1
^Irond/
f Blokje
'ff
Ét
Disco met
glijbaan
js®
rfpL
tl*
WOENSDAG 25 OKTOBER 1978
VD/WW4 SC5
De Amerikaanse
discotheekfilm
Saturday Night
Fever heeft een
ware revolutie in
het
discotheekdansen
tot gevolg gehad.
Heel Amerika is
weg van
hoofdrolspeler en
superdanser John
Travolta. In alle
Amerikaanse
discotheken is Zijn
Naam heilig en
wordt zijn manier
van dansen ijverig
gecopieerd. Maar
niet alleen Amerika
is door de
disco-koorts
getroffen; ook
Europa danst gelijk
Travolta, Steeds
meer balletscholen
en andere
dansinstituten in
Nederland geven les
in het
discotheekdansen
naast het gewone
programma.
Ook op de
Schiedamse
balletschool van
John Travolta, het grote voorbeeld
theekdansen.
disco-
Tosca Balms is dat
het geval. Tosca is
er speciaal voor op
studiereis naar
Amerika geweest.
Verslaggever
Richard Stomp
zocht haar op en
informeerde naar
haar belevenissen.
Twee zalen, vier leraren,
vijfhonderd leerlingen en
een overvolle wachtlijst. De
balletschool loopt uitste
kend.
"Ik beb daar zien dansen;
nou mijn ogen rolden eruit".
Aan bet woord is Tosca
Batrn, balletlerares uit
Schiedam die onlangs op
studiereis naar Amerika is
ïeweest. Vijf weken lang
heeft zij daar zoveel moge
lijk discotheken en ballet
studio's bezocht om te kij
ken hoe haar Amerikaanse
collega's het discotheekdan
sen aanpakken. Ze verbleef
in Mount Clemens, een klein
plaatsje, enkele kwartier
tjes buiten ^Detroit, het gro
te centrum'van de soul-mu-
ziek, "De studiereis heb ik
gecombineerd met een be
zoek aan mijn zus, die
Mount Clemens als woon
plaats heeft. Daar vandaan
was het gelukkig niet ver
naar Detroit".
Ervaringen heeft Tosca meer
dan genoeg opgedaan aan de
Tosca Blom voor ballet
andere kant van de oceaan. Vlot
en bijzonder enthousiast pra
tend geeft Tosca haar indruk
ken weer.
"Een discotheek is daar wel iets
anders dan hier. In Detroit
bijvoorbeeld, zitten er drie dis-
«theken bij elkaar in één ge
bouw. Een zaal met rock-, een
aaal met jazz- en een zaal met
disco thee kmuziek zitten boven
elkaar. Met een glijbaan kun
je dan van de ene zaal naar
de andere zaal gaan".
Iets heel anders dus dan hier
de gewoonte is; zaaltjes waar
maar één soort muziek wordt
gedraaid, en waar ook maar één
soort publiek komt. Een disco-
theekliefhebber gaat hier niet
zo snel naar jazzmuziek en een
jazzliefhebber stapt minder snel
een discotheek binnen. In Ame
rika blijkt dat allemaal wel mo
gelijk te zijn. Maar ook de disco
theken zelf blijken in Amerika
iets anders opgezet dan in Ne
derland. De film Saturday -
Night Fever gaf daar al een
redelijke indruk van.
Lichtshow
"De discotheken zijn in Ameri
ka ontzettend groot, ze hangen
vaak vol met spiegels en er is
een geweldige lichtshow. Maar
wals het daar is, is bijna niet
^beschrijven. Je moet gewoon
de film gezien hebben, om een
redelijke indruk te krijgen van
m
Amerikc
.'TÊtSfT
■mmi. «s
Ik gesf al ja
ren beat-ballet,
en nu pas zeg
gen ze "hé
Tosca doe jij
dat ook?"
wat ik bedoel. Opvallend is wel
dat de minimumleeftijd er
achttien jaar is; als je jonger
bent kom je er gewoon niet in.
Bij de ingang wordt ontzettend
streng op leeftijd gecontro
leerd. Je moet dan ook je rijbe
wijs of je paspoort of zo bij
je hebben, wil je worden toege
laten. Zelf heb ik daar ook
bijna een keer grote problemen
door gehad. Ik ging met een
knul een discotheek in, maar
had geen rijbewijs of zo bij me.
Pas na ontzettend lang heen en
weer praten ben ik er toch
ingekomen.
Als balletlerares toonde Tosca
vanzelfsprekend veel belang
stelling voor de manieren waar
op er wordt gedanst, en voor
de manier waarop les wordt
gegeven. Wat ze van tevoren niet
wist is dat er in Amerika veel
in de discotheken zelf les wordt
gegeven. Iedereen die dan aan
wezig is en mee wil doen, doet
met de les mee. Hier is daar
(nog) geen sprake van. Er zijn
ballet-endansscholen.en er zijn
discotheken. In beide gevallen
wordt er gedanst, maar dat is
dan ook de enige overeenkomst,
Het dansen zoals dat op de
scholen wordt geleerd, wordt in
de meeste gevallen niet eens in
de disco in praktijk gebracht
"Ln een discotheek in Detroit
stapte om twaalf uur opeens
een dans leraar binnen. Iede
reen ging aan de kant staan.
De leraar deed bepaalde dingen
voor en de hele ploeg probeerde
bet gezamenlijk na te doen.
Iedereen deed dan ook gewoon
mee, als hele groep, en niet
allemaal apart, zoals dat hier
bet geval is. Dat is wel een van
de grootste verschillen met het
dansen hier. Er wordt enonn
veel in groepen gedanst en ook
het dansen in couples is bijzon
der populair. Zelf heb ik ook
les gegeven in een discotheek.
Het viel namelijk onmiddellijk
op dat ik buitenlandse was.
Mijn stijl van dansen was heel
anders dan die van de rest.
Maar in tegenstelling tot Ne
derlanders letten de Amerika
nen dan extra op, en proberen
je na te doen omdat ze het ook
zo willen leren. Vooral nadat
ik vertelde dat ik in Nederland
balletles geef, wilde iedereen
wat van mij leren. Ik vind dat
ze daar ook veel makkelijker
zijn in dat soort dingen. In een
Nederlandse discotheek moet
je het niet in je hoofd halen
om anders te dansen dan de
anderen. Vandaar ook dat nieu
we creaties hier niet zo snel
worden doorgevoerd. In Ameri
ka doen ze dat wel en proberen
ze het met een hele groep tege
lijk. Daar is dan ook de ruimte
voor omdat de discotheken zo
erg groot zijn.
Naast het bezoeken van talloze
discotheken was de Schiedamse
balletlerares ook regelmatig in
de buurt van balletstudio's te
vinden. Na het bezoeken van
diverse van deze studio's zijn
haar twee dingen opgevallen:
"Het is erg moeilijk om binnen
te komen. Stuk voor stuk zijn
ze bang dat je iets van ze
overneemt. Maar als ik vertelde
dat ik balletlerares uit Neder
land was, viel het meestal wel
mee. Tijdens het bijwonen van
wat lessen viel bet mij op dat
kleuren van de kleding nogal
verschilt. Bij mij mogen ze
maar twee kleuren hebben,
maar daar is het werkelijk een
bontgekleurd gezelschap. Iede
reen mag gewoon zelf weten
wat voor kleur kleding hij of
zij draagt. Voor ballet vind ik
dat niet mooi. Bij mij komen
ze er dan ook niet in als ze wat
anders dragen.
Glimmende kousen
De halletpakken zelf zijn er wel
erg mooi; de meisjes dragen
pakken met een wijde cirkel-
rok, naaldhakjes en glimmende
kousen- Hier zie je zoiets nog
nietf alleen bij de Bijenkorf
hangt bet al. Maar er is nog
haast niemand die het draagt".
Helemaal sprakeloos van al het
nieuws dat ze heeft gezien is
Tosca niet Van de discotheken
blijft ze wel onder de indruk,
maar de manier van dansen was
voor haar niet helemaal nieuw.
Het gr oeps- en couple-dansen
viel haar wel erg op, maar de
lessen helemaal omgooien na
haar studiereis vond ze toch niet
nodig.
"Zonder te willen opscheppen
kan ik toch wel zeggen dat ik
al jaren met dit soort dansen
bezig ben- Nu komt er een film
uit Amerika, wil iedereen ook
op die manier gaan dansen en
dan vragen ze: Hé Tosca, doe
jij dat ook? En hoewel ik het
al jaren doe is er nu opeens
een wachtlijst ontstaan. Dage
lijks regent het telefoontjes van
vooral jongelui die bij mij wil
len komen dansen. Dagelijks
moet ik al die mensen teleur
stellen. Ik wacht namelijk nog
steeds op een zaal. Op het
moment beb ik twee zaaltjes.
Een aan de Grote Markt en een
in Groenoord. Eigenlijk is dat
veel te weinig, maar tot nu toe
heb ik geen andere zaal kunnen
vinden. Ik heb er al wel een
aangeboden gekregen, maar die
lag te ver van het centrum".
Als ware het afgesproken wordt
het gesprek met Tosca onder
broken door een telefoontje,
"Met Tosca Balm..Nee,
sony, je moet op de wachtlijst-
ik wacht op een zaal
ja ik kan je wel opschrijven
als ik dan snel een zaal krijg
zou je in januari aan de beurt
kunnen zijn..ja ik zal je note
ren. .daaaag". "Zo gaat dat de
hele dag door, vertelt Tosca. Op
het moment staan er wel een
paar honderd op de wachtlijst.
Vooral voor beatballet is die
wachtlijst groot".
"Eigenlijk vind ik het wel
vreemd dat de gemeente geen
zaal voor me kan vinden. Als
ze werkelijk belangstelling
voor ballet zouden hebben zou
dat veel makkelijker moeten
kunne dl In VI aardingen gaat
dat inderdaad makkelijker, -
daar zijn veel meer balletscho
len. In Schiedam zijn er maar
twee. Ik ben zelfs een hele tijd
de enige geweest
Vroeger was de Schiedamse
balletwereld veel groter. Een
stuk of acht scholen gaven toen
door
Richard Stomp
onderricht in vooral klassiek
ballet. Omdat de belangstelling
terug liep zijn ook al die scholen
langzamerhand verdwenen. De
balletschool van Tosca Balm is
de enige die het al die tijd heeft
uitgehouden.
Stenciltjes
De Amerikaanse cocker spaniel
is een iets minder algemene
verschijning dan zijn neef, de
Engelse cocker spaniel. De En
gelsen brachten hun cocker mee
naar Amerika tijdens de koloni
satie, maar doordat men in En
geland de spaniel met andere
rassen heeft gekruist en men in
Amerika de spaniel „zuiver"
hield,- kreeg men duidelijke ver
schillen tussen het Amerikaan
se en het Engelse type. Nu
behoren zij tot een afzonderlijk
ras.
De Amerikaanse cocker spaniel
is meestal iets kleiner dan de
Engelse en is duidelijk compac
ter gebouwd. Hij heeft wat meer
beharing, vooral op de oren,
benen en buik. De kleur kan
zijn: bont, schimmel'óf eenkleu
rig zoals zwartbij Barbara.
Barbara zit nog niet zo lang in
de Hargahoeve aan de Sport-
laan 2 in Schiedam. Ze heeft
echter al goed haar draai gevon
den. Vriendelijk als zij is, is zij
al goede kameraadjes met iede
reen. Haar vorige baas had nog
een hond, maar door onver
klaarbare redenen kon deze niet
meer met Barbara opschieten.
Barbara komt van het platte
land. 2e heeft daar een grote
vrijheid genoten maar zal, wan
neer zij in de stad geplaatst
wordt, wel iets van die vrijheid
moeten prijsgeven. Ideaal zou
natuurlijk rijn, als zij bij ie
mand zou komen die veel tijd
had om met haar te gaan wan
delen. Achter verschillende ei
genschappen, die meestal van
een hond worden verteld, moe
ten we bij Barbara vraagtekens
zetten. Zij zat namelijk groten
deels, als zij alleen was, in een
buitenkennel. Haar kennel be
vuilde ze niet, dus is zij waar
schijnlijk nog wel „huiszinde-
lijk". Ook het alleen zijn ïs dus
even een vraagteken, omdat zij
bij afwezigheid van de baas in
de buitenkennel zat, waar zij
niet vee! kon „uitspoken", Hope
lijk tilt men niet al te zwaar
aan haar leeftijd, want zij kan
misschien nog wel twee keer zo
oud worden. Ze is beslist een
allemansvriend en speelt erg
graag met kinderen.
Ze is eigenlijk net zo lief als
Max, het bastaardje van alweer
een aantal blokjes rond geleden.
Het enige verschil is dat Barba
ra wél en Max géén sta'mboom
heeft, maar dat merkt men be
slist niet aan het karakter. Ho
pelijk komt er iemand, die Bar
bara of Max een nieuwe kans
geeft. Aan hen zal het beslist
niet liggen. Naast nog wat ande
re honden en katten rit er ook
nog een mooi grijs konijntje te
wachten op een nieuw baasje.
Hij is al tevreden met een
schoon hok, wat hooi, een peen
tje, een slablaadje en wat konij-
nenvoer.
SIGNALEMENT:
Ras: Amerikaanse coc
ker spaniel, naam: Bar
bara, geslacht: teef,
leeftijd: 6 1/2 jaar,
kleur: zwart, benaring:
krul.
'tt
Omdat de school vijftien jaar
bestaat worden er gedurende de
maand november in zaal Arca
de openbare lesavonden gege
ven. Er wordt dan uitgegaan
van een gewone les waarbij
iedereen die belangstelling
heeft, gewoon kan komen kij
ken en ook mee kan doen.
"Het leuke is dat die openbare
avonden in dezelfde zaal wor
den gegeven als ik vijftien jaar
geleden ben begonnen. Ik bad -
toen stenciltjes gedrokt waar
mee ik alle scholen af ben-;
gegaan. Met zo'n veertig leer
lingen zat ik toen in de boven--':
zaal van Arcade". v-
In die vijftien jaar is dus bijzo-: -
ner veel veranderd. Twee goed-
lopende zalen, vier leraren, vijf-
honderd leerlingen en een.
wachtlijst van nog een paar.;,
honderd leerlingen zijn het re
sultaat Het enige wat nog ont-,
breekt is een nieuwe zaaL