SPORT EXTRA
VGElMl'U-11
'Elk seizoen
kost méér
inspanning'
steile 'Voetbal zonder humor kan
SVDPW valt weer
terug op Sander
van den Hoek
'Er zijn óók nog andere
zaken in het leven'
trainer
Rob Jacobs: ik me niet voorstellen'
Peter Rooney van
Hoek van Holland:
Afdelingsclub
bezit elftal Turken
TonRoovers
van TSB
relativeert:
sw
wij dag
29 sugostu» 1980 B
vo/sc/ww B B
/W\
...Pater Rooriey...
Hoek van Holland Peter Rooney,
de laatste man van
zondagvoetbal vereniging Hoek van
Holland, ziet het voor het komende
seizoen wat meer zitten dan in de
voorgaande jaren. „We hebben met
Joop Bouwens (26) en Karei Bouwens
(24) wel duidelijk versterking
gekregen, en ik denk dat we nu
minstens een goede middenmoter
kunnen worden in plaats van
vechters tegen de laatste plaats".
Met zijn 31 jaar behoort Peter Rooney ook dit sei
zoen weer tot de vaste keus bij Hoek van Hol
land. Peten „Zolang ik in het eerste sta, zal ik me
voor de volle honderd proeent geven. Maar zodra
er een goede opvolger is, zal ik er geen enkel pro
bleem van maken om een stap terug te maken. Ik
ga dan wat rustiger voetballen en wat meer doen
ten dienste van de jeugd. Dat is tenslotte ook no
dig".
Zijn voetbaljaren vijftien jaar onafgebroken in
de hoofdmacht blijken hem nog niet zo erg
zwaar te wegen, en hij gaat nog elke wedstrijd ge
concentreerd en met plezier het veld in. „Maar
toch merk je wel dat je wat ouder wordt. Je moet
ewoon elk seizoen toch weer een stapje extra
oen om je te handhaven ten opzichte van me
despelers en tegenstanders", zegt hij.
Blessures
Dat Hoek van Holland de laatste seizoenen nogal
onderin de ranglijst verkeerde, ziet Peter Rooney
trouwens niet in hoofdzaak als een gebrek aan
kwaliteit in de ploeg. „We hebben de laatste jaren
enorm getobd met blessures van verschillende
spelers. Hoeveel nederlagen we kregen te slikken
met één doelpunt verschil, weet ik niet meer,
maar het waren er een heleboel".
Peter Rooney, in 1972 en 1974 door zijn vereni
ging uitgeroepen tot „voetballer van het jaar*', zal
in elk geval tijdens de eerste wedi»rijden de aan
voerdersband dragen. Of dat in de overige wed
strijden ook zo blijft, zal afhangen van zijn mede
spelers.
..Ik vind dat iedereen het eens moet zijn met de
keus van een aanvoerder, anders moet iemand
anders het maar worden". Conditioneel heeft
trainer Paget ons de laatste weken behoorlijk te
pakken gehad, dus we zien wel hoe het loopt-".
Maassluis Het gebeurt
maar zelden dat een
hulptrainer in het
betaalde voetbal evenveel
of misschien nog wel
meer in de belangstelling
staat als de hoofdtrainer.
Clemence Westerhof bij
Feyenoord is zo'n figuur,
maar misschien nog meer
Rob Jacobs, de 36-jarige
assistent bij Excelsior, die
zonder twijfel ook een
aanzienlijk aandeel in de
verrassende
successenreeks van het
'Woudenstein-ploeggie'
heeft gehad.
Wie de voetbalioopbaan
van de in Maassluis
woonachtige
Rotterdammer
aanschouwt, kan
nauwelijks heen om' het
woord succes. Klinkende
resultaten als voetballer
bij achtereenvolgens
Feyenoord, Xerxes/DHC
en Excelsior en een
trainerscarrière van het
nietige Smeetsland via
kampioenschappen van
FC Ommoord en DHS
uiteindelijk naar
Excelsior, die er eveneens
mag zijn. Rob Jacobs
Vlaardingen Tijdens
een blijkbaar nauwelijks
inspirerende
oefenwedstrijd loopt Ton
Roovers rustig zijn
metertjes mee. Het lijkt
wel of, het allemaal niet
zo hoeft voor hem, maar
dat is slechts schijn. Ton
Roovers is nog wel
geïnspireerd, maar al
pratende komt het snel
tot uiting, dat er voor
hem méér in het leven zit
dan voetbal.
Ton, bezig aan zijn laatste jaar op de
Sportacademie in Den Haag, relati
veert het "voetballen graag. „Ik speel
ook met allemaal gelijksoortig inge
stelde mensen", typeert de Vlaar-
dinger het eerste team. „Uiteraard
vonden we het jammer dat we het
kampioenschap hebben gemist.
Maar na die wedstrijd tegen de
Zwerver, die we met 4-0 verloren
en de kantine van De Zwerver in
feeststemming verkeerde, liepen er
wel jongens van TSB voorop in de
polonaise. Kijk, dat bedoel ik nou".
„Het plezier is toch iets, wat de
meesten en vooral ikzelf dan, ge
woon voorop steL Ik lig er vrijdaga
vond niet van wakker of de avond
erna de wedstrijd na te spelen. Ik
heb eigenlijk af soms moeite met
heeft het 'in zijn vingers'
en hij is ook de laatste die
dat zal ontkennen.
„De mensen mogen me best een
„bluffer" noemen. Heb ik geen
enkele moeite mee", zegt Rob, die
op vier vakken na de A-cursus
heeft afgerond en dan bijna is
klaar gestoomd voor het grote
werk. „Je moet geen onzin vertel
len. Maar al die jaren dat ik nu
meehuppel in die grote wereld
van het voetbalgebeuren, heb ik
m'n oren en ogen goed de kost ge
geven. Kijk, van figuren als Van
Hanegem, Ted Troost, Linder,
Van de Gijp, Schouten, leer je
enorm veel. En die kennis, plus
wat eigen ingevingen, gebruik ik
gewoon".
„Het streven is duidelijk dat ik
met m'n A-diploma aan de slag
ga. Het grote werk dus. Wat dat
betreft heb ik een enorm goed sei
zoen meegemaakt met Thijs Li-
bregts, omdat wij qua voetbalop
vattingen gewoon op dezelfde
golflengte zaten. Uiteraard had ik
en heb ik nu nog steeds de verant
woording over het C-team, maar
ik ben door Thijs ook bij de tech
nische zaken rond het eerste be
trokken".
Het is typerend voor Rob Jacobs,
de man die van tijd van tijd een
aardige grap kan lanceren. „Voet
bal zonder humor kan ik me niet
voorstellen", stelt hij zelf ook na
drukkelijk. „Alleen moet je het
juiste tijdstip weten. Ik kan. wel
een aantal anekdotes vertellen uit
de vroegere tijd, want het is in
derdaad ongelofelijk wat er vroe
ger allemaal kon. Maar doe dat
niet in de rust, maar na afloop
van een zojuist schlemielig verlo-
tweemaal in de week trainen, dan
wel vanwege tijdgebrek of gewoon
gebrek aan lust. Je moet met verge
ten, dat mijn school voorop staat.
Die wil ik sowieso afmaken, dat is
mijn brood later".
Toch had Ton Roovers, wiens broer
Jeroen voor een betere amateurclub
(Hennes DVS). speelt, ook hoger
kunnen spelen. In gesprek met Pim
Visser een seizoen geleden, werden
hem echter de consequenties duide
lijk. „Dat vier, vijfmaal trainen in
de week zou ik niet op kunnen
brengen. Eerlijk gezegd mis ik hele
maal de mentaliteit voor het betaal
de voetbal. Voor mij blijft het name
lijk maar een simpel spelletje".
Ton ontplooit zijn activiteiten liever
op een ander front. Daarover: „Be
halve het voetballen, ben ik ook be
stuurslid van het OJC, het open jon
gerencentrum in Vlaardingen.
Maatschappelijke problemen hou
den me dus ook volop bezig. Daarbij
geef ik al samen met ploeggenoot
Henk van de Kraan les in Rotter
dam aan gehandicapte kinderen. En
dat zijn zaken die me meer bezig
houden als tegen een bal schoppen'
Waardering
Ton Roovers' capaciteiten, die, zoals,
gezegd, al eerder uitmondden in
'betaalde belangstelling'- werden ook
gewaardeerd in een uitverkiezing
voor het Rotterdams KNVB- elftal
van Joop Dekker, waar hij twee
maal in mocht acteren. „Dat vond
ren wedstrijd, zoals bij FC Twente
uit".
Rob Jacobs, ook docent van de D-
cursus in Zeist, kan rustig een dag
lang uitwijden over het thema
voetbal. „Ik sta er mee op en ga er
mee naar bed, mag dan een cliché
zijn, het is wel van toepassing",
zegt Rob, die rustig verhaalt hoe
voor twee wedstrijdanalyse's sa
men met chauffeur Joop Kooij
rustig zo'n vijfhonderd kilometer
aflegt. „Het hoort er allemaal bij
en ik doe het nog steeds met ple
zier. Ondanks dat het in Neder
land allemaal minder wordt; voor
al in deze regio hebben de mensen
via hun luxe zo enorm veel keus
tot ontspanning, toch kan het
voetbal me blijven boeien".
Dat moet ook wel, want het do
cent zijn naast zijn trainerschap
op Woudenstein, waar Jacobs nu
samen met Hans Doijee (hoofd
trainer),'Joop van Daele (jeugd),
Eddy van de Roer (keepers) en
Sjaak Roggeveen (scouting) in een
uitstekend technisch apparaat van
ex-voetballers functioneert, vreet
alle tijd. „Wil je succes hebben,
moet je er gewoon alle tijd instop
pen", vertelt Rob, die woorden
van gelijke strekking aan het be
gin van het seizoen tegen de jon
gens uit het C-team mededeelt.
„Dat heb ik ook gedaan bij DHS.
Plus het feit, dat ik altijd ben blij
ven geloven in de stelregel: 'eerst
van je eigen capaciteiten uitgaan
en zeker niet aanpassen', is vol
gens mij een duidelijke reden van
het succes. Maar wel altijd de
mensen in hun waarde laten. Als
je die dingen kan overbrengen,
plus een stukje motivatie en spel
vreugde meegeven, kom je een
heel eind. Kijk maar naar mij".
•Ton Roovers
passeert 20 te
zien erg
makkelijk zijn
tegenstander
ik toch wel erg leuk. Geeft toch wel
een bepaalde waardering, hetzelfde
was met SVV, je voelt je best wel
gevleid. Misschien had het ook voor
mijn spel best wel aardig geweest
om het, zoals mijn broer, hogerop te
proberen, maar dat heb ik er niet
voor over. Ik zal mijn voetbaljaren
wel gewoon tussen mijn vrienden
op „De Vijfsluizen" („vergeet die
accommodatie niet, ook een punt
om te blijven") slijten".
Het nieuwe seizoen brengt voor Ton
Roovers, die gerust een laatbloeier
genoemd geworden, omdat hij na
tien jaar judo bij sportschool West-
wijk pas op zestienjarige leeftijd bij
TSB begon, een wat meer verant
woordelijke rol. Leen Boon (lagere
elftallen), Wim Stoevelaar (TSB) en
Hans van Bommel (Nieuwenhoorn)
verdwenen en dus komt het accent
bij de wat geroutineerde garde in de
vorm van Wim Maunts, Hans Cam-
pen en Ton Roovers te liggen. „Ik
weet niet wat de trainer precies wil.
Ik zie wel. Vorig seizoen had je pro
blemen met drie spelbepalende mid
denvelders. Misschien dat het nu
minder wordt met Rob de Jonge op
geschoven naar het midden rif.
„In ieder geval", meent Ton Roo
vers tot slot, „moeten we wel het ei
gen TSB-spelletje blijven spelen.
Dat is dat gewone ontspannen voet
bal. Dat heb ikzelf altijd zo kunnen
waarderen. Als er iets mis gaat, dan
staat niet gelijk iedereen op zijn
achterste benn. Gewoon opnieuw
proberen. Dat geldt ook voor ko
mend seizoen. Ik heb alle vertrou
wen in de trainer, die uistekend in
de hele sfeer past".
Schiedam- SVDPW
heeft dit jaar zijn „oude"
trainer Sander van den
Hoek, die het afgelopen
seizoen geen club onder
zijn hoede had, weer
terug. Nadat hij vier
seizoenen geleden
SVDPW de rug
toekeerde, passeerden
een drietal trainers de
revue bij de Schiedamse
afdelings eerste klasser.
Het eerste jaar na Sander
van den Hoek, die
SVDPW naar de vierde
klasse KNVB had
gebracht, voerde Frans
Steenbergen de scepter
zonder succes: het elftal
degradeerde weer naar
de afdeling.
De weinig ervaren opvolger Henny
Odijk kon in twee jaar weinig resul
taten boeken, doch wekte wel de
nodige ergernis op. Vooral toen hij
in de laatste week van zijn ambtspe
riode een drietal spelers mee wilde
lokken naar zijn nieuwe club, wat
hem een enigszins laat, oneervol
ontslag opleverde. And ré Corvelein
werd vervolgens aangetrokken als
tijdelijke oplossing
Geen overwicht
Vice-voorzitter Piet Knjnen. die
twee jaar geleden als elftalleider
stopte, zegt: „Met Henny Odijk viel
niet te werken. Het schiet dan ech
ter niet op om constant ru2ie ie blij
ven maken. Dan kun je beter stop
pen ais elftalleider, terwijl die trai
ner juist iemand naast zich nodig
had. omdat hij weinig overwicht
had op de groep en er weinig kaas
van had gegeten om een elftal sa
men te stellen. André Corvelein be
hoefde je echter niets te vertellen.
Die kende het klappen van de
zweep. Voor Sander van den Hoek
geldt hetzelfde, misschien is hij nog
wel iets strenger. Ik heb in zijn vo
rige trainingsperiode bij SVDPW
zelf onder hem getraind. Hij is se
rieus in elk opzicht en dwingt res
pect af door zijn inzet Dat laatste
brengt met zich mee, dat de jongens
doen wat een trainer wil".
Discipline
„Discipline moet je inderdaad als
uitgangspunt nemen, maar", zegt
Sander van den Hoek 2elf, Je moei
daarbij wel in de gaten houden, dat
je in de RVB speelt en dat de selec
tie niet breed genoeg is om onbe
perkt disciplinaire maatregelen door
te voeren. Als het clubbelang dat
eist, moet je dus ook wel eens iets
door de vingers durven zien. Wel
vind ik, dat het voetbal in zijn alge
meenheid gezonder moet worden.
Als je ziet, dat er mensen, die een
beetje lekker voetballen, wegge
haald worden door andere amateur
clubs cn dat soms alleen de punten
tellen, en niet de manier waarop
deze behaald worden, dan vraag ik
me wel eens aï waar we mee bezig
zijn. Ik ben natuurlijk geen heilig
boontje. Maar er zijn spelers, die, als
ze de wind langs hun schenen voe
len gaan, aan „terugpakken" den
ken
SVDPW kreeg overschrijvingen
binnen van Peet Feelders fSFC) en
Rinse van der Spoel (DHS), terwij!
Karei Bronsgeest naar Schiedam
vertrok. De „transfer" van de laat
ste is bij het SVDPW-bestuur wel in
het verkeerde keelgat geschoten.
„Een vervelend spelletje van Schie-
dam-trainer Nico Huet vind ik het.
SVDPW organiseert een nederlaag-
serie, waarvoor ook Schiedam, te
gen wie Karei Bronsgeest een goede
wedstrijd speelde, was uitgenodigd.
Gelijk na de desbetreffende wed
strijd vraagt Nico Huet „keihard" of
Karei bij hem wilde komen spelen,
wat ik niet bepaald de netste ma
nier vind om zoiets te regelen".
Selectie
SVDPW kreeg er wel een complete
uil veertien man bestaande Turkse
selectie voor id de plaats. „Die zijn
bij ons lid geworden met de bedoe
ling om als elftal bij elkaar te blij
ven. Zij hebben een eigen bestuur
tje, inclusief een perfect Nederlands
sprekende voorzitter, zodat we dit
probeersel met vertrouwen tege
moet zien", zegt wedstrijdsecretaris
Koos van der Knaap. „Het is niet de
bedoeling om er volgend jaar meer
elftallen bij te nemen, omdat we
met negen senioren- en tien jeug-
delftallen enze handen vol hebben
op de twee velden, die ons ter be
schikking staan"
