F
rf»
'Ziek' is een goed woord om mee
schoolbank (3) te beginnen; dat kennen ze,
Bos:'Blij als men hier binnenkomt'
Collages en reliëfs
mi
Volwassenen
in de
Eend steekt
óver: frontale
botsing
Onder invloed
te hard gereden
Peleersnyder bespeelt orgel
Inbrekers
vinden
veel geld
Zomerconeert
met
Feike Asma
//^Blokje
Veel belangstelling voor
exposities in Zon" aehnis
Vlaardingen Er is een sterk groeiende belangstelling
voor de exposities, die iedere maand worden gehouden
in de ontmoetingsruimte van het Zonnehuis. In dit ver
pleeghuis aan de Dillenburgsingel houdt de afdeling
bezigheidstherapie nu al weer ruim een jaar tentoon
stellingen, die niet alleen voor de bewoners van het
Zonnehuis zelf toegankelijk zijn. Ook geïnteresseerden
van buiten zijn welkom om in het Ontmoetingspunt, de
recreatiezaal van het huis.
Hoewel de organisatie in
handen is van de bezigheids-
therapeutes is een belangrij
ke stimulator achter het ini
tiatief de heer A. Bos, bewo
ner van het Zonnehuis en lid
van de recreatiecommissie.
Hij kijkt met tevredenheid
terug op wat in eerste instan
tie niet meer dan een experi
ment was, ontstaan uit een
initiatief van de vrijwilligers
die de bar van het Ontmoe
tingspunt draaiende houden.
„Die dames hebben een soort
fooienpotje en daaruit heb
ben ze een wandkleed ge
kocht, gemaakt door Trix
GiUe-De Wolff. Dat wand-
door Paul Houkes.
kleed hebben ze aan het
Zonnehuis aangeboden en
'dat heeft toen een plaatsje in
het Ontmoetingspunt gekre
gen. De dames van de bezig
heidstherapie zagen daar een
jmooie aanleiding in, om wat
jneer wandkleden van Trix
Gille te tonen. Dat kwam
mooi uit, want er waren toch
al plannen om die grote, kale
wand wat op te fleuren. Na
die eerste expositie van
wandkleden volgde nog een
tweede, en toen ontstond het
idee om er mee door te
•pan."
Wennen
Het experiment sloeg aan, on
danks wat scepticisme bij som
migen, in die beginperiode. En
zo kwam het tot regelmatige
%-Gravenzande Twee
auto's zijn gisteren op de
Maasdijk in 's-Gravenzande
totaal vernield doordat een
derde auto uit Krimpen aan
den IJssel frontaal tegen hen
cpknalde. Alle betrokkenen
konden heelhuids huiswaarts,
keren.
De eerste bestuurder, die uit
Maassluis afkomstig is, stopte
voor een overstekende eend.
Bij het ongeluk is het dier
Ömgekomen.
Pen Haag Een 21-jarige
tuinder uit Monster is door de
Haagse politierechter veroor
deeld tot een boete van vier
honderd gulden wegens het
besturen van een auto onder
invloed van alcohol en het
overschrijden van de maxi
mum snelheid. De man reed
op de Monsterseweg waar hij
floor de politie werd aange
houden.
|ni!iiuiiiu!iiii!iiiiii]iiii[iiiii]iiiiii(iiiuiuiiuii[iiiiiiiniiiiiii[iiiiiiiiiiiiiii;uiiiiiiiii]uiiiiiiiuiiig
1 Tot en met 23 augustus is in
g het Ontmoetingspunt een
expositie te zien van collages
5 en reliëfs van de Rotterdam-
S se kunstenaar Ed Stok. Het
S gaat om abstrakt werk. op-
gebouwd rond licht en scha-
5 duw, kleur en schijnbaar
waardeloos materiaal.
De reliëfs zijn gemaakt van
g papier, klei en linnen en zijn
g allemaal in wit uitgevoerd.
S De oneffenheden, vouwen
g en kreukels die het geheel
een enorme spanning geven,
zorgen voor een schaduw-
3iDuiii!!iimiiiiiiiiminiiiiiiiiiiiiiii!iiMiiiniiniiiiiiiiii!iiiiiiin!iiiii!iiii!iiiiii!iuin!iiii!
werking die sterk verander. j_
naarmate de lichtval zich
wijzigt. De collages bestaan
grotendeels uit losgeweekte 1
verf van oude tijdschriften, f
gecombineerd met roestige
voorwerpen, blikjes of ande- f
re spullen.
De expositie is tot en met 23 i
augustus dagelijks van 1D.D0 1
tot 20.00 uur te zien. Het i
Ontmoetingspunt is te vin-
den in het Zonnehuis, Dil
lenburgsingel 5 in Vlaardin
gen.
tentoonstellingen met kunste
naars als Hans Rikken, Rob
Kila, Peter Dumas en, op het
ogenblik, Ed Stok. Met wisse
lende reacties van de bewo
ners van het Zonnehuis, want
duidelijk is wel dat het meren
deel van hen niet zo veel ziet
in non-figuratieve, moderne
kunstvormen. De heer Bos:
„Men moest er zeker in het
begin wel enorm aan wennen.
Men begrijpt vaak niet wat
een kunstenaar er mee be
doelt. Maar toch vinden de be
zigheidstherapeutes en ik
ben het daar zeker wel mee
eens dat je ook moet laten
zien wat er verder nog ge
maakt wordt, naast begrijpelij
ker vormen van kunst. Een
van de bewoonsters zei in het
begin tegen me: „Ik begrijp
echt niet waarom die kunste
naars dat nou allemaal doen,
het stelt helemaal niets voor."
Kort geleden had ik het er
weer met haar over, en toen
gaf ze toch toe dat het aardig
is, om ook dat soort onbegrij
pelijke dingen te zien. Ik be
doel maar: op den duur gaat
men er best aan wennen en
gaat men het heus wel aardig
vinden. En er wordt in ieder
geval over gepraat."
Deuren open
Het Ontmoetingspunt van het
Zonnehuis heeft inmiddels al
de erkenning gekregen die het
verdient; wat eerst alleen
maar die kale muur was die
opgefleurd moest worden
hoort langzamerhand thuis in
het rijtje van echte expositie
ruimten in de stad. Dat komt
voornamelijk, omdat het Zon
nehuis haar deuren bewust
openzet voor bezoekers van
buitenaf. Daarbij hoopt men,
dat mensen die de exposities
komen bekijken niet alleen
kennismaken met de opgehan
gen kunstwerken, maar dat ze
tevens in gesprek raken met
de bewoners van het huis. Al
blijkt dat in de praktijk nog
niet al te gemakkelijk.
De heer Bos: „Het is voor veel
mensen moeilijk, om in con
tact te treden met mensen die
verpleegd worden in een huis
als dit. Dat ligt zonder twijfel
zowel aan die mensen zelf als
aan ons. Het is ook niet ge
makkelijk, voor veel mensen.
De drempel om hier binnen te
komen is nou eenmaal enorm.
Daarom zijn we al blij als men
hier op eigen initiatief naar
binnenkomt. Maar ik ben er
van overtuigd dat die integra
tiegedachte op langere termijn
best meer gestalte zal krijgen
door dit soort activiteiten.' De
vrije toegankelijkheid van de
expositieruimte in het Zonne
huis sluit overigens helemaal
aan bij het vrije karakter, dat
het verpleeghuis zelf heeft.
Zoals bewoner Bos zegt: „Je
moet natuurlijk binnen «*»n
bepaald kader blijven, maar
daarbinnen kan hier erg veel."
Het kost overigens inmiddels
geen enkele moeite meer om
kunstenaars te vinden die in
het Zonnehuis willen expose
ren. Tot mei volgend iaar is
het Ontmoetingspunt helemaal
volgeboekt.
S v'
Zonnehuisbewoner A. Bos en kunstenaar Ed Stok bij de nieuwste expositie In het Zonnehuis. „We zijn al blij als men hier op eigen Initiatief komt kijken.'
■Gaardingen Het zaterdagse
wandelconcert, dat gedurende
«e zomerperiode iedere zater
dag tussen 15.00 en 17.00 uur
plaatsvindt in de Grote Kerk
°P de Markt, wordt deze week
verzorgd door de Belgische or
ganist Robert Deleersnyder.
Hij verzorgt een programma
met werken van componisten
als Clérambault, van Noord,
Buxtehude, Sweelinck en
Bach.
Dr. Jan Grandia, de twee
jaar geleden gepensioneerde
Rotterdamse onderwijsver
nieuwer, stelde in 1968 in
een proefschrift vast dat ar
beiderskinderenuit gezin
nen met een geringe scho
ling al met een achter
stand aan het onderwijs be
ginnen. Dat onderwijs heeft
ook zijn feilen. Het is onvol
doende aangepast aan de be
hoeften van die kinderen en
zo hebben zij een dikke kans,
door Kor Kegel
dat zij de gevolgen van die
'valse start' niet meer te bo
ven komen.
„Het onderwijs spuwt nu nog
steeds analfabeten naar bui
ten." zei Henk Tiggelhoven,
stafmedewerker van de Schïe-
damse Gemeenschap voor vor-
rnings- en ontwikkelingswerk,
in onze krant va:i gisteren.
Zweedse onderzoekers merk
ten dat dertig procent van de
leerlingen, die van de lagere
school komen, nog op vierde
klasniveau staat. En vaak zijn
dat inderdaad de kinderen uit
minder geschoold milieu. Van
de kennis, die zij dan nog heb
ben opgedaan, is twintig, der
tig jaar later ook niet veel
meer blijven hangen. En dan?
Moeilijkheden
„De mensen, die bii ons kwa
men, waren al flink in moei
lijkheden geraakt doordat zij
de schrijftaal niet goed beheer
sten," zegt Tiggelhoven. „Voor
mannen was dat vaak verve
lender dan voor vrouwen,
want vrouwen konden het iets
makkelijker inbouwen in hun
dagelijkse bedoeningen, maar
mannen raten ermee op hun
werk. Zij kwamen in de knel,
schaamden zich te pletter. Bij
het maatschappelijk werk had
den zij al te noren gekregen:
ga nou eens leren lezen en
schrijven! Maar het duurde
nog een hele tijd, voordat zij
die stap ook durfden nemen.'
Het alfabetisatieproject gaat in
Schiedam in januari van start.
als alles goed gaat, en dan in
overleg met Vlaardingen,
waar de stichting geestelijke
gezondheidszorg contact houdt
met Henk Tiggelhoven. Aan
vankelijk zal dat zijn met der
tig analfabeten en later, als het
project enige bekendheid
krijgt, wordt een aantal van
150 verwacht gebaseerd op
de ervaringen elders. De kat
holieke universiteit van Nij
megen constateerde dat één tot
vier procent van de bevolking
van grotere gemeenten min of
meer analfabeet is, Eén tot an
derhalf promille echter doet
meestal mee aan alfabetise
ringscursussen.
Maar ja en dan?
Methode-Freire
„De methode, waarop de taal
geleerd wordt, is uiterst be-
langrijk," zegt Tiggelhoven.
„Je ziet de weerstanden in het
onderwijs tegen de thuistaal,
als die afwijkt van het ABN,
de schooltaal. Kinderen zijn
dan haast gedwongen hun af
komst te verloochenen door
andere woorden te moeten ge
bruiken dan thuis. Daardoor
komen zij in moeilijkheden. Er
moet voor gewaakt worden,
dat de analfabeten niet op de
zelfde manier lezen en schrij
ven geleerd gaat worden, an
ders schieten zij er niets mee
op. De alfabetisering moet niet
op een onderwijsachtige ma
nier plaatsvinden. Per slot van
rekening spréékt de analfabeet
een taal: een eigen taal. Het
heeft geen zin hem te leren
hoe je moet schrijven: 'Het
komt mij ongewenst voor
dat'... Zo praat een analfabeet
niet. Die zegt: 'Wat wordt hier
afgrijselijk veel geluld'. En dèt
moet je hem leren schrijven."
Die methode is toegepast door
Paulo Freire, die in Zuid-Afri-
ka baanbrekend werk heeft
verricht voor alfabetisering en
bewustwording. De methode-
Freire komt erop neer, dat
naar woorden moet worden
gezocht uit het milieu van de
analfabeten zelf. En daaruit
moeten dan weer de woorden
met een hoog emotioneel ge
halte worden gepikt om mee
te beginnen, woorden ook
waarmee andere nieuwe woor-
Henk Tiggelhoven: ds anal
fabeet spréékt wel een
taal zijn eigen taal.
den te vormen zijn. Al discus
siërend en schrijvend gaan de
analfabeten dan woorden le
ren schrijven. Henk Tiggelho
ven: „Het woordje 'ziekHs een
goed voorbeeld. Dat woord is
emotioneel geladen, er zijn
nieuwe woorden mee te vor
men zoals 'ziekenhuis' en
'ziektewet', het is een goed
woord om mee te beginnen:
dat kénnen ze ook. Veel anal
fabeten leven tenslotte onder
grote spanning, vaak worden
zij er ziek van!"
Daarnaast is het zinvol de
analfabeten die dingen te le
ren lezen en schrijven, waar
mee zij vaak te maken hebben:
straatnamen bijvoorbeeld, of
levensmiddelen. Een fotoboek
zou samengesteld kunnen
worden: een soort aap-noot-
mies voor volwassenen, maar
dan met zoveel mogelijk woor
den die door de analfabeten
zelf aangedragen zijn. Ten
slotte is taal er voor de mensen
en niet andersom, zoals Jef
Rademakers, televisiemaker
en Neerlandicus, in september
1978 liet zien in een NOS-pro-
grammaserïe voor de Open
School, getiteld 'Een tien voor
taal'. Strekking hiervan was,
dat er geen foute taal is. Woor
den, die doorgaan voor lelijk,
hoeven niet afgeleerd te wor
den, want zij zijn er nu een
maal en hebben hun functie.
Taalvaardigheid is iets anders
dan mooipraterïj. Het gaat
erom dat je iets met taal duide
lijk kunt maken, en waar het
er bij de alfabetisering aller
eerst om gaat is vooral, dat dat
ook op papier moet lukken.
Overigens pakt Freire het we
tenschappelijker aan, in Ne
derland samen met Oscar
Negt, in de hoop dat studenten
de alfabetisering oppakken
voor proefschriften. Tiggelho
ven: „Er ligt hier een terrein
braak. Wij zouden universitei
ten kunnen aanschrijven en
erop wijzen, dat analfabetisme
nog eigenlijk taboe is." Ook
het landelijk steunpunt alfabe
tisering (LSA) in Apeldoorn
wil meer activiteiten gaan ont
plooien om analfabetisme uit
de taboe-sfeer te halen. De
culturele raad Zuid-Holland is
hierbij al betrokken.
Vrijwilligers
In de komende maanden zal
naar vrijwilligers worden ge
zocht, want zonder hen zou
een alfabetisatieproject bij
voorbaat mislukken. Met het
goed werkende voorbeeld in
Oosterhout voor ogen wil
Henk Tiggelhoven ernaar stre
ven ook in Schiedam 'een op
een' te draaien, dus in aan
vang met dertig vrijwilligers.
Eventueel zouden de analfabe
ten dan thuis in plaats van in
de schoolbank onderricht kun
nen krijgen, maar dat is niet
noodzakelijk. Zeker na een
tijdje zou net toch beter zijn,
wanneer zich groepjes van
vier tot acht mensen gaan vor
men die zich samen wegwijs
maken in de Nederlandse ge
schreven taal. „Het is belang
rijk dat zij er samen over kun
nen praten, vooral later, als zij
zich willen aansluiten bij de al
bestaande educatie, het cursus
werk, de volwassenenmavo
enzovoorts," aldus Henk Tig
gelhoven.
„Het zal erg zwaar zijn voor de
vrijwilligers, want behalve dat
er problemen zijn in het mi
lieu van de analfabeet is het
ook noodzakelijk dat zij samen
aan de slag gaan. De vrijwilli
ger zal toch met de analfabeet
dingen moeten doen, zoals met
hem mee naar bet stadskan
toor gaan om daar praktijker
varing met de schrijftaal op te
doen. Als dat er niet van
komt, stuur je de analfabeten
in feite van het kastje naar de
muur en dan haken zij ook
gauw weer af. En voor een
leek valt het natuurlijk ook
niet mee om een analfabeet
duidelijk te maken waarom
iets nou met een f of een v
moet als je nota bene een f uit
spreekt en er een v staat.
Daarom is het wel noodzake
lijk, dat de vrijwilligers bege
leid worden door mensen van
de pedagogische academie. Dat
is een verschil met de opzet
die de onderwijswinkel voor
ogen stond. De onderwijswin
kel mikte alleen op PA-men-
sen. Dat heeft het risico in
zich, dat de taal toch te ab
stract geleerd gaat worden."
Adverteren voor vrijwilligers
heeft waarschijnlijk weinig
zin, denkt Tiggelhoven. De
werving van vrijwilligers gaat
plaatsvinden via huisartsen,
maatschappelijk werk, club-
en uurthuizen en de politie
waht ook oom agent komt
met de analfabeet in aanra
king. De spanningen, die het
ongeletterd zijn oplevert, leidt
immers vaak tot agressie. Dat
roept de noodzaak op van psy-
chisch-soeiale begeleiding van
het alfabetisatieproject.
Dit is hei derde artikel over
volwasseneneducatie, toege
spitst op analfabetisme. Eer
dere artikelen hierover urer
den geplaatst op 23 en 24
juli.
Vlaardingen Inbrekers heb
ben een flinke buit gevonden
in een kantoorpand aan de
Schiedamseweg, dat ze met
een nachtelijk bezoek hadden
vereerd. Er werd een bedrag
van ruim 335Q gulden meege
nomen.
Maassluis In de serie zomer-
concerten 1980 zal organist
Feike Asma op zaterdag 26 juli
een concert verzorgen op net
Garrelsorgel van de Grote
Kerk. Het begint om kwart
over acht en de kerk is vanaf
half acht geopend. Toegang
kost vijf gulden. CJP'ers,
65+ers en kinderen tot twaalf
jaar betalen 3,50.
Het programma voor dit con
cert bestaat uit composities
van Bach, Frantisec Tuma,
Alexandre Guilmart en de
eerste symfonie in D kleine
terts van Louis Vieme.
ii i
Signalement:
Naam: Boris
Kleur: zwart/wit/bruin
Ras: Sint Bernard
Geslacht: mannelijk
Leeftijd: drie jaar
Vrolijk gaat Boris mee naar
buiten aan een dik stuk touw,
dat ik speciaal heb opgezocht
om te voorkomen dat hij zijn
band in één hap doorbijt. Uit
eraard wil Boris even trekken,
maar een keer boos toespreken
en hij loopt weer netjes naast
mij. In de andere hand heb ik
mijn eigen hond Sita, een
Duitse dog. Daarachter loopt
mijn vrouw met de kinderwa- <1
gen en Cindy, een Duitse her
der. Het lijkt meer op een pa
rade dan op een blokje rond
met de hond. Voorbijgangers
kijken dan ook een beetje
vreemd naar die stoet. Een
visser let even niet op zijn
dobber en daardoor heb ik on
gewild gezorgd voor de vrij
heid van een onbekende vis.
Ik zie de mensen denken: „Die
zijn helemaal mesjogge, het 1
lijkt meer op een veestapel".
Tiet zou inderdaad een beetje
teveel van het goede worden.
Maar zo'n wandeling bezorgt
mij toch heel wat binnepretjes,
vooral als ik let op de reacties J
van voorbijgangers. Gelukkig
hoeven we niet ver te lopen
om ze los te kunnen laten.
Mijn twee honden gaan er
vandoor met een enorme
vaart Lekker stoeien en door
het gras rollen. Bons begrijpt
er niets van en staat alleen een
beetje dom te kijken. En een i
Sint Bernard kan heel dom
kijken! Het zijn honden met
een enorme expressie op hun
gezicht: vrolijk, dom, treurig
of melancholiek, alles is moge-
lijk. Treurig heb ik hem ook
een keer zien kijken, maar nu
kijkt Boris een beetje dom en
vragend. Eindelijk doet hij een
paar stappen in de richting
van mijn eigen honden om
eens polshoogte te nemen. De
andere twee lijken meer op
een kluwen honden dan op
twee honden. Toch weet Boris
feilloos de plek te vinden waar
mannetjeshonden altiid ruiken t
bij soortgenoten van het ande- i
re geslacht. j
Even goede vrienden, denken
de 'dames'. Spelen is oké, maar
de rest moet je echt vergeten.
Uitdagend huppelen ze rond
Boris om hem vooral aan te i
sporen voor hun stoeispel. 5
Maar Boris kan zijn interesse
voor de achterkant niet verge- i
ten, dus draaien de drie hon-
den maar een beetje rond. Dat
gaat de 'dames' vervelen, dus
rennen ze weer weg, Boris i
enigszins verbaasd achterla-
tend. Echt spelen heeft het
drietal niet gedaan. Het valt j
ook niet mee om plompverlo
ren meegenomen te wordenf
en dan ook rog eens twee 1
vrouwtjes tegen te komen.
Druk is Boris niet. Hij kan
rustig alleen zijn en is zinde>
lijk. Tijdens een autoritje gaat 1
hij zachtjes piepen, maar echt i
vervelend doet hij niet. Na-
tuurlijk is hij lief voor kinde-
ren en voor een Sint Bernard
luistert hij erg goed. Een bii- 1
komstigheid is de officiële
stamboom met de naam 'Boris
of the Finsh's White Farm".
Luisteren doet hij beter naai
de naam Bor.
Zijn vacht heeft veel verzor
ging nodig en het zijn echt wel
wat kilootjes voer dat hij per
week opslokt. Gelukkig hoeft
men geen wegenbelasting tei
betalen voor deze kolos. Boris
zou zeker onder de zwaarste!
categorie vallen met zijn su- t
pergewicht. Daardoor eisen de t
leefomstandigheden nogal wat i
ruimte èn zeer belangrijk is*,
dat hij voldoende beweging
krijgt. t
Als u hem zijn juiste verzor-f
ging kunt bieden en een vro-
lijke huisgenoot wilt hebben
kom dan gerust langs in der
Hargahoeve aan de Schïöda*-
se Sportlaan. i
door Wim Haslinghuis,
beheerder Hargahoeve J
