
als portier, zonder Unilever en
zonder collega's. Hij was het
die mij op het idee bracht
speelgoed te maken en te repa
reren".
„Vandaar die naam die de
mensen mij hebben gegeven:
Kindervriend, nou ja. Ik houd
van kinderen dat is waar. Maar
die naam kreeg ik om eigen
bestwil, eigen belang. Ik moest
wat te doen hebben. De kinde
ren in de ziekenhuizen hebben
in de loop der jaren heel wat
spulletjes gekregen die eigen
lijk weggegooid hadden moeten
worden". „Maar je wordt een
dagje ouder, Ik woon nu al
weer enkele jaren in het be
jaardenhuis Drieen Huyzen aan
de Willem de Zwijgerlaan.
Eerst had ik de beschikking
over een aparte ruimte om
daar mijn tirnmeriusten bot te
vieren. Het is defmtief afgelo
pen. Vorig jaar werd ik door
een fietser aangereden. Ik
kreeg de trapper in mijn been,
infectie, bloed niet meer in or
de en afgelopen was het met de
pret Ik kan amper staan, Iaat
staan lopen...."
„Nu moet je geen medelijden
met mij krijgen, want de lol
van het leven kan ik nog best
inzien. Ik lees vee, declameer
wat en tegen mezelf vertge! ik
ook nog wel eens een goeie
mop, Ken je die van die twee
die naar Parijs zouden gaan-
...Oh, je kent hem dus...Neen,
neen, jij wil zeggen: die gingen
niet Maar dat is niet zo, bij mij
gingen ze wel ..ha, ha, ha...."
Schiedam Prins Hendrik de
Grote I en zijn Raad van Elf
hebben het de komende dagen
bijzonder druk. Overigens, ook
in het afgelopen weekeinde
werden her en der verpleegte
huizen, clubs en ziekenhuizen
met hun (luidruchtige) bezoek
vereerd.
Morgen wordt het bejaarden
huis Francois Haveschmidt van
half acht tot negen uur be
zocht; donderdag 2 februari
van half negen tot half tien in
de avond is de Prins en zijn
helpers te vinden bu de Schie-
damse Invaliden Sportvereni
ging „De Ooievaars" ir het cen
trum Oost aan de Dr. Zamen-
hofstraat. De carnavalsvereni
ging „De Rietzeilers" treden
vrijdagavond 3 februari van
half negen tot half twaalf op
m het dienstencentrum „De
Vier Molens" Daarna trekt de
stoet naar de kantine van Ex
cel sior'20 op het sportcomplex
Thurlede waar de leden een
groots carnaval vieren.
I Zaterdag 4 februan om acht
I uur barst het carnavalsgeweld
los m de grote zaal van gebouw
„Irene". Als gastvereniging is
de carnavalsvereniging „Zot-
I tendonckaanwezig uit Ridder-
kerk met Prins Joop I en zijn
gevolg, een delegatie van maar
Uefst vijftig personen. Leden
van „De Rietzeilers" hebben
gratis toegang. Medewerking
aan de avond wordt verleend
door de boerenkapel „De Riet
bouwers" van OBK en voor
dansmuziek zorgen „The
Rythm Stars"
Zondag hoopt men een voetbal
wedstrijd te houden tussen een
elftal uit de leden van de Raad
van Elf en een elftal van een
Schiedamse vereniging Maan
dag worden de bejaardenhui
zen „Huize Frankeland" en
„Thurlede" bezocht
Schiedam Na een aanrijding
met een ijzeren hond is de
25-jarige M.H.S. doorgereden.
De man die aan het Herenpad
een geparkeerde auto ramde
werd door de politie bij de
Boerhaavelaan aangehouden.
Hij weigerde blaas- en bloed
proef. Voor verhoor is de
Schiedammer meegenomen
naar het hoofdbureau aan de
Lange Nieuwstraat.
Vlaardingen Overmorgen
wordt weer bewonersspreekuur
gehouden in wijkcentrum 't
Nieuwelant aan de Goudsesin-
gel 87. Iedereen uit de Babber-
spolder en Vlaardinger Am
bacht kan van 's middags twee
tot dne uur en 's avonds van
zeven tot acht uur terecht met
allerlei vragen over zaken met
betrekking tot de eigen wijk.
Bellen kan ook op genoemde
tijden. Het telefoonnummer is
34 99 78. f
Vlaardingen Uit een auto,
die geparkeerd stond aan de
Koningin Wiihelminahaven in
Vlaardingen, zijn het afgelopen
weekeind enkele voorwerpen
ontvreemd. De eigenaar mist
een cassetterecorder, tien cas
settebandjes, twee luidspreker-
boxen en een damestas met
inhoud. De totale waarden van
de gestolen goederen bedraagt
470 gulden.
Inbrekers verschaften zich toe
gang tot Motorhome Vink aan
de Sehiedamseweg. Men nam
verschillende bromfietsonder-
delen mee ter waarde van 350
gulden De breekschade be
draagt ongeveer zestig gulden,
i
Schiedam In het oude stad
huis op de Grote Markt vmdt
morgenavond een nieuwe bij
eenkomst plaats in de discus
sieronde „In de roos". Op de
agenda van de Rooie Vrouwen
staan ondermeer de thema's
„Wij zijn met van gisteren" en
„Het grote onbehagen". Om
acht uur begint de vergadering
m de PvdA-fractiekamer.
Contactvrouw Truus de Nijs
zegt erover „Wij werken er
driftig aan om aansluiting te
vinden met vrouwen, die hier
nieuw komen. Dat aspect is een
beetje moeilijk, omdat zij een
deel van de discussie hebben
gemist. Het is namelijk een
kwestie van opbouwen".
Schiedam Uit de Havenkerk
is een bontjas ter waarde van
'3000 gulden gestolen. De brui
ne nerts verdween uit de gar
derobe aan de Lange Haven,
Eigenaresse is de 52-jarige
A.F.B.-H. uit Rotterdam. De
vrouw heeft inmiddels aangifte
gedaan bij de politie.
Het is al weer heel wat jaren
geleden dat hij met zijn kool
zwarte hondje door Vlaardin
gen wandelde. Wie kende de
stevig gebouwde Aart Omme
ring niet? De bekende speel
goedmaker pro deo, groot kin
dervriend. Hij ïs inmiddels 79
jaar, komt bijna zijn huis niet
meer uit vanwege een handi
cap aan zijn voeten, maar nog
steeds even vrolijk. Overigens,
dat Aart Ommering zijn hobby
in het maken en repareren van
speelgoed zocht was een ge
volg van het onverwacht uit
het arbeidsproces gerukt wor
den. Dat gebeurde vanavond
precies 25 jaar geleden, tijdens
de watersnood. Een bijzonder
Het verhaal van de vinger en
de hele hand: de politie had
aangeraden eerst een experi
mentje te nemen en een klein
gebied voor honden gesloten te
verklaren, bijvoorbeeld het
speelterrein nabij het theehuis
in het Prinses Beatrixpark,
maar wethouder Chris Zijde
veld wilde meer. Het hele park
moest dicht voor honden, en
meteen de complete Maasbou
levard ook maar.
Welnu, de politie had gelijk. Bij
de Schiedamse raadscommissie
voor ruimtelijke ordening zijn
des wethouders grillen in het
verkeerde keelgat geschoten.
Het advies van de commissie
luidt nadrukkelijk: begin klein!
Het laatste woord is er nog niet
over gevallen, want de politie
verordening gaat aangepast
worden, Zodra een hond zijn
poot oplicht terwijl hij niet in
de goot staat, kan zijn baasje
op de bon worden geslingerd,
zo willen burgemeester en wet
houders het Die wijziging van
de verordening kan nog wel
even duren en zal in diverse
commissies worden besproken.
Zijdeveld: „Voorkomen moet
Worden, dat er weer zo'n on
praktische verordening komt,
die de politie niet kan naleven
ge verspreiding van dierlijke
uitwerpselen tegengaan, maar
in dit verband kan best eens
worden opgemerkt dat de be
trokken commissie al uren
heeft gespendeerd aan honde
poep, terwijl véél minder aan
dacht wordt besteed ""an de
toenemende verontreiniging
van Rotterdams havenslib,
waarvan de gemeente Schie
dam het opspuiten in Woud-
hoek en Spaland simpel wil
laten doorgaan.
Daarover maakt Zijdeveld geen
woord vuil. Van PUborg ook
niet. En kinderen worden wel
weer schoon, maar giftig slib
blijft liggen, als onbekende
dreiging.
Dus leidt die hondepoep alleen
maar de aandacht af.