EXTRA Eigen ambulance op de tocht 'Ik had er eerder 't mes in moeten zetten' .Inspecteur Jan Wijlaars houdt op met Stempelen Hoek van Holland in de problemen f.'arm an bedrijf inkrimpen vrijdag 27 juni 19B0 VD/SC/WW 'Het gaaniet om hei eindproduct!' Vlaardingen Sprekend over het kolossale instituut dat onderwijs heet en het gevaar dat zo'n bedrijf zijn mensen volledig inkapselt: „Kijk, en daarom vind ik dat het goed is dat je niet te lang stempelt. Want wij stempelen hier. Als onderwijsinspecteur zet je je stem pel op zo'n nota. Leg je een stempel op het onderwijs veld. In de krant lees je het vaak: iemand maakt car rière en heeft het over 'een uitdaging'. Dan denk ik: daar heb je er weer één. Een uitdaging, ik vind dat zo'n afgezaagde uitdrukking, een beetje hypocriet ook. Want als mijn nieuwe baan in Utrecht een uitdaging zou zijn, dan zou het niet best wezen. ïk weet natuur lijk donders goed wat me te wachten staat. Maar wat ik wel fijn vind: als je op tijd switcht ontmoet je nieuwe mensen, nieuwe problemen en daardoor vernieuw je jezelf ook een beetje. Daarom: nu weg. Dat is goed." Het is voor Vlaardings in specteur van onderwijs, Jan- Wijlaars (47), de voornaamste reden geweest nog een keer aan zijn carrière te hijsen. Van gemeentelijk onderwijs inspecteur te Vlaardingen tot rijksinspecteur te Utrecht. Van een woelige baan vol 'brandjes blussen', maar mid denin in 'het veld' naar een afstandelijke, nogal controle rende baan. Maar het is wat Wijlaars wil. Niet meer zo bovenop de roerselen van de onderwijsvernieuwing, maar van een afstandje de zaken volgen en toezien of alles wel volgens de regels verloopt. Het is toch niet het werk waarin Jan Wijlaars is opge groeid. Begonnen als onderwij zer in het zuiden van het land, overgegaan naar het pioniers werk van Jan Grandia in de arbeidersbuurten van Rotter dam en daarna midden in de onderwijsvernieuwing van Vlaardingen terechtgekomen, is hij er nooit de man naar ge weest om aan de zijlijn toe te zien of de anderen het wel juist deden. Want meneer de inspecteur is ook veranderd: het beeld van de schoolopzie ner met zijn zwarte paraplu en aktetas onder de arm gekneld en zijn strenge blik in de schoolschriftjes van de juf frouw van de eerste klas is goeddeels verleden tijd. Wijlaars: „De inspecteur in de betekenis van schoolopziener, ja. Het toezichthoudend ele ment zit er nog wel in, maar is toch van de eerste naar de derde plaats verschoven. De school is in beweging. Er zijn minder zekerheden. De man die zijn schriftjes keurig in orde heeft, is niet meer de 'suecesful teacher'. De onder wijzer is niet meer de man voor. maar in de klas. En daarmee is ook het optreden van de inspecteur veranderd, ja. ïk kan niet meer zeggen: tussen kerst en pasen moet je het eerste boekje uit hebben. Jan Wïjlaars gaat het onderwijs van een afstandje bekijken. Als rijksinspecteur te Utrecht. De normen en regels moet je veel meer legen de achter grond van een flexibel onder wijs zien. En in dat onderwijs is het lezen, heb ik gemerkt, zeer belangrijk. Daar heb ik dan ook het accent op gelegd. Het lezen is de sleutel tot alle' ander kennisverwerving in de schooi." Het is een inzicht dat hij op deed tijdens zijn werk bij Jan Grandia. De man die in Rot terdam jarenlang werkte aan een onderwijsslimuleringspro- gramma voor wat nu kansar men heten, toen nog gewoon arbeiderskinderen. Daarna kwam Wijlaars, in 1971, eerst als pedagogisch didactisch me dewerker. later als inspecteur, naar Vlaardingen. Is die overstap van dat werk bij Grandia naar een inspec teurs functie hier in Vlaardin gen niet moeilijk geweest? „Nee. want het is heel geleide lijk gegaan. De moeilijkste stap is geweest toen ik mijn klas uitging. ïn het begin mis je heel erg je eigen school en je eigen kinderen. Als ze in het begin gezegd hadden: je kunt terug, was ik zo gegaan. Waar bij voor mij persoonlijk ook de overgang van het zuiden naar het westen kwam. Maar voor de rest heb ik altijd geluk ge had. Ik ben meegegroeid. Ik heb in deze baan wel dagen gehad dat ik het gevoel had: nou verzuip ik, maar dan fy sisch. Dat je dagen maakt van acht tot elf uur, en dan vier maal per week, en nergens meer tijd voor hebt. Je hebt een enorme identificatie met het veld en bij conflicten is het dan moeilijk objectief te zijn. Je geeft iemand, die je goed kent, opeens het gevoel: laat hij me nu los? Al is het een enorme bevrediging wanneer je iets oplost. Maar er zijn conflicten bij waar je een half jaar aan zit te sleutelen. En dat kost verschrikkelijk veel tijd. Dat is wel eens frustrerend. Dit is eigenlijk ook geen één- mansfunctie." Wijlaars1 functie zal na zijn vertrek dan ook door twee inspecteurs overge nomen worden. Een gemeentelijk inspecteur, het „onderwijskundig geweten van de wethouder", zoals Wij- laars hem omschrijft, heeft veel invloed op het beleid. Wijlaars beleid sin breng is vooral terug te vinden in de nota 'Onderwijs in overgangs tijd1, de kunstzinnige vorming en in de op stapel staande nota 'Onderwijs in samenhang'. Wat is er niet gelukt? door Jan Hendrik Bakker Hij antwoordt zonder aarzelen, zegt zeer beslist: „De LEAO. Het Casimir wil een dépen dance in Holy en dat is op zich in orde. Maar ik vind dat je onderwijskundig gezien verder had moeten gaan. Ik heb des tijds bij KLoots nog een nota ingediend waarin stond: als je iets in Holy gaat doen, maak er dan eens een mooie onder wijskundige eenheid van. Een scholengemeenschap LBO en MAVO "bijvoorbeeld. Zet de LEAO maar eens in Holy, ver bind er een MAVO aan en dan heb je in feite een prachtige middenschool op kleine basis. Nou, dat idee werd op zich wei leuk gevonden, maar te duur, ze vonden het te duur. Maar ik geloof daar nog steeds in. Ik heb het altijd heel jammer ge vonden dat ik dat nooit be reikt heb. Kijk, een dépendan ce is eigenlijk toch alleen kin deren opvangen." Anderstaligen Vlaardingen, een middelgrote stad. Niet echt de problemen van Amsterdam, Den Haag en Botterdam, maar toch ook geen dorp meer waar het on derwijs rustig met het dorpsle ven mee kan kabbelen. Waar liggen de meeste problemen in zo'n stad? „De anderstaligen. Het is wel niet zo erg als op de binnen- stadsscholen van Rotterdam, maar we hebben verschrikke lijk in de moeilijkheden geze ten met de Theo Thijssen- school. Het zelfde wal je nu ziet in Schiedam. Maar we zijn er uit gekomen, het is gelukt. De spreiding in de Oost wijk is gelukt. Al moet ik gelijk zeg gen. niet zonder de zeer loyale medewerking van het bijzon der onderwijs. Die zijn zeer so lidair geweest. De spreiding is zo succesvol gebleken dat we het ook in andere wijken gaan doorzetten. In de VOP. in de West wijk. Maar we hebben verschrikkelijk in de moeilijk heden gezeten. En achteraf ben ik zeer blij, dat we de be langen van de buitenlandse ar beiders niet uit het oog hebben verloren. Want ik denk dat het in de toekomst heel moei lijk gaat worden. We zitten met een tweede generatie, pu bers die sterk met onze cul tuur in aanraking komen. De problemen die dat thuis geeft in de gezinnen! Ik denk dat we daarom de lessen in eigen cultuur eerder op moeten voe ren dan minder laten wor den." Als onderwijsman heeft Wij laars altijd een sterk accent ge legd op het vormingsaspect van het onderwijs. Niet alleen het leren om later te kunnen werken; ook het leren straks een toekomst de baas te kun nen die niet meer zo zonnig is als tien, twintig jaar terug nog gedacht werd. Pessimisme is aan de orde van de dag. En in een klimaat van fatalisme en pessimisme kan het opvoeden wel eens onmogelijk worden. De pedagoge Lea Dasberg, die ook in de nota over het pri mair onderwijs opduikt, waar schuwde er onlangs op. Denkt Wijlaars dat het onderwijs kin deren nog kan wapenen tegen de slechter wordende tijden? „Ik denk dat het dat juist beter doet dan vroeger. Er zijn te genwoordig methodieken om kinderen weerbaarder te ma ken. En dat moet je dan zien in de betekenis van 'mondig'. Zoals men dat op de Jenaplan school altijd geprobeerd heeft, moet je door middel van ge sprekken kinderen met hun eigen mening laten komen. Ik denk dat kringgesprek, klasse- gesprek en groepswerk dè aangewezen methoden zijn om kinderen weerbaarder te ma ken." Op zijn tafel ligt een soort onderzetter, ingelegd met steentjes, een eenvoudig recht hoekig patroontje. Het is ge maakt door kinderen van een schooltype dat in de volks mond wel de "imbecielen- school' wordt genoemd. Jan Wijlaars: „Zie je dit? Je hoort veel tegenwoordig: al dat plak ken. scheuren en knippen, mót dat nou? Moet dat nou, zoveel nadruk op de kunstzinnige vorming? Dit dingetje is ge maakt door kinderen van een zmlk-sehool (zeer moeilijk le rende kinderen red.). En als je vraagt: wat stelt dat nou he lemaal voor? Nou, dat stelt geen bal voor, niets! Maar h'et gaat niet om het eindproduct. Het gaat om het maken. Wat zo'n kind aan zelfdiscipline op heeft moeten brengen om dxt te maken, dat is ook leren!" Ai krijgt hij een hoge baan in Utrecht, Wijlaars is het oude vuur nog niet helemaal kwijt. Beeld uit betere tijden: de ambulance voor de Hoekse GGD-garage. Hoek van Holland De kans is groot dat Hoek van Holland met ingang van 1 juli niet meer kan beschikken over een in De Hoek gestationeerde ambulance. Taxi- en ambulance-on dernemer John Rooney en zijn vrouw Henny hebben, beslo ten begin volgende maand met het ambulancevervoer te stoppen. Onder de bestaande financiële regeling zien zij geen mogelijkheden het nog langer vol te houden. Of het een permanente of tijdelijke maatregel is zal afhangen afhangen van de verantwoordelijke overheden. Tot op heden hebben gesprekken met volksgezondheid nog niets opgele verd. Henny Rooney:„De nu gelden- de regeling is beslist niet lan ger vol te houden. Elk jaar moeten we handen vol geld toeleggen op de ambulance dienst en we vertikken het om dat nog langer te doen." Tot voor enkele jaren viel het Hoekse ambulancevervoer on der de Rotterdamse normen en dat leverde een jaarlijkse subsidie op, waarmee de tekor ten enigszins werden gedekt. Maar sinds enkele jaren is een nieuwe wet van kracht gewor den en is Hoek van Holland ingedeeld bij Delft. Dat bete kende dat de Hoekse ambulan- ce niet alleen in eigen plaats inzetbaar was, maar ook dienst moest doen in de regio. Daar bij ging men er van uit dat die ritten buiten de Hoek zouden dienen om de zaak rendabel te maken. Henny Rooney:„Vorig jaar hebben we honderd ritten ge maakt en op basis daarvan zijn we uitbetaald. Dat is dus éen rit per drie dagen, maar we moeten wel 24 uur per dag een chauffeur beschikbaar houden en betalen. Aan ritopbrengsten hebben we vorig jaar 14Ö.00Q gulden ontvangen, maar alleen aan personeelskosten komen we over dat jaar op 212.000 gulden. Dan praten we niet eens over afschrijving en an dere kosten." Begin van de maand zou een gesprek plaats vinden met een functionaris op volksgezond heid. Maar de heer Bentfort, met wie een afspraak was ge maakt, was zonder opgaaf van redenen niet aanwezig. Nu. bijna drie weken later, h" ft het bedrijf nog steeds g »- kele reactie gehad. .O uii zet het bedrijf de ara' e- diensten stil en dan zal het van de overheid afhangen of op 1 augustus weer verder wordt gegaan. Inmiddels hebben ook de Hoekse huisartsen stelling ge nomen tegen de starre hou ding van de overheid. In een brief aan de GG GD in Delft hebben zij hun ongerustheid kenbaar gemaakt. Alleen de drukte op zomerse dagen en de slechte bereikbaarheid over het beperkte wegennet vor men volgens de artsen al vo- 'doende argumenten om de fi nanciële bijdrage aan het am- bulancebedrijf te verhogen. lintei i Eigenaar Ooms over het Maaslandse caravanbedrijf: ,,De terugloop is enorm.'1 Maasland Het caravan- en watersportbedrijf Ooms BV in Maasland gaat op korte termijn drastisch reorganiseren. Er is zelfs al een koper voor de opstallen aan het gemeentebestuur voorgedragen: het internationale transportbedrijf G. C. van der Helm BV uit Den Haag, Het gemeentebestuur heeft nog wat moeite met deze kandidaat, maar voor de firma Ooms dient zich de noodzaak van inkrimping steeds dringender aan. Omdat de omzet de laatste jaren sterk is teruggelopen is hei aan de Kortebuurt geves tigde bedrijf in grote finan ciële problemen gekomen. Volgens directeur A. A. Ooms is het laatste red middel de verkoop van het grootste deel van het bedrijf. Op kleinere schaal en met aanzienlijk minder perso neelsleden wil Ooms zijn be drijf dan voortzetten. In de loop der jaren is het meren deel al afgevloeid. Momen teel zijn er nog acht perso neelsleden, waarvan er al één op het punt van vertrek ken staat. Met de resterende zeven wil de heer Ooms het bedrijf voortzetten in de voorste sho wroom. Deze ruimte werd na de grote brand van twee jaar geleden nieuw gebouwd. Op die vierduizend vierkante me ter wil de firma Ooms cara vans en watersportartikelen blijven verkopen en reparaties uitvoeren. De rest van de op stallen wil Ooms met grond en al afstoten. De riante woning van de familie Ooms, alsmede een klein terrein voor de op slag van tien caravans, zullen contractueel wel op naam van Ooms blijven staan. Terugval „De terugval in de verkoop van caravans is enorm," ver duidelijkt directeur Ooms. „In een paar jaar is de verkoop van stacaravans teruggelopen van 750 tot 60 per jaar. De eer ste klap was de oliecrisis van 1973. Er waren toen 32 perso neelsleden en daarvan moes ten er achttien vertrekken, In 1976 kwam de volgende grote tegenslag en toen had ik er het mes in moeten zetten. Achter af zeg ik dat: toen kon ik ook niet overzien welke gevolgen de economische teruggang zou hebben." Twee jaar geleden kreeg de firma Ooms financieel bijna de genadeslag. Een grote brand legde een bedrijfshal in de as, terwijl de verzekering slechts voor een houten loods uitkeer de. „Inclusief het renteverlies heeft die hele affaire het be drijf toen acht ton gekost." Het Maaslandse gemeentebe stuur heeft inmiddels kennis genomen van de problemen bij Ooms en er al blijk van gege ven niet zo gelukkig te zijn met de voorgedragen nieuwe eigenaar van het bed rijfscom- plex aan de Kortebuurt. Van der Helm BV wil met zijn ves tiging in Maasland het inter nationale transportbedrijf, dat nu nog over drie plaatsen ver deeld is, centraliseren in Maas land. Het voor het terrein gel dende bestemmingsplan voor ziet echter alleen in het cara vanbedrijf van de heer Ooms. Van der Helm hoopt dan ook dat het gemeentebestuur snel besluit het plan te wijzigen maar de gemeente staat, zoals gezegd, niet te juichen. Het ge meentebestuur vreest onder meer gevaarlijke toestanden me*, chemicaliën. De heer Ooms hoopt dat de procedure om het bestem mingsplan te wijzigen niet al te lang gaat duren, al voorziet hij wel moeilijkheden wat dat; betreft. „Ik heb alle raadsle den persoonlijk benaderd, maar vier van de elf wilden me niet eens laten uitspreken toen bleek dat het om een transportbedrijf ging." De heer Ooms begrijpt niet waarom de gemeente bezwaar maakt. „De gemeente heeft aan de over kant zelf een parkeerterrein voor vrachtwagens laten aan leggen en de woningen staan daar dichterbij dan mijn be drijf." Ooms houdt vol dat er bij van der Helm beslist geen chemische spullen worden overgeslagen, zoals de ge meente beweert. Het bedrijf van der Helm' heeft inmiddels een voorlopig' koopcontract getekend met als ontbindende clausule de vesti-1 gingsvergunning. De voorma-' lige veilingloods is al gedeelte-; lijk in gebruik genomen. De" toekomst van het caravanbe- drijf Ooms en van de bedrijf spanden aan de Kortebuurt rusten nu ïn de handen van het gemeentebestuur.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Nieuwsblad / Schiedamsche Courant / Rotterdams Dagblad / Waterweg / Algemeen Dagblad | 1980 | | pagina 5