nooit is
Zes architecten maken ontwerp
voor
Schiedam: afbraak
expositie tast
kwaliteit niet aan
LB
Vier Nederlanders, een Zweed en een Zwitser
i
Renovatie
Witte Dorp
officieel
van start
Blaauw: 'Hoe kan een onverlaat zonder
motief een kind wurgen?'
14
11
Getuige Bert Lowes (33):
nooit'
DE 'BARTJE'-BADHANDDOEK GEVEN
WE STEEDS VAKER CADEAU.
eevEh) vam eew NIEOW6
m
Begin bouw 54
ouderenwoningen
Revitalisering van
nieuwjaarsreceptie
wil Ver/al
door ROB VAN ROOIJEN
EN MARTUN VERWAAIJEN
?;5HeïJam T~ Het is zondagmorgen 8 september
1974. De vader van de huiselijke Wü Vervat staat
voor het raam van zijn woning aan de Oldegaarde te
wachten op zijn dochter. Wil was naar het centrum
van de stad gegaan om met haar klasgenoten de net
voorbije werkweek nog eens te bespreken. Het is
een uitzondering dat de scholierè de stad in gaat.
Rollerdams Nieuwsblad I
zaterdag-
J
9 januari 1988
v sr-1
De plaats waar destijds het stoffelijk overschot van Wil Vervat werd
gevonden.
Datzelfde tijdstip, rond één uur,
PraM staan drie jongens op een balkon
op de derde etage aan de Olde-
Naast de dubbele moord, die de geschiedenis is ingegaan
als de 'Brekelsveld-zaak' is de moord op Wil Vervat (15)
één van de meest bekende en geruchtmakende zaken in
Rotterdam geweest Tot op heden zijn beide zaken niet op
gelost. Rrekelsveld, waar in de nacht van 8 op 9 februari
1963 de weduwe B.A. van der Hoff en haar 8-jarig zoontje
Marcel werden beroofd en vermoord, is inmiddels al lang
ver jaard, de dader is nooit achterhaald.
Wil Vervat werd op 8 september 1974 om het leven ge
bracht. Haar zaak leek afgesloten, maar vier jaar voordat
de zaak voor justitie is verjaard, lijkt er weer een kleine
opening gevonden te zijn, waardoor het onderzoek is hero
pend.
Het gaat om een nog onbekende Belg, die in de gevangenis
in Gent een straf uitzit voor enkele roofovervallen. Hij zou
aan mede-gedetineerden gedetailleerd hebben verteld hoe
hij Wil Vervat destijds om het leven heeft gebracht. Hij
heeft daarbij details gegeven, die wellicht alleen bij de
moordenaar bekend zullen zijn. Reden voor politie en jus
titie in Rotterdam om alsnog aan de slag te gaan met de
overbekende maar zeer trieste 'zaak-Vervat'. Een recon
structie.
gaarde met. een luchtbuks té"
schieten op eén plank: Jaap eri,
Bert Lowes en hun zwager Fred -
Bloemscheer. Bert ziet hoe Wil
Vervat trappen van het me
trostation Slinge afloopt en de
Zuiderparkweg oploopt.
„Ineens hoorde ik een vréselijke
gil", verklaart Bert later. Hij ziet
nog net een man uit de bosjes ko
men. en wegrennen en spoedt
zich samen met zijn zwager Frèd
naar beneden. Nog geen ander
halve minuut later vindt Bert
het levenloze lichaam van Wil
Vervat.
Machteloos
„Als ik aan die zaak terugdenk,
komen de gevoelens weer naar
boven van 'hoe kan dat, hoe kan
een onverlaat een kind besprin
gen en wurgen", zegt de toenma
lige leider van het onderzoek en
tegenwoord ig hoofdcommissaris
Jan Blaauw nu. „Nog altijd denk
je, die vent moet worden gepakt.
En als dan dat kleine beetje ge
luk, wat je bij iedere zaak nodig
hebt, ontbreekt, dan voel je je
machteloos en ook wel boos ei
genlijk. Het was ook een heel
moeilijke zaak. Weinig getuigen
en een volstrekt onduidelijk mo
tief.
Drieduizend tips werden uitein
delijk nagetrokken en verwerkt,
85,000 posters verspreid, en di
rect na dé moord zetten dertig
politiemensen zich op de zaak.
Blaauw: „En wat in die tijd uniek
was, er werden drie pelotons
Mobile Eenheid ingezet voor een
buurtonderzoek. Zij gingen
13.000 huizen langs, ongekend in
die tijd. De ME werd vrijwel
nooit ingezet. Dit was dus heel
bijzonder".
Schippersknecht
De maandag na de moord lijkt er
plotseling schot in de zaak te ko
men. Een 30-jarige Belgische
schippersknecht snijdt zijn pol
sen door en springt in het watér
van de Waalhaven. Omdat de
schippersvrouw heeft gezien dat
hij een paar nieuwe laarzen aan
boord verstopte en bekend is dat-
hij in zijn vaderland enkele ma
len is veroordeeld voor zeden-;
misdrijven, richt het' politie-on-
derzoek zich op deze.man
De verdenkingen tegen de man
stapelen zich op. De laarzen met
modder en gras, maar wat nog
veel belangrijker lijkt, hij is in
het bezit van een metrokaartje,
gedateerd op de dag van de
moord. Dat wijst er volgens de
politie op, dat hij in hetzelfde
treinstel heeft gezeten als Wil
Vervat. De man moet ondanks
deze aanwijzingen later worden
vrijgelaten wegens gebrek aan
bewijs.
Dezelfde
Toch zegt Blaauw nu: „De kans
dat de man, die nu onderzocht
wordt, dezelfde is, is natuutlïjk
groot, maar het is allemaal erg
speculatief. Ik moet het allemaal
eerst maar eens op papier zien".
Terugdenkend aan de hectische
tijd, bekruipt de hoofdcommissa
ris, die in mei met vervroegd
pensioen gaat, niet alleen een ge-
Rotterdam - Bert Lowes
(33), toen twintig jaar en be
roepsmilitair,. is de moord
op Wil "Vervat nooit verge
ten: Bert hoorde haar gillen
en rende'naar beneden. Hij
vond in de boqes het leven
loze lichaam van de vijftien
jarige scholiere.
„Zo'n moord vergeet je nooit
meer. Die gil van dat meisje, af
schuwelijk. Je moetje voorstel
len, zo'n drama zie je in een. flits
gebeuren. Ik zag iemand, maar
het zicht werd belemmerd door
een metrozuiL. Ik was als eerste
bij hét meisje en zag al meteen
dat het fout zat. Ik zei dat ook
tegen mijn zwager Fred: 'Kom
maar niet verder'. Zelf ben ik
ook meteen weggegaan om
geen sporen te maken".
Bert en Fred hielden afstand
en vroegen direct een passe
rende buurman die zijn hond
uitliet de politie te bellen. „Ik
weet nog dat me dat veel te
lang duurde. Dus heb ik zelf
maar actie ondernomen. Toen
de politie er eenmaal was, heb
ik alleen maar in hun buq'e ge
zeten". -
„Maandenlang heb ik dat mo
ment voor mezelf gerecon
strueerd. Hoe kan iemand.zich
zo snel uit de voeten maken?
Mijn broer Jaap,'toen acht jaar,
heeft vanaf - het; balkon geen
auto zien wegrijden".
Hij werd meermalen verhoord
door politie en marechaussee,
De moord is destijds ettelijke
keren r gereconstrueerd, maar
het raadsel van de snelle ver
dwijningvan de dader bleef be
staan.
Bert woont nog steeds aan de
Oldegaarde. Hij vertelt dat.hij'
destijds voor de buurt maan
denlang verdacht is geweest.
„Waar ik ook kwam of ging, ie
dereen wees me na. Hoe moet
ik het precies zeggen. Ik werd:
gewantrouwd. Achteraf be
grijp ik dat wél, want dit af
schuwelijke misdrijf sloeg in de
wijk in. als een bom. Daarom
ook hoop ik vurig dat er ooit
nog eens een dader wordt ge
pakt".
voel van machteloosheid. „Als ik
aan die tijd terugdenk, herinner
ik me ook weer de veel grotere
mogelijkheden voor een derge
lijk onderzoek. Tegenwoordig
bij een moord moeten, wij eerst
kijken welke rechercheurs er
vrij zijn en niet al te veel overu
ren hebben. Vroeger blies je in
zo'n geval op een fluit en er stón
den zo dertig dienders voor je
klaar. Maar ja, toen werden de
overuren gewoon uitbetaald en
werkte iedereen van 's morgens
acht tot 's avonds elf aan een
zaak".
Nog een vergelijk met toen en
nu. Blaauw: „Iedereen die toen
dacht ook maar iets te weten of
te kunnen vertellen belde direct
de politie. De medewerking van
het publiek was overweldigend.
Helaas is dat tegenwoordig ook
anders. Men sluit zich veel meer
op en bemoeit zich het liefstner
gens meer mee".
Of de zaak-Vervat door de ver
halen van de Belgische gedeti
neerde toch nog wordt opgelost
is een open vraag, „Natuurlijk
trekken wij de informatie nauw
keurig na", zegt Blaauw. Het be
hoeft geen betoog, dat hoe moei
lijk het momenteel ook voor de
familie Vervat is, zij toch enige
opluchting krijgt als blijkt, dat de
man de waarheid heeft gespro
ken...
U-Q
J
Rotterdam---Zes architectenbureaus hebben opdracht gekre
gen een ontwerp te maken voor het architectuurinstituut, dat
in 1992 in Rotterdam in gebruik moet worden genomen:
Quist, Van Ben them en Croüwel, Jo Coenen en Rem Kool
haas (OMA) zijn de.Nederlandse deelnemers aan de meervou
dige opdracht. Zij moeten conc-urreren met elkaar en met de
Zweed Erskine en de Zwitser Snozzi. Dit zestal moet ontwer-
pen aandragen voor een architectuurmuseum van hoog ni
veau, waaruit de betekenis van de architectuur naar voren
moet komen; aldus verwoordde rijksbouwmeester Van Gooi
gisteren het belang van de opdracht
'yé. De omgeving van het Museumpark: boven (A) de plaats waar het ar-
.'chitectuurinstituut moet komen. Onder (K) de plek voor de kunsthal,
waarvoor Rem Koolhaas en studie-opdracht uitwerkt. Voorts: Boy-
/nans-van Beuningen (B) en de plaats waar de nieuwbouw van het So-
phia-kindera'ekenhuis moet komen.
;De stippellijn tussen architectuurinstituut en kunsthal is de stedebouw-
jkuhdice culturele as in hetaebied.
De komende maanden slaan de
zes deelnemers, die hebben laten
weten de opdracht te aanvaar
den, aan het ontwerpen van een
gebouw, dat een plaats moet krij
gen in de driehoek tussen Ro-
chussenstraat, MathenesserJaan i
en Jongkindstraat. Het is de be
doeling dat hun ontwerpen in
mei gereed zijn, waarna een be
oordelingscommissie zich erover
zal buigen. Uiteindelijk moet het
bestuur van het nieuwe Neder
landse Architectuurinstituut
(voluit: het instituut voor archi
tectuur, stedebouw en land
schapsarchitectuur) uitmaken
wie de definitieve opdracht
krijgt. De zes ontwerpen zullen
in de loop van de zomer voor het
publiek te zien zijn in museum
Boymans-van Beuningen.
In het architectuurinstituut gaan
drie bestaande instellingen sa
menwerken". het Nederlands do
cumentatiecentrum voor de
bouwkunst, de Stichting Wonen
en de Stichting Architectuurmu
seum. Het is de bedoeling dat het
bestuur van deze nieuwe over
koepelende stichting op vrij kor
te termijn wordt geformeerd
(maart), waarna dit bestuur zich
kan gaan buigen over de ont
werpen die de zesdeelnemers
inzenden. Dat bestuur laat zich
daarbij terzijde staan door een
commissie ander leiding van ar
chitect Peereboom Voller, die
een oordeel zal vellen of de zes
onderscheiden ontwerpen, zon
der daarbij overigens aan te ge
ven of het ene ontwerp beter is
dan het andere. Deze commissie
waarin verder zitting hebben
prof. Dicke van de Technische
Universiteit Delft, de architect
Bodon en directeur De Leeuw
van het Van Goghmuseum in
Amsterdam bekijkt vooral of
de verschillende ontwerpen vol
doen aan het eisenprogramma
dat voor het architectuurinsti
tuut is opgesteld. Naast museum
moet het een documentatiecen
trum (van een collectie die terug
gaat tot het begin, van de -vorige
eeuw) en een instelling voor on
derzoek en publicatie worden.
22 Miljoen
De bouw mag 22 miljoen gulden
gaan kosten. Dit bedrag wordt
beschikbaar gesteld door de mi
nisteries van welzijn,volksge
zondheid en cultuur en volks
huisvesting, ruimtelijke orde
ning e.n milieu.' De gemeente-
Rotterdam stelt de grond be
schikbaar;
In het gebouw komen ongeveer
veertig mensen te werken.(in
clusief beveiliging). Het is de be
doeling dat het gebouw voor
hen, maar vooral ook voor be-.,
zoekers, gerieflijk en functioneel
is; zonder al te protserig te
worden.
Van de gekozen architecten
heeft pró!. Wim Quist (Rotter
dam) verreweg hetmeeste in
liMAT/s az hcü C£0«eé vm xzecf
/roeceoo Mereew BA/srx-MiDDOQC,
.DIE HEKT VG5DJEMD EO HET OP- f
1 m N. H mÊ
IEDEREEN DIEONS-',;,
EEN NIEUWE gijll''
fAB:6NNEéBEZOTGt|!||j
•kniJG'tiAL^ö^Kggigl
EEN KWALITEITS*"I
BADHANDDOEK1'^-Vf/'J
UITGEVOERD IN g
De nieuwe abonnee it:
Naam:
adres:-
postcode: -
plaats:
telefoon:
(code HA)
voorl.:
huisnummer:
- (i.v.ml controle op bezorging)
De nieuwe abonnee krijgt het RN eerst 2 weken gratis
en neemt daarna een maandabonnement
kwartaalabonnement o
iOver de betaling krijgt hij/zij t.z.t. bericht O
Stuur deze Bartje-handdoek naar:
:50 X .100 CM. I voorl.:
:DqmiMBKABbNNéè^
/MOSTWEU MINSTENS
|ÓAató|pEÜWS8Öip.f5l
postcode:
plaats:;.
Deze bon in een open envelop, zondw postzegel zen-
den naar: Rotterdams N^uwsblad. afd. abonnemen
ten. Antwoordno. 1579. 3000 VB Rotterdam^
pg
i
'S 4
i
i
i
S-y
i
j
Schiedam In een gisteren verspreid communiqué zegt de
gemeente Schiedam dat het'voortijdig beëindigen van de ex
positie 'Huysmans en Schiedam' geen afbreuk doet aan de
kwaliteit van de tentoonstelling.
De gemeente zegt de Huysmans-
stukken alleen uit het Stedelijk
Muséum Schiedam te hebben la
ten verwijderen órti geen verde
re discussie uit te lokken over de
discriminerende opmerkingen
van de Franse schrijver.
In de door wethouder Hafkamp
goedgekeurde verklaring staat breuk doet aan de kwaliteit er-
dat Joris-Karl Huysmans (1848- van.
1907) in het Rotterdams Nieuws-
blad van woensdag is' uitge- Museumdirecteur J. Paalman,
maakt voor 'jodenhater' en 'ra- wiens persoonlijk initiatief de
eist'. In het betreffende artikel, tentoonstelling .'Huysmans- en
dat in de Waterweg-editie ver- Schiedam', was, onderbrak we-
dat een, dergelijke tentoonstel
ling van een meer kritische, bé-
nadering hadmoetenblijkge-
ven. In deze opzet kon.het vol
gens hem niet. Niettemin liet hij
gisteren êen verklaring uitbren
gen, waarin staat dat het verwij
deren van de expositie geen af
scheen, worden die termen ech
ter niet gebruikt. Aan de hand
van citaten ('joods ongedierte')
en aan de hand van meningen,
.die de Delftse psychiater P.J.
Stolk in 1980 verwoordde, wordt
gesteld dat Huysmans 'niet vrij
van antisemitisme' was.
Huysmans liét 2ïch ook over an
dere minderheidsgroepen bele
digend uit, beaamde Hafkamp.
Hij zei donderdag dat Huysmans
zich 'in zijn hele werk door 2éér
extreem uitlaat', wat reden voor
•hem was de tentoonstelling te
sluiten. Nu zegt de wethouder de
kritiek, op Huysmans 'uit het
verband gerukt te vinden.
Iri het artikel werd evenwel be
toogd dat juist het Stedelijk. Mu-:
seum van de'schrijver, éeri een
zijdig beeld gaf, doordat dé expo
sitie slechts was beperkt tot zijn
relatie met Schiedam (wegens
het sehrijvën van een biografie
over. de heilige Liduiria). Aan
zijn somé dubieuze ideeën ging
het museum voorbij. V i
Hafkamp, is dan ook van mening
gens de afbraak van de tentoon
stelling zijn vakantie. Hij vond
het jamnier dat de tentoonstel
ling niet door kon. gaan. Zaken
rond Liduina spreken veel
Schiedammers aan, zei hij. Paal
man zei het te betreuren dat de
gemeente een, eenzijdig besluit
heeft genomen door de expositie
te staken. Liever had hij een be
middelingspoging ondernomen
gezien.
Paalman en Hafkamp lieten bei
den weten, dat Huysmans gezien
móet worden in de context van
zijn tijd en dat ér plaats is voor
nuances. PSP/PPR-raadslid
Bart de Leede, die Hafkamp
woensdag verzocht de tentoon
stelling te beëindigen, meent
echter, dat dat de opmerkingen
van Huysmans niet minder ver
derfelijk maakt Eind vorige
eeuw waren er zeer wijze en ver
lichte mensen, aan wie Huys
mans zich óók had kunnen spie-
gelen, maar hij koos voor roomse
intolerantie richting alles wat.
ketters was. J;" j
Rotterdam gebouwd. Van zijn
hand zijn onder meer de zwarte
kubussen naast de Laurenskerk,
het maritiem museum Prins
Hendrik, de nieuwe schouwburg
en het kantoorgebouw Willems-
werf aan de Boompjes. Bij de
meervoudige opdracht voor een
nieuw Rotterdams hoofdkantoor
voor Nationale Nederlanden,
werd Quists opdracht uiteinde
lijk niet uitgekozen.
Benthem en Crouwel (uit Am
sterdam) hebben in Rotterdam
een woonhuis aan de Kralingse-
plaslaan gerealiseerd: een 'doos
je' van zwart glas, dat als type
rend mag gelden voor hun licht
voetige ontwerpstijl.
Jo "Coenen (Eindhoven)' nam
evenals Quist deel aan de-ont
werpopdracht yah Nationale
Nederlanden. Hij ontwierp aan
het Weena een groen gebouw,
dat kenmerken van een futuris
tisch slagschip en een kathedraal
in zich. verenigde. Ook hij kreeg
de definitieve opdracht niet, die
is naar Abe Bonnema uit Harde-
garijp gegaan. Coenen heeft on
der meer het nieuwe stadskan
toor in Delft op zijn naam staan';
Rem Koolhaas won in 1986 de
Rotterdam-Maaskantprijs voor
zijn architectonischwerk en
voor zijn publicaties over archi
tectuur en stedebouw. Van die
publicaties is .Delirious New
York de bekendste. Koolhaas
woonde én werkte enkele jaren
in deze Amerikaanse metropool.
Nu heeft hij zijn Office fot Me
tropolitan Architecture in Rot-1
terdam en Londen. Koolhaas
heeft in'Rotterdam het bussta
tion met overkapping op het Sta
tionsplein Oiitwarpen, het niéu
we Woonhuis van -wethouder
Linthorst (nog in aanbouw) en
hij heeft een studie-opdracht
voor de kunsthal in het Mu-
sëumpark ("dus tamelijk dichtbij
het toekomstige architectuur
museum) gekregen. V
Buitenlanders
De,(in Londen geboren) Zweed
Ralph Erski ne mét 73 jaar
verreweg de oudste van de uit-,
genodigde architecten geniet
internationale faam, vooral door
zijn ontwerpen van woning-
bouwcomplexen en' universi
teitsbouwwerken (Cambridge,
Stockholm).
De. Zwitser Luigi Snozzi tenslot
te geldt.in zijn land en daarbui
ten als een eigentijds architect,
die deel uitmaakt van de Tessi-,
ner School. Deze groepering jon
ge, hedendaagse bouwmeesters
paart de Zwitserse-degelijkheid
aan elementen van de moderne
Italiaanse architectuur. Snozzi
heeft op zijn bureau jarenlang
een Nederlandse stagiair gehad:
Jo Coenen...
De gemeente Rotterdam toonde
zich gisteren ingenomen met de
keus van het zestal, zo liet direc
teur stadsontwikkeling mé-
vrouw Bakker desgevraagd we
ten. Zij bevestigde dat het mu
seumpark als terrein- voor groot
schalige evenmenten als kermis
sen of popconcerten heeft afge
daan. Wel zou er een kleinschali
ger evenement'als een poetry-
festival gehouden kunnen
worden-
Rotterdam De eerste paal
voor het nieuwe. Witte Dorp
is gisteren door de 93-jarige
mevrouw Berkhoudt, de oud
ste bewoonster van het dorp,
geslagen: Met deze officiële
paal, geslagen in aanwezig
heid van wethouder P. Ver-.''
meulen, is een begin gemaakt
aan de bouw van 54 wonin
gen voor oude -en op het
voormalig Robbeneiland.
Dat het slaan van de eerste paal
slechts symbolisch was, bleek uit
de topjes van vijf andere palen
die al in de grond 2aten. Voor
mevrouw Berkhoudt betekende
dit echter niet veel. Ondanks
haar leeftijd beklom zij met een
laddertje de heimachine om op
de knoppen te drukken. Zelfs de
wethouder kwam er niet meer
aan te pas. Door de-woordvoer
der van actiegroep 'Witte Dorp
Forever' werd hem echter be
loofd dat de eerste paal voor de
nieuwbouw van de driehoek, die
volgend jaar zal beginnen, door
hiem mag worden ingeslagen.
De 54 ouderenwoningen vor
men de'eerste fase/van de ver-
vanging .en renovatie van hét
door Koos
de Gast
Mevrouw Berkhoudt, de oudste
inwoonster van het Witte Dorp,
slaat de eerste paal voorde bouw
van 54 ouderenwoningen aan de
Barkasstraat vol overtulging.de
grond in. -
"Witte Dorp. Dit dorp, neergezet
vólgens plannen van architect J.
Oud in 1924 en 1925, werd aan
vankelijk neergezet voor een pe
riode van 25 jaar. Het dorp werd
tot een internationaal voorbeeld
van moderne stedenbouw uit de
jaren twintig en in de jarenze
ven tig zijn er dan ook nog 238
woningen van gerenoveerd.
Enkele jaren geleden kwam
men echter met plannen om het
dorp te slopen en te vervangen
door nieuwbouw. De actiegroep
'Witte Dorp Forever' startte
hiertegen een campagne. Het bij
zondere, in de vorm van een
driehoek gebouwde, dorp wordt
ondanks de acties toch vervan
gen. Wat de actiegroep, wèi be
reikte, is de fasegewijze renova
tie van het naar voorbeeld van
een Scandinavisch vissersplaats
je gebouwde driehoekige dorp.
Door deze opzet zal het her
nieuwde Witte Dorp pas rond
1994 officieel klaar zijn.
Vanavond is er in de keet aan de
Aakstraat een groot - feest vóór
het hele dorp•- /:'y
Goede voornemens in het nïeu4
we jaar kunnen soms zo wonder
lijk uitpakken. Neem bijvoor-;
beeld onze burgemeester Bram
Peper. Dinsdag zei de burge
meester tijdens de nieuwjaars
bijeenkomst van het college met
journalisten en voorlichters, dat
hij van plan is zich meer onder
de Rotterdammers te gaan bege
ven. In het stadhuis kom je lang
niet met alle geledingen in de
stad in contact en daarom gaat
hij de stad in om de contacten op
te 2oeken; We zullen hem de ko
mende jaren.dus meer tegenko-
men.
Bravo.- Dat is; een goed voorne
men. Een paar dagen later'was
er de traditionele nieuwjaarsre
ceptie op het stadhuis. Het stad
huis ontvangt de stad. En wat
lees je dan een week van te vo
ren in de krant? Alleen voor ge
nodigden. Voor belangstellende
burgers zijn er 15Q kaarten af te.
h alen. Dan klopt er toch iets niet,
denk je dan. Meent Peper nu
echt dat h ij de burgemeester-van -
alle Rotterdammers wil zijn.
Er is geen. enkele reden om aan
de goede bedoelingen van,
burgemeester te twijfelen. Int et
gendeel. Wie hem een béétje
denkt te kennen en wie hem1 rei
gelmati'g in zijn ambt bezigVziet
weet, dat hij er oprecht ,naa£
streeft aandacht voor alle RotJ
terdammers te hebben.
Dat er. relatief weinig burgers bij
de nieuwjaarsreceptie worden
toegelaten heeft een andere,oor®
zaak: de burgemeester wil graag
contact met Jan en Alleman^
maar wel zonder risico op acties
of demonstraties. Een paar jaa(
geleden hebben bijstandsmoe»
ders tijdens de receptie huil
boodschappentassen gevuld 'mei
drank en hartige hapjes. Dat \vaf
natuurlijk niet leuk. Maar sinds*
dien weten 'we in Rotterdam' in£
eens niet meer.wat we met-die
nieuwjaarsrecepties aanmoeten.
Het wordt een steeds wateriger
gebeuren.
•Dat is jammer, want erg veel tra
dities heeft Rotterdam niet.'Een
Rotterdammer kari 2ijn chauvi
nisme nauwelijks nog kwijt: Al
leen' tijdens'de oudejaarssamen-
komst van de Bavenverenigiilg.
En dat heeft meer te maken met
de saamhorigheid ih de hav.en
dan met belangstelling op het
stadhuis om de havenvrienden
te 'ohtvangém Je kunt er Tiièt
omheen, zo is in het verïederfbij
herhalinggebleken. "l".'
Als men hét verloop van-het
niemvjaarsgebeuren eens nagaat
blijkt, dat de aard van de opt-
vangsten óp het stadhuis niet zo
zeer met traditie hebben te'ihei
ken alswel niet de persoon-van
de burgemeester. Onder Van
Walsum en Thomassen werden
de nieuwjaarsrecepties nog echt
in de middag van Nieuwjaarsdag
gehouden'. Dat was vaste .prik,
dat hoorde zo. T~
Thomassen onderbrak er zijn
win tervakantie voor. 'Heel'Rot
terdam' maakte rijn opwachting. I
Dat had stijl.
Met de komst van Van der Cóüw
ging dat niet meer, zeker niet in
de eerste jaren. De elitaire recep
tie werd na zijn komst onmiddel
lijk afgeschaft, maar er kwam
tenminste iets voorin de plaats
dat paste bij de geest van dedijd:
de democratisering, én dèT'óp- i
komst van de bewonersorgani- j
saties. 'V' j
Van der Louw hield open'huls.
Dat was even wennen, maar het
sloeg wel aan: het stadhuls"aïs
feestgebouw voor een daverend
volksgebeuren- Het was ér zo
druk, dat men aan nieuwjaar-
wensen niet meer toekwam,
maar wat maakt dat uit? Ieder
een was er en iedereen had het
naar zijn zin, In die sfeer gaf liet
ook niet dat actiegroepen vgrf de
gelegenheid gebruik maakten
om hun grieven te spuien. In tiet
feestende stadhuis was helemaal
geen plaats voor grimmigheid.
Met de komst van Peper werd 'de
sfeer weer wat vormeiijker en-in
die ambiance krijgen acties'met
een oók een onaangenamere-in-
vloed. Om het gezellig te hóuden
probeer je dan maar om de actie
groepen te weren door alleen
mensen uit te nodigen eritWét
kaarten voor de belangstellende
burger, ter bschikking te stellen.
Het is,allemaal best te begrijpen.
Maar bruisend en inspirerend'is
zo'n receptie niet. De vraag."fs:
wat dan? Helemaal niets meer
doen?
Het college zou er eens aan kun
nen denken om te proberen !£n
nieuwe traditie te starten. De,ge-
mëente Amsterdam heeft haar
nieuwjaarsconcert in het 'Con
certgebouw. Wij hebben de Doe
len. Wat let het gemeentebe
stuur om jaarlijks de stad een, 'ge
lukkig nieuwjaar te wensen jnet
een feestelijke voorstelling','«iet
•Rotterdams talent. En dan niet
elk jaar' voor allemaal dezelfde
genodigden, maar roulerepd
voor ruime vertegenwoordigin
gen uit de stedelijke gemeen
schap.
Dat past wonderwel in het nieu
we elan: revitalisering van de
nieuwjaarsreceptie.