[SPORT
van
n veel
ifboekje leren'
Van der Leist
is een idealist
'Het eten is prima en de
bezorgers zijn op tijd'
STEENDIJKER WOUDSTRA: GEEN OPROERKRAAIER
Matige generale SVV
SPORTAGENDA
ê'Randbewoners
•vallen tussen
:wal en schip'
Museum neemt
iaeel aan
kerkepad
NCRV
Hamstring
Asfalt voor
Hoofdstraat
Amerikaanse
in Havenkerk
Warme hap aan huis in Maasland
Excelsior M.Sparta gestaakt
raedio deze mi
-meente ook h«
aanpakken.
Op 18 augustus
met liet herstel
Rotterdams Nieuwsblad
woensdag
12 augustus 1987
RW
cMaassluis „Het gaat niet
;;goed met de bodemverontrei-
;nigng in Nederland". Harm
SWoudstra, de voorzitter van
Cde commissie bodemonder
zoek Steendijkpolder, zegt het
Ronduit. Hij was het die enke
le weken geleden het boekje
^Gezondheidsrisico's bij
.-bodemverontreiniging' in
ontvangst nam.
Dat boekje is een handleiding,
waarin staat welke risico's be
woners van gif wij ken lopen.
Hoe beoordeel je de effecten
op de gezondheid, wordt erin
verteld.
Harm Woudstra houdt zich inten
sief bezig met de problematiek
van de bodemverontreining. Als
voorzitter van de commissie bo
demonderzoek is hij direct be
trokken bij het zoeken naar oplos
singen in de verontreinigde
Steendijkpolder. ,3ij bodemver
ontreiniging is het gezegde van
toepassing: hoe meer je in een
mesthoop roert, des te meer gaat
het stinken. Het kost bewonersor
ganisaties doorgaans veel moeite
om bestuurlijke aandacht te krij
gen voor hen, die gedwongen zijn
op verontreinigde grond te wo
nen".
Woudstra ziet ook de neveneffec
ten: „Bepaalde woonwijken ver
pauperen sneL Leegstand als ge-
volg van de angst om in. een gif-
„wijk te blijven wonen. Eigen wo-
rüngbezit daalt van de ene op de
andere dag in waarde. Niet de
bodemverontreiniging wordt dan
als boosdoener van het prijsda-
lend effect aangemerkt, maar de
hoge rentestand bij aankoop en
het slechter worden van de eco
nomie. En gemakshalve wordt
dan door de bestuurlijke en amb
telijke beslissers de verontreini
gingssituatie naar de achtergrond
geduwd".
De voorzitter van de commissie
bodemonderzoek weet dat het in
tal van plaatsen op die manier
toegaat „Het teruglopend woon
genot treft alle bewoners die ge
dwongen worden op gif te wonen,
zowel eigenaren als huurders en
niet te vergeten de randbewo-
ners. Deze laatste groep valt door
gaans tussen wal en schip, terwijl
ook hun woningen de smet van
de verontreiniging dragen".
De interimwet bodemsanering,
snel in de Kamer aangenomen na
de affaire-Lekkerkerk, werkt
volgens Harm Woudstra niet
„Een stuk onmacht en een toon
beeld van de gelegenheidswetge
ving. Het zal nog veel tijd en ener
gie kosten om bestuurlijk en amb
telijk Nederland te overtuigen,
dat hierin verandering dient te
komen. En dan is het een trieste
zaak voor ingestelde en meeden
kende bewonersorganisaties, die
al snel met het etiket oproerkraai
er worden gestigmatiseerd".
Een oplossing voor het probleem
ligt voorlopig niet in het ver
schiet Woudstra, bitter. „Heel
vaak staat vast dat in Nederland
op grote schaal met ons milieu is
gerommeld. Het schijnt velen in
ons land moeilijk af te gaan om
dit ruiterlijk te erkennen, terwijl
juist hier het begin ligt van de op-
Al jaren strijden de bewoners,
individueel of in actievergaderin
gen, voor goede maatregelen te
gen de vervuilde grond.
lossing. Niet door met het. be
schuldigende vingertje te kijken
naar het verleden, maar met
voortvarendheid en creativiteit
oplossingen te bewerkstelligen
voor het heden. En dat mag van
hen, die in ons land tot politiek en
wetgevend bestuur zijn geroepen,
worden verwacht".
Overheid
Vooral het optreden van de over
heid schiet de bewoners van een
gifwïjk vaak in het verkeerde
keelgat „In vele gevallen is spra
ke van een regentenmentaliteit,
die meer kwaad dan goed doet
Ook bij de voorlichting rondom
de gezondheidsrisico's kunnen
grote vraagtekens worden gezet
Dat geldt zeker voor het taalge
bruik en het zich bij voorbaat niet
willen branden aan koud water".
Woudstra is dan ook blij met het
door Eeo Matser en Ferdi Hen
driks geschreven boekje over de
gezondheidsrisico's. „Een hand
leiding in klare taal", maakt
Woudstra duidelijk. De actieve
wijkbewoner van de Steendijk
polder maakt duidelijk, dat vooral
medische wetenschappers iets
kunnen leren van de uitgave:
„Juist medische wetenschappers
doen braaf mee aan het bagatelli
seren van mogelijk vermeende
klachten, die bij bodemverontrei
niging worden gesignaleerd. Een
slechte zaak, die het vertrouwen
in de medische stand schaadt Je
ziet ook het verschijnsel, dat be
stuurders en ambtenaren maar al
te graag eigen interpretaties ge
ven aan de uitkomsten van on
derzoeken. Zij begrijpen nauwe
lijks dat hiermee niemand is ge
diend. Het versterkt alleen maar
het wantrouwen".
Bewoners, die door het wonen op
het gif in de problemen zijn geko
men, moeten hard en lang vech
ten voor hun zaak. ,Het is", zegt
Woudstra, „niet vol te houden en
zelfs onfatsoenlijk dat burgers
moeten opdraaien voor vermo
gensschade bij bodemverontreini
ging en hierover zelfs moeten
procederen in uiterst lange proce
dures. Dat zou in Nederland niet
mogen plaatsvinden. Ook het ont
breken van een wettelijke mobili
teitsregeling, waardoor bewoners
in gifwijken alleen met groot gel
delijk verlies hun eigendomswo
ning, veelal zwaar hypothecair
belast, kunnen verkopen, is een
slechte zaak. Het belemmert de
individuele bewegingsvrijheid en
geeft het gevoel gevangene te zijn
van de eigen woonomgeving".
door RIK BAKKER
I Is het u ook opgevallen? De
hamstring is niet meer. Of lie
ver, de blessure aan de kniepees
I is geruisloos verdwenen.
I Hij is er natuurlijk nog wel, die
kniepees. En hij raakt ook nog
wel eens in het ongerede. De
blessuregoli die echter ontstond
met het besef dat een simpele
kniepees en een hamstring één
en hetzelfde lichaamsdeel zijn, is
wat geluwd.
Als hamstring is zo'n kniepees
dan ook oneindig veel interes
santer. Kun je je als gewone Ne
derlandse sporter iets mooiers
wensen dan een hamstring die
niet in orde is?
Wie er ach ter kwam dat het tot-
dan toe oerdegelijke, schier on-
vershjtbare verbindingsstukje
tussen knie en dij-, kuit- of
I scheenbeen als hamstring een
ongekende publicitaire waardn
bezat, verdient een standbeeld
(of statue?) in Madame Tus-
saud's.
Vanzelfsprekend raakte de
kniepees voor het eerst als ham
string onklaar in de voetbalwe
reld. De voetballer is nu een
maal wat trendgevoeliger dan
zijn collega-sporters.
Het begrip had even wat tijd no
dig om te beklijven. Want zeg nu
zelf, er moet even gedacht wor
den voor zo'n hamstring precies
is gelokaliseerd in het lichaam.
Maar toen dat eenmaal was ge
beurd, kwam de blessuregolf
ook goed op gang. Wilde je als
sporter een beetje meetellen
dan moest er toch minstens iets
met de hamstring aan de hand
zijn of gewéést zijn.
En opeens is het dan voorbij. Het
nieuwtje is eraf, de blessurege
voeligheid dus over.
Het doet altijd denken aan dok
toren en fysiotherapeuten. Ech
te topsporters zijn in die kasten
met een lampje te zoeken. Dat
komt omdat zij als geen ander
weten, wat er allemaal kapot
kan gaan bij welke bewegingen.
- Zo was het in het groot met de
hamstring. Toen Nederland met
behulp van het woordenboek
eenmaal had ontdekt waar hij
zat en waarvoor hij diende,
raakte men massaal allergisch
voordepees.
Gelukkig is het overgewaaid.
Onlangs was het EK-boksen in
Italië. Vreemd dat nog niemand
op het idee kwam om de kwets-
baarheid van de neusvleugels
van een bokser eens te analyse
ren.
Nostril klinkt toch lekker? Min
stens zo interessant als ham
string. En het is nieuw. Een
beetje bokser hoort last te heb
ben van de nostrils tegenwoor-
dig. Of zouden de mannen in de
ring minder trendgevoelig zijn
dan de gemiddelde voetballer7
Dan nóg blijft een pijnlijke no
stril een ontdekking.
Dus heren voetballersogen
dicht en neus vooruit. Studio
Sport en Voetbal International
gillen om de aankondiging van
de eerste serieuze nostril blessu
re.
Schiedam Na AVRO's Ont
dek je Plekje gaat ook de NCRV
enkele charmante kanten van
Schiedam belichten. Dat gebeurt
m het radio- en tv-programma
Kerkepad dat respectievelijk op
28 en 30 augustus op Radio 1
(14.00 uur) en Nederland 1 (19.45
uur) wordt uitgezonden. Voet
gangers kunnen de Kerkepad-
route, die door de binnenstad
voert, volgen op 5 en 12 septem
ber.
Ook het Stedelijk Museum
neemt deel aan de activiteiten
rond Kerkepad. Clara Stroman,
waarnemend directeur van het
Stedelijk Museum: „Ook wij zijn
in het bezit van een kapel. In de
aula van het museum zullen
daarom enkele Schiedamse
kunstenaars hun werk op die za
terdagen verkopen. Natuurlijk
is er dan geen plaats voor grote
olieverf doeken van bijvoorbeeld
Marjo van Soest Vooral kleine
re werken worden te koop aan
geboden".
Ook de historische vereniging
zal in de aula van het museum
met een tentoonstelling te vin
den zijn.
Schiedam r De Hoofdstraat
krijgt een grondige facelift. Het
"^projectteam voor de stadsver
nieuwing ïn Sehïedam-Zuïd
werkt aan een verbeterplan
voor de huizen in de straat, en
maand wil de ge-
het wegdek gaan
Op 18 augustus wordt begonnen
met het herstel van de straat, die
bekend is om zijn door het
vrachtverkeer veroorzaakte
Icuilen en putten. Om te voorko
men dat de Hoofdstraat in de
toekomst weer een hobbelige
bindemisbaan wordt, stort de
gemeente eerst een funderings
laag. Daarna wordt het asfalt
aangebracht. Dat werk begin t op
'14 september.
Het verkeer wordt tijdens de op
knapbeurt omgeleid via de Bui
tenhavenweg en een route door
de Gorzen, langs de Stadhou
derslaan en de Rozenbuxgse-
straat
.Schiedam De vaste predikan
ten van Johan Maasbaeh in
Schiedam, E. Holder en Hens
,>an Reenen, worden vrijdag 21
augustus eens afgewisseld door
.een Amerikaanse, Betty Taps-
i bott' In bet evangelisatiecen-
ïrumaan de Lange Haven be-
-,gint de dienst ook een half uurtje
^eerder"dan gebruikelijk, en wel
:óm half acht 's avonds.
Het echtpaar Dijkshoorn zet de maaltijden In de auto, klaar om rondgebracht te worden.
Maasland Eén warme hap
per dag, die kan iedereen toch
fabriceren? Tenslotte staan
ook mannen regelmatig aan
het fornuis om de piepers
achttien minuten te laten ko
ken en.het draadjesvlees een
paar uur te laten sudderen
Maar dat zelf klaar maken
van het dagelijkse warme eten
is niet voor iedereen wegge
legd. Oudere mensen bijvoor
beeld kunnen er, door wat
voor oorzaak dan ook, moeite
mee hebben. Het schillen van
aardappels lukt niet best als je
reuma hebt
Om zulke ongemakken op te van
gen is,vijftien jaar geleden in
Maasland en Schipluiden een
warme maaltijdvoorziening pp
poten gezet. Dat is gedaan door
welzijnswerkers. En het wordt op
prijs gesteld.
„Het eten is prima en de bezor
gers zijn altijd op tijd", zegt de 87-
jarige N. van der Windt over de
warme hap, die hij vjf dagen per
week krijgt En dat ai sinds 1978.
De warme maaltijdvoorziening
wil oudere mensen helpen om zo
lang mogelijk zelfstandig te blij
ven wonen. Het voedsel is zout
en vetarm en ook met smaak en
diverse diëten wordt rekening ge
houden.
Niet alleen ouderen kunnen ge
bruik maken van deze voorzie
ning. „In principe is het voor le
dereen, mits er maar voor wordt
betaald", vertelt Suze de Jong. Zij
is als coördinator ouderenwerk
voor Schipluiden en Maasland
nauw betrokken bij de maaltijd
voorziening.
.Maar als er geen sprake is van
noodzaak, moet je in Maasland
meer betalen dan mensen die bij
voorbeeld door ziekte niet kun
nen koken. In Schipluiden wordt
dat onderscheid niet gemaakt",
aldus De Jong. „Dat heeft te ma
ken met de verschillende subsi
dieregelingen in de beide ge- achter de maaltijdvoorziening,
meenten". Daarom zijn ook de Vijf dagen per week zijn beide
prijzen voor een maaltijd in de be- echtelieden van half twaalf tot
trokken plaatsen niet hetzelfde; één uur in de weer. Met hun 76
ze variëren van 6 tot/ 8,50. Op jaar zijn ze zo langzamerhand zelf
dit moment laten dertig ouderen krasse oude mensen. „Maar we
dagelijks een warme hap aan huis
bezorgen.
De maaltijd voorziening in deze
regio is vrij uniek in Nederland.
„In de meeste gevallen is een der
gelijke service verbonden aan een
verzorgings- of bejaardenhuis. De
koks daar moeten toch al een
hoop eten maken en produceren
gewoon een beetje extra. Bij ons
wordt het eten door een spéciaal
daarvoor aangestelde kok ge
maakt Dat gebeurt in de keuken
van het dienstencentrum *t Maes-
lant in Maasland. Hij kookt dus
alleen voor ons".
De Maaslandse bezorging wordt
in een soort ploegendienst iedere
dag door een andere vrijwilliger
gedaan. In Schipluiden daarente
gen is het echtpaar Dijkshoorn al
twaalf jaar de drijvende kracht
gaan door zolang onze gezond
heidstoestand het toelaat", belooft
mevrouw Dijkshoorn. „Als we
eens een dagje uit willen, is er een
vervanger. Dus we kunnen best
eens op stap".
Volgens haar is het rondbrengen
van het eten bijzonder dankbaar
werk: „Ik vind het bij voorbeeld
hartstikke leuk, dat iemand mijn
veijaardag weet en me een bloe
metje geeft Of zomaar wat fruit
want dat krijgen we nogal eens
toegestopt Dat is toch leuk?"
,De mensen zijn altijd blij om ons
te zien en willen graag een praatje
maken. Dat kan natuurlijk niet
altijd, want dan worden de overi
ge maaltijden koud en we kun
nen de andere mensen toch moei
lijk een koude maaltijd voorscho
telen".
door HANS VAN HOUDT
Schiedam Waar Theo van der Leist het enthousiasme voor
zijn Schiedamse wielerbaan vandaan haalt, niemand weet het.
Maar vol vuur verdedigt de 36-jarige Schiedammer het bestaan
van de betonnen piste in sportpark Harga. Vol trots wijst hij op
het in de afgelopen vakantie nieuw aangebrachte rijvlak. Het
hobbelige gedeelte van de baan is verdwenen, daardoor is de
piste een stuk beter berijdbaar.
„Zie je wel, dat er van alles
wordt gedaan om de baan
leefbaar te houden", overtuigt
Theo van der Leist zijn toe
hoorder. „Geloof mij, de baan-
sport is niet dood. Integendeel,
"Wij zitten in de lift, langzaam
maar zeker komen wij er bo
ven uit".
Om even later vol vertwijfeling te
verzuchten:„Maar waar blijven
de toprenners toch. Ik wou dat er
wat meer de weg hier naar toe
vonden. Een paar publiekstrek
kers en er zou hier heel wat meer
ambiance zijn. Dan wist ik ook
waarom ik zo veel tijd in de baan-
sport stak. Alleen al voor de
Schiedamse wielerbaan ben ik
drie dagen van de week bezig.
Dat is geen hobby meer, maar
meer een roeping. Ik hoop toch
dat die arbeid zijn revenuën gaat
opbrengen".
Als geen ander weet Theo van
der Leist hoe belangrijk de funk-
tie van een wielerbaan in de regio
is. Niet alleen van uit zijn funtie
bij de wielerbond. Dit jaar volgde
hij bij de KNWU Martin Venix op
als baancoördinator van de sport-
commisssie. Uit hoofde van die
funktie behartigt Theo van der
Leist de belangen van alle zes
(binnenkort zeven, als in Amster
dam Sloten haar poorten weer
opent) wielerbanen in Nederland.
„Zonder chauvinisme", beweert
Theo van der Leist, „kan ik stel
len dat Schiedam landelijk goed
voor de dag komt Na Alkmaar
wordt hier de meeste activiteit
ontplooid. Tegen Alkmaar kunn-
nen wij niet op. Die baan is pas
voor anderhalf miljoen gereno-'
veerd. Een kunststof loopvlak,
bijna geheel overdekt en verlicht,
dat is een toekomstbeeld voor de
Schiedamse wielerbaan waarvan
ik alleen maar kan dromen. Maar
door al die activiteiten op de re
gionale wielerbanen zie je toch ta
lent naar voren komen. Op de on
langs verreden wereldkampioen
schappen in Italië voor junioren
werd de Noord-Hollander Marcel
Beumer eerste in de klassement
wedstrijd en tweede op de achter
volging. Op de Apeldoomse wie
lerbaan zijn er talenten zoals
Frank Portengen en René £ijk-
hof. Hier in Schiedam hebben wij
Mario van Baarle, die pas Neder
lands kampioen achtervolging
werd en zich plaatste voor het ko
mend wereldkampioenschap bij
de amateurs, Jammer dat hij zo
veel in het buitenland rijdt. Want
zou Mario regelmatig hier rijden,
dan zou dat in het toeschouwers
aantal ook schelen".
Ti'.el
Zelf was Theo van der Leist in
zijn tijd een niet zo onverdienste
lijk coureur. Vooral bij de adspri-
ranten en nieuwelingen behaalde
hij veel overwinningen. De
mooiste was zijn Nationale titel
veldrijden. Als amateur behaalde
de Schiedammer op de weg
slechts een overwinning, in Oud-
Karspel. Maar de ere-plaatsten
waren legio.
„Ik kon aardig meesprinten",
blikt Theo van der Leist terug.
„Maar Ik was wel wat roekeloos.
Ik dacht nogal snel dat ik er nog
tussen door kon. Zelfs in gevallen
dat zoiets onmogelijk was. Ik brak
ook liefst vijf maal mijn sleutel
been. Maar ik mag niet klagen. Ik
zat aan het wiel bij Ben Juriaans
toen die in Leidschendam door
een val kwam te overlijden. Lut
tele meters voor die val zwenkte
hij uit naar rechts, ik naar links.
Daardoor bleef ik gespaard, maar
toch denk ik daar wel eens aan".
Ook op de piste kon Theo van der,
leist goed uit de voeten. In 1973
werd hij in Ahoy' met Ger Slot
zelfs kampioen van Nederland
koppelkoers. Met Jan Breur be-,
haalde hij een Tweede plaats en in
een demy-kampioenschap stond
hij eens op het schotje om een de
bronzen medaille in ontvangst te
nemen.
„Dat ik zelf op de baan heb gere
den is een reden om te blijven
vechten voor de Schiedamse wie
lerbaan", motiveert Theo van der
Leist- „Ik heb wel eens gedacht
nu ik coördinator bij de KNWU
ben om hier te stoppen. Maar wat
gebeurt er hier dan. Nee ik blijf
proberen om de Schiedamse wie
lerbaan op poten te krijgen. On-
danls ik veel te horen knjg:„Je
lijkt wel gek, maar wij bewonde
ren je wel".
Schiedam Hoewel SFC nu
niet bepaald de ideale tegenstan
der is om via een fors aantal
doelpunten het zelfvertrouwen
te sterken, zal niemand bij SVV
verwacht hebben dat het Schie
damse 'amateurbroertje' zoveel
tegenstand zou bieden op Harga
gisteravond, 1-0.
Pas in de allerlaatste minuut
wist Edwin van den Wildenberg
eindelijk Ardi Oosterlee op maat
te bedienen. Oosterlee passeerde
de uitblinker van die avond,
SFC-doelman Erik Tanis, maar
of die goal het op dat moment al
danig geschonden zelfvertrou
wen van de tot dan toe goed in
de oefencampagne presterende
Schiedamse eerste divisionist
kon opvijzelen, blijft ernstig de
vraag.
Niet alleen een onpasseerbare
doelman - Tanis is door SFC
'overgenomen' van Excelsior
waar zijn contract niet werd ver
lengd - stond SVV in de weg gis
teravond, ook aanvallend beten
de voor een groot deel van de
Hargabewoners afkomstige
Schiedammers van zich af. Met
name André Oosterwaal kreeg
in de laatste oefenwedstrijd die
er op Harga voor de competitie
start werd gespeeld, een aantal
schitterende kansen om te sco
ren, maar liet ze liggen.
Of NAC zaterdag ook zo vrien
delijk zal zijn, is de vraag. SVV is
in ieder geval gewaarschuwd.
Tipt voor deze rubriek kunt u doorgeven
aan de «porlradaktle van deze krent,
pottbut 110, 3130 AC Vlaardingen. tie
eportredaktie I» overdag telefonisch be
reikbaar onder nummer 010-4345209 en
in de avonduren onder nummer CtO-
4120705.
WOENSDAG 12 AUGUSTUS
Voetbal: 19.00 De HollandlaanAeolus,
19.00 Wesilandla-SFC. 19.30 Fortuna—
DCV, 19.00 MSV71—Swift Boys. 19.00
VDL-zaEgelantier Boys
DONDERDAG 13AUGUSTUS
Voetbal: 18.00 VDS-SVDPW <za), 19.00
REMO-GTB, 19.00 Gouderak-Demos,
19.00 DSS'2S—CION
Vlaardingen Dat zeuren na
een arbitrale beslissing niet al
tijd beperkt blijft tot de competi
tie, bleek gisteravond in het oe
fenduel tussen Excelsior Maas
sluis en de amateurs van Sparta.
Dé Maassluise scheidsrechter
J. J. Poort staakte het duel tussen
de thuisclub en de Rotterdam
mers tien minuten voor tijd bij
de stand 1-1 wegens voortduren
de aanmerkingen op de leiding.
Directe aanleiding voor het ri
goureuze besluit van de leids
man was de strafschop die Ex
celsior kreeg toegekend voor
een handsbal in het Spartaanse
doelgebied. Vanaf de stip kon
Ron van Straten zodoende de
achterstand, die na rust was op
gelopen door een treffer van
f
Zico Rames, nivelleren: 1-1.
VFC hield met behulp van 'spe
cialist' Rob Smaal Zwart Wit '28
in bedwang: 1-1. Na een aubbel-
blanke ruststand opende Rob
van der Veer namens de Rotter
damse tweedeklasser de score.
Rob Smaal schoot tien minuten
voor tijd echter de bal achter zijn
eigen sluitpost, iets waarop hij
dus het patent schijnt te hebben.
Overige uitslagen:
RKWIK—OlympUB Schiedam 3-1: Martin
Blitlerewllk 1-0, Haas de Groot 2-0, Marco
Hoppe 2-1, Martin de Zwart 3-1; Vlaardin
gen—NOC 3-2: Cees Poot 1-0 en 2-0. Jack
Rledljk 3-0.3-1,3-2; Satelliet—Schiedam
1-0: Marcel Zeebregts 1-0; HVOEOS 3-0:
Mark Maalsen 1-0. José Jonkster 2-0, Re
no ld Maaisen 3-0; 070*32—Unicum 1-4;
0-1, 0-2, Arjan Coenradle 1-2, 1-3, 1-4;
DSS*2S—RDM 2-1: John Klein 1-0, Frans
Bouman 2-0,2-1,
