ROTTERDAM
1
groei-impuls fruitoverslag nodig
IF
£"=5(808—
Terug naar
vroegertoen
in Rotterdam
alles kon
Terreur door bende van zes
naar Antwerpen Rotterdamse haven heeft
a\Ta-''
Rotterdams Nieuwsblad. 1
zaterdag
20 maart 1982 8
Angst beheerst
de Larenkamp
Rotterdam In wijkcentrum de Larenkamp heerst de
angst. De tien personeelsleden durven niet langer naar
hun werk te gaan als er geen bewaking is en bezoekers
van de bibliotheek schieten haastig door het gebouw
heen naar achter de boeken. Men is hang voor een hand
jevol aggressieve bezoekers van het centrum: in totaal
zes mensen die het wijkcentrum geheel terroriseren. Be
dreigingen komen herhaaldelijk voor en activiteiten
worden ruw door het zestal verstoord. Afgelopen woens
dag bereikte de spanning in het centrum een triest diep
tepunt toen tientallen bezoekers met elkaar op de vuist
gingen en er zelfs één met een herschudding moest wor
den afgevoerd.
Het personeel heeft na woens
dag gezegd: tot hier en niet
verder en nu lopen er twee
mannen rond met honden. In
gehuurd bij een van de vele
bewakingsdiensten die ons
land rijk is. Contmu patrouil
leren zij door de Larenkamp.
op zoek naar ordeverstoorders
of erger. Henriette Smit, con
sulent wijkaangelegenheden:
Ik vind het zelf ook een wal
gelijke maatregel. Het is wel
het allerlaatste wat je in zo'»
geval kunt doen, maar we
konden gewoon niet anders
meer. Het enige alternatief
•was het centrum totaal te slui
ten en als je dat doet krijg je
de gehele wijk over je heen.
Crimineel
Henriette haast zich de maat
regel verder te verklaren. „Je
moet niet denken dat het om
gewone ïeugdagressie gaat. De
agressiviteit van dat zestal is
gewoon niet normaal meer;
het is puur crimineel gedrag.
Het gaat om drie jongeren tus
sen de 16 en 20 jaar en drie
mannen van een jaar of veer-
Itïg. Notoire barhangers die las-
tig worden nadat zij teveel
bier hebben gedronken. Er
valt met die zes mensen ge
woon niet te praten; ze zijn
voor geen rede vatbaar."
Enkele weken geleden brand
de het open jongeren centrum
Alcatraz af. De jeugd die nor
maal daar heen ging, komt nu
naar de Larenkamp. Die jon
geren worden dan meegetrok
ken door het zestal en dan is
de boel helemaal niet meer te
houden. Op die inmiddels be
ruchte woensdag leidde dat tot
een handgemeen met studen
ten die een toneeluitvoering irr
.de Larenkamp hadden. Toen
die voorstelling luidruchtig
werd verstoord onstond de
knokpartij. Personeelsleden
belden onmiddellijk de politie
om aan het gebeuren een ein
de te maken. „Ze zitten schuin
aan de overkant bij ons, maar
waren pas na twintig minuten
aanwezig. We hebben de in
druk dat zij gewoon hebben
afgewacht tot de zaak wat was
bekoeld" klaagt het personeel
kamp. Om de rust althans
voor even terug te brengen
heeft de raad voor gemeente
lijke wijkaccomodattes, m sa
menwerking met de beheers
commissie, besloten tot het in
schakelen van de bewakings
dienst. 'Het was de enige mo
gelijkheid om even rustig
adem te halen', motiveert men
het besluit.
Die adempauze hoopt men te
benutten voor een structurele
oplossing. Smit:„Die kan al
leen worden gevonden met de
gehele wijk. Het personeel kan
de zaak niet meer aan. We
hebben het er wel over gehad
om dte beruchte groep uit het
centrum te weren, maar de
werkers in het centrum weige
ren om zelf voor de deur van
de Larenkamp te gaan staan,
Verschillende wonen in de
buurt van de wijk en vreïen
respresailles als zij mensen aan
de deur tegenhouden. ,Het is
al eens gebeurd dat een perso
neelslid onder politiebewaking
naar huis moest vanwege de
bedreigingen."
Bij de politie heeft men vol-
door
Richard Stomp
gens Henriette Smit geen idee
over een afdoende oplossing.
De wijkagent komt volgens
haar regelmatig over de vloer
in het centrum, maar ziet
evenmin mogelijkheden om
een einde te maken aan het
agressieve gedrag. De betrok
ken wijkagent was gisteren
niet voor commentaar bereik
baar.
Nadenken over oplossingen
doet ook de voorzitter van de
deelgemeenteraad Joop Fran
ken. Maar hij komt voorlopig
niet verder dan de suggestie:
er moet met die kleine groep
gepraat worden. Komende
dinsdag roept hij daartoe alle
betrokkenen bijeen en geza
menlijk probeert men dan tot
een passende strategie te ko
men. Zelf denkt Franken uit
eindelijk aan sluiting van het
gebouw voor jongeren. Maar
dat is pas een allerlaatste mid
del. We hebben hier voorzie
ningen voor jongeren getrof
fen en dat is niet voor niets
gebeurd. Aan de andere kant;
als je ziet dat een peperdure
installatie van 21 duizend gul
den in een avond helemaal
wordt vernield, dan vraag je je
toch af: waar zijn we nou mee
bezig; dit kan toch 20 niet lan
ger.
Sociale controle
De enige mogelijkheid die vol
gens de medewerkers van de
Larenkamp nog open ligt is
een ingrijpen door de wijk
zelf. Geen burgerwacht, maar
een vorm van sociale controle.
De gebruikers van het wijk
centrum moeten het niet lan
ger pikken dat zij door die
bende worden geterroriseerd,
meent Henriette Smit. Zij
moeten maar duidelijk maken
dat het gedrag van die groep
niet getolereerd wordt. Dan
weet het personeel zich boven-
Bewakers met honden
moeten de bende van zes in
Larenkamp in bedwang hou
den.
dien gesteund en kan het weer
met een gerust hart aan het
werk.
De komende dagen komt de
staf van de verschillende orga
nisaties in het wijkcentrum
bijeen. Zij moeten dan de han
den ineen slaan en de bezoe
kers bij het probleem proberen
te betrekken. Lukt dat niet,
dan sluit de Larenkamp een
gebouw waar de gehele wijk
op is aangewezen vanwege de
aanwzigheid van bibliotheek,
sociale dienst, jongerencen
trum, muziekschool).
Oplossingen
Hoewel er geruime tijd naaï
oplossingen wordt gezocht
'heeft nog niemand een zinnige
suggestie gedaan om aan de
overlast een einde te maken.
Voor het personeel staat wel
"vast dat er iets moet gebeuren.
L'Anders moei het centrum
•Imaar dicht' roept men hardop
**in de gangen van de Laren-
ADVERTENTlE
JOH.M AANDIK SPHK. itV
KANTOOR EN ROUWKAMER:
Mathencsserlaan 282
(hoek Claes de Vrieseiaan)
ROltOrdam 010-763188
(dag en nachtj
Krimpen a/d iJssel 01807-13147
Cape/Ie a/d IJssef 010-501640
Rotterdam Nog een enke
le maand en dan móét het
duidelijk zijn of Rotterdam
een belangrijke fruithaven
wil en kan blijven. De jaren
lange stagnatie rondom de
dringend noodzakelijke be
slissing om de Rotterdam
Fruit Pier aan de Merweha-
ven uit te breiden en te mo
derniseren, werkt nadelig
voor de Rotterdamse haven
en tegelijk in het voordeel
van buitenlandse havens:
Antwerpen (die vooral, als
dichtstbijzijnde). Hamburg en
Zeebrugge. Rotterdamse im
porteurs, die zowel voor Ne
derland als voor enige West-
europese landen fruit aan
voeren, krijgen steeds min
der binnen via hun eigen ha
ven. De reden: Rotterdam
heeft negen maanden van
het jaar (in het van maart tot
september lopende seiïoen)
een fors capaciteitstekort.
Directeur ir. H, Molenaar van
het gemeentelijk havenbedrijf
schetst de situatie als hoogst
ernstig en serieus: „We verlie
zen steeds meer terrein. Vóór
de zomer moet Rotterdam we
ten boe of wat. Daarna hoeft 't
Een Marokkaans fruitschip
lost bij de Rotterdam Fruit
Pier
niet meer, want dan zou de
ontwikkeling al t wel eens te
ver in het negatieve kunnen
zijn".
In het kader van de almaar
ontoereïkender wordende op
en overslagfaciiiteiten van de'
Rotterdam Fruit Pier speelt
zich een nietes - welles spel af.
Alles draait om het aangren
zende stukgoedterrein van
Müller-Thomsen, dat nodig is
om de uitbreiding te kunnen
door
Bram Oosterwijk
realiseren. Een terminal waar
voor dit stuwadoorsbedrijf niet
zoveel werk meer heeft en dat
men dan ook wil verkopen. De
transactie is echter nog steeds
niet gesloten omdat Muller-
Thomsen en de gemeente Rot
terdam het niét eens kunnen
worden over de prijs. Daar
naast zijn er nog wat andere
Ei zijn mensen die onze krant nog met
lezen. Uw beste vriend of vriendin
misschien. Breng daareven f "aai»:,
verandering in. Adres;.
Maak hem of haar abonnee. Zo gefikst I PosfCodT
en goed beloond! Want voor die kleine^ WOQQpj
i Sfui
moeite krijgt u een telefoonklapper.
ff
kw*£*J}S?h&*isch
°°nida
moeite
"««Maat
^We/oom
kwesties. Wat moet er bijvoor
beeld gebeuren met de enkele
tientallen werknemers van
Müller-Thomsen die overcom
pleet worden? Ook de beteke
nis en de eventuele verdeling
van stuwadoorsbelangen in
het fruit houden, de betrokken
partijen gescheiden.
Groei-impuls
De Fruit Pier heeft dringend
een groei-impuls nodig, omdat
de huidige 6 000 vierkante me
ter loodsoppervlakte de los- en
opslagcapaciteit van het totale
bedrijf èn de positie van Rot
terdam als fruithaven teveel
beperkt. Er ligt 260 meter
kade en dat kan tegelijk
met de loodsuitbreiding tot
14.000 vierkante meter 600
meter worden; ligplaats voor
vier schepen. Op het terrein
van Müller-Thomsen staan
vier (oudere) loodsen, die te
gen de grond moeten als de
koop tot stand komt. Een mo
derne, optimale Fruit Pier
vergt op dit moment een in
vestering van ongeveer twin
tig miljoen gulden,
Voor directeur Dick van Aken
van Velleman en Tas de
grootste fruitimporteur van
Rotterdam en deelnemer in de
Rotterdam Fruit Pier is het
duidelijk waaraan het schort
„Iedereen geeft iedereen de
schuld, maar zo is het natuur
lijk niet. Voor mij is er maar
één die fout is en dat is Mül
ler-Thomsen. Dat bedrijf ligt
dwars, tegen het belang van
de Rotterdamse haven in".
Van Aken beweert vijf jaar
geleden reeds te hebben aan
getoond dat de Fruit Pier zo
snel mogelijk moest worden
vergroot en gemoderniseerd
(vooral meer koelioodsen).
Zegt nu dat het nóg urgenter
is; begint de moed trouwens
langzamerhand te verliezen.
„Ik vraag me af of ie er ooit
nog wel komt", bekent hij pes
simistisch. „Het is toch heel
ernstig dat de nieuwe pier op
papier al driemaal is gebouwd,
maar dat een echt besluit er
nog steeds niet is. Rotterdam
zou de groei kunnen hebben
die nu naar Antwerpen gaat.
De Antwerpse haven, waar
bijvoorbeeld al het fruit uit
Zuid-Afrika wordt aange
voerd, krijgt steeds meer fruit-
schepen. Men heeft er meer
faciliteiten dan wjj, die veel
moderner zijn ook. Bovendien
wordt er harder gewerkt. Het
is geen loos dreigement, maar
als de Westeuropese fruitim-
port zich inderdaad steeds
meer daar concentreert en de
elkaar dwars zittende Rotter
damse stuwadoors mets doen,
dan zou ik ook wel eens ge
dwongen kunnen worden met
mijn bedrijf naar Antwerpen
te verhuizen. Ik moet tenslotte
daar 2itten waar het meeste
fruit binnenkomt"
De fruitimport van de Rotter
damse haven wordt vrijwel
uitsluitend afgewikkeld bij de
Rotterdam Fruit Pier en bij
het eveneens aan de Merwe-
haven gevestigde stuwadoors-
bedrijf Seaport Terminals, dat
geen koelcapacitelt heeft,
maar dat ruwweg toch twee
derde doet van de circa
450.000 ton die beide bedrijven
per jaar lossen: vooral sinaas
appelen uit Cahfornie, Zuid-
Am erika en Marokko plus ap
pels en peren ook uit Zuia-
Amenka. Spaans fruit komt
tegenwoordig uitsluitend per
auto en per spoor naar ons
land. De Fruit Pier (waarvoor
Seaport Terminals het stuwa-
doorswerk verzorgt) heeft vo
rig jaar ongeveer 150.000 ton
fruit gedaan: zeven miljoen
dozen en kisten, aangevoerd
met bijna zeventig schepen.
Müller-Thomsen verwerkt
jaarlijks aan de Merwehaven-
terminal ook nog eens circa
50.000 ton (Cubaans) fruit
Zoals bekend, verloor thi stu-
wadoorbednjf een jaar geleden
de complete bananen-overslag
voor United Brands (300.000
ton per jaar aan de Prinses
Beatnxhaven) aan Antwerpen
Drie jaar
Directeur Van Aken rekent
erop dat de Rotterdamse ha
ven met een vemteuwde Fruit
Pier, die binnen drie jaar klaar
kan zijn, èn met de bestaande
faciliteiten van Seaport Termi
nals uiteindelijk met veel min
der dan één miljoen ton fruit
per jaar kan gaan lossen. Ir-
Molenaar gaat wat dat betreft
niet helemaal met hem mee.
Zegt: „Dat is tè veel. Maar dat
we weer zullen groeien en een
deel van het verloren terrein
zullen terugwinnen, dat staat
vast".
Sinaasappelen worden in
kisten op pallets aangevoerd
Molenaar heeft zijn hoop op
een doorbreken van de pat
stelling nu gevestigd op ir-
.J. A. P. Montijn, die sinds eni
ge maanden als voorzitter van
de raad van bestuur het con
cern van Internatio-Müller
leidt (waartoe Müller-Thom
sen behoort). „Ik heb begrepen
dat hij er iets aan wil gaan
doen", zegt Molenaar. „Hoor
ik echter de komende week
dat er nog niets is onderno
men, dan zal ik toch proberen
om bepaalde gesprekken te
gaan stimuleren. Misschien
moeten we aansturen op een
soort van beheersmaatschap-
pij, waar alle betrokkenen
voor een bepaald deel inzitten.
Als het over fruit gaat, is het
enige belangrijke voor Rotter
dam dat we dc neergaande lijn
kunnen keren en tegen de
klanten kunnen zeggen dat we
gaan moderniseren, uitbreiden
en efficiënter kunnen gaan
werken".
Ir. Molenaar is er voorstander
van dat Müller-Thomsen op
een bepaalde manier kan gaan
deelnemen m het nieuwe Mer-
wehaven-bednjf, maar hij rea
liseert zich tevens dat Seaport
Terminals daar niet op zit te
wachten, als stuwadoor voor
do vijf importeurs die samen
de Fruit Pier vormen. „Dat
bedrijf doet natuurlijk veel
meer fruit en zal z'n positie
bedreigd voelen", aldus Mole
naar.
Directeur W. P. Mouton van
Müller-Thomsen bekent dat
hij de wens tot deelname als
een van de argumenten de
prijs is trouwens het belang
rijkst in de overname-on
derhandelingen met de ge
meente hanteert. Maar Mou-
fon weet eveneens dat zijn col
lega's van Seaport Terminals
een dergelijke inmenging af
wijzen. Hij wil overigens in
het langzamerhand beslissend
wordende stadium niet ai te
veel zeggen over de moeizame
fruit-affaire. Alleen: „De ge
meente heeft volgens mij de
laatste tijd niet zoveel haast
meer. Althans, ik heb al we
ken niets meer gehoord".
'Als ik daar lamp naast
lamp zie branden in het
ene huis naast het andere,
in de ene woning op de an
dere, rijst voor mij steeds
weer de vraag: waarvan le
ven al die mensen, die on
der die lichten huizen. Hoe
is het mogelijk, dat elk
van hen een levensonder
houd wint voor zich en
zijn geziij Hoe moet dat
worden verwezenlijkt
Prof. drs. H. W. Lambers,
tot voor kort hoogleraar
aan de Erasinus Universi
teit, deed die uitspraak in
1946. Hij moet een voor
spellende geest hebben ge
had. Een kwart eeuw later
komt de confrontatie met
het antwoord hard aan.
Het lukt nïet, het blijkt
niet mogelijk, 'dat ieder
van hen een levensonder
houd voor zich en zijn ge
zin wint'.
Burgemeester Bram Peper
herinnerde in zijn installa-
tiespcech aan de woorden
van Lambers. Hij heeft er
ook de tijd voor genomen
de installatie- en af
scheidsredes van zijn voor
gangers te bestuderen. Dat
moet, zeker voor een we
tenschapper, een boeiende
bezigheid zijn geweest.
Want ze leveren een tijds
beeld op over het na-oor
log se Rotterdam.
Zo'n verkenning geeft
waardevolle aanwijzin
gen. Ze legt bijvoorbeeld
verschillen bloot, die in de
loop van die jaren onge
merkt zijn ontstaan in de
wijze van 'stedelijk onder
nemen'.
Men raakt al gauw in een
sfeer van legendarisch
chauvinisme, als men er
aan herinnert, dat 'vroeger
in Rotterdam alles kon'.
Als elders in het land nog
over plannen werd nage
dacht, had Rotterdam ze al
uitgevoerd. De herbouw
van de gebombardeerde
stad berust op die instel
ling. Rotterdam werd de
grootste haven van de we
reld op basis van eigen ge
meentelijke initiatieven,
door de eigen autonomie
en beleidsruimte uit te
buiten, door niet te behoe
ven wachten op wat hoge
re overheden er over te be
slissen hadden.
Peper wees er op, dat de
zelfstandigheid van een
stad als Rotterdam voor
het voeren van een eigen
sociaal-economisch beleid
steeds verder is ingeperkt.
Van een eigen beleid is
nauwelijks nog sprake.
Maar, zo stelde de nieuwe
burgemeester met bewo
genheid vast: de door
werkloosheid getroffen
mensen bevinden zich wel
in onze stad. En wie kan
zich hun lot beter aantrek
ken dan de overheid, die
zich het dichtst bij hen be
vindt
Peper: 'Door de beleidsin
strumenten en de daarbij
behorende gelden meer in
handen te leggen van het
stadsbestuur, kunnen ini
tiatieven in groot-, mid
den- en kleinbedrijf wor
den gehonoreerd, die hiér
ontstaan en waarvan nu
vele afsterven in hun tocht
door het woud van regelin
gen dat in de loop der ja
ren over ons land is ge-
door
Koos de Gast
legd. Slechts op deze wijze
kunnen problemen en de
oplossingen daarvoor bin
nen het verantwoordelijk-
hei dsbereik van het ge
meentebestuur worden ge
bracht. Het inzicht zal
moeten doordringen dat in
een in hoge mate gedecen
traliseerde economie een
gedecentraliseerd bestuur
lijk antwoord past. De ur
gentie van die decentrali
satie kan niet genoeg wor
den onderstreept'.
Komende donderdag zal al
duidelijk blijken hoe
noodzakelijk die grotere
hele ids- en ondernemings-
ruimte voor Rotterdam
zijn. De werkloosheid
dreigt de komende jaren
op te lopen naar twintig
procent, wat staat voor
50.000 mannnen en vrou
wen zonder werk ïn 1985.
Donderdag behandelt de
gemeenteraad een aantal
nota's over werkgelegen
heid, economisch beleid,
om-, her- en bijscholing. Je
kunt daar heel hoopvol
'Brood op de plank' hoven
zetten. Maar voor de tien
tallen initiatieven, die tot
enige verlichting van de
problemen kunnen leiden
<het woord oplossing zou
in dit verband misplaatst
zijn) zijn luttele miljoe
nen nodig. En die zijn er
niet. Je vraagt je dan in
derdaad af: waarmee zijn
we bezig
En dat, terwijl de stad ge
confronteerd wordt met de
gevolgen van werkeloos
heid: sociale onthechting,
gevoel van zinloosheid,
verveling, vandalisme,
verslaving, diefstal.
(Bram Peper).
Terug naar de stad, moe
ten we. Dat constaterend,
dient Pepers stelling toch
enige aanvulling te krij
gen. De daadkracht van de
gemeentelijke overheid is
niet alleen door Haagse in
vloeden ondermijnd. Bin
nen de politieke partijen -
en met name binnen Pe
pers eigen PvdA - is er ook
op lokaal en regionaal ni
veau zoveel veranderd en
zijn de prioriteiten zoda
nig verlegd, dat op zijn
minst ook in die kring be
zinning op een meer doel
gerichte besluitvorming
nodig is. Je kunt wel meer
bevoegdheden eisen, je
moet ze ook aankunnen.
Er zijn te veel voorbeelden
van zaken, die fout zijn ge
lopen door interne ver
deeldheid binnen dit ge
bied, om er maar een voor
bij te gaan. En over Zes
tienhoven, zo hadden we
ons voorgenomen, spreken
we nu even niet
