1 ^Irond/ f Blokje 'ff Ét Disco met glijbaan js® rfpL tl* WOENSDAG 25 OKTOBER 1978 VD/WW4 SC5 De Amerikaanse discotheekfilm Saturday Night Fever heeft een ware revolutie in het discotheekdansen tot gevolg gehad. Heel Amerika is weg van hoofdrolspeler en superdanser John Travolta. In alle Amerikaanse discotheken is Zijn Naam heilig en wordt zijn manier van dansen ijverig gecopieerd. Maar niet alleen Amerika is door de disco-koorts getroffen; ook Europa danst gelijk Travolta, Steeds meer balletscholen en andere dansinstituten in Nederland geven les in het discotheekdansen naast het gewone programma. Ook op de Schiedamse balletschool van John Travolta, het grote voorbeeld theekdansen. disco- Tosca Balms is dat het geval. Tosca is er speciaal voor op studiereis naar Amerika geweest. Verslaggever Richard Stomp zocht haar op en informeerde naar haar belevenissen. Twee zalen, vier leraren, vijfhonderd leerlingen en een overvolle wachtlijst. De balletschool loopt uitste kend. "Ik beb daar zien dansen; nou mijn ogen rolden eruit". Aan bet woord is Tosca Batrn, balletlerares uit Schiedam die onlangs op studiereis naar Amerika is ïeweest. Vijf weken lang heeft zij daar zoveel moge lijk discotheken en ballet studio's bezocht om te kij ken hoe haar Amerikaanse collega's het discotheekdan sen aanpakken. Ze verbleef in Mount Clemens, een klein plaatsje, enkele kwartier tjes buiten ^Detroit, het gro te centrum'van de soul-mu- ziek, "De studiereis heb ik gecombineerd met een be zoek aan mijn zus, die Mount Clemens als woon plaats heeft. Daar vandaan was het gelukkig niet ver naar Detroit". Ervaringen heeft Tosca meer dan genoeg opgedaan aan de Tosca Blom voor ballet andere kant van de oceaan. Vlot en bijzonder enthousiast pra tend geeft Tosca haar indruk ken weer. "Een discotheek is daar wel iets anders dan hier. In Detroit bijvoorbeeld, zitten er drie dis- «theken bij elkaar in één ge bouw. Een zaal met rock-, een aaal met jazz- en een zaal met disco thee kmuziek zitten boven elkaar. Met een glijbaan kun je dan van de ene zaal naar de andere zaal gaan". Iets heel anders dus dan hier de gewoonte is; zaaltjes waar maar één soort muziek wordt gedraaid, en waar ook maar één soort publiek komt. Een disco- theekliefhebber gaat hier niet zo snel naar jazzmuziek en een jazzliefhebber stapt minder snel een discotheek binnen. In Ame rika blijkt dat allemaal wel mo gelijk te zijn. Maar ook de disco theken zelf blijken in Amerika iets anders opgezet dan in Ne derland. De film Saturday - Night Fever gaf daar al een redelijke indruk van. Lichtshow "De discotheken zijn in Ameri ka ontzettend groot, ze hangen vaak vol met spiegels en er is een geweldige lichtshow. Maar wals het daar is, is bijna niet ^beschrijven. Je moet gewoon de film gezien hebben, om een redelijke indruk te krijgen van m Amerikc .'TÊtSfT ■mmi. «s Ik gesf al ja ren beat-ballet, en nu pas zeg gen ze "hé Tosca doe jij dat ook?" wat ik bedoel. Opvallend is wel dat de minimumleeftijd er achttien jaar is; als je jonger bent kom je er gewoon niet in. Bij de ingang wordt ontzettend streng op leeftijd gecontro leerd. Je moet dan ook je rijbe wijs of je paspoort of zo bij je hebben, wil je worden toege laten. Zelf heb ik daar ook bijna een keer grote problemen door gehad. Ik ging met een knul een discotheek in, maar had geen rijbewijs of zo bij me. Pas na ontzettend lang heen en weer praten ben ik er toch ingekomen. Als balletlerares toonde Tosca vanzelfsprekend veel belang stelling voor de manieren waar op er wordt gedanst, en voor de manier waarop les wordt gegeven. Wat ze van tevoren niet wist is dat er in Amerika veel in de discotheken zelf les wordt gegeven. Iedereen die dan aan wezig is en mee wil doen, doet met de les mee. Hier is daar (nog) geen sprake van. Er zijn ballet-endansscholen.en er zijn discotheken. In beide gevallen wordt er gedanst, maar dat is dan ook de enige overeenkomst, Het dansen zoals dat op de scholen wordt geleerd, wordt in de meeste gevallen niet eens in de disco in praktijk gebracht "Ln een discotheek in Detroit stapte om twaalf uur opeens een dans leraar binnen. Iede reen ging aan de kant staan. De leraar deed bepaalde dingen voor en de hele ploeg probeerde bet gezamenlijk na te doen. Iedereen deed dan ook gewoon mee, als hele groep, en niet allemaal apart, zoals dat hier bet geval is. Dat is wel een van de grootste verschillen met het dansen hier. Er wordt enonn veel in groepen gedanst en ook het dansen in couples is bijzon der populair. Zelf heb ik ook les gegeven in een discotheek. Het viel namelijk onmiddellijk op dat ik buitenlandse was. Mijn stijl van dansen was heel anders dan die van de rest. Maar in tegenstelling tot Ne derlanders letten de Amerika nen dan extra op, en proberen je na te doen omdat ze het ook zo willen leren. Vooral nadat ik vertelde dat ik in Nederland balletles geef, wilde iedereen wat van mij leren. Ik vind dat ze daar ook veel makkelijker zijn in dat soort dingen. In een Nederlandse discotheek moet je het niet in je hoofd halen om anders te dansen dan de anderen. Vandaar ook dat nieu we creaties hier niet zo snel worden doorgevoerd. In Ameri ka doen ze dat wel en proberen ze het met een hele groep tege lijk. Daar is dan ook de ruimte voor omdat de discotheken zo erg groot zijn. Naast het bezoeken van talloze discotheken was de Schiedamse balletlerares ook regelmatig in de buurt van balletstudio's te vinden. Na het bezoeken van diverse van deze studio's zijn haar twee dingen opgevallen: "Het is erg moeilijk om binnen te komen. Stuk voor stuk zijn ze bang dat je iets van ze overneemt. Maar als ik vertelde dat ik balletlerares uit Neder land was, viel het meestal wel mee. Tijdens het bijwonen van wat lessen viel bet mij op dat kleuren van de kleding nogal verschilt. Bij mij mogen ze maar twee kleuren hebben, maar daar is het werkelijk een bontgekleurd gezelschap. Iede reen mag gewoon zelf weten wat voor kleur kleding hij of zij draagt. Voor ballet vind ik dat niet mooi. Bij mij komen ze er dan ook niet in als ze wat anders dragen. Glimmende kousen De halletpakken zelf zijn er wel erg mooi; de meisjes dragen pakken met een wijde cirkel- rok, naaldhakjes en glimmende kousen- Hier zie je zoiets nog nietf alleen bij de Bijenkorf hangt bet al. Maar er is nog haast niemand die het draagt". Helemaal sprakeloos van al het nieuws dat ze heeft gezien is Tosca niet Van de discotheken blijft ze wel onder de indruk, maar de manier van dansen was voor haar niet helemaal nieuw. Het gr oeps- en couple-dansen viel haar wel erg op, maar de lessen helemaal omgooien na haar studiereis vond ze toch niet nodig. "Zonder te willen opscheppen kan ik toch wel zeggen dat ik al jaren met dit soort dansen bezig ben- Nu komt er een film uit Amerika, wil iedereen ook op die manier gaan dansen en dan vragen ze: Hé Tosca, doe jij dat ook? En hoewel ik het al jaren doe is er nu opeens een wachtlijst ontstaan. Dage lijks regent het telefoontjes van vooral jongelui die bij mij wil len komen dansen. Dagelijks moet ik al die mensen teleur stellen. Ik wacht namelijk nog steeds op een zaal. Op het moment beb ik twee zaaltjes. Een aan de Grote Markt en een in Groenoord. Eigenlijk is dat veel te weinig, maar tot nu toe heb ik geen andere zaal kunnen vinden. Ik heb er al wel een aangeboden gekregen, maar die lag te ver van het centrum". Als ware het afgesproken wordt het gesprek met Tosca onder broken door een telefoontje, "Met Tosca Balm..Nee, sony, je moet op de wachtlijst- ik wacht op een zaal ja ik kan je wel opschrijven als ik dan snel een zaal krijg zou je in januari aan de beurt kunnen zijn..ja ik zal je note ren. .daaaag". "Zo gaat dat de hele dag door, vertelt Tosca. Op het moment staan er wel een paar honderd op de wachtlijst. Vooral voor beatballet is die wachtlijst groot". "Eigenlijk vind ik het wel vreemd dat de gemeente geen zaal voor me kan vinden. Als ze werkelijk belangstelling voor ballet zouden hebben zou dat veel makkelijker moeten kunne dl In VI aardingen gaat dat inderdaad makkelijker, - daar zijn veel meer balletscho len. In Schiedam zijn er maar twee. Ik ben zelfs een hele tijd de enige geweest Vroeger was de Schiedamse balletwereld veel groter. Een stuk of acht scholen gaven toen door Richard Stomp onderricht in vooral klassiek ballet. Omdat de belangstelling terug liep zijn ook al die scholen langzamerhand verdwenen. De balletschool van Tosca Balm is de enige die het al die tijd heeft uitgehouden. Stenciltjes De Amerikaanse cocker spaniel is een iets minder algemene verschijning dan zijn neef, de Engelse cocker spaniel. De En gelsen brachten hun cocker mee naar Amerika tijdens de koloni satie, maar doordat men in En geland de spaniel met andere rassen heeft gekruist en men in Amerika de spaniel „zuiver" hield,- kreeg men duidelijke ver schillen tussen het Amerikaan se en het Engelse type. Nu behoren zij tot een afzonderlijk ras. De Amerikaanse cocker spaniel is meestal iets kleiner dan de Engelse en is duidelijk compac ter gebouwd. Hij heeft wat meer beharing, vooral op de oren, benen en buik. De kleur kan zijn: bont, schimmel'óf eenkleu rig zoals zwartbij Barbara. Barbara zit nog niet zo lang in de Hargahoeve aan de Sport- laan 2 in Schiedam. Ze heeft echter al goed haar draai gevon den. Vriendelijk als zij is, is zij al goede kameraadjes met iede reen. Haar vorige baas had nog een hond, maar door onver klaarbare redenen kon deze niet meer met Barbara opschieten. Barbara komt van het platte land. 2e heeft daar een grote vrijheid genoten maar zal, wan neer zij in de stad geplaatst wordt, wel iets van die vrijheid moeten prijsgeven. Ideaal zou natuurlijk rijn, als zij bij ie mand zou komen die veel tijd had om met haar te gaan wan delen. Achter verschillende ei genschappen, die meestal van een hond worden verteld, moe ten we bij Barbara vraagtekens zetten. Zij zat namelijk groten deels, als zij alleen was, in een buitenkennel. Haar kennel be vuilde ze niet, dus is zij waar schijnlijk nog wel „huiszinde- lijk". Ook het alleen zijn ïs dus even een vraagteken, omdat zij bij afwezigheid van de baas in de buitenkennel zat, waar zij niet vee! kon „uitspoken", Hope lijk tilt men niet al te zwaar aan haar leeftijd, want zij kan misschien nog wel twee keer zo oud worden. Ze is beslist een allemansvriend en speelt erg graag met kinderen. Ze is eigenlijk net zo lief als Max, het bastaardje van alweer een aantal blokjes rond geleden. Het enige verschil is dat Barba ra wél en Max géén sta'mboom heeft, maar dat merkt men be slist niet aan het karakter. Ho pelijk komt er iemand, die Bar bara of Max een nieuwe kans geeft. Aan hen zal het beslist niet liggen. Naast nog wat ande re honden en katten rit er ook nog een mooi grijs konijntje te wachten op een nieuw baasje. Hij is al tevreden met een schoon hok, wat hooi, een peen tje, een slablaadje en wat konij- nenvoer. SIGNALEMENT: Ras: Amerikaanse coc ker spaniel, naam: Bar bara, geslacht: teef, leeftijd: 6 1/2 jaar, kleur: zwart, benaring: krul. 'tt Omdat de school vijftien jaar bestaat worden er gedurende de maand november in zaal Arca de openbare lesavonden gege ven. Er wordt dan uitgegaan van een gewone les waarbij iedereen die belangstelling heeft, gewoon kan komen kij ken en ook mee kan doen. "Het leuke is dat die openbare avonden in dezelfde zaal wor den gegeven als ik vijftien jaar geleden ben begonnen. Ik bad - toen stenciltjes gedrokt waar mee ik alle scholen af ben-; gegaan. Met zo'n veertig leer lingen zat ik toen in de boven--': zaal van Arcade". v- In die vijftien jaar is dus bijzo-: - ner veel veranderd. Twee goed- lopende zalen, vier leraren, vijf- honderd leerlingen en een. wachtlijst van nog een paar.;, honderd leerlingen zijn het re sultaat Het enige wat nog ont-, breekt is een nieuwe zaaL

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Nieuwsblad / Schiedamsche Courant / Rotterdams Dagblad / Waterweg / Algemeen Dagblad | 1978 | | pagina 5