CONSUMENTEN INFORMATIE
1
Koelkast 'met garantie'
- maar wie betaalt
meneer S. z'n 107 terug?
Kans op
gevaarlij ke
bacteriën
in geweckte groente
(L
Merk-cassettebandjes
worden steeds beter
Rosé is uit,
witte wijn in
Weer echte kop en schotels
in TEE-trein langs de Rijn
Uw klacht
Sigaretten
Nieuwe mode
trend is zeer
onveilig
Dit zijn de
prijzen van
de TEE
35
onder redactie van
L.Bakker, Els Kemper en -
Guus van den Oudenalder
Rotterdams Nieuwsblad
donderdag
23 juni 1983
Hebt u als consument iets-
onaangenaams beleefd dat
u totaal heeft verrast?
Meld het ons gerust.
Schrijf een brief aan de
Zo-redactie met alle gege
vens die van belang zijn;
ook rekeningen, briefwis
seling, enzovoort. Wij doen
ons best om uw klacht
voor u op te lossen. Geluk
kig lukt dat nogal eens.
Maar soms ook stuiten wij
op situaties waarin je .als
consument vrijwel altijd in
de puree belandt. Doordat
er iets niet deugt, of door
dat er iets erg onduidelijk-
is. Daar waarschuwen wij
dan op deze pagina voor.
Want wat de een gisteren
overkwam, dat kan een
ander morgen gebeuren.
'Garantie' die vlot wordt be
loofd, maar nooit wordt
waargemaakt. Het is een ma
nier van doen waar de consu
ment onbeschermd tegenover
staat. Hier is weer zo'n geval:
Het begint op 18 december
1980. Meneer S. ziet in de
showroom van de technische
handelmaatschappij Nell-
Stutterheim in Den Haag
een inbouw-koelkast van het
merk Imperial. Die kast zal
mooi in zijn keuken passen.
Hij informeert wat hij kost.
Het is een buitenkansje. De
adviesprijs is ƒ1.096 maar hij
kan hem krijgen voor ƒ675
omdat het een 'toonzaal-mo
del' is.
Dat wil meneer S. wel. Maar
op één voorwaarde: met een
jaar garantie, zoals dat nor
maal ook op deze koelkast
zou zitten.
Die garantie wordt hem vol
ledig toegezegd.
Deur breekt
In april 1981 breekt het deur-
In een grote koelkastenfabriek kan natuurlijk wel eens een fout worden gemaakt. En bij
een dergelijke massa-produktie zit die fout dan al gauw in enige honderden kasten. Vol
gens de monteur van Van Rijn had de fabrikant van de koelkast van meneer S. achteraf
de deurtjes van de vriesvakken laten vervangen. Maar meneer S. draaide als koper zelf
voor de kosten van deze correctie op. Ondanks zijn garantie lieten alle tussenleveranciers
hem in de steek.
tje van het vriesvak van de
koelkast. Meneer S. vraagt
Nell Stutterheim om repa
ratie onder garantie. Na ver
loop van tijd komt er een
monteur van de servicefirma
Willem van Rijn uit Amster
dam bij hem.
De monteur ziet het euvel en
zegt meteen dat dit te wijten
is aan een verkeerde ophan
ging van het deurtje. De fa
briek heeft volgens hem al
veel van die deuren bij de
handel laten vervangen.
Maar in dit geval heeft hij
van zijn baas geen opdracht
gekregen de reparatie onder
garantie uit te voeren, zegt
hij. Hij mag alleen maar wat
aan de kast doen als meneer
S. de kosten en het voorrijta
rief betaalt, samen 107,13.
Dat zal dan wel weer via de
verkoper worden terugbe
taald aan meneer S.
Bellen en schrijven
Nu begint een reeds twee
jaar durende actie van me
neer S., die tot nu toe vruch
teloos is gebleven.
Na een aanvankelijke gerust
stelling van Nell Stutter
heim dat het met het geld
van de reparatie in orde zal
komen, laat deze firma niets
meer van zich horen. Meneer
S. belt en schrijft vergeefs, op
het laatst op boze toon.
Dit lijkt te helpen. In april
1982 krijgt hij een kort brief
je van Willem van Rijn B.V.,
c'e firma dus die de monteur
had gestuurd, waarin staat
dat men zijn boze brief van
Nell Stutterheim heeft
doorgestuurd gekregen en
dat Willem van Rijn nu deze
brief op zijn beurt heeft ge
zonden aan de importeur van
Imperial, Hauenschild-Ne-
derland B.V. te Woerden.
„Wij vertrouwen dat binnen
kort contact met u wordt op
genomen", besluit Willem
van Rijn.
'Niet
verantwoordelijk'
Na een maand heeft de heer
S. nog niets gehoord en hij
laat dit aan Willem van Rijn
weten.
Van Rijn heeft nu heel ander
nieuws voor hem: gebleken js
dat de firma Hauenschild
geen importeur meer is van
Imperial. En kijk, W»llem
van Rijn deed wel het repa-
ratiewerk voor Hauenschild,
maar is niet verantwoorde
lijk voor 'het produkt als zo
danig'. Dus staat Van Rijn er
verder buiten.
Meneer S. wendt zich tot de
Zo-redactie en wij leggen
voor hem de kwestie op
nieuw voor aan Nell Stut
terheim.
Deze firma erkent de koel
kast onder garantie aan me
neer S. te hebben verkocht,
maar noemt die garantie
krampachtig 'fabrieksgaran
tie'.
„Uiteraard hebben wij nooit
toegezegd de reparatie te be
talen, waar wij ook geen re
den voor zien, slechts om te
bemiddelen", aldus Nell-
Stutterheim. Om meneer
S. terwille te zijn heeft thans
'opnieuw gevraagd' of terug
betaling mogelijk is.
Dat is in mei 1982.
Eind augustus 1982 hebben
wij, noch de heer S„ verder
meer iels van Nell Stutter
heim vernomen. Wij schrij
ven dan opnieuw naar de fir
ma.
Onze brief blijft onbeant
woord.
In februari 1C33 sturen wij
weer een herinnering. Ook
deze blijft onbeantwoord.
Niets mee te maken...
Eind april doen wij nog een
poging en ontvangen uitein
delijk een teken van leven
van Nell Stutterheim.
Helaas blijkt uit dit met ken
nelijke tegenzin geschreven
antwoord slechts dat de fir
ma die hem een koelkast
verkocht en hem er garantie
op toezegde, met de proble
men van meneer S. verder
liever niets meer te maken
wil hebben. Men spreekt nu
nog slechts van 'het geschil
tussen uw lezer en Willem
van Rijn, dat zal samenhan
gen met de wijziging van
agentschap', en eindigt met:
„Wij zien niet goed in wat
wij na drie bemiddelingspo
gingen nog meer kunnen
doen".
Zo blijft dus de consument
met de strop zitten. Met heel
zijn mooie garantie.
Het kiezen van een muziek
<compact)cassette is voor veel
gebruikers erg lastig. Er zijn
zoveel merken, typen en
soorten dat het je vaak dui
zelt als je geen deskundige
bent. Van buiten lijken 2e al
lemaal op elkaar en topkwa
liteit en rommel zijn op het
oog niet te onderscheiden.
Volgens het blad 'Koop
kracht' van het Konsumen-
ten Kon takt komt er nu ge
lukkig meer eenheid in. En
ook dalen de prijzen bij voor
betere kwaliteit, dat wil zeg
gen van de bekende merken.
Opvallende uitkomsten bij
metingen en luisterproeven
stelt het blad vast bij de TDK
AD-X cassettes, die bewijzen
dat er ook hoogwaardige
(goedkope) ijzeroxyde-ban-
den zijn. Verder worden ge
noemd de cassettes van Agfa,
BASF met chroombanden,
Sony met chroomsubstituten,
en de fijne nieuwe metaal
band van Fuji.
Ook de cassettes zelf worden steeds verbeterd.
afw i kkelspoeltjes
steeds beter.
Ook techniseh beier
Vergeleken met een jaar of
zes geleden spreekt 'Koop
kracht' van een duidelijke
kwaliteitswinst bij cassette-
Waardering van Konsu-
menten Kontakt ook voor
de Agfa Superchrom HDX-
cassettes.
bandjes over de gehele linie.
Ook de cassettekast 2elf,
bandgeleiding en de op- en
Gewaarschuwd wordt voor
goedkope aanbiedingen van
onbekende merken. Daar
blijkt vaak goedkoop duur
koop door slechte kwaliteit.
Niet alleen voor wat de ge
luidskwaliteit betreft, maar
ook ten aanzien van kop-
penslijtage en verlies (door
verpoederen) van de magne
tische laag.
Dure metaalband heeft vol
gens het consumentenblad al
leen zin voor mensen die met
goede recorders en hoog
waardige randapparatuur
zelf 'live' opnamen maken.
Roséwljnen, enige jaren geleden sterk favoriet bij het Neder
landse publiek, raken helemaal uit. Ze vormen nog maar 9
procent van de wijnverkoop. Witte (veelal Duitse) wijn is
daarentegen sterk in opkomst, en het marktaandeel daarvan
kwam vorig jaar in de grote steden op 38 procent en elders m
het land nog hoger. Rode wijn is hier favoriet, thans is in de
steden 53 proeent van alle wijn die men drinkt rood.
Dit blijkt allemaal uit een onderzoek van het Hoofdprodukt-
schap Akkerbouwprodukten, dat ook nog vaststelde dat twee
op de drie Nederlandse huishoudens regelmatig wijn kopen.
De2e wijndrinkers kochten in 1982 gemiddeld 22 flessen. Dat
is twee meer dan het jaar ervoor. Rutm 65 procent van de
wijn koopt men bij supermarkten en levensmiddelenzaken.
Een kwart van klanten haalt in één keer drie flessen van de
zelfde wijn in huis.
Caballero zonder filter is in
ons land al jaren de meest
gerookte sigaret. Het
marktaandeel ervan is ech
ter in dalende lijn, zo meldt
het detailhandelsvakblad
Levensmiddelenmarkt. Ca
ballero heeft 15,5 procent
van de hele sigarettenver-
koop. In het oosten en zui-
dern van het land roken ze
dit merk het meest: 19 pro
cent. Nog altijd wordt er
twee keer 2oveel Caballero
gerookt dan de nummer
twee op de verkooplijst, Pe
ter Stuyvesant.
Ook in nieuwe kookboeken, zo-,
als 'Conserveren' van Time-Life,
wordt weer aandacht aan wecken
besteed. In dit geval kan het vei
lig, want er wordt 'zuur' bij ge
bruikt.
„Het wecken van
groente, zoals wor
telen, sperciebonen,
doperwten, snijbo
nen, en van vlees is
niet zonder gevaar
en moet zelfs met
klem worden afge
raden".
Deze waarschuwing
komt, via het Voorlich
tingsbureau voor de Voe
ding, van dr. J. P. Ade-
tna, inspecteur voor de
volksgezondheid. In ge
weckte groente kunnen
botulisme-bacteriën ont
staan. Die zijn zoals be
kend zeer gevaarlijk. Ze
kunnen ernstige verlam-
Eiingen veroorzaken, en
bij veel slachtoffers heeft
de ziekte een dodelijk
verloop.
In de meeste huisgezinnen
Wordt tegenwoordig niet
meer geweckt. Het is een ou
derwetse methode om groen
ten en vlees te conserveren.
Maar door de nostalgïe-trend
beginnen sommige mensen
er weer aan. In bepaalde
winkels zijn weer weckfles
sen te koop, samen met de
weckketels, waarin „de
weck" moet worden verhit.
Zomergroenten van eigen
volkstuin, geweckt voor de
winter: het klinkt zo aardig
en onschuldig.
Er zijn echter wel degelijk ri
sico's, dat wil zeggen met
groenten en vlees.
Fruit wel
De waarschuwing van dr. A-
dema geldt niet voor fruit,
en ook niet voor groenten
waar azijn bij wordt gedaan
voor het maken van 'pickles'.
Dat levert geen enkel gevaar
op. De botulisme-bacterie
groeit namelijk niet in een
zure omgeving. Hoe vreemd
het ook iijkt, fruit heeft van
zichzelf veel 'voedingszuur
en kan daardoor ook veilig
geweckt. Fruit en pickles
kunnen wel door andere bac
teriën bederven, maar dat
merkje vanzelf en het is niet
riskant voor de gezondheid.
Je merkt niets
Het grote gevaar van botu
lisme-bacteriën in weck
flessen met groenten of
vlees is, dat je er zelf niets
van merkt. De groente is
niet bedorven, de kleur Is
nog hetzelfde, de smaak
ook.
Wat er bij het wecken ge
beurt is dit:
De glazen potten met inhoud
worden tot 100 graden verhit,
K
en stoom drijft de lucht er
uit. Als het glas afkoelt con
denseert de stoom. Doordat
er geen lucht meer in de pot
ten is, is de druk in de glas
lager dan erbuiten en drukt
de buitenlucht het deksel
vast. Het doel van dit alles is:
micro-organismen dood ma
ken en ze buiten de weck
flessen houden door een goe
de afsluiting.
Niet eruit
Het verhitten tot 100 graden
is echter niet voldoende om
alle bederf-gevende beestjes
kapot te maken. Er blijven
met name .sporen" achter,
die later tijdens het bewaren
weer doodgewoon tot bacte
rie uitgroeien en de boontjes
of dorperwtjes verknoeien.
In de praktijk valt het wel
mee. De meeste soorten be
derf heb je tijdig in de gaten
doordat het deksel van de pot
loslaat of doordat (helaas) de
groenten zuur zijn geworden.
Maar, zoals gezegd, het grie
zelige is dat je van de botulis
me-bacterie (die Clostridium
botulinum heet) niets merkt.
Ook van deze bacterie kun
nen sporen achterblijven, die
graag groeien in een omge
ving waar geen Jucht is In
een weckfles dus.
Tijdens de groei wordt een
gevaarlijke gifstof gemaakt,
die zich in het lichaam van
de mens aan zenuwuiteinden
vast hecht en ernstige ver
lamming veroorzaakt. Een
slachtoffer kan er uiteinde
lijk aan overlijden.
Volgens dr. Adema sterven
over de hele wereld honder
den mensen aan botulisme,
veroorzaakt door geweckte
levensmiddelen. „Lang niet
altijd wordt de ziekte door
artsen herkend, waardoor
in de officiële ziektecijfers
de ziekte vaak niet wordt
geregistreerd", zegt hij.
Blik veilig
Bij groente in blik bestaat het
risico niet. Bij industriële
verwerking wordt er heel
precies rekening gehouden
met de eisen, en tot hogere
temperaturen verhit.
Thuis krijg je dat niet voor
elkaar, ook niet in de hoge-
druk pan. De enige veilige
manier van conserveren
thuis is diepvriezen, dat
wordt natuurlijk ook het
meest gedaan.
Een TEE-retour vanaf
Den Haag Centraal kost
naar Koblenz ƒ258,60,
naar München 512 en
naar Basel 492,40. Vanaf
Rotterdam Centraal is de
prijs van deze kaartjes res
pectievelijk 239,80;
ƒ493,20 en ƒ473,60. Er zijn
kortingen voor houders
van internationale 65+
kaarten. Ter vergelijking;
een retour 2e klas in de D-
trein naar Koblenz kost
148,80, dik honderd gul
den minder dus.
Consumpties in de TEE-
trein kosten:
Potje koffie of thee 5
Koek vanaf 1.80
Portie ijs 3
Flesje fris 3 of 4
Flesje pils ƒ3,80
Belegd broodje 5,60
Goulashsoep met brood ƒ6
(In de clubwagen is meer
te koop).
Van de luxueuze TEE-trei-
nen, die langs de Rijn diep
naar het zuiden van Duits
land rijden is er nog maar
één overgebleven, de Rhein-
gold. Je moet er vroeg je bed
voor uit, want hij vertrekt "s
morgens om tien voor half
negen uit Utrecht, één keer
per dag.
En zelfs deze enig overgeble
vene heeft het moeilijk, want
er wordt minder en er wordt
goedkoper gereisd. De Spoor
wegen zeggen zelf heel na
drukkelijk: „We hebben last
van de bus. De bussen baren
ons zorgen. Wij zien ons
marktaandeel afkalven. De
busmarkt biedt zeer lage prij
zen en minder comfort. Er is
publiek dat dat wil".
Wat moeten ze dus doen, om
de TEE Rheingold te hand
haven? Nog minder bedie
ning en nog meer plastic be
kertjes voor de koffie?
Dat is precies wat er niet ge
beurt.
In de Rheingold (alleen eer
ste klas, zoals alle TEE's) pro
beren 2e de ouderwetse luxe
weer op te poetsen. Beter,
aardiger en keuriger perso
neel. Men komt vragen wat
je wilt hebben. Koffie niet
meer uit bekertjes, maar uit
echt servies van dik, stevig
porselein.
Je gelooft je ogen niet. Je
krijgt een potje koffie, goed
voor twee kopjes.
In Duitsland wordt er boven-'
dien nog een zogeheten
„clubwagen" aangekoppeld,
dat is een bar met zitjes en
met vermaak.
Vlaggeschip
Het zijn vooral de Duitse
Spoorwegen die geloven dat
dat werkt. Kan er niet een
tweede klas wagon mee, zo
dat ook minder bedeelden
van porselein en clubamuse
ment kunnen genieten?
Bij zo'n vraag kijkt de Bun-
desbahn slechts verbaasd.
Ongegeneerd zeggen ze: „De
Rheingold moet exclusief zijn
en blijven. Dit is het beste
wat we te bieden hebben.
Ons vlaggeschip".
Je moet er dus flink geld
voor neertellen. Als je dat
De clubwagen met zitjes en bar.
hebt (en het er voor over
hebt), krijg je waar voor je
geld.
De Rheingold is niet te ver
gelijken met bijvoorbeeld de
gewone D-trein, die er vol
gens onze eigen ervaring een
paar jaar geleden nog de hele
dag over deed om m Basel te
recht te komen. Hei restaura
tierijtuig onvindbaar ver. Op
het koffiewagentje alleen
koffie-Hag voorradig. Een
onaangename reis.
Half vier
De vernieuwde Rheingold is
's middags om half vier al m
Basel. Het stuk dat naar
Munchen gaat arriveert daar
om zes uur. Het maakt spe
ciaal voor de toerist een om
weg van drie kwartier door
het romantische Neckardal.
Koblenz zou je zelfs m één
dag uit en thuis kunnen
doen. Om kwart over vier 's
middags komt er weer een
TEE richting Nederland
langs. Je hebt dus een paar
uur om langs de Rijn te wan
delen of om een van de be
roemde kastelen in de buurt
(Stol zen fels schijnt heel fraai
te zijn) te bekijken.
Wie onderweg bedenkt dat
hij toch liever een nachtje
blijft, kan de stewardess in
de trein een kamer laten re
serveren. Ze belt van uit de
trein op, voor Koblenz naar
hotel Hóhmann op het sta
tionsplein.
Hotel en trein hebben een
aanbieding: een tweeper
soonskamer voor DM 81 per
persoon per nacht. Een koop
je? Nee, natuurlijk niet, maar
als je op een vlaggeschip
reist, dan stoppen ze je niet
m een armetierig kamertje.
Waar in Irein
Nog een paar punten om re
kening mee te houden:
Bij het reserveren moet je
opgeven waar je in de trein
wilt zitten: in 'n coupé met
z'n zessen, of in een lang rij
tuig met vliegtuigstoelen,
Er zitten aan deze trein
ook doorgaande rijtuigen
naar Zwitserland, naar Brig
(Rhönedal) en naar Chiasso
(Italiaanse grens).
De Rheingold begint zijn
reis in Amsterdam. Reizigers
uit Den Haag en Rotterdam
moeten dus eerst naar
Utrecht met een Intercity. Er
is maar een paar minuten
overstaptijd. Als een van de
treinen een beetje vertraging
heeft heb je misschien het
nakijken. Volgens de NS
wordt er wel gewacht. Zelf
zouden we de gok niet ne
men.
Zelfs op een vlaggeschip
gaat er wel eens iets mis. In
ons geval had op de terugweg
het stuk TEE uit Munehen
het deel uit Basel gemist. De
clubwagen reed met het
Mtinchendeel mee, het res
taurant met de Basel-trein.
De ene groep reizigers kan
dus niet dineren, en de ande
re mist de gulle gaven van de
VVV, die het amusement in
de clubwagen verzorgt.
Ben je een kniesoor als je
daar op let? In een exclusieve
trein verwacht je geen exclu
sieve fouten.
