16
ROTTERDAM
Routine-controle
loopt uit de hand
Charlie Chaplin en strij kj e
doen verleden herleven
sme»
GRAAG GEDAAN.
,'60W
PLEIN
KI
Bejaarden en de stomme film
Welzijn: je wordt er
niet goed van....
'Het ergste was
eigenlijk,
dat ze wel
geloofden
dat ik
huisarts was
Zwarte Piet
haalt veel op
Parkeergeld
langs
Brielse Meer
'lucratief'
ÏSÊËir f
Rotterdams Nieuwsblad
dinsdag
21 december 1982 RV/RY/RW
Vervolg van voorpagina
Rotterdam Hoofdcommissaris Vermeij neemt de af
faire zeer hoog op. „Op oudejaarsdag krijg ik een rap
portage over deze zaak en mijn mening zal dan niet ai
te positief zijn. Hoe ik mijn mensen ga corrigeren, weet
ik nog niet. Het komt in ieder geval in de ploegenbe-
spreking ter sprake, maar ik weet niet, of dat genoeg
is. Kijk, dwangmiddelen moet je als politie alleen ge
bruiken, als het nodig is. Je kunt je afvragen of je ie
mand, die zich bekend maakt als huisarts en een escu
laap op zijn wagen heeft, op de grond moet gooien en
naar het bureau moet slepen. Iemand, die vraagt om
een redelijke behandeling, moet je ook redelijk tege
moet kunnen komen. Het lijkt mij, dat het helemaal
niet nodig was geweest om dokter Groeneveld naar het
bureau te brengen."
Vermeij wii niet, dat er van. de
kant van de politie meer com
mentaar op dit incident wordt
gegeven en zal zo nodig een
zwijgplicht opleggen.
De uit de hand gelopen routi
necontrole speelde zich af,
toen dokter Groeneveld 's
nachts om ongeveer drie uur
van een spoedvisite af op weg
naar huis was. Met een snel
heid van ongeveer 65 kilome
ter stuurde hij, gekleed in een
pyjama met daarover heen een
ochtendjas en een overjas, zijn
personenauto over de Straat
weg.
Groeneveld: „Dat was iets
sneller dan normaal, maar er
was niemand op de weg.
Meestal wordt daar veel har
der gereden. Dat was verder
ook niet het punt. Al rijdende
zag ik op een gegeven moment
een auto vlak achter me en die
verblindde me ook wat."
Groeneveld zette zijn damspie
geltje op, zodat hij daar geen
last meer van had. Ter hoogte
van het Beatrixplantsoen werd
hij voorbijgereden door de
auto. De arts: „Toen zag ik, dat
het een surveillancewagen was
met daarin twee politiemen
sen, waarvan het rechterpor-
tierrraam openging. Een agent
wees met zijn hand opzij zo
vam je moet aan de kant. Ter
wijl ze me passeerden, sneden
ze me en drukten me aan de
kant.- Dat gebeurde zodanig,
dat als ik niet heel snel had
gereageerd, ik tegen ze was
opgereden. Dat was precies op
de hoek van de burgemeester
Le Fèvre de Montignylaan. Ik
heb mijn auto toen links van
die van hun neergezet in de
richting, waar ik naar toe
door
Robert van de Roer
moest. Zij dachten echter, dat
ik weer weg wou rijden."
De politiewagen reed over een
vluchtheuvel heen en ging
weer dwars voor de auto van
Groeneveld staan. Beide inzit
tende agenten sprongen uit de
wagen. De dokter: „Ze hadden
natuurlijk een overdreven
idee, van wie daar in die auto
zat: een misdadiger, die er
vandoor zou willen. Ik deed
mijn raampje open en zei: Zijn
jullie nou helemaal gek gewor
den? Ik had veel moeite moe
ten doen om ze niet aan te rij
den, Zij zeiden alleen: Papie
ren. Ik antwoordde: Papteren
heb ik niet bij me, want ik ben
een huisarts, die net een
spoedvisite heeft afgelegd.
Toen werd er gezegd: U moet
uw papieren bij u hebben. Ik
maakte hen duidelijk, dat ik
bij een spoedvisite niet het
eerst denk aan mijn rijbewijs.
Maar, zei ik toen, ik kan het u
laten zien, want ik woon hier
300 meter vandaan. En ik kan
het ook morgen op het bureau
komen laten zien."
De agenten vroegen de huis
arts, waarom hij niet was ge
stopt, toen zij een stopsignaal
hadden gegeven. „Ik zei toen
meteen, dat ik dat niet had ge
zien. Waarom zou ik dan als
huisarts, die niets te verbergen
heeft, zijn doorgereden. Dat
heeft helemaal geen zin." La
ter bleek, dat de huisarts het
stopsignaal niet heeft gezien,
onder meer wegens zijn dim-
spïegeltje. Tevens werd ach-
mmmmm
teraf duidelijk, dat de agenten
ook de blauwe zwaailichten
hadden gebruikt.
Slrottehoofd
De politiemensen riepen uit
eindelijk, dat Groeneveld mee
moest naar het bureau. De
arts: „Waarom?, vroeg ik, daar
heb ik helemaal geen zin in.
Ik vertelde, dat ik de vorige
nacht drie spoedvisites had ge
maakt. Om twee uur, vier uur
en zes uur. Deze nacht is het al
de tweede keer, dat ik eruit
ben geweest. Ik zei, dat ik veel
liever naar bed naar bed ging,
omdat mijn praktijk de vol
gende morgen om acht uur
weer gewoon begon."
„En daar kwam nog bij, dat ik
nog waarnam voor een collega
ook, waardoor ik dus eigenlijk
anderhalve praktijk deed. Op
dat moment zeiden ze: Niks
mee te maken, u moet mee
naar het bureau. De deur werd
opengetrokken en ik werd er
gewoon uitgetrokken aan mijn
overjas. Ze konden zien, dat ik
daaronder mijn nachtkleding
aan had en wisten dus, dat het
geen gewone situatie was. Het
ergste was eigenlijk, dat ze wel
geloofden, dat ik een huisarts
was, maar me desondanks
meenamen. Ze konden;met te
rugschakelen en tot de* conclu
sie komen, dat ze zich hadden
vergist, dat ik geen misdadiger
was of zo. Dus moest ik toch
mee naar het bureau."
Vervolgens ontstond er een
Hoofd
commissaris
Vermeij; „Hoe
ik mijn mensen
ga corrigeren,
weet ik nog
niet."
discussie of dit nu wel nodig
was. „Uiteindelijk trokken ze
mij die auto uit en op dat mo
ment lag ik op straat Een van
de agenten lag op mijn benen
en de ander drukte zijn knie
tegen mijn strottehoofd, waar
ik later nog pijn van had. Toen
werden mijn armen op mijn
rug getrokken en werd ik ge
boeid. Daarna hebben ze mij
opgetild en in die C 10 ge
kwakt."
De huisarts zegt, dat hij ver
volgens met een snelheid van
ongeveer 120 kilometer naar
het bureau werd vervoerd,
waardoor hij moeite had niet
door de achterbak van de poli-
tie-wagen te rollen. De wagen
van Groeneveld bleef achter.
„Ik moest echt nog soebatten
Rotterdam Terwijl de
slagwerker fluistert 'en
het is allemaal liefdewerk
hoor', wordt hij terugge
roepen door de leider van
- het orkest, Louis van
Loon. Tijd voor de touch,
- vlug terug op de kruk, oh
- jee verkeerde stokken,
waar zijn de kwasten. En
ja hoor, de aankondiging
- van het goochelduo Jack
en Ellen Coleti kan begin
nen. Maar nü schitteren
- de artiesten door afwezig
heid.
1 „Zeker aan het staken, want
I dat doen ze toch zoveel tegen-
woordig", roept een oudere
vrouw. „Ach, een foutje in de
regie", legt ceremoniemeester
H.J. Kühn de ouderen uit.
„Wie kent er nog een mop?"
- Daar blijkt geen tijd meer voor
want de artiesten zijn klaar.
De laatste moeilijk lopende be-
4 jaarden worden naar hun stoel
- gebracht, het licht gaat uit, de
touch begint, applaus,
"J .'Verleden in het heden', titel
van de vierdaagse manifestatie
voor dames en heren boven de
zestig, is gisteren de tweede
'i dag ingegaan. Op het pro-
gramma stond: een optreden
van het amateurorkest Conzos,
-f£de goochelaars Jack en Ellen
-,1 Coleti en vertoning van de
stomme film" 'het Jochie' van
f Charlie Chaplin, daarbij bege
ts leid door Conzos.
Zojuist had de heer Kühn het
l* nog gezegd. „Wat zijn wij be-
V jaarden toef
om die auto dicht te laten doen
en mijn tas en mijn ampullen
er uit te halen. In de politie
wagen zag ik, dat uit mijn tas
mijn semafoon ontbrak, zodat
ik dus onbereikbaar was voor
spoedgevallen. Toen kreeg ik
als antwoord van de agenten:
Ja, hoor, die hebben we gesto
len en morgen verkopen we
hem op de markt."
Aan de mededeling van de
huisarts, dat hij op dat mo
ment onbereikbaar was voor
spoedgevallen, hadden de
agenten volgens Groeneveld
geen boodschap.
Correct
Op het bureau Noord aangeko
men, werd de dokter geboeid
opgebracht en in een cel ge2et.
De handboeien moest hij om
houden. Pas na ongeveer een
half uur kwamen de agenten
de cel binnen en namen de ge
gevens op van de huisarts.
Groeneveld werd ontboeid en
mocht de cel weer uit. „Ik zei:
waar is mijn semafoon? Later
werd duidelijk, dat het appa
raat uit mijn tas was gevallen,
toen de agenten hem uit mijn
wagen haalden. Hij lag onder
de voorbank. De agenten
brachten me weer terug met
de C 10 en ik mocht naar huis.
Ze zeiden: U hoort er nog wel
van, van de officier van justi
tie, Ik antwoordde dat ik dat
ook wel dacht, maar op een
andere manier dan zij dach
ten..."
Groeneveld, die overigens
geen proces-verbaal heeft ge
kregen, heeft intussen de afge
lopen dagen lange gesprekken
gevoerd met de twee betrok
ken agenten in aanwezigheid
van een adjudant van het bu
reau Noord en ook met com
missaris J.Bol, die echter onbe
vredigend verliepen voor de
huisarts.
De agenten vonden hun han
delwijze nog steeds correct. Di
verse gesprekken met Bol ga
ven Groeneveld meer hoop.
„Van hem kreeg ik eerst de
indruk, dat er veel aan gedaan
zou worden binnen de politie,
maar later was ik daar niet
meer zo van overtuigd. Van
daar, dat ik hoofdcommissaris
Vermeij in deze zaak heb be
trokken."
Duidelijk is, dat de patiënten
van huisarts Groeneveld in ie
der geval nog geluk hebben
gehad: tijdens het hele inci
dent deden zich geen spoedge
vallen voor...
Rotterdam De vele zwarte
Pieten, die tijdelijk in dienst
waren van de Rotterdamse
studentensociëteit Hermes,
hebben bij de traditionele drie
daagse collecte ten behoeve
van het minder bedeelde kind
in Rotterdam in totaal
45.000,- opgehaald. Pas in
juni zal de verdeling van het
geld bekendgemaakt worden.
De collecte werd georgani
seerd door het Rotterdamsch
Studenten Corps en de Rotter
damse Vrouwelijke Studenten
Vereniging.
Rotterdam Het recreatie
schap Brielse Meer heeft het
plan om volgend zomerseizoen
parkeergeld te heffen langs de
noordelijke oever van het
Brielse Meer. Slaagt de proef
dan gaan in 1984 ook de par
keervoorzieningen aan de zui
delijke oever geld kosten.
In de begeleidingsbrief bij de
begroting voor volgend jaar
spreekt het schap van een 'al
leszins lucratieve' inkomsten
bron, Het recreatieschap,
waarin het openbaar lichaam
Rijnmond het voor het zeggen
heeft, gaat bij prognoses van
de opbrengsten uit van twee-
ëneenhalve gulden per wagen.
Bij een voorzichtige schatting
zou het schap dan volgend jaar
54.000 gulden aan de parkeer
plaatsen verdienen.
In 198? wordt dat 69.900 gul
den, omdat voor dat jaar een
tariefsverhoging in de pen 2it.
't Is dik voor mekaar.
Ome Joop zou zeggen:
„Mensen, zandzakken
voor de deur." We hebben
er een S.W.P. bij. En een
w.p. en een w.w.p....
S.W.P.: Stedelijk Welrijns-
plan. Het gaat dus over
welzijn en het geeft aan,
dat de gemeentelijke
overheid allerlei activitei
ten mogelijk maakt, die
de bevolking in staat
moeten stellen 'zich lek
ker te voelen'. Dat Stede
lijk Welzijnsplan is een
dik stuk, waarin staat hoe
ingewikkeld het is een
sluitend systeem te ont
wikkelen, op basis waar
van iedereen aan zijn
trekken kan komen. Er is
duidelijk geprobeerd het
verhaal leesbaar te ma
ken. Maar niettemin blijf
je na het lezen van al dat
weïzijnsjargon zitten met
de paradox, dat je niet
goed wordt van zoveel
welzijn.
't Is niettemin om een
aantal redenen een be
langrijk stuk, waarover
de gemeenteraad zich van
middag uitspreekt. In de
eerste plaats natuurlijk
om het welzijnsbeleid
zelf. Maar minstens even
boeiend de bijdrage aan
het welzijn van de lokale
politicus zelf: het verlost
hem van veel ergernis
over zijn afhankelijkheid
van rijksregelingen.
Het Stedelijk Welzijns
plan is de basis, waarop
het ministerie van wel
zijn, volksgezondheid en
cultuur (het oude CRM,
zullen we voor het gemak
maar zeggen) rijn bevoeg-
heden ten aanzien van het
welzijn rechtstreeks over
draagt aan Rotterdam.
Rotterdam is de eerste en
voorlopig enige gemeente
in ons land, die daarmee
in de welzijnssector baas
in eigen huis wordt.
Minister Brinkman heeft
gisteravond het al in 1975
tussen CRM en Rotter
dam overeengekomen
convenant getekend, dat
deze overdracht regelt.
Niet het ministerie van
WVC (het oude CRM dus)
bepaalt meer waaraan
Rotterdam de rijksbijdra
gen heeft te besteden,
maar Rotterdam beslist
voortaan zelf hoe het die
miljoen jaarlijks in de
welzijnssfeer uitgeeft.
Wie weet hoe moeizaam
het proces van decentrali
satie van bevoegdheden
zich voltrekt, kan zich
voorstellen hoe belang
rijk deze stap is.
Het bedrag van dik 600
miljoen duidt al aan, dat
het om een toch wel gi-
I rantische operatie gaat.
i )m even aan te geven wat
er in deze wereld omgaat:
aan jeugd- en vormings
werk wordt in 1983 ruim
67 miljoen uitgegeven, in
de sector kunstzaken 161.6
miljoen, aan sport en re
creatie 134 miljoen, bij
zondere groepen 17.3 mil
joen, in de sector volksge
zondheid 29 miljoen, aan
sociale zaken 204.8 mil-
oen, aan wijkaangelegen-
ïeden en-accommodaties
11.8 miljoen en aan alge
mene zaken 2.4 miljoen,
in totaal 628.7 miljoen,
waarvan het rijk een klei
ne 90 miljoen betaalt en
Rotterdam vrijwel de
rest.
De verdeling van die gel
den was tot nu toe afhan
kelijk van een vreselijk
ingewikkelde procedure,
die het uiterste aan door
zettingsvermogen eiste bij
degenen, die iets nieuws
wilden. In het Stedelijk
Welzijnsplan wordt de
zaak aanzienlijk vereen
voudigd. De wijken kun
nen voortaan zelf uitma
ken hoe zij de dik 65 mil
joen willen besteden, die
voor de wijkgebonden ac
tiviteiten rijn gereser
veerd. Voor de besteding
van de rest is de gemeen
teraad rechtstreeks ver
antwoordelijk.
In het Stedelijk Welzijns
plan worden wat dat be
treft de prioriteiten aan
gegeven, die op basis van
studie en politieke keuze
zijn bepaald, verdeeld in
probleem velden en pro
bleemgroepen. Het is geen
verrassing hoe 'het plaat
je' er uitziet. Het staat er
allemaal op: wonen/wo
ningnood/ woonsituatie,
werken/werkloosheid-
/werkloosheidssituatïe.
sociale minima, bejaar
den, migranten, jongeren,
vrouwen, lichamelijk ge
handicapten.
Wethouder Hans Simons
heeft tijdens het voorbe
reidingsproces heel wat
tegenwind gehad. Het ligt
door
Koos de Gast
voor de hand, dat bij het
overwegen en heroverwe
gen van taken sommige
activiteiten laag scoren en
zelfs afvallen als er nieu
we projecten op gang
moeten worden gebracht.
Voeg daarbij dan nog de
noodzaak ook in deze sec
tor te moeten bezuinigen,
en de emoties laaien hoog
op.
Voor de PvdA doet zich
daarbij de complicatie
voor, dat juist in de sfeer
van het welzijnswerk en
het wijkwelzijnswerk de
conflicten met CPN,
PPR/PSProp de loer lig
gen. Tijdens de jongste be
grotingsbehandeling kon
de eerste clash met een ex
tra injectie van één mil
joen nog worden voorko
men, maar dit soort hand
jeklap houdt natuurlijk
één keer op. Ook hier is
de positie van 'klein
links' in feite IJzersterk.
Zelf uit het opbouwwerk
in Delfshaven afkomstig
kent CPN-fractie voorzit
ter Roel van Veldhuizen
zowel wensen en noden
van de wijken als de tac
tieken, die in de wereld
van het welzijnswerk
worden toegepast.
De ondertekening van het
convenant tussen ministe
rie en gemeentebestuur
roept trouwens nog een
tweede kwestie op. Decen
tralisatie van bevoeghe-
den van rijk naar gemeen
te mag dan een verheu
gende gebeurtenis zijn,
deze ontwikkeling is niet
voltooid zonder het sluit
stuk, dat er op dient te
volgen en waarom het in
feite allemaal begonnen
is: decentralisatie van zeg
genschap van gemeente
naar deelgemeenten en
wijken.
Wie beluistert, wat daar
over de laatste tijd in de
raad is gezegd, zal nauwe
lijks problemen verwach
ten. Een feit is, dat de
praktijk reden geeft te
vermoeden, dat enige be
houdzucht de raad niet
vreemd is.
Daarom: weirijn, prach
tig. Maar er worden zo
veel rapporten over ge
schreven en er wordt zo
over gestreden, dat men
er uitgeput bij neer dreigt
te vallen. Over 'je senang
voelen' gesproken....
En Kühn kondigt aan; „Van
daag geen popgroep met blè
rende meiden, maar een be
schaafd strijkje, dat de muziek
zal verzorgen bij de in 1920 ge
maakte film 'het Jochie'. En
net als in die oude tijd zal ik af
en toe de gebeurtenissen uit
leggen. De explicateur dus. En
haal je zakdoek maar v> de
dag want het wordt Ir- „ien
met tuiten lachen en snikken
van ellende.
toch te benijden in
j£; deze tijd, hè. Er wordt van al-
les gedaan op cultureel gebied
|;-";voor ons. In de tijd van de ar-
- menhuizen ging dat s anders,
S Sombere lokalen, mannen en
V-,.vrouwen apart, slecht eten en
lj'l£voör het minste of geringste De meeste ouderen hadden de
l^ wérd je gestraft. Maar dan; was film nog nooit gezien. „Ah,
|^£er_* gelukkig nog de dominee daar had je vroeger toch geen
l.^die één keer per week vertel- geld voor', vertelt een be-
I de idatwe -al te maal in 'de' he- woonster van bejaardentehuis
- - te-
£k in-
ir... -
deren te voeden. Dan blijft er
niet veel over voor dit soort
dingen."
Vier leden van het amateuror
kest Conzos hadden twee keer
gerepeteerd om de film muzi
kaal te interpreteren. Dit be
jaardenorkest bestaat uit vijf
tien leden. Drummer Jaap van
Persïe, uitgerust met een
scheidsrechtersfluitje, een ou
derwetse claxon, castagnetten
en een rumbabal, zei het wel
leuk te vinden zo te spelen,
maar „mijn hart gaat uit naar
de klassieke muziek."
.Een moeilijke taak om op tijd
de fluitketel te laten koken,
het 'jochie' te laten huilen en
de wagen te laten toeteren,
maar het maakte de film wël
meer 'levend'. De nostalgie
was op zijn plaats in het 'Ver
leden in het heden'.
Kost niets
In vergelijking met de Weense
middag, opening van de vier
daagse manifestatie, was de
opkomst mager. Ongeveer
honderd bejaarden genoten
van Charlie Chaplin, de gooc
helaars en een heerlijke
broodmaaltijd. Broeder D. den
Herder van 'Hoppesteyn* zegt
dat de magere opkomst ligt
aan het aantal zieken, het kor
te tijdsbestek en het feit dat
het gratis is. „Meestal betalen
de ouderen voor een reisje tus
sen de dertig en veertig gul
den. Nu kostte het niets en dat
wag^zo vreemd voor hen. En
Amateurorkest Conzos,
'het beschaafde strijkje',
zorgde voor muziek bij 't Jo
chie'.
in drie dagen kun je moeilijk
iedereen optrommelen."
Na de film werden de dames
en heren weer keurig in de
bus gezet om terug te gaan
naar het Gerrit Spronkershuis
of Hoppesteyn. Vanmiddag
valt de beurt aan andere be
jaardentehuizen, die dan ge
nieten kunnen van een arties
tenparade en een kwis die
wordt begeleid door de zange
res Pauline Wesselman. Mor
gen wordt de manifestatie af
gesloten met een schimmen-
theater en Oud-Hollandse dan
sen. i-j
1
Er zijn mensen die onze krant nog niet
lezen. Uw beste vriend of vriendin
misschien. Breng daar even g ^aam-
verandering in. - Adres'
Maak hem of haar abonnee. Zo gefikst f
en goed beloond! Want voor die kleinej
moeite krijgt u een verzilverd
miniatuur van het Rotterdamse
Stadhuis.
n
Pos'ocd,
I W°°°PJaa,s;
'.'Vlflg-
het stadhuis
a aar;
ml
