H ROTTERDAM
IT
o
Bouw ingeschakeld bij
erkgelegenheidspro j eet
Bobbie kreeg een lieve vriendin
na het asiel
Nu nog goedkeuring ministerie
Wie heeft bij de
PvdA de moed terug
naar 'af' te gaan
-t
Rotterdams Njeuwsbbd
zaterdag:
24 )ui\ 1S82
Jen
slib-
{otterdam Wat in den
ande n°S toe beperkt
Ijft tot papieren plannen,
>bben het Algemeen Ver-
md Bouwbedrijf (AVBB),
.*t Bureau Alternatief Werk
de gemeente Rotterdam
[£adwerkeliik verwezenlijkt:
inschakeling van het be-
ijfsleven, de zogenoemde
de sector', om het spook
de werkloosheid te lijf te
Gezamenlijk is een
Jan ontwikkeld om twintig
onge werkloze timmerlieden
an uitkeringsgelden vier -
aar lang onder contract te
v'a etten bij de bouw van jonge-
encentra. Als het ministerie
ijn goedkeuring geeft, krijgt
°l {otterdam er in die tijd acht
tingeren centra bij, onder an-
lere voor Punk Zoo. Jonge-
encentra, gebouwd dóórjon-
>eren én bouwbedrijven!
jv k bouwbedrijven, verenigd
ha a het Algemeen Verbond
ook Icuwbedrijf, gaan voor het
jsrst deelnemen aan een der-
elijk plan. Werden voorgaan-
e projecten voornamelijk bin-
icn het gemeentelijk apparaat
oproken en uitgevoerd, Hein
lanegraaf wist een lijn te leg-
lussen de gemeente en het
iedrijfsleven.
bnegraaf is coördinator bij de
'ederatieve vereniging Vrij-
a«n, een instantie die zich be-
igboudt met projecten en ini-
iatieven van en voor mensen
tonder baan in Zuid-Holland.
)ok het Bureau Alternatief
Fferk in Rotterdam heeft hij
ipgericht.
leze vechtersbaas voor kleine
ferk gelegen he i dsprojec ten
vist in één jaar tijd negentig
trajecten op te zetten en te be-
[deiden en maakte de ge
nanten Den Haag en Rotter-
lea enthousiast. Die projecten
pen uiteen van recreatieve
otmoetingsplaatsen tot zich-
if bedruipende werkplaat-
n.
De werkloosheid is niet zo
taar op te lossen," zegt hij.
Vel moet je op alle manieren
foberen er iets aan te doen.
laar heb je lef voor nodig. Het
moet niet in een ivoren to
en plannen ontwikkelen en
aar jaren over praten. Dat
jurt veel te lang. Ook de
feine projecten zijn levens
vatbaar. En het is geen kwes-
e van geld, want dat geld ligt
'flor het oprapen. We hebben
nmers de uitkeringen. Laten
fe daar mee gaan experimen
ten, de regels op een verant-
i'florde wijze soepeler maken."
'rullenbak
.f
foen in juli 1981 de afwijzing
wam voor het subsidie ver-
aek voor het bouwproject van
tfntig jonge werkloze bouw-
akkers, wist Hanegraaf wat
Wolfgang van Pelt en Hein Hanegraaf: „Krachten bundelen en experimenteren maar..,'
rj
er aan schortte. De afwijzing
was duidelijk. 'Er zou concur
rentievervalsing bestaan ten
opzichte van wettig gevestigde
bouwbedrijven, subsidies kon
den niet worden besteed aan
materialen en er zou geen uit
zicht zijn op voortzetting als
permanente werkgelegenheid*.
Hein Hanegraaf: „Nou, dan
kun je dat plan in de prullen
mand gooien en zeggen jam
mer, maar je kunt het er ook
uit laten en zeggen 'wat kun
nen we doen'. De argumenten
waren duidelijk en achteraf
klopten die ook. Want... we
hadden de bouwbedrijven er
niet bijgehaald."
Met net Gewestelijk Arbeids
bureau, de afdeling onderwijs,
jeugdzaken en vormingswerk,
het bureau Alternatief Werk,
de sociale dienst en een aantal
jongerenorganisaties heeft Ha
negraaf contact gezocht met
het Koninklijk Nederlands
door Karin Kuijpers
Foto: Henk Speksnijder
Ondernemersverbond en het
Algemeen Verbond Bouwbe
drijf (AVBB).
Druppel
„De werkloosheid onder de
bouwvakkers is ontzettend
groot en eigenlijk niet te tole
reren", vertelt secretaris van
de AVBB, W.A. van Pelt. „In
vijf jaar tijd is dit bijna zes
keer zo groot geworden. Jon
geren na de LTS zijn daardoor
veelal gedoemd tot werkloos
heid en hebben als nadeel dat
zij nauwelijks praktijkervaring
hebben. Zoals het bouwproject
er nu uitziet zijn wij enthou
siast. Natuurlijk is het een
druppel op een gloeiende plaat
maar het is een begin. Wij ho
pen dat het ministerie het plan
goedkeurt. Het betekent im
mers een stukje werk voor de
bestaande bouwbedrijven en
een kans voor werkloze jonge
ren. Concurrentievervalsing
kan niet meer, want de bedrij
ven zijn er bij betrokken."
De plannen zijn vorige week
opnieuw opgestuurd en het
ministerie zal moeten uitma
ken of de 640.000 gulden, no
dig voor de salarissen, in de
uitkeringenpot blijven of naar
de bouw CAO gaan. De twin
tig timmerlieden komen na
melijk onder contract bij de
Stichting Rijnmond Bouw en
worden ook volgens deze ar
beidsovereenkomst betaald.
„Dit heeft als voordeel", zegt
Van Pelt, „dat de ondernemer
niet wordt belast met een ex
tra arbeidskracht en heeft als
nadeel dat v/ij, de Stichting
Rijnmond Bouw, niet de ze
kerheid kunnen geven dat alle
timmerlieden een vaste baan
krijgen. Maar wij zullen die
verantwoordelijkheid op ons
moeten nemen. Ik vind dat als
je een aantal mensen je tent
binnenhaalt, je niet over vier
jaar moet zeggen bekijk het
maar. We willen geen arbeids
bureau spelen. Er 2ijn genoeg
bedrijven bij ons aangesloten.
Laten we het project eerst
maar ontwikkelen. Je geeft de
jongere werklozen nu de mo
gelijkheid een goede praktijk
en theorieopleiding te volgen.
De bedrijven hebben de know
how en de capaciteiten. De
timmerlieden krijgen twee di
ploma's; gezel en aspirant ge
zel. En hoe de bouwwereld er
over vier jaar voor staat kan
toch niemand zeggen. Ik ver
wacht niet dat die over vier
jaar nóg slechter is. Feit is dat
je dan in ieder geval goede
vaklieden kunt leveren."
Idealisme
De gemeente Rotterdam zal de
materiaalkosten voor de bouw
van de jongerencentra subsi
diëren. Hanegraaf en Van Pelt
denken dat voor de bouw
voornamelijk kleine en mid
delgrote bedrijven worden
aangetrokken. „De gemeente
zal een geselecteerde groep
aannemers uitnodigen voor de
aanbesteding. Er zit immers
ook een stukje idealisme ach
ter. Elk bouwbedrijf kan bou
wen maar niet iedereen kan
een groep leerlingen begelei
den, de handvaardigheid ver
groten en nieuwe technieken
bijbrengen."
De timmerlieden zulten via
het arbeidsbureau worden ver
worven en mogen niet ouder
zijn dan twintig jaar omdat an
ders de loonkosten te veel
gaan verschillen met de uitke
ringen. En als we de arbetds-
cijfers, die deze week zijn ver
schenen, erbij leggen, is er
keuze genoeg. In de maand
juni rapporteerde het arbeids
bureau een toename van het
aantal werkzoekenden van
maar liefst zeventienhonderd.
Oorzaak van deze forse stij
ging: de vele schoolverlaters
die voor het eerst op de ar
beidsmarkt verschijnen. Het
aantal geregistreerde werkloze
schoolverlaters in Rotterdam
bedraagt nu 3.472 personen.
„Er zijn plannen zat", besluit
Hein Hanegraaf, „maar er
wordt te veel over gepraat. In"
Rotterdam zitten zesentwintig-
duizend ambtenaren. Dat is bij
elkaar een enorme know how.
Laat het rijk dat geld naar de
regio's droppen zodat de ge
meenten zelf kunnen uitma
ken hoe ze die werkloosheids
plannen invullen. Zolang alles
nog vanuit de ivoren toren
van het rijk moet komen, ge
beurt er veel te weinig."
u Op 3 april. 1981 stond zwarte
|"{met een klein beetje wit op
|"de stoere borst) Bobbie in de
wekelijkse rubriek Blokje
|rond. Zijn vrouwtje, die na
een beroerte invalide was ge-
I worden, had tot haar grote
p verdriet afstand van hem
moeten doen. Een maand
- 'ang heeft Bobbie in het1 asiel
gezeten. Toen kwam de fami
lie J.P. Bogers, die thans aan
de Vrijheidsdans in Capelle
aan den IJssel woont, naar
het opvangcentrum en koos
het raadzaam achtte Sacha,
zoals de teef heette, te laten
inslapen. Sacha was 3 1/2
jaar, toen haar het dodelijke
spuitje werd gegeven.
Uiteraard heel veel verdriet
in huize Bogers en gedurende
de eerste dagen was men
vastbesloten geen nieuwe
hond te nemen. Maar bij de
heer en mevrouw Bogers was
die idee al gauw weggeëbd;
zo ook bij 11-jarige zoon Pe
ter. Dochter Marianne, die
dertien was, echter wilde nog
dan wel niet als twee drup
pels water op dat van de foto
leek,- maar toch wel heel
veel.
Mevrouw Bogers: „Dat dier
"was zo ontzettend agressief,
maar het bleek Bobbie niet te
zijn. Die was in een ander
hok ondergebracht. En hij
was gewoon leuk. Dus heb
ben we hem na het vervullen
van de formaliteiten meege
nomen, iets waarvan we tot
op de dag van vandaag geen
cent spijt hebben."
door Ben Swaep
Marianne Bogers speelt met Bobbie, waarbij de hond zich vaak als een felle rakker ont
popt.
het driejarige gecastreerde
reutje tot haar hond. Me
vrouw Bogers heeft de afle
vering van Blokje rond met
Bobbie bewaard als een hei
lig relikwie.
De oorzaak, dat de familie
Bogers na door het RN op het
Zwarte hondje attent te zijn
gemaakt, naar het asiel ging,
was een droevige. Men had
een cocker spaniel, die onder
andere suikerziekte bleek te
hebben. En wel in zo'n ern-
Brgtige mate, dat de dierenarts
T
geen opvolger van Sacha Zij
vond de herinnering aan het
gestorven dier te vers
Koppie
Bij het zien van dat leuke
koppie van Bobbie in de
krant werd besloten toch
naar het asiel te gaan. Meeste
stemmen golden dus. Er was
nog even een misverstand.
Men belandde voor een hok,
waarin een hondje zat, dat
In april '81 schreef ik, dat
Bobbie als gecastreerde reu
niet erg dik was, maar zeker
niet tot het 'schonkige' type
behoorde. Bij onze hernieuw
de kennismaking deze week
bleek dat nog altijd zo te zijn.
Dat hij kerngezond is. blijkt
ook uit zijn diep glanzend
zwarte vachtje.
Een echte allemansvriend is
hij niet; hij houdt zich wat op
de achtergrond. Niet echter
als er gebeld wordt of dat hij
iemand ziet voorbijgaan; zip
waaksheid brengt hem dan
tot een zeer luid blaffen.
Heel anders is de cocker spa
niel Dolly, die als pup haar
entree heeft gemaakt nadat
Bobbie er reeds was. Me
vrouw Bogers vertelt, dat
men het beter voor Bobbie
vond, dat hij een speelmak
kertje had. En omdat men
ondanks haar ziekte toch een
uitstekende herinnering had
aan Sacha moest het weer
een spaniel zijn. Terwijl Bob
bie in het begin nogal eens
wat nurks kon zijn, is hij
thans veel aanhankelijk. Dit
wordt toegeschreveij aan de
goede invloed van de zach
taardige en bijzonder vrijeri-
ge Dolly. Hei is een lieve lust
om te zien hoe de honden
met elkaar stoeien.
Zowel Bobbie als Dolly gaan
mee op vakantie naar Zuid-
Frankrijk. Heel gezellig in de
caravan. En nou is het gekke,
dat Bobbie, zoals de ervaring
heeft geleerd, in de caravan
lang 20 waaks niet is als
thuis. Dit houdt in, dat zijn
blaf niet zo vaak weerklinkt
tijdens de vakantie. Waar
schijnlijk komt dit door het
feit, dat hij de caravan niet
als zijn eigen huis, maar ecl^-
als een soort logeeradres be
schouwt.
Hoewel wij de namen van
een aantal kandidaten in por
tefeuille hebben, kan men
zijn uit het Dierenopvang
centrum afkomstige hond of
kat kandidaat stellen voor
één van de eerstvolgende af
leveringen van 'Hondeleven
na het asiel'. Daartoe schrijve
men een kaartje of briefje
aan redactie Rotterdams
Nieuwsblad, ter attentie van
Ben Swaep, postbus 959, 3000
AZ, Rotterdam. Men ver
neemt er daarna spoedig
meer over.
Wat bij nadere beschou
wing van de gang van
zaken rondom de colle
gevorming het meest op
valt is de ontstellend
knullige wijze, waarop
een schijn van serieuze
onderhandelingen tussen
PvdA enerzijds en WD
en CDA anderzij'ds
wordt opgehouden.
Aan de ene kant Den
Dunnen, die zegt namens
de PvdA aan WD en
CDA de 5-2-1-worst te
hebben voorgehouden:
als het belang van Rot
terdam hen zo aan het
hart bad gelegen, had
den ze er wel in gebeten,
motiveert hij de keuze
van zijn partij voor D'66.
Daartegenover staat de
opmerking van Bertus
Bohré van het CDA: in
formeel heeft Den Dun
nen hem gevraagd bij
voorbeeld via de pers te
laten weten, dat 5-2-1 wel
bespreekbaar zou zijn;
dat zou nog enige twijfel
in de PvdA-fractie heb
ben kunnen zaaien.
En daar bovenuit rijst de
uitspraak van burge
meester Bram Peper hij
noemt het ontbreken
van een open gesprek
een bedenkelijke zaak.
De hele handelwijze en
het niveau waarop is on
derhandeld zijn beneden
het peil, dat een grote
stad als Rotterdam van
zijn onderhandelaars
mag eisen.
De oorzaak ligt niet eens
direct bij de nieuwe frac
tie van de Partij van de
Arbeid. In wezen begint
de ellende, die over poli
tiek Rotterdam is opge
roepen, aan de Goudse
Rijweg, waar het gewes
telijke bestuur van de
PvdA troont. Het is
prachttig als een politie
ke party een bestuurs
vorm pretendeert te heb
ben, die 'aan de basis be
gint1. Als dat gaat leiden
tot een stadsbestuur, dat
de dreiging van onbe
stuurbaarheid in zich
heeft, neemt de PvdA
echter onverantwoorde
risico's.
Terwille van de ge
schiedschrijving is het
daarom goed wat dieper
op de voorgeschiedenis
van het in september
aantredende PvdA-D'66-
college In te gaan. Als
het in de komende raad
speriode tot brokken
komt, zal de PvdA onge
twijfeld de verantwoor
delijkheid daarvoor bij
de VVD en het CDA
trachten onder te bren
gen. De actie 'beschadi
ging van rechts' is wat
dat betreft al begonnen:
WD en CDA wilden im
mers niets toegeven.
Het woord 'toegeven'
duldt op onderhandelen.
Maar van een gedegen
gesprek, laat staan van
serieus onderhandelen
blijkt tussen PvdA en
VVD/CDA totaal geen
sprake te zijn geweest.
Alleen al daarom is het
uitgesloten nu en straks
VVD en CDA 'aanspra
kelijk te stellen' voor
het feit, dat de PvdA wel
voor D'66 moest kiezen.
Hoe is het immers ge
gaan tJit arrogantie
dacht de PvdA te kun
nen dicteren met wie en
op welk tijdstip gespro
ken moest worden. En
daar ligt de kern van het
falen van de college-on
derhandelingen.
De gemeenteraadsver
kiezing gaat alle Rotter
dammers aan en dient er
toe een stadsbestuur te
formeren, waarin de ge
hele burgerij zich zo
f:oed en zo breed moge-
ijk op basis van een
programma vertegen
woordigd weet. De vor
ming van het college
dient daarom te begin
nen met een open ge
sprek met alle partijen.
Natuurlijk neemt de
PvdA daarbij als groot
ste partij het initiatief.
En natuurlijk is het pro
gramma van de PvdA
daarbij uitgangspunt.
En zelfs mag de onder
handelaar van de PvdA
nog laten blijken, 'dat
zijn hart links zit', zoals
hij zo graag zegt. Maar
hij mag geen partijen
uitsluiten. Het is gewoon
ondemocratisch wel te
willen praten met drie
groeperinkjes met elk
twee zetels en twee par
tijen met resp. negen en
acht zetels gewoon uit te
sluiten.
Den Dunnen wilde wel
naar allemaal, maar de
fractie zei neen, omdat
dat niet in de strategie
van de Gewestelijke
Vergadering van de
PvdA paste. Alsof daar
wordt uitgemaakt hoe de
stad dient te worden be
stuurd. Den Dunnen had
moeten weigeren zo aan
het avontuur te begin
nen: hij mag dan dienaar
zijn van zijn partij, als
'formateur' van een col
lege heeft hij een duide-
lijk andere verantwoor
delijkheid dan als uit
voerder van de besluiten
van zijn gewestelijke
vergadering. Het pro
bleem is, dat 'richtlijnen'
van de Gewestelijke
Vergadering kennelijk
vertaald worden in 'op
drachten'.
Als Den Dunnen (dus de
PvdA) met alle partijen,
al of niet tegelijk, was
gaan praten, had hij zijn
opties op tafel kunnen
leggen: we maken een
programma en zien hoe
we dat uitvoeren: 6-1-1
met D'66 en PPR of
CPN, 7-1 met D'66, of 5-3
met VVD, of 5-3 met
CDA, of 5-2-1 met VVD
en CDA en noem de com
binaties maar op. Hij
had dienen te gaan on
derbandelen en met de
partij (en), waarmee hij
door Koos de Gast.
qua beleidsprogramma
en raadsmeerderheid het
beste uit de voeten kon,
over de zetelverdeling
moeten gaan praten.
VVD en CDA werden nu
pas in tweede Instantie
benaderd toen het ge
sprek tussen de PvdA en
'klein links' dreigde vast
te lopen. VVD en CDA
hadden elkaar gevonden:
samen onderhandelen op
basis van elk twee ze
tels. 'Onbespreekbaar'
riep de PvdA veront
waardigd.
Waarom Hoe wil je een
partij met acht zetels in
de raad duidelijk ma
ken. dat twee wethou
derszetels teveel zijn, als
je bezig geweest bent
D'66 voor twee zetels in
de raad één wethouder te
geven. Waarin zit die lo-
gika dan Hoe wil je
toch sterk in de raad
vertegenwoordigde par
tijen al vastnagelen op
een zetelverdeling, als je
het uit te voeren pro
gramma nog niet eens
kent
Het is best denkbaar, dat
het programma zo aan
trekkelijk zou zijn ge
worden, dat terwille van
de uitvoering daarvan
het CDA die concessie
wel had willen doen: één
zware wethouderspost
tegen twee minder zware
(zoals in de provincie
Zuid-Holland is ge
beurd). Maar dergelijke
beslissingen mag je toch
niet van een zichzelf res
pecterende partij ver
wachten op basis van
een informeel gesprek,
dat meer het karakter
van 'ritselen' had dan
van onderhandelen
De PvdA laadt sterk de
verdenking op zich niet
gestreefd te hebben naar
het best mogelijke colle
ge voor de moeilijke ko
mende jaren, maar naar
'zoveel mogelijk eigen
mannetjes in het colle
ge'. En daarbij laten we
dan maar in het midden
of dat uit machtshonger
is gebeurd dan wel om
nog twee wethouders uit
het huidige college aan
een zetel te helpen.
Het resultaat is niet in
het belang van Rotter
dam. In feite gaan de
drie kleinste fracties
(PSP/PPR, CPN) met in
totaal zes van de 45
raadszetels door steun
en gedoogsteun in de ko
mende jaren in Rotter-
dam de dienst uitmaken.
De PvdA is hun gevan
gene. WD en CDA heb
ben dat aan hun loyali
teit in de afgelopen ja
ren niet verdiend. Even
min blijkt, dat er geen
overeenstemming over
het programma moge
lijk was. Het gaat alleen
om die ene man meer.
De beste samenstelling
van het college was toch
5-2-2: zowel PvdA als
VVD en CDA waren er
bij aan him trekken ge
komen.
Jammer, dat niemand
bij de PvdA de moed zal
hebben terug naar 'af te
gaan.
