Enige
problemen
met kinder
centra is 't geld
„Postzegels
houden je
ontwikkeling op peil"
Beleggers
verzieken
de markt
Posthoorn heeft liever nieuwbouw voor West
Handelaar Anton Gerth
tweeëntwintig jaar
in 't vak:
ZZ üÜFTId'i'ó
VD/S C/WW 5
WS>
Herman Posthoorn is
niet zó pessimistisch als
zijn adviescoirunisie
kindercentra. De wet
houder ziet volop moge
lijkheden voor de kin
deropvang in Schie
dam, al heeft hij mo
menteel nauwelijks
speelruimte. Letterlijk,
Veel peuterspeelzalen
zitten te krap. Of die
huisvestingsproblemen
kunnen worden opge
lost zoals Posthoorn
zich dat voorstelt, hangt
volgens de wethouder
af van de nieuwe rijks
bijdrageregeling.
Oh ja, ideeën zat. Kinderdag
verblijf Kat ja heeft zichzelf al
uit de nesten gewerkt („toeh
zal dat er een jaar geleden
al wei in", zegt Posthoorn) en
die zorg aan do Lange Haven
minder scheelt natuurlijk
aanmerkelijk, en zo konden
voor de andere wijken een
heleboel oplossingen worden
bedacht - maar ja, financieel
zit het niet snor.
Anderhalf miljoen gulden is
in eerste instantie nodig, had
de adviescommissie onder
voorzitterschap van Lee Her
wig berekend. Niet mis, maar
Posthoorn glimlacht om die
streek van Kerwig. „Waar ze
dat vandaan halen! Wel wat
aan de hoge kant, hoor. Van
anderhalf miljoen kan je er
twee Passagetheaters op na
houden. Anderhalf museum.
Vier zwembaden...."
Minder geld dus. Hoeveel?
,,De adviescommissie is zelf
op het ogenblik bezig met het
De speel
ruimte in de
Honki-Ponk
in Kethef is
flink aan de
krappe kant.
Maar Het Ke
teltje aan de
Schiedam se-
weg komt vrij,
en dan kun
nen de kinde
ren over.
bekijken van subsidiemoge
lijkheden. Het hangt ervan
af," zegt Posthoorn, „wat per
soneel betreft, is het natuur
lijk niet haalbaar om in elk
kinderdagverblijf drie leid
sters te hebben, Met overal
één full-time leidster kom je
uit op ongeveer anderhalve
ton, maar de vraag is zelfs
of je wel een full-time kracht
nodig hebt. Dat heeft te ma
ken met de relaties naar het
sociaal-cultureel werk. Daar
valt het onder. En hoe daar
voor de rijksbijdrageregeling
zal worden... Ik vrees, dat die
regeling nog niet op 1 januari
kan ingaan, al zit nu wel de
VNG erachteraan".
Bedachtzaam
Vereniging van Nederlandse
gemeenten of niet, de Schie-
damsc wethouder voor vor
ming en recreatie, wiens por
tefeuille met de collegevor
ming nog iets verzwaard is
(„en dal voor de zachte sec-
tori"), zit voorlopig nogal met
handen en voeten gebonden.
Slechts heel geleidelijk zullen
de Schiedamso peuterspeelza-
f m
Ion aan betere accommodatie
kunnen worden geholpen.
Volgens de nota van de ad
viescommissie kindercentra,
welke op korte termijn op
tafel komt in dc raadscom
missie voor vorming en re
creatie, is haast geboden.
Herman Posthoorn haast zich
bedachtzaam, maar die in
druk wordt misschien door
zijn pijp gewekt. „Voor de
Hon W-Ponk duurt het niet
lang meer", zegt hij over het
kinderdagverblijf dat nu
naast de verbruikersmarkt
aan de Kerklaan staat. „De
Honki-Ponk kan vrij spoedig
over naar de Schiedamseweg,
omdat daar Het Keteltje weer
verhuist naar de nieuwbouw
bij de Burgemeester Verveen-
school. De lokalen van de
kleuterschool komen dus vrij.
Hetzelfde zag je bij Katja. Die
heeft er nu ook ruimte bij van
de kleuterschool aan de West-
vest".
In een volgende fase lijkt er
een uitkomst te zijn voor de
Jeugdhaven in Nieuwland en
voor de kinderopvang in
Schiedam-Oost. In het laatste
geval is sprake van uitbrei
ding bij de school in de Gali-
lcistraat en in Nieuwland kan
de Jeugdhaven zich verheu
gen op de drie lege lokalen
van de kleuterschool, die
vlakbij staat.
Wethouder Posthoorn: „In
het westen en in zuid ligt het
wat moeilijker. West wil na
tuurlijk uit de Kreek, want
dat ligt helemaal buiten de
wijk. De gedachten zijn uitge
gaan naar de oude Kiveva-
school, maar ik vraag mij af
of dat nou ideaal is. Nieuw
bouw zie ik veel meer 2ittem
Dan kan een peuterspeelzaal
veel eenvoudiger worden ge
koppeld aan een wijkcen
trum. Er moet nog over ge
praat worden. Het betekent
dus niet, dat de gemeente al
helemaal ervan heeft afge
zien om dc oude behuizing
van de Kivéva te kopen-
Als de Kreek vrijkomt, is
volgens Posthoorn meteen de
verdere behoefte aan kinde
ropvang in de binnenstad te
vervullen, want dan is er im
mers in dat gebouw - tegen
over Katja - nog genoog ruim
te.
En in de Gorzen? Daar moet
gezocht worden naar nieuwe
ruimte, „Als wij een schil
bouwen rond de oude gashou
der aan de Dwarsstraat, slaan
wij twee vliegen in één klap.
De gashouder is dan meteen
benut en dan hebben wij ge
lijk een goed wijkcentrum
met alle ruimte voor een kin
derdagverblijf. Het ligt be
hoorlijk cc-ntraai in de wijk.
Wel is het wachten op de
verhuizing van de GTB. maar
vanuit mijn portefeuille kun
nen wij snel al aan inspraak
gaan werken".
„In feite handel ik in
waardeloze stukjes pa
pier..."
Het verzamelen van post
zegels behoort zeker in
de westerse wereld tot
een van de meest verbrei
de hobbies. Alleen in Ne
derland zijn het er al
tienduizenden en het
aantal verzamelaars is
nog steeds groeiende. Het
is een hobby waar de
verzamelaars van in de-
ban geraken. Men komt
ze in alle lagen van de
bevolking tegen: van sch
olieren tot de koningin
van Engeland, die naar
verluidt een van de kost
baarste collecties in ei-
gendoih heeft.
Er zijn zoveel aspecten aan het
poslzegelen verbonden: han
delsgeest, kennis van de meest
uiteenlopende zaken zoals
kunst, sport, geschiedenis,
aardrijkskunde, staatsinrich
ting, speculaliedrift.
De echte verzamelaar kijkt neer
op de beleggers in postzegels.
Zij verzieken de markt zo vindt
men. Gebleken is echter, dat
ook de belegger snel door de
knieën gaat. De verleiding is te
groot om niet dat ene zegeltje
te bemachtigen waarmee een
serie compleet is maar waar de
belangen van de beleggers niet
altijd mee gediend zijn. Forse
jt bedragen worden voor het com-
l pieteren van een serie niet zel
den uitgetrokken. Verzamelen
voor de verzameling. Bekend
zijn de verhalen over miljonairs,
die medewerkers de hele aarde
laten afreizen op zoek naar dat
i ene unieke zegeltje.
Misdaadromans handelen rond
de koop daarvan, vervalsingen
en oplichtingspraktijken.
Waardeloos papier
Het is door de postzegel, dat het
goedkope stukje grondstoi
een papiertje de hoogste
waarde kan hebben. Veel meer
dan een bankbiljet, dat door
gaans een maximale waarde
van duizend gulden vertegen
woordigd. Hoewel je ze niet snel
zal tegenkomen bestaan er wel
degelijk postzegels stukjes
papier van enige centimeters
groot waar de hele grote
verzamelaar een miljoen voor
neer wil tellen. De basis van die
waarde wordt niet door de be
legger en de speculant maar
door de tienduizenden kleine
verzamelaars gevormd. Als zij
het niet meer zien zitten dan
stort de gehele markt in. Dan
is de zeldzaamste zegel niet
meer waard dan de prijs van
de grondstof: een papiertje en
wat di-ukinkt.
„Wat dat betreft is het inder
daad een vreemde zaak, dat ik
mijn brood verdien met de han
del van in feite niet meer dan
gekartelde papiertjes met een
motiefje erop", zegt Anton
Gerth. Tweeëntwintig jaar gele
den vestigde hij zich als full-ti
me handelaar in Vlaardingen.
„Een hobby waarvan ik kan
leven".
Zoals te verwachten startte
pbstzegelhandelaar Gerth in
zijn jonge jaren op zijn der
tiende met zijn postzegelver
zameling uiteraard als hobby,
niet meer. Van de ene dag op
de andere stortte hij zich be
roepsmatig in de filatelie. „Ge
scharreld, om het zo te zeggen,
heb ik nooit Aan mensen, die
naast een goede baan in postze
gels handelen, heb ik een hekel.
Of 't één of 't ander. In het begin
viel het niet mee maar ik woon
de nog bij mijn ouders en was
ongetrouwd".
Honderd landen
In die tweeëntwintig jaar heeft
postzegelhandelaar Gerth een
net van relaties opgebouwd, ook
via de Nederlandse Vereniging
van Postzegel Handelaren, over
de gehele wereld. Voor zegels
uit de hele wereld kan je bij
Gerth terecht. „Ik heb ze van
meer dan honderd landen. Hoe
veel in totaal? Nou, ik ga ze niet
tellen maar reken op honderd-.
door
Chris van Bremen
duizenden".
De start als professioneel han
delaar viel hem niet mee:
„Steeds als ik dacht: ik weet
nu wel alles over postzegels, dan
bleken klanten me nog wel wat
bij te kunnen leren. Klanten, die
bijvoorbeeld zegels verzamelen
met het portret van een compo
nist erop en naar een minder
bekend figuur dam Mozart of
Bach vragen, nou daar moet ik
wel antwoord op weten en hen
kunnen zeggen uit welk land die
postzegel komt De postzegels
zelf leren de verzamelaar ook
een hoop".
Als voorbeeld slaat Anton
Gerth een willekeurig album
open:Hier heb ik een zegel met
de beeltenis van Robert Schu-
man, een figuur die zich voor
de Europese beweging heeft in
gezet. Uit de beeltenis van de
andere zegel blijkt dan weer.
dat hij zich met financiële en
monetaire kwesties bezighield.
Als je zelf zo'n zegel op de kop
hebt getikt, voorzichtig geweekt
cn hebt ingeplakt dan vergeet
je dat niet meer. Het verzamelen
houdt zo je algemene ontwikke
ling op peil".
Plaatjesplakkers
Een goede verzameling is voor
Gerth meer dan een kwestie
van netjes en in de juiste vol
gorde inplakken van zegels.
Verzamelaars, die de zegels vol
gens het boekje bewaren, naar
de in de catalogi omschreven
groeperingen en series, zijn
voor de echte filatelisten niet
meer dan plaatjesplakkers.
„De filatelist herken je aan de
wijze waarop hij zijn collectie
heeft opgebouwd", meent An
ton Gerth, „Daaruit moet blij
ken dat 'ie er verstand van
heeft. Er zijn veel verzamelaars
van bepaalde motieven, brug
gen of treinen bijvoorbeeld.
Hun kennis van zaken blijkt
wanneer zij de treinen in ver
schillende typen, land van her
komst of bouwjaar groeperen.
Dat zijn de echte verzamelaars".
„De echte verzamelaar onder
scheidt zich dikwijls ook door
zijn brede algemene ontwikke
ling. Onder mijn klanten bevin
den zich veel academici. Sch
olieren, die hier ook komen
zullen me ook nooit bedonde
ren. Je bouwt een relatie met
de klanten op en juist omdat
het hun hobby is, worden in een
gemoedelijke sfeer zaken ge
daan. Men weet ook dat ik van
de handel moet leven en dus
winsten maak. Dat steek ik ook
niet onder stoelen of banken.
Het lidmaatschap van de hande
laar van de bond garandeert de
klant, dat 'ie nooit beduveld
wordt. Zodra de bond achter
oneerlijke praktijken van haar
leden komt dan wordt de hande
laar snel geroyeerd.
Postfris
Postfris zo luidt de nieuwe eis
van de verzamelaar. Nadat ve
len jarenlang de zegels met een
plakker op de gomzijdezorgvul
dig in het album bewaarden,
blijkt de verzamel waarde van
zegels zonder gombeschadiging
door die plakker in sommige
gevallen wel tweemaal zo hoog
te zijn. Zo kan je natuurlijk wel
bezig blijven. De een eist een
gestempelde zegel waarvan de
datum duidelijk te lezen is, de
ander noemt de zegel waarde
loos wanneer er één tandje aan
ontbreekt, de ander meet nauw
keurig de breedte van de witte
zijkanten na en stelt de waarde
daar weer van afhankelijk.
Zijn filatelisten nog wel realis
ten, mensen die met beide benen
op de grond staan met hun
gepraat over honderden gul
dens bij het ontbreken van één
tandje?
.Ach", lacht handelaar Gerth,
..je bent verzamelaar of je bent
het niet Er zitten perfectionis
ten onder. Voor wat de zoge
naamde postfrisse zegels be-
plek vertoont. Om de zegels
goed te kunnen bewaren zou je
ze eigenlijk altijd moeten weken
in het water. Probleem is, dat
treft: dat is plotseling een rage
geworden. Helemaal gek zijn ze
niet. In het gom zitten nu een
maal bepaalde zuren. Als de
plakker met een beetje spuug
is natgemaakt dan is de kans
niet denkbeeldig dat het na
verloop van tientallen jaren de
zegel aantast, vandaar. Soms is
een tabaksdraadje tegen de gom
geplakt, er de oorzaak van dat
de zegel later een lelijke bruine
de gom weer bepalend is voor
de prijs".
Speculanten
Ook handelaar Gerth heeft geen
erg hoge hoed op van de beleg
gers en speculanten in postze
gels. „Zij gaan van een stand
punt uit, dat niet het mijne is",
zegt hij. „Natuurlijk is het leuk
om ieder jaar in de nieuwe
catalogus te zien dat de prijzen
van je zegels weer met zoveel
procent zijn gestegen. Leuk als
bijkomstigheid. Het doe5 van de
verzamelaar is het verzamelen
zelf. Het is uiteraard een enor
me stimulans te weten, dat iede
re cent die je in je postzegelhob
by stopt, er ook weer uitkomt'
Uit ervaring kan ik zeggen dat
het po?tzegelen door beleggers
vaak uitmondt tot een hobby,
dat is leuk. Ook komen hier
klanten, die inkopen voor hun
kinderen. Later neemt pa of ma
de hobby van de kinderen hele
maal over, net als een elektri
sche trein, voor zoon gekocht,
maar vader speelt er het meest
mee. Ook vrouwen zie ik hier
steeds meer komen, Ik heb de
indruk dat zij bepaald fanatie
kere verzamelaars zijn dan de
mannen".
Hoewel met name de jonge
zegels jaarlijks enorme prijs
stijgingen ondergaan zijn de
zegels van voor de oorlog voor
de belegger het veiligst. Hun
waarde gaat niet met bokke-
sprongen omhoog, maar stijgt
gestaag. Mensen, die van hun
collectie afwillen, worden door
Anton Gerth geadviseerd dit op
de veiling te laten verkopen.
„De veilinghouder steekt welis
waar vijftien procent van de
opbrengst van de zegels zowel
van de koper als de verkoper
in zijn zak, op de veilingen
jaagt men vaak de prijzen als
gekken op zodat het toch inte
ressant blijft. Eigenaren van
zeldzame zegels adviseer ik ook
altijd ze door de bond te laten
keuren op hun echtheid. Een
bewijs van echtheid garandeert
ook een hogere opbrengst".
Gedupeerd met valse zegels is
Anton Gerth nooit. „Wei kreeg
ik hier niet lang geleden een
klant. Hij bleek een zegel op de
markt te hebben gekocht voor
driehonderd gulden, een valse.
Het was m zijn geheel nage
maakt, een kunst op zich. Zijn
geld was hij mooi kwijt want
hij kon niet zeggen van wie hij
de zegel had gekocht".
Vandaar de raad van de erva
ren postzegelhandelaar: „Pas
op met aankoop op cJe postze-
gelmarkten. Er zitten veel
beunhazen onder. Maar het
houdt postzegel en wel leven
dig".
Liefhebbers
Van de 175 erkende postzegel
handelaren behoort Anton
Gerth tot de kleintjes. „Het is
geen vetpot", zo stelt hij. „Maar
ik heb een vaste kring van
klanten. Het zijn allen liefheb
bers. Ik behandel iedereen ge
lijk. Wanneer ik met een sch
olier in gesprek ben en een
andere klant, een arts, wacht,
dan laat ik hem ook rustig
wachten. Voor mij is iedereen
gelijk als het hobbyisten zijn,
ongeacht de waarde van hun
verzameling. Mijn werk be
schouw ik nog steeds als een
hobby. Ik klets soms te veel over
postzegels en vergeet dan dat
er ook nog iets verkocht moet
worden. Gelukkig let mijn
vrouw daar wel op. Zij beschikt
over meer zakelijke inzichten
dan ik en verzorgt ook de hele
boekhouding waar ik geen ver
stand van heb".
Anton Gerth hoopt over twee
jaar met zijn handel testoppen.
Dan wordt hij weer echt hob
byist en gaat hij zich toeleggen
op de verzameling van een spe
cialiteit „Dan ga ik van de
AOW leven en van mijn zegels
die ik druppelsgewijs ver
koop".
