SDhes(1
Doelman stopt na
25 jaar bij SVDPW
WATERWEE
10
Doop Wiegmans kleindochter nu al 'n moderne jongen
^tapijten"*
SPORT
Zwaluwen heeft behoefte aan
uitbreiding van kleedkamers
Nog duurt de reis lang
Fietsdag landelijk
Zorgelijke tijden
'VAN DE MARISSEN HEB JE ER OOK EEN HELEBOEL'
Gelukkige liberalen
Daar bij EVAG linksaf
40% KORTING
Karei Bras speelt laatste wedstrijd tegen oud-SW
De HoUandiaan pleit bij fusie voor nieuwe tribune
Rotterdams Nieuwsblad
donderdag
26 mei 1988
Gaat het reizen per trein sneller dan te voet? Ja, je
wmt er tijd mee. Maar maakt dat de mens ook rusti
ger? Geeft het hem het gevoel dat hij opschiet en
tijd wmf?
Dat zijn vragen, die gesteld kunnen worden naar
aanleiding van het muzikaal programma De Be
stemming, volgende week in Schiedams Stedelijk
Museum.
Vroeger werden landschappen te voet doorkruist.
Tegenwoordig beschouwt de reiziger het landschap
vaak door een zich snel verplaatsend venster, en
toch geeft hem dat het gevoel de bestemming maar
stap voor stap te naderen omdat een treinreis zo
lang kan duren... Die paradoxale situatie leent zich
bij uitstek om in muzikale taal omgezet te worden
en dat gebeurt door het Lage Land Ensemble.
Dit ensemble bestaat uit mezzo-sopraan Nanjo Bog-
danowicz, dwarsfluitiste Laura van Dijke, gitarist
Leon Groenenboom en bassist Koert Dekker. De ge
zongen teksten zijn fragmentarisch door het pro
gramma heen verweven.
Het lunchconcert vindt woensdag plaats in de mu
seumaula, Hoogstraat 112, om half een 's middags.
De toegang is gratis, evenals het kopje koffie dat
door het museum wordt aangeboden.
Schiedamse, Vlaardingse en Maassluise deelnemers
aan de landelijkeJietsdag komen zaterdag zowel te
recht in de landelijke weiden rond Zouteveen en
Negenhuizen, als langs de oever van de Nieuwe Wa
terweg, waar zij kunnen 'genieten' van het uitzicht
op de petrochemische industrie aan de overkant van
het water.
Alle deelnemers komen door het polderland
Schipluiden terecht Daarvandaan voert de route
van dertig kilometer rechtstreeks naar Maassluis,
terwijl fietsers die voor de tien kilometer langere
route kiezen eerst door het Westland, De Lier en
Maasdijk worden gevoerd. De startplaatsen zijn in
Schiedam het ANWB-kamoor, in Vlaardingen mo
len Aeolus en in Maassluis het kantoor van de VVV.
Deelnemers kunnen vertrekken tussen negen uur
en één uur.
Het Nationaal Sleepvaartmuseum in Maassluis
maakt zorgelijke tijden door. Donateurs, die altijd
een belangrijk aandeel hadden in de financiering
van het museum, verminderen hun bijdragen of
haakten helemaal af. Het museum is voor de finan
ciering van tentoonstellingen steeds meer aangewe
zen op sponsors. „Die nemen het leeuwendeel van
de kosten voor hun rekening", schrijft het bestuur
in het jaarverslag.
Over publieke belangstelling had het museum niet
te klagen. Er werden in 1987 5624 bezoekers geteld.
Maar dat hoge aantal heeft vast en zeker ook te ma
ken met het feit, dat het museum aan de Hoogstraat
zowel in het museumweekeinde als op de nationale
monumentendag gratis toegankelijk was. Ook tij
dens de Furie-ade mocht het publiek gratis naar
binnen, maar van die gelegenheid werd slechts
mondjesmaat gebruik gemaakt Het weer was zo
mooi, dat de mensen liever buiten bleven. Twee
honderd bezoekers was op 3 oktober ruim beneden
de verwachting.
De fractie van de WD in de Vlaardingse gemeente
raad is uiterst tevreden over de in 1988 behaalde
successen. Bij de onderhandelingen met PvdA en
CDA werd door de liberalen, zo staat althans in bet
jaarverslag, een uitstekend resultaat geboekt. „Vol
gens velen het bpste". Inmiddels is dat collegepro
gramma overigens door de VVD zelf 'opengebro
ken', uit onvrede over de handelwijze van de PvdA,
die regelmatig het eigen college onderuit haalt
De liberalen roemen in het jaarverslag vooral de ei
gen resultaten: de grote inzet van de fractie om 'onze
zin* te krijgen, de bijstellingen van het verkeerscir
culatieplan en de uitvoering van het routeplan voor
gehandicapten, waarde WD 'duidelijk de kar heeft
getrokken
Ook wethouder Jan Madem krijgt pluimen op zijn
hoed. De fractie prijst zich gelukkig, dat 'onze wet
houder Jan Madem' politiek leiding geeft aan het
economisch beleid van het college en het is een ge
lukkige omstandigheid, dat juist 'onze wethouder
Jan Madem* de portefeuille sport en recreatie be
heert
De Jullanasingel telt niet meer mee. Als je tegen
woordig de weg vraagt vanaf station Vlaardingen-
Oost naar de Stadsgehoorzaal, krijg Je te horen dat je
de dijk op moet rijden om vervolgens bij het bordje
EVAG linksaf te slaan en bij het Verploegh Chassè-
pieln rechts te gaan. Bij het bordje EVAG? Ja, dat Is
beter leesbaar dan Julianasingef. De gemeente Vlaar
dingen mag wel eens een nieuw straatnaambord aan-
sct»affen, of anders het huidige een beetje oppoetsen
en schoonmaken.
door PETER DE LANGE
Schiedam Op de tafel
ligt een kindertekening,
„Van Fleur, mijn jongste
kleindochter. Moet je kij
ken, die kleuren, grandi
oos. Dat zou van een heel
moderne jongen kunnen
zijn". Dat de ene generatie
na de andere in zijn fami
lie al van jongs af aan te
kent en schildert, noemt
Theo Wiegman met een
stereotiep lachje 'een erfe
lijkheidskwestie'.
Ondertussen blijft het een'wonder-
Iijk feit, waar hij ook zelf dikwijls
verbaasd over staat: „Dat wè alle
maal een beetje zitten te klodderen
is eigenlijk heel gek".
Een sluitende verklaring heeft
Theo alias 'Doop' Wiegman niet
voor die artistieke gedrevenheid
van zijn voorvaderen, kinderen,
zussen en broers, behalve dat er in
de kunst wel meer van die families
voorkomen: „Je had een paar Os-
tades, een heleboel Marissen. 'tZat
die mensen in het bloed, net als bij
ons".
Door zijn veelzijdigheid en zijn
hoge leeftijd hij wordt eind deze
maand 80 geldt Theo Wiegman
al jaren als de nestor van het Schie
damse kunstenaarswereldje.
Merkwaardig, want evenals zijn
vrouw Noor is hij een overtuigd
Rotterdammer. Maar over Schie
dam en zijn inwoners willen geen
van beiden een kwaad woord ho
renhoewel Noor er vooral in 't
begin absoluut niet kon aarden.
Doop daarentegen vindt het vanaf
het moment dat hij" er vodfc zette
een heerlijke stad. „Nog lekker ro
mantisch zegt hij.
Hij heeft zijn woonplaats in zijn
lange loopbaan op zo'n beetje alle
denkbare manieren uitgebeeld, zo
gefascineerd werd hij door de ge
vels, de havens, de molens en de
bedrijvigheid. Zijn stadgenoten
vindt hij 'aardig, maar eigenaar
dig*. „Je hebt soms het idee dat die
mensen zich nog steeds onder
drukt voelen, dat ze nog steeds hun
pet voor de baas willen afnemen.
Dat zal wel stammen uit de bran-
GRATIS
VLOERBEDEKKING
kn iMI
wel oeven wij tol
op alle bekencf» m«f Jt«n
zoals
DESSO-BERGOSS-BON APAR CE
TRETFORD-KVT-SILVESTER -
HEUGA - LOUIS DE POOBTERE etc
Gratie vrijblijvend hulabazoek met
completo Btatencollectle.
AM tapijten GRATIS oefcpd
DOOR HEEL NED&tLAND
ALLE TAPIJTEN 1e KEUS
Tot 7 Jaar schriftelijke garantie op alle bekende merken.
Door enorme voorraad geen levertijden.
Vraag altijd onre offerte, bók voor KARPETTEN. WIJ zijn I
beslist goedkoper dan anderen.
GORDIJNEN en VITRAGES (w.o. Ado, Gerdisette etc
GRATIS GENAAID. A
SinexS'NGÊL t6b 189 -R DAM H BERG
fel 0t0-42291?0'42?4430-Fa*0JCM22786?
VnjCaq ioi9u geoe-em:
s Maanöags gesloten
derstijd. Het heeft iets weg van een
minderwaardigheidscomplex. Zo
ietsslijt blijkbaar heel langzaam".
Jenever
Maar dat is zo ongeveer zijn enige
'harde' opinie over Schiedam.
Want geheel volgensde familietra
ditie oordeelt Theo meestal heel
mild over personen en zaken. Of
misschien is dat zijn behoefte om
aardig gevonden te worden: hij
lijkt zich overal thuis te voelen, zo
lang hij maar kan werken en
vriendelijke gezichten om zich
heen heeft Met de verhuizing naar
Schiedam in 1940 had hij bijvoor
beeld weinig moeite, terwijl hij aan
het Haringvliet in Rotterdam toch
een fijn atelier had. De sfeer stond
hem wel aan. Hij vond het een
'leuk stadje'.
In Schiedam begon hij met een
vriend een reclamebureautje,
maar de oorlog noopte zijn com
pagnon naar Brabant te verkassen.
Doop moest een andere broodwin
ning zoeken. Die vond hij in een
kunsthandel in de Passage, waar
bij zijn eigen schilderijen en die
van zijn vader, Gerrit Wiegman,
probeerde te verkopen. Een moei-
lijke tijd. Hij ging met 2ijn doeken
langs distillateurs, directeuren, en
andere welgestelden, een verkoop-
techniek die hij van z'n moeder
had geleerd. Die nam hem als o
knaap mee naar Wassenaar om va- S
ders kunst aan de man te brengen.
„In de oorlog ging het iets anders
als je dan een schilderij ver
kocht vroeg je achthonderd gulden
en vijf flessen jenever; daar kon je
dan weer andere zaken mee doen",
't Meest gedenkwaardig aan die
periode is echter niet het gesappel
om het dagelijks brood, maar het
moment waarop Schiedam doelwit
was van een bombardement Op de
Passage kwamen wat scherven te
recht, en één daarvan belandde
precies in de wieg waar zoon Aad
even tevoren nog had gelegen,
voordat z'n ouders hem oppakten
en meenamen naar de kelder.
„Aad is nu wethouder in Schie
dam, dat was toen zeker de bedoe
ling al", is het droge commentaar
van Noor en Theo.
Knokken
fn zijn galerie ontving Wiegman
veel klanten van buiten de stad.
Ook toen al liep de Schiedamse be
volking niet echt warm voor
kunst. Dat An van den Brand on
langs haar galerie 't Koetshuys aan
de Lange Haven moest sluiten,
verwondert hem dan ook niet.
„Schiedammers zijn nu eenmaal
Theo Wiegman: 'Dat we alle
maal een beetje zitten te klodde
ren, is eigenlijk wel gek'.
niet zo bar rijk dat ze zich snel een
schilderij kunnen veroorloven.
Maar 't is overal knokken hoor;
mensen gaan liever naar de win
tersport of naar de Costa Brava
dan dat ze geld uitgeven aan cul
tuur. Misschien had An net niet 't
goeie werk in huis, want dingen
van goeie jongens willen wel eens
lopen. Hoewel je daar geen peil op
kunt trekken. De ene keer gaat 't
gewoon beter dan de andere. En er
zijn wel meer Schiedamse kunst
handels dichtgegaan. Dat ding op 't
Oude kerkhof van Simon de
Graaf, en galerie De Essentie
ook weg. Je zit nu eenmaal vlak bij
Rotterdam. Daar gebeuren de gro
te dingen, daar heb je een beroemd
museum als Boymans. Wat hier ge
beurt blijft toch min of meer plaat
selijk".
Over de verkoop 'van zijn eigen
werk mag Theo Wiegman niet
mopperen. Zijn havengezichten,
stillevens, portretten, landschap
pen en abstracte doeken zijn zeer
in trek. Het populairst zijn natura
listische schilderijen, doeken
waarop je kunt zien wat ze voor
stellen. „Een beetje impressionis
tisch, dat willen de mensen heb
ben", is zijn ervaring. Van de rege
ling voor beeldende kunstenaars
heeft hij nooit gebruik gemaakt.
„Financieel heb ik 't altijd zelf voor
elkaar gespijkerd", zegt hij trots.
„Ik moet er niet aan denken dat
mijn werk in zo'n kelder belandt,
waar niemand 't ziet. Dat is toch
zonde? Ik vind het wel erg voor die
kunstenaars met capaciteiten die
miskend worden, die hoogstens
iets maken voor de artotheek".
Kuysdael
Daar moet bij gezegd worden dat
Theo Wiegman zich nooit heeft ge
specialiseerd; hij was van alle
markten thuis en schilderde net zo
gemakkelijk een toneeldecor als
een landschap in de trant van
Ruysdael. „Ooit heb ik eens zeven
tien Ruysdaels gemaakt voor een
man die dat wel een mooi genre
vond".
Tegenover dat leveren op bestel
ling staan evenwel ook gevallen
van spontane waardering. Een van
Wiegmans mooiste herinneringen,
die meteen ook de bewering loog-
enstraft dat Schiedammers per de
finitie a-cultureel zijn, betreft een
opzichter bij gemeentewerken die
Wiegman in een grijs verleden op
zocht in zijn atelier aan de Tweede
Tuinsingek
„Hij kwam voor een lekkage, maar
toen zijn oog op een schilderijtje
van me viel was dat meteen ver
kocht Later is die gozer helemaal
kunstminded geworden. Als je nu
bij 'm thuiskomt, hangen daar de
mooiste dingen. Zo zie je maar, dat
je mensen best gevoel voor kunst
bij kunt brengen
Ter gelegenheid van Theo
Wiegman* 80e verjaardag orga
niseert het Stedelijk Museum
een overzichtetentoonstelling
van zijn werk. De expositie
wordt vrijdag om 20.15 uur geo
pend door burgemeester Rai
nier Scheo res.
floot RENÉ DONS
Schiedam Er zal zater
dag bij de vaste supporters
menig traantje rollen in
de kantine van SVDPW,
als de 41-jarige Karei Bras
in de jubileumwedstrijd
tegen oud-SW na 25 jaar
voor de laatste maal zijn
doel verdedigt. Hij zal
daarna voorgoed zijn voet
balschoenen aan de willi
gen te hangen om er nooit
meer naar om te hoeven
zien. Maar pijn doet het
hem zichtbaar, want de
woorden: 'Ik wil de jeugd
een kans geven', rollen
met pijn en moeite over
zijn tong.
Hij heeft namelijk nimmer afstand
willen doen van zijn plaats in het
eerste elftal. Als een nieuwe doel
man zich ambitieus aanmeldde bij
SVDPW, ging Karei Bras harder
trainen, want concurrentie vond
hij een vies woord. De ander moest
eerst maar eens bewijzen dat bij
beter was. Maar nu is het moment
aangebroken dat de 41-jarige doel
man zijn laatste wedstrijd zal spe
len. Hij wil niet de naam van Hein
tje Davids opgeplakt krijgen, dus
een weg terug is niet meer moge
lijk voor Karei Bras.
„Ik heb het al aan het begin van
het seizoen bekend gemaakt, dat ik
wilde stoppen", begint Karei Bras
zijn relaas. „Mijn streven was 25
jaar het doel van SVDPW verdedi
gen. Ik heb mooie kampioenschap
pen meegemaakt, maar ook verve-
lende degradaties, maar ik heb aan
mijn streven voldaan en ik vind
dat nu de jeugdkeepers een kans
moeten krijgen. Ik ga die jongens
dan ook begeleiden en trainen in
de toekomst, want ik blijf uiter
aard regelmatig op het SvDPW-
veld komen".
Karei Bras heeft niet zijn gehele
voetbalcarrière bij SVDPW door
gemaakt Hij verkoos in 196B Ex-
celsior'20 boven zijn oude club,
maar kwam daar een seizoen later
met rasse schreden op terug, omdat
hij bij Excelsior'20 nimmer een ba
sisplaats kon claimen. Hij keerde
het daaropvolgende seizoen weer
terug in het eerste elftal van
SVDPW om vijfjaar later opnieuw
kampioen te worden-
„Tijdens mijn eerste seizoen wer
den wij gelijk kampioen. Ik zal dat
jaar nimmer vergeten, omdat ik
pas zeventien jaar was geworden
en enorm tegen mijn medespelers
opkeek. Nee, dan is de jeugd nu een
stuk brutaler, want ik durfde de
andere spelers amper aan te kij
ken. Je had een diep respect voor
die anderen. Wij werden dat jaar
kampioen en gingen naar de vier
de klasse. We hadden toen een
enorm goed elftal".
Diep dal
SVDPW maakte het daaropvol
gende seizoen opnieuw een kansje
op het kampioenschap, maar moest
aan het eind van de rit toch een an
der voor laten gaan. De Scheidam-
se club raakte in de daaropvolgen
de jaren in. een diep dal en speelde
zelfs in de tweede klasse van de af
deling. Nu speelt SVDPW in de
eerste klasse van de RVB en ein
digde dit seizoen in de midden
moot van het klassement
Karei Bras heeft nooit last gehad
van blessures en is nimmer voor
een langdurige periode uit de strijd
geweest De enige blessure die hij
ooit opliep was een gebroken pols,
maar ook deze heelde zeer snel, zo
dat Karei Bras slechts twee wed
strijden hoefde te missen.
„Nee, wat dat betreft heb ik nooit
pech gehad. Mijn lichaam steekt
nog altijd in een goede conditie. Ik
ben nog steeds te zwaar, maar heb
daar noot last van ondervonden.
Wat ik nu precies met mijn vrije
tiid ga doen, weet ik nog niet Ik
blijf een beetje mee trainen met die
jongens, want als speel ik mijn af-
scheidswedstrijd. Ik wil er in de
toekomst ook bij blijven horen".
Karei Bras geeft de Jeugd een
S kans
Herman Berkhout ...graag een overdBkte tribune...
door BAS VAN DEN BERG
Vlaardingen Zwalu
wen maakt zich al jaren
zorgen over het ontbre
ken van voldoende kleed
kamers. Zeven jaar gele
den vroeg de zaterdagclub
al om uitbreiding omdat
het in geen verhouding
staat tot de nonnen van de
KNVB, dat twee elftallen
samen een kleedkamer
moeten delen.
„Wanneer alles volgens plan ver
loopt", zegt voorzitter Arie Kegel,
„is het niet uitgesloten dat we ook
nog twee dameselftallen gaan krij
gen. Vandaar de zoveelste oproep
aan de gemeente om twee extra
kleedkamers. De gemeente is uit
gegaan van een investering van
300.000 gulden, maar haaide er in
1986 een ton af. Al die tijd was
Zwaluwen opgenomen in de meer
jarenbegroting, maar in 1992 zijn
we er zelfs afgehaald. We hebben
vier velden en een gravelveld en
volgens de huidige norm moeten
we twaalf kleedkamers hebben in-
plaats van tien. De RVB heeft on
langs besloten het zeven bij zeven
voetbal te introduceren voor E-pu-
pillen. Dat zou betekenen dat we
nog meer elftallen krijsen".
Zwaluwen is één van de vele clubs
die zich zorgen maakt over het uit
gebreide snoei werk in de meerja
renbegroting 1989/1992. Om pre
cieste zijn gaat het om een bedrag
van 1,4 miljoen dat minder kan
worden uitgegeven. De Vlaarding
se Raad van Sport en Recreatie is'r
ernstig verontrust over de ontwik-
keling van de sport en de recreatie
in Vlaardingen. Met name vreest
het nadelige gevolgen wanneer
twee formatieplaatsen worden ge
schrapt op het gemeentelijk sport-
bureau.
Bezuinigingen
Andere in het oog lopende posten
zijn de trainingsvelden die niet
meer zullen worden voorzien van
een nieuwe toplaag. Tot 1990 was
hier een bedrag van 90.000 gulden
voor beschikbaar. Maar in het ka
der van de bezuinigingen heeft B
en W deze post nu al geschrapt. De
vervanging van het wielerpar
cours van De Coureur is verscho
ven naar volgend jaar. Omdat een
ambtelijke werkgroep zich buigt
over de toekomst van de zwemba
den in Vlaardingen, zijn vernieu
wingen aan bet diepste gedeelte
van het buitenbad van bet Kolpa-
bad en vervanging van de dakbe
dekking van het Holybad ge
schrapt Positief is dat B en W Het
realiseren van een derde sporthal
in de Holwijk door het particulier
initiatief van groot belang acht
Zelf denkt het college aan een ge
meentelijke bijdrage van een half
miljoen gulden.
Fusie
De -VRSR ging in grote lijnen ak
koord met de herstructuring van
sportvelden en de consequenties
voor de voetbalverenigingen. Het
enige bezwaar was de overdekte
tribune van de voetbalvereniging
De HoUandiaan. Wanneer De Bol-
landiaan verhuist naar de Kethel-
weg, waar het een fusie zal aan
gaan met Satelliet, is de gemeente
niet van plan De HoUandiaan met
de bouw van een tribune te helpen.
De sportraad besloot het college te
adviseren zijn medewerking te
verlenen aan de bouw van een
aparte tribune.
Voorzitter Herman Berkhout van
De HoUandiaan pleitte gister
avond op de vergadering van de
VRSR ook nog voor eert opknap
beurt van de twee velden die de
nieuwe fusieclub SateUiet/De Hol-
landiaan zal gaan gebruiken. „Wij
zijn bereid te gaan verhuizen naar
de andere kant van park 't Nioeu-
welant", aldus de voorzitter, „maar
we willen er wel een evenredige
accommodatie voor terug zien, In
clusief een nieuwe overdekte tri
bune. Ook moet het mogelijk zijn
dat het trainingsveld wordt ver
groot en verbeterd
