Liesveldviaduct-syndroom
hangt rond 'crematorium'
Agressieve honden belagen
wandelaars Maasboulevard
m
'Wat hebben wij voor afwijking
dat we niet proberen te helpen?'
1/LAAlllNGS ifllllftl
SCHIEDAMSCHE COURANT
NIEUWE WATEBWtS OflUBANT
HET ERFGOED
Van Lier
noemt
Lao Tze
knorrig
'Bewoners
hebben
het voor
't zeggen'
Startblok
wacht op
hittegolf
Cornelis Pons hekelt plannen voor nieuw theater
Niet alleen apathie in Nicaragua verbaast scholieren
Vader
ontvoert
kinderen
Sint Janschool
gaat zingend
't seizoen in
DINSDAG 25 AUGUSTUS 1987
Regionale redactie: Breda .Havenstraat 6, 3131 BC Vlaardingen. Postbus 110, 3130 AG Vlaardingen, Telefoon; 010-4343229, 4352066, 4350557 - sportredactie: 4345209
door CAREL VAN DER VELDEN -
Vlaardingen Cornells
Pons ziet de bui al han-
i gen. De Vlaardingse
1 liedjeszanger, tevens
mede-organisator van de
Salon de Harmonie,
heeft weinig hoop dat de
Stadsgehoorzaal en de
Harmonie voor Vlaar
dingen behouden zullen
blijven. „De Vlaardingse
politieke cultuur is gron
dig verpest en in tijden
van "depressies wil men
nu eenmaal groots bou
wen", aldus de zanger.
lil die filosofie past herstel
.van bestaande voorzieningen,
zoals een Stadsgehoorzaal, nu
eenmaal niet. Kees Pons over
de fenomenen die volgens
hem ten grondslag liggen aan
de sloopwoede in de stad: de
visieloze regentenpolitiek,
het handjeklap achter geslo
ten'deuren, de culturele on
benulligheid en het ongezon
de carrièrisme.
Monumenten
in de'regio:
In deze serie
wijdt het RN
•beurtelings
aandacht aan
oudagebouwen
en aan mensen
met visie op
monumenten-^
zorg.
„De - Vlaardingse regenten
hebben bij voorbaat al beslo
ten dat er een multifunctio
neel centrum moet komen en
dat vind ik een uiterst onde
mocratische manier om met
cultuur om te gaan. Goudri-
aan, de grote lobbyïst, heeft
in Den Haag weer een subsi-
diepotje ontdekt, waaruit
nieuwbouw gedeeltelijk gefi
nancierd kan worden. De
vraag of er vanuit de bevol
king behoefte is aan zo'n cre
matorium is volgens mij-nog
nooit bij hem ■opgekomen.
Het binnenhalen van subsi
dies is het enige wat telt in
Vlaardingen", aldus Pons.
I - c
De bedreigde zaal werd in de
jaren'vijftig door Kavesteijn
tegen de al bestaande Har-
.monie aangebouwd. Het pand
wordt derhalve niet echt tot
het historische belangrijke
erfgoed van de stad gere
kend, terwijl ook de menin
gen over de architectonische
kwaliteiten nogal uiteenlo
pen.
„Ach, je hoort mij de Stads
gehoorzaal echt niet de he-
KeesPOns:
„Putman wil
nog snel even
.zijn stempel op
Vlaardingen
drukken.
mei in prijzen", aldus Pons.
„Maar het is een theater dat
bij de schaal van Vlaardin
gen past. Het is een provinci
aal theater en wat ze ook mo
gen beweren: Vlaardingen is
en blijft nu eenmaal een pro
vincieplaats. In Vlaardingen
bulken ze echter van de pre
tenties. Zo zou het Vlaarding
se theater een streekfunctie
moeten hebben. Een streek
functie? Misschien voor een
paar Maassluizers en Maas-
landers".
Pons ziet xn het door archi
tecten geschreven rapport
over de staat van het gebouv^
genoeg mogelijkheden voor
herstel De Harmonie is vol-
gens het rapport moeilijk te
redden, maar de Stadsge
hoorzaal kan best nog opge
knapt worden. „Waarom het
geheel dan weg zou moeten is
mij een raadsel", aldus Cees
Pons. „Als het schuurtje ach
ter je huis verrot is, ga je toch
ook niet je huis afbreken?"
vraagt Pons zich af.
„Maar ja, het zijn hier nu
eenmaal regenten, die in cul
tureel opzicht Vlaardingen
nooit uit geweest zijn. Hoe ze
bij het Buizengat als nieuwe
theaterlokatie komen?Gou-
drïaan neemt op zijn vakan
tie altijd platenboeken mee.
In één van die boeken heeft
hij gezien dat Sydney een
theater aan het water heeft.
Dat leek hem waarschijnlijk
wel een leuk idee..."
Vlaardingen zit volgens Pons
als gevolg van dit type be
stuurders al sinds mensen
heugenis met de gebakken
peren, „Alles draait hier om
welzijn en vorming. Voor de
kunstenaars zelf is het hier
ondertussen een soort IJsland
geworden. De artotheek gaat
dicht en de Visbank verhu
ren ze voor een habbekrats
aan een bloemenboer.
Kunstenaars moeten doe
lend op het theatercafé van
de Schouwburg ondertus
sen in een snackbar expose
ren".
Vlaardingen is volgens Pons
één van die vele 'kapotverbe-
terde steden'. „Ze doen er al
les aan deze stad van zijn ka
rakter te ontdoen. Wat is er
allemaal niet verdwenen? Als
je een lijst maakt van ge
sloopte panden, zie je dat 2e
ondertussen ontelbaar zijn
geworden".
De bouw van het door Pons
consequent als crematorium
aangeduide nieuwe theater
zal Vlaardingen volgens de
zanger op een 'nieuw Lies
veldviaduct1 tracteren. Een
misser van de eerste orde
dus. „Theun de Bruin, de
verantwoordelijke wethouder
die het monster verzonnen
heeft, woont nu zelf op het
boerenland in een nostalgisch
stulpje. Hetzelfde gaat dade
lijk met Putman gebeuren.
De theaterdirecteur heeft na
melijk al hier en daar sollici
taties lopen. Voordat hij weg
gaat, wd hij nog even snel
zijn stempel op de stad druk
ken", aldus Pons. „De Vlaar-
dingers zitten vervolgens met
het zoveelste gedrocht opge
scheept".
Pons ziet de ongezonde ont
wikkelingen in de stad on
danks alles tamelijk gelaten
aan. „Tja, ik ben nu eenmaal
geen politicus en ik heb 'geen
zin me tot politiek bedrijven
te verlagen. Ik ben maar een
eenvoudige liedjeszanger, die
zijn stem laat horen via de
Salon de Harmonie".
Ter illustratie en tot slot van
zijn betoog haalt Pons nog
even een chanson aan van
Jacques Brei: 'Voire un ami
qui pleure', over kinderen
van vijftig jaar die onze ste
den verpesten.
'De burgemeester
bestaat'
Vlaardingen „Bij
een wat knorrige filo
soof heb ik eens gele
zen schrijft burge
meester Fred van Lier
in zijn voorwoord bij
het Haring- Bierpro-
gramma, „dat de twij
fel de enige zekerheid
is in het leven. De goe
de man zal best gelijk
hebben
Waarop Van Lier ver
volgt Maar toen hij deze
gedachte opschreef, zal hij
ongetwijfeld niet op de
hoogte zijn geweest van
het fenomeen Haring-
Bierfeest Vlaardingen,
want dan zou hij zijn be
wering niet zo zelfverze
kerd hebben geponeerd.
Want het is zeker dat dit
vijftiende Haring- Bier
feest een groot succes
wordt Zonder twijfel!"
De door mr. Van Lier be
doelde 'goede man' blijkt
de oude Chinese wijsgeer
Lao Tze te zijn geweest
(uit te spreken met de
klemtoon op de o, en Tze
niet ais tséé, maar met de
klank van het lidwoord
de).
Talrijke filosofen hebben
het door de eeuwen heen
over de twijfel gehad, en
misschien kwam Descartes
nog het dichtst in de buurt
met zijn uitspraak: „Ik
kan aan alles twijfelen,
maar ik kan er niet aan
twijfelen dat ik twijfel".
Twijfel als de enige zeker
heid dus. Toch is Bené
Descartes (1596-1650) niet
de door de burgemeester
bedoelde 'knorrige' filo
soof. Ook Eduard Douwes
Dekker zit in de richting;
„Misschien is niets zeker,
en zelfs dat niet". Maar
hoewel Van XJer veel van
Multatuli heeft gelezen
valt ook die af. En Goethe,
met zijn Socrates-achtige
uitspraak dat hoe meer je
weet, boe minder je beseft
te weten, zodat de twijfel
gewis groeit, is het niet.
„Soms herinner je je wel
eens waf van je jeugdja
ren aldus Van Lien Toen
werd de filosofie er bij
hem met de paplepel inge
goten, maar hij had er niet
altijd lol in, en sommigen
heten een knorrige indruk
na. Niettemin is de burge
meester een zeer belezen-
man daar weet hij af en
toe erudiet mee om te
springen, zoals ook zijn
eenzijdiger geschoolde col
lega's in de Rijnmond ge-
regeld merken. Vrij naar
Descartes: Van Lier denkt
dus'hij bestaat
Vlaardingen De busbaan
over het Landje van Chardon
blijft een heet hangijzer in de
Vlaardingse politiek. Van een
inspraakavond in de wijk is de
gemeente niet veel wijzer ge
worden. Willen de bewoners
dat die busbaan wordt geo
pend voor heit verkeer, of juist
niet, vraagt de gemeente zich
af. Een enquête moet nu het
antwoord op die vraag opleve
ren.
„Wij zijn er altijd van uitge
gaan, dat bijna alle bewoners
van de Oranjewijk wilden dat
die busbaan open ging", ver
telt verkeersambtenaar Roel
Blom. „Maar tijdens die in
spraakavond bleek, dat er heel
wat mensen zijn die hem lie
ver dicht laten". Dat was een
verrassing voor de gemeente,
die al drie verschillende plan
nen had bedacht om de bus
baan voor verkeer in één rich
ting open te stellen.
In de enquête wordt de bewo
ners gevraagd of zij voor of te
gen openstelling van de bus
baan zijn. Zijn zij vóór, dan
kunnen zij kiezen uit een van
de drie alternatieven. Blom:
„De mensen hebben het zelf
voor het zeggen".
De enquette wordt alleen ver
spreid in de Oranjewijk, en dat
zal bewoners van de Burge
meester Verkadesingel niet
lekker zitten. Die hebben een
comité Leefbaarheid Burge
meester Verkadesingel opge
richt, dat aandringt op open
stelling van de busbaan. Die
maatregel zou de singel een
stukje rustiger maken, schrijft
P. van Keulen namens het co
mité aan burgemeester en wet
houders. „U mag de bewoners
van de Verkadesingel niet op
nieuw teleurstellen", aldus
Van Keulen. „Wij zijn het-eeu
wige getalm beu. Te lang heb
ben wij al teveel lawaai en
overlast moeten slikken".
Schiedam De Schie
dam se politie gaat hard
optreden tegen de over
last, die loslopende hon
den veroorzaken aan de
Maasboulevard in Schie
dam. Tientallen klachten
kwamen er de laatste we
ken binnen over onaange-
lijnde viervoeters, die te
gen wandelaars opsprin
gen of hun tanden zetten
in het vlees of de kleren
van een voorbijganger. De
eigenaren van zulke
agressieve dieren kunnen
voortaan rekenen op een
fikse bekeuring.
Behalve het vijandige gedrag
van sommige honden 2ijn de
recreanten aan de Maasboule
vard ook de poep op de trot
toirs en de grasvelden meer
dan beu. Die vorm van erger
lijke vervuiling maakt dat een
wandeling langs de Nieuwe
Waterweg dikwijls ontaardt in
een soort slalommen langs
hondendrollen.
De agenten van team D, de
wijkploeg die voor rust en
Al direct bij hun aankomst op Schiphol moesten de vier Nicaragua-reizigers weer wennen aan de overdaad
aan Nederlandse luxe.
Vlaardingen/Schiedam
Jan, Adriënne, Mikaël en
Monique hebben er sinds
kort ieder een stel ouders
bij. Plus een tweede va
derland: Nicaragua.
Vorige week keerden de vier
scholieren uit Vlaardingen en
Schiedam terug van een ver
blijf in de Martin Luther
King-wijk, een krottenwijk
van Managua. De thuiskomst
was een schok: luxe auto's op
de wegen en vloerbedekking
in de huizen. Wat een verschil
met de armoede van de Nica
raguaan, die zich voedt met
bonen en rijst. En die zich uit
wanhoop veelvuldig aan
drank te buiten gaat.
Die misère zal de vier 'zende
lingen' van de kerken in het
Waterweggebied altijd bijblij
ven. Maar ook de gastvrijheid
zullen ze niet licht vergeten,
„Ze gingen met ons om alsof
we hun eigen kinderen wa
ren".
Het relaas van Jan Haas, Mi
kaël van Driel, Adriënne Zou
tendijk en Monique Hamerslag
is zowel spannend als éwito-
nig. Van de strijd tussen de
contra's en de Sandinisten
hebben ze betrekkelijk weinig
gemerkt, van de gevolgen van
de oorlog des te meer. De in
flatie is zo hoog, dat de cordo-
ba, de plaatselijke munt, met
de dag in waarde daalt. De af
gestompte bevolking werkt,
slaapt en eet. „De mensen
schikken zich in hun lot. Ze
hebben een gezegde: de hon
den van nu zijn dezelfde als
vroeger, alleen hebben ze nu
andere halsbanden om", ver
telt Monique. „En de oorlog
krijgt de schuld van alles".
Aan die apathische levenshou
ding moest het viertal, dat zich
toch grondig op de reis had
voorbereid, behoorlijk wen
nen. De gastgezinnen, geselec
teerd door Nel en Paul van
der Harst die in Managua voor
de dlakonie werken, stonden
op hun beurt óók onwennig te
genover het bezoek uit Neder
land.
„Onze lichte haarkleur von
den ze toch wel eigenaardig",
aldus de blonde Adriënne. De
eveneens blonde Monique
werd alleen in het donker aan
haar haren getrokken. „Tij
dens een kerkdienst, toen het
licht uitviel toen durfden ze
me pas aan te raken". Ook de
jongens moesten zich dergelij
ke betastingen soms laten wel
gevallen. Dat was niet altijd
even prettig, maar gaf hen
soms toch ook een beetje een
koninklijk gevoel. Hoewel er
zo nu en dan ook flink ge
scholden werd, als ze bij ver
gissing voor Amerikanen wer
den aangezien.
De Nederlanders ontkwamen
niet aan het soms bittere ver
wijt, dat de armoede voor hen
slechts één maand zou duren.
Zij gingen immers terug naar
een leven vol luxe? „Toch
vonden de mensen het wel fijn
dat we aandacht hadden voor
hun problemen", zegt Jan met
stelligheid. Mikaël kan dat be
amen. Hij vond op zekere
avond een briefje op zijn kus
sen: „We zijn blij met jullie be
zoek".
Terug in Nederland bekijkt
Adriënne het leven opeens
met andere ogen. „Je loopt
voortdurend de toestand hier
met die in Nicaragua te verge
lijken". Monique is blij dat ze
niet meer op een stoel met
splinters hoeft te zitten, maar
thuis op de comfortabele sofa
denkt ze wel: „Wat hebben wij
eigenlijk voor afwijking dat
we niet proberen de armoede
daar te verhelpen?"
In ontwikkelingshulp gaat ze
overigens niet. „Je kunt ook
proberen van hieruit iets te
veranderen". Dat kan onder
andere vanuit de kerk, denkt
Mikaël: „Die houdt niet op bij
de vier muren".
Han Raeymaekers zal blij zijn
met die opmerking. Als hd
van de werkgroep, die de reis
organiseerde, hoopt hij dat het
vierial de leeftijdgenoten be
wust zal maken van de on
rechtvaardige omstandigheden
elders in de wereld. Om dat te
verwezenlijken wordt het Ni
caragua-dagboek gestencild en
gaan de reizigers binnenkort
op toernee langs kerken en
scholen. Zaterdag, tijdens de
Andere Markt op het Liesveld,
verkopen ze kunstvoorwerpen
die ze uit Midden-Amerika
hebben meegebracht. De op
brengst is bestemd voor de
aanleg van een speeltuin in
Managua,
orde moet zorgen in Schie-
dam-Zuid, zeggen dat de over
last vooral veroorzaakt wordt
door honden van buiten de
Gorzen. Daarom is ook afge
zien van het verzoek om in de
Gorzette, het blad van de be
wonersvereniging, een waar
schuwing op te nemen. Veel
bewoners van Zuid ergeren
zich trouwens ook mateloos
aan de situatie, die volgens
hen niet van vandaag of giste
ren dateert.
Automobilisten, die een por
tier openen om de hond even
te laten dollen en zijn behoefte
te laten doen, behoren aan de
Maasboulevard al jaren tot het
gewone straatbeeld. Net als de
poep op de gazons, waardoor
een partijtje voetbal een ris
kante onderneming wordt. De
jeugd uit de Gorzen klaagde
daar vorig jaar nog steen en
been over. De bewonersvere
niging ging toen met wat in
stanties rond de tafel zitten om
enerzijds een verhard voetbal
veld te bepleiten en anderzijds
een speelweide voor honden
zodat de twee belangen
groepen elkaar voortaan niet
meer konden bijten,
„Maar het plan is nooit uitge
voerd. Het leek er op dat de
gemeente het zou betalen uit
de pot binnenstedelijke recrea
tievoorzieningeni, maar de ei
gen bijdrage die Schiedam
moest betalen bleek zo groot
dat ze er op het stadskantoor
liever van afzagen", aldus een
woordvoerster van de bewo-
nersvereniging.
De politie houdt zich niet bezig
met dergelijke oplossingen
voor de langere termijn. De
agenten van team D willen al
lereerst de honde-eigenaren op
hun verantwoordelijkheid wij
zen. „Als een huisdier schade
toebrengt aan een derde, dan
zal de eigenaar van het beest
de schade moeten vergoeden.
Vlaardingen De Vlaarding
se recherche is een opsporings
actie begonnen naar twee jon
getjes van 8 en 10 jaar en nun
vader. De 35-jarige moeder
heeft de politie ingeschakeld,
omdat haar voormalige echt
genoot weigert de kinderen
naar huis te brengen.
De man haalde zijn zoontjes
vorige week op voor een be
zoek, maar liet zijn. ex-vrouw
een paar dagen later per brief
weten dat zij de kinderen niet
meer zou terug zien. De ouders
zijn sinds 1980 gescheiden. De
rechter had de kinderen aan
de moeder toegewezen, een
beslissing waar de vader zich
niet bij wilde neerleggen.
De leerlingen van de Sint Jans-
school gingen uitbundig het nieu
we schooljaar In. De gloednieuwe
school viel uitstekend In de
smaak.
Schiedam Dat kinderen
op de eerste schooldag
zingend de klas binnenko
men, had Gert Thiele nog
niet eerder meegemaakt.
Toch keek hij er gisteren
niet vreemd van op. Al tij
dens de grote vakantie
had de directeur van de
Sint Janschool in Schïe-
dam-Oost een blij soort
nieuw gierigheid bij zijn
leerlingen opgemerkt. „Ze
stonden elke dag door de
ramen te koekeloeren".
Een ongewoon, maar bij nader
inzien wel begrijpelijk gedrag.
De jeugd was gewoon razend
benieuwd hoe hun toekomsti
ge lokaal eruit zou zien. Ken
nelijk beviel de sfeer in de
gloednieuwe Sint Janschool op
de hoek van de Lange Singel
straat en de Van Swindensin-
gel heel goed: de kreten van
vreugde en bewondering wa
ren niet van de lucht.
Ook het onderwijzersteam
vindt dat de Sint Jan er flink
op vooruit is gegaan. Dik een
jaar moest de school genoegen
nemen met een noodonderko-
men naast het oude en door
verzakkingen onbruikbaar ge
worden gebouw. „Nu kunnen
we weer jaren vooruit", aldus
Thiele, die dit seizoen 230 leer
lingen kon inschrijven, „En
dankzij de woningbouw in de
wijk is de groei er nog lang
ï\.et uit".
Schiedam „Hoe warm
het hier is? Dat weet ik
niet ik heb zo gauw
geen thermometer in de
buurt". De onderwijzeres
op 't Startblok zegt het
een beetje kribbig. Zij
wordt niet graag herin
nerd aan de extreme tem
peraturen, die vóór de zo
mervakantie in het voor
dik één miljoen gulden
energetisch gerenoveerde
schoolgebouw heersten.
Gemeentewerken heeft tijdens
de vakantie de technische
voorzieningen van de in glas
'verpakte' school laten bijstel
len, zodat de leerlingen het
nieuwe seizoen niet puffend
van de hitte zouden ingaan.
Een ingrijpende verbouwing
volgens onderwijsconsulent
Lex Tigges die de docente
als 'allerlei kleine afwikkelin
gen' afdoet. „Ach, die mensen
hadden natuurlijk gehoopt dat
ze voor zóveel geld een ideaal
klimaat zouden krijgen. Dan
valt het tegen als daar toch
weer aan gesleuteld moet wor
den", aldus Tigges.
Volgens Tigges hebben de
'techneuten' verzekerd dat ai-
les uiteindelijk wel goed zal
komen met de openbare basis
school aan de Burgemeester
van Haarenïaan. „Hooguit
moeten er zo nu en dan nog
wat kleine ingrepen worden
gepleegd": Eigenlijk zou een
hittegolfie 't Startblok wel
goed uitkomen, aldus de con
sulent. „Dan konden we con
troleren of de laatste verbou
wing geslaagd is".
