r
Toon
beeld
even
weg
Drie amateurs
exposeren
Kostuums en
licht maken
kerstdemonstratie
boeiend
Ton
de
Vos:
m
Met
stip
•-4 'M- - '/V/
SPSS
Kinderballet: één grote mierenhoop
vrijdaa
19 december 1980
VD/SC/WW
(HU i
Een wekelijkse pagina vol
informatie over kunst en
cultuur uit de regio.
Reacties en berichten
graag vóór
woensdag 12.00 uur,
naar het adres van deze
krant,
postbus 110, Vlaardingen
(t.a.v. J.H. Bakker),
tel. 010 -352066.
De dagen korten. Toonbeeld
ook. In verband met de
feestdagen en het onregel
matig verschijnen van deze
krant in die laatste weekjes
van het jaar zal in elk geval
Toonbeeld niet van zich la
ten horen. Tot nadat de
laatste voetzoeker tot beda
ren is gekomen: tot 9 janua-
De laatste activiteiten van
Ozobleu dit jaar. President
Steynstraat 2, Maassluis. Van
avond een optreden van de
Deepwater Bluesband, een
groep die de blues recht toe
recht aan wil brengen en op
een vijfjarige ervaring kan
bogen. Aanvang 21.00 uur.
toegang ƒ3,50. Morgen tussen
11 00 en 17.00 uur een rom
melmarkt. En dinsdag 23 de
cember de verfilming van
Stevensons 'Dr. Jekyll and
Mr. Hyde', met in de hoofdrol,
uiteraard een dubbelrol, want
Jekyll en Hyde zijn één en
dezelfde, John Barrymore.
Aanvang 14.30 uur. Tweede
kerstdag organiseert Ozobleu
bovendien een fondue, tussen
18 00 en 21.00 uur. Van tevo
ren graag opgeven aan de bar.
In het Passagetheater van
Schiedam gaan de orgelcon
certen nog immer voort. Zon
dag 21 december bespeelt de
Engelse musicus Terry Hep-
worth hel grote *h*aterorgel.
Aanvang 10.30 uur. Een kaar
tje kost ƒ5,-
Wellicht ten overvloede,
want het concert is in deze
krant al aangekondigd: mor
gen in de Grote Kerk van
Vlaardingen een groots kerst
concert van het Gewestelijk
Orkest in samenwerking met
het Gemen gd Ri jnmondkoor.
Uitgevoerd worden 'De vier
jaargetijden' van Viva-di en
het 'Gloria' van dezelfde com
ponist. Solisten zijn Vera Bets
(viool), Tijn van Eijk (clave-
cimbel) Maja Schermerhorn
(sopraan) en Margareth Beun-
ders (alt). Aanvang 20.00 uur.
De expositie van Dirk
Brouwer in galerie Kunst+
blijkt een dermate groot suc
ces dat. in deftige termen, tot
prolongatie besloten is. Brou
wers schilderijen zullen nu
nog twee weken langer dan
oorspronkelijk gepland te zien
zijn. Tot 28 december. Het
adres van de galerie is Johan
Willem Frisolaan 70. Vlaar
dingen. Geopend zaterdag en
zondag 13.00 tot 17.00 uur.
Nieuwe tentoonstellingen
op de valreep van het oude
jaar: vanavond opent in het
Schiedams museum aan de
Hoogstraat een expositie van
werk van de oude dichter-
/schilder Van Schagen. Geo
pend dagelijks van 10.00 tot
17.00 uur. Vanaf mórgen in
galerie De Duig, Brede Ha
venstraat 13, een expositie
van zeefdrukken van Leslie
Gabrielse.
Vanavond in B'Bwana, Hof-
laan 12, Vlaardingen, een op
treden van Hans Dulfer
de Nieuwe Perikels. Aanvang
22.00, toegang ƒ5,-.
De PvdA speelt fn de
museumcommissie
voor politïeagentje en
daar gaat geen enkele
inspirerende werking
vanuit Zo zei Maijo
van Soest dat, toen zij
kort geleden de mu
seumcommissie ver
liet Het Schiedamse
museum hobbelt vol
gens de kunstenares
snel achteruit
Dat klopt zegt PvdA-
raadslid Ton de Vos nu in
een reactie, maar dat ligt
niet aan de politiek: het
museum weet volgens De
Vos gewoon zelf niet wat
het wil. Met moeite heeft
directeur Hans Paalman
enkele maanden geleden
een beleidsnota vervaar
digd, waar het museum
zelf kennelijk niet achter
staat De Vos signaleert
activiteiten, die buiten het
beleid liggen. „Bezwaren?
Nee, ik heb tegen die acti-
De kirnst is vrij,
maar 't museum
niet
viteiten geen bezwaren,
ik constateer alleen dat de
beleidsnota niet wordt
uitgevoerd, dat daardoor
belangrijke museumtaken
blijven liggen. Dat vind ik
slecht voorals als je ziet
wat een zware bevalling
die beleidsnota Ls geweest,
en dat voor een directeur
met zeventien jaar erva
ring in de museum we-
reld!"
De PvdA mag in Schie
dam niet verweten wor-
Ton de Vos: als het zo doorgaat, stoppen we
ermee...
den de touwtjes in han
den te nemen en het mu
seumbeleid te beïnvloe
den, vindt De Vos. Lan
delijk signaleert hij wel
tegenstellingen tussen
kunst en politiek, maar
dat speelt in Schiedam
niet mee. Vrijheid van de
kunst noemt De Vos een
uitstekend uitgangspunt
(,je moet als politicus ook
niet tegen een violist zeg
gen, hoe hij zijn strijkstok
moet vasthouden"), maar
zodra een kunstenaar be
roep doet op overheids
gelden, mag de overheid
daar ook voorwaarden
aan verbinden, aldus De
Vos. „Dat is met alles zo.
Waar het venijn zit, is
volgens De Vos een onte
recht gebruik van het be
grip 'vrijheid van de
kunst'. Die vrijheid moet
de kunstenaar hebben,
beaamt hij, en daar wil hij
ook niet beperkend in op
treden. „Maar dat begrip
is door Paalman doorge
trokken naar een vrijheid
van de museumdirecteur
en vrijheid van de kun
stinstelling. Dat is van
een onzin! De kunst is
vrij. dus heeft de direc
teur ook alle vrijheid van
handelen? Nee, zeg. Hij
blijft wel iemand die een
beleid moet waarmaken
en daar verantwoording
voor zal afleggen. Trou
wens, hoe vrij is de kunst,
als Paalman selecteert, als
ambtenaar?"
De beleidsnota 'Kunst is
het zout in de pap'
spreekt van allerlei wen
sen, maar legt geen relatie
tussen beschikbare finan
ciële middelen en harde
plannen, „Paalman heeft
in zijn beleidsnota bij
voorbeeld gesproken van
de noodzaak van meer
educatie. Maar, meer dan
wat? Hij zal wel moeten
kiezen. Als je aangeeft
wat je wilt, moet je ook
aangeven wat je niet
meer wilt Dat staat er
niet in. Ik neig er daarom
toe, als politiek bestuur
richtinggevende voorstel
len te formuleren, ge-
quantificeerde eisen te
stellen, in de zin van:
over zoveel jaar zoveel
educatieve activiteiten in
samenwerking met vor-
mings- en ontwikkelings
werk en de bibliotheek.
De nota spreekt ook van
die mogelijkheid, maar er
worden geen consequen
ties aan verbonden. Het
gebeurt gewoon niet en er
gebeurt meer met. Het
heeft geen diepgang. Het
museum wordt veronder
steld maatschappelijke be
tekenis te hebben, maar
hoe dan? Een visie daaro
ver mis ik erin. Je zou
mogen verwachten van
door Kor Kegel
een directeur met lange
ervaring, dat hij dat kan
omschrijven. Nog zoiets:
mensen begeleiden tot
kunstzin, staat er, maar
hoezo? Alleen om toe
komstig publiek veilig te
stellen?"
De richting, waarin De
Vos denkt, gaat uit naar
het saneren van dat deel
van de kunstverzameling,
waar het museum toch
niets meer mee doet. Daar
hebben wij Bakker en
Konings weer, die destijds
de grote museumrel ont
ketenden met het idee de
hele museumcollectie op
te doeken. Alleen: de
twee jonge PvdA'ers wil
den het vrijkomende geld
besteden voor clubhuis
werk, of zo. en er is dan
ook een essentieel ver
schil met wat De Vos nu
zegt. De Vos wil het geld
binnen het museum hou
den. Voorbeeld: het over
volle depot zou ervan uit
gebreid kunnen worden.
Dat is wat anders dan van
alles maar meer willen,
zoals het volgens De Vos
in de beleidsnota staat.
Als je meer wilt, betekent
dal tenslotte een nóg vol
ler depot. Maar geld voor
al die dingen komt er
doodeenvoudig niet Er
moet gekozen worden en
waar de voorkeur naar
uitgaat, dient expliciet in
de beleidsnota te staan.
Overigens hecht Ton de
Vos meer aan een goede
museumdirecteur dan aan
een goede beleidsnota.
„Als Marjo een slechte
sfeer proeft, heeft zij
daarin gelijk, maar haar
analyse dat het door de
PvdA komt is verkeerd.
Ik denk dat zij gekleurde
informatie heeft gehad, of
zo, dat weet ik niet het
enige concrete wat zij
aangeeft is dat er weinig
meer in het museum ge
beurt Dat vind ik ook,
maar ik heb tenminste
nog een richting voor
ogen. Wat Marjo doet, is
alleen een beetje mompe
len over dat de verwar
ming zo laag staat, dat het
zo koud is en dat je hem
best hoger kunt d-aaien
zonder allemaal politieke
toestanden, maar zij is
niet in staat haar jas van
de kapstok te halen, wat
ook heel goed kan hel
pen... Nee, Marjo is als
kunstenares zeer te waar
deren, maar laat zij zich
maar bij die leest houden.
Het zou mij trouwens niet
verbazen als zij binnen
kort een schilderij onthult
met allemaal verbeten
koppen uit de museum
commissie."
„Ik voorspel." zegt De
Vos, „dat als de kritiek
van indertijd niet werke
lijk serieus wordt geno
men en met heel concreet
wordt omgezet in beleids
voornemens, dat dan de
toekenning van de mid
delen voor het museum
komt op een punt dat we
zeggen: we stoppen er
mee. Niet dat het museum
moet verdwijnen, maar
dit museum is het gewoon
niet waard. Dat bedoel ik
niet provocerend, daarin
ben ik heel serieus. Ande
re mogelijkheid is, dat we
gewoon dienstopdrachten
gaan geven. In ieder ge
val is de huidige nota een
krachteloze vuist. Dat
moet dus beter."
„*t Is dat je hier maar
één keer mag expose
ren, maar anders
kwam ik hier vol
gend jaar weer. Met
allemaal nieuw werk.
Man, ik heb nog zo
veel te doen." Met
een brede armzwaai
'zet' Theo van Win-
sen de expositiezaal
van het Hollandiage-
bouw 'even neer',
precies zoals hij schil
dert. Wat hem in elk
geval niet ontzegd
kan worden is een to
meloos enthousiasme.
Vanavond wordt er
van hem een grote
eenmanstentoonstel-
ling geopend in dat
zelfde Hollandiage-
bouw. Bijna vijftig
olieverfschilderijen,
de neerslag van' een
jaar onstuitbare ar
beid.
Van Winsen is amateur.
Dit wordt zijn eerste ten
toonstelling in Vlaardin
gen. Hij is een op en top
landschapschilder, die
vele pittoreske plekjes op
het doek vastlegde. Zijn
stijl is conventioneel,
maar vakmanschap heeft
hij zeker. Vooral gevoel
voor licht. De schilde
rijen hebben meeren-
deels landschapjes rond
Vlaardingen, op de Velu-
we en in het Zwarte
Woud tot onderwerp.
Over een sneeuwland
schap in de buurt van
Kethel vertelt hij: „Man,
het was zo koud! Ik heb
dat met mijn vingertop
pen in de vaseline staan
schilderen.? Wat aan de
schilderijen echter ont
breekt is de aanwezig
heid van een eigen stijl.
Hoewel met verve en
kundigheid geschilderd,
zou men kunnen zeggen
dat de werken een per
soonlijke handtekening
missen.
Dat laatste kan zeker
niet gezegd worden van
de expositie die Alice de
Bresser in het ontmoe
tingspunt van het Viaar-
dingse Zonnehuis in
richtte. Net als Van Win
sen is zij autodidacte,
maar ze ontwikkelde
zich in een heel andere
richting dat het natura
lisme van de Vlaardingse
landschapschilder. Haar
werk is een mengvorm
van naïvisme en symbo
lisme. zwaargeladen met
emotionele betekenissen.
Ze blijkt ook een bepaal
de affiniteit te hebben tot
de wereld van Jeronimus
Bosch, getuige de geïllu
streerde versie die zij
maakte van Boudewijn
Olieverf van Theo van Winsen, Jodenhofje in EIburg.
de Groots 'Land van
Maas en Waal'. Veel van
haar symbolen verwijzen
naar onderwerpen als
eenzaamheid, vrucht
baarheid en de positie
van de vrouw. Ter bege
leiding van haar werk
gebruikt ze teksten van
Hendrik Marsman, het
duo Nijgh/De Groot,
Coby Schreyer en hier
en daar schreef zij ook
zelf een enkele regel.
Hoewel het op zich prima
is dat iemand met zoveel
overtuiging schildert,
want dèt doet Alice de
Bresser, is het resultaat
toch te zwaar, te literair
ook. De symbolen liggen
er soms zo dik bovenop
dat juist het mystiek as
sociatieve karakter, dat
het symbolisme rijn to
verkracht kan verlenen,
niet meer werkt De
schilderijen geven een
idee weer, een verhaal,
en voor wie daar een
maal kennis van geno
men heeft is het met het
kijkgenot daarna gedaan.
Een schilderij moet niet
alleen iets vertellen,
maar ook de aandacht
vasthouden.
Fotografie
Tenslotte, maar: 'last but
not least', in de Vlaar
dingse fonotheek hangen
een aantal foto's van le
den van de Vlaardingse
amateurvereniging. Een
expositie, deels bedoeld
om wat leden te werven,
deels om gewoon eens te
laten zien wat men kan.
En men kan wat, dat
blijkt. Misschien komt
het omdat de fotografie
zo'n nieuwe tak binnen
de beeldende kunst is.
Met alle mogelijkheden
vandien. Een jarenlange
technisch scholing, zoals
schilders en musici bij
voorbeeld wel haast ver
plicht zijn te doorlopen,
is voor fotografen is min
der noodzakelijk. Mis
schien ook omdat het een
democratisch kunstvorm
is: iedereen schiet in de
vakantie wel eens een
plaatje. En of dat nu met
een Hasselblatt geschiedt
of met een Kodak Insta-
matic, feit blijft dat foto
graferen een wijdver
breide hobby is. In de fo
notheek kunnen we
werk zien van een aantal
van deze 'hobbyisten',
waar men trots op kan
zijn. Opvallen doet voor
al de zwart-wit serie die
Bram van Rij maakte
van het recente optreden
van de Kinks.
JHB
Een scène uit het kerstsprookje 'De ondeugende Kerstman'.
Schiedam Tos-
ca Balm (35)
heeft inderdaad
haar handjes la
ten wapperen. De
veelheid en di
versiteit van de
kostuums die
woensdag- en
donderdagavond
in een bomvol
Passagetheater op
de bühne ver
schenen maak
ten indruk.
250 leerlingen van de
balletschool Tosca
Balm gaven een kerst-
demonstratie. Kinde
ren van zes tot veertien
jaar wilden hun trotse
ouders wel eens laten
zien wat zij konden. En
dat was heel leuk. In
het kerstsprookje 'De
ondeugende Kerstman'
v/aren ongeveer 30
kinderen, getooid met
een beer, een pop of
een kinderwagen op
het toneel aan het
'frummelen'.
De kinderen maakten
individueel en in
kwartet verschillende
bewegingen waardoor
het geheel het idee gaf
van een grote mieren
hoop die visueel gezien,
vertederend over
kwam, vooral toen er
nog een houterig bewe
gend in zijn baard ver
drinkend, Kerstman
netje bijkwam.
Om diezelfde ouders te
laten zien wat je kan
worden met één les per
week als je jaren mee
doet, had Tosca ook
een tweetal balletten
voor de oudere groep
gemaakt. Klassiek vóór
de pauze, beat erna. De
ouderen lieten geen
hoogstandjes zien.
Technisch degelijk in
elkaar gezette dansen.
De aankleding en licht
effecten voerden ech
ter ook in deze groep
de boventoon.
Honderd fluoriserende
lampjes op kleine en
grotere lichamen wen
sten de dansers in het
ballet 'Lichtgevend*
het publick een 'merry
Chrismas' toe: het top
punt van de avond.
Jammer was dat de
muziek soms te hard
stond, waardoor vooral
het klassieke gedeelte
onzuiver overkwam.
Resumerend zorgde de
kerstdemonstratie, bin
nen twee maanden in
elkaar gezet, voor een
sfeervolle kerstavond
met beat en klassiek.
Karin Kuijpers
