Delftse
pop-
organisatie
bestaat
tien jaar
mm
WOENSDAG 14 JUNI 1978
M
Mojo- co nee rts
van Martine Bijl
naar Bob Dylan
Delft Drukke tijden
aan de Voorstraat Ï3A,
waar aan het einde van
een smalle steeg het
bureau van
Mojo-concerts is
gevestigd. Drukke
tijden, niet alleen
omdat Nederlands
belangrijkste
organisatiebureau van
pop-concerten vlak voor
de vakanties nog een
groot aantal concerten
heeft geprogranuneerd,
maar vooral ook omdat
Mojo op 23 juni in het
Rotterdamse
Feyenoordstadion een
spektakel TOnd de
Amerikaanse
protestzanger Bob
Dylan presenteert-
Een uniek evenement, waar
40,000 Nederlanders en 10.000
Belgen getuige van zullen zijn.
Nog nooit kwamen op één dag
zoveel mensen bijeen voor één
artiest in Nederland- De
populairiteit van Dylan, die
voor het eerst Nederland
optreedt, is nog altijd erg
groot.
Toch beleefden de directeuren
Berry Visser en Léon
Ramakers van Mojo
spannende dagen. Nadat het
contract was rondgemaakt en
het Delftse organisatiebureau
zich financieel 'zwaar' had
vastgelegd, brak de
voorverkoop aan. In de
wetenschap dat alleen een
uitverkocht stadion de hoge
kosten zouden compenseren
volgden beide popliefhebbers
de verkoopcijfers op de voet.
Inmiddels kunnen ze weer
opgelucht ademhalen. Het
Feyenoordstadion loopt vol.
0e drukke tijden bij Mojo
worden geBustreerd door
Léon Karn akers, die een half
uur later dan was afgesproken
aan de Voorstraat arriveert
Hij ziet er moe uit; ongekamd
haar, ongeschoren baard en
toegeknepen, slaperige ogen.
Na een snelle handdruk en
een verontschuldiging spoedt
hij zich naar ajn sfeervol
ingerichte kamer om tussen
de massa's papieren op zijn
bureau één van zijn drie
veelgebruikte telefoons te
grijpen. 0e post wordt even
doorgekeken terwijl hij wacht
op aansluiting.„Hallo, ja
met Léon. 2k heb slecht
nieuws. Het concert van
Fair port Convention gaan niet
doori'.
Tegenover de als organisator
en presentator regelmatig op
de voorgrond tredende Léon
Ramakers zit %ry Visser, die
tien jaar geleden Mojo
oprichtte, Tien jaar waarin
het organisatiebureau een
geweldige ontwikkeloing heeft
doorgemaakt en zich een
dominerende rol heeft weten
te verwerven.
Concurrentie
„Toch", zo melden beide
directeuren, ».is de
concurrentie in Europa
nergens zo scherp als in
Nederland. Voor de
belangrijke concerten moet
vaak een enorme slag worden
geleverd. De
organisatiebureau's Acket,
Circle en Bosman gaan erg
ver in hun toezeggingen aan
buitenlandse popgroepen. Dat
wij er uiteindelijk in slagen
om de belangrijkste
popgroepen te contracteren,
komt doordat we in de loop
der jaren veel goodwill
hebben gekweekt".
Die goodwill komt vooral
voort uit de kinderjaren van
Mojo toen Berry V|sser een
groot aantal Engelse groepen
(en later ook Amerikaanse
bands) in de gelegenheid
stelde om m Nederland voor
het voetlicht te treden. O ie
concerten brachten grote
risico's met zich mee omdat
het vooral om onbekende
formaties ging maar de
investeringen kwamen er op
langere termijn ruimschoots
uit
Over die beginperiode vertelt
Berry Visser: „Zo'n tien jaar
geleden maakte ik deel uit
van een cabaretgroep in Delft
dat optrad in sociëteit Novum
aan de Verweraüjk. Ik kreeg
belangstelling bi het
organiseren var> optredens en
zo ben ik begonnen om
Martine Bijl. Ramses Shaffy,
Gerard Cox, Frans Halsema,
Ferry Grignard, Stephan
Grossman oxi artiesten naar
Delft te halen"
Uit het succes van deze
Léon Ramakers (links) en Berry Visser.
optredens is Mojo geboren.
Berry Visser vertrok naar
Londen en stapte daar een
bekend agency binnen om de
mogelijkheden te onderzoeken
voor concerten van
buitenlaandse popgroepen in
Nederland. Het resultaat was
een popavond in het
„Het Kralingse popfesti
val was uniek en is niet
herhaalbaar"
Amsterdamse concertgebouw
met de toen nog onbekende
groepen Jethro Tul] en Soft
Machine. Berry Visser: „Als
die avond geen succes was
geworden had Mojo met
bestaan".
Pink Floyd
Berry Visser ging door met
relatief onbekende groepen
naar Nederland te halen. Zo
trad Rink Floyd voor slechts
380 mensen u> De Doelen in
Rotterdam op. Led Zeppelin
trok slechts 600 mensen in het
Schevemngse Circustheater en
ook het Amsterdamse
concertgebouw hep met vol
voor Deep Purple. Deze
groepen werden later echter
zeer bekend waai* Berry
Visser van meeprofiteerde.
„Wij zi)n er nog steeds op uit
om behalve de belangrijke
popgroepen ook minder
bekende formaties naar
Nederland te halen. De risico's
zijn vaak erg groot {optredens
van minder bekende
popgroepen worden nog wel
eens geannuleerd) maar daar
staat tegenover dat je vaak
een goed kontakt met zo'n
band opbouwt, dat later weer
van pas kan komen", zegt
Berry Visser.
Snel na de oprichting beleefde
Mojo het hoogtepunt in haar
bestaan met het drie-daagse
popfestival in het Kralingse
Bos m Rotterdam. Naar het
voorbeeld van Woodstock en
Isle of Wight organiseerde
Visser in samenwerking met
George Knap en Van Daal het
historische evenement, dat als
belangrijkste popgebeurtenis
van Nederland in de
geschiedenisboeken is
bijgeschreven. Een hoogtepunt
kwa sfeer en muzikale
'veelzijdigheid (met o.a Pink
Floyd, San tana. Soft Machine,
Jefferson Airplane), een
catastrofe aan de kassa-
Niet de financiële
consequenties maar de
enorme verandering van tijd
is er de orzaak van dat een
evenement zoals toen in
Kralmgen niet voor herhaling
vatbaar is. Léon Ramakers:
„De sfeer van die tijd is niet
meer op te roepen. Er heerst
tegenwoordig veel te veel
agressiviteit waardoor het
risico dat zo'n festival uit de
hand zou lopen erg groot is
geworden. Bovendien loopt de
belangstelling voor de festivals
- ook internationaal - erg
terug,' Slechts het
Pink-popgebeuren in
Zuid-Limburg vormt hierop
een uitzondering".
Delft
Twee jaar geleden bracht
Mojo een festival in Delft wat
door beide directeuren als een
dieptepunt in het bestaan
wordt omschreven. Berry
Visser: „We hebben toen
gewoon misgekleund. Het
festival miste een topattractie
waardoor het publiek
wegbleef. We hadden de
groepen niet goed ingeschat".
Dat inschatten van
popgroepen noemt Berry
Visser het belangrijkste aspect
van zijn werk: „Als wij een
groep contracteren stellen we
ons de vraag hoeveel mensen
er op af zullen komen. Naar
aanleiding daarvan gaan we
op zoek naar een geschikte
accommodatie. Venvachten we
veel publiek dan proberen we
het in het Ahoy-sportpaleis, is
de betreffende popformatie
minder bekend, dan nemen
we kleinere accommodaties
als de Rotterdamse Doelen,
het Haagse Congresgebouw of
de Amsterdamse Nieuwe
RAI".
Het optreden van Bob Dylan
is door Mojo-concerts
uitstekend ingeschat Léon
„Nederlandse popgroe
pen zijn altijd te laat met
hun muzikale ideeën"
Ramakers: „Het was voor ons
een enorme gok. We moesten
uitgaan van een uitverkocht
stadion om financieel rond te
komen maar als het om zoveel
mensen gaat is het denkbaar
dat je er tienduizend naast zit
Daarom hebben we in ieder
geval de rechten voor de
gehele Benelux opgeëist Ik
vind het echt te gek dat er
zoveel mensen op Bob Dylan
afkomen".
Een mooi voorbeeld van hoe
Mojo-concerts het liefst werkt
biedt de geschiedenis van de
Amerikaanse groep The
Eagles. De groep werd door
het Delftse organisatiebureau
naar Nederland gehaald toen
van enige bekendheid nog
nauwelijks sprake was. Niet
lang daarna brak The Eagles
zeer overtuigend door in
Nederland en Mojo-concerts
slaagde erin het
Ahoy-sportpaleis (met
zesduizend stoelen) driemaal
vol te krijgen.
Missers
Hier staan natuurlijk ook
'missers' tegenover zoals het
optreden van Todd Rundgren
en recentelijk de komst van
Iggy Pop naar Nederland.
Ook durfde Berry Visser een
aantal jaren geleden Pink
Floyd niet met een orkest in
het Ahoy-sportpaleis te
presenteren. De Engelse groep
kwam toeh en artistiek en
commercieel werd het een
geslaagde avond.
Berry Visser en Léon
Ramakers concentreren zich
natuurlijk vooral op de
financiële aspecten van hun
werk maar toeh brengen zij
beiden ook veel persoonlijke
interesse in. Dat blijkt niet
alleen uit het feit dat er
regelmatig risico's worden
genomen, maar ook uit het
gedrag en de uitspraken van
beide heren: „We zijn meer
geïnteresseerd in popmuziek
dan in geld, maar een
combinatie is onvermijdelijk".
Een paar jaar geleden
fusioneerde Mojo-concerts met
bet Acket-agency dat door
uitgeversmaatschappij VNU
was overgenomen. Berry
Visser: „Het initiatief was van
VNU uitgegaan. Zij zagen
mogelijkheden voor een
monopoliepositie in
Nederland- Wij begrepen dat
het wegvallen van de
concurrentie ertoe zou kunnen
leiden dat er meer concerten
georganiseerd zouden worden.
Dat was voor ons een
overweging om op het voorstel
in te gaan".
Eigen weg
Het nieuwe organisatiebureau
verwierf echter geen
monopoliepositie en de kosten
stegen de pan uit. Voor VNU
aanleiding om het
Delfts/Haagse bureau te
ontbinden. Zowel Paul Acket
als Mojo-concerts gingen
daarna weer hun eigen weg.
Al snel verwierf het Delftse
bureau zich een dominerende
positie in Nederland.
Het afgelopen jaar bracht
Mojo-concerts een aantal
schitterende popconcerten van
Pink Floyd en The Eagles
(beiden driemaal in een
uitverkocht Ahoy-sportpaleis),
Chigago, Brian Ferry,
Emmylou Harris, Fi eed wood
Mac, Genesis, Boz Scaggz,
Bonnie Raitt, Supertramp,
The Tubes, Yes e.a. Op het
verlanglijstje staan groepen
als Steeley Dan en The Steve
Miller Band.
Mojo-concerts voelt er
trouwens weinig voor om zelf
door
Oscar van der Kroon
initiatieven te nemen deze
groepen naar Europa te halen.
Berry Visser: '„Zoiets is voor
ons veel te arbeidsintensief.
Dat laten we aan de agency's
in Engeland over. Over het
algemeen bellen zij ons wel op
als er sprake is van een
toemee en dan bespreken we
de mogelijkheden. Ook volgen
we natuurlijk de buitenlandse
vakliteratuur om op de hoogte
te blijven van de plannen van
de diverse musici. In deze
business moet je altijd attent
blijven".
Alquhi
Mojo-concerts is een Delftse
onderneming en vandaar dat
Berry Visser er af en toe op
uit is iets 'speciaals' te doen.
Zo heeft hij zich de afgelopen
jaren ingezet voor de Delftse
popgroep Alquin, die vorig
jaar ter ziele ging. Er werd
zelfs een Engelse toemee
georganiseerd, maar de
doorbraak in het buitenland
bleef achterwege.
„We hebben niet zoveel
vertrouwen in de Nederlandse
popscene. Het lijkt wel of de
Nederlandse groepen altijd
een fractie te laat komen met
hun muzikale ideeën. De
Nederlandse popelpees zijn
daardoor veelal een herhaling
van wat eerder al
internationaal is gebeurd. Ik
zie een internationale
doorbraak voor een
Nederlandse band dan ook
niet zo zitten", zegt Berry
Visser-
Twee jaar geleden
presenteerde Mojo-concerts
een popfestival in het
DHC-stadïon aan de
Brasserskade. „Een geweldige
„Het culturele beleid van
Delft is belabberd"
locatie voor een dergelijk
evenement. Ik zou daar ook
best nog iets willen
organiseren maar de
medewerking van het Delftse
gemeentebestuur is erg gering.
Het culturele beleid is hier
gewoon belabberd".
Nadat Mojo-concerts samen
met Ackct eerder in het FC
Den Haag stadion de Rolling
Stones presenteerde is over
drie weken dus de beurt aan
Bob Dylan, die voor zijn
eenmalige optreden de
hoogste, ooit in Nederland
uitbetaalde gage krijgt. Het
concert bleek ook financieel
alleen maar haalbaar nadat de
gemeente Rotterdam besloot
om de belastingkosten niet in
rekening te brengen.
Organisatie
Berry Visser vertelt iets over
de organisatie: „Toen er met
ons kontakt werd opgenomen
over de toemee van Bob
Dylan hebben we uiteraard
eerst de financiële zaken
uitvoerig bekeken. Terwijl de
onderhandelingen in volle
gang waren zijn we gaan
overleggen met de gemeente
Rotterdam en de directie van
het Feyenoord-stadion. Dat
ontwikkelde zich tamelijk
gunstig en dus zijn we verder
gegaan. We contracteerden
een aantal groepen voor het
voorprogramma (o.a. Lake en
Ene Clapton) en stelden de
toegangsprijzen vast op 25 en
35 gulden".
„Zowel het vaststellen van de
toegangsprijs als het
voorprogramma is erg
moeilijk. Je moet je
voortdurend afvragen wat
voor publiek op het concert
afkomt. Bij het optreden van
Bob Dylan moet je bovendien
voor de nodige afwisseling
zorgen omdat je met meerdere
groepen in het
voorprogramma werkt'*.
Tijdens het organiseren van
zo'n evenement is het contract
nog niet getekend. Soms is
ook een concurrerend
organisatiebureau in de slag.
Berry Visser: „Dat was ook
bij Bob Dylan het geval. Het
gaat er om wie het meeste
geld voor een artiest biedt en
de beste organisatie kan
garanderen. Het bureau dat
het hoogst inschrijft heeft
meestal succes. Voor de
artiest is de concurrentie
gunstig maar de
concertbezoekers moeten er
dieper door in de buidel
tasten".
Als de kontrakten uiteindelijk
zijn getekend, start de
voorverkoop, die volgt op
reclame-campagnes,
Mojo-concerts beperkt zich
over het algemeen tot posters
in de grote steden en
advertenties op de
bioscooppagina's van de
landelijke kranten. Met de
plantenmaatschappij van de
artiest of groep wordt
overlegd of meer reclame
noodzakelijk is.
qra
Platenmaatschappij
Die platenmaatschappijen
spelen vaak een belangrijke
rol. Voor Amerikaanse
groepen is een Europese
toemee veelal niet te
financieren. Het zijn dan de
platenmaatschappijen, die in
samenwerking met de
organisatiebureau's de kosten
van zo'n toemee dekken.
Nederland heeft trouwens niet
te klagen over de hoeveelheid
concerten van Amerikaanse
groepen. Veel artiesten en
groepen uit de Verenigde
Staten zien Nederland als de
toegangspoort van Europa. Zij
gaan er vanuit dat succes in
Nederland de basis is voor
een Europese doorbraak. Bij
groepen als The Eagles en
„De conccurentie in Eu
ropa is nergens zo
scherp als in Nederland
artiesten als Ry Cooder was
dat ook duidelijk het geval.
Voorlopig is de aandacht
echter volledig gericht op het
concert van Bob Dylan op 23
juni in het Rotterdamse
Feyenoordstadion. Léon
Ramakers: Het wordt een.
hoogtepunt in het bestaan van
Mojo-concerts",
