„Die Gorzengeest is er toch niet uit te krijgen" Moeten we verkassen of verbouwen?" J 59 Wijk- en ontspannin gsvereniging Zuiderkwartier: •Cv m&m* Winkeliers Groeneïaan willen zekerheid: WOENSDAG 15 NOVEMBER 1978 STOiiiMiiMmnmiiiiiimimiiimiiniiminiiiniiiiiiJiiiiimmiiiinuuiiininmnimiiiuiBimmmimoiiuiiiiMiuiwamimHiimmiiuiriiimmimimBimiMiimiMimiiiiimiMniiiifiimOT Schei dam „Welnee, joh, I de Gorzenezen kunnen wel verhuizemiit de wijk, maar ze blijven terugkomen. Die i band is zo sterk. Het lijkt s inderdaad af en toe de Jor- 1 daan wel. Je zou best kun- r 1 nen zeggen dat de Gorzen i de Jordaan van Schiedam -1 is." Vijf enthousiaste men- sen vertellen over hun acti- i viteiten in de wijk- en ont- spanningsvereniging Zuid- erkwartier aan de Dwars- I straat 33 in Schiedam. In de oude school van de St. 1 Willibrordus zitten de he- ren H. Slagmoolen, Th. I Heinsbroek, B. Tebrugge, s F. Tibbe en G. Beket. Vrij- I willigers, want „een be ll roepskracht is toch niet te betalen zonder subsidie en bovendien doet iedereen het liever zelf." Bestemmingsplannen SatnenwerluDg Volksvereniging Eigen opzet tri - «v Jf Historische waarde sc 3 „Alles gaat hier zo gezellig toe. We houden hier niet van dat „gemeneer" Iedereen p noemt elkaar bij de voornaam. De bejaar- den van de bejaardensoos noem ik ome Joop of tante Marie, want tegen iemand g van tachtig zeg je toch niet makkelijk „hallo Marie", Herman Slagmoolen geeft g een indruk van de sfeer die er heerst S in het Zuiderkwartier. Een brede kerel met grijs krullend haar en eenzelfde E| baard. Vrolijke bruine ogen in een open- s hartig gezicht. Een gezelligheidsmens. S Vandaar zijn inzet voor de buurt Alle 5 buurtbewoners kennen hem bij zijn voor- naam- „Ik krijg er ook geen cent voor, S nee. Er hoeft niemand van te eten. Na- H tuurlijk gaat er wel een hoop tijd inzitten. E| We draaien al twee-en-een-half jaar, maar we zijn nog steeds aan het opknappen. 3 Wil je de w.c.'s eens zien? Hebben we 5 van de week aan gewerkt. Zaterdag van S 's morgens tien uur tot *s avonds tien s uur. En de volgende dag stonden ze allemaal weer met een vrolijk gezicht 3 voor de deur." „De Gorzen, of Scheidam- Zuid, zoals we S dat eigenlijk moeten noemen, heeft de 5 laatste jaren wei een verandering onder- gaan. Veel ouderen verhuisden naar rust- 5 huizen. De koophuizen werden door jon- geren opgekocht, maar die pasten zich •5 weer zo makkelijk aan. Die willen ook H niet meer weg. We weten dat er bestem- mingsplannen klaarliggen voor dit ge- bied, al maken we ons daar niet zo druk over. Het is natuurlijk wel vervelend dat er huizen dichtgemetseld worden. Ik snap niet dat er dan geen gordijntje voor kan hangen. Dat staat toch veel leuker m de buurt. Bij de Eendrachtstraat lijkt het nu zo'n spookstad uit het Wilde Westen. S De gemeente schijnt een voorkeur te hebben voor kaalslag. Waarom regelen ze bet nou niet eens zó, dat ze het S bestemmingsplan helemaal rond maken, dan alles tegelijkertijd afbreken en een S week erna meteen de eerste paal voor de nieuwbouw gaan slaan? Dan weten de bewoners waar ze aan toe zijn, en H V De heren fn overleg. H. Slagmoolen, Th. Heinsbroek, B. Tebrugge en G. Beket Herman in gesprek met één van de buurtbewoners: „het lijken wel spooksteden uit het Wilde Westen met die dichtgemetselde huizen". kerk, maar toen wij hoorden dat de kerk werd afgekeurd en waarschijnlijk tegen de grond zou gaan, voelden we ons wel schaakmat gezet „De heer G. Beket is aan het woord. In alle rust zoals dat schijnt te horen bij een schaker vertelt hij: „De mogelijkheden in de wijk waren nogal beperkt, maar Herman nodigde me eens uit om te komen praten. Hij 2e: meteen: „we «aken er geen probleem van, jullie komen maar gezellig bij ons zitten". Dat hebben we toen gedaan. Een vereniging die eenmaal in Gorzen zit, blijft ook. De leden verhuizen wel, maar komen toch terug naar hun wekelijkse ontspanningsavondje. Van de veertig le den woont een groot aantal in Groenoord en Nieuwland. De secretaris woont nu in Zwi jndrecht, maar elke maandag staat hij trouw voor de dear. In hart en nieren een Gorzenees, hè?" „We zijn verbonden aan ie Rotterdamse Schaakbond, die weer onderdeel is van de KNSB. Omdat we met een vierde, derde en eerste team aan de Bondswed- strijden meedoen, komt het wel voor dat de twee achttallen en het tiental ergens anders speelt Dan zitten we allemaal in spanning. Ja, die jongeren zijn het meest fanatiek. In hun vrije tijd lezen ze er over. Willen hogerop. Maar ondanks die compe titiestri jd blijft het een gewone volksver- eniging. De sfeer is gewoon ouderwets." De heer Fibbe neemt het woord van Beket over door iets te vertellen over de bejaar densoos: „Er wordt nog wel eens verzaakt hoor, bij het klaverjassen, maar daar kan iedereen hartelijk om lachen". Zo begint de 65-jarige F. Tibbe zijn verhaal over de soos, waar ouden van dagen dindag en donderdag met veel animo naar toe komen. „De dames spelen graag bingo, omdat er ook een prijsje aan verbonden zit Een kleinigheidje maar. Daarvoor zorgen de winkeliers uit de buurt De middenstandsvereninging geeft op dit soort punten alle steun. Er is er geeneen die weigert. Nu het Sinterklaasfeest ge vierd moet worden, klop ik overal aan. En tweemaal per jaar gaan we een weekje met elkaar op vakantie. Een week naar het buitenland, (volgend jaar vertrekken we op 9 juni naar Saueriand) en een weekje in Nederland. Begin augustus wordt dat naar Nunspeet Op 19 januari vieren we het feest van ons 22-jarig bestaan. Van de zeventig leden zijn er dertig alleen maar donateur. Die mensen zijn vaak té oud. Ze betalen nog wel iedere maand hun gulden contributie en zijn op de hoogtijdagen aanwezig," „Voorzitter Van Kampen ligt in het zie kenhuis. Hij is altijd een grote steun geweest Op het ogenblik sta ik er alleen voor. Daar werd ik soms doodzenuwach tig van. Maar daar kom ik onmiddellijk bovenop als ik zie hoe heerlijk iedereen het heeft" de buurt bewoners waarvan de huizen blijven staan ook. Die plannen lopen zo traag." „Er zijn geruchten dat er ln het oude kantoorgebouw van de Gusto een nieuw wijkgebouw gaat komen en dat dit ge bouw over een jaar of vier afgebroken zal worden. Dat zijn maar praatjes en er is nog niets zeker, dus we maken ons geen zorgen en gaan gewoon door met het maken van nieuwe plannen en het opknappen van het gebouw." Toen op 10 mei 1976 het Zuidkwartier werd opgericht had niemand kunnen vermoeden dat binnen twee jaar 500 gezinnen zich zouden aanmelden als lid. In het gebouw zijn clubs en verenigingen voor jan-en-alleman en voor jong en oud elke dag bezig. Maandagavond komen de leden van de schaakclub Het Zwarte Paard bijeen. Op de dinsdag- en donder dagmiddag is het niet zo rustig, want de Algemene Bejaardensoos Schiedam-Zuid is dan bezig. Biljarten, klaverjassen, bin go wordt met zeer veel plezier gespeeld. Binnenkort zullen de sjoelbakken weer op tafel verschijnen. De kinderclub van tante Alie is een enthousiaste „bende", die woensdagmiddag in één van de ver bouwde lokalen te vinden is. Vijf-en-zestig kinderen vanaf vier jaar leven zich crea tief uit op de meest vreemde materialen. Een balletgroep, die langzamerhand de creativiteit ook tot de handen is gaan bepalen in handvaardigheden, beleeft van zeven tot acht uur op de woensdag een gezellige avond. Twaalf „kiekers" („Ja, als je bij die gasten komt, lach je je een ongeluk") komen eens in de maand bijeen om over de fotografie te babbelen. De ruimten worden donderdagavond gevuld met de liedjes van de drie koren van Euphonia. Vrijdag is het klaverjassen geblazen en zaterdagmiddag worden de „stamgasten" altijd verwacht Dat zijn de kinderen van het Euphoniakoor. De socia le Dienst zit dinsdag van half drie tot half vier mensen te ontvangen. Deze dienst komt dit uurtje speciaal voor de buurtbewoners die moeilijk uren in de stad op een bankje kunnen wachten. Al ziet dit programma er al overvol uit, toch vallen er na de verbouwing nog meer aktiviteiten te verwachten. Herman: „Op een gegeven moment heb ik gezegd nou is het genoeg. Die lui zijn allemaal niet te bergen. We nemen geen nieuwe leden meer aan. Maar als ik die vrolijke lui dan weer zie en merk hoe iedereen geniet, dan denk je toch hoe haal je het in je hoofd om daar iemand van buiten te sluiten." „We schakelen al 26 jaar in de Gorzen. Eerst zat het Zwarte Paard in de Bethel- Herman: „We hebben trouwens allemaal een prettige samenwerking met de mid denstandsvereniging. De heer Crama is een schitterende vent Hoe die alles altijd weet te regelen is een wonder. En het wordt zo makkelijk, hé, zo van „Jan, als jij dót nou doet, doen wij dót". En dan gebeurt het ook. We maken nergens een probleem van. Niet van die officiële vergaderingen. Als er een voorstel op tafel kamt, wordt het direct uitgevoerd. Woensdag kwamen we op het idee om die muur eruit te halen en donderdag was de helft al weg. Met de w.c.'s net zo. Ja, hier kan letterlijk alles." ssiiiii iiinir )ii iiinnr riini i iiiii i in lil in ii riir f Titn j i M iiiiiii ii i tin mi in min f limn tuin fitiiii iniiiiirii luim iiiiiiiiii itiiiiir nriitn i iirtiiiiiii i ui ii ii i ui u rit i ii 11 in i in f in r imii viiiiii muf Hf iiiiiiimiiiiiiu iiimnnmniniitniiiiiiiiiiif i viuiiii iinirn ei» hui rinrii m ui j i m min nu iniii u nun i in j i int 11 rm iiiun i iinimirf m ivimni i if uit niain mi vu ni ii j m min iiiaiiuiiirif ii hui i imin vr vu min vniirm inn it tin min ihhii Schiedam Sinds mensen heugenis is een winkelstraat of marktplaats al een plaats geweest, waar de nieuwtjes uitgewisseld werden Iedereen kende elkaar, roddelde over Jan-en-alleman, maar hield daardoor ook een nauw con- taet, Met de grote warenhuizen is de ware „buurtsfeer" een beetje verdwenen. Toch is er in Schiedam nog een aantal straten, waar buurtbewoners op straat een gezellige babbel maken. De Groeneïaan bij- voorbeeld- Daar kent de man achter de toonbank zijn klan- tjes in veel gevallen bij de naam. Maar de sfeer m de Groeneïaan dreigt te verdwij nen. De kleine zelfstandigen zijn onzeker over hun toekom st Komt er nieuwbouw op de plaats van de oude Gasfa- briek? en hoe zit het met het gebied bij het vroegere Gusto- gebouw? Dringende vragen, want „het wordt voor ons ver kassen of verbouwen". De heer F. Bijtel van de Midden standsvereniging Schiedam- Zuid vertelt over de groeiende twijfel onder de winkeliers. De heer Bijtel heeft zelf een herenmodezaak. Daarnaast is hij ook secretaris van de mid denstandsvereniging. „De ver eniging werd 7 maart 1961 opgericht In eerste instantie om de belangen te behartigen van de winkelstand, maar om dat we ook actief bezig zijn met het organiseren van aller lei festiviteiten, denken veel De heer F. Bij tel, secretaris van de middenstands vereniging. mensen dat we een wi jkvereni- ging zijn. Op koninginnedag wordt er hier van alles en nog wat georganiseerd. Voor kin deren en voor ouderen. De heer J, Crama, onze voorzitter, heeft daar veel plezier in. Hij heeft een restaurant". Ongeveer ééns per maand, en in drukke tijden wel tweemaal 'i<'k per maand, komen de leden van de vereniging bij elkaar om de plannen en problemen door te praten. Het merendeel van de winkelier aan de Groe neïaan is aangesloten bij de middenstandsvereniging. Con tact met andere winkeliersver enigingen is er wel, maar het blijft sporadisch. Nauwe con tacten zijn het in geen geval. Kijk, als andere winkeliers iets met ons samen willen organi seren, is dat meestal om de financiële lasten te delen, ter wijl de effecten niet eerlijk verdeeld worden. Trouwens, iedere wijk heeft zo haar eigen tempo en opzet. Nee hoor, het bezoek van Sint-Nicolaas zet ten we zelf wel weer helemaal op. Als er zo'n Sinterklaas in een sneltreinvaart door je straat komt rijden hebben de kinderen nog niks gezien. Wij doen het wat rustiger aan". „In het begin van de zestiger jaren, was er een duidelijke vergrijzing te bemerken in de wijk. Toen veel ouderen ver huisden naar Nieuwland, waar alles veel comfortabeler ge bouwd was, kochten jonge mensen de huizen en verbouw, den ze zelf naar eigen inzich ten. Nu is het blok bij de Eendrachtstraat al verdwe nen, en begin volgend jaar zal de hele Eendra chtbuurt ver dwijnen als er een begin wordt gemaakt met de aanleg van een hogere buitenwaterkering via de Maasdijk. Of er wonin gen zullen komen op de plaats van de oude buurt, blijft de vraag, en de wethouder schijnt er ook niets over te kunnen zeggen- De twee bedrijfshallen en het hoofdkantoor van Gus to blijven staan, wanneer ze op de lijst van Monumenten zorg worden gezet „Nu ook de gasfabriek, ofte wel het Gemeentelijk Tech nisch Bedrijf gaat verdwijnen, worden al onze klantjes uit het gebied verdreven. De gemeen- De Groeneïaan anno 1978. nog steeds een ge moedelijk winkelbuurtje. Va---1* Rond 1930. Uiterlijk wel veranderingen ondergaan, maar ook toen kende de man achter de toonbank zijn klantjes opperbest. te kan dan wel zeggen dat er misschien nieuwbouw komt, maar ze laat ons al maanden in onzekerheid. (De gasfabriek zal over anderhalf jaar naar het industriegebied bij de 's- Gravenlandsepolder verhui zen, en er zijn plannen om de grote ronde tank te verbouwen tot wijkgebouw en de oude kantoren tevens een nieuwe functie te geven, red.) „Als je nu iets zwart op wit hebt, kun je als winkelier plannen gaan maken. We hebben erg veel klanten verloren door dat af breken. Komt er nieuwbouw, dan zal het merendeel van de winkelier over gaan tot ver bouwen. Is dat niet het geval, dan kun je uit gaan kijken naar een pand in een ander deel van de stad. De Groene ïaan is een rijke laan. Tenmin ste, we hebben een uitgebreid assortiment Zodra er nog maar één groenteboer of een bakker is, kan je spreken van verarming. Een winkelier blijft wakker als hij een con current heeft Dat werkt inspi rerend". „Als modezaak heb je het voordeel dat klanten terug blijven komen, ook als ze ver huisd zijn naar nieuwe wijken. Voor een pak suiker gaat een huisvrouw heus niet terug naar haar gezellige oude buur tje. Levensmiddelenbedrijven kampen nu met grote moeüij k- heden en ik twijfel eraan of de gemeente zich daarvan be wust is". Het zou heel jammer zijn als de Groeneïaan door het afbre ken van de buurt ook moet verdwij'nen. De sfeer die er nu heerst is al tachtig jaar oud. De meeste winkeliers hebben het bedrijf van hun vader overgenomen. Anderen heb ben de winkel van hun oude baas overgenomen, waar ze als leerling of loopjongen zijn be gonnen. De heer Bijtel heeft de zaak ook van zijn vader. Die had een echte kleermake rij. „Het was die tijd zo", vertelt hij „dat je automatisch naar de kleermakersschool ging, als je vader in die bran che zat. Later hebben we het samen wat gemoderniseerd, wat confectie erbij. Nu maak ik zelf niet zo veel meer, maar ik heb toch het voordeel, dat ik meteen kan zien, wat voor maat iemand heeft, of wat er aan het pak veranderd moet worden. Natuurlijk laat niet iedere bedrijfstak zich zo ge makkei ij k overnemen". Misschien wordt het weer tijd om een vuist te maken. Daar is de vereniging natuurlijk voor. Ais de gemeente ons geen zekerheden, of tenminste plannen voor wil leggen.zullen we de vuist opheffen. Het gaat om ons brood. En kleine zelf standigen hebben het al moei lijk genoeg in deze tijd, met de concurrentie van de grote bedrijven. Toen een Cash en Carry zich hier in een pakhuis ging vestigen, hebben we daar ook tegen geprotesteerd. Die pikte al onze klanten af; geen eerlijke mededinger. Dat be drijf is snel verdwenen. We hebben de zaak toen hard aangepakt, en als het moet, doen we het weer. Voorlopig wachten we af'.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Nieuwsblad / Schiedamsche Courant / Rotterdams Dagblad / Waterweg / Algemeen Dagblad | 1978 | | pagina 4