iÜDTSlEEK
Vijftig jaar Anker-
Ketting fabriek Schiedam
Progressieve ontwikkeling
in kerk prettige 9
vloerbedekking
Handje f
I schuddenS
'Adviesraad moet zelf
informatie inwinnen'
r
SEfKaKSKï-
NOVOTEL
Brommer
Ivoor
bank inbrand
.Fietser ziet
kuiltje niet
Dieven nemen
twee auto's
Snee
Honderd
diploma's
voor
muziekschool
Film in
-Vredeskerk
Pastores nemen afscheid van Vlaardingen
55,-
ƒ125,-
ƒ145,-
ƒ150,-
ƒ160,-
zaterdag 23 mei
van 11 tot ISuur
Hargalaan 2, Schiedam
vrijdag
22 mei 1931
VD/SC/WW
i Schiedam Een brandende
f bromfiets voor de Bondsspaar-
bank Schiedam in de Mgr No-
lenslaan heeft twee grote rui-
ten van het bankgebouw doen
springen. De hitte was voor
1 het glaswerk te veel. De poli-
tie vermoedt dat onverlaten de
brommer, die tegen de gevel
i van de bank stond, in de hens
i hebben gestoken.
t Schiedam Het ongelijke
i wegdek van de Buitenhaven-
i weg heeft een 30-jarige Schie
dammer een gebroken heup
opgeleverd. Met zijn fiets ging
de man er woensdagmiddag
onderuit, toen hij een put in de
Joor de gemeente verwaar
loosde bestrating over het
hoofd zag.
i&hiedam Een 45-jarige in-
i woner van Best is in Schiedam
'door toedoen van dieven zijn
Mercedes Benz kwijtgeraakt,
i v-Het kentekennummer van de
wagen, die hij op het Dr Wi-
batitplein had geparkeerd, was
89-EJ-70.
Op de Bettoweg wera een
Ford Taunus van 6000 gulden
gestolen. De 24-jarige eigenaar
i gaf de politie als kenteken-
i nummer 41-JV-44 op. De wa
gen was bruin en had een dak
van vinyl.
Vol lof is .muziekexammator
Willem Stein over de kwaliteit
van de muziekopleidingen bij
'ie streekmuziekschooi Nieuwe
;Waterweg Noord. Dat die lof
foet-voor niets was bleek tij-
ileus de uitreiking van hon
derd muziekdiploma's aan
•evenzovele leden van de mtt-
iïlë&school," volgens Stein een
£en 'unicum in de blaasmu-
'ziek.' Slechts vier kandidaten
"jan de school zijn afgewezen
'door de examencommissie en
■drie kregen een herexamen.
Vkrdingen In de Vredes
tek aan de Olmendreef kan
fhet jeugdige Vlaardingse pu-
-o/iek genieten van een span
nende film. 'Big red, de trouw
metgezel' staat op het pro
gramma en kinderen in de
leeftijdsgroep van 6 tot 24 jaar
'rijrf van harte welkom. Er
Worden twee voorstellingen
gegeven: de eerste is om 10.30
uur en de tweede start om
13.30 uur. In de avonduren ko
men de oudere kinderen aan
3wd. Bud Spencer en Terence
,11111 zullen dan voor de nodige
-ontspanning zorgen. Deze film
begint om 19.00 uur. Kaarten
zijn aan. de zaal verkrijgbaar
vanaf S.30 uur. De films wor
den vertoond op zaterdag 23
mei.
De smid moest
plaatsmaken voor machines
Schiedam De naam zegt de rechtgeaarde Schiedam
mer nogal wat. De Anker Kettingfabriek Schiedam,
kortgezegd de AKS. Een wat oud aandoende fabriek
waar kettingen aan de kade liggen opgestapeld. Een
imposant gezicht, die grote stalen kolossen, klaar voor
vertrek naar welk schip dan ook.
Vijftig jaar bestaat dit familie
bedrijf nu, nog altijd in han
den van de familie Verhoeff
die de meeste aandelen in hun
bezit heeft. En ook de directie
zal voorlopig nog gevoerd
worden door de telg van het
gezin Th. M. Verhoeff, de op
richter van de AKS. Wal Ver
hoeff (61 jaar), in 1969 geko
men als economisch directeur,
voordien werkzaam in granen
en tarwebloem, is de enige nog
overgebleven Verhoeff die
nog actief in de AKS is, nadat
zijn oudere broer Ad in 1976
met pensioen ging.
Vijftig jaar AKS. Ee periode
die herinneringen oproept bij
de oudere Schiedammer. Hij
zal zich ongetwijfeld nog de
smeden herinneren die zonder
cao in de zak en andere ar
beidsvoorwaarden hun im
mens zware werk verrichten.
„Vaklui, eigenlijk kunste
naars". noemt Wal Verhoeff
ze, al heeft hij die periode zelf
niet bewust meegemaakt.
Maar puttend uit verhalen
erover vertelt hij: „We zijn ge
start met twaalf smeden, alle
maal bekend Schiedammers
als Klepke, De Vries, Van
Beek, Zuidgeest, en de grootste
vakman Wessels. Die man was
zo verschrikkelijk sterk, die
pakte een gloeiend stuk ijzer
met blote handen uit het
vuur".
Het was de tijd dat de arbeid
sinspectie nog geboren moest
worden en niemand klaagde
over vuil werk. Dag in dag uit,
van de vroege morgen tot de
late middag, stonden de sme
den de schalmen te bewerken.
„Maar ze werden wel goed be
taald". aldus directeur Ver
hoeff. „Ze verdienden in die
tijd als vaklui meer dan de di
recteur. Dat zegt genoeg".
De AKS werd op 13 april 1931
opgericht Maar eigenlijk be
stond de fabriek al eerder.
Want nadat Brabanders in
1903 aan de Willemskade de
eerste anker- kettingfabriek
oprichtten (later zijn zij met de
noorderzon vertrokken en
werd de zaak gesloten) kreeg
Schiedam in 1923 'Heïjerman's
Anker- 8z Kettingindustrie*,
later omgedoopt in de 'NV An
ker- Kettingindustrie Hol
land'. Maar het werd de toen
malige eigenaar toch teveel,
hij wilde het liefst van zijn
aandelen af.
Acht zoons
Dat geschiedde toen in 1931
Th. M. Verhoeff werk pro
beerde te vinden voor een deel
van zijn acht zoons. Het was
crisistijd, de banen lagen niet
voor het oprapen maar vader
Verhoeff was een op en top za
kenman. Hij sloeg zijn slag
door de aandelen van de an
ker- en kettingfabriek over te
nemen en postte zijn zoon Piet
in de directie. „Hij had totaal
geen verstand van kettingen
en was nog maar 23 jaar. Va
der had echter ook Troost in
dienst, de meest bekende ket
tingmaker die er te vinden
was. Hij was bedrijfsleider en
heeft mijn broer Piet, die in
1968 overleed, het vak ge
leerd".
Niet zonder succes overigens
want de leergierige Piet wist
op het laatst meer van kettin
gen en ankers af dan sommige
lief was. „Die eerste jaren zijn
zwaar geweest. Maar dat was
overal het geval, we leefden
tenslotte in crisistijd. In 1936
kwam de opleving. Duitsland
ging zich bewapenen dus
moest ook de Nederlandse
vloot worden uitgebreid. Meer
scheepsbouw dus en voldoende
werk voor ons. In die tijd le
verden we ook veel aan de
Nederlandse Marine".
Ook in de oorlog ging de pro-
duktie bij de AKS door, al was
het dan gedwongen. „En ei
genlijk was dat een voordeel
voor veel Schiedammers.
AKS-dlrecteur Wal Ver
hoeff: „We willen erg graag
uitbreiden".
Want wij konden de onder
grondse daardoor helpen. Er
was van Duitse kant toch geen
controle;_ Er werden in de fa
briek bijvoorbeeld schietoefe
ningen gehouden door de on
dergrondse terwijl de smeden
het geheel overstemden met
hun hamers. En de kolen die
we kregen voor het vuur
kwam gedeeltelijk ten goede
aan de Schiedamse bevol
king".
door
Martijr» Verwaaijen
Maar de Duitse maatregel had
ook voordelen voor de voort
zetting van het bedrijf. Alles
was blijven staan, niets was
weggehaald of vernield, dus
direct na de oorlog kon de
AKS doordraaien. „We heb
ben toen uitstekende jaren ge
kend", zegt Wal Verhoeff ero
ver. „We konden snel leveren
en we hadden alle vaklui (de
smeden) kunnen behouden".
Smeden
De smeden vormden tot 1956
een belangrijk onderdeel van
de AKS-proüuktie. Verhoeff:
„Iedere smid had één of twee
voorslagers tot zijn beschik
king. Als de schalm was voor
bewerkt, wat gebeurde met
een hamer van vijf kilo, ging
het naar de smid die met een
hamer van twee kilo de
schalm afwerkte. Dat deed hij
door in een hoog tempo te tik
ken. constant het vuur m de
gaten houdend. Het eindresul
taat was dat niet meer te zien
was waar de verbindingen van
de schalm precies lag".
In 1956 kon met niet achter
blijven. De techniek breidde
zich zodanig uit dat het hand
werk onbetaalbaar werd.
„Onze eerste grote investering
volgde in dat jaar. We schaften
een nieuwe electrische kettin
ginstallatie aan volgens af-
brand-snelsysteem. Wat dat
voor voordelen had? De sme
den maakten twee ton ketting
per week, de nieuwe machine
twaalf ton".
Vergrijzing
Over de investering zegt alge
meen bedrijfsleider Buizert:
„Er ontstond een vergrijzing
onder de smeden. Dat was een
probleem. Maar de periode na
de oorlog werden ineens erg
veel schepen bijgebouwd. We
konden het met de hand niet
meer bijbenen. En de kwali
teitseisen lagen andera. De
treksterkte moest groter wor
den maar tevens moesten de
kettingen dunner worden om
dat ze teveel plaats Innamen
op de schepen'
Vier jaar na die ingrijpende
verandering verdwenen de
ankers uit de fabriek. „We re
pareren ze nog wel en in spe
ciale gevallen worden ze nog
gemaakt maar in principe is
het vervaardigen van ankers
afgestoten. Het werd voor ons
te duur en er kwamen steeds
meer fabrieken bij die zich
gingen specialiseren in het
maken van ankers", legt Bui
zert uit.
Op dit moment zijn rond de
zestig werknemers in dienst
bij de AKS. De fabriek die in
de jaren zeventig een crisis
moest overwinnen en daar ook
in slaagde- Wal Verhoeff: „In
die jaren stortte de scheeps
bouw in. Vooral in de periode
'?7-'79 zijn daardoor een aantal
grote bedrijven in de ketting-
bouw weggevallen. En de res
terende bedrijven gingen de
prijzen aanpassen. Daar was
moeilijk tegenop te boksen, ie
dereen moest ver onder de
prijs gaan werken. Uiteinde
lijk heeft de Europese Com
missi e zich met de ontwikke
ling bemoeid. Vandaar dat wij
ons weer konden herstellen".
Plannen zijn er weer voldoen
de. Zo overweegt men op wat
voor manier dan ook de huidi
ge ruimte (4000 m2} te vergro
ten. „We willen graag verhui
zen naar een groter onderko
men maar daarover is nog
niets zeker", zegt directeur
Verhoeff. „We zijn tevens van
plan het machinepark te ver
nieuwen. Dat vergt een enor
me investering maar het is het
waard. Momenteel staan er
drie machines, we willen wel
op dezelfde manier doorgaan
maar via een andere maatvoe
ring. Daardoor kunnen we het
totale pakket vergroten".
Vijftig jaar Anker- &i Ketting
fabriek Schiedam. Een lange
periode, zeker voor een toch
vrij klein familiebedrijf. Maar
alle ups en downs zijn opge
vangen op een manier die
hoop geeft voor dc toekomst.
Maar of ook de directie in
handen van de familie Ver
hoeff zal blijven lijkt twijfel
achtig. Tot verdriet van Wal
Verhoeff die graag zijn achter
naam in de directie had ge
houden...
Vlaardingen Na
respectievelijk negen
en tien jaar actief te
zijn geweest als pasto
res van de Heilige Jo
hannes de Doperparo
chie nemen Adrie de
Lange en Nol Duy-
vestein afscheid van
Vlaardingen. Tevre
den kijken de pasto
res terug op de perio
de in Vlaardingen.
Voor Adrie de Lange
betekende Vlaardin
gen zijn eerste werk
kring. Hij werd tot
ADVERTENTIE
(Hel tapijt niet versneden.)
nj iy.~. nt, pCr sirefckende meier 85.—
«'ci'icZX'lS ran/279---nufKr
^i«OTÏSrvmm#oleeb,oem<,tt?i'1-
meter ca*varVnu per strek kende
Ueure"n katoenen tapijt in
meter van/375.- perslekkende
inlichtingen en stnler,-
priester gewijd tijdens
zijn werkperiode in
Vlaardingen. „Een
van mijn hoogtepun
ten," aldus De Lange
zelf.
Nol Duyvestein verruilt zijn
werk in Vlaardingen voor
een functie in het Brabantse
Asten. Hij wordt daar rector
van een klooster. Wat Adrie
de Lange gaat doen is nog
een open boek. Zeker is dat
hij een pastorale training
gaat volgen. „Na die negen
jaar wil ik mezelf weer opla
den, even weer wat studeren
om bij te blijven. Zeker is
wel dat ik weer activiteiten
wil gaan ontplooien in de
volwassenen catechese, In de
negen jaar dat ik nu in
Vlaardingen werkzaam ben
heb je een hoop mensen om
je heen verzameld. Mensen
die een geweldige steun voor
je zijn. Je hebt de kar een
aantal jaren getrokken, de
mensen moeten nu verder.
Ik zie een nieuwe baan als
een uitdaging, een nieuw
spanningsveld. Als je te lang
ergens blijft hangen dan
loopt je het risico dat je op je
routine gaat draaien en dat is
ook niet de bedoeling."
Kerkbezoek
Het werk van een pastor is
in de loop van jaren sterk
veranderd. De mentaliteit,
de normen zijn veranderd.
Het is vrijer geworden in Ne
derland. Het kerkbezoek is
sterk teruggelopen. De jeugd
keert de kerk steeds meer de
rug toe. Een ontwikkeling
die de katholieke kerk zor
gen baart. Nol Duyvestein:
„Onlangs is er een rapport
verschenen binnen de katho
lieke kerk over de jongeren-
problematiek. Het rapport
had als titel: 'Je bent mooi te
Iaat'. We hebben ten aanzien
van de jongeren de boot ge
mist Een bepaalde groep
jongeren bereik je nooit Ik
door
Chris Woerts
vind dat je tussen de jeugd in
moet kunnen staan, zoeken
naar een stukje eenheid. Als
je maar eerlijk blijft dan
waarderen jongeren dat
best."
Adrie de Lange vult aan: „Ik
denk zeker niet negatief
over de jeugd. Een heleboel
jongeren zijn nog idealistisch
die je als kerk wel bereikt.
Een grote groep ook niet
Een groep die onverschillig
staat ten opzichte van de
maatschappij, die leven van
de ene dag in de andere. Ik
weet niet hoe je die zou moe
ten benaderen. Ja, dat geeft
inderdaad een gevoel van
onmacht Je kunt niet tot ze
door dringen en dat vind ik
jammer, heel jammer."
Na een lange periode Vlaar
dingen hebben de twee pas
tores de stad goed leren ken
nen. Adrie de lange, la-
^iHHiiiiiiuniimiiiuuiiuiiiiiiiitiiiiiinuiiniiutiniiuiiiüiiiiiuniiiintiiiiiiiuiutiniMiDiiiiiiiitg
Vlaardingen Na de
eucharistieviering
van zondag 24 met
kunnen de
parochianen afscheid
nemen van pastor
Nol Duyvestein.
Onder het genot van
een kopje koffie en
een koekje kunnen
belangstellenden de
pastor de band
schudden.
Op eerste
pinksterdag, zondag
7 juni, zal de KRO-
televisie opnamen
maken van de
eucharistieviering.
De mis begint om
11.00 uur.
•TitauiuuiiiuiiniiuinuiiiimiiiuiiuuiiiiinuiiiinnmmjimininunisainiuiiniiuiiuiKiiuQUë
Adrie de Lange en Nol Duy
vestein nemen afscheid van
Vlaardingen. „Een bijzonder
prettige ervaring was het,"
beamen de twee.
chend: „Ik vind het nog
steeds een uit zijn voegen ge
groeid dorp. De binnenstad
ademt iets van een echt
dorpsgebeuren. Buiten het
centrum wonen natuurlijk
ontzettend veel mensen die
van eiders komen en die
mengeling vind ik heel grap
pig-"
Hervormingen
De katholieke kerk in Ne
derland is liep altijd voorop
als het ging om hervormin
gen. Het kleine landje aan de
zee presteerde het toch maar
om een groot aantal progres
sieve denkbeelden door te
voeren, Dc wereld richtte
zich op Nederland. Rome
kon de ontwikkelingen maar
matig waarderen met het ge
volg dat er een aantal nogal
conservatieve bisschoppen
werden aangesteld. Het
fraaiste voorbeeld is bisschop
Gijssen van Roermond. In
het westen van het land was
weinig te merken van het
'nieuw conservatisme'. Toch
zijn het ontwikkelingen die
zowel Nol Duyvestein als
Adrie de Lange maar matig
kunnen waarderen.
Duyvestein: „Wij Nederlan
ders staan voor openheid.
Een progressieve ontwikke
ling ervaar ik als prettig.
Alle ogen zijn op ons land
gericht. Op alle gebied zijn
wij vooruitstrevend en dat
willen wij zo houden ook.
Wij zijn echter dijkbewoners,
doe het zeivers. Zeer kritisch
bekijken we alles en dat is in
Rome duidelijk niet erg ge
waardeerd. Wij zijn gesteld
op zelfstandigheid." Adrie de
Lange gaat verder: „Toch is
het niet goed voor de een
heid dat er in Nederland nu
verdeeldheid heerst onder de
katholieken, de geloofwaar
digheid van de kerk wordt
minder en dat brengt de
mensen aan het twijfelen. Ik
ben ook voor een progressie
ve stroming binen de kerk."
Beiden hebben hun tijd in
Vlaardingen als uiterst pret
tig ervaren. Maakten feeste
lijkheden mee, maar kregen
ook te maken met droevige
zaken. Het hoorde bij het
pastorale werk.
Vlaardingen Er
valt het Open Jonge
ren Centrum niet
veel te verwijten, als
haar adviesraad niet
over voldoende infor
matie beschikt. De le
den van die raad
kunnen er ook zelf
het nodige aan doen,
om aan de door hen
gewenste inlichtingen
te komen. Dat was in
grote lijnen de opvat
ting, die deze week te
horen was in de ver
gadering van de
Vlaardingse Raad
voor Jeugd en Jonge
ren. De raad vond de
kritiek die van diver
se kanten op het OJC
is uitgeoefend, omdat
het jongerencentrum
veel te weinig ge
bruik zo maken van
de diensten van de
adviesraad, nauwe
lijks terecht. „Die ad
viesraad kan ook on-'
gevraagd advies uit
brengen, en er is nie
mand die haar tegen
houdt om dat te
doen," aldus secreta
ris Piet Boschman
van de VRJJ.
De adviesraad van het OJC
is destijds opgericht, omdat
in de subsidievoorwaarden
door de gemeente om een
dergelijke instelling werd ge
vraagd. In de raad zitten
vertegenwoordigers van on
der meer de gemeente, de
stichting Welzijn, het JAC en
de politie. De stichting Wel
zijn heeft enkele maanden
geleden aangekondigd, niet
meer aan de raad te willen
meewerken, omdat het or
gaan nauwelijks zou functio
neren. Zeker in de periode,
waarin het met het OJC nog
al moeilijk ging is de advies
raad zelden om advies ge
vraagd.
Ook de Vlaardingse politie
heeft zo haar twijfels over
het nut van de raad. In een
advies dat commissaris Ben
van Toledo in maart over
deze kwestie aan de VRJJ
heeft geschreven, wordt aan
gegeven dat de raad onvol
doende functioneert, doordat
te weinig wordt vergaderd.
„Bovendien kunnen advie
zen, door de adviesraad ver
strekt, zonder meer door het
bestuur van het Open Jonge
ren Centrum terzijde worden
gelegd, zonder terugkoppe
ling naar de raad. Het komt
mij voor dat naar een andere
structuur moet worden ge
zocht," aldus de commissaris.
Het JAC, een andere deelne
mer uit de raad, is het hier
mee niet eens. „Het inroepen
van advies van derden door
het OJC dient ons inziens
een zaak van het OJC zelf te
zijn. In de praktijk heeft de
raad ook zo gewerkt; zij
kwam slechts bijeen als het
OJC daaraan behoefte had,"
aldus het JAC.
