1
'Meer dan een dak boven hun
hoofd hebben ze niet nodig'
Roel Dij kstra vecht
vooral tegen de tij d
Clubhuis: meer
geld nodig
wegens anti-
alcoholbeleid
WATERWEG
Glasbak met gleuven
Ouderen op excursie
Uitvaartcentrum open
Is sporten verstandig?
Woonwagens in Holy
Compostvaten te koop
Kermis in Koningshoek
Geen stemmachines
Parkeren Fenacoliuslaan
Zwerfgroepen zwerven niet
Vlaardingse fotograaf wint tweede prijs in Zilveren Camera
Pas getrouwd paar zit in 't schip
Rotterdams Nieuwsblad
maandag
13 maart 1989
Flessen kunnen er wel in, jampotjes ook, maar de
scherven van een gebroken winkelruit zijn meestal
te groot voor de glasbak. Daarom hebben de Openba
re Nutsbedrijven Schiedam aangeklopt bij Maltha
Recycling, die nu is gekomen met een glasbak met
gleuven. Dankzij een opening van 50 bij 2 centimer
kan er nu ook plat glas worden verwerkt.
Van dit nieuwe type staan er nu vijf in Schiedam: op
de Groenelaan, bet Herenpad, de Rembrandtlaan,
het Van 't Hoffplein en het Geuzenplein.
Samen met Trefpunt Oost organiseert de wijkpost
Oost van het gecoördineerd ouderenwerk in Schie
dam een excursie naar het Visserijmuseum in Vlaar-
dingen, bedoeld voor 55-pIussers uit Schiedam-Oost
Wie mee wil, moet woensdag om half tien klaarstaan
bij de loketten in de stationsbal. Opgeven kan nog bij
Trefpunt Oost aan de Celsiusstraat en bij Anneke
van Gurp-Verkaaik van de wijkpost in de Franklin-
straat.
Wethouder Jan Madem opent op de laatste dag van
maart het uitvaartcentrum van G. Waaijers aan de
Olmendreef in Holy. De open dag is gepland daags
erna, op zaterdag 1 april.
Sporten is gezond, maar kan de gezondheid ook scha
den. Soms kan het geen kwaad van tevoren medisch
advies te vragen. Bij het SMA, hetsport-medisch ad
viescentrum in het Holyzïekenhuis, werken artsen
en fysiotherapeuten en dat team staat niet alleen
klaar voor topsporters. Iedereen, die aan lichaamsbe
weging doet in verenigingsverband, kan er terecht,
Voor het open huis, donderdag van 19.00 tot 21.00
uur, worden vooral mannen tussen de 40 en 60 jaar
uitgenodigd.
Ten zuiden van de Holy weg, en ten westen van de
begraafplaats, wordt binnenkort begonnen met de
aanleg van de nieuwste woonvoorziening van het
noordelijke stadsdeel: een woonwagenkamp. Vijf
tien gezinnen kunnen er straks een standplaats clai
men. Voor buurtbewoners is er donderdag om half
acht een informatieavond in de Burgerzaal van het
stadhuis.
De VAM, het Drentse vuilverwerkingsbedrijf heeft
een compostvat ontworpen dat door een gemeentelij
ke subsidie binnen ieders handbereik ligt. Iedereen
met een (volks)tuin kan er schillen en groenteresten
in kwijt. Een seniorvat (240 liter) kost 70 gulden, een
juniorvat(180 liter) 55 gulden. Ze zijn donderdag tus
sen 17.00 en 21.00 uur te koop in de showroom: de
Burgerzaal van het Maassluisse stadhuis. L.J. van
der Vlugt, de eerste Maassluizer die een vat bestelde,
krijgt een gratis vat van wethouder Izaak van der
Knaap.
Kermisklanten mogen voortaan geen eigen geluids
installatie meenemen naar Maassluis. Om geluidso
verlast te voorkomen verzorgt de gemeente een mu
ziekprogramma, dat voor de gehele kermis gelijk is.
Om dezelfde reden is de kermis vervroegd naar de
periode van 25 maart tot en met 2 april. Als locatie is
gekozen voor het parkeerterrein bij Albert Heijn in
winkelcentrum Koningshoek.
Stemmen registreren tijdens verkiezingen blijft in
Maassluis voorlopig handwerk. De gemeente heeft
ervan afgezien om stemmachines aan te schaffen
omdat deze zo'n twee ton zouden kosten. Dat is te
duur, vinden burgemeester en wethouders. Zij heb
ben een goedkoop alternatief gevonden in Dor
drecht Die gemeente had nog een aantal vrijwel
nieuwe stemhokjes in de aanbieding. Die kosten
10.000 gulden en bieden de kiezer ook voldoende pri
vacy.
In de rand van het plantsoentje aan de Fenacolius
laan groeien binnenkort geen grassprietjes meer. Het
strookje groen moet door de toenemende parkeero
verlast wijken voor de auto, onder andere om de
brandweer terwille te zijn. Die klaagt al enige tijd dat
er voor uitrukkende ploegen soms geen doorkomen
aan is. Voor de weg langs de Minister De Visser-
school wordt daarom gelijktijdig een parkeerverbod
ingesteld.
Miljonair 1
Na het lezen van het artikel over 'miljonair' Simon
Levy in uw krant van 7 maart was ik diep geschokt.
Hoe kan zoiets in een land als Nederland gebeuren?
Het is toch niet eerlijk dat iemand die altijd hard ge
werkt heeft door toedoen van anderen zomaar alles
kwijtraakt?
Kunnen we die man niet op de een of andere manier
helpen? Of misschien weet de gemeente Vlaardin-
gen een oplossing?
C. van der Hoeven
Miljonair II
Ik ken Simon Levy vrij goed uit de Shalom-periode
in Rotterdam. Ook heb ik driejaar in Israël rondge
reisd en in kibbutzim gewerkt; ik ken de maatschap
pij daar redelijk goed. Ik voel mij als Nederlander be
schaamd, dat onze maatschappij niet in staat is deze
man daadwerkelijk te helpen met het vorderen van
het geld, waarop hij recht heeft In Israël zijn er in
stanties die niet stilzitten voordat een zaak is opge
lost. Waarom kan dat niet in Nederland?
Ik zou het ten zeerste betreuren als Simon Levy er
niet in slaagde om een redelijk bestaan op te bouwen
met zijn Astro Pizza. Ik zou dat als een nederlaag
voor de Nederlandse wetgeving beschouwen.
T.Sluijs
GIRO 6868 VAN HET NEDERLANDSE RODE KRUIS
door AAD RIETVELD
Vlaardingen Van sportvereni
gingen moeten zij niks hebben en in
sociëteiten voelen ze zich niet thuis.
Ze hebben hun eigen, wat luidruch
tige sfeertje dat veel mensen af
schrikt.
De gemeente beschouwt hen als
een probleem en noemt dat „het
probleem van de zwerfgroepjonge-
ren". Die naam deugt niet, want
zwerven doen ze niet. „Wij slapen
toch niet onder een brug", zeggen
ze beledigd, als er weer over zwerf
groepen wordt gesproken.
Cock Paardekam, jongerenwerker
bij Labyrint, houdt zich bezig met
de zwerfgroepen. Hij wil het pro
bleem niet al te zeer opblazen, „Hun
ouders hangen voor de tv en die
jongeren hangen op straat rond.
Nou, en? Wat is nou helemaal het
verschil?"
Paardekam heeft zich ontfermd
over een paar van de ongeveer tien
groepen straatjeugd in Vlaardin
gen. Soms roept zijn werk weer
standen op. „Dan bellen mensen uit
de Westwijk de gemeente en zeg
gen ze: nou hebben we een jonge
renwerker, maar die zie ik ook
maar in portieken rondhangen".
Dat is onvermijdelijk, vindt Paar
dekam: „Voor dit werk moet je de
taal van die jongeren spreken".
Een jaar geleden besloot de ge
meente dat er iets moest worden ge
daan aan de problematiek van de
straatjeugd. Vooral uit de Westwijk
kwamen klachten van bewoners,
die zich bedreigd voelden door de
jongens en meisjes die in flatportie-
ken rondhingen en daar de sfeer
bepaalden. Als die zich verveelden,
fooiden ze een ruitje in of beklad
en ze de muren. Er waren flatbe
woners die het maar een eng idee
vonden om door de portiek, langs al
die jongeren, naar het trappenhuis
te Jopen.
Bedreigend
,Ach, in de moderne stad is een
groepje jongeren al snel bedrei
gend' zegt Paardekam. „De stad is
zo vol. Voor jongeren die zich wil
len onttrekken aan hun ouders of
verzorgers, is nergens ruimte".
Een vrouw uit de Westwijk heeft de
jongeren een tijdje in haar huis op
gevangen. Maar daaraan komt een
einde. „Je kunt niet steeds twintig
mensen herbergen en kratten cola
blijven aanslepen".
„Eigenlijk is er niets nieuws onder
de zon", meent de jongerenwerker.
„Toen ik 16,17 jaar was, zat ik ook
steeds op straat. Maar dat was an
ders. Als het dan mooi weer was, za
ten de ouderen ook op straat".
De bedoeling van de gemeente was
dat Paardekam zou bekijken hoe
groot de problemen zijn en welke
wensen er bij de straatjeugd leven.
Maar de jongerenwerker werkt
sneller dan de gemeente had ge
dacht. Hij is al aan het uitvoerende
werk begonnen door een' groep jon
geren te begeleiden in de Westwijk,
die de portiek van een flat aan de
Professor Rutgersstraat heeft opge
knapt Voorts begeleidt hij een
werkgroep anti-vandalisme in de
Westwijk, die streeft naar een eigen i
onderkomen voor de jeugd, en be-
zorgde hij de straatjeugd van Holy- j
Zuid onderdak in wijkcentrum De
Heipaal. I
Zijn informatie krijgt Paardekam
uit de onlangs door de gemeente in
het leven geroepen begeleidings
commissie. De leden van die com
missie vertellen hem waar de
straatjeugd rondhangt. Paardekam
gaat dan naar ze toe om een praatje
te maken en te vragen wat ze wil
len. „Soms zegt een groep: 'joh, be
kijk jij het! Wij zoeken het zelf wel
uit'. Maar vaak kan ik ze helpen,
met heel simpele dingen. Als ze
problemen hebben met de politie
bij voorbeeld, of met hun ouders, of
met het aanvragen van een uitke
ring, Zo bouw je een vertrouwens
relatie op".
Cock Paardekam heeft zichzelf een
duidelijk doel gesteld. Hij wil de
jongeren mondig maken en de ou
deren duidelijk maken dat de jeugd
niet alleen negatief bezig is. Hij wil
ervoor zorgen datde groepen jonge
ren niet meer als een bedreiging
worden ervaren. Een eigen onder
komen is daarvoor ideaal. „Veel
meer dan een dak boven hun hoofd
en een bank om op te zitten hebben
ze niet nodig. Ik hoef er niet achter
aan te sjouwen, want ze kunnen
heel veel dingen zelf".
Zware tas
Als de gemeente voor zo'n clubhuis
geen geld over heeft, zijn er nog wel
andere manieren om de angst van
ouderen voor de straatjeugd weg te
nemen. „Die jongens moeten op het
goede spoor gezet worden. Zorg dat
bewoners van een flat weer nor
maal naar hun huis kunnen, vertel
ik ze. Zorg dat ze zonder angst het
portiek binnenstappen. En het mis
staat ook helemaal niet om eens die
zware tas met boodschappen van de
buurvrouw naar boven te sjouwen.
Dan gaan de mensen vanzelf weer
zeggen: ach, het zijn tenslotte jonge
lui". Want het gaat Paardekam in
de eerste plaats om de jongeren.
„Die moeten er iets aan hebben".
Aan steun van de gemeente en het
woningbedrijf voor 2ijn werk ont
breekt het volgens Paardekam nog-
Cock Paardekam: 'Ouders hangen
voor de televisie en jongeren op
straat. Nou, en?'
al eens. „Ik zeg zo vaak tegen de ge
meente: begrijp nou eens, datje hier
met mensen te doen hebt die op
korte termijn denken. Die jongens
hebben samen een flat opgeknapt.
Daar moet toch wat tegenover
staan? Er zijn In die buurt minder
ruiten ingegooid. Nou vraag ik het
woningbedrijf al een hele tijd om
een kostenoverzicht, waaruit blijkt
hoeveel geld dat de gemeente min
der heeft gekost dan vorig jaar. Dan
kan ik dat laten zien. Dan kan ik
zeggen: jongens, kijk eens wat jullie
geflikt hebben... Fantastisch!"
„Gaan we nou samen naar de ijs
baan?" vroegen de jongeren, toen
zij het portiek en het trappenhuis
van de flat aan de Rutgersstraat fris
in de verf hadden gezet. Paarde
kam kan dat wel begrijpen. „Hun
inzet vraagt een beloning. Ze vin
den een heleboel dingen leuk maar
er moet wel iets tegenoverstaan".
Dat de gemeente niet zomaar een
groep jongeren kan trakteren op
een dagje ijsbaan, begrijpt Paarde
kam wel. Maar wat meer waarde
ring zou op z'n plaats zijn. „Te gek
gedaan, jongens dat zeg ik, dat
zeggen de leden van de begelei
dingscommissie, maar verder nie
mand. Er is niemand bij de gemeen
te die een poging doet om die jonge
ren te verstaan".
Veel geld is er niet uitgetrokken
voor het project De gemeente heeft
een potje van tienduizend gulden,
waaruit ook.het jongerenwerk kan
putten. Maar de begroting, die bin
nenkort in de begeleidingscommis
sie wordt besproken, overschrijdt
die tienduizend gulden.
Jeugdambtenaar Bob de Jonge kan
zich wei voorstellen datde gemeen
te in het werk van Paardekam niet
erg veel geld stopt. „Het is een expe
riment. Als we na een jaar besluiten
om ermee te stoppen, is het wegge
gooid geld geweest.
„De gemeente hecht hier wel een
groot belang aan", zegt De Jonge.
Paardekam vindt dat dat belang
best in geld mag worden uitge
drukt. „Er is best een bedrag voor te
vinden. Kijk, de gemeente trekt
60.000 gulden extra uit voor de col
lectie van de nieuwe bibliotheek.
Nou, die jongeren zijn toevallig
geen lid van de bibliotheek... Er is
een hele groep jongeren die de be
staande voorzieningen, in de stad
niet leuk vindt. Dat zijn óók inwo
ners van onze stad".
door CAREL VAN DER VELDEN
Vlaardingen „Van de tien keer
dat ik heb deelgenomen aan de Zil
veren Camera, was ik het negen
keer niet met de juryuitslag eens.
Dit jaar valt er op de uitslag echter
niks af te dingen. Tegen de plaat
van Paul Stolk, die de ontvoerder
van Gerrit-Jan Heijn fotografeer
de, kon niemand op'
Hoewel Roel Dijkstra stilletjes had
gehoopt op de hoofdprijs, be
schouwt de Vlaardingse fotograaf
ook de tweede plek in de verkiezing
van de persfoto van het jaar als een
hele overwinning. Zaterdag kreeg
Dijkstra de prijs in Utrecht uitge
reikt.
Dijkstra, wiens foto's bijna dagelijks
op de Waterweg-pagina's van het
Rotterdams Niewsblad zijn terug te
vinden, heeft zijn prijs te danken
aan een foto van actievoerende
binnnenschippers. Voordat de
schermutselingen begonnen was
Roel Dijkstra al op het strijdtoneel
te vinden.
„Puur toeval", laat Dijkstra be
scheiden weten. „Ik kreeg de op
dracht om wat foto's van de protes
terende schippers te maken in de
Waalhaven, Juist toen ik op het
punt stond weg te gaan werd ik ge
tipt, dat de ME in aantocht was.
Vanaf dat moment heb ik de scher
mutselingen twee maanden lang op
de voet gevolgd. De prijs, die ik nu
heb gekregen, beschouw ik als de
waardering voor het vele werk, dat
ik aan de reportage's heb gehad".
Over zijn rol als nieuwsjager mag
Dijkstra bescheiden zijn, menigeen
valt het op dat de Vlaardinger in
geval van calamiteiten vaak als
eerste paraat is.
Kort na de dodelijke steekpartij op
het Rotterdamse Zuidplein was
Dijkstra in het metrostation te vin
den om enkele dramatische platen
van de half toegedekte slachtoffers
te maken. In de tien jaar, dat Dijk
stra in de Rijnmond actief is, zijn
weinig ongelukken, branden of
bankovervallen hem ontgaan.
Nieuws
„Vooraan staan bij het harde
nieuws beschouw ik als de essentie
van mijn vak", laat Dijkstra weten.
„Ik ken collega's, die bij wijze van
spreken niet eens in actie komen als
het huis van de buren in brand
staat. Die mensen noemen zichzelf
persfotograaf, maar volgens mij zijn
ze het niet".
Om snel ter plekke te kunnen zijn,
heeft Dijkstra hoogwaardige com
municatiemiddelen tot zijn be
schikking. Met scanners houdt
Dijkstra voortdurend voeling met
de regionale politie- en brandweer
kanalen.
Over de contacten met de politie,
die Dijkstra door de aard van zijn
werk regelmatig tegen het lijf loopt,
heeft Dijkstra over het algemeen
weinig te klagen. Wel maakt de fo
tograaf zich zorgen over het feit, dat
Roel Dijkstra in een voor hem type
rende houding. De remsporen van
de auto zijn zichtbaar terwijl Dijkstra
de camera uit zijn raamportiertje al
in de aanslag heeft.
de politie de onderlinge communi
catie voor 'meeluisteraars' als Dijk
stra wil afschermen via coderingen.
„Dat kan dat tot censuur leiden",
denkt Dijkstra. „Door bij de actie
aanwezig te zijn, houden wij in
principe de politie een beetje in de
gaten. Ik ben bang, dat wij onze
taak niet meer goed kunnen uitoe
fenen als wij afhankelijk worden
van depolitievoorlichting. De kans,
dat men zaken in de doofpot wil
stoppen wordt door dit soort ont
wikkelingen alleen maar groter".
Dijkstra mag momenteel vooral de
aandacht trekken als actiefoto
graaf, in commercieel opzicht
speelt dit werk een ondergeschikte
rol in zijn werk. „Die reportage met
die schippers is financieel gezien
bijvoorbeeld totaal onverant
woord" vindt Dijkstra Je laat op
zo'n moment ander werk liggen,
dat veel meer oplevert. De enige re
den dat je net toch doet is de de
kick, hoewel zo'n reportage als visi
tekaartje natuurlijk heel geschikt
is".
Snelheid
De communicatiemiddelen mogen
een belangrijke rol spelen in Dijk
stra's nieuwsgaring, ook voor het
verwerven van opdrachten maakt
Dijkstra dankbaar gebruik van de
modernste snufjes op communica
tiegebied. Door het bezit van een
fax, semafoon, en een autotelefoon
is de Vlaardingse prijswinnaar on
getwijfeld één van de best bereik
bare fotografen van Nederland.
Naast de enorme voordelen, die dat
voor opdrachtgevers biedt, heeft
het ook zijn beperkingen. Ook an
dere opdrachtgevers weten Dijk-,
stra snel te vinden, waardoor zijn
agenda regelmatig uitpuilt.
„Ja, eh, bel me zo effe terug in de
auto!" is een typerende uitspraak
voor razende Roel geworden „Iksta
nu op Schiphol, ben over een half
uur bij jullie".
Eén van de foto's uit Dijkstra's win
nende serie. „Ik fotografeer tegen
woordig alleen vanuit de poUtieli-
nies", verklaart de fotograaf, „Dan
krijg je in leder geval geen klappen
en nat wordt je ook nfet.
En inderdaadnou ja, het mag iets
langer duren staat Roel Dijkstra
dan op onze redactie in Vlaardin
gen, klaar om de agenda door te ne
men en op jacht te gaan door het
Waterweggebied. De harde strijd
om het bestaan, zoals het leven van
een kleine zelfstandige wel eens
wordt omschreven, neemt in het
dagelijkse leven van Dijkstra
meestal geheel andere vormen aan;
die van een keihard gevecht tegen
de tijd.
„Over gebrek aan werk zul je mij
niet horen klagen", lacht Dijkstra.
„Ondanks dat ik drie dagen per
week hulp heb van Theo van Pelt
moet ik regelmatig werk afslaan.
Dat moet dan maar, want zin om
het bedrijf verder uit te breiden heb
ik eigenlijk niet".
Typerend voor de Vlaardinger is,
dat hij zijn ontboezemingen doet
terwijl de zaterdag gemaakte foto's
van de Zilveren Camera-uitreiking
door de ontwikkelbak spatteren.
„Kom maar langs op zondag", liet
Dijkstra van te voren weten. „Dan
werk ik niet. Kunnen we even rus
tig praten. Dat laatste lukte, on
danks Dijkstra's originele kijk op
het begrip niet-werken. De came
ra's mogen op zondag de koffer niet
verlaten, de werkdrift van Dijkstra
blijkt ook op de dag des heren nau
welijks te stuiten. „Er liggen nog
een paar rolletjes die afgedrukt
moeten worden", verontschuldigde
Dijkstra zich. „En dan laat ik de ad
ministratie nog even buiten be
schouwing. Alleen op zondag heb ik
tijd, mij daarover te buigen".
Schiedam Een anti-alcoholbe-
leid in de wijkcentra leidt ongetwij
feld tot een geringere baropbrengst.
Veel bezoekers zijn eerder geneigd
vijf pils te nemen dan vijf glazen
bronwater. Bier wordt niet zo gauw
als 'een plas in de buik' ervaren.
Het drinkt lekkerder weg.
„De vraag is dan ook: wat doet de
gemeente als een clubhuis een anti-
alcoholbeleid voert? Zal het gemis
aan inkomsten worden gecompen
seerd door een hogere subsidie?".
André Woutersen is benieuwd. De
coördinator van Klubhuis Zuid aan
de Dwarsstraat in Schiedam hoopt
dat het antwoord op die vraag snel
op tafel komt.
Hij wil eraan meewerken dat de ge
meenteraad zich op korte termijn
serieus buigt over de consequenties,
die een anti-alcoholcampagne voor
de gemeente zelf kan hebben.
Klubhuis Zuid en wijkcentrum De
Erker houden daarom binnenkort
een thema-avond, speciaal bedoeld
voor jongeren, ouders en verzor
gers. Aan deze voorlichth „vond
over alcoholgebruik werkt de GGD
mee, als ook het consultatiebureau
voor alcohol en drugs (CAD),
Doelgroepen
In eerste instantie is die campagne
gericht op een grote doelgroep.
Leidt dat tot specifiekere vraagstel
ling, dan kan er een vervolg op
worden gegeven, gericht op kleine
re gespreksgroepen. André Wou
tersen wil ermee aantonen dat een
clubhuis of wijkcentrum 2icb zowel
op 'de massa' als op kleinere doel-
froepen kan richten. En daarmee
omt hij op een andere invalshoek
om de subsidie veilig te stellen:
„Het kan niet alleen gaan om de
macht van het getal".
Met andere woorden: hoewel er
groei zit in Klubhuis Zuid, wil dat
niet zeggen dat het clubhuis zich al
leen op grote groepen mensen richt
Vergelijk de situatie in het onder
wijs: grotere klassen, dat betekent
minder individuele aandacht voor
kinderen. Bij cursussen en andere
activiteiten in clubhuizen is dat net
zo. „Een groep van vijftien mensen
is zo ongeveer het maximum".
Dat je vervolgens probeert zoveel
mogelijk activiteiten te ontwikke
len om een veelvoud van groepen
van pakweg vijftien mensen bin
nen te halen, dat vindt André Wou
tersen vanzelfsprekend. Klubhuis
Zuid heeft daarom een onderzoek
ingesteld naar de wensen in de Gor
zen en omgeving. Lida Tode peilt
onder vrouwelijke migranten aan
welke activiteiten zij behoefte heb
ben. En in het ouderenwerk loopt
eenzelfde steekproef. „Want je
kunt wel van alles aanbieden maar
het is belangrijker eerst te weten of
er ook behoefte is aan wat je aan
biedt".
Op de manifestatie van afgelopen
zondag, Bekijk 't, werd een ruim
overzicht gegeven van wat er alle
maal in het wijkcentrum te doen is.
Niet alleen de huis-, tuin- en keu
ken vlijt zoals borduurles en naai
werk, taalles en conditietraining,
maar ook een computercursus, in
formatie over voeding en gewicht,
over reanimatie en hyperventilatie.
En verder was er aandacht voor het
pure clubhuiswerk zoals de bingo,
het beat- en jazzballet, de ukken-
groep, het paasklaverjassen, yoga
en het zangkoorhet programma
telde zo'n veertig verschillende ac
tiviteiten. Klubhuis Zuid telt weke
lijks tussen de zes- en zevenhon
derd bezoekers, schat André Wou
tersen.
Dat zij vrijdag na hun trouwerij op het Schiedamse stadhuis letterlijk In het
huwelijksbootje zouden stappen hadden Marian Landman en Cees Boekweit
niet gepland. Ze zaten in het schip, maar dat bemerkten zij pas toen de taxi's
onaangekondigd naar het havenhoofd reden. Het bruidspaar werd daar ver
welkomd door twee ouderwetse stoomslepers, Cees' eigen Hercules en de
Dockyard 9 uit Vlaardingen. Een verrassing van de stichting Calorische
Werktuigen, waarvan de bruidegom een prominent lid is. De schepen die
deze stichting Inde vaart houdt, braakten behalve zwarte rook een tros kleu
rige ballonnen uit. Het huwelijk van de brugwachter en de administratieve
kracht werd besprenkeld door een blusboot die een waterballet verzorgde