„Hier weg?. .Laten ze me
dan maar begraven''
imi
II
If
litga
tl
Wij zijn er voor mensen die
elders hun ei niet kwijtraken"
Rijnmond
a
r
m
Bachplein bereidt
zich voor: straks
't hartje van Noord
Vakmanschap
In
Meubelen
Leasing van
Pengeots
WOENSDAG 4 OKTOBER 1978
Bewonersactie tegen opheffing rusthuis
VlaardingenWesthavenfeade 35-39,
teI.010-342239
Autobedrijf
ERTAN
Eigennaam b.v.
Peugeot dealer
V2
sea
Mevrouw Krom en me;rouw Bas" Een verhuizing zal
ons heei veel moeite kosten
Schiedam „Ik vind
het heel erg. Ik had erop
gerekend hier te kunnen
blijven. Dan valt zo'n
verandering niet mee. We
worden hier fijn ver
zorgd, lekker eten,..nee,
helemaal niets te kla
gen". Mevrouw Krom
laat haar handwerkje
zakken en kijkt wat
triest naar buiten, door
het grote raam van het
Rusthuis. Ze zit in de
erker van haar kleine ka
mer, die vol gestouwd is
met gezellige spulletjes
en heeft een prachtig uit
zicht op het water en
grote dik bebladerde bo
men. Op tafel een warm
pluchen kleed en een
kopje thee. Een over
plaatsing naar een wie-
weet-wat-voor tehuis,
hangt haar en haar mede
bewoners boven het
hoofd.
Het Nederlands Hervormd
Rusthuis asn de Tuinlaan 58 in
Schiedam, moet verdwijnen.
Dat besluit werd genomen door
Gedeputeerde Stalen van Zuid-
Holland. Het rusthuis kreeg be
gin dit jaar de aanzegging de
exploitatie geleidelijk te beëind
igen. Er mogen geen nieuwe
bewoners meer worden opgeno
men.
Geen overleg
„Dit besluit werd door het ge
meentebestuur van Schiedam
ondersteund zonder vooraf
gaand overleg met het bestuur
vin het rusthuis", legt directri
ce, mevrouw C. J. A. Spruijt uit.
Officiële prestesten haalden
biets uit. „Men blijft bij het.
lijst.
Het twee eeuwen oude huts ligt
idea ai: in een mooie, rustige
omgeving en loch dicht bij het
stadscentrum. Binnen, knusse
kamers en gangen, hoge ramen,
kunstig gestucte plaffonds on
een hal met veel donkerbruin
hout en grote plavuizen, Es-
hangt de sfeer van vroeger. D<-
bejaarden zijn era-m verknocht
Bijna niemand is zonder meer
bereid te verhuizen.
Het ouderwetse rusthui?- vol
doet niet langer aan de vereisten
van de provinciale verordening
op de bejaardenoorden. Zuster
Spruijt: „Eigenlijk 2it de ophef
fing van ons rusthuis al jaren
in de pen. In 1975 hebben wij
toestemming gevraagd voor re
novatie of nieuwbouw, maar dat
werd door de provinciale Com
missie planning bejaarden voor
zieningen afgewezen. Deze com
missie is van mening dat de in
1985 te verwachten verzorgings
capaciteit ruimschoots kan wor
den opgevangen door de overige
zes bejaardenoorden in Schie
dam. In samenwerking met de
bevoegde instanties en in over
leg met de huidige bewoners
worden de bejaarden van ons-
rusthuis overgeplaatst".
heden. Zie maar eens dat je met
dat afbouwen - voor de bejaar
den vaak ronduit een angstige
zaak - de boel ieefbaar houdt
en zo optimaal mogelijk kan
blijven functioneren".
R ra miji
Moeilijkheden
De bejaarden voeren actie met zelfbedachte „Slogans en handtekeningen
besluit dat na 2 mei 1979 geen
ontheffing meer zal worden ver
leend.
De Vereniging Ned. Hervormd
Rusthuis werd opgericht op 15
oktober 1931 op particulier ini
tiatief en met instemming vam
leden van de Ned. Hervormde
Gemeente. De vereniging ging
van start in het pand aan de
Tuinlaan nummer 58 en nam
op 15 juli 1935 de aanbouwde
vleugel, nummer 60, in gebruik.
In de loop der jaren werden ook
de panden 56 en 62 gekocht en
bij het complex getrokken. Nu
wonen er 44 bejaarden, die alge
hele verzorging krijgen, in het
mooie historische pand, dat
voorkomt op de monumenten-
..Wij zijn het er beslist niet mee
eens. Voor nu en later kunnen
onmogelijk 45 verzorgings plaat
sen vervallen. Kijk maar naai
de grote wachtlijsten bij de
Indicatiecommissie en het feit
dat alle overige bejaardentehui
zen gewoon vol zijn. Het ziet
er naar uit dat het wol heel lang
zal duren vóór onze bewoners
een plaats in Schiedam hebben
gevonden. Wat dit betreft ver
wachten wij de nodige moeilijk-
Opheffing hangt al geruime tijd
als een donkere v. oik boven hei
rusthuis. Mevrouw Spruijt: ..Wij
hebben onlangs ven klein
brandje gehad, iets met een
televisietoestel in een kamer. Ik
denk dat men dat met beide
handen heeft aangegrepen.defi
nitief de deur bij ons te kunnen
stuiten. Dat, terwijl de grote
houten zolder volkomen onaan
getast is en we alleen beneden
wat waterschade hadden. Bo
vendien heeft de Schiedamse
brandweer zich hierbij bepaaid
niet van zijn beste zijde laten
zien".
..leder jaar vraag ik brandpre
ventie aan. In februari '77 heb
ik de brandweer gebeid en ik
kreeg een brief terug met de
mededeling dat op 1 september
contact daarover zou worden
opgenomen. Op 28 september
heb ik zelf maar weer gebeld
en ik kreeg te horen dat men
bij de brandweer geen tijd had.
Op 16 november kreeg ik dat
wéér te horen en na herhaalde
lijk bellen beloofde men op 6
maart 3978 dat er een brandpre
ventie-demonstratie zou komen,
binnen twee weken. Er gebeur
de echter niets van dien aard
en op 25 april van dit jaar brak
bij ons dat bewuste brandje uit.
De dag daarop had ik oen ge
sprek met de brandweer en
binnen twee weken kwam men
dan eindelijk voor de brandpre
ventie"
\clie
Voor het personeel vormt de
sluiting van het rusthuis eigen
lijk geen al te groot probleem:
zij worden met open armen
elders ontvangen omdat men in
deze sektor maar al te vaak
kampt met personeelstekorten.
De bewoner? pikken het niet
zonder slag of stoot en zijn een
handtekeningenactie begonnea
Een dikke lijst van 700 handte
keningen van sympathisanten is
het resultaat.
Overal in en om het huis hangen
spandoeken met zelfbedachte
slogans die overduidelijk ma
ken hoe de bewoners erover
denken. ..Al zijn wij oude man-
nen en wijven. G.S. moet met
zijn handen van ons huis afblij
ven". hangt levensgroot, met
rode verf geschilderd in de hal.
De heer Rodenburg, met zijn 92
jaren de oudste bewoner van
het huis, w-il dat onderstrepen.
Hij heeft het er maar moeilijk
mee. ..In dit huis wil ik mijn
ogen sluiten", zegt hij koppig.
Men is verontwaardigd en ver
drietig. „Kierweggaan'. .Over
m'n lijk. Laten ze me dan maar
meteen begraven", aldus de
heer van Eijk die nu ruim acht
jaar m het rusthuis woont, Me
vrouw Bas zal het helemaal veel
moeite kosten uit het huis te
stappen. „Ik ben hier nu 32 jaar.
Ik heb hier eerst zelf nog 12
jaar gewerkt. Ik ben helemaal
aan dit rusthuis verknocht"
„Alle instanties in de bejaarden
zorg staan achter onze protes
ten. Men zegt, unaniem, dat 2
mei '79 grote problemen gaat
opleveren, niet in het minst door
de functie die het rusthuis ver-
vult. Wat de gemeente wil, is
een leuke vraag. Die houdt zich
consequent afzijdig, „aldus de
directrice.
De bejaarde bewoners gaan
door met hun actie. Hen rest
mets anders dan afwachten wat
de reaties zijn op de grote verza
meling handtekeningen en hun
noodkreten op de spandoeken.
Het heeft tot nu toe nog weinig
concreets losgemaakt.
Het Bachplein ondergaat
een flink aantal veranderin
gen. De markt uvordt ver
plaatst; naast het Kruisge-
botiw komen een postkan
tooreneen wijkcentrum: en
ook de „dure woningwet
woningen", die de Volks
huisvesting aan het bouwen
is (op de achtergrond,
rechts), zuilen het karakter
rart het Bachplein beïnvloe
den.
Schiedam Het Bachplein:
straks het hartje van Schiedam-
Noord, nu in feite nog een
uithoek van de stad, samen met
Woudhoek-Zuid. Straks, dat is
pas over jaren, als de woning
bouw in de rest van Woudhoek
en in Spaland goed op gang is
gekomen - raaar op het moment
r is de gemeente al druk doende
het Bachplein vertrouwd te
j maken met de rol, die dit wijk-
j deel zal gaan spelen.
Wie de lesruimte van het Viaar-
dings Rock Centre binnen
treedt, waant zich voor een
ogenblik in een gitaarmuseum.
De huisvesting van het insti
tuut, gesitueerd aan de Daaycr,
bestaat uit een ruime kamer
waar tientallen gitaren, keurig
in rijen opgehangen, de muren
vullen. De spaarzame plaatsen
waar 2ich geen snaarinstru
menten bevinden, zijn opge-
j vuld met versterkers, luidspre-
kerboxen en technische pief-
pafjes die een overdonderend
volume ten gehore kunnen
brengen.
Het Vlaardings Rock Centre is
uniek in deze regio, waarschijn
lijk in geheel Nederland. Het
stelt zich tot doe! een gerichte
praktijkopleiding te geven aan
gitaristen, die zich op professio
neel niveau verder willen be
kwamen.
Eens per jaar verschijnt een
door het instituut uitgebracht
informatiebulletin, dat een lawi
ne van geïnteresseerde adspi-
rant-cursisten tot gevolg heeft.
Van de honderdvijftig aanmel
dingen kunnen er maar vijfen
twintig geplaatst worden. De
eisen die het „Centre" stelt zijn
niet direkt van kwalitatieve
aard. Enthousiasme- en talent
zijn belangrijker dan het snel
kunnen afwerken van technisch
hoogstaande riedeltjes.
Het hartje van Noord. Morgen
j over twee weken wordt het nieu-
we winkelcentrum, het Hof van
Spaland, officieel geopend (al
kunnen de bewoners van Groe-
noord, Kethel, Tuindorp, Woud-
hoek en Spaland er alweer en
kele maandjes terecht), en met
die officiële opening is dan een
eerste verandering bij het Bach
plein achter de rug.
Maar de plannen gaan verder.
Het bestaan van de verschillen-
de werkgroepen is bekend,
j maar om het nog eens op een
I rijtje te zetten: naast het Kruis-
gebouw, het vierkante gebouw-
tje met het malle „kroepoek-
i dak", komt volgend jaar het
wijkontmoetingscentrum met
daarnaast weer het nieuwe post-
kantoor. Tussen dit wijkcen-
trum en het winkelcentrum
I komt - na 1984 - de sneltram
te rijden.
Ondertussen zal het noodwin-
keicentrum. Prélude, dat al leeg
staat, zijn gesloopt en plaatsge
maakt hebben voor een flat van
zes bouwlagen met daaronder
een politiepost en een brand
weerkazerne; voor het terrein
langs de Mozartlaan heeft de
SSN Bouwmaatschappij een
kunstig ontwerp gemaakt
j Behoefte
j De verantwoordelijke man ach-
ter het Rock Centre, Peter Bre-
gar: „Het wemelt in Vlaardin-
gen en omstreken van getalen-
1 teerde jonge muzikanten, die
bij de muziekscholen hun ei
niet meer kwijt kunnen. Er was
duidelijk behoefte aan een ge
specialiseerde cursus; ik kreeg
veel telefoontjes van mensen
die vroegen of ik ze verder kon
helpen".
Redenen genoeg om iets op
poten te zetten. Gevraagd naar
het verschil in aanpak tussen
i de conventionele lesmethoden
en die van het „Centre" ant
woordt hij: „Normaal is het zo,
dat een leerling een bepaald
programma moet afwerken,
wat de school voor hem heeft
opgesteld. Bij ons is dat precies
andersom; als de leerling laat
i weten dat hij gek is op oude
rock and roll, dan proberen wij
hem zo snel mogelijk alle kneep
jes van die bepaalde muziekstijl
bij te brengen. Dat houdt na-
tuurlijk wel in, dat de cursist
geen algemene opleiding krijgt.
Alles wordt nu toegespitst op
één bepaalde richting, en uit die
muziekstijl proberen we alles te
haleft".
hoogste norm die aan de cursis
ten gesteld wordt niet perse
muziek hooft te kunnen lezen.
Dat wordt de leerling dan ook
niet geleerd, de praktijk is v«h?I
belangrijker.
Zelf zegt hij daarover: „Je moet
ze voor de leeuwen gooien. Een
leerling van ons wisten we als
basgitarist in een vrij bekende
groep geplaatst te krijgen. Zelf
durfde hij het niet aan. maar
nog geen drie weken later speel
de hij wél de sterren van de
hemel op een openlucht-con
cert. Ik bedoel maar, je moet
ze echt een duwtje geven".
Lu in in je bed
Het roerige leven in en rond het
hitwereldje kan Bregarzelf niet
meer bekoren. „Voor mij geen
lange tournees meer", zegt hij.
„Niet meer slapen in tochtige
hotelkamertjes, waar de luis in
je bed zit. Maar als één van onze
cursisten daar wel behoefte arm
heeft, vinden we dat prima. Dan
zorgen we dat ze daarin terecht
komen, kontakten genoeg".
Ook wie géén zin heeft in optre
dens voor dertigduizend men
sen of slapen in muffe kamer
tjes, kan terecht bij het VRC
voor nadere informatie. Het
telefoonnummer is010-355709.
(ADVERTENTIES}
Peter Bregar: „Het wemelt hier van talentvolle muzikanten..."
Dat het Vlaardings Rock Centre
beoogt van iedere cursist een
„expert" te maken, brengt wel
met zich mee dat de leraar zich
met alle stijlen verwant moet
voelen. Tenslotte is hij de man
die les moet geven. Is dit niet
mGeilijk? Peter Bregar: „Con
stant ben ik bezig elk muziekje
dat ooit op de plaat gezet is,
met één van de gitaren te copie-
ren. Dat kost erg veel tijd. Soms
zoek ik jaren naar een bepaald
effect. Ik ben een echte gitaar-
gek; het kost me niet alleen veel
tijd, maar ook erg veel geld".
Die laatste uitspraak illustreert
hij met een rondleiding langs
de vele gitaren aan de muur..
Naast sommige zeldzame exem
plaren, zoals een zessnarige bas
gitaar en een zelf geconstrueerd
stuk eleetriek, hangt daar een
„Gibson Les Paul", een gitaar
met een waarde van elfduizend
gulden, goed voor één bepaald
soorfgeluid.
„Voor die vijftig gulden lesgeld
per maand heeft iedere cursist
de beschikking over de meest
moderne apparatuur", zegt Bre
gar. „Hij kan lessen waarmee
hij wil; voor iedereen is wel een
Fender of Gibson aanwezig".
De aanschaf van peperdure ge
luidsinstallaties is altijd een
probleem geweest voor jonge
muzikanten.
Omdat de gemiddelde leeftijd
van de cursisten rond de twintig
ligt, tracht het VRC hierin een
bemiddelende rol te spelen. Ge
probeerd wordt veel leerlingen
geplaatst te krijgen in bands die
op het punt staan door te breken
of die dat reeds gedaan hebben.
Eenmaal in een „rijke" band is
dat financiële probleem niet zo
nijpend meer.
Contacten
Een soort muziek-axbeidsburo
dus? Peter Bregar kan dat wel
beamen: „Driekwart van de
muzikanten uit de omtrek heb
ben bij mij les gehad of hebben
in een band gespeefd waarvan
ik ook deel uitmaakte. Daar
door krijg je veel contacten en
die benutten we door veel cur
sisten in een passende plaats
te schuiven".
Gitaardocent Peter Bregar is
trouwens voor VI aar dingen
geen onbekende. Op zestienjari
ge leeftijd haalde hij al het
plaatselijk nieuws, door het we
ten te bemachtigen van bijzon
dere gitaren. Hij heeft nu snaa
rinstrumenten die ooit bespeeld
zijn door gitaar grootheden als
Peter Groen en Jan Akkerman.
Zelf doorliep hij het conservato
rium en wist zich daarna, door
fanatiek oefenen, alle moderne
stijlen eigen te maken. Gesterkt
door cleze opleiding en het vele
jaren optreden met allerlei
bands in binnen- en buitenland,
wist hij geheel nieuwe lesmetho
den te ontwikkelen. Hij is van
mening dat iemand die werke
lijk talënt bezit en dat is de
voor betrouwbare
Bo var-occasions
V. DEVENTERSTKAAT 17
TEL. 73.11.44
Koopavond geopend!
cüe typen)
wan Beelhovenjingel 124,
Vlaetdingen 0!0-35 79CO
