SIHB/STREfK
Door weer en wind
op de ladder
Commissie Arob
gaat GS adviseren
De tactiek van het
hoog inzetten
Zijdeveld:V
Nieuw CPN-raadslid Bruseker
richt zich op actiegroepen
Glazen
wasser
Jan Figé:
Drie auto's
op elkaar
Politie zoekt
eigenaar pony
Kwalificaties
WK-dammen
Afscheid juf
Kamers
gezocht
Liberty
moet weg
Gevonden
Na bezwaar draaibaar maken brug overZuidgaag
Executieverkoop 't Pakhuijs:
vrijdag
4 juli 1930
VD/SC/WW
Mij n presentatie
zal
anders worden'
o Ulferd tijdens zijn beëdiging, gisteravond op het stadskan
toor.
nieuwe CPN-raadslid Ulferd Bruseker
men.
Schiedam De frisse wind van de Communistische
Partij Nederland is gisteravond gaan waaien. De 32-ja-
rige Ulfert Bruseker werd als raadslid beëdigd en
heeft daarmee de plaats van Eef Collé overgenomen.
ColLé vond het na achtentwintig jaar, tijd voor een
'frisse wind'. „Ik ben die frisse wind niet alleen", zegt
econoom Ulferd Bruseker.
.Vanuit da studentenoppositie bij de CPN geko-
„Ik vertegenwoordig alleen
maar de partij en de bewo
ners en ga niet in de raad om
het politieke spel/'
Ulferds motivatie voor het
raadslidmaatschap: „Ik vind
dat de maatschappij slecht in
elkaar zit en ben gemoti
veerd daar iets aan te doen.
De dreigende bewapening en
de gigantische bezuinigingen
zijn dingen die mij enorm
bezighouden. De bezuinigin
gen moeten niet afgewenteld
worden op de gewone men
sen, vooral niet nu we op de
nullijn zitten. In de CPN heb
ik een partij gevonden die
reele plannen daarvoor
heeft, ook op het gebied van
de toenemende bewapening."
Ulferd is in Schiedam al actief
geweest als voorzitter van het
Gusto-comité ten tijde van de
sluiting in 1978. Gaat hij op
dezelfde voet verder als zijn
voorganger Collé? „Mijn pre
sentatie zal andere worden. Ik
zal meer contact met actie
groepen onderhouden. Eef
stond politiek heel sterk. Ik
heb natuurlijk minder erva
ring, maar wordt ook ik ge
steund door de partn."
In tegenstelling tot Collé komt
Ulferd niet uit Schiedam. Hij
is geboren in het dorpje Borne
in Twenihe en na het behalen
van zijn HBS-diploma, vestigt
hij zich in 1965 in Groningen
om economie te studeren. In
die jaren kent Groningen een
roerige tijd onder de studen
ten. Dc democratiseringsbewe
ging en de Vletnamoorlog wa
ren breekpunten waaruit vele
acties voortvloeiden.
Ulferd is daarin actief. „Van
uit de actiecomité's ben ik in
de studenten oppositie geko
men, die door de CPN ge
steund werd. Die steun hebben
wij ook gehad tijdens de Stro
karton en de stakingsbeweging
in 1969."
Ulferd was nog geen lid van
de CPN maar voelde zich door
alle acties en steun wel aange
trokken tot de partij. In de
projectgroep psychologie, en
later economie, kreeg hij een
nog directer contact met de
CPN. Deze partij keerde zich
ook tegen de enorme macht
van de hoogleraren op de uni
versiteit en het hoge college
geld van 1.000.
„Door de sterke actiegroep
van studenten die wij hadden
met steun van de CPN. heb
ben wij toch het projectonder
wijs en een verlaging van het
collegegeld van 1.00Q naar
500 erdoor gekregen,1* stelt
Ulfert.
In 1974 is hij lid van de CPN
geworden. „Ér was onder een
aantal studenten een groot
vertrouwen ontstaan in de
CPN. Vanuit de actiecomité's
gingen studenten zich steeds
meer aansluiten bij de CPN. Ik
ben toen ook lid geworden."
Na zijn studie gaat hij werken
als econoom in Den Hang bij
Konsumenten Kontakt. Dit is
een linkse consumentenbond,
die in tegenstelling tot de be
kende Consumentenbond,
druk wil uitoefenen op de prij
zen en met alleen vergelijkt.
„Ik onderzoek de prijsstijgin
gen en probeer pressie uit te
oefenen bij de vakbewegingen
en regering om verlagingen
erdoor te krijgen."
Ulferd en zijn vrouw Gerrie
zijn in Schiedam terecht geko
men omdat Gerrie in Rotter
dam werkte. Daar wordt Ul
ferd politiek secretaris van de
CPN, afdeling Schiedam en na
gisteravond raadslid voor deze
partij.
Vlaardingen Hoog op zijn ladder voelt glazenwasser Jan
Figé zich het best. Een bekende verschijning is hij inmiddels
in Vlaardingen. Al in 1911 begon zijn vader met het ramen
lappen in Vlaardingen. Het bedrijf groeide en vanaf zijn
veertiende moest Jan Figé zelf het bedrijf in. Split heeft hij
daar nooit van gehad. Logisch, want hij staat nu al meer dan
47 jaar op de ladder en zou nooit meer iets anders willen.
Zijn oudste klant zit in de Brede Havenstraat, de firma Hof
stee. Al sinds 1912 wast en zeemt Figé bij dit Vlaardingse be
drijf de ramen. Ook uw Rotterdams Nieuwsblad is al meer
dan 50 jaar een trouwe klant van glazenwasser Jan Figé.
In weer en wind vervult de
Vlaardingse glazenwasser
zijn plicht. Ziek zijn is er
voor hem niet bij. Natuurlijk,
ook hij voelt zich weieens
niet lekker, maar als kleine
zelfstandige kan hij het zich
het niet veroorloven om een
tijd lang ziek thuis te zijn. Hij
runt zijn bedrijfje immers al
leen. Heeft geen zin een
knecht in dienst te nemen.
„Dan wordt het alleen maar
onoverzichtelijker," is de
verklaring van Jan Figé.
Fijn
„Het is een heel fijn beroep. Je
staat niet onder dwang van ie
mand. Je bent altijd buiten. Ik
zou het verschrikkelijk vinden
als ik tussen vier muren zou
moeten werken. Nee, hoor dat
is niks voor mij." Door zijn ja
renlange verschijning in
vlaardingen, waar vooral het
centrum en Ambacht zijn
werkterrein is, is hij voor bijna
niemand een onbekende: „Het
is zelfs zo dat veel van mijn
klanten kennissen van mij zijn
geworden. Ik moet wel zeggen
dat de mensen vroeger gemoe
delijker waren dan nu. Ik vind
dat het hart uit Vlaardingen is
gesneden met al dat gesloop.
De mensen geven het geld ook
anders uit dan vroeger. Ik heb
de indruk dat ze het geld wat
kritischer uilgeven, maar ge
lukkig heb ik daar nooit last
van." Slechte tijden heeft Figé
natuurlijk ook meegemaakt:
„In de jaren dertig was het
echt afzien voor ons. Als je
toen bijvoorbeeld ziek werd en
je kon een paar dagen niet
werken, dan zat je met je geld
echt moeilijk, De tarieven wa
ren zo laag, dat je er amper
van kon leven."
Moeilijk
Ook al is het weer nog zo
slecht, Figé staat op de ladder
om zijn werk te verrichten.
„Het is soms best moeilijk om
het vol te houden. Wat denk je
van de winter en het najaar
als het stormt, regent en
sneeuwt. Dan is het echt geen
pretje voor ons. Ik heb het
zelfs een keer gehad dat ik
van de ladder gevallen ben
door een onverwachte ruk
wind. Sneeuw is ook altijd ge
vaarlijk. Is er veel sneeuw,
dan leg je onder je ladder een
zak om wegschuiven te voor
komen, Nou had ik het een
keertje dat ik de zak er netjes
onder had gelegd, maar door
het vele wisselen van plaats
was de zak ook glad geworden.
Ik nog niets in de gaten, maar
toen ik eenmaal hoog op de
ladder stond voelde ik me zo
wegglijden. En daar lag ik,
midden in de sneeuw."
Het materiaal wat Figé ge
bruikt, daar is hij maar wat
zuinig op. Ladders zijn. tegen
woordig zeker niet goedkoop.
„Die moderne alummiumlad-
ders gebruik ik niet graag.
Geef mij die ouderwetse hou
ten maar. Die zijn wel wat
zwaarder in vervoer, maar ik
vind ze veel veiliger. Onder
zo'n lichte aluminiumladder
slaat gemakkelijk de wind en
val je zo om. Met een houten
ladder heb je daar geen last
van. Ze slijten wel meer en ze
door Chris Woerts
hebben veel onderhoud nodig,
maar ik zou er niet buiten
kunnen."
Door buitenstaanders wordt er
altijd met een romantische en
jaloerse blik naar een glazen
wasser gekeken. De mensen
denken vaak dat een glazen
wasser heel wat meemaakt
Jan Figé ontkent dat in alle
toonaarden. Natuurlijk, leuke
dingen gebeuren er altijd wel,
maar echt bijzonder is het met
„De meeste verhalen die je
hoort zijn volgens mij allemaal
verzonnen. Ik heb ook echt
wel eens iets leuk meege
maakt" Niet ïonder schroom
begint Figé aan zijn verhaal.
Hij vraagt zich af of het eigen
lijk wel in de krant kan. Maar
uiteindelijk vertelt hij" het dan
toch: „Het is alweer heel wat
iaartjes geleden dat het ge
beurd is. Ik moest eens de ra
men zemen van een dokter,
maar de zonnerakken waren
naar beneden. Ik trek die din
gen open cn wat 2ie ik, die
dokter naakt in bad. Ik na
tuurlijk gelijk de ladder af en
naar zijn vrouw toe om mijn
excuses aan te bieden. Dat is
eigenlijk het enige noemens
waardige wat ik heb meege
maakt.
Nog een paar jaar en dan zet
Figé er definitief een punt
achter. Niet dat hij er hele
maal mee ophoudt, dat zeker
niet. Maar hij zal het wel rusti
ger aan gaan doen. Een opvol
ger voor zijn bedrijf heeft hij
niet. Zijn zoon zal hem in ie
der geval zeker niet opvolgen.
Het bedrijf zal dan in Vreem
de' handen overgaan. „Jam
mer, maar niets aan te doen,"
is de nuchtere reactie van
Figé. Vorlopig echter blijft hij
nog actief m het centrum en
Ambacht. De mensen zijn im
mers niet anders gewend.
Wateringen - Een 36-jarige
man uit Katwijk is gistermor
gen omstreeks tien uur op een
stilstaande auto geknald. Dit
gebeurde op het kruispunt
Noordweg-Kwaklaan. Hij had
niet ïn de gaten dat de wagen
voor hem gestopt was. Het
aangereden voertuig schoof
vervolgens tegen een volgende
wagen, zodat bij de aanrijding
drie auto's betrokken raakten.
Eén van de bestuurders, een
28-jarige man uit Leiden, liep
een lichte hersenschudding op.
Wateringen De politie van
Wateringen is op zoek naar de
eigenaar van een bruine pony
met bles en grijze manen. Het
dier liep onbeheerd langs de
Heulweg in Kwintsheul. De
Wateringse politie vraagt de
eigenaar van het beest zich bij
het bureau te melden.
Dordrecht Hans Vermin uit
Wassenaar en Eran Binen-
baum uit Amsterdam hebben
zich woensdag na een vier
kamp in Dordrecht geplaatst
voor de Wereldkampioen
schappen dammen voor junio
ren, die van 16 tot en met 28
augustus in De Lier worden
gehouden. Hein Meijer, die
met Gerard Jansen in deze
vierkamp werd uitgeschakeld,
is aangewezen als reserve.
Wateringen Dc kleuters
van kleuterschool „De Kijc-
kertjes" hebben gistermiddag
afscheid genomen van hun juf.
Ruim vier jaar lang heeft me
vrouw Krapels - Hoekstra aan
het roer gestaan van de school.
Zij gaat nu soortgelijk werk in
Voorschoten doen. Tijdens de
afscheidsreceptie die haar door
hel gemeentebestuur werd
aangeboden werd zij bedankt
door loco-burgemeester
J. J. M. van Kester en leden
van het oudercomité.
Hoog op zijn ladder voel! glazenwasser Figé zich het fijn:
Het aantal studenten, werken
de jongeren en toeristen, dat
een kamer zoekt, begint bij de
VVV weer te stijgen. In Maas
sluis heeft de VVV, die samen
werkt met de gemeentelijke
afdeling voorlichting, al een
oproep gedaan onder de bevol
king om inzage te krijgen in
het aantal kamers, dat met
of zonder maaltijden
verhuurd kan worden. In
Schiedam en Vlaardingen
blijft de vraag naar kamers
nog iets achter, maar de groei
zit er al wel weer in. Altijd m
de zomerperiode constateren
de VVV-kantoren een
groeiende vraag naar logies.
Schiedam De Liberty mag
•niet in de Nieuwe Haven blij
ven liggen. De woonschuit van
de Rotterdamse mevrouw J. P.
Langerak. die daar al jaren
lang gemeerd ligt, moet nu
toch een ander plekje gaan
zoeken, want burgemeester en
wethouders hebben het be
zwaarschrift van de eigenares
se verworpen. Het argument
om de Liberty weg te sturen
is, dat alleen de Westerhaven
bestemd mag blijven voor
woonschepen. In de andere
Schiedam5e wateren zijn ar
ken uit den boze.
Monster Gevonden: blauwe
portemonnee, bos sleutels, ver-
Mxeringsplaaatje, zwarte
handschoen, bos met vijf sleu
tels, fietspomp, lederen hand
schoen, blauw jack, goudkleu-
"6 dameshorloge, bruin etui
toet sleutels, fietssleutel, da-
j^shorloge met hardplastic
Verloren: bankbiljet, paraplu,
gouden ring, kinderportemon-
nee, bruine portemonnee, giro-
met cheques, kinderfietqe,
fototoestel, zilveren armband,
jlvercn schakelarmband, gou
den ring, gouden halsketting,
gouden ketting, fietssleutel,
hwenportemonnee met in
houd, pantalon, dameshorloge
tnet zwarte band.
leeggelopen: zwarte poedel
Wateringen: Gevonden: Vlag
toet stok, bruine envelop met
tohoud, kinderhorloge merk
union Lauret, bruine porte-
toonnee met inhoud, bruine
portemonnee met inhoud.
Maasland De heer W. A. Ammerlaan in Maasland heeft
van het dagelijks bestuur van de provincie Zuid-Holland op
dracht gekregen ervoor te zorgen, dat de brug over de Zuid-
gaag, tussen Kerkweg en Kluiskade, weer beweegbaar wordt
gemaakt om zodoende de stremming van het scheepvaart
verkeer op te heffen, die sinds half 1977 bestaat.
Zou de heer Ammerlaan, die
de brug moet onderhouden,
geen gevolg geven aan de
lastgeving, dan zal de pro
vinciale waterstaat de brug
vernieuwen, maar wel de
heer Ammerlaan de reke
ning presenteren, waarvan
de hoogte geraamd wordt op
ongeveer 60.000.
De Maaslander heeft tegen dit
besluit van GS bezwaar ge
maakt via een Arob-procedu-
re. Op een hoorzitting van de
provinciale commissie-Arob
betoogde zijn raadsman dat de
opdracht tot vernieuwing aan
de eigenaar van de brug gege
ven had moeten worden en
dat niet vaststaat wie dat pre
cies is. Een van de landhoof-
den ligt namelijk op gemeen
tegrond en het water onder de
brug behoort aan een derde,
die daarmee ook (mede)eige-
naar van de brug zou zijn. Het
is vooral een gemeentelijk be
lang, dat de brug ook door
zwaar verkeer gebruikt kan
worden en dus zou, aldus de
raadsman, de gemeente als
mede-eigenaresse de eerst aan
gewezene zijn om opdracht tot
vernieuwing te krijgen. Dit
spreekt temeer aangezien on
derhandelingen tot verkoop
van het bedrijf van de heer
Ammerlaan aan de gemeente
in een vergevorderd stadium
zijn. Zou hij de brug moeten
vernieuwen, dan zou hij kun
nen volstaan met een fiets- en
voetgangersverbinding, die
aanzienlijk voordeliger te ma
ken valt dan voor het genoem
de bedrag van 60.GQQ.
De commissie gaat GS nu ad
viseren over de vraag of de
lastgeving aan de heer Am
merlaan al dan niet gehand
haafd behoort te worden.
Vlaardingen Veel men
sen waren er niet afgeko
men op de executie verkoop
van de inboedel en inven
taris van bar-discotheek 't
Pakhuijs. Er was heel wat
te koop voor de mensen,
maar al snel werd tijdens
de verkoop duidelijk dat de
'gewone bieder' niet opkon
tegen de huidige eigenaar
Vermaas. Deze wilde alles
in eigen hand houden en
schrok andere bieders bij
voorbaat af door zelf hoog
in te zetten. Het was meer
een tactisch spelletje tussen
de eigenaar en de deur
waarder. Zijn assistent
bood. zoals gebruikelijk is
tegenwoordig, dapper mee
om tenminste nog een'
reëel bedrag voor de goe
deren te krijgen. Het ove
rige publiek keek morrend
toe, begreep natuurlijk dat
er tegen de macht en het
geld van de eigenaar niet
viel op te bieden.
Incidenteel werd er wel ge
probeerd om wat binnen te
slepen. Zoals bijvoorbeeld bij
een stereo-tapcrecorder die
in handen overging van een
Vlaardmger. Het kostte hem
wel 280 gulden. Hilariteit
ontstond, toen eon aantal ka
vels tegelijk werden ver
kocht. Er moesten vijf dozen
Schiedam Wethouder voor stadsontwikkeling en milieu
Chris Zijdeveld heeft de bewonersvereniging Schiedam-Zuid
gecomplimenteerd met de aandacht, die in het verenigings
blad wordt geschonken aan energiebesparende maatregelen
zoals isolatie van de woningen.
Zijdeveld heeft de bewoners- over de 'uiterst begrijpelijke
vereniging een bedankbriefje wijze waarmee uiteengezet is
gestuurd, waarin hij vol lof is wat een eigenaar/bewoner zelf
met eenvoudige middelen aan
zijn huis kan doen'. De wet
houder vindt het ook een wel
kome bijdrage aan het vermin
deren van verspilling, dat
Zuid er een vraag- en aanbo
drubriek voor gereedschap en
andere bouwbenodigdheden
op na houdt.
glazen worden verkocht.
Schuchter werd een bod ge
daan door een al wat oudere
man. „Een tientje," riep hij
vol bravour. Maar al snel
werd duidelijk dat hij geen
schijn van kans had. De gla
zen gingen voor 150 gulden
de deur uit. De oudere man
door Chris Woerts
teleurgesteld: „Het zijn zeker
glazen met een gouden rand
je. wat een onzin allemaal."
Met grote bedragen tegelijk
werden de spullen niet ver
kocht. Soms werd geboden
met één gulden tegelijk.
Duidelijk tot eigernis van de
deurwaarder, die het liefste
2ag dat er zo snel en zo hoog
mogelijk geboden zou wor
den. Toen de eigenaar dan
een keer niet per gulden op
bood maar met 100 gulden
tegelijk ontlokte hij de deur
waarder tot: „Zo, zo, dat
moeten we eigenbjk de hele
tijd hebben."
De verkoop van een partij 5
barkrukken. 43 stuks, had
een merkwaardig verloop.
De eigenaar hoefde ze niet
zo nodig en ze bleven ten
slotte voor 150 gulden in
handen van de deurwaarder.
„Zet ze maar in je tuin, daar
heb je vast plaats zat voor,"
was een opmerking uit het j=
publiek die op de lachspie-
ren van de aanwezigen S
werkte. Ook de verkoop van
een antiek machinegeweer
bracht de nodige beroering
onder het publiek. „Hé, die
moet ik hebben, dan kan ik
een bank beroven en hier
tenminste ook wat kopen."
Het geweer bleef uiteinde
lijk voor 135 gulden in han
den van de eigenaar.
De executieverkoop nam
nog heel wat tijd in beslag.
Maar liefst 150 kavels moes
ten onder de hame r komen
en erg vlot ging het allemaal
niet. Uiteindelijk ging toch
alles de deur uit.
