4
Si
f0
Expositie moet blik op
Singelkerk werpen
s
Met
stip
Folkfestival
zonder
bijdrage
gemeente
pS
W&
Pfef
im.
li%S
Ipin
s?:.i
-
De wedergeboorte van de Maassluise Kunststichting:
&;h'J
tegy&li
■ffe'"»
H* ;'1
Toonbeeld, een
wekelijkse pagina met
informatie over kunsten
cultuur in de regio. -
Samenstelling: Kor
Kegel. Reacties graag
voor woensdag 12 uur
op de redactie van deze
krant. Telefoon 350557.
c ^10;
vrijdag
22 mei 1381
|^5S^«i2
m&t%4
-
-> i,
-i
'■&u/k'.
i
Popmuziek, met kracht
gebracht, kan toch
plezierig zijn. The
Longjohns hebben hun
repertoire dan ook onder
de noemer "pleasant power
pop' gezet en brengen deze
geluiden zaterdagavond in
het Maassluise
jongerencentrum Coco. De
groep bestaat uit Dick
Noord ijk en Hans Hofman
(zang en gitaar), Tom de
Schepper (drums), Aad
Zonneveld (bas) en Peter
Kroon (toetsen). Hun
concert aan de Lange
Boonestraat 33 vangt aan
om half tien.
Eindelijk -wordt de
historische muziekkamer
van het Vlaardingse
Visserijmuseum weer eens
in de oorspronkelijke
functie gebruikt.
Zondagmiddag is er
namelijk: muziek. Onder
auspiciën van het
Belgisch-Nederlands
cultureel verdrag komt de
22-jarige Vlaamse pianist
Geert Dehoux met een
concert, waarin werk van
Mozart, Beethoven, Benoit
en Villa-Lobos is
opgenomen. Het
pianoconcert in Vlaring is
Dehoux' debuut in
Nederland. Om drie uur
precies begint zijn
optreden in het museum
aan de Westhavenkade,
Poëzie, muziek en film
zijn de creatieve
onderdelen van de
Surinaams/Nederlandse
avond, die B'Bwana en
Suantuma in
samenwerking
organiseren in het
centrum aan de Hoüaan
12. Bezoekers van
B'Bwana kunnen
kennismaken met
Surinaamse koude
dranken en warme
gerechten en natuurlijk
met elkaar. Dat zal zijn
zaterdagavond vanaf half
negen. De groep die er
optreedt is Kwanina, een
Surinaamse groep die
Zuidamerikaanse muziek
brengt De dichter komt
ook uit Hollands
voormalige kolonie. En de
film die te zien zal zien is
er een uit het "black
cinema circuit', een zwarte
film, in het genre
waarmee Vlaardingen al
eerder kennis kon maken.
Zijn vrouwen nog vrouw
als zij ouder worden? Zijn
vrouwen zonder man ook
vrouw? Zijn vrouwen
voorbestemd voor het
moederschap? Dat zijn zo
van die vragen, die het
Spiegeltheater volgens
eigen zeggen niet kan
beantwoorden. Toch heeft
deze nieuwe feministische
theatergroep er een
avondvullend programma
over kunnen maken, dat
woensdag 27 mei 's avonds
in de Vlaardingse zaal
Triangel wordt
gepresenteerd. Het heet
'In levende lijve' en het
bestaat uit fragmenten van
literair getinte ervaringen
van onder anderen
Andreas Burnier,
Penelope Mortimer,
Mischa de Vreede,
Lïselore Gerritsen en
Claire Brétécher. De
aanvang in de zaal aan de
Fransenstraat is acht uur.
Lichtvoetig amusement
van dikke vrienden:
dinsdagavond in de
Stadsgehoorzaal- Heren
zoals Piet Bambergen,
René van Vooren en Joop
Doderer voeren er een
klucht op, waarin nogal
zwaarwichtig wordt
gedaan maar dat heeft
meer te maken met de
'ronde buikjes van de
spelers dan met enige
diepgang in de teksten. Er
is een dokter voor de
slanke lijn, die in allerlei
dikke problemen verzeild
raakt^Deze Joop van den
Ende*-productie zal wel
een kassucces opleveren.
Het publiek is veel
eisender geworden
Een interview met
hindernissen. Om de een of
andere reden bleek het
opgegeven huisnummer één
getalletje te verschillen en dat
wil in een flatwïjk soms
onoverkomelijke problemen
met zich mee brengen. Naar
een telefooncel om het juiste
nummer op te zoeken.
Telefooncel blijkt een grote
choas: alle boeken weg of
verscheurd. Nog één kwartje
om naar de redactie te bellen.
Naam Derworth komt niet in
het telefoonboek voor. Op
naar het Maassluise stadhuis.
Daar weet de afdeling
voorlichting de fout aan het
licht te brengen. Weer eens
proberen.
Aangekomen aan het juiste adres
rijden we bijna tegen de ambulance
auto op waarin Ria Derworth voor
een bevalling naar het ziekenhuis
wordt gebracht. Judith, een vrien
din past "op het huis en blijkt ook
betrokken te zijn bij het Maassluise
kunstgebeuren. Zij maakt ons dui
delijk dat Ria Derworths telefoon
op haar meisjesnaam staat. Nou, dat
was dan dat... eindelijk kunnen we
beginnen met ons gesprekje over
het opheffen van de Maassluise
kunststichting; zij het niet met Ria
Derworth maar met Judith Moko-
ginta-Heinecke, een collega uit de
werkgroep receptieve cultuurparti
cipatie.
Rendabel
„Vijftien jaar geleden was er echt
nog wel behoefte aan een organisa
tie die ervoor zorgde dat ook Maas
sluis eens iets had om naar uit te
gaan," antwoordt Judith als we vra
gen naar het prille begin van de
Maassluise Kunststichting. „Ik heb
die tijd natuurlijk zelf niet meege
maakt, maar ik kan me toch wel
voorstellen dat er toen legio Maas-
sluizers waren die graag eens in ei
gen stad iets wilde beleven."
Een aantal mensen, onder anderen
An Hamakers en Koos Bons, vorm
den toen de Maassluise Kunststich
ting met het doel cultuur en recrea
tie ook eens binnen de Maassluise
gemeentegrenzen te brengen. Ten
slotte was Rotterdam - toendertijd
nog niet voor iedereen zo gemakke
lijk te bereiken. Die Maassluise
kunststichting zorgde er jarenlang
voor dat de eerste stad aan de Wa
terweg zijn aandeel in het nationaal
cultuurgebeuren kreeg toebedeeld.
„Met donaties, contributies en en
treegelden wisten ze de zaak renda
bel te houden. Er kwamen toen hele
vooraanstaande artiesten naar
Maassluis. Wim Sonneveld herinner
ik me bijvoorbeeld. Ondanks het
feit dat er altijd in een gebrekkige
aecomodatie optredens verzorgd
moesten worden slaagde men er ie
dere keer weer in een aantrekkelijk
programma te bieden." vertelt Ju
dith verder uit datgene wat haar
ook maar verteld werd.
Overleefd
Wanneer en hoe ging het dan fout?
„Ach, echt fout kan je het niet noe
men. De Maassluise Kunststichting
heeft zichzelf gewoon overleefd;
van ouderdom gestorven zou je
kunnen zeggen. Vijf jaar terug, toen
de stichting in de Culturele Raad
werd ondergebracht, begonnen de
eerste tekenen zich al openbaren."
„Het publiek werd veeleisender,
werd ook mobieler. Men had er
graag dertig kilometer rijden voor
over om eerste klas voorstellingen
in Rotterdam bij te wonen. Daarbij
door Marl Timmermans
kwam dat de Maassluise kunstich-
ting de steeds hoger wordende kos
ten niet meer kon opbrengen en
zich steeds moest behelpen met
zaaltjes waarin geen enkele artiest
wilde optreden. Het laatste echt gro
te optreden was dat van Ramses
Shaffy in de Ark. Erg geslaagd,
maar een grotere performance is
daar niet mogelijk.
Drie jaar gelden kwam Judith zelf
bij de MKS die toen al behoorlijk
tanende was. „We probeerden met
eigen Maassluis aanbod een pro
gramma te vullen. We kregen wel
eens het verwijt elitair bezig te zijn,
maar tenslotte hoef je het toch ook
niet iedereen naar de zin te maken.
Met concerten, ballet en toneel wis
ten we de zaak draaiend te houden,
al werd de opkomst steeds kleiner."
De knoop werd doorgehakt; op 21
april organiseerde de Maassluise
Kunststichting in de Koningshof
zijn laatste concert waaraan drie
plaatselijke musici meewerkten.
„Geen bloemen, geen tranen" was
het devies, de toen nog aanwezige
leden waren het er best over eens
dat de Stichting zijn beste tijd gehad
had en dat het hoog tijd werd voor
iets nieuws.
De Culturele Raad besloot een
werkgroep samen te stellen die de
mogelijkheden zou onderzoeken om
het werk van de Maassluise Kun-
stichting zinvol voort te zetten en
eventueel uit te breiden. Uit vijf le
den bestaat die groep: Piet Warnaar,
Robert Punt, Nel Wilkes, Judith
Mokogintha en Ria Derworth.
Judith; „De voltooiing van de res
tauratie van het Schuurkerkje aan
de Noordvliet zou voor ons een reu
zenstap voorwaarts zijn. Daar zou
den we dan min of meer de thuisba
sis kunnen maken."
Is de kans op een herhaling van het
fiasco van de MKS niet erg groot?
„Nee, dat geloof ik niet, we zitten
nog in de fase waarin we dat aan
het onderzoeken zijn. Mijn mening
is dat als we de beschikking hebben
over een volwaardig mini-theater,
over voldoende middelen en wat
ambtelijke steun dat het dan wel
moet lukken. Ik vind wel dat we
ook artiesten van buiten Maassluis
moeten zien aan te trekken...neen,
het Theater van de Lach hoeft voor
mij niet; ik denk meer aan cabaret,
mime, ballet of concerten. Een beet
je niveau moet er toch wel blij
ven...."
De werkgroep komt, als het aan Ju-
'TTï "t
Judith Mokoginta: „Een beetje
niveau moet er toch wel blijven..."
dith ligt, nog voor de vacanlie
bijeen om over de zaken te praten.
Het werk aan het schuurkerkje vor
dert gestaag, van ambtelijke zijde is
men bereidwillig. Misschien heeft
Maassluis nog dit jaar de verbeterde
en gemoderniseerde uitgave van de
Maassluise Kunststichting.
Van alle kerkmuren in Schiedam hebben die van de Singel
kerk door de jaren heen het meest gewankeld, figuurlijk ge
zien althans. De kerk werd nogal eens bedreigd. Was het
niet het rampenplan van de Rotterdamse architect Kraaij-
vanger, die oude gebouwen wilde neerhalen om van stads
kantoor tot station torenflats op te kunnen trekken, dan wa
ren er wel andere verontrustende ontwikkelingen. Hoeveel
moeite kostte het niet de kerk op de monumentenlijst ge
plaatst te krijgen? Hoeveel centjes kostten de verscheidene
restauratiewerkz. ,-oheden niet? En dan was er, zo'n vijftien
jaar geleden, ook nog de ontvolking van de Schiedamse bin
nenstad waardoor het bezoek aan de Singelkerk terugliep,
in die mate dat de rooms-katholieke gemeente eraan dacht
om van de Havenkerk, de Singelkerk en de Frankeiand-
kerk er slechts één te laten staan.
ke feit dat de kerk er nog staat
wat de moeite van het memore
ren waard is dan wat er op de
expositie is te zien. Zulke aan
dacht voor details uit de plaat-
selijke geschiedenis zijn ten
slotte altijd tamelijk eenzijdig
belicht, staan los van andere
Het onderkomen van de paro
chie Sinte Liduina en de Onze
Lieve Vrouwe van de Rozen
krans. zoals de Singelkerk ei
genlijk heet, hield evenwel
stand. En nu, op een moment
dat Schiedam opnieuw een
kerk sloopt (de Éethelkerk in
de Gorzen), bestaat zij honderd
jaar. Reden waarom er in het
stedelijk museum van Schie
dam een tentoonstelling aan ge
wijd is. Katholieken en niet-ka-
tholieken zijn hand in hand ge
gaan om de handhaving van de
- fraaie kerk te vieren.
Het betreft een expositie van
vrijwel alle archiefstukken die
er over de kerk te vinden wa
ren, alsmede een aantal kunst
voorwerpen en gebruiksmate-
rialen. Het is meer het hsuglij-
Het museum laat zoveel over de Singelkerk zien, dat de stede-
bouwkundige toekomst van het gebouw zelf even vergeten dreigt te
worden.
door Kor Kegel
historische ontwikkelingen, en
wie wat van het vroegere
Schiedam wil weten, zou er be
ter aan doen bijvoorbeeld het
nieuwe boek van Hans van der
Sloot na te slaan.
Het gevaar is er nu dat leder
een zo jubelt over de expositie
over de Singelkerk, ook wel
binnenstadskerk genoemd, dat
de hedendaagse feiten over het
hoofd worden gezien. Er is een
bouwplan voor het Emmaplein.
In de discussie tot nu toe is ge
bleken dat de bebouwing van
dat plein alle zicht op de Sin
gelkerk zal ontnemen. Het was
aardiger geweest als er een
zichtlijritje was getrokken van
uit bijvoorbeeld de Lange
Kerkstraat naar de kerk, zodat
iets van samenhang met de
Grote Kerk door elke passant
te zien zou zijn. Daarop mogen
wij hopen. Het houden van een
tentoonstelling klinkt natuur
lijk aardig, maar wat is er de
zin van als de kerk zelf achter
hoge gebouwen wordt verstopt?
Het maakt de expositie haast
belangrijker dan de kerk zelf
en dat mag natuurlijk niet het
geval zijn. Alleen als de exposi
tie zou worden aangewend om
het gemeentebestuur ervan te
doordringen dat er een vrij uit
zicht op de Singelkerk moet
blijven bestaan, is er sprake
van enig nut geweest
Voor het folkfestival, dat de stichting
Assurancetourix op 4 juli zal houden in
het Vlaardingse Oranjepark, zal geen
bijdrage worden geleverd door de ge
meente. De organisatoren hadden aan
de commissie vakantiebesteding van de
vlaardingse raad voor jeugd- en jonge
renwerk (VRJJ) gevraagd, of zij iets zou
kunnen organiseren voor de kinderen,
die door bezoekers aan het festival wor
den meegebracht.
.Aangezien zaterdag 4 juli aan het begin van
de zomerschoolvakanüe valt, lijkt het ons
een goede gedachte indien de commissie va
kantiebesteding van de VRJJ zich met dit
programma-onderdeel zal bezig houden, het
als het ware in het totaal van haar activitei
ten van zomer 1981 laat 'meelopen.'," aldus
de organisatoren van het festival in een
brief, die na een eerdere telefonische afwij
zing aan de raad is gezonden.
De brief was onderwerp van gesprek tijdens
de vergadering, die de VRJJ deze week
hield. Secretaris Piet Boschman: ,,Het is
jammer, maar wij kunnen onmogelijk aan
het verzoek voldoen. Het geld dat de com
missie voor de vakantiebesteding heeft is al
in januari over de diverse wijken en het
centrale programma verdeeld, dus voor ons
is de pot leeg; wij hebben geen mogelijkhe
den meer om nog iets te organiseren."
Het folkfestival wordt overigens een zeer
aantrekkelijk evenement, zo is de bedoeling
van de organisatoren. Het festival, dat gratis
toegankelijk zal zijn, staat in het teken van
drie verschillende muziekstromingen: volks
muziek, zowel van Nederlandse als van bui
tenlandse muzikanten; tmuziektheater en
politieke volksmuziek. Naast het strikt mu
zikale gebeuren wordt ook aandacht besteed
aan mime en poëzie, en daarnaast zullen ei
vele kraampjes met food- en non food-pro-
ducten te vinden zijn. De organisatoren re
kenen op minstens 20.000 bezoekers.
