1 'Meer dan een dak boven hun hoofd hebben ze niet nodig' Roel Dij kstra vecht vooral tegen de tij d Clubhuis: meer geld nodig wegens anti- alcoholbeleid WATERWEG Glasbak met gleuven Ouderen op excursie Uitvaartcentrum open Is sporten verstandig? Woonwagens in Holy Compostvaten te koop Kermis in Koningshoek Geen stemmachines Parkeren Fenacoliuslaan Zwerfgroepen zwerven niet Vlaardingse fotograaf wint tweede prijs in Zilveren Camera Pas getrouwd paar zit in 't schip Rotterdams Nieuwsblad maandag 13 maart 1989 Flessen kunnen er wel in, jampotjes ook, maar de scherven van een gebroken winkelruit zijn meestal te groot voor de glasbak. Daarom hebben de Openba re Nutsbedrijven Schiedam aangeklopt bij Maltha Recycling, die nu is gekomen met een glasbak met gleuven. Dankzij een opening van 50 bij 2 centimer kan er nu ook plat glas worden verwerkt. Van dit nieuwe type staan er nu vijf in Schiedam: op de Groenelaan, bet Herenpad, de Rembrandtlaan, het Van 't Hoffplein en het Geuzenplein. Samen met Trefpunt Oost organiseert de wijkpost Oost van het gecoördineerd ouderenwerk in Schie dam een excursie naar het Visserijmuseum in Vlaar- dingen, bedoeld voor 55-pIussers uit Schiedam-Oost Wie mee wil, moet woensdag om half tien klaarstaan bij de loketten in de stationsbal. Opgeven kan nog bij Trefpunt Oost aan de Celsiusstraat en bij Anneke van Gurp-Verkaaik van de wijkpost in de Franklin- straat. Wethouder Jan Madem opent op de laatste dag van maart het uitvaartcentrum van G. Waaijers aan de Olmendreef in Holy. De open dag is gepland daags erna, op zaterdag 1 april. Sporten is gezond, maar kan de gezondheid ook scha den. Soms kan het geen kwaad van tevoren medisch advies te vragen. Bij het SMA, hetsport-medisch ad viescentrum in het Holyzïekenhuis, werken artsen en fysiotherapeuten en dat team staat niet alleen klaar voor topsporters. Iedereen, die aan lichaamsbe weging doet in verenigingsverband, kan er terecht, Voor het open huis, donderdag van 19.00 tot 21.00 uur, worden vooral mannen tussen de 40 en 60 jaar uitgenodigd. Ten zuiden van de Holy weg, en ten westen van de begraafplaats, wordt binnenkort begonnen met de aanleg van de nieuwste woonvoorziening van het noordelijke stadsdeel: een woonwagenkamp. Vijf tien gezinnen kunnen er straks een standplaats clai men. Voor buurtbewoners is er donderdag om half acht een informatieavond in de Burgerzaal van het stadhuis. De VAM, het Drentse vuilverwerkingsbedrijf heeft een compostvat ontworpen dat door een gemeentelij ke subsidie binnen ieders handbereik ligt. Iedereen met een (volks)tuin kan er schillen en groenteresten in kwijt. Een seniorvat (240 liter) kost 70 gulden, een juniorvat(180 liter) 55 gulden. Ze zijn donderdag tus sen 17.00 en 21.00 uur te koop in de showroom: de Burgerzaal van het Maassluisse stadhuis. L.J. van der Vlugt, de eerste Maassluizer die een vat bestelde, krijgt een gratis vat van wethouder Izaak van der Knaap. Kermisklanten mogen voortaan geen eigen geluids installatie meenemen naar Maassluis. Om geluidso verlast te voorkomen verzorgt de gemeente een mu ziekprogramma, dat voor de gehele kermis gelijk is. Om dezelfde reden is de kermis vervroegd naar de periode van 25 maart tot en met 2 april. Als locatie is gekozen voor het parkeerterrein bij Albert Heijn in winkelcentrum Koningshoek. Stemmen registreren tijdens verkiezingen blijft in Maassluis voorlopig handwerk. De gemeente heeft ervan afgezien om stemmachines aan te schaffen omdat deze zo'n twee ton zouden kosten. Dat is te duur, vinden burgemeester en wethouders. Zij heb ben een goedkoop alternatief gevonden in Dor drecht Die gemeente had nog een aantal vrijwel nieuwe stemhokjes in de aanbieding. Die kosten 10.000 gulden en bieden de kiezer ook voldoende pri vacy. In de rand van het plantsoentje aan de Fenacolius laan groeien binnenkort geen grassprietjes meer. Het strookje groen moet door de toenemende parkeero verlast wijken voor de auto, onder andere om de brandweer terwille te zijn. Die klaagt al enige tijd dat er voor uitrukkende ploegen soms geen doorkomen aan is. Voor de weg langs de Minister De Visser- school wordt daarom gelijktijdig een parkeerverbod ingesteld. Miljonair 1 Na het lezen van het artikel over 'miljonair' Simon Levy in uw krant van 7 maart was ik diep geschokt. Hoe kan zoiets in een land als Nederland gebeuren? Het is toch niet eerlijk dat iemand die altijd hard ge werkt heeft door toedoen van anderen zomaar alles kwijtraakt? Kunnen we die man niet op de een of andere manier helpen? Of misschien weet de gemeente Vlaardin- gen een oplossing? C. van der Hoeven Miljonair II Ik ken Simon Levy vrij goed uit de Shalom-periode in Rotterdam. Ook heb ik driejaar in Israël rondge reisd en in kibbutzim gewerkt; ik ken de maatschap pij daar redelijk goed. Ik voel mij als Nederlander be schaamd, dat onze maatschappij niet in staat is deze man daadwerkelijk te helpen met het vorderen van het geld, waarop hij recht heeft In Israël zijn er in stanties die niet stilzitten voordat een zaak is opge lost. Waarom kan dat niet in Nederland? Ik zou het ten zeerste betreuren als Simon Levy er niet in slaagde om een redelijk bestaan op te bouwen met zijn Astro Pizza. Ik zou dat als een nederlaag voor de Nederlandse wetgeving beschouwen. T.Sluijs GIRO 6868 VAN HET NEDERLANDSE RODE KRUIS door AAD RIETVELD Vlaardingen Van sportvereni gingen moeten zij niks hebben en in sociëteiten voelen ze zich niet thuis. Ze hebben hun eigen, wat luidruch tige sfeertje dat veel mensen af schrikt. De gemeente beschouwt hen als een probleem en noemt dat „het probleem van de zwerfgroepjonge- ren". Die naam deugt niet, want zwerven doen ze niet. „Wij slapen toch niet onder een brug", zeggen ze beledigd, als er weer over zwerf groepen wordt gesproken. Cock Paardekam, jongerenwerker bij Labyrint, houdt zich bezig met de zwerfgroepen. Hij wil het pro bleem niet al te zeer opblazen, „Hun ouders hangen voor de tv en die jongeren hangen op straat rond. Nou, en? Wat is nou helemaal het verschil?" Paardekam heeft zich ontfermd over een paar van de ongeveer tien groepen straatjeugd in Vlaardin gen. Soms roept zijn werk weer standen op. „Dan bellen mensen uit de Westwijk de gemeente en zeg gen ze: nou hebben we een jonge renwerker, maar die zie ik ook maar in portieken rondhangen". Dat is onvermijdelijk, vindt Paar dekam: „Voor dit werk moet je de taal van die jongeren spreken". Een jaar geleden besloot de ge meente dat er iets moest worden ge daan aan de problematiek van de straatjeugd. Vooral uit de Westwijk kwamen klachten van bewoners, die zich bedreigd voelden door de jongens en meisjes die in flatportie- ken rondhingen en daar de sfeer bepaalden. Als die zich verveelden, fooiden ze een ruitje in of beklad en ze de muren. Er waren flatbe woners die het maar een eng idee vonden om door de portiek, langs al die jongeren, naar het trappenhuis te Jopen. Bedreigend ,Ach, in de moderne stad is een groepje jongeren al snel bedrei gend' zegt Paardekam. „De stad is zo vol. Voor jongeren die zich wil len onttrekken aan hun ouders of verzorgers, is nergens ruimte". Een vrouw uit de Westwijk heeft de jongeren een tijdje in haar huis op gevangen. Maar daaraan komt een einde. „Je kunt niet steeds twintig mensen herbergen en kratten cola blijven aanslepen". „Eigenlijk is er niets nieuws onder de zon", meent de jongerenwerker. „Toen ik 16,17 jaar was, zat ik ook steeds op straat. Maar dat was an ders. Als het dan mooi weer was, za ten de ouderen ook op straat". De bedoeling van de gemeente was dat Paardekam zou bekijken hoe groot de problemen zijn en welke wensen er bij de straatjeugd leven. Maar de jongerenwerker werkt sneller dan de gemeente had ge dacht. Hij is al aan het uitvoerende werk begonnen door een' groep jon geren te begeleiden in de Westwijk, die de portiek van een flat aan de Professor Rutgersstraat heeft opge knapt Voorts begeleidt hij een werkgroep anti-vandalisme in de Westwijk, die streeft naar een eigen i onderkomen voor de jeugd, en be- zorgde hij de straatjeugd van Holy- j Zuid onderdak in wijkcentrum De Heipaal. I Zijn informatie krijgt Paardekam uit de onlangs door de gemeente in het leven geroepen begeleidings commissie. De leden van die com missie vertellen hem waar de straatjeugd rondhangt. Paardekam gaat dan naar ze toe om een praatje te maken en te vragen wat ze wil len. „Soms zegt een groep: 'joh, be kijk jij het! Wij zoeken het zelf wel uit'. Maar vaak kan ik ze helpen, met heel simpele dingen. Als ze problemen hebben met de politie bij voorbeeld, of met hun ouders, of met het aanvragen van een uitke ring, Zo bouw je een vertrouwens relatie op". Cock Paardekam heeft zichzelf een duidelijk doel gesteld. Hij wil de jongeren mondig maken en de ou deren duidelijk maken dat de jeugd niet alleen negatief bezig is. Hij wil ervoor zorgen datde groepen jonge ren niet meer als een bedreiging worden ervaren. Een eigen onder komen is daarvoor ideaal. „Veel meer dan een dak boven hun hoofd en een bank om op te zitten hebben ze niet nodig. Ik hoef er niet achter aan te sjouwen, want ze kunnen heel veel dingen zelf". Zware tas Als de gemeente voor zo'n clubhuis geen geld over heeft, zijn er nog wel andere manieren om de angst van ouderen voor de straatjeugd weg te nemen. „Die jongens moeten op het goede spoor gezet worden. Zorg dat bewoners van een flat weer nor maal naar hun huis kunnen, vertel ik ze. Zorg dat ze zonder angst het portiek binnenstappen. En het mis staat ook helemaal niet om eens die zware tas met boodschappen van de buurvrouw naar boven te sjouwen. Dan gaan de mensen vanzelf weer zeggen: ach, het zijn tenslotte jonge lui". Want het gaat Paardekam in de eerste plaats om de jongeren. „Die moeten er iets aan hebben". Aan steun van de gemeente en het woningbedrijf voor 2ijn werk ont breekt het volgens Paardekam nog- Cock Paardekam: 'Ouders hangen voor de televisie en jongeren op straat. Nou, en?' al eens. „Ik zeg zo vaak tegen de ge meente: begrijp nou eens, datje hier met mensen te doen hebt die op korte termijn denken. Die jongens hebben samen een flat opgeknapt. Daar moet toch wat tegenover staan? Er zijn In die buurt minder ruiten ingegooid. Nou vraag ik het woningbedrijf al een hele tijd om een kostenoverzicht, waaruit blijkt hoeveel geld dat de gemeente min der heeft gekost dan vorig jaar. Dan kan ik dat laten zien. Dan kan ik zeggen: jongens, kijk eens wat jullie geflikt hebben... Fantastisch!" „Gaan we nou samen naar de ijs baan?" vroegen de jongeren, toen zij het portiek en het trappenhuis van de flat aan de Rutgersstraat fris in de verf hadden gezet. Paarde kam kan dat wel begrijpen. „Hun inzet vraagt een beloning. Ze vin den een heleboel dingen leuk maar er moet wel iets tegenoverstaan". Dat de gemeente niet zomaar een groep jongeren kan trakteren op een dagje ijsbaan, begrijpt Paarde kam wel. Maar wat meer waarde ring zou op z'n plaats zijn. „Te gek gedaan, jongens dat zeg ik, dat zeggen de leden van de begelei dingscommissie, maar verder nie mand. Er is niemand bij de gemeen te die een poging doet om die jonge ren te verstaan". Veel geld is er niet uitgetrokken voor het project De gemeente heeft een potje van tienduizend gulden, waaruit ook.het jongerenwerk kan putten. Maar de begroting, die bin nenkort in de begeleidingscommis sie wordt besproken, overschrijdt die tienduizend gulden. Jeugdambtenaar Bob de Jonge kan zich wei voorstellen datde gemeen te in het werk van Paardekam niet erg veel geld stopt. „Het is een expe riment. Als we na een jaar besluiten om ermee te stoppen, is het wegge gooid geld geweest. „De gemeente hecht hier wel een groot belang aan", zegt De Jonge. Paardekam vindt dat dat belang best in geld mag worden uitge drukt. „Er is best een bedrag voor te vinden. Kijk, de gemeente trekt 60.000 gulden extra uit voor de col lectie van de nieuwe bibliotheek. Nou, die jongeren zijn toevallig geen lid van de bibliotheek... Er is een hele groep jongeren die de be staande voorzieningen, in de stad niet leuk vindt. Dat zijn óók inwo ners van onze stad". door CAREL VAN DER VELDEN Vlaardingen „Van de tien keer dat ik heb deelgenomen aan de Zil veren Camera, was ik het negen keer niet met de juryuitslag eens. Dit jaar valt er op de uitslag echter niks af te dingen. Tegen de plaat van Paul Stolk, die de ontvoerder van Gerrit-Jan Heijn fotografeer de, kon niemand op' Hoewel Roel Dijkstra stilletjes had gehoopt op de hoofdprijs, be schouwt de Vlaardingse fotograaf ook de tweede plek in de verkiezing van de persfoto van het jaar als een hele overwinning. Zaterdag kreeg Dijkstra de prijs in Utrecht uitge reikt. Dijkstra, wiens foto's bijna dagelijks op de Waterweg-pagina's van het Rotterdams Niewsblad zijn terug te vinden, heeft zijn prijs te danken aan een foto van actievoerende binnnenschippers. Voordat de schermutselingen begonnen was Roel Dijkstra al op het strijdtoneel te vinden. „Puur toeval", laat Dijkstra be scheiden weten. „Ik kreeg de op dracht om wat foto's van de protes terende schippers te maken in de Waalhaven, Juist toen ik op het punt stond weg te gaan werd ik ge tipt, dat de ME in aantocht was. Vanaf dat moment heb ik de scher mutselingen twee maanden lang op de voet gevolgd. De prijs, die ik nu heb gekregen, beschouw ik als de waardering voor het vele werk, dat ik aan de reportage's heb gehad". Over zijn rol als nieuwsjager mag Dijkstra bescheiden zijn, menigeen valt het op dat de Vlaardinger in geval van calamiteiten vaak als eerste paraat is. Kort na de dodelijke steekpartij op het Rotterdamse Zuidplein was Dijkstra in het metrostation te vin den om enkele dramatische platen van de half toegedekte slachtoffers te maken. In de tien jaar, dat Dijk stra in de Rijnmond actief is, zijn weinig ongelukken, branden of bankovervallen hem ontgaan. Nieuws „Vooraan staan bij het harde nieuws beschouw ik als de essentie van mijn vak", laat Dijkstra weten. „Ik ken collega's, die bij wijze van spreken niet eens in actie komen als het huis van de buren in brand staat. Die mensen noemen zichzelf persfotograaf, maar volgens mij zijn ze het niet". Om snel ter plekke te kunnen zijn, heeft Dijkstra hoogwaardige com municatiemiddelen tot zijn be schikking. Met scanners houdt Dijkstra voortdurend voeling met de regionale politie- en brandweer kanalen. Over de contacten met de politie, die Dijkstra door de aard van zijn werk regelmatig tegen het lijf loopt, heeft Dijkstra over het algemeen weinig te klagen. Wel maakt de fo tograaf zich zorgen over het feit, dat Roel Dijkstra in een voor hem type rende houding. De remsporen van de auto zijn zichtbaar terwijl Dijkstra de camera uit zijn raamportiertje al in de aanslag heeft. de politie de onderlinge communi catie voor 'meeluisteraars' als Dijk stra wil afschermen via coderingen. „Dat kan dat tot censuur leiden", denkt Dijkstra. „Door bij de actie aanwezig te zijn, houden wij in principe de politie een beetje in de gaten. Ik ben bang, dat wij onze taak niet meer goed kunnen uitoe fenen als wij afhankelijk worden van depolitievoorlichting. De kans, dat men zaken in de doofpot wil stoppen wordt door dit soort ont wikkelingen alleen maar groter". Dijkstra mag momenteel vooral de aandacht trekken als actiefoto graaf, in commercieel opzicht speelt dit werk een ondergeschikte rol in zijn werk. „Die reportage met die schippers is financieel gezien bijvoorbeeld totaal onverant woord" vindt Dijkstra Je laat op zo'n moment ander werk liggen, dat veel meer oplevert. De enige re den dat je net toch doet is de de kick, hoewel zo'n reportage als visi tekaartje natuurlijk heel geschikt is". Snelheid De communicatiemiddelen mogen een belangrijke rol spelen in Dijk stra's nieuwsgaring, ook voor het verwerven van opdrachten maakt Dijkstra dankbaar gebruik van de modernste snufjes op communica tiegebied. Door het bezit van een fax, semafoon, en een autotelefoon is de Vlaardingse prijswinnaar on getwijfeld één van de best bereik bare fotografen van Nederland. Naast de enorme voordelen, die dat voor opdrachtgevers biedt, heeft het ook zijn beperkingen. Ook an dere opdrachtgevers weten Dijk-, stra snel te vinden, waardoor zijn agenda regelmatig uitpuilt. „Ja, eh, bel me zo effe terug in de auto!" is een typerende uitspraak voor razende Roel geworden „Iksta nu op Schiphol, ben over een half uur bij jullie". Eén van de foto's uit Dijkstra's win nende serie. „Ik fotografeer tegen woordig alleen vanuit de poUtieli- nies", verklaart de fotograaf, „Dan krijg je in leder geval geen klappen en nat wordt je ook nfet. En inderdaadnou ja, het mag iets langer duren staat Roel Dijkstra dan op onze redactie in Vlaardin gen, klaar om de agenda door te ne men en op jacht te gaan door het Waterweggebied. De harde strijd om het bestaan, zoals het leven van een kleine zelfstandige wel eens wordt omschreven, neemt in het dagelijkse leven van Dijkstra meestal geheel andere vormen aan; die van een keihard gevecht tegen de tijd. „Over gebrek aan werk zul je mij niet horen klagen", lacht Dijkstra. „Ondanks dat ik drie dagen per week hulp heb van Theo van Pelt moet ik regelmatig werk afslaan. Dat moet dan maar, want zin om het bedrijf verder uit te breiden heb ik eigenlijk niet". Typerend voor de Vlaardinger is, dat hij zijn ontboezemingen doet terwijl de zaterdag gemaakte foto's van de Zilveren Camera-uitreiking door de ontwikkelbak spatteren. „Kom maar langs op zondag", liet Dijkstra van te voren weten. „Dan werk ik niet. Kunnen we even rus tig praten. Dat laatste lukte, on danks Dijkstra's originele kijk op het begrip niet-werken. De came ra's mogen op zondag de koffer niet verlaten, de werkdrift van Dijkstra blijkt ook op de dag des heren nau welijks te stuiten. „Er liggen nog een paar rolletjes die afgedrukt moeten worden", verontschuldigde Dijkstra zich. „En dan laat ik de ad ministratie nog even buiten be schouwing. Alleen op zondag heb ik tijd, mij daarover te buigen". Schiedam Een anti-alcoholbe- leid in de wijkcentra leidt ongetwij feld tot een geringere baropbrengst. Veel bezoekers zijn eerder geneigd vijf pils te nemen dan vijf glazen bronwater. Bier wordt niet zo gauw als 'een plas in de buik' ervaren. Het drinkt lekkerder weg. „De vraag is dan ook: wat doet de gemeente als een clubhuis een anti- alcoholbeleid voert? Zal het gemis aan inkomsten worden gecompen seerd door een hogere subsidie?". André Woutersen is benieuwd. De coördinator van Klubhuis Zuid aan de Dwarsstraat in Schiedam hoopt dat het antwoord op die vraag snel op tafel komt. Hij wil eraan meewerken dat de ge meenteraad zich op korte termijn serieus buigt over de consequenties, die een anti-alcoholcampagne voor de gemeente zelf kan hebben. Klubhuis Zuid en wijkcentrum De Erker houden daarom binnenkort een thema-avond, speciaal bedoeld voor jongeren, ouders en verzor gers. Aan deze voorlichth „vond over alcoholgebruik werkt de GGD mee, als ook het consultatiebureau voor alcohol en drugs (CAD), Doelgroepen In eerste instantie is die campagne gericht op een grote doelgroep. Leidt dat tot specifiekere vraagstel ling, dan kan er een vervolg op worden gegeven, gericht op kleine re gespreksgroepen. André Wou tersen wil ermee aantonen dat een clubhuis of wijkcentrum 2icb zowel op 'de massa' als op kleinere doel- froepen kan richten. En daarmee omt hij op een andere invalshoek om de subsidie veilig te stellen: „Het kan niet alleen gaan om de macht van het getal". Met andere woorden: hoewel er groei zit in Klubhuis Zuid, wil dat niet zeggen dat het clubhuis zich al leen op grote groepen mensen richt Vergelijk de situatie in het onder wijs: grotere klassen, dat betekent minder individuele aandacht voor kinderen. Bij cursussen en andere activiteiten in clubhuizen is dat net zo. „Een groep van vijftien mensen is zo ongeveer het maximum". Dat je vervolgens probeert zoveel mogelijk activiteiten te ontwikke len om een veelvoud van groepen van pakweg vijftien mensen bin nen te halen, dat vindt André Wou tersen vanzelfsprekend. Klubhuis Zuid heeft daarom een onderzoek ingesteld naar de wensen in de Gor zen en omgeving. Lida Tode peilt onder vrouwelijke migranten aan welke activiteiten zij behoefte heb ben. En in het ouderenwerk loopt eenzelfde steekproef. „Want je kunt wel van alles aanbieden maar het is belangrijker eerst te weten of er ook behoefte is aan wat je aan biedt". Op de manifestatie van afgelopen zondag, Bekijk 't, werd een ruim overzicht gegeven van wat er alle maal in het wijkcentrum te doen is. Niet alleen de huis-, tuin- en keu ken vlijt zoals borduurles en naai werk, taalles en conditietraining, maar ook een computercursus, in formatie over voeding en gewicht, over reanimatie en hyperventilatie. En verder was er aandacht voor het pure clubhuiswerk zoals de bingo, het beat- en jazzballet, de ukken- groep, het paasklaverjassen, yoga en het zangkoorhet programma telde zo'n veertig verschillende ac tiviteiten. Klubhuis Zuid telt weke lijks tussen de zes- en zevenhon derd bezoekers, schat André Wou tersen. Dat zij vrijdag na hun trouwerij op het Schiedamse stadhuis letterlijk In het huwelijksbootje zouden stappen hadden Marian Landman en Cees Boekweit niet gepland. Ze zaten in het schip, maar dat bemerkten zij pas toen de taxi's onaangekondigd naar het havenhoofd reden. Het bruidspaar werd daar ver welkomd door twee ouderwetse stoomslepers, Cees' eigen Hercules en de Dockyard 9 uit Vlaardingen. Een verrassing van de stichting Calorische Werktuigen, waarvan de bruidegom een prominent lid is. De schepen die deze stichting Inde vaart houdt, braakten behalve zwarte rook een tros kleu rige ballonnen uit. Het huwelijk van de brugwachter en de administratieve kracht werd besprenkeld door een blusboot die een waterballet verzorgde

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Nieuwsblad / Schiedamsche Courant / Rotterdams Dagblad / Waterweg / Algemeen Dagblad | 1989 | | pagina 2