UIT
V<
il
i
Een vloed van exposities;
Carla Sparreboom imponeert
te:;: li
w,
(5)
Toneelgroep 71
heft het glas
mï\
K
f?i
ï3
Met
stip
Dabaret Salu:
bevrijdend lachen
S'ftï
i
Jubileum musical „Mexico, o, Mexico"
Pffe:
sr.:
Vi
irv
izkt
5 i
s*.
6 V!
Sh
V'fl
tps
C
fi
Steen en Brons
3^1 p
e&\ vt4n>i
vrijdag
3 oktober 1980
VD/SC/WW
ft
J-;/:
H v*
£^-„k
r-f, -
ftf -'
V?
&*tw~c
.vu;:
>V*
■i a
te:
In s
ft
it»
Een wekelijkse pagina vol
informatie over kunst en
cultuur uit de regio. Reac-
ties en berichten graag
vóór dinsdag 12.00 uur,
naar het adres van deze
krant, postbus HO, Vlaar
dingen (t,a.v. J.H. Bakker),
tel, 010 - 352066.
In café de Quibus speelt
zondagavond de Engelse
band Spredthiclc. Deze
band is sinds 1977 profes
sioneel bezig met het ver
tolken van traditionele
liedjes en oude blues, 30-er
jaren stijl liedjes en
country en klassieke man
doline stukken.
Naast hun muzikale in
breng schijnt de band ook
een leuke show te geven.
Andrew Frank geeft een
toneel- en cabaretachtige
tint aan de groep. In zijn
liedjes stopt hij een grote
expressie en bravour.
Aanvang 21.30 uur.
's Middags is er het kin-
derspeeltheater 'Kobus
Kuch' in de Quibus. Aan
vang 14.00 uur, toegang
vrij.
Weekendcafé QT! ont
vangt dit weekend, zater
dagavond 22.00 uur, geen
onbekende in zijn huis.
Men neme aan dat het
woord Flame vele mensen
niet onbekend In de oren
klinkt. Kees van Krugten
is een klinkende naam
voor de disco en funk spe
lende band. Opvallend is
dat er een gitarist ont
breekt in deze viermans
formatie. De keyboards en
drums compenseren op
goede wijze het gitaarspel.
De organist Jaap Kroon-
enbcrg verzorgt zaterdag
om 20.15 een concert op
het Garrelsorgel van dé
Grote Kerk in Maassluis.
Er zullen werken van
Bach, Krebs en Mailly
vertolkt worden. Toegang
ƒ5.
Oktober is voor het
Vlaardings Podium
B'Bwana jazzmaand. Za
terdag treedt het Barend
Petersen Quintet, een bop-
achtig gezelschap dat om
22.00 uur zijn swing inzet.
De vrijdag daarop komt,
om het nu alvast maar te
melden. Kon Snijders, en
zaterdag 18 oktober Maar
ten van Regteren Altena.
Zaterdag 4 oktober in de
Stadsgehoorzaal van
Vlaardingen De Gouden
Vijver, met Mary Dressel-
huys, Jan Retèl, Manfred
de Graaf en Rudy Falken-
hagen. Een comedie van
Ernest Thompson.Aan-
vang 20.15 uur.
Film is er uiteraard in
B'Bwana, het onderkomen
van de Vlaardingse Film
liga. Daar draait vanavond
'La Notte* van Antonïoni,
aanvang 20.30 uur, en zon
dagavond 'Al Christie's
Roaring Twenties', een
verzameling korte films
van de wat minder beken
de Amerikaanse komiek
uit de jaren '20.
Vlaardingen loopt zo langzamerhand over
van de exposities. Het is alsof iedereen op el
kaar heeft zitten wachten en men nu los
barst. Exposities zijn er in het Zonnehuis, in
het Kunsthuis RV, in de Artoteek, het Hol-
Iandiagebouw, De Duig en bij boekhuis Den
Draak. Een kleine selectie deze keer.
Ronduit de meest verrassende tentoonstel
ling is te vinden in het ontmoetingspunt van
het Zonnehuis aan de Dillenburgsingel.
Daar exposeert Carla Sparreboom voor het
eerst in haar artistieke carrière foto's. Voor
het merendeel zijn dat kleurenfoto's. Zeer
esthetisch en van een rustige compositie.
Haar onderwerpen worden gevormd door
levenloze stille objecten. Zo hangt er een se
rie deuren, waarvan ze vaak alleen een de
tail laat zien. Verder doet zij veel met ritmi
sche patronen, zoals die soms getoond war
den door een veld rogge, of de rasterstruc-
tuur van een opslag van oude tonnen. Het is
een element dat al bekend was uit haar an
dere werk.
Zelf vind ik dat deze foto's overtuigender
zijn dan haar andere werk, dat toch iets aca
demisch heeft. Door het overweldigend,
maar subtiele gebruik van kleur wordt er
nu iets aan haar overige beeldende werk
toegevoegd dat het voordien nodens miste.
Het is kortom een heel verzorgde expositie,
vlakbij ook nog eens een keer, dus wat let
ons. De expositie is gisterochtend geopend
en zal tot 14 november blijven hangen. Men
kan er dagelijks van 10.00 tot 20.00 uur te
recht.
In Boekhuis Den Draak hangen verder et
sen van Gradus Verhaaf. De waarschijnlijk
beste kwalificatie is: gewoon leuk, maar niet
origineel. Het zijn meest allegorische voor
stellingen met een menselijk tintje. Peter
Vos is aan deze stijf niet geheel vreemd. De
expositie kan tijdens de openingsuren van
de winkel bezichtigd worden.
Reinier Rijke
En dan nog iets anders: een ouderwetse au
todidact De Vlaardingse schilder Reinier
Rijke (65), een kunstenaar met wat je noemt
een 'oeuvre' achter de rug, heeft in de ten
toonstellingsruimte van het Hollandiage-
bouw een expositie die echt de moeite waard
is. Hij blijkt een veelzijdig man te zijn die
zich met alle mogelijke stijlen heeft bezigge
houden en zich nog steeds verder ontwik
kelt. Zijn tentoongestelde werk omvat land
schappen, stadsgezichten, stillevens, portret
ten en wat al niet meer. Beslist gedurfd,
voor de geest van de tijd althans, zijn Rijkes
Bijbelse afbeeldingen die overigens wel erg
door Jan Hendrik Bakker
aan de zondagschoolplaatjes van weleer
doen denken.
Ook was oud-Vlaardingen dikwijls een in
spiratiebron voor ziin aquarellen of schilde
rijen. Daarbij gaat het hem niet zozeer om
de natuurgetrouwheid en de historische
juistheid, maar meer om de schilderachtige
sfeer. Hij maakte de prenten ook met opzet
in ouderwetse stijl. Zijn meest recente werk
is ten opzichte van het oude een verrassing,
.Rijke doorliep voor de oorlog de academie
en heeft in zijn latere leven onder meer bij
de vlaggenfabriek van Thurmer gewerkt.
„Soms zijn dat prachtige schilderijen, die
vlaggen, weet je dat wei? En zo was ik toch
met schilderen bezig,"
Joop van Dorp, directeur van het Visserij-
xt'S i
-/ 4
1
Een zwaargewicht onder de Vlaar
dingse beeldenschat: de „Gevleugel
de" van de Vlaardingse kunstenaar
Leen Droppert. In de tuin van het
bejaardenflat aan de Bilitonlaan,
zichtbaar vanaf de Burgemeester
Pruissingel.
Oorspronkelijk was het de bedoe
ling van de kunstenaar om de om
liggende tuin te reorganiseren en
aan te passen aan het beeld. Voor
die tuinaanleg was er geen geld
meer en zo komt het dat de „Ge
vleugelde" eigenlijk in een niet aan
gepaste omgeving staat.
Ondanks dat een fraai, maar moei
lijk beeld. Drie bij drieëneenhalve
meter en uitgevoerd in brons. Het
werd geplaatst in 1973. De flatbewo
ners kregen er destijds een uitge
breide verklaring bij, want achter
het ontwerp zit een hele filosofie.
Het heeft iets met ouderdom en le
venswijsheid te maken. Maar sinds
dien heeft niemand er meer naar
gevraagd. Is filosofie1 dan toch een
zaak die onvermijdelijk in stoffige
archieven terechtkomt?
(samenstelling mari timmers-
mans)
„Hé, dat moeten we vieren! Hef de glazen
hoog!"
Een stukje uit een van de leidjes van de mu
sical „Mexico, o Mexico", dat ook heel goed
gebruikt zou kunnen worden voor de groep
die deze unieke produktie uitvoert.
Toneelgroep '71 viert - het is uit de naam al
een beetje af t leiden - dit seizoen haar tien
jarig bestaan.
Maar ruet alleen het eigen feest wordt gevierd, er komt
nóg een lustrum aan tc pas. Het Christelijk Onderwijs,
dat nog eens tien keer zo lang bestaat, heeft na het 2ien
van de uitvoering van „lm weiss 'n Rossl" aan toneel
groep '71 gevraagd om hun jubileumavond op te luiste
ren.
Ze waren vorig jaar dé
verrassing van het halfin-
gedutte Camerettenfesti-
val. Twee knotsgekke
Antwerpse jongens, Daba
ret Salu; met het beproef
de procédé van de gekke
bekken kregen de Belgen
het door het nauwelijks
meer verrassing biedende
Nederlandse cabaret afge
matte publiek in één keer
plat. De jury behoefte dan
ook niet lang te beraadsla
gen.
Is Dabaret Salu cabaret?
De vraag is minder be
langrijk. de twee Vlamin
gen brengen een soort
theater dat nauwelijks
meer verwantschap heeft
met de liedje-praatje-liedje
formule van bet studen
tencabaret, en dat vooral
leuk is. Het 'Dabaret* is
een samentrekking van
Dada en Cabaret, 'Salu'
van de voornamen van de
twee: Sam Bogaerts en Lu
cas Vandervorst. Namen
om te onthouden. Hun
programma 'Ik ben niet
van gisteren', soms op be
scheiden schaal taboedoor
brekend, neemt het mo
dieuze gevoelsleven op de
hak. de namaakemotïes en
heeft een bevrijdende hu
mor. Vrijdag en zaterdag
in Zoldertheater De Teer-
stoof, Nieuwstraat 12,
Schiedam. Aanvang 21.00
uur.
o Sam Bogaerts en Lucas Vandervorst, winnaars van Cameretten 1979.
Reden genoog dus om naar iets speciaals
uit te kijken. En dat werd gevonden m
do musical „Mexico, o Mexico" (een va
riatie op het beroemde „Calcutta oh Cal
cutta"), geschreven door Manko van
Dorp en Harry van der Wouden.
Voor amateurs si het geen geringe op
gaaf om aan een musical te beginnen. De
meeste toneelspelers, beroeps of niet,
kunnen niet best zingen, en zangers
kunnen dikwijls weer met spelen of dan
sen, Daarbij komt nog, dal er voor zo'n
produktie meestal een hoop volk nodig
is, meer dan een gemiddelde amateur
club beschikbaar heeft. Waarschijnlijk
zijn ook daarom musicals dikwijls Vrije
Produkties.
De oplossing voor deze problemen vond
Toneelgroep '71 bij zichzelf en in de
Sehiedamse Gemeenschap, waarbij do
groep is aangesloten.
Deze instelling heeft namelijk niet alleen
het Sehiedamse toneel (grotendeels),
maar ook andere culturele afdelingen,
waaronder muziek. Daarbij is ook het
koor „The Crccdsingers" en nu wil het
lot, en voorat de mensen zelf natuurlijk,
dat enkele leden van Toneelgroep 71
ook in du koor mccjubclen.
Voor het eerst m de geschiedenis van de
SG een samenwerking tussen twee ver
schillende afdelingen: lang verwacht tn
toch gekregen.
-!>1
Foto Carla Sparreboom.
museum, een vriend van Rijke, opende de tentoonstelling nu eindelijk de erkenning
tentoonstelling afgelopen vrijdagavond met krijgt die hem toekomt.. De expositie is tot
een enthousiast, zij het niet helemaal cliché- 10 oktober te bezichtigen. Openingstijden:
vrij pleidooi voor het kunstenaarschap van maandag tot en met vrijdag van 10.00 tot
Reinier Rijke, die volgens hem met deze 18.00 en zaterdags van 10.00 to.t 12.30,
Men heeft er ruim de tijd voor genomen
om na deze eerste, de volgende stappen
en vooral „stapjes" te nemen. Want ook
de dans heeft bij een musical een belang
rijke plaats in en dat was voor alle deel
nemers een geheel nieuw verschijnsel.
Regisseuse Tonneke Brunott: „Het is
voor ons allemaal een nieuwe ervaring.
Ik kon wel merken dat het in het begin
voor het koor moeilijk was om zo op een
toneel te staan, te lopen, te dansen. Maar
mettertijd komen ze er steeds meer in, je
ziet de betrokkenheid groeien. Misschien
ook door de moeilijkheden die we toch
we! gehad hebben. Nu ook, de dirigent is
al drie weken ziek. de decorbouwer „leg
plat, hij heb 't an z'n rug", citeert ze uit
één van de stukken die zij ooit regisseer
de, Jan Mculcndijk. die de rol van de
zijns ondanks verloofde kapitein speelt,
valt in: „Ja. daar zijn we met elkaar toch
goed doorheen gekomen".
Hoe goed, zal zaterdag 4 en 11 oktober te
zien zijn in hel Passagetheater. Beide
voorstellingen zijn al bijna uitverkocht,
wie nog ccn plaats wil hebben moet zich
haasten. Maar misschien, als het erg
storm loopt, kan erkort daarna nog een
derde georganiseerd worden. iroor To
neelgroep '71 wordt het za in ieder geval
een gedenkwaardig lustrum.
Nancy Mac Gillavry.