'Pief de Postduif9 gaf niet om
luxe, maar wel om paarden
^Vorstelijke merkwaardigheden
Op de
film in
de eeuwig
zingende
bossen
Indiase
zanger in
Rotterdam
Lord
Rij veiligheidsrecord
mm.
mmtsMz
Vrijwel lege stal en werkloze trainer na mogelijke fraude
En maar lachen
Redactie:
Joke Korving
Rotterdams Nieuwsblad
zaterdag
23 juk 1983 i
Koningin Alexandra van
Groot-Brittan n ië was een
eeuwige laatkomer. De
vorstin, die van 1844 tot
1925 leefde, presteerde het
zelfs om op haar eigen hu
welijk tien minuten na het
vastgestelde tijdstip te ver
schijnen.
Onze koning Willem II
(1845-1913) had ook al een
merkwaardige gewoonte. Hij
schudde hooggeplaatsen zó
lang de hand dat ze er naar
van werden.
De Zweedse historicus Lars
Elgklou heeft een boekje
open gedaan over vorsten en
vorstenhuizen. In de afgelo
pen jaren verzamelde de
Zweed kleine en grote ge
beurtenissen die zich hebben
afgespeeld rondom konings
huizen. Het boek 'Vorstelij
ke Merkwaardigheden' is
daarvan het resultaat. Het
boek is speciaal bewerkt
voor Nederland en België.
Elgklou onthult onder meer
dat sultan van Marokko Mu
lei Abdul Aziz (1878-1943)
een eigen miniatuurspoorlijn
bezat. Het baanvak had een
lengte van ongeveer vijf ki
lometer. De twaalf pk loco
motief kon alle wagonnetjes
van de sultan trekken. De
vorst liet daarin vaak zijn
hele harem plaatsnemen.
In zijn boek wijdt Elgklou
Mulei
-'"s Abdul
Aziz
ook een hoofdstuk aan licha
melijke afwijkingen van
vorstelijke personen. Zo had
Anna Boleyn (1507-1536),
koningin van Engeland zes
vingers aan haar ene hand
en Leopold I (1640-1705),
Duits-Rooms keizer had een
'sterk vooruitstekende on
derlip'.
Onder het kopje 'Gezegd
over' noteerde de Zweed uit
spraken over koninklijke
personen. Ook die bekende
van Winston Churchill die
hij tijdens de Tweede We
reldoorlog over koningin
Wilhelmina deed. „Zij is de
enige kerel in de Nederland
se regering. Alle anderen
zijn ouwe wijven", zo sprak
de Engelse premier.
'Vorstelijke Merkwaardig
heden'. uitgeverij Lui-
tingh(.37,50
Amitabh Bachchan
De Indiase zanger Amitabh
Bachchan treedt zondag
middag in de Rotterdamse
Ahoy op. Het is de eerste
keer dat de zanger en film
ster, die kort geleden in
Engeland voor uitverkoch
te zalen heeft gestaan, naar
Nederland komt.
Bachchan maakte zijn eer
ste film in 1969. Geschat
wordt dat iedere film die
hij heeft gemaakt door zo'n
veertig miljoen mensen is
gezien.
De Indiër zou al twee jaar
geleden naar Nederland
komen, maar door een on
geluk tijdens het maken
van een film moest de
show toen worden afgelast.
Wel of niet naar Zweden.
Over die vraag heeft de fa
milie Dooms uit Noordwij-
kerhout lang en breed ge
discussieerd.
Het gezin kreeg een tijdje
geleden een hoofdrol aange
boden in een Zweedse pro-
motiefiim, die de komende
weken in het hoge noorden
wordt opgenomen. Op
drachtgever is het Zweeds
Verkeersbureau in Neder
land.
Nu is Zweden al sinds een
jaar of vier het favoriete va
kantieland van de familie
Doorns, maar uitstapjes ma
ken op de voet gevolgd door
de camera is niet helemaal
dé manier om ontspanning
te zoeken. Toch werd er uit
eindelijk door Elly en Mar
tin Dooms en hun dochters
Liesbeth en Dorine 'ja' ge
zegd tegen het aanbod.
Martin Dooms: „Omdat het
een unieke manier is om
Zweden te bezoeken. Dat
heeft toch wel opgewogen
tegen de nadelen". De hele
filmerij duurt een dag of zes
tien, daarna blijft de familie
nog zo'n twee weken in
Zweden om op eigen houtje
vakantie te vieren.
„We realiseren ons heel
goed dat er in die eerste zes
tien dagen geen sprake is
van een echte vakantie",
zegt Dooms. „Op de meest
waanzinnige momenten zul
len we voor de film dingen
moeten overdoen. Boven
dien zijn we niet de enigen
die meespelen, er zijn ook
anderen die een rol hebben.
Wij zijn nogal individualis
tisch ingesteld, gewend om
het met z'n vieren te bepa
len wat we doen en zullen
De familie Doorns v.l.n.r. Elly, Liesbeth, Martin en Dori
ne.
ons nu aan een groepsproces
moeten onderwerpen",
Het gezin vertrekt dinsdag.
De eerste week is er een
trektocht door Zweden,
waarin allerlei bezienswaar
digheden worden bezocht.
Daarna wordt er een week
lang gekanood in Lapland.
En daar wil het gezin Dooms
al lange tijd naar toe. „Het is
een van onze grote wensen",
stelt de familie unaniem
vast.
Doorns: „Nu is niemand van
ons bedreven in het kanoen.
Alleen Elly en Liesbeth
kunnen een beetje peddelen.
Maar dat is de bedoeling van
de film ook niet. Het wordt
een documentaire die laat
zien hoe het Nederlanders in
Zweden vergaat. Dat men
sen, die tot nu toe naar bij
voorbeeld Frankrijk gingen,
ook in Zweden aan hun
trekken kunnen komen".
Hun eerste Zweedse reis
maakten ze in 1979. Een
rondrit per caravan die het
jaar daarop nog eens werd
overgedaan. Daarna volgden
er twee fietstochten. Elly
Dooms: „Zweden had voor
ons iets mystieks. De sfeer
van eeuwig zingen de bos
sen. Als je foto's zag van de
omgeving dacht je: zoiets
moois, dit kan niet waar zijn.
Maar toen we er eenmaal
waren bleek het allemaal
echt".
Ook de dochters Liesbeth
(16) en Dorine (15) hebben
hun hart aan Zweden ver
pand, Ze prijzen vooral de
vriendelijkheid en eerlijk
heid van de inwoners.
„Op onze laatste fietstocht
moesten we een paar uur in
Gothenburg doorbrengen,
voordat we met de boot naar
Amsterdam zouden vertrek
ken. We hebben onze fietsen
op een van de drukste pun
ten in het centrum gepar
keerd en met alles erop voor
zo'n vijf uur laten staan. Dat
kan daar nog. Toen we te
rugkwamen, stond alles er
nog precies zoals we het
hadden achtergelaten".
De Britse oud-premier Sir
Harold Wilson mag zich
sinds een paar dagen lord
noemen en heeft een zetel
gekregen in het Hoger
huis. Ook politicus Gerry
Fitt. die West-Belfast ver
tegenwoordigt in het La
gerhuis, is deze eer te
beurt gevallen tijdens een
speciale 'lintjesregen' ter
gelegenheid van de ont
binding van het Engelse
parlement.
In totaal zijn er zeventien
politici onderscheiden: ne
gentien socialistische, ze
ven conservatieve en een
liberale. De lijst werd sa
mengesteld door premier
Margaret Thatcher in
overleg met de leider van
de Labouroppositie, Mi
chael Foot, en de liberale
leider David Steel.
Harold Wilson is twee
keer eerste minister ge
weest: van 1963 tot 1970 en
van 1974 tot 1976. Van
1970 tot 1974 was hij leider
van de socialistische oppo
sitie in het Lagerhuis.
Lord Wilson
De Oostenrijkse onderofficier Walter Hauser heeft een rij-
veiligheidsrecord gevestigd. Hij heeft er in militaire en par
ticuliere auto's 750.000 kilometer opzitten, zonder ooit een
aanrijding te hebben veroorzaakt. Aaneengeregen is hij ne
gentien keer de aardbol rond geweest.
Tot de wagens die de 45-jarige Hauser bestuurt, behoren au
tobussen van de landmacht (ongeveer 300.000 kilometer) en
zijn eigen auto's (150.000). De Oostenrijkse automobielclub
en het opperbevel van het leger hebben Hauser gelukge
wenst.
Nog maar amper veertien
dagen geleden is het, dat
een flink aantal in de
paardesport werkende joc
keys, trainers en staljon
gens van Piet B., de 36-ja-
rige van fraude verdachte
administrateur, het galge
maal genoten.
Dat was in België, waar een
van zijn renpaarden die mid
dag in de koers had gelopen.
En of Piet nu ja of nee in de
prijzen viel, hij was altijd goed
voor het betalen van de nota.
De nogal sjofel uitziende Ple-
ter was altijd bijzonder gul en
hij draaide er zijn hand niet
voor om welke rekening dan
ook op zich te nemen. Omdat
het overgrote deel van de
mensen in de paardesport
maar amper aan een minimaal
loontje komen, had Piet al
vlug een groot aantal vrienden
gemaakt op Duindigt.
Het verhaal over 'Piet de Post
duif' is inmiddels genoegzaam
bekend. Met boerenslimheid
had hij zich onmisbaar weten
te maken bij een stichting, die
zich bezighield met het gehan
dicapte kind. Hij had het zelfs
zo ver weten te brengen, dat
hij en hij alleen de boekhou
ding voor de stichting in orde
hield. Hij voelde zich daar uit
stekend thuis, zo zou later blij
ken, maar toen was de stich
ting ruim een miljoen armer
en Piet twintig paarden rijker.
Als groot liefhebber van de
duivesport opereerde Piet in
de paardesportwereld onder de
naam 'Stal de Postduif', al was
Stal de Ekster misschien heel
wat toepasselijker geweest. De
erfenis die hij heeft achterge
laten: een ontredderd Stich
tingsbestuur, waar men nog
verbijsterd de boeken aan het
napluizen is, en op het Wasse
naarse Duindigt een pas voor
zichzelf gestarte trainer, die
van de ene op de andere dag
ïo goed als brodeloos is gewor
den,
'Tikje maken'
Toch is de desillusie in paar-
desporikringen eigenlijk niet
eens zo groot. Natuurlijk, trai
ner Johnnie Smith is een goe
de klant kwijt geraakt, en ook
de nog steeds illegale bookma
kers op de renbaan zullen het
best in hun portemonnee voe
len dat Pieter op bezoek is bij
justitie. Want dat het niet he
lemaal klopte met de status
van Piet. daar waren de me
ningen niet eens over ver
deeld. De vraag waar al dat
geld vandaan kwam, deed hij
af met: „Och, ik wil nog wel
eens een tikje maken met de
postduiven, want neem van
ttnj aan dat daar een beste bo-
terham mee te verdienen is".
Maandagmiddag kwam er een
einde aan het sprookje van
Stal de Postduif' en werden
bij de 28-jarige Johnnie Smith
5,'M.
Johnnie
Smith en
tlibeth met
het paard
Wallyfred.
Dit paard
van De
Postduif
wordt nog
niet geveild,
omdat het
niet in de
wagen wilde
toen de stal
door de
instanties
werd
leeggehaald
Johnn e
heeft nu toe
stemming
gevraagd of
Wallyfred
zondag toch
mag starten
op Duindigt.
de paarden van Piet door de
bevoegde instanties wegge
haald. Trainer Smith zelf was
op dat moment in Engeland
voor de aankoop van een
tweejarig renpaard. Hij werd
de andere dag pas met de cha
os geconfronteerd. „Je schrikt
je wezenloos als je terugkomt
en de paarden waar je al
maanden mee bezig bent. zijn
plotseling weg", aldus Smith,
die het eigenlijk nog maar
nauwelijks kan geloven.
„Ik kan me gewoon niet voor
stellen dat die man dat alle-
door Wil ledema
maal heeft gedaan, want neem
van mij aan dat Piet een heel
aardige vent is. Hoe hij in de
paardesport is terechtgeko
men, weet ik eigenlijk niet,
maar ik werkte nog bij entrai-
nement Wolffers, toen Piet op
een goede dag binnenstapte. In
no-time had hij een stuk of
wat paarden aan zijn been. Ik
was bij Wolffers eerste jockey
en reed dus automatisch zijn
paarden".
„Inmiddels was ik bezig mijn
trainersdiploma te halen, om
dat ik na veertien jaar in loon
dienst te zijn geweest het wel
eens voor mezelf wilde probe
ren, In die tijd ook hadden
Hans Wolffers en ik wat one
nigheid en 20 hakten wij, mijn
verloofde Elïbeth de Brauw en
ik, de knoop door en begonnen
in februari van dit jaar voor
onszelf".
„Nu liggen de eigenaren niet
voor het opscheppen en je
kunt je indenken dat ik dolge
lukkig was toen ik Piet op be
zoek kreeg, die me vertelde
dat hij de paarden bij Wolffers
weghaalde en ze bij mij zou
neerzetten. En dat waren in
eens vier volbloeds en zeker
niet de allerslechtste die in
Nederland rondliepen. Daar
was bij voorbeeld Big Trouble
bij, een paard waar Piet 80.000
gulden voor had betaald op
een verkoping op New Market
in Engeland en met dat paard
dachten ze alles te winnen wal
er maar te winnen viel".
„Kijk, als je zo'n paard op stal
krijgt als beginnend trainer,
moet je alleen maar dankbaar
zijn. Ook Marmorera was na
tuurlijk geen verkeerde, ter
wijl Wallyfred en Orange Sor
bet eveneens beste geldverdie-
ners waren. Daar kwam nog
bij dat hij mij bij hem op de
loonlijst heeft gezet en ik dus
volledig bij hem in dienst was.
Je begrijpt dus hoe ik me voel
de toen ik dinsdagochtend
thuiskwam".
Misselijk
„Plotseling ben je alles kwijt,
de stallen zijn leeg, het werk
aan de paarden waar je maan
denlang mee bezig bent ge
weest, is te niet gedaan en
daar sta je dan. Vooral die
koppen de andere dag in de
nieuwsmedia hebben mij erg
veel pijn gedaan, temeer om
dat ik Piet nog steeds een ver
domd aardige vent vind. Be
grijp me goed, wat hij heeft
gedaan is natuurlijk nooit goed
te praten, maar ik blijf het
misselijk vinden hoe ze op
Duindigt nu over hem praten.
Zeker de helft van de mensen
die hier werken, heeft met
volle teugen van hem geprofi
teerd. maar nu weten ze plot
seling allemaal dat Pietje een
oplichter was".
„Gek hè, de man gaf niets om
luxe, een auto interesseerde
hem niet en hij vond het heel
gewoon om weken in hetzelf
de pak rond te lopen. Zo lang
hij bij mij aan stal staat, heb ik
nog nooit een dag op mijn cen
ten hoeven wachten. Nu
vraagt plotseling iedereen aan
mij of ik het niet ai die tijd al
heb vermoed dat er iets scheef
zat bij De Postduif, maar
Duindigt heeft meer grote ei
genaren en niemand vraagt
zich af waar die centen van
daan komen".
„Veertien jaar verdien ik op
een eerlijke manier in de paar
desport mijn brood en ik heb
vooral de laatste maanden ver
schrikkelijk hard gewerkt. En
wat waren we niet blij dat de
paarden het eindelijk eens gin
gen doen. En dan dit! Ik was
nu pas op gang met de paar
den. want de voorbereiding is
moordend en de concurrentie
evenredig. Die concurrentie
zal de komende maanden wei
nig last hebben van stal Smith.
Niet omdat ik bij de pakken ga
neerzetten, want Elibeth en ik
hebben alles op een rijtje ge
zet, we zijn nog jong en we
houden gewoon zielsveel van
ons vak waar we heel serieus
mee bezig zijn. Wellicht ook
komen er straks, als de paar
den van De Postduif worden
geveild, nog één of twee op
stal terug en reken er op dat
we dan een feestje bouwen".
Fred Racké
Uit sommige o zo fijn gesti
leerde en zo heerlijk weg
lezende publicaties over de
Tour zou kunnen blijken
dat zich daar in Frankrijk
een kara vaan voortbe
weegt, bestaande uit sport
lui, volgestopt met uiterst
verderfelijke stoffen en
on verk wikkel ijke ideeën
zoals het afzweren van het
socialisme), zeer louche za
kenlieden die het in hun
in-gem ene breinen hebben
laten opkomen fietsers re
clame voor hun produkten
te laten maken) en kwa
kende clowns die de
mensheid vergeefs probe
ren wijs te maken dat het
niet meevalt om in de
brandende zon per fiets
een berg te beklimmen).
In de ogen van die gelukkig
zeer relativerende en daar
om zo bewonderenswaardig
van dit onterecht bejubelde,
want voze spektakel van
Goddet en Lévitan afstand
nemende scribenten, zou,
denk ik, de ronde van Fran-
kijk verboden moeten wor
den, of op z'n minst ver
plaatst naar het achtertuintje
van de kosterij van een
goed-Hollands hervormde
kerk.
En nu u in die stukjes een
paar emmers sarcasme over
u hebt uitgestort gekregen, is
het niet eenvoudig meer om
aan de vooravond van de fi
nale op de Champs Ely sees
nog even gewoon over de
Tour te praten als over een
wielerwedstrijd, die miljoe
nen in z'n ban heeft gehou
den en die dan ook door die
zelfde fans misschien wel
heel aardig is bevonden.
Maar misschien hebt u tus
sen de beschrijvingen door
van archaïsche zielepoten
als Goddet en Lévitan, on
verbiddelijke boeven als
Post en zijn collegae-ploeg-
leiders, ouderwetse idioten
als Wim van Est, en de spui
ters en slikkers van het he
dendaagse peloton, alsmede
de beroepsgedeformeerde
verslaggevers die hen sinds
jaar en dag omringen, mis
schien hebi u tussen die be
schrijvingen door nog iets
teruggevonden van een ver
slag van een fiets wedstrijd,
die verdraaid aardig is ge
weest. En Jaarom waard om
ook nog voor de éónonze-
ven tigs te keer te worden ge
organiseerd.
Misschien hebt u zich, na le
zing van wat al de idioten en
halfzachten van de gindse
karavaan weer verkeerd
hadden gedaan of nagelaten,
ook nog even over het alge
meen klassement gebogen
om te zien wie er nu weer
een paar uur fietsen over de
smeltende wegen met enig
succes had bekroond.
Ik bedoel: de Tour is er na
tuurlijk eerst en vooral om
met zich te Ja ten spotten
door auteurs die stijf staan
van ethiek en moraal, maar
af en toe neemt er wel eens
een fietsertje aan deel dat
juist en vooral vanwege zijn
sportieve prestaties de pen
nen en monden in beweging
kan brengen en er op die
manier weer borg voor staat
dat sommige mensen zich
niet tot schuim bekkens toe
opwinden over het feit dat
een oud-premier komt kij
ken (en publieiteil oogsten),
maar gewoon zeggen dat die
Tour een mooi glitter-circus
is, waarin warempel ook nog
wel hel één en ander op at
letisch gebied te bewonderen
valt.
Daarom is het aardig om nog
even f releveren dat zo'n
Peter Winnen zich toch ken
nelijk heeft vertild aan de
zwaarte van de ronde, ofte
wel, dat zijn voorbereidin
gen achteraf niet voldoende
blijken te zijn geweest om
alle dagen voorin te koersen
(en dat moet een Tourwin
naar).
Daarom is het leuk om nog
even Hinault te prijzen voor
zijn afwezigheid, want dat
heeft de wielerwereld de
doorbraak van die heerlijke
knokker Laurent Fignon op
geleverd, plus de voor alle
kopmannen knagende onze
kerheid over maarschalks
staven in de ransels van al
hun knechten en de daar uit
volgende verplichting om
zichzelf bij voortduring te
blijven bewijzen. j
En daarom is het óók leuk j
om, alvorens iedereen weer
geprest wordt tot schaterla
chen om dat idiote gedoe
rond die kerels met die fiet
sen met een krom stuur, nog
even de winnaar van de
Tour 1985 te noemen: Ge
rard Veldscholten.
