ROTTERDAM
9Als het dadelijk overal
mag, mag het bij mij ook'
li
DE
Ook op onze bekende merken o.o
mk
■SnH»
,„50%
'Klein is
mooi' en nog
goedkoper
ook.
QRflNG.
>P
n
I
g;
Op de meeste strandterrassen in Hoek van Holland is topless taboe
P
VemMonf [g
Rotterdams Nieuwsblad
dinsdag
RZ/RV/RY/RW 13 juli 1982
,5
achter
ooi u
perso-
soneel
r
derlid
an de
vaKa-
meer
geven
a. Ah
rt de
le sa-
odsen
Hoek van Holland
Zondagmiddag drie uur.
De stad zoekt de verkoe
ling van zeebries en water
op het mooie strand van
Hoek van Holland. Afge
zien van de supersonische
stereo-cassetterecorders,
die om het luidst wedij
veren, is het gezellig op
het strand. De badpakmo
de is dit jaar zeer vrijblij
vend,
Modebewuste vrouwen dragen
een badpak, Dat schrijft Parijs
voor. Toch geven steeds meer
vrouwen de voorkeur aan de
vrijheid, de monokini, oftewel
aan een zwembroek en verder
niets. Blote borsten in over
vloed en zo op het oog accep
teert inmiddels iedereen dat
als een normaal strand beeld.
Het is warm. Het gele vocht
tokt op het gezellige terrasje
van de Golfslag, één van de
grootste etablissementen op
het strand. We nemen plaats,
vlakbij de 'loopplank* waarop
door
Dirk Mellema
iedereen die bruin is, loopt te
paraderen. Een boeiend
schouwspel.
De ober komt op ons toe. We
willen bestellen, maar de man
neemt direct het woord;
„Mevrouw, d«U mag hier niet,
hoor."
Zij, alsof haar neus bloedt:
„Wat mag niet?"
„Nou zo er bij zitten."
Zij veinst onbegrip: „Hoe erbij
zitten?"
De ober zwijgt even en dan
komt het hoge woord er uit.
„Zonder B.H. mag niet hier. U
moet zich van dit terras ver
wijderen."
Terwijl hij dit zegt, passeren
op de loopplank, anderhalve
meter verder, bïj voortduring
in monokini gestoken vrou
wen. Nog meer liggen er direct
naast het terrasje te zonnen.
De ober zit er mee: „Hoe char
mant ook mevrouw, m'n baas
wil het niet hebben."
We kijken om ons heen. In
derdaad het terras van De
Golfslag is een eiland van de
cente badkleding temidden
van het ongeremde. De houten
afzetting vormt de grens. An
dere terrasbezoekers staren
ons aan met nauwelijks verho
len leedvermaak. Geïrriteerd
gaan we heen. Zij is erg boos
en voert talloze argumenten
aan voor haar gelijk. „Het ter
ras ligt op het strand. Ik ver
plicht toch ook niemand zo'n
ding aan te doen. En waarom
mannen wel blote borsten en
vrouwen niet?"
Honderd meter verder, bij Pa
viljoen Royal, delen 'bloterik-
ken en bedekten' zusterlijk het
terras. Het gete vocht smaakt
er minstens zo lekker.
Enquête
Kennelijk zijn de strandtent
houders onderling verdeeld.
Enkelen hebben moeite zich
aan de in een paar jaar veran
derde normen aan te passen.
Hoek van Holland heeft op het
drukst bezochte, meest zuide
lijk gelegen, strand zeven pa
viljoens met een terras.
We bezoeken ze allemaal en
beginnen bij Paviljoen Zeebad,
het dichtst bij de pier gelegen.
Een man van nv'ddelbare leef
tijd staat achter de tap. Verle
gen haalt hij de schouders op
en wil eerst niet antwoorden.
Uiteindelijk: „Het mag niet op
mijn terras. Ze doen het maar
buiten." Hij geeft toe, dat zijn
terras ook 'buiten' is. „Maar
toch is het anders. Andere
klanten storen zich eraan. Ik
ben bang dat ze daardoor weg
blijven."
Het volgende paviljoen 'Zee-
terras De Zeebries' heeft een
■«in
ÜÖÈJLÉ
Paviljoen
Royal:
'ledereen
vrijlaten'
i
Strandtenthouder Ben Bui
tendijk 'Ik krijg klachten.
Het is tegenstrijdig, ik geef
het toe'.
eigenaresse. „Nee het mag niet
bij mijn zaak. Er is nog te veel
weerstand, vooral van oude
ren. In de toekomst hou je het
natuurlijk niet tegen. Zelf zon
ik ook topless, maar op mijn
terras wil ik het niet", bekent
ze.
Paviljoen Marius laat een an
der geluid horen. Eigenaar
Marius bevestigt onze waarne
ming.' „Natuurlijk vind ik dat
goed. Af en toe lijkt het hier
net St. Tropez. Niemand heeft
er problemen mee", lacht hij.
De eigenaar van de Beachgrill
'De Blaasbalg' laat weten dat
hij de mensen verzoekt zich te
kleden. Geen blote vrouwen
borsten op zijn terras.
Ook bij de Noorderpïer is bloot
taboe. Eigenaar Ben Buiten
dijk wil er wel op ingaan. „Mij
persoonlijk interesseert het
niet. Maar ik krijg klachten.
Het is tegenstrijdig, dat geef ik
toe, want een meter verder
liggen 2e bloot te zonnen."
Buitendijk bekent, dat zijn
motivatie, gelijk aan die van
de andere eigenaren, een zake
lijke is. Indien topless in de
meerderheid komt, sta ik het
wel toe. Ais het overal mag,
mag het bij mij ook."
Helft
Het volgende terras is 'De
Golfslag'. „Het mag niet van
mijn baas", liet de ober weten,
toen hij ons wegstuurde. Eige
naar A.A. Hogendoorn beves
tigt de woorden van zijn kel
ner. Hij toont zich het meest
strijdvaardig van alle strand
tenthouders. „Het is een min
derheidsgroep, daarmee uit",
zegt hij beslist. „Ik blijf het
volhouden, ik laat me niet
wegpesten", laat hij, enigszins
emotioneel, weten.
Tenslotte Paviljoen Royal, dat
het verst van de pier ligt.
Zoals uit de bezetting van het
terras blijkt, zijn de regels hier
vrij. Eigenaresse Tiny Zeelen-
berg: „Ik laat iedereen vrij.
Dat moeten de mensen zelf be
slissen. De helft van de vrou
wen loopt topless- Dan ga ik
dat toch niet verbieden."
Opvallend is, dat zowel zondag
als maandag de twee terrassen
waar topless is toegestaan, het
drukst bezet waren. De ver
wachting, dat binnenkort
meer strandtenthouders over-
De
Noorderpier:
Bloot
taboe
stag zullen gaan, lijkt dan ook
gerechtvaardigs. Ook het ge
meentelijk beleid is al lang
aangepast. Ondanks een ver
bod in de algemene politie
verordening treedt de politie
nimmer op. Een woordvoerder
van de politie. „De lijden ver
anderen. Het zou een ondoen
lijke zaak zijn om er tegen op
te treden. De helft van de
vrouwen loopt topless."
Het is regel, dat U aan het
waarheidsgehalte van de
praatjes op dit plein niet
behoeft te twijfelen. Als
het om een roddeltje gaat,
wordt eerst heus wel ge
zocht naar een betrouwba
re bevestiging voor het
wordt doorverteld.
Voor de pleinpraat van
vandaag is het niet gelukt
en toch is het verhaal te
mooi om bet daarom
maar niét te vertellen.
Dat niemand het wil be
vestigen is ook wel lo
gisch, want als het waar
is....
Er was eens.... een Rotter
damse voetbalclub; zoals
alle verenigingen, op VOC
na, huurt zij haar sport
velden bij de gemeente
Rotterdam. In het kader
van het grote onderhoud
diende de drainage te ver
worden vernieuwd. Als je
dat als particulier moet
laten doen, zoek je een
aannemertje op, dat het
voor de prijs van pakweg
ƒ2,75 per strekkende me
ter voor je doet.
Voor een gemeentelijk
veld gaat dat natuurlijk
niet. Sport en Recreatie
draagt zo'n karwei op aan
Gemeentewerken. De
stadstimmerman heeft er
een vaste prijs voor: in
clusief het maken van een
bestek, het zoeken van
een aannemer en de kos
ten van toezicht kom je al
gauw op zes gulden per
meter. Prijzen, die ge
meentelijke diensten en
instellingen elkaar bere
kenen, staan vrijwel nooit
ter discussie. Het is vaak
toch een kwestie van vest
zak-broekzak.
Gemeentewerken gaat
dan op zoek naar een aan
nemer. Nu zijn ambtena
ren opdrachtgevers, die
op safe gaan. Je kiest dus
een beetje flink, geren o-
meerd bedrijf uit, waar
van je zeker bent dat het
werk goed en op tijd ge
beurt. 't Is in de aanneme-
rij ook een slechte tijd.
Het lukt Gemeentewer
ken een prijs af te maken
van ƒ4.75. Onbekend is of
Gemeentewerken dat
voordeeltje aan Sport en
Recreatie doorgeeft.
Die aannemer is ook niet
gek. Voor hem is zo'n op
dracht eigenlijk te klein
om over te praten. Maar
wat wil je in deze tijd: je
pakt wat je pakken kunt
en de prijs was best. Per
slot van rekening bestaan
er allerlei kleinere bedrij
ven, die het voor minder
voor je willen doen.
Inderdaad, u raadt de
clou: de aannemer be
steedt het draineren van
het voetbalveld uit aan
een aannemertje, dat het
voor ƒ2,75 per strekkende
meter doet....En iedereen
leeft lang en gelukkig.
Of het een waar gebeurd
verhaal is? Wie zal het
zeggen, of liever: wie zal
het willen toegeven? 't
Zal best wat aangedikt
zijn en misschien ging het
helemaal niet over een
voetbalveld van Sport en
Recreatie, maar over het
trekken van kabels voor
het GEB, en misschien zat
Gemeentewerken er wel
niet tussen maar een an
der werkverdelend ge
meentelijk bedrijf. Voor
elk drukwerk komt een
gemeentelijke instantie
bijvoorbeeld ook bïj de
Gemeente Drukkerij te
recht, ook al besteedt die
het weer uit aan een parti
culiere drukker.
door Koos de Gast
De moraal is, dat het ver
haal over dat sportveld ei
genlijk zo logisch in el
kaar zit, dat het kan ge
beuren en we eigenlijk ze
ker weten, dat het ge
beurt. Als we hier de op
roep zouden plaatsen om
ons voorbeelden te sturen
en de betrokkenen zouden
de vrijheid hebben er
openhartig op te willen
reageren, dan zouden we
er op het Stadhuisplein
wekenlang stof tot ge
sprek over hebben.
Het verhaal dient ook
niet ter beschuldiging van
iets of iemand. Onze
maatschappij, op elk ni
veau, zit nu eenmaal zo in
elkaar, dat dit soort gek
ke dingen wel moeten ge
beuren. Ze zijn het gevolg
van de regels, die vooral
gemeentelijke, provincia
le en rijksdiensten met el
kaar afspreken. De één
kan niet zonder de ander,
allemaal moeten ze iets In
te vullen en te besluiten
hebben.
Het bedrijfsleven is lang
zamerhand ook zo georga
niseerd, dat de groten de
dienst uitmaken en de
kleintjes het loodje leg
gen. Wonderlijk eigenlijk,
want die groten zijn door
hun overhead en investe
ringen in mankracht en
materieel wel duurder. De
kleinere bedrijven zijn
geen beunhazen en wor
den allerminst geleld
door belastingontduikers
of premieVerduisteraars.
Ze werken nu eenvoudig
veel goedkoper. Maar ze
moeten wel de kans krij
gen om zichzelf te bewij
zen.
De vraag is of een ge
meente als Rotterdam
daarop alert inspeelt. Po
litici en ambtenaren ver
drinken bijna in de papie
ren rompslomp rondom
de bezuigings- en ombui
gingsoperatie. In allerlei
stukken komt men de
meest wonderlijke voor
stellen tot bezuinigingen
tegen. Maar hoeveel kun
je besparen door simpel
de man dicht bij een klus
te laten beslissen over de
vraag wie hij het karweit
je het beste kan laten
doen?
En hoeveel doe je aan de
werkgelegenheid in deze
regio door veel meer de
kleine bedrijven in te
schakelen bij projecten
van kleine omvang. Haal
de ondernemer uit de
buurt er weer bïj.
Misschien levert het zo
veel op, dat men de kleine
geneugten van het leven
kan laten bestaan. Mis
schien kan die huifkar
naar de kinderboerderij
in het Kralingse Bos dan
gewoon blijven rijden, en
hoeft de Brandweer zijn
jeugdbrand weerkorps
niet af te schaffen. Wat is
er nog voor toekomst als.
om te kunnen bezuinigen,
je de jeugd niet meer aan
je kunt binden....
De heb 'n krant in mijn hand!
Alles voor halve prijzen
Modehuis
coordinates
model^
De opruiming begint 15 juli.
SCHIEDAM
BROERSVEST 109
TEL. 267416.
Donderdag tot 21.00 uur
koopavond.
Ruime parkeergelegenheid
t.o. ons modehuis.
