1
10
WATERWEE
Film moet
baan zoeken
gemakkei ij ker
maken
Ton Stolk
instrumenter
1
en zi j n
muziek-
textiel bij hans
Honden toilet
l'Jiik-'ilil.'llll.'l
^OUDERWETSE
SENSATIE I
m
Video doet intrede op arbeidsbureau
Mijn goedkoopste fluit
kostte vier cent7
Slavenburgs
Bank: 'Wij
zeggen niets'
tkenburg-
Lankester
ONGELOFELIJKE INTERNATIONALE
Ir io&v j
DAMES
)NACHT-
HEMDEN
\MOOlE
V \-Jdames
vJUFONS
sa Ik
luxe r
ONDER'-.
JURKEN
DAMES SLIPS
<w.
.aliteit ARS
nu"!»
DAMES»
OCHTEI g|
JASSEN?
I *-o.a.
streel-
zachte
kwaliteit
maten
40/50
maten.40/46
tinten
Rotterdams Nieuwsblad
woensdag
4 augustus 1982 RW
Schiedam Video wordt steeds meer gemeengoed. De
video-verhuurbedrijven schieten als paddestoelen uit
de grond. Tijdens de wereldkampioenschappen voetbal
lieten de verkopers van audio-visuele Nederland per
advertentie weten dat een video onmisbaar is. En in
derdaad na afloop van het toernooi, dat het maatschap
pelijk leven enkele weken had overheerst, bleek dat
de verkopen omhoog waren geschoten. Behalve voor
amusement speelt video ook een steeds grotere rol in
het onderwijs en het bedrijfsleven. Binnenkort krijgen
ook werkzoekenden in de regio Waterweg-Noord mei
video te maken.
Op eqn beeldscherm dat staat
opgesteld in de centrale hal
van het gewestelijk arbeids
bureau in Schiedam kunnen
zij films bekijken over be
drijven die meewerken aan
het project videobedijfsrepor
tages. Arbeidsmarktonder-
zoeker Hans Mensink van
het arbeidsbureau omschrijft
het project als een ondersteu
ning van de vacaturebank.
„De mensen pikken daar een
vacature uit, maar weien
verder niets van een bedrijf.
Na het bekijken van zo'n
film weet een werkzoekende
enigszins wat hem te wach
ten staat.'. Een aantal vragen
wordt weggenomen. Als een
sollicitant twijfelt kan een
video-film net de doorslag
geven. Bovendien kunnen
mensen gerichter sollicite
ren/'
Mensink vertelt dat werkzoe
kenden in de huidige situatie
bedijfsin forma tie krijgen van
de consulenten op het arbeids
bureau, „Maar een consulent
vertelt zo'n verhaal 's mor
gens natuurlijk heel anders
dan tien minuten voor slui
tingstijd. Met video geef je be
tere voorlichting: heb je een
constante kwaliteit,"
Voor de videofilms komen be
drijven in aanmerking met
meer dan honderd personeels
leden. die regelmatig vacatu
res hebben. De nadruk ligt
echter op het hebben van va
catures; een kleiner bedrijf
met veel vacatures kan dus
ook. De vervaard«gingskosten
van de videofilms dertigdui
zend guldenworden voor de
helft door het rijk betaald: de
rest komt voor rekening van
het bedrijf zelf. die de films
zelf ook kunnen gebruiken.
Op ban en markten bijvoor
beeld, als het maar niet om
commerciële doeleinden gaat.
Hoe de bedrijven in het Wa
terweggebied er tegenover
staan valt nog niet te zeggen.
„We hebben ze pas bezocht en
over enkele weken houden we
een bijeenkomst,, waarop we ze
meer informatie zullen geven.
„De bedrijven zullen moeten
bepalen of ze voor het vervui
len van vacatures vijftiendui
zend gulden willen uitgeven,"
aldus Mensink.
Hij denkt dal van de 35 aange
schreven bedrijven er mini
maal tien voor voelen. Aange
schreven zijn onder meer Wil-
ton-Fijenoord, Hollandse Con
structie Groep. HVO. Wind
mill. Unilever-Research. Wi-
dia, Cindu, Key Kramer en
Synress. Mensink verwacht
dat de eerste video-films van
bedrijven in de regio begin
volgend jaar vertoond kunnen
worden. Over enkele weken
echter zullen er al films te zien
zijn die al voor het Rotterdam
se arbeidsbureau zijn gemaakt.
..Er wordt hier veel gependeld;
dus die films laten we hier ook
zien. Omgekeerd lenen we
films die voor ons zijn ge
maakt ook uit aan Rotterdam."
Het project videobedrijfsrepor
tages draait al sinds 1980 in
Rotterdam en Amersfoort. De
ervaringen zijn overwegend
positief. Van de elfhonderd
ondervraagde mensen die met
het project kennismaakten
toonde bijna zeventig procent
zich positief. ..Het is gewoon
een prima medium om werk
zoekenden te bereiken."
meent Hans Mensink.
Ton Stolk laat een paar trompetten uit Mexico 2ien, die tegen eikaar gehouden een afbeel
ding vormen.
VJaardingen „Nee. ik doe het niet voor het bezit. Maar
voor de affiniteit die ik met muziekinstrumenten heb. An
ders zou ik die instrumenten toch ook niet tentoonstellen.
Dan zou ik ze alleen voor mezelf houden."
Ton Stolk van het gelijknamige muziekinformatie- en docu
mentatiecentrum aan de Westbavenkade aan Vlaardingen
geeft geen direct antwoord op de vraaag of zijn hobby duur
is. „Mijn broeken koop ik bij C&A. Ik ken mensen die alleen
maar broeken dragen van een paar honderd gulden. Maar
dat interesseert mij niet. Ik rijd ook geen auto. Dat scheelt
toch zo'n vijf a zeshonderd gulden in de maand."
Kijken naar muziek
In de zomermaanden worden
in het muziekinformatie- en
dotumen tntiecentrum Ton
Stolk (Weslha ven kade 45) ex
posities gehouden met het the
ma muziek. Tot en met zondag
S augustus exposeert Chzien
Jmmink schilderijen en teke
ningen onder het motto 'Kij
ken naar muziek'. Behalve de
normale openi ngst ijden
(maandag tot en met vrijdag
van tien tot twaalf uur) is het
museum tijdens deze tentoon-
stelling ook zaterdag van tien
tot vijf uur en zondag van
twee tot vijf uur geopend.
Uiteindelijk is het beest niet naar binnen gestapt. Hij liep er
een kwartier omheen te snuffelen en je zag hem denken:
„Zou ik? Zou ik niet?" maar de nood was kennelijk niet hoog
genoeg. Of er hing een te zware cola-lucht. Honden kunnen
daar niet tegen.
Vertelt dat hij er eigenlijk
een hekel aan heeft dat alles
aan geld wordt afgemeten.
„Van de week zag ik een
paar prachtige films op de te
levisie. Over vreemde volke
ren, die daar helemaal niets
om geven. Maar hier draait
alles om geld. Nu wordt ik
weer gevraagd of die instru
menten duur zijn."
Even later wil hij wel kwijt
dat hei „een vrij dure" hob
by is. Sommige instrumenten
moeten hem duizenden gul
dens hebben gekost, zo blijkt
uit het gesprek. Maar onmid
dellijk vertelt hij over zijn
goedkoopste aanwinst. „Die
kostte vier cent. Dat fluitje
kocht ik in Joegoslavië. La
ter zocht ik het in een nas
lagwerk op en inderdaad het
stond er in."
Het muziekinformatie- en do
cumentatiecentrum zit nu al
weer zes jaar in het Rceders-
huys, waar voorheen het Vis-
serijmuseum was gevestigd.
Het Visserijmuseum was uit
het pand gegroeid en verhuis
de naar een* groter pand een
eindje verderop de Westha-
venkade. De gemeente voelde
wc! iets voor de plannen van
Ton Stolk voor een muziek -
museum. In die tijd had hij al
zo'n driehonderd excotische en
folkloristische muziekinstru
menten.
Postzegels
„Maar die lagen onder bed en
puilden uit de kasten." Als stu
dent begon hij met het verza
melen van postzegels met
daarop afbeeldingen van musi-
co of instrumenten. Toen de
eerste verdiensten binnenkwa
men schakelde hij over op
echt.
De gemeente stelde indertijd
wel dat het niet alleen een
museum zou worden, maar dat
men er ook terecht kon voor
informatie en documentatie
over muziek. Ook werd er de
eis aan verbonden dat het mi
nimaal tien uur per week open
moest zijn. Ton Stolk ging ak
koord en kon er voor een
schappelijk huur zijn intrek in
nemen. De musicus Ton is
koordirigent. muziekleraar
aan de Planciusschool, geeft
thuis pianolessen en compo
neert ook muziek („maar dat
levert maar een paar cent per
uur op") wilde eigenlijk al
leen een museum, maar liep al
gauw warm voor de gedachte
van een informatiecenrum
voor muziek.
„Ik vind het gewoon leuk om
mensen te helpen met het be
antwoorden van vragen over
muziek. Je krijgt soms de raar
ste vragen. Zo kwam hier ie
mand met een schilderij van
een operascène met Maria Cal-
las. Dat had 'ie geërfd en hij
wilde weten om welke opera
het ging en welke zangers er
verder op stonden. Waarom
wil iemand dat weten? Binnen
drie minuten kon ik hem pre
cies vertellen waar het om
ging. Die man schrok zich rot;
dat had hij nooit verwacht.
StomtoevaJlig haalde ik het uit
en paar knipsels uit de Libelle
die ik had bewaard."
Frustratie
Verder komen er nog al wat
middelbare scholieren, die
voor hun eindexamen een
scriptie over muziek maken.
Het museum zelf wordt het
meest bezocht door muziek
verenigingen en vrouwen
clubs. Wat dat bezoek aangaat
heeft Ton Stolk één frustratie.
„Er komen hier bijna nooit
collega's. Op iedere middelba
re school wordt tegenwoordig
muziekles gegeven. Maar ik
zie ze nooit. Er zijn hier in al
die jaren twee collega's van
me geweest met hun klas. Ja,
er komen wel lagere school
klassen met de gewone mees
ter of juf. Ook studenten van
het conservatorium in Rotter
dam zie ik hier nooit. Daar zit
ten een paar honderd muziek
studenten: je zou toch ver
wachten dat die voor hun stu
die hier eens komen kijken.
Maar nee hoor, als ik er in die
zes jaar twee hier heb gehad is
het veel. Misschien gaan ze
wel naar het gemeentemu
seum in Den Haag; dat hoeft
een grote muziekafdeling.
Maar hier komen ze in ieder
geval niet. Daar snap ik nou
geen snars van."
De collectie van het muse
omvat momenteel een kle
vjf honderd folklorist!»
en/of excotische instrument
„Hoeveel precies weet ik n
Dan zou ik ze moeten tel!
Maar wat heeft dat voor zi
Ton heeft zo zijn adresjes w
hij muziekinstrumenten op
kop tikt. Vertelt dat hij ook
gelmatig wordt opgebeld d
mensen die wat te koop h
ben. En als er vrienden 1
hem naar het buitenland gè
vraagt hij ze steevast of
even in „die streek wil
langs gaan om voor hem
instrument op de kop te
ken.
Koerden mei messen
„Onze vakanties stemmen
er ook altijd op af. Zo zijn
een paar jaar geleden meti
gerorganiseersde rondreis d
Oosl-Turkije getrokken. V
ons waren dat twee vakair
in een. Overdag bezochten
met het gezelschap de bezie
waardigheden en 's avo:
gingen we op pad om insi
mentcn te kopen. We wa
kapot toen we na drie wei
thuis kwamen." Een casse
recorder behoort op die rei
lot zijn vaste uitrusting,
ik muziek hoor dun ga ik
onmiddellijk met fototot
en recorder op af. Zo he't
daar Koerdenmuziek
men. Ze stonden met nies
tussen hun tanden te dan
Do reisleider vond het
niets. Die wilde dat ik (0
kwam. Op het bandje ho«:
dan ook niet veel meer i
:Ton kom terug. Maar Ik
rustig met ze mee te speler
was niets aan de hand. Mm
bindt mensen nu eenm
Dan hoef je echt niet banj
zijn. Dat is toch geweldig?'
Schiedam Slavenburgs
Bank in Groningen weigert
inlichtingen te verstrekken
over de verkoop van de
voormalige pindafabriek
Imko aan de gemeente
Schiedam. „Dat doen wij
nooit. Wendt u zich maar tot
de heer Eekhof van het
Schiedamse bedrijf Orto-
med," zei gisteren De Vries
van de afdeling effecten van
Slavenburg, die zich ontpop
te als woordvoerder. Op het
feit. dat Ortomed buiten de
transactie tussen Slavenburg
en de gemeente Schiedam
staat, repliceert De Vries:
..Oh, als u denkt te weten
wie de koper is, belt u die
dan maar. Maar wij zeggen
niets."
Bij de gemeente Schiedam
echter hebben alle topambte
naren nog steeds een zwijg
plicht over de kwestie en de
verantwoordelijk wethouder.
Reimer Scheeres (PvdA), is
er niet.
Het Maassluise echtpaar Vai-
kenberg-Lankester van de
Merellaan 31 is vandaag vijf
tig jaar getrouwd. De echtge
note van de burgemeester,
mevrouw Van Es-Hamoen
kwam het gouden paar van
morgen feliciteren. Julius
Valkenberg werd geboren in
Maassluis op 28 april 1908.
Zijn vrouw Adriana Lankes-
ter komt uit 's-Gravenzande
en is. van 30 december 1909.^
*div. luxe kwaliteiten:
vele artikelen per stuk
in luxe doos verpakt!
OM ZO IN WEG
TE DROMEN!
JUWEELTJES
LUXE
maten 38/48
- /'ONGELOFELIJK
diverse
lengten
VORSTELIJK'
Lf*T TL
ZEER APARTE
lycra kwaliteit
chique
paste!
TEXTIEL
ï'-SSi; Wïti
WaanSn9™:dr.w.BMkmanns^67-^»«^;Kj«m8rM1.HB3^i5:Konns^^.nk)de,k^:a!a««,i*M,B.Ai»KSMilam:Matódo.Mii!»- n
Cap.^T^:Kcp«wiaa5.H«.<Giei»i03m .«CTVtear!-Qua 88*erland;OosWijk61- m.Amt.atót:üo,pMt,aat Jï-Oordtecht: statesten S3 "wnctacM: Dorpsstraat 49-
