HBSS en H VO: nog geen duidelijkheid
Verdediging basis
voor overwinning
DSO op karakter
langs TSB
Belangrijke punten
voor Schiedam
Schiedon weg
Ron Carli
velt VVGZ
Feest rond
Ron Carli, die
lachend de
enige treffer
viert. Cor den
Uil en de
eveneens
vreugde uit
schreeuwende
Jan 't Hoen
juichen mee.
Satelliet
naar zege
Na terechte deling op Harga I -1
Excelsior Maassluis:
maandag
9 februari 1981
VD/SC/WW
Alblasserdam - Schiedam
heelt- twee belangrijke
punten behaald door bij
Alblasserdam te winnen
(1-2). De Schiedammers
hebben zodoende wat af
stand kunnen nemen van
de onderste regionen. De
thuisclub heeft het echter
zeker niet cadeau gegeven,
want daar waren de belan
gen te groot voor. Alblas
serdam staat namelijk op
de laatste plaats en kon bij
een eventuele overwin
ning aansluiting met de
staartgroep krijgen. In ie
der geval ingrediënten ge
noeg voor een spannende
wedstrijd.
In de eerste helft dicteerde
Schiedam echter het spel,
de gevaarlijke momenten
speelden zich dan ook
voor het Alblasserdam-
doel af. Zo was er al direct
na het begin een goede
mogelijkheid voor Eric
Kolmeier, maar hij kwam
een teenlengte tekort om
te scoren. Alblasserdam
moest zich beperken ,tot
sporadische en ongevaar
lijke uitvallen. Het benut
ten van de mogelijkheden
leek voor de Schiedam
mers een obsessie te wor
den, want voordat Eric
Kolmeier vlak voor rust
scoorde, werden er nog
een drietal mogelijkheden
omzeep omgeholpen (Weer
Eric Kolmeijer, Rob Beu
kers en Harry Zonneveld).
Dat verlossende doelpunt
werd echter gescoord, na
dat Nico Huet Eric JCol-
meier in de diepte was,
aangespeeld. De doelpun
tenmaker speelde een aan
tal verdedigers uit en
scoorde beheerst. Na de
rust kwam Alblasserdam
beter voor de dag en met
hulp van de Schïedam-
verdediging kwam de
thuisploeg dan ook op ge
lijke voet. Een terugspeel
bal van Nico Huet werd
door Jaap van der Nol.niet
goed verwerkt (het gladde
veld was hier debet aan)
en zodoende een gemak
kelijke prooi voor de Al
blasserdam-aan val vorm
de.
Toch kwam er een kente
ring. Drie minuten later
zorgde Frank Verwey (in
gevallen voor Peter van
Dijk) voor de winnende
Schiedam treffer. Hierna
probeerde Alblasserdam
nog van alles, maar echt
gevaarlijk konden de
'waardbewoners' nooit
worden. Schiedam leek
zelfs met een ruimere
marge terug te reizen,
maar het doelpunt van
Rob Beukers werd uit bui
tenspelpositie gescoord. En
dus bleef het terecht 1-2.
Rotterdam Rob Schiedon vertrekt aan het eind van het
seizoen als trainer bij het Vlaardingse Satelliet. Schiedon
gaat volgend jaar de C-cursus volgen. Met als een gevolg,
dat hij volgend seizoen niet alle wedstrijden en"trainingen
bij zou kunnen wonen. Voor beide partijen een onver
teerbare zaak. De Rotterdammer, die volgens de redactie
van het clubblad van VV Vlaardingen bij geen enkele
club in Vlaardingen meer aan de bak mag komen, gaat
dus op zoek naar een andere vereniging.
dezelfde Rademaker zou de wedstrijd later
nog een veel vervelender voorval bieden,
waardoor hij zelfs voortijdig de strijd moest
staken. HBSS, gestimuleerd nu door de ach
terstand, ging op een puur gezonde agressie
ve basis HVO bestrijden: De Vlaardingers
moesten zich beperken tot het straffe verde
digen met de daaraan gekoppelde speciali
teit van de ploeg: de counter.
Deze uitvallen leverde het nodige gevaar op
voor het doel van de Schiedammers. Een
bal op de paal van Anis Sohouka en kansen
van Bert Visser en Maarten Rijshocrn wa
ren hiervan de belangrijkste resultaten. Aan
de andere kant waren het Bas van de Leye
en Cees Wijsbroek (naast geschoten alleen
voor de keeper), die voor HBSS zich deden
gelden.
De tweede helft kenmerkte zich hoofdzake
lijk door het vele tijdrekken van de HVO
ploeg teneinde de voorsprong zolang moge
lijk te behouden. HBSS knokte als eén ge
heel om de lang verwachte gelijkmaker te
produceren.
Tevens was er in deze fase van de strijd de
ongelukkige botsing die Thijs Rademaker
PPSC: weer aan de
goede kant van de score
Schiedam Waarzeggers zullen er een hele kluif
aan hebben te_ voorspellen, welke ploeg aan het ein
de van het seizoen met het kampioenschap van de
derde klasse B gaan strijken. De directe confronta
ties tussen de kandidaten schijnen nu eenmaal zon
der uitzondering onvoorspelbare uitslagen tevoor
schijn te toveren, zoals nu ook weer bleek bij PPSC-
WGZ (1-0). Ondanks - niet misplaatste- illusies
van een goed resultaat in Schiedam weg te slepen,
kwam de kater voor WGZ in de vorm van een den
derend twintig-meterschot van Ron Carli, dat zon
der twijfel het hoogtepunt van het karaktervolle
treffen vormde.
„We hebben het duel eigen
lijk geen moment in handen
gehad", realiseerde PPSC-
trainer Arnold Lobman zich
ook, maar wel toevoegend,
„Er is wel wel erg goed ge
bruik gemaakt van de moge
lijkheden". Simpel gesteld,
het boerenkoolvoetbal dat
het veld nu eenmaal met
zich mee bracht, leverde In
eerste instantie een beter ac
terend VVGZ op. Vooral
over rechts waar de jeudigde
Rick Bronwasser geen vat
kreeg op de pure snelheid
van Wim den Hollander be
tekende keer op keer serieu
ze dreiging.
Ingrijpen van de immer rus
tige Dick Vos en het feit, dat
John Fonhof niet eenmaal
echt kon loskomen van voor
stopper Rob de Nijs, hield in
dat WGZ niet verder kwam
een misglijdende Fonhof en
een keihard afstandsschot
van Gerdie van de Heuvel.
Die VVGZ-aanvoerder, on
danks de 'aanslagen' nog
steeds getooid met afgezakte
kousen, had toch een moeilij
ke middag, aangezien PPSC
met alle fysieke middelen de
tegenstander van het lijf
hield. Het merkwaardige
was, dat 'PP' door het Zwijn-
drechtse aandringen de bete
re kansen mocht incasseren,
maar Jaap Husselman had
niet voldoende kracht bij een
vroege kopbal en doelman
Ruud Spierings redde be
kwaam bij een gemeen
draaiend schot van Jan *t
Hoen.
den de door Lobman ge
pleegde omzettingen (Bron
wasser eruit en Cor den Uil
erin, waardoor Leo van Al
ders van rechts naar links
schoof) het resultaat, dat
VVGZ aanvallend aan
kracht moest inboeten. Met
het gevolg: de gehele wed-
door
Emile Schelvis
strijd. Pas nadat Ron Carli
tien voor minuten voor tijd
zijn visitekaartje achter
Ruud Spierings had gedepo
neerd, kwam er weer leven
in de brouwerij. VVGZ pro
beerde nog alles en kreeg via
John Fonhof (voorlangs) en
Rinie van de Boogaart
(naast) nog haast gerechtig
heid ook. Aan de andere
kant had ook PPSC met iets
meer overleg in de counter
een tweede "treffer kunnen
scoren. Dat lukte niet, maar
het gelukte Jan 't Hoen wel
de vrij tolerante scheidsrech
ter Van de Graaf een officië
le waarschuwing te ontlok
ken wegens het wegtrappen
van de bal. „De prijs voor de
onervarenheid", lachte Lob
man die zich meer verkneu
terde de ranglijst weer aan te
voeren.
Vlaardingen Zenuwslopen
de taferelen speelden zich af
op het Satelliet-veld, alwaar
KMD en de -zo leek het- her
boren Vlaardingers met een
tomeloze inzet voor een voet
balspektakel zorgden. KMD
moest na deze moderne 'Hitc-
hcockfilm' met een 31 ne
derlaag genoegen nemen en
had daarmee het geluk dat de
stand niet verder opgelopen
was.
De doelpuntenrace begon pas
serieus op gang te komen na
de dubbelblanke rust. Aller
eerst was daar weer eéfi van
de verre inworpen van Harry
Hartog die het hoofd van Hen-
nie Boerdam bereikte. Door-
gekopt belandde de bal voor
de voeten van Mitja Schapkun,
die de bal eveneens met het
hoofd tot in de touwen ver
lengde: 10. Vervolgens Het
eén KMD-aanvaller zich thea
traal in het Satelliet straf
schopgebied vallen en versier
de zo een penalty, 1—3.
Het spel van de Vlaardingers
kenmerkte zich door een be
paalde krampachtigheid. Sa
telliet kreeg op die manier niet
de doelpuntrijke voortzetting
die het verdiende. Via een
versierde strafschop kreeg het
team van Rob Schiedon toch
de kans om op 2-1 te komen,
maar Hennie Boerdam faalde
vanaf elf meter. Even later
was het echter Mitja Schapkun
die met een fabuleuze halve
omhaal wel die 21 binnen
haalde.
Joop Mos
mans, Harry Hartog en Hen-
nie Boerdam verdwenen in
het boekje van de scheidsrech
ter. Vlak voor tijd scoorde de
voor Sjaak Verhoevqn inge
vallen Karei Bodegom 3—1,
hiermede een soloactie op
schitterende wijze bekronen
de.
Schiedam HBSS en HVO hebben
na het 11 gelijkspel nog geen van
beiden duidelijkheid -weten te ver
krijgen omtrent de nadere toe
komst in hei huidige competitiege-
beuren. Zowel HBSS als HVO
staan nog in de gevarenzone, al is
de kans op degradatie uiterst ge
ring gezien de meer dan slechte re
sultaten van Stellendam dat mor
menteel slechts vier punten bezit.
HVO had in Anis Sohouka de grote man in
Schiedam. Vrijwel iedere aanval verliep
over hem en zijn directe tegenstrever Jan
van Tilborg had dan ook een ijzingwekkend
vervelende middag al bleef de schade voor
hem beperkt. Uit deze duels volgde al snel
het algemene gegeven dat het een bijzonder
harde, maar wel sportieve partij op Harga te
zien viel.
HVO had in de eerste helft het geluk dat
een voorzet van Anis Sohouka door de on
gelukkigste man van het veld, Thijs Rade
maker, in eigen doel werd gewerkt. Voor
velde. In een duel raakte hij ongelukkig aan,
het achterhoofd gewond. In eerste instantie^
speelde hij nog verder mei een verband om
het gewonde brein, maar tien minuten voor,
tijd moest hij loch het veld verlaten met be-,
stemming ziekenhuis.
Dat het duel toch nog in een gelijkspel ein
digde wis geheel te wijten aan het vele tij-,
drekken van de Vlaardingse ploeg. In de
blessuretijd was het namelijk Tom Guttter
die scoorde na diep te zijn gestuurd door
Hennie Pieroen, 11 derhalve en een
rechte uitslag.
Negatieve
De eerder gememoreerde fy
sieke kracht van PPSC had
ook een negatieve uitwer
king. Vier minuten voor rust
knalde Ron de Bruin, die
zichal eerder min of meer
geïrriteerd bezig had gehou
den met slopersactiviteiten,
boven op het achterhoofd
van teamgenoot Rob de Nijs.
De lange 'reus' ging -het
bloed gutsend over het ge
laat- naar de kleedkamer,
waardoor PPSC de eerste
helft met een numerieke
minderheid moest afsluiten.
Ook Ron de Bruin toonde de
sporen van het duel middels
een bont en blauw oog.
„Het was zeker onverant
woord om door te spelen",
refereerde VVGZ-trainer
Cees Kleijn aan het voorval,
„Wij rekenden erop, dat hij
in ieder geval niet meer zou
terugkeren. En dan hadden
we misschien wat makkelij
ker kunnen scoren", want dat
probleem begint iedere week
grotere vormen aan te "ne
men". Rob de Nijs, als een
perfecte indiaan met een
zwaluwstaart getooid, kwam
\Vel terug, maar precies veer
tien minuten duurde de ren-
trée. Broer Erik de Nijs, al
bijna even lang, nam zijn
plaats in en John Fonhöf
kreeg ook bij de tweede telg
van de Nijs-familie bijna
geen poot aan grond.
Inmiddels was" het spel er
niet beter op geworden, inte
gendeel. In ieder geval had-
Maassluis Een solide verde
digend Excelsior M heeft het
Haagse JAC met 30 de das
omgedaan. Onder leiding van
laatste man Jan van Dijk wer
den de JAC-aanvallen op con
stante wijze ontkracht waarna
het middenveld de aanval kon
gaan ondersteunen. Voor de
rust viel hier nog niet veel van
te merken, want het spel was
van beide zijden erg rommelig
en van een nauwkeurige op
bouw was amper sprake. Het
strandde bij Exu'Jsior allemaal
in het zicht van ca haven, de
aanval bezat n„et genoeg
scherpte om de opbouw van
het midden op doeltreffende
wijze af te ronden.
Na rust was het allemaal veel
oogstrelender voor de trouwe
kijkers. Het spel was beter
verzorgd en daardoor vielen er
meer doel rijpe kansen te be
wonderen voor het nu enthou
siaste juichende publiek. De
als een reus op zevenmijlslaar
zen aanstormende Jan van
Dijk ontving een hoge voorzet
en wist deze met een subtiele
beweging breed te leggen op
de vrijstaande Lies Kardol, die
met de geboden gelegenheid
geen moeite had en simpelweg
10 kon scoren. JAC wist
hierop niet het juiste antwoord
te vinden en bleef zelf dus op
de nul. Een maal moest Excel
sior doelman Roel Jan Abbas
gestrekt naar de hoek, maar
zijn safe bleek afdoende.
ren. die door twee DSO-ers fi
naal werd gemist. Jan de Niet,
die in de tweede helft gebles
seerd het. veld ruimde voor
Fred Nieuwenhof, zag een
schot net naast het doel ver
dwijnen. Aan de andere kant
was de enige uitgespeelde kans
van TSB voor Arjo Peetere.
Jos Odijk lanceerde Peeters,
die het doel iets te veel naar
rechts zocht. Na rust een sterk
aandringende Vlaardingse
ploeg, maar geen kansen.
Slechts één keer moest Spiege
laar gestrekt naar de hoek,
toen een schut van Peter van
Leeuwen door Jaap Meyvogel
van richting werd veranderd.
Het duel leek rechtstreeks
naar een doelpuntloze deling
af te gaan, toen Jaap Sulkens,
die bergen werk verzette op
het middenveld, de bal van
zijn voet liet vertrekken, die
tot veler verbazing doeltrof.
„Kijk, DSO heeft gewoon een
niet al te beste ploeg, maar ze
hebben vandaag op karakter
gewonnen. En nog verdiend
ook", vond trainer Dirk Hoog-
enboom.
Zoetermeer Puur op ka
rakter won de zaterdag-se
lectie van DSO van het
Vlaardingse TSB <10).
De met veel meer kwaliteit
bezegende gastploeg ging
nogal schlemielig de boot
in. Vijf minuten voor tijd
gaf Jaap Sulkens vanaf
rechts een als voorzet be
doeld schot. De wind zorg
de ervoor, dat de bal via de
binnenkant van de paal te
gen het nylon sloeg. „Met
dank aan hun doelman",
verklaarde DSO-trainer
Dik Schuur na afloop, me
morerend aan het voorval
met Jaap van Brandwijk.
„Die vent stond een beetje
te showen. Een rare
sprong, vlak voordat de
bal in zijn richting zeilde,
2orgde ervoor, dat hij die
bal niet meer kon onder
scheppen".
Met deze uitslag werden de
gasten, wel'tekort gedaan. TSB
had namelijk gedurende het
grootste gedeelte van de wed
strijd een overwicht. Voorstop
per Cor van der Beemt, mid
denvelders Hans Campen en
Ton Roovers en aanvallers
Aijo Peeters en Jos Odijk vor
men een ijzersterke as. Diver-
door Erik Winkster
se keren schakelde Van der
Beemt zich in op het midden
veld en zelfs in de frontlinie,
waardoor een numerieke
meerderheid werd verkregen.
Vlotte combinaties dreigden
Vaak de defensie van DSO te
ontrafelen, maar aan de rand
van het strafschopgebied geko
men ontbrak een beslissende
pass of een bruikbare voorzet.
Die waren waarschijnlijk in de
kleedkamer achtergebleven.
De sluitpost van DSO, Bart
Spiegelaar, maakte derhalve
geen overuren. De weinige
doelgerichte pogingen ver
werkte hij foutloos. Bovendien
kon door de onnauwkeurige
aanvalsvormen van TSB Jaap
Hagoort uitgroeien tot een zeer
solide laatste man, die vooral
door de lucht een te groot ob
stakel voor de gasten bleek.
Dik Schuur: „Qua voetbal is
TSB de beste ploeg in deze af
deling, maar de pest is, dat ze
dat zelf erg goed welen. Ze ko
men een beetje hautain over
en dat werkt voor een tegen
stander als de bekende rode
lap" Het betere voetbal dus
van de gasten, waar de thuis
club een tomeloze inzet tegen
over stelde. Een inzet, die dus*
uiteindelijk z'n vruchten af
wierp. De beste kansen waren
zelfs voor de Zoetermeerse
formatie. Gert Sulkens profi
teerde van een glijpartij van
één der Vlaardingers en kon
ongestoord een voorzei afleve-
