JMK a
IlSlf
Kliinmen tiaar
5t carillon
^fcp-S'6
Pssr
I
Sip' v - t:i
mk v v tS"'
S|ai
I
i
-
Ata JisA
&gnMg&-'- ;?JË
ii
-4ÊS
wmsm - ï-mm
m
gPip31iI§l
|§iffSW-P>
igi
ife
*tr~ <t I
A>g k ft
lÉgi
:-
Ife v p
iSlÉ
WOENSDAG 13 JUNI 1979
SC 6
f a^\-'i—-v'\ •;-/r.-: .':.-i.,v
f', N r- f UP®'- -fj' ■-■ e'v A':v
ts w^\ *-
&ö*h r
Fo/o 's
Henk
Sies
®Vsv,^®a/3'> 5
Wie Delft als een notedop wil
zien beklimme de Nieuwe
Kerkstoren tenslotte het op
één na hoogste bouwwerk
van ons land maar wie
dat panorama links wil laten
liggen, kan eens per maand
op zaterdagochtend met stads-
beiaardier Rien Ritter mee op
beiaard-excursie. Niet ver
moeiender, want die 307 tre
den naar boven blijven de
zelfde, maar wèl zo leerzaam
voor degene, die nou wel es
wil weten hoe al dat gebeier
in z'n werk gaat. We stijgen
op ons gemak, volgens het
motto van Rien Ritter „ik
doe het ook altijd kalmpjes
aan" en trouwens, waarom
zou je als een gek naar boven
rennen als je al op zo'n 25
meter hoogte op de „rode
vloer" staat, waar de oude
Hemonyklokken hangen die
in 1964 uit de beiaarcf zijn ge
haald omdat ze, mede door
dc luchtvervuiling, min of
meer vals zijn geworden. Ze
hangen met z'n allen in een
rek tegen de muur. Ook na
dit eerste intermezzo is, nog
geen haast geboden, want op
veertig meter demonstreert
Ritter bij de twee luiklokken,
vertelt over het stemmen en
over de klokkenhistorie in 't
algemeen. En voort gaat het
weer, nu naar de speel trom
mel en het uurwerk, die om
en nabij de zestig meter
hoogte staan opgesteld, totdat
even later dan de beiaardka-
bine wordt bereikt, die zich
ter hoogte van de wijzerplaat
bevindt Hier geeft Ritter zich
over aan het handspel en als
u zich nu afvraagt waarom
hij op een der foto's ook zit
te telefoneren: dat was een
gesprekje met stadsuurwerk-
maker Van Locnen. omdat er
een draad brak. „Heel verve
lend is dat", zegt de Beiaar
dier, „want in zo'n geval mis
jc ecn toon". Nu was het dit
maal maar een niet zo vaak
voorkomende cis, dus die valt
wel te omzeilen.
Imponerend is het ondertus
sen wel, daar zo hoog boven
Delft in dat toren-inwendige.
Dat missen degenen die bui
tenom'voor het uitzicht
gaan. toch maar. Maar een
beetje uitzicht heb je hier
óók: tegen het dak van dc ka-
bine hangt het carillon en
door de galmgaten kijk je
toch een mooi eind weg. Al
blijft misschien de gedachte
door het hoofd spelen dat je
de grote slagklok (drie-en-een-
half duizend kilo) toch beter
niet op de tenen kan krijgen.
De stadsbeiaardier geeft toe
dat bet een aardig gewicht is,
maar pas op: bij de buurman
de Oude Kerk hangt
een nog zwaardere joekel, de
Bourdon en die is zowaar
mei z'n negenduizend kilo de
zwaarste klok van ons land.
Zo'n beiaardier vertelt na
tuurlijk nog vóél meer. Want
wie loopt er niet warm als je
„verheven" over je vak kunt
praten? Het gezelschap hangt
dan ook aan z'n lippen. Voor
wie dat allemaal ook eens
mee wil maken: de excursies
- die van te voren worden
aangekondigd worden iede
re eerste zaterdagochtend van
de maand ^eb ouden. „En we
gaan dóór zolang het redelijk
weer is", zegt Rien Ritter, „al
is dat nog in oktober".
a
