EXTRA
5
Het is soms dringen
bij de doe ehedeur'
'Maassluis
vecht
niet
voor zij n
haven'
De chaos wordt
steeds groter'
1
Schipper
Jaap
van Baaie
Amateurfttografen bijeen
x^m
Vlaardingen wil maatregelen
tegen overlast zendamateurs
l XX
vrijdag
5 september 1S80
YD/SC/WW
AFW-voorzltter Bob Zuid-ijk.
VlaardingenFotograferen is het middel bij uitstek
om beelden vast te houden. Als we later zo'n kiekje be
kijken komen er allerlei herinneringen bovenborrelen
en in zon geval is het van weinig betekenis of de foto's
artistiek verantwoord zijn. Wie langer fotografeert pro
beert die kiekjes ook nog mooi te laten zijn. Duurdere
en betere apparatuur wordt aangeschaft en langzaam
maar zeker wordt het herinnerings-element verdron
gen door de wil om goede en mooie foto's te maken.
Rietje Dagniaux van de Amateurfotograf en vereniging
Vlaardingen verduidelijkt dit nog meer: „In vakantie-
tijd worden er foto's gemaakt van Tante Mien naast de
deur, Tante Mien voor de deur, enzovoorts. Nou, ik
vind dat als het een mooie deur is, je Tante Mien best
wel eens weg mag laten."
Een goede manier om foto-
technisch wat meer bedreven
te raken is lid worden van een
fotoclub Spelenderwijs en in
een leuke atmosfeer raak je
helemaal thuis in de wereld
van belichting, compositie en
diafragma. De fotavereniging
van Rietje Dagniaux is al bijna
dertig jaar aküe£ in Vlaardin
gen. Voorzitter van de AFVV
is Bob Zuidwijk, secretaris is
de bekende fotograaf Auke
Een foto die
in Frankrijk
gemaakt werd
door Sjoerd
Dagniaux.
Jaap van Baaien op een van schuiten in de Maassluise haven.
Maassluis De haven
van Maassluis i de ha
ven van Maassuis niet
meer. Met de gweldige
expansie van <e eerste
stad aan de Vaterweg
verloederde de haven.
Waar vroeger rog volop
bedrijvigheid heerste,
schepen aan en af voe
ren, heerst nu raak een
serene rust. Tot *root on
genoegen van ie oude
Maassluizers. Zj zagen
het ene na he andere
bedrijf vertreklen. Eerst
de veehandel, daarna
van Geest en ïu weer
vertrekt De Pleeg. Jaap
van Baaien heet het er
maar wat moeiijk mee.
Al meer dan ITO jaar is
het familiebedrijf Van
Baaien, een overslag en
watertransportbtdrijf, in
Maassluis gevestgd. Jaap
vormt nu al weer de der
de generatie vaa de fa
milie die het bedrijf
voortzet. Voor em even
tuele opvolger leeft hij
al gezorgd, wait zoon
Wim werkt ook tl in het
bedrijf.
Werken is de eni|e hobby
van Van Baaien. „Als ik niet
werk ben ik ziek. Ik werk
zes dagen in de week en al
leen op zondag wordt ik met
hoofdpijn wakker, jan kan
ik niet werken. Ik ben een
ouderwets ventje wa: dat be
treft. Ik ben ook erg moeilijk
met mijn werk. Ik verlang
van mijn medewerkers dat ze
zich ook keihard inzetten, en
•dat botst weieens natuurlijk.
Gelukkig ben ik de laatste ja
ren wei wat rustiger gewor
den, maar vroeger viel er re
gelmatig een vloek hoor. Met
tegenzin ben ik dan ook nog
nooit naar mijn werk gegaan.
Als het regent genieten we
van het stralende weer, zeg
ik maar altijd."
Veel plezier
Jaap van Baaien kwam op
zijn vijftiende jaar in het be
drijf van zijn vader. Hij ging
weliswaar naar de Groen van
Prinsterenschool, maar erg
veel plezier heeft hij daar
niet aan beleefd. Hij zwierf
he ver rond op de haven, 2ijn
vader helpen. Toch bewaart
hij nog enkele prettige herin
neringen aan zijn schooltijd.
„Ik weet nog precies wie
mijn onderwijzers waren, Bo
venmeester was mijnheer
Booister. Mijnheer De Heus,
De Graaf, mevrouw van
Splunten ik heb ze allemaal
meegemaakt. Streng waren
ze niet, als je het maar niet te
bont maakte natuurlijk. Ik
had op school een verschrik
kelijke hekel aan schrijven.
Wat deed ik nu, iedere och
tend voordat ik naar school
ging, wikkelde ik mijn hand
in het verband. 'Geblesseerd,
juf. vertelde ik dan op
school. Het ging twee maan
den goed, maar toen begon
de juf loch wel te twijfelen.
Het verband moest eraf en
toen kwam ze natuurlijk ach
ter de waarheid."
Jaap van Baaien vertelt het
met een troste glimlach rond
zijn mondhoeken. Hij heeft
heel wat leuke dingen mee
gemaakt door de jaren heen.
Eén anecdote uit zijn leven is
hem heel erg bijgebleven:
„We voeren eens naar de Ka-
tendrechtse haven in Rotter
dam om hout op te gaan ha
len. Vlak bij de haven kwa
men we een schip tegen. Er
werd een hoop herrie ge
maakt aan boord en daar wil
den wij natuurlijk het fijne
van weten. Op een gegeven
moment komen er vier man
nen het dek op, achtervolgd
door vier vrouwen. 'Wel fiet
sen en niet betalen, dat kan
door Chris Woerts
niet', schreeuwden die vrou
wen. Die zeelui werden mooi
in elkaar geslagen door die
vrouwen. Ja, de ambulance
moest er zelfs aan te pas ko
men om die zeelui af te voe
ren."
Gemoedelijk
Maassluis is Maassluis niet
meer. ïs de mening van Jaap
van Baaien. „De gemoede
lijkheid is verdwenen. Vroe
ger was het één grote familie.
Neem nu de jaarwisseling.
Heel Maassluis kwam om
twaalf uur naar het Hoofd.
Echt, het zag er dan zwart
van de mensen. Het was er
dan bere-gezeüig. Tegen
woordig kan je een kanon af
schieten op het Hoofd en dan
raak je nog niemand. Zo stil
is het er. Als wij vroeger een
meisje wilden versieren, dan
liepen we zaterdag en zondag
van de markt naar het hoofd
en dan maar jagen. We He
pen soms wel tien, twintig
keer van de markt naar het
hoofd op en neer. Dat was
ons vermaak. In de winter
maanden konden we schaat
sen in de voorhaven van
Maassluis. Voor het laatst
hebben we dat gedaan in
1963. Als er ijs lag in de ha
ven vergaten we regelmatig
de school. Niet dat we dat erg
vonden, natuurlijk,"
Voorlopig zal de 51-jarige
Jaap van Baaien nog wel
doorgaan met zijn werk. Eén
keer is hij ziek geweest in
zijn leven. „Een rampdag
was dat", volgens Van Baai
en. „Ik lag boven ziek op
bed. Er ging toen iets mis
met een toot en ik wilde per
sé weten wat er aan de hand
was, Nou, Willem, mijn zoon,
heeft me tegen moeten hou
den want ik was zo weer aan
de slag gegaan. Nee, als ik
met werk is het ritme er bij
mij uit. Laat mij nou maar
lekker werken, dan is er
mets aan de hand."
Eén grote wens heeft Jaap
van Baaien nog: „Een burge
meester die vecht voor zijn
haven, dat zou ik graag zien.
De vorige twee dachten er
helemaal niet aan. Die bouw
den alles maar vol, maar ver
gaten wel de ontwikkeling
van onze haven. En je pakt je
zelf er mee, want de inkom
sten worden minder. Nu ook
nog de Ploeg vertrekt wordt
het alleen maar erger, De
Maassluise bevolking moet er
weer voor opdraaien. De hui
dige burgemeester kan ik
nog niet zo goed. Ik hoop wel
dat hij zich wat meer voor de
haven zal inzetten."
Bergsma en Rietje is tweede
secretaris. Zij verzorgt de pu
bliciteit en een deel van de ad
ministratie. De AFVV komt
twee keer per maand in de
personeelskantine van Chlori
de bijeen: op de tweede en de
vierde maandag van de
maand. De vereniging telt mo
menteel bijna vijftig leden.
Rietje - Dagniaux legt zich
vooral toe op het maken van
dia's. „Mijn man, Sjoerd,
maakt kleurenfoto's en ont
wikkelt die zelf. Heel moeilijk,
hoor! Mijn zoon ontwikkelt
zelf 2ijn zwart-wilfoto's. Bij
ons thuis is het daarom vaak
dringen bij de deur van de
douchecel; daarin hebben we
een dokaatje ingericht. Ik ben
maar met dia's begonnen, dan
hoeven ze in ieder geval niet
meer op mij te wachten."
Hèt hele gezin Dagniaux is lid
van de Amateur Fotografen
Vereniging Vlaardingen. „Je
leert er onzettend veel van,
maar je moet wel tegen wat
kritiek kunnen. Wel vriende
lijk hoor, maar toch..." Bij de
AFVV worden foto's en dia's
van leden onderling bespro
ken. Er worden technische ge
gevens uitgewisseld en eens in
de zoveel maanden komt er
een bekende fotograaf als gast
spreker om iets over zijn ma
nier van fotograferen te ver
tellen. „Met een simpele Agfa-
pocket wordt je natuurlijk niet
uitgelachen. Uitgelachen word
je trouwens nooit. Maar na
verloop van een paar weken
kom je toch wel tot de ontdek
king datje met betere appara
tuur ook betere foto's maakt."
De AFVV kan nog wel wat le
den gebruiken. Vooral vrou
wen, want die zijn in de min
derheid. De eerste bijeenkomst
van na de vakantie is op
maandag 8 september, aan
staande maandag dus. Dan
worden er door enk. Ie van de
leden vakantiedia's besproken.
Misschien een leuk en onge
dwongen begin van een ver
dieping in de fotografie. Duur
is het niet: de contributie van
de AFVV bedraagt 35 gulden
per jaar. De bijeenkomst van
aanstaande maandag begint
om haif acht en de personeels
kantine van Chloride ligt aan
de Produktiestraat 25. De eer
ste paar keren is een bezoekje
natuurlijk geheel vrijblijvend.
Vlaardingen „Het
wordt hoog tijd dat er paal
en perk aan wordt ge
steld. De chaos wordt
steeds groter." Dat zeiden
diverse gemeenteraadsle
den vorige week tijdens
een van de commissiever
gaderingen, die op het
stadhuis plaatsvond. Vrij
wel hetzelfde zeiden enige
Wijkbewoners deze week
tijdens het driemaande
lijks overleg met het col
lege van B en W in de
Vettenoordsepolder. Hoe
wel de aanleiding van die
verzuchtingen verschil
lend was, was het onder
werp hetzelfde: de uitwas
sen van de aardige hobby
die radio-amateurisme
heet.
Hoewel het probleem van sto
ringen, veroorzaakt door ra
dio-amateurs met ondeugdelij
ke apparatuur, al jarenlang
voorkomt, is het extra in de
aandacht gekomen sinds de
machtigingsregeling van
staatssecretaris Smit-Kroes,
waarmee de 11 meter-radio
band, de zogenaamde 27 MC,
binnen het bereik is gekomen
van iedereen die aan enkele
simpele bepalingen voldoet.
Vast staat dat een legale ge
bruiker van die radioband, die
werkt met goedgekeurde ap
paratuur waaraan niets is ver
anderd, geen storing kan ver
oorzaken. Toch is vrijwel ie-
dereen die op de een of andere
manier storing ondervindt,
maar al te snel geneigd alJe
bezitters van zo'n 'bakkie' de
schuld te geven. Voor de ovei-
heid speelt nog een ander pro
bleem: het toenemend aantal
forse antennes, dat op de da
ken verschijnt.
Aan banden
Over dat laatste heeft het
hoofd van de afdeling openba
re werken inmiddels een nota
opgesteld, die aan het college
van Ben W is aangeboden. In
die nota wordt onder meer
geadviseerd te bekijken of
constructie, grootte en bevesti
ging van dergelijke antennes
aan banden te leggen is. Voor
het maken van die nota heb
ben ambtenaren op het stad
huis onder meer gesprekken
gevoerd met gebruikers van
de 27 MC. Er is onder meer
overlegd met de Vereniging
Radio Communicatie Vlaar
dingen: een veremging-in-op-
nehting van 27 MC-ers. Die
vereniging is dat oprichtings-
stadium overigens niet voorbij
gekomen: wegens gebrek aan
belangstelling is de club nooit
van de grond gekomen.
In de ambtelijke nota wordt
aangegeven, dat 27 MC-anten-
nes op dit moment al wel de
gelijk aan bepaalde voorschrif
ten moeten voldoen. In de
bouwverordening zijn bepalin
gen opgenomen, waaraan een
antenne dient te voldoen
(hierin staat onder meer aan
gegeven, dat voor iedere an
tenne die groter is dan drie
meter een bouwvergunning
moet worden aangevraagd),
terwijl er anderzijds in huur
contracten of erfpachtsove
reenkomsten bepalingen kun
nen voorkomen, die het neer
zetten van een eigen antenne
verbieden. Over dat laatste is
overigens de nodige discussie,
of dat niet in strijd is met het
Verdrag van Rome, waarin de
vrije ontvangst van informatie
wordt gegarandeerd.
Geen verbod
Over één ding is iedereen het
op het stadhuis wel eens: een
verbod van 27 MC-antennes
moet er zeker niet komen, ook
al ziet de gemeente liefst het
door
Paul Houkes
Verbieden zal
de gemeente 27
MC-antennes
zeker niet.
Beperkende,
bepalingen
moeten er
echter wel
komen, zo zijn
vele raadsleden
van mening.
hele antennewoud van de da
ken verdwijnen. „We waren
met z'n allen stikgelukkig dat
die nare dingen van de daken
zouden gaan. Nu zitten we er
weer mee," zei Rien Lensvelt
(SGP) tijdens de commissie
vergadering. En PvdA-er
Hans Versluys: „Verbieden
moeten we niet doen, maar we
mogen rustig de nodige beper
kingen opleggen, wat grootte
en constructie betreft." Aan
een raadsvoorstel in die rich
ting wordt dan ook gewerkt,
zo verzekerde wethouder Bas
Goudriaan. „Eu als er eenmaal
een raadsbesluit is, dan kan
nen we ook regelend optreden
tegen mensen die nu al zo'n
enorm ding op dak hebben
staan. Ik denk dat de Arob
(administratieve rechtspraak
op overheids beschikkingen
red.) het de eerste tijd wel
druk zal krijgen, maar dan
moeten we maar even de tan
den op elkaar zetten."
TV weggedrukt
De discussie tijdens de wijk
vergadering in de VOP, deze
week, had een heel ander ka
rakter. Daar ging het de kla
gers vooral om het feit, dat het
de laatste tijd zo vaak voor
komt dat hun TV-beeld finaal
wordt weggedrukt door radio
amateurs. Wethouder Wijn
stok gaf aan dat de gemeente
daar mets aan kan verande
ren. „Dat is een zaak voor de
PTT: die hoort daar iets aan te
doen." Voor een van de kla
gers, de heer Kanters, was dat
echter totaal geen argument,
„Ik betaal de gemeente voor
mijn abonnement op de CAI
en ik verwacht, dat ik dan een
ongestoorde ontvangst krijg.
Als dat niet zo is, dan betaal ik
niet meer. De gemeente moet
er maar voor zorgen, dat dat
signaal goed is." En een ander:
„Als ik een pak suiker kooi
heb ik er toch ook geen bood
schap aan wie de schuldige is
als daar iets mee aan de hand
is? De winkelier moet goede
suiker leveren."
De discussie laaide fel op, toen
een 27 MC-er die op de verga
dering aanwezig was de kla
gende wijkbewoners probeer
de aan te tonen dat het niet re
delijk is om iedere storing
maar aan de gebruikers v;
die radio-band toe te schrijve
„Dikwijls ziin het amateurs*
die op totaal andere freguen-
ties werken. Of mensen, c
onze band met versterkte as
paratuur zitten en zo ook
diegenen die wél legaal h
hobby willen beoefenen
werken onmogelijk maken.1
De man had gelijk, maar
maakte niet veel indruk j
