't Westland beleefde bange uren nooit „De rampnacht heb ik los knnnen laten" Is de hond de voornaamste milienvijand? Jeugdprins Rob Springvloed Kind speelt met vuur Drukke week voor Hendrik de Grote IJzeren hond rijdt door Weer spreekuur Personenauto opengebroken In de roos Bontjas uit Havenkerk gestolen Aart Ommering: Urenlang gepraat zou haast de indruk wekken: DINSDAG 31 JANUARI 1978 «3 Verdronken land rond Maassluis bij de watersnoodramp van 1953. Westland Hoe zal Delflands zeewering zich honden? Dat was de allesoverheersende vraag voor de bevolking in het Westland, toen in de nacht van zaterdag 31 januari op zondag februari 1953 - nu 25 jaar geleden - de springvloed onze; kust teisterde. Terwijl zich zuidelijker in Zuid-Holland en op de Zeeuwse eilanden, nog voor de rest van het land onbe kende, afgrijselijke tonelen af speelden, beleefden ook de in woners vlak langs en wat ver der verwijderd van de West- landse kust bange uren." ,De toestand bij Ter Heyde is kritiek. De duinen bij Monster en 's-Gravenzande hebben ern stig te lijden gehad", was de melding van het hoogheem raadschap op zondagmiddag. Terwijl de radioberichten steeds meer de volle omvang van de ramp in Zuid-Holland en Zeeland duidelijk maakten, voreg men zich ook in het West- land af hoe groot hst gevaar was. Op die vroge zondagoch tend joeg de springvloed de zee tot slechts even onder het hoog ste punt van de slag bij Ter Heyde. De opgezweepte golven beukten het duin, waarvan gro te stukken werden weggesla gen. Ondertussen was bij het zelfde Ter Heyde, het nog maar voor eenderde deel herbouwde vissersdorp dat in de laatste wereldoorlog voor de vierde maal met de grond gelijk was gemaakt, de coaster Elisabeth gestrand en teger de duinen gesmakt De vierkoppige be manning van de 175 ton meten de kustvaarder had voordien in nood verkeerd. Eeddingslijnen uitgooien was onbegonnen werk, de reddingboot van de Noord- en Zuidhollandsche kon geen zee kiezen en de beman ning werd aangeraden over boord te springen. Zij brachten er alle vier het leven af, dankzij het manmoedige reddingswerk van de „Heyers", van wie men sen als Arie Zeeman, Dirk Voois en Rien de Jong, die de zeelieden losscheurden uit de greep van de kokende golven, en naar de reddingspost in café De Sport vervoerden, met ere genoemd mogen worden. Als zandtaartjes Bunkers, door de Duitsers tij dens de bezetting gebouwd, be gaven het bij tientallen langs de Westlandse kust. Ondergra ven door het zand tuimelden rij de golven tegemoet, de gro tere braken als zandtaartjes ui teen, terwijl de zwaarste klon ten dynamiet ze eerder niet klein hadden bunnen krijgen. Het gevaar voor overstroming loerde niet alleen bij Ter Hey- de-Monster; maar ook bij 's- Gravenzande, waar aan het eind van de Strandweg grote gaten in de duinenrij waren geslagen. Heel de 's-Graven- landse bevolking liep uit met schoppen en spaden. Er werd o,a. door de Nationale Reserve in 's-Gravenzande, met man en macht gewerkt om het gevaar te bezweren vóór de aanhou dende storm het fatale werk zou voltooien en zowel het Westland als Delft mogelijk onder water zouden bomen te staan. De degelijkheid van de Delflandse zeewering, gevoegd jubileum, zegt hij zelf met eni ge zelfspot in zijn stem. „Ik had die avond dienst en werkte toen als portier bij Le ver's Zeepmaatschappij. Het stormde ontzettend en het was opkomend water. Moet je je voorstellen als je samen met je collega tot de weinigen behoort die aan ziet komen dat het op een regelrechte ramp uitdraait Want dat stond voor mij vast Je moet weten dat ik toen al drieëndertig jaar bij dat bedrijf zat en wel meer hoog water had meegemaakt Maar nu- volgens mij ging het bij ons in het gebied om slechts twee gol ven, die heb ik zien aankomen rollen. Maar dat waren enorme Momenteel zijn bepaalde plaat sen wel volgens richtlijnen be schermd tegen hondepoep, maar het op heterdaad betrap pen bij een overtreding is na- tuur lijk ondoenlijk. Een agent kan niet gaan staan wachten, totdat een hond eindelijk be gint". Zo duurt de hondepoepdiscus- sïe eindeloos voort De wethou- deriijke voeten zijn al vaker in een drol gezet dan de bewinds man lief is, en ook WD'er Cor van PUborg kan geen hoop door Kor Kegel meer luchten of zien. De wet houder praat over ongerief voor moeders van spelende kin- ders en over ernstige aantas ting van grasvelden. Hij heeft niet zijn zinnen erop gezet het hebben van een hond moeilijker te maken, al beaamt hij dat ook een hond ruimte moet hebben om uit te dollen. „Maar als je in een stad woont, zijn er bepaalde consequenties. Als ik nou zie hoe steeds meer mensen zich ondoordacht een hond aanschaffen en zich ook nog dierenvriend durven noe men. dan kan ik mij persoon bij de onversaagde arbeid van het vrijwilligersleger, behoed den het gebied voor een waar schijnlijke ramp. Het West land, met zijn miljoenen-inves tering van de tuinbouw aan kassen, warenhuizen en plat- glasrijen, werd, ondanks ern stige glasschade, voor het zee water gevrijwaard. Bewogen Het meest bewogen weekeinde beleefde Maassluis, waarvan het gehele bovendijkse deel on geveer anderhalve meter onder water kwam te staan. Ten zuid- grondzeeën. Ze sleepten alles met zich mee. In een mum stond het hele fabrieksterrein onder water". „Zo rond negen uur hebben wij de brandweer gewaarschuwd. Er was geen houden meer aan. Dat komt, omdat op eén gege ven moment de rookkanalen van het ketelhuis onder water liepen- Het betekende voor ons dat de toestand kritiek werd. Zo erg hadden wij het nog nooit meegemaakt Het water liep nu ook de wat hoger gele gen hal van het complex bin nen, zodat mijn collega en ik naar de eerste verdieping moesten vluchten. Niemand was meer te zien, er reed geen lijk daarover boos maken. Stel je eens voor, hoe een Sint Ber nard zich voelt in een tweeka merflat in Nieuwland. En hoe veel honden niet dagelijks in een Groenoordse lift even op en neer mogen, terwijl zij ei genlijk kilometers zouden moe ten rennen..." Maar, zegt Zijdeveld, dat staat er in feite los van: „Grasvelden zijn niet aangelegd om er hon den te laten poepen". Toch lijkt de aandacht voor dit onderwerp sterk overdreven. De verontreiniging van zand bakken door massa's zwerfkat ten maakt nou ook bepaald niet, dat kinderen fris van het spelen thuiskomen. En alle bee tjes zouden helpen...? Zo rede nerend mag je haast blij zijn, dat het stadse leven konijntjes en eekhoorn, hazen en egels, marters en allerhande vogel soorten verjaagt Wel eens een otter in de goot gezien? Het schadelijke effect van hon depoep weegt niet op tegen mi lieuvervuiling door zeepsop, uitlaatgassen of fabriekslozïn- gen, om maar eens wat te noe men. Nou is Zijdeveld in zijn uiteenzetting daar ook wel te gen, en natuurlijk kan hij dan ondertussen best al te losbandi- en van de Maasdijk stonden alle straten blank, even ten westen van de stad stroomde de Westnieuwlandsepolder on der water, boerderijen en wo ningen werden geïsoleerd, de bewoners konden zich tijdig in veiligheid stellen. Langs de dijk tussen Maassluis en Vlaardin-' gen was het dijkleger van Delf land vrijwel de gehele dag in de weer. Pas tegen de avond kon het hoogheemraadschap min of meer een balans opma ken: de hoofdwaterkering was nergens in gevaar gekomen, de binnenwaterkering vertoonde auto meer op straat en de brandweer kon zijn werk ook niet meer doen. Het water spoelde naar binnen en ook de storm verhevigde. Vlaardingen zag er spookachtig uit." „Toen wij eenmaal veilig op de eerste verdieping zaten drong het plotseling tot mij door dat er nog enkele collega's beneden in het gebouw waren die wel licht opgesloten zaten, en niet meer weg konden vanwege het snelstijgende waterpeiL Het ging om de collega's in de ma chinekamer, in de kelder van het bedrijf. Als een gek rende ik weer terug naar de begane grond en waadde door het wa ter. Maar ik moest natuurlijk echter, o.a. in 's-Gravenzande, een aantal zwakke plekken, die inmiddels echter afdoende wa ren beveiligd, terwijl een aantal kleine gaten waren gestopt. Dat duinstukken waren weggesla gen vond Delfland niet zo alar merend - „Dat komt er in de zomer door aanstuiving wel weer bij", - maar de afbrokke ling was nu wel heel erg ge weest Terwijl de orkaan boven dit stukje Zuid-Holland lang zaam afnam kon men heel voorzichtig concluderen: „de si tuatie meester te zijn." Hoe ern stig de gevolgen voor deze om- dieper, de kelder in. Met stro men stortte het water van de trappen af de kelder in. De deur zat klem vanwege de druk. Toen deze echter open schoot, gebeurde dat zo hard dat ik die deur tegen mijn hoofd kreeg, een stalen deur. De jongens waren weer vrij, maar ik wist van niets meer. Pas op de eerste verdieping kwam ik weer wat versuft bij, zo misselijk als een kat en met een barstende hoofdpijn, Maar ze konden mij natuurlijk niet helpen. Er was geen dokter' aanwezig en er eentje halen was er natuurlijk niet bij- Het water stond veel te hoog, er kon geen wagen bij ons komen. geving waren geworden als de storm zijn kracht zou hebben behouden, laat zich slechts ra den Tijd om opgelucht adem te ha len was er nauwelijks. Zowel in het Westland als overal el ders in het land, kwam een grootscheepse hulpabtie op gang, gericht op opvang van evacués, het inrichten van cen tra op allerlei plaatsen In stad en dorp, het verzamelen van geld, kleding en dekens voor de (berooide) evacués uit de Zuidhollandse en Zeeuwse rampgebieden die de volgende Hele dagen zit Aart Ommering, de vroegere „kindervriend van Vfaardingen", gekluisterd op een stoei. Pas 'smorgens -zondag 1 fe bruari- kon ik worden gehol pen. Toen slaagde een zieken wagen er in ondanks het toch nog hoge water -dat in de loop van de nacht eigenlijk al weer aan het zakken was- mij weg te halen en naar het Noletzie- kenhuis te brengen. Daar heb ik heel wat maanden gelegen..." „Het eigenaardige was dat ik spoedig herstelde, althans daar leek het op. Mijn hoofdpijn zakte, de misselijkheid was weg. Kortom, van die hersen schudding had ik weinig last. Maar er openbaarde zich iets veel ergers. Ik kon mijn linker been niet meer zo goed bewe gen. Het bleef naar stijf, het sleepte mij eigenlijk na. Het wilde niet meer lukken. Wat de doktoren ook probeerden, rij slaagden er niet meer in, zelfs de knapste specialisten niet, mijn been weer soepel en sterk te maken. Langzamerhand be reidden de artsen en zusters mij er op voor dat ik voor tachtig procent invalide zou blijven..." „De klap was voor mij groot, veel groter dan ik op het mo ment toen ik dat hoorde zelf besefte. De naweeen zijn veel groter gebleken. Ik had geen zin meer in het leven. Het kon mij allemaal niet meer schelen. Al stortte de hele wereld in elkaar, het interesseerde mij al lemaal niet meer. Zelfs mijn vrouw was niet in staat om mij over deze depressie heen te hel pen. Totdat...., ja totdat er op een keer een man van het Le- Vlaardingen Bij een brandje in een woning aan de Madoera- straat raakte zaterdagochtend een schemerlamp beschadigd. De brand ontstond doordat het 5-jarige zoontje van de bewo ners met een sigarettenaanste ker zat te spelen. Het vuur kon door de ouders met eigen mid delen worden geblust. dagen bij honderden de „droog" gebleven plaatsen bin nenstroomden. Een golf van offervaardigheid brak Tos, een nationaal rampen fonds werd opgericht, de toen maals Delftse zanger Jules de Corte werd nationaal vermaard met rijn lt-d „Beurzen open dijken dicht". Geluidswagens reden rond, die proclamaties van burgemeesters omriepen, waarin werd aangedrongen op het afstaan van geld en goede ren." Het Rode Kruis zond ook uit het Westland vele vrijwilli gers naar de rampgebieden. door Henk Houens Toch ging de tragiek ook dit deel van Zuid-Holland met voorbij. Zo stierf in Maassluis een bejaarde vrouw op bed de verdrinkingsdood. In Delft be treurde men de verdrinkings dood van de 21-jarige soldaat A. Zwarts, die bij reddings werk in het rampgebied met twee kameraden het leven liet De donderdag na de ramp het Delfland de duinen en het strand van Scheverüngen tot Hoek van Holland voor het pu bliek afsluiten voor het oprui men en opblazen van bunkers, waaraan het korps der genie, maar ook troepen van het Amerikaanse bezettingsleger m Duitsland deelnamen. Binnens kamers beraadde het college van dijkgraaf en hoogheemra den zich over maatregelen van de zeewering. Nog altijd voelde men rich niet gerust Immers, een der uitspraken was: er dreigt géén gevaar zolang de vloed niet hoger komt dan die vroege zondagochtend het ge val was geweest Overtroffen Pas later was het onheil defini tief afgewend. En volgde de slotsom van het hoogheemraad schap: „De stormvloed heeft o.a. te Scheveningen en Maas sluis de hoogste standen over troffen. De stand die eenmaal in de 65 jaar kan worden ver wacht, is met zeventien cm overschreden. De Delflandse zeewering is in goede conditie gebleken, al bedraagt de totale schade aan de zeewering zo'n honderdduizend gulden. Er heeft géén noodtoestand be staan. En op de vraag hoe in de toe komst watersnood kan worden voorkomen, luidde het ant woord van Neerlands destijds meest vermaarde waterstaat kundige prof, ïr. J. Th. Thijsse, direkteur van het Delftse Wa terloopkundig laboratorium: „De zeegaten afsluiten". Het Deltaplan was geboren ger des Heils bij mij aan het bed zat Joop Verhey heette de man, ik zal hem nooit meer vergeten. Hij is degeen die mij er weer bovenop geholpen heeft, later enthousiast gehol pen door mijn veel te vroeg gestorven trouw rampnacht De echter heb ik nooit meer los kunnen laten. Die keert steeds terug bij mij „Je moet je voorsteden dat ik steeds actief was geweest Ik werkte bijna vierendertig jaar bij dezelfde baas, met het grootste plezier wel te verstaan Meneer Kolkman, mijn oude directeur en meneer Spaans waren beste mensen voor mij. Ik ben nooit meer bij Unilever teruggekomen, vanwege mijn invaliditeit. Daar konden deze mensen natuurlijk niets tegen doen. Maar toen ik veertig jaar bij de zaak zat, waar ik dus al weer zeven jaar niet meer kwam, werkt ik gehuldigd alsof ik nog steeds portier was en dagelijks de mensen begroette. Waarmee ik maar wil zeggen dat de sfeer bij Lever steeds goed is geweest en dat ik er daarom de grootste moeite mee had om plotseling thuis te moe ten ritten. Het is juist die Joop Verhey geweest die mij ervan doordrong dat ik toch nog wel wat in de maatschappij kon betekenen zonder mijn baan als portier, zonder Unilever en zonder collega's. Hij was het die mij op het idee bracht speelgoed te maken en te repa reren". „Vandaar die naam die de mensen mij hebben gegeven: Kindervriend, nou ja. Ik houd van kinderen dat is waar. Maar die naam kreeg ik om eigen bestwil, eigen belang. Ik moest wat te doen hebben. De kinde ren in de ziekenhuizen hebben in de loop der jaren heel wat spulletjes gekregen die eigen lijk weggegooid hadden moeten worden". „Maar je wordt een dagje ouder, Ik woon nu al weer enkele jaren in het be jaardenhuis Drieen Huyzen aan de Willem de Zwijgerlaan. Eerst had ik de beschikking over een aparte ruimte om daar mijn tirnmeriusten bot te vieren. Het is defmtief afgelo pen. Vorig jaar werd ik door een fietser aangereden. Ik kreeg de trapper in mijn been, infectie, bloed niet meer in or de en afgelopen was het met de pret Ik kan amper staan, Iaat staan lopen...." „Nu moet je geen medelijden met mij krijgen, want de lol van het leven kan ik nog best inzien. Ik lees vee, declameer wat en tegen mezelf vertge! ik ook nog wel eens een goeie mop, Ken je die van die twee die naar Parijs zouden gaan- ...Oh, je kent hem dus...Neen, neen, jij wil zeggen: die gingen niet Maar dat is niet zo, bij mij gingen ze wel ..ha, ha, ha...." Schiedam Prins Hendrik de Grote I en zijn Raad van Elf hebben het de komende dagen bijzonder druk. Overigens, ook in het afgelopen weekeinde werden her en der verpleegte huizen, clubs en ziekenhuizen met hun (luidruchtige) bezoek vereerd. Morgen wordt het bejaarden huis Francois Haveschmidt van half acht tot negen uur be zocht; donderdag 2 februari van half negen tot half tien in de avond is de Prins en zijn helpers te vinden bu de Schie- damse Invaliden Sportvereni ging „De Ooievaars" ir het cen trum Oost aan de Dr. Zamen- hofstraat. De carnavalsvereni ging „De Rietzeilers" treden vrijdagavond 3 februari van half negen tot half twaalf op m het dienstencentrum „De Vier Molens" Daarna trekt de stoet naar de kantine van Ex cel sior'20 op het sportcomplex Thurlede waar de leden een groots carnaval vieren. I Zaterdag 4 februan om acht I uur barst het carnavalsgeweld los m de grote zaal van gebouw „Irene". Als gastvereniging is de carnavalsvereniging „Zot- I tendonckaanwezig uit Ridder- kerk met Prins Joop I en zijn gevolg, een delegatie van maar Uefst vijftig personen. Leden van „De Rietzeilers" hebben gratis toegang. Medewerking aan de avond wordt verleend door de boerenkapel „De Riet bouwers" van OBK en voor dansmuziek zorgen „The Rythm Stars" Zondag hoopt men een voetbal wedstrijd te houden tussen een elftal uit de leden van de Raad van Elf en een elftal van een Schiedamse vereniging Maan dag worden de bejaardenhui zen „Huize Frankeland" en „Thurlede" bezocht Schiedam Na een aanrijding met een ijzeren hond is de 25-jarige M.H.S. doorgereden. De man die aan het Herenpad een geparkeerde auto ramde werd door de politie bij de Boerhaavelaan aangehouden. Hij weigerde blaas- en bloed proef. Voor verhoor is de Schiedammer meegenomen naar het hoofdbureau aan de Lange Nieuwstraat. Vlaardingen Overmorgen wordt weer bewonersspreekuur gehouden in wijkcentrum 't Nieuwelant aan de Goudsesin- gel 87. Iedereen uit de Babber- spolder en Vlaardinger Am bacht kan van 's middags twee tot dne uur en 's avonds van zeven tot acht uur terecht met allerlei vragen over zaken met betrekking tot de eigen wijk. Bellen kan ook op genoemde tijden. Het telefoonnummer is 34 99 78. f Vlaardingen Uit een auto, die geparkeerd stond aan de Koningin Wiihelminahaven in Vlaardingen, zijn het afgelopen weekeind enkele voorwerpen ontvreemd. De eigenaar mist een cassetterecorder, tien cas settebandjes, twee luidspreker- boxen en een damestas met inhoud. De totale waarden van de gestolen goederen bedraagt 470 gulden. Inbrekers verschaften zich toe gang tot Motorhome Vink aan de Sehiedamseweg. Men nam verschillende bromfietsonder- delen mee ter waarde van 350 gulden De breekschade be draagt ongeveer zestig gulden, i Schiedam In het oude stad huis op de Grote Markt vmdt morgenavond een nieuwe bij eenkomst plaats in de discus sieronde „In de roos". Op de agenda van de Rooie Vrouwen staan ondermeer de thema's „Wij zijn met van gisteren" en „Het grote onbehagen". Om acht uur begint de vergadering m de PvdA-fractiekamer. Contactvrouw Truus de Nijs zegt erover „Wij werken er driftig aan om aansluiting te vinden met vrouwen, die hier nieuw komen. Dat aspect is een beetje moeilijk, omdat zij een deel van de discussie hebben gemist. Het is namelijk een kwestie van opbouwen". Schiedam Uit de Havenkerk is een bontjas ter waarde van '3000 gulden gestolen. De brui ne nerts verdween uit de gar derobe aan de Lange Haven, Eigenaresse is de 52-jarige A.F.B.-H. uit Rotterdam. De vrouw heeft inmiddels aangifte gedaan bij de politie. Het is al weer heel wat jaren geleden dat hij met zijn kool zwarte hondje door Vlaardin gen wandelde. Wie kende de stevig gebouwde Aart Omme ring niet? De bekende speel goedmaker pro deo, groot kin dervriend. Hij ïs inmiddels 79 jaar, komt bijna zijn huis niet meer uit vanwege een handi cap aan zijn voeten, maar nog steeds even vrolijk. Overigens, dat Aart Ommering zijn hobby in het maken en repareren van speelgoed zocht was een ge volg van het onverwacht uit het arbeidsproces gerukt wor den. Dat gebeurde vanavond precies 25 jaar geleden, tijdens de watersnood. Een bijzonder Het verhaal van de vinger en de hele hand: de politie had aangeraden eerst een experi mentje te nemen en een klein gebied voor honden gesloten te verklaren, bijvoorbeeld het speelterrein nabij het theehuis in het Prinses Beatrixpark, maar wethouder Chris Zijde veld wilde meer. Het hele park moest dicht voor honden, en meteen de complete Maasbou levard ook maar. Welnu, de politie had gelijk. Bij de Schiedamse raadscommissie voor ruimtelijke ordening zijn des wethouders grillen in het verkeerde keelgat geschoten. Het advies van de commissie luidt nadrukkelijk: begin klein! Het laatste woord is er nog niet over gevallen, want de politie verordening gaat aangepast worden, Zodra een hond zijn poot oplicht terwijl hij niet in de goot staat, kan zijn baasje op de bon worden geslingerd, zo willen burgemeester en wet houders het Die wijziging van de verordening kan nog wel even duren en zal in diverse commissies worden besproken. Zijdeveld: „Voorkomen moet Worden, dat er weer zo'n on praktische verordening komt, die de politie niet kan naleven ge verspreiding van dierlijke uitwerpselen tegengaan, maar in dit verband kan best eens worden opgemerkt dat de be trokken commissie al uren heeft gespendeerd aan honde poep, terwijl véél minder aan dacht wordt besteed ""an de toenemende verontreiniging van Rotterdams havenslib, waarvan de gemeente Schie dam het opspuiten in Woud- hoek en Spaland simpel wil laten doorgaan. Daarover maakt Zijdeveld geen woord vuil. Van PUborg ook niet. En kinderen worden wel weer schoon, maar giftig slib blijft liggen, als onbekende dreiging. Dus leidt die hondepoep alleen maar de aandacht af.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Nieuwsblad / Schiedamsche Courant / Rotterdams Dagblad / Waterweg / Algemeen Dagblad | 1978 | | pagina 3