Anti-nagelbij tkuur
Muzieksalon in
Concertgebouw
'Ik ken het Oude Testament niet
zmagagLm
Zo'n dag
ETALAGE PALESTINA-COMITÉ VERBODEN
Armand Lanoux
overleden
Idee van dirigent Antal Dorati:
MUPPET-SCHEPPER JIM HENSON BRENGT EEN NIEUW RAS TOT LEVEN
redactie
Korving
Rctlerdtnè Nrtuwsfctad
zaterdag
26 maart 1983
VS
Burgemeester Buiter van
Groningen heeft het
Palestina-comité opdracht
gegeven informatiemateriaal
uit de etalage van een
gemeentelijke instelling te
halen. De etalage was vorige
week woensdag ingericht.
De gemeente Groningen stelt
de etalage al enige tijd
beschikbaar aan organisaties
in de stad. Volgens Buiter
komen daarvoor alleen
organisaties die met
omstreden zijn in
aanmerking. Naar zijn
oordeel voldoet het
Palestina-comité met aan die
norm. Hij betreurt dat dit
niet tevoren aan het comité is
meegedeeld en heeft voor de
gang van zaken zijn excuses
aangeboden aan het comité
Het Palestina-comité vindt
evenwel dat de burgemeester
censuur pleegt. Zij wijst er op
dat het Nicaragua-comité, het
El Salvadorcomité, de
Werkgroep Zuidelijk Afrika
en Amnesty International
wel in de etalage mochten
exposeren. „Dit is een poging
van de burgemeester om ons
de mond te snoeren. Hij heeft
deze beslissing genomen
louter op grond van ztjn
persoonlijke voorkeur", aldus
het Palestina-comité, In de
etalage lagen onder meer
folders over de situatie van
de Palestijnen in Israël.
De Franse schrijver Armand Lanoux is deze week in Pèrijs op
69-jarige leeftijd overleden. Hij was sinds 1969 lid van de
Académie Goncourt, de jury van de belangrijkste
letterkundige prijs in Frankrijk. Sinds 1943 hield Lanöux zich
bezig met literatuur. Na 1949 was hij producer van radio- en
televisieprogramma's. Onder de talrijke boeken van zijn hand
zijn 'La Nef des Fous'. 'Classe du Matin', 'Colporteur', 'Les
Lézards dans 1 Horloge', en 'Bonjour Monsieur Zola\ in
samenwerking met Pierre Mac Orlan. Lanoux verwierf in
1956 de Prix Interallié (voorbehouden aan journalisten) vóör
"Le Commandant Watnn' en in 1963 de Prix Goncourt voor
'Quand la Mer se Retire'.
Nagelbijters zijn
mensen treiters. „Een
belachelijke uitdrukking",
roept Christine Dijkbof uit
Zwolle verontwaardigd.
..Iemand die geen nagels bijt,
heeft geen flauw benul van
de problemen waarmee
nagelbijters worstelen om van
hun kwaal af te komen".
Tot voor kort was ze zelf een
verstokt nagel bijtster. Maar
Christine heeft er iets op
gevonden: een anti*
nagelbijtkuur, waarmee ze
niet alleen zichzelf 'genas',
maar ook heel wat andere
nagelbijters uit Zwolle en
omgeving.
..Meestal beginnen mensen op
hun nagels te bijten omdat ze
\'Oor hun zenuwen of
spanningen Oen uitweg
zoeken, Bet wordt al gauw
een gewoonte, waar ze maar
al te graag van af willen.
Toch lukt het dan vaak niet".
„Ze voeren een wanhopige
strijd om lange nagels ie
krijgen. Plaknageltjes, vies
smakende middeltjes, van
alles en nog wat wordt
geprobeerd, meestal
tevergeefs. En alsof dat nog
niet vervelend genoeg is.
worden ze door huisgenoten
ook nog eens gepest of op hun
vingers gemept als ze die
weer eens in de mond
stoppen".
In haar speciaal ingerichte
'nagelstudio' legt ze de
formule uit om wel van het
nagelbijten af te komen. Op
de afgeknabbelde nagels
brengt ze met behulp van een
mal kunsthars aan. die
vrijwel direct keihard wordt.
De hars js doorschijnend en
na het vijlen lijkt het net of er
echte, lange nagels op de
vingertoppen zitten.
Christine: „Het heeft geen zin
om in die kunsthars te bijten,
want daarvoor is het veel te
Christine Dijk hof ...wachtlijst..
hard. Gewone nagels worden
week van het sabbelen,
daardoor kun je er altijd wel
wat afbijten. Bij die
kunstnagels gaat dat met. Het
is bovendien niet lekker en jé
weet meteen: ik moet niet
bijten".
Onder de kunsthars krijgt de
nagel de kans om ongestoord
door te groeien. Elke twee
weken moeten de klanten bij
Christine Dijkhof terug
komen voor controle. „Dan
bekijken we of ze de nagels
goed onderhouden. Dat is heel
belangrijk. Ze moeten op een
positieve manier mei hun
nagels bezig 2ijn, zoals
nagelriemen terugdrukken,
velletjes verwijderen en veel
vijlen".
De kuur duurt een maand of
drie. „De tijd die een
afgebroken nagel nodig heeft
om aan te groeien tot de
normale lengte", zegt ze.
„Dan kan ook het laatste
restje kunsthars worden
afgeknipt. Het blijkt ook de
periode te zijn die ze nodig
hebben om thuis en op het
werk te wennen aan lange
nagels. Het is een niéuw
gevoel bij vrijwel alles wat zo
doen: aankleden, telefoneren,
noem maar op".
Volgens Christine is de kuur
voor nagelbijters net het
steuntje in de rug dat ze nodig
hebben. „Louter op eigen
wilskracht halen ze het niet.
Omdat het erg veel geld kost,
hebben ze er ook hoge
verwachtingen van.
Gemiddeld zijn ze tussen de
drie- en vierhonderd gulden
kwijt".
Velen hebben dat er
kennelijk best voor over.
Christine: „Pas geleden hob ik
nog een serie klanten
opgebeld, die hier van het
nagelbijten zijn afgekomen.
Allemaal oké en apetrots. Ze
krijgen er veel meer
zelfvertrouwen door".
En: „Ik ben er mee begonnen
omdat ik er naast miin gezin
wat bij wilde doen. Nu zit ik
al met een wachtlijst en dat
was nu ook weer niet de
bedoeling".
Antal Dorètl:
'Ik heb voor mezelf niet het moeilijkste uitgekozen".
Het podium van de grote zaal
van het Amsterdamse
Concertgebouw moet op 8
mei een salon uit het einde
van de vorige eeuw
voorstellen. Compleet met
fauteuils en een
schemerlamp. Want 's avonds
wordt 'in een huiselijke sfeer'
een 'Brahms Soiree Musicale'
gehouden. Dit naar
aanleiding van het 150-ste
geboortejaar van de
componist.
Het idee is van de Hongaarse
dirigent Antal Doréti. die
samen met Theo Olof als
gastheer optreedt. Doréti, die
over twee weken 77 wordt,
zal zelf ook af en toe aan het
klavier plaatsnemen.
„Men hoeft niet bang te zijn.
Ik speel wel vaker piano. En
ik heb voor mezelf niet het
moeilijkste uitgekozen".
Aldus de maestro, die
momenteel in Rotterdam
vertoeft, waar hij concerten
met het Rotterdams
Phüharmonisch Orkest geeft.
Doréti en Olof zullen een
groot aantal musici uit
binnen- en buitenland
presenteren. De violisten
Jaap van Zweden en
Augustin Dumay zijn er bij.
Ook de pianisten Michel
Bérolf uit Frankrijk en
AbdeJ-Rahman El-Bacha, dé
nieuwe sier uit Tunesie. En
er treden ook onbekende
jonge Engelse vokalisten op,
plus leden van het Groot
Omroepkoor. Want hei
programma, gewijd aan
Branms en zijn
componerende vrienden
(onder wie Joseph Joachim.
Robert en Clara Schumann,
Richard Heuberger en ook de
Nederlander Julius Röntgen),
is zeer omvangrijk en omvat
kamermuziek, liederen en
operettefragmenten voor
allerlei bezettingen.
Doréti heeft eerder
dergelijke muziekavonden,
gewijd aan diverse
componisten, in de
Amerikaanse steden Boston
en Detroit geleid. Hij kwam
op het idee toen hij in Parijs
oen informele poezie-avend
met Jean Louis Barrault had
meegemaakt.
In een concertzaal in Boston
had men voor een 'Soiree
Musicale' op het podium heel
nauwgezet een salon van een
eeuw geleden, compleet met
nepvensters, gereconstrueerd
en men trad op m daarbij
passende kostuums. „Dat was
teveel van het goede, zo ver
gaan we in Amsterdam nu
ook weer niet", zegt Dofati.
ons
RECHTS:
Jim Henson:
'Hoe kijkt
een oog?'
Amsterdam Een broodmager mens. Het uiterlijk zou kunnen toebehoren aan
een missionaris, of een onderdirecteur van een psychiatrische inrichting. Maar hij
is Jim Henson, Amerikaan, 45 jaar, schepper van Kermit, van Miss Piggy („Moü,
how thrilling"), Fozzie Bear, Animal, kortom de halve bevolking van het rijk der
Muppets.
Een man met een ernstige
blik in zijn ogen, maar
-wie goed kijkt, ziet gere
geld twee kleine felle
lichtjes branden.
Ze floepen aan bij trefwoor
den als 'poppen', 'kinderen',
'film', 'humor*, ze gaan uit
■als gesproken wordt over
'geld', 'kritieken', 'reizen',
'interviews".
Henson heeft inmiddels een
nieuw rijk gesticht Het rijk
der fabelen, een sprookjeswe
reld. Zijn 25 miljoen dollar
kostende film The Dark Crys
tal* is gisteren ook in ons land
in vier bioscopen in première
jgegaan. Een wonderlijke film.
Samengevat zou je kunnen
zeggen dat Henson het Oude
Testament herschrijft. Hij
glimlacht: „Zo heb ik het niet
bedoeld. Ik ken het Oude Tes
tament niet". Nee, hij is dus
zeker geen missionaris.
Misschien toch een soort psy
chiater? Henson is in ieder ge
val verzamelaar van menselij
ke deugden en ondeugden. De
vergaarde kennis kwam hem
te pas bij het maken van The
Muppets. „Er heeft naar miin
mening nooit een filosofie ach
ter de Muppets gezeten, maar
het was in elke aflevering wel
weer een gekke, pathetische,
wrede, vertederende, geestige
en geheimzinnige wereld, net
zoals de werkelijkheid", zegt
hij.
Hij spreekt in de verleden tijd.
De Muppet Shows op televisie
zijn afgelopen, wel gaat hij
binnenkort in New York weer
beginnen aan een nieuwe
Muppet Movie en een serie
voor kinderen.
De Muppet Show werd overi
gens een onverbiddelijke tele-
visle-hït. Een of meer series
werden in totaal door 106 lan
den aangekocht en naar schat
ting werd iedere aflevering
bekeken door gemiddeld 235
miljoen mensen. De bruto-in-
komsten per aflevering: zes
miljoen gulden, Daarbij kwa
men en komen dan nog de
royalties die worden verkre
gen uit de verkoop van Mup-
pet-poppen. -boeken en -el*
pees.
Mode
Zoals gezegd, zijn nieuwe film
The Dark Crystal' voegt weer
Iets geheel nieuws toe aan zijn
oeuvre. Het is geen poppen-
film in de zin van een Muppet
Movie. Het is een film. waarin
gebruik wordt gemaakt van
ongelooflijk veel techniek, van
bij voorbeeld radiografisch be
stuurde poppen, maar ook
poppen waarin mim espeiers
en acrobaten zitten. Een film,
die overigens ook op modege
bied een revolutie teweeg
moet brengen. De zes Ameri
kanen die de kostuums voor
deze films ontwierpen, hebben
de markt inmiddels voorzien
van een enorme collectie
avondkleding, leer en lingerie.
Deze collectie heeft de afgelo
pen weken veel belangstelling,
door
Peter van der Hoest
getrokken tijdens modeshows
èn exposities in New York.
Londen en Parijs. Vandaag is
in de Bijenkorf in Amsterdam
een expositie geopend van kle
ding, geïnspireerd op de film.
en ontworpen door 28 studen
ten van de mode-academie
Charles Montaigne in Amster
dam,
Dat 'randgebeuren' interes
seert Henson niet erg. Veel en
thousiaster wordt hij als hy
kan praten over de totstandko
ming van The Dark CrystraT.
Vijf jaar is hij met de film be
zig geweest. „Ik wilde een film
met poppen, die als mensen
konden lopen, kijken, ademen,
leven. Dat stuitte aanvankelijk
op allerlei problemen. Hoe laat
je ogen op een natuurlijke ma-
LINKS;
Henson en zijn
medewerkers,
met in hun
handen
apparatuur
waarmee de
poppen
radiografisch
worden
bestuurd.
nier in hun kassen draaien,
hoe laat je een pop opstaan,
hoe beweegt een oor, hoe druk
je op een gezicht pijn uit".
Henson koos een oud postkan
toor in Hampstead uit als fa
briek. De eigenlijke opnamen
werden later gemaakt in de
Elstroe Studios in Boreham-
wood, een van Engelands oude
filmfabrieken. In het postkan
toor vervaardigde een team
van zeventig mensen de pop
pen. „Die maakten we van la
tex-schuim. We hadden negen
ton nodig. We vonden na lang
zoeken een bedrijf dat het
schuim uit Maleisië haalde".
bloeddoorlopen oog kan ze er
uithalen en neerleggen waar
ze wil, zodat ze een nogal bre
de kijk op het leven krijgt.
Een staaltje van absolute per
fectie: het oog, of het nu op ta
fel ligt of door Aughra hoog
boven de menigte wordt uitge
tild, draait echt. Jicht op, kijkt.
Henson; „In de ogen van alle
poppen hebben we micro-me
chanismen gebouwd, die we
radiografisch konden bestu
ren. We hebben gewerkt met
twee camera's, die het opgeno
men beeld direct op monitors
weergaven. Zo konden we
zien of we de goede uitdruk
kingen te pakken hadden".
Muilen
2r werden honderden mallen
gemaakt, waarmee de talrijke
onderdelen voor de karakters
werden gegoten. Henson nam
horlogemakers, keramisten,
stoffeerders en houtsnijders in
dienst, die onder zijn leiding
de figuren gestalte moesten
geven.
Wat betreft de ogen, een be
langrijke figuur in de film is
Aughra, een afzichtelijk ge
drocht met één oog. Maar dat
Koeiemagen
Fantastich is ook een scène,
waarin zogenaamde landstri-
ders voorkomen, grote, op gi
raffen lijkende, enge beesten
die een hoge snelheid kunnen
ontwikkelen. Hensons steun
en toeverlaat, de Zwitserse mi-
mcspeler Jean Pierre Amiel,
ontdekte in zijn dansgroep een
man die ongelooflijk behendig
was op stelten. Henson: „We
hebben hem in de huid van de
Jandstriders geperst, hóe die
man het heeft volgehouden Is
me nog een raadsel. Om de
huid van die beesten zo echt
mogelijk te laten overkomen,
hebben we bij het naburige
slachthuis koeiemagen besteld.
De vliezen hebben we ge
bruikt als huid".
'The Dark Crystal* is bepaald
geen kinderfilm, maar een
volwassene zal geen seconde
wakker liggen van de vele
griezelige scenes. Valt de film
daarom tussen wal en schip?
Henson: „Nee, ik geloof dat er
een groot publiek is voor dit
soort films. Een publiek met
fantasie, mensen die het net
als ik leuk vinden een com
pleet eigen wereld te beden
ken. Ik kan niet precies- zeg
gen hoe moeilijk het is om bij
voorbeeld een figuur als Jedi,
de Gelfling, te laten bewegen.
Sta maar eens op uit je stoel en
bedenk wat je dan allemaal
doet. Waar kijk je naar? Hoe
zet je je been neer? Maar ik
vind dat we er in zijn ge
slaagd. We hebben figuren tot
leven gebracht die menselijk
zijn. We hebben een nieuw ras
gecreëerd. Daarom wil ik niet
dat deze film met de Muppets
vergeleken wordt".
Fred Racke
De kille wind vfaagt dvér
het heuvelland, in de dorpe#
schieten mensen schielijk
even naar buiten omdat k
rumoer in de straat hetibtn
gehoord en als dc stoet voor
bij is, zijn ze zó weer tehjg,
want het zonnetje bedriegt.
Vijf, zes auto's zijn vooruit
gereden en gaan nu in een
sukkeldrafje. Straks, zobe-
sluiten de inzittenden, zal er
tijd zijn om even bij een
beenhouwer binnen te gaan
voor een pistoletje met hesp
'broodjeswinkels', 'een
Hollands begrip, kennen- ze
hier niet, maar er valt bij
veel middenstanders vee/
smakelijks te verorberen.
Achter de auto's-in-optocht
komt er een poosje niks, dan
weer een paar automobielen
en dan de kleurige, maar
toch ook nogal kleumerige
bendedie zich jutst weer
aaneensluit De bestorming
van het heuveltje dat onte
recht de naam 'berg' heelt
gekregen, is even spectacu
lair geweest, maar heeft
geen verlies of winst opgele
verd.
De betonnen weg strekt zich
al weer voor de eersten uit,
de laatsten zijn de top ook
gepasseerd en halen hun
voorgangers in: even aanzet
ten nu, want anders valt er
een gaL
In de auto's ver vooruit
knikt men elkaar toe, een
enkeling maakt een notitie,
de koers is nog niet op gang,
er komt nog veel meer. er
komt trouwens het hele jaar
nog veel meer, want het sei
zoen is nog zo pril, men
hoeft niet meteen op de lip
van het peloton te zitten.
Een midweekse dag in voor*
jaars- Vlaanderen. Een dag i
voor Dwars door Belgiëo/f
de 'Omloop van de Vlaamse
Gewesten of 'Diest-Hoei-
laart-Diestof hoe die koer
sen ook heten mogen, wed
strijden van brave inrichten
die de koers bij het vöik
voor de deur brengen, j
Op zó'n dag, in dat weer
flinke wind, bleek zonnetjè,
of en toe een bui, kil er
in zo'n koers gebeurt het él-
tijd.
Op zo'n dag. Als de volgers
vooruit mijmeren naar hét
grote werk, naar de ronde
van Vlaanderen, naar de
schitterende tochten door de
echte Ardennen, naar 'de
kasseien van Parijs Rou-
baix, dan valt de klap.
Hij komt als men nog terug
denkt aan de ouverture. Ais
de één zeker weet dat Raas
wel en de ander zeker weef
dat Raas niet met SaronnL',,
en dat Vanderaerden én
jonge kop had moeten hou
den over combineen waf
weet die knulnet van de
liefhebbers, nou helemaal
over wat profs doen en la
ten?
Ja, tijdens dat 'discuteren'
knalt het uit de radio.
Valpartij.
Dat gebeurt wel meer.
En het is bijna nooit erg. r
Af aar als het org is, dan is
het op zo'n dag. Midden ih
de week in Belgiè.
Jempi Afonseré verongeluk
te ooit zo.
De klap komt hard aan,
want het seizoen is nog niet
helemaal in gang. De coü-
reurs niet, en de kijkers niet
Die zijn nog niet gewend
aan de passage van de'koèls.
Die zetten hun auto's nóg
ongelukkig neer. En de ren
ners zijn nog vol vuureri'oii-
stuimig en er is nog niemand
moe, zodat ze allemaal nog
van voren willen rijden en
diep onder in de beugel Zit
tel 7. '*9
De volgers voelen meteen
aan dat het écht ernst is. p*e
zijn gewend dat de fcoersrz-
dio meteen zó een paar as-
men spuit van renners idie
weer opstaan en om hun
ploegleiders en reservewitj
len roepen. Een enkele ottk
roeper heeft het meteen-.*
gezien: 'zonder erg', roept m
direct achter de aanko/ick:
ging van de 'tui meiper te.
Maar als het even stil
de ether. En als dan de do#:
ter wordt gevraagd. £n^*j§
de wagen van de rijkswacht
wordt ingeschakeld. En,ah
het echt minuten duup
voordat je hoort dat er. ie
mand is blijven liggen...pan
is het weer zo ver.
Op zo'n midweekse dag.-JP
Belgie. Op eigenlijk zo'n rot
dag, als je niet zo heel vee)
zin in koersen hebtrpaif
het moet nou eenmaal.
Dan gebeurt het. Afaarvj?
Jrunt zo'n dag niet overslaan.
Ik wens Cerrie Knetemanf-
heel, heel veel snelle bete?1
schap.
