SPORT
Kleiduiven schieten: Oorverdovend
maar ook gezellig
VZC Vlaardingen:
technisch nog
niet volmaakt
Blaashal Unilever ook
voor algemeen gebruik
Tapijtmagazijn ai«jd
Concentratie en snelheid
erg belangrijk
SVV-
spelers
naar
amateurs
Van Putten: Eerst tennisbanen realiseren
Rijnmond voordeliger
Nieuw
bestuur
l
De Hoek-
Go Ahead
lilwmAhfi I 28 tot 50%
WOENSDAG 18 JULI 1979
VD/SC/WWi
Lopik Uit de anonimiteit komen. Dat zouden
de kleiduivenschutters bijzonder op prijs stellen.
Deze vorm van schietsport kent weliswaar dui
zenden geregistreerde beoefenaars, maar veel be
kendheid krijgt de man met het dubbelloops-ge
weer toch niet. Ja, toen Erik Swinkels drie jaar
geleden in Montreal furore maakte waren de me
dia er als de kippen bij. Maar roem is verganke
lijk en daarmee ook de plotselinge interesse voor
de kleiduivenschietsport. De zilveren medaille Is
voor Swinkels verleden tijd. De concurrentie
werd groter en nog geen maand terug moest hij
Lopiker Kiek van Ieperen bij de nationale titel
strijd voor laten gaan. Binnenkort nemen vijf
Nederlandse kleiduivenschutters deel aan de Eu
ropese kampioenschappen in Italië. In verschil
lende selectiewedstrijden hebben zij zich gekwa
lificeerd. Erik Swinkels en Kiek van Ieperen
vormden daarbij een paar apart.
Tussen hen en de rest valt er duidelijk een gat.
Bij elke wedstrijd wordt de eerste plaats tussen
dit duo uitgevochten. „Maar het is echt geen
strijd op leven en dood", legt Kiek van Ieperen
uit. „Er bestaat een gezonde concurrentie, maar
meer ook niet".
Dat bleek ook tijdens de wedstrijden die de Duit
se Rottweilfabriek op het complex van de kleidui-
vrenschietvereniging De Snip hield. Gezelligheid en
sfeer zijn voor de schutters bijna net zo belang
rijk als de concurrentie en snelheid van handelen
tijdens de wedstrijd. De kantine van de Snip is
dan ook geen moment onbezet. Een pilsje voor de
.mindere" schutters een bescheiden frisdrankje
voor hen die om de prijzen strijden. Want op de
eerste dag van het concours komen de toppers
niet tegen elkaar uit. Nee, iedereen wordt onge
acht zijn sterkte in groepen (rotten) ingedeeld. Op
die wijze gaan ze de eerste dag vier keer de baan
rond, daarna worden de rotten ingedeeld naar de
eigenlijke klasse.
Voor een goede uitleg van de
■-kleiduivenschietsport moet je
natuurlijk een kenner hebben.
Lau Rijssen loopt al een be
hoorlijk tijdje mee. Tijdens
de Rottweil-kampioenschap-
pcn (Rottweil »s een mumiie-
fabnkant) trad hij op als
jurylid. Trouwens de organi
satie van een dergelijk schiet-
festijn vergt nogal wat van
een vereniging. Allereerst het
woord kleiduif. Lau Rijssen:
..Dat stamt nog uit vroeger
tijden. Toen werd er op le
vende duiven geschoten, maar
dat werd later terecht men
sonwaardig gevonden. Hoe
wel. In Spanje en Italic ge
beurt het nog wel..." De duif
wordt dus van klei gemaakt.
Het is een ronde schijf, die
door een machine naar buiten
wordt geschoten. Dit gebeurt
pas na het commando „ja"
van de schutter. De baancom
missaris drukt dan op de
knop die in verbinding staat
met de machine en tegelijker
tijd kiest de kleiduif het
luchtruim. Dan is het zaak
voor de schutter om het
sheet-geweer razendsnel te
schouderen en de trekker
Kiek van leperen (rechts) en Erik Swin
kels, een paar apart. Op de achtergrond het hok
waar een machine de kleiduiven het luchtruim in
slingert.
gutden is de oorzaak van al
dat lawaai benedon aan de
Lekdijk. „Kunnen we mooi
weer van de hand doen",
vond de latere winnaar Erik
Swmkels. in het dagelijks le
ven wapenhandefaar in Best
(Noord-Brabant). „Anders win
je straks genoeg geweren
voor een vuurpeloton", lachte
hij. Swinkels en Van Ieperen
zijn een klasse apart in de
kleiduivenschietsportwereld.
Met een gemiddelde van bo
ven de 195 moeten zij in de
top van Europa mee kunnen
draaien. ,.In Italië zijn Oost-
Duitsland en wellicht het
gastland onze enige concur
renten. In het individueel
kampioenschap denk ik dat je
met 197 zeker ben van ereme
taal, hoewel ik ook een keer
heb meegemaakt dat ik met
199 nog buiten de prijzen
viel". Erik kan het weten.
Drie jaar geleden stond hij
nog op het erepodium. Een
„gouden" periode beloond
met een zilveren medaille.
Daarna werd het stil rond de
wapenhandelaar uit Best. ,,Ik
ben toen inderdaad wat te
ruggevallen", geeft hij toe.
„maar op dit moment gaat
het weer ouderwets".
Dat bleek dus ook tijdens het
laatste Rottwei!-kampioen
schap. Applaus en het roepen
van „vol" (alle vijfentwintig
schoten raak) waren nogal
eens op de baan waar Swin
kels bezig was te horen. „Je
ziet het ook aan de houding,
aan de stand van de schutter-
verduidelijkt Lau Rijssen.
Hoek van Holland Het
Hoekse selectie-elftal
speelt op zaterdag 28 juli
een vriendschappelijke
wedstrijd tegen de ere^dj.
visieclub Go Ahead Eag
les. De ontmoeting heeft
plaats op het terrein van
Hoek van Holland en
kaarten zijn verkrijgbaar
in de voorverkoop bij de
WV (vier gulden) en op
het terrein (vier gulden en
vijftig cent).
Voorafgaande van de
wedstrijd, die om half ze
ven begint, spelen de mi-
ni's van Hoek van Hol
land een wedstrijd tegen
de allerkleinste jeugd van
het kampeerterrein.
over te halen. In de baan is
tevens een moeilijkheidsgraad
aangebracht De schutters
schieten met alleen uit acht
verschillende posities, maar
hebben ook te maken met di
verse doubles. Dat betekent,
dal er kort achter elkaar uit
de hokken die tegenover el
kaar staan, een duif uit het
„doosje" komt. De schutter
moet dan twee keer achtereen
reageren. In totaal lost de
klciduivenschutter per par
cours vijfentwintig schoten. In
twee dagen betekent het, dat
men tweehonderd keer de
trekker overhaalt.
En dat is natuurlijk geen klei
nigheid. Je ziet dan ook ver
schillende juryleden, maar
ook schutters met oorbescher
mers of oordopjes („wat zeg
je"). Het geluid van sommige
geweren, die hagelpatronen
van acht centimeter wegschie
ten is af en toe oorverdovend
en het gedender duurt tot
diep inde dag.
„Het lijkt weinig spectaculair
voor een buitenstaander", ver
volgt Lau Rijssen, „maar voor
de schutter 2ijn het wel dege
lijk spannende momenten. De
duif komt met een snelheid
van zo'n honderd kilometer
per uur uit de machine en je
moet dat ding toch voor zijn.
Lukt dat niet dan volgt er
een hatelijk toetertje van de
jury en gaat de schutter zacht
voor zich uit vloekend af.
Hoezo niet raak? Niet altijd
gaat dat zonder protest. Alles
vindt plaats in een fractie
van een seconde en ook het
jurylid is maar een mens. „Er
zijn nog wel eens protesten"
stelt Lau dan ook. „Maar in
de meeste gevallen leggen de
schutters zich toch bij de be
slissing neer. Nogmaals het
gaat niet alleen om de knik
kers".
197
Nee. de hoofdprijs is iets heel
andeis. Een prachtig sheet-ge
weer van zo'n vierduizend
„kL
enners halen het talent er
zo tussen uit. Je moet de duif
voor zijn. Daarvoor zijn weer
concentratie en snelheid no
dig. Sommigen denken dat
kieiduivenschïeten zo makke
lijk is maar als je ze dan een
geweer m handen geeft, ra
ken ze de eerste weken nog
geen millimeter. Een dure
sport? Ach, wat heet duur.
Voor de patronen betalen de
schutters dertig cent per stuk.
Maar die uitrusting gaat jaren
mee. En als je er eenmaal
aan begonnen bent... Vraag
het maar, ze zouden het voor
geen goud willen missen".
Schiedam De SW-spelers
John Co rver en Fr cd Meer-'
hof, die beiden geen contract
meer kregen aangeboden,
hebben toch onderdak gevon-
den. Fred Meerhof, die we!
ambities wat betreft betaald
voetbal blijft houden, vertrekt
naar DHS, terwijl Corver zijn
heil bij CW in de hoofdklas.
se gaat zoeken. Ook Eddy
van der Most heeft een nieu
we vereniging. De derde kee
per van de Schiedamse eer-
ste-divisieclub speelt het ko
mend seizoen voor de ama
teurs van Feijenoord {vierde
klas KNVB). Zoals bekend,
vertrok Cor Huigen al eerder
naar een amateurvereniging
te welen Xerxes. Bart Kreftj
heeft inmiddels zijn aangebo-u
den contract wel geaccep-f
teerd.
Amersfoort Het meest te
vreden was VZC-trainster
Edelijn met de prestatie van
Jacqueline Clans op de 100
meter rugslag o. 10 jaar tijk
dens de Nederlandse kampi
oenschappen zwemmen. Niet
dat de tijd van 1.26.88 zo tot
de verbeelding sprak. Inte
gendeel, haar beste tijd was
1.26.1 en daarmee kwam zij
als achtste in de snelste se
rie. Nu moest zij een aantal
plaatsen zakken op de rang
lijst, maar belangrijker was,
dat het zwemmen technisch
meer verantwoord was. Ede-
lijn: .Jacqueline heeft altijd
moeite met het keerpunt Zij
moet vijf keer kijken, wan
neer hel moment daar is en
dan nog gaat het wel eens
verkeerd. Bovendien zwemt
zij nog al eens in de touwen
en ook dat is nu niet ge-
beurL Ik ben heel tevreden
over haar resu I taat".
door Peter van Zwienen
Ook op de techniek van Rem-
co Snuverink is nog wel wat
aan te merken, waardoor een
flinke tijdsverbetering in de
toekomst er wel in zit. De
VZC-tramsler: „Remeo was
als zesde geplaatst met een
tijd van 2.33.7. Hij werd nu
vierde met 2.32.88. Niet iets
om tevreden mee te zijn. ze
ker omdat hij zijn wedstrijd
goed indeelde. Remco is altijd
gewend geweest om zo hard
mogelijk van start te gaan en
dan maar kijken hoe ver hij
komt Ik heb hem gezegd dat
hij niet met een jongen als
Kroes mee mocht gaan. Hij
zei toen: „Denkt u echt dat ik
met een betere baanverdeling
een goede tijd zwem?" Ik heb
gezegd dat dat zou gebeuren
en nu is het gelukt
Er zijn echter nog veel din
gen die moeten worden verbe
terd. De armzwaai bij de
start is niet goed en bij ande
re slagen is het technisch ook
niet allemaal in orde. Daar
moeten we dit jaar echt aan
gaan werken. Ik begrijp wel
hoe het allemaal komt Hij is
Ger Edelijn
een vechter en gaat graag
hard, maar het gaat wel ten
koste van zijn techniek".
De afwezige Rob de Gier, die
mee mocht naar een trai
ningsstage in Genua, kreeg
toch nog een brief van de
Zwembond, waann stond dat
het niet doorging vanwege de
vele af mei di gen. De Gier be
hoorde tot die afzeggers, om
de simpele reden dat hij niet
meer traint Edelijn: „Hij
beeft één keer een goede tijd
gezwommen, waardoor hij
werd geselecteerd. Hij kan
het niet meer opbrengen om
te trainen en dan heeft het
weinig zin om naar Genua te
gaan. Het is wel jammer,
want het was een groot ta
lent die, als hij er hard voor
had getraind, zelfs in de
buurt van een Olympische
kwalificatie had kunnen ko
men. Het mocht echter niet
zo zijn".
-i
Vlaardingen De personeelsvereniging van Uni
lever blijft streven naar een Maasbal op het ter
rein aan de Olivier van Noortlaan. Om dit te
verwezenlijken wordt echter de tactiek van de
voorzichtigheid gevolgd. Het afwijzen van Maas
ballen in het Kolpabad en op het tenniscomplex
van VLTC heeft de personeelsvereniging genoopt
tot deze tactiek.
Van Putton, lid van de finan-
cicle commissie van de perso
neelsvereniging: „We hebben
nu een brief gestuurd aan de
gemeente waarin we toestem
ming vragen voor het aanleg
gen van drie tennisbanen. Dat
mag geen problemen opleve
ren. De financiën zijn rond,
de grond is van Unilever, al
leen moeten we voor een om
heining zorgen. De tennisba
nen zullen dan ook voor de
gemeente geen problemen op
leveren".
Maar dan? Van Putten op
nieuw; „Ja, dan moeten we
het slim spelen. Wij willen in
ieder geval die blaasha) reali
seren. Dus een overkapping
van de tennisbanen van: zeg
september tot en met maart-
De gemeente heeft via sport
wethouder Bot laten weten
uit esthetische oogmerken niet
bepaald gecharmeerd te zijn
van een blaashal. Nu willen
ze niet het risico lopen, dat
die tennisbanen bij een even
tuele aanvraag voor een
blaashal erbij inschieten. We
gaan het stap voor stap op
bouwen.
Hoewel de tennis en met een
blaashal in de winter ook
voor meerdere sporten ge
schikte accommodatie in eer
ste instantie voor de leden
van de Unilever bestemd rijn,
wil de multinational de zaal
problemen van Vlaardingen
niet zomaar opzij schuiven.
Van Putten: „De tijd die
overblijft willen we zeker be
schikbaar stellen aan de
noodlijdende binnensportvere
nigingen. Zo heeft de korfbal-
vereniging Vlaardingen ons al
gepolst. Uiteraard zal dat sa
men met de zaalhuur per uur
gaan in overeenstemming met
de Vlaardingse Raad voor
Sport en Recreatie. Wij vin
den dat de gemeente in het
belang van de sport in Vlaar
dingen - de behoefte aan
sporthallen gaat bijna een
niet meer te realiseren vorm
aannemen - ons plan moet
honoreren".
Geen probleem
„Nogmaals", gaat Van Putten
verder, „financieel is het geen
probleem. Unilever staat ga
rant voor een lening om de
zaak te bekostingen. We heb
ben al met een aannemer ge
sproken die de opdracht bin
nen zes weken drie maan
den kan realiseren. Wat ons
betreft kunnen ze zo begin
nen. We hebben trouwens nog
een argument wat het esthe
tisch oogpunt aangaat. We be
doelen dan die twee punten
van het tenniscentrum Hoo-
gendijk langs de rijksweg.
Net of die het gezicht ver-
fraaiien. Op de plaats die wij
voor ogen hebben - de Olivier
van Noortlaan - is dat overi
gens toch belachelijk. Of je
nu tegen een blaashal of een
fabriekswand aankijkt, dat
maakt volgens mij niets uit
Sportwethouder Bot wacht
met spanning de aanvraag af.
„Het principe van het ge
meentebestuur voor blaashal-
len zal zeker niet worden ge
wijzigd. Daar is het nu een
maal een principe voor. Het
is natuurlijk wel zo, dat
Vlaardingen momenteel met
een nijpend tekort aan bin-f
nensportaccommodatie kampt-:
We zullen de aanvraag van deji
heren van de Unilever dan-
ook met een beargumentaepl
ja of nee beantwoorden. Kijkp
we zitten met bepaalde bouw
verordeningen en daarom isj
het geen kwestie van mod;
vinden of niet Dat gold
ook bij het toekennen van
tennishallen van Hoogendijk.
Door Emile Schelvis.
Calmbwgsiraal SÓ, VUufdlngen. tel. 010-355429
het terrein aan de Olivier van Noortlaan waar de personeelsvereniging vaö[
Unilever de blaashal wil realiseren. t
Hoek van Holland De voet
balvereniging Hoek van Hol
land heeft een nieuw bestuur.
In plaats van Ben Blokland
(voorzitter) en P. van Balen
(penningmeester), die geen
volgende termijn wensten te
aanvaarden, werden gekozen
E. de Zwart als voorzitter e&|
A. Jansen als penningmeester^
De heer T. Mulder blijft
cretaris, terwijl het bestuw
nog werd aangevuld met
heer W. Kortsmit die de
nanciën gaat beheren.
