Kleijn verkoopt zaak
met pijn in het hart
Gemeente krijgt
anonieme bezwaren
ös
Landmeters zitten nog
niet om werk verlegen
r„,„7
assort—
I*"* wu«-
Jil van den Doel (74) overleden
VIAABDIN6S DAGBLAD
SCHIEBAMSE COURANT
NIEUWE WATERWEG COURANT
Met Het Wapen van Maassluis
verdwijnt stukje geschiedenis
W
Vlotten zagen
op waterdagen
Bewoners verzetten zich tegen og-belasting
Zwembad
plan vraagt
'zware'
procedure
Vijfsluizen
anti-bont
Humor in bieb
ss
iH
Tamroel IVooikeU en I w dunkerwit. grijs 37.80 prn2
Flexi parket 59.5öp.m2
Eton rustiek 49.50 I
SSSisrr 32.50..I, sfïïï**-
Schuin bestaande vlou' js.MLh* I opamngf %00
van0'7;rsThiëdarnseweö mvriwag°09.ob-w.°°
Keuze uit meer n niO-4349923 j zat«(jag:09.oo-rr.
dan 200 vloeren l VlaardingglbJ-
WOENSDAG 12 JULI 1989
PAGINA 13
Regionale redactie: Brede Havenstraat 6, 3131 BC Vlaardingen. Postbus 4008, 3130 KA Viaardingen. Telefoon: 010-4343229,4352066,4350557 - sportredactie: 4345209. Telefax: 010-4349754.
door CAREL VAN DER VELDEN
Maassluis Plannen om zijn
zaak te verkopen had Jacob
r Kleijn eigenlijk nog niet. „Maar
zo zit de wereld nu eenmaal in
elkaar", zegt de uitbater van Het
Wapen van Maassluis. „Als je
zelf klaar bent om te vertrek
ken, wil niemand een cent voor
je zaak geven. Toen zich een se-
t rieuze koper meldde, heb ik de
zaak verkocht, hoewel ik er ei
genlijk nog geen zin in had".
De verkoop van het bekende
café-restaurant annex hotel aan
1 de Wip is Jacob voor zijn
clientele JaapKleijn duidelijk
zwaar gevallen. Hoewel de 63-ja-
- rige uitbater ook in de toekomst
nauw betrokken blijft bij de ex
ploitatie van het pand, vormt de
verkoop toch de afsluiting van
een periode.
Binnen twee weken opent het
- Griekse restaurant Kreta haar
deuren op de Wip. Het familie
bedrijf van Sjosr Ouzounides
7 krijgt een capaciteit van 110
stoelen. Behalve voor eters wil
de Griek de zaak openstellen
voor feesten en partijen, zoals
Jaap Kleijn dat in het verleden
ook at deed.
r Met de verkoop verliest Maas-
sluis één van haar meest karak
teristieke etablissementen. Ja
renlang beschouwden voetbal
lers van Excelsior Maassluis,
VDL en de plaatselijke biljart
verenigingen het café als hun
tweede huiskamer.
Ook buitenstaanders wisten Het
Wapen van Maassluis in de loop
der jaren te vinden. Buitenlan
ders bij voorbeeld, maar ook
Achterhoekers, die bezig waren
met de bouw van winkelcen
trum Koningshoek, werden in
het hotel boven het café-restau
rant ondergebracht.
Leuk
Na een jarenlange carrière als
purser op de Holland-Amerika
Lijn zoent Kleijn in 196B vaste
grond onder zijn voeten. Kleijn
kon kiezen uit drie zaken: in
Vlissingen, in Vlaardingen en in
Maassluis.
Het werd Maassluis. „De stad zag
er leuk uit", blikt Kleijn terug.
„En de combinatie van café, res
taurant en hotel vonden mijn
vrouw en ik heel aantrekkelijk.
Komt er in één tak van je bedrijf
de klad, dan kun je dat met de
andere compenseren. Als onder
nemer ben je dan veel minder
kwetsbaar".
Net als bij de huidige overname
door een Grieks restaurant had
de vestiging in 1968 ook de nodi
ge voeten in de aarde. Het Zee
manshuis, zoals het complex
heette, was en is eigendom van
stichting Het Zeemanshuis. Het
bestuur van deze gereformeerde
organisatie, die in vroeger tijden
op de Wip onderdak bood aan
zeelui en hun wachtende echtge
notes, bekeek de buitenstaander
met de nodige argwaan. „Wij
waren reeds het vierde echtpaar
dat op gesprek kwam", weet
Kleijn nog. „Mijn conduite-staat
van de HAL gaf uiteindelijk de
doorslag".
Voordat de geboren Rotterdam
mer zijn neringmocht beginnen,
stelde de stichting de nodige ei
sen aan Kleijn. „Zondag open
was taboe", aldus Kleijn, die ove
rigens ook nog eens in het be
kende Schiedamse café-restau
rant Pleinzieht heeft gewerkt.
„Verder mocht de zaak de rust in
Maassluis niet verstoren. Dron
kenschap en andere narigheid
wilde men hier niet hebben
Engels
Hoewel het calvinisme nog een
stevige stempel drukte op de
Maassluisse samenleving, bleek
Kleijns afwezigheid tijdens de
kerkdiensten geen onoverkome
lijk bezwaar. -„Gelukkig maar,
want het geloof is ieders eigen
business", aldus Kleijn, wiens
vocabulaire zelfs twee decennia
na het dienstverband bij de Hol
land-Amerika Lijn nog door
spekt is van Engelse termen.
Op de jaren op de Statendam en
de Nieuw Amsterdam kijkt
Kleijn nog steeds met veel ge
noegen terug. Ondanks de kei
harde discipline die op de boten
heerste. „Men was nog strenger
dan in het leger", aldus de hore-
caman.
Tussen de bedrijven door wisten
de pursers ook tijd te vinden
voor grappen en grollen. Zo wer
den de oudere stewards, die 's
nachts stiekem kip kwamen
eten in de keuken, ooit vergast
op rauw gevogelte. „We hadden
een paar rauwe kippen geel ge
verfd", lacht Kleijn. „Bij de eer
ste hap spoot het bloed al over
hun gezicht".
Jaap Kleijn: 'Maassluis zag er leuk uit. Alleen op zondag mocht je niet
open'.
Het horecayak leerde Kleiin bij
de HAL tot in de puntjes beheer
sen. Deze ervaring kon hij in
Maassluis goed gebruiken, want
met eert café, een restaurant en
een hotel moest de voormalige
purser van alle markten thuis
zijn.
Wanbetalers
Eén keer werd Kleijn nog op on
aangename wijze aan zijn HAL-
verleden herinnerd. „Op zich
zelf toch wel een leuke story",
zegt de horeea-ondernemer.
„Een oude collega verbleef vijf
nachten in het hotel, gaf rondjes
bij de vleet en at tong. Opeens
was hij echter pleite zonder te
betalen".
Enkele maanden later werd
Kleijn door de politie van Ze
venhuizen benaderd. „Daar was
de dader opgepakt door de poli
tie. De man had verklaard liefst
700 restaurants op deze wijze te
hebben opgelicht. Het geintje
kostte mij 450 gulden".
De wanbetalers, de dronkelap
pen en de herrieschoppers.
Reeds bij de Holland-Amerika-
lijn leerde Kleijn zijn pappenhei
mers kennen. „Grote problemen
heb ik nooit gehad", stelt Kleijn
nuchter. „Dronkelappen kregen
bij mij nooit drank en oproer
kraaiers zette ik buiten de deur.
Alleen tegen wanbetalers viel
niet zo veel uit te richten".
Werken op zee of werken aan de
wal, terugkijkend op de'twee
episodes van zijn carrière in de
horeca ziet Kleijn eigenlijk meer
overeenkomsten dan verschil
len. „Je klanten blijven hetzelf
de. Het belangrijkste onder
scheid? Aan de wal schommelt
het wat minder".
Vlaardingen Deze en volgen-
de week zijn op dinsdag en don
derdag aan de Amsterdamlaan
vlotten te zien, waar de 6- tot 12-
jarige bouwers zelf op zitten. Op
C de bouwspeelplaats kunnen ze
gewoonlijk hutten bouwen, spel-
u letjes doen en op vrijdagen video
7 kijken. Tijdens de vier 'waterda-
y gen'kunnen de kinderen hun
vakantie ook doorbrengen in ka-
z; no's en op vlotten.
Vooral tijdens schoolvakanties
wordt er hax;d gewerkt op de
-- bouwspeelplaats. De oplevering
l' van nieuwe hutten gaat in ra-
zend tempo. Voor je het weet
- wordt je hut ingepikt of zelfs ge-
'j: sloopt. „Ik was een keer leider
van een hut van drie hoog", ver-
r. telt Jurgen Oldenburg (7). „Die
hebben ze in de fik gestoken. We
bouwden een nieuwe en die hut
had een tuin erbij".
De 'muren* (pallets) van de huis
jes werden gisteren even ge-
leend. Er moest een vlot van ge
maakt worden. De bouw vlotte
niet erg. Er lagen namelijk kant
en klare vaartuigen in het water.
Zes kano's en een stel sjoffels
A (een soort waterski's) waren erg
- populair. Volgens Koen. Starre
7, 11) is er niks leuker dan met wa-
ter spelen. „Ik heb drie diplo-
-T ma's en twee brevetten. Het ene
-^brevet is om mensen te redden
en het andere is om mezelf te
redden", legt hij uit Alleen de
echte bouwvakkers timmeren zo
- nu en dan een spijker In het vlot,
zagen een plank door, of bevesti-
T gen een touw. Frank Greven
(22), een van de twee aanwezige
- vakantiekrachten van de Spor-
v. tieve Recreatie Vlaardingen, sti
muleert de kinderen. „Er
- moeten twee vaten meer onder
,J en er moet een pallet bij", zegt
hij.
-* Frank vindt de omstandigheden
voor een waterdag ideaal. „Hier
'j zijn actieve kinderen en er is
c» bouwmateriaal en water genoeg,
c In vorige jaren vond het festijn
in de Broekpolder plaats aan de
Vaart. Hier is het vooral leuk
voor kinderen die niet met va-
- kantie gaan. In Holy wonen veel
kinderen en die kunnen vlak bij
huis hun hartophalen".
Vlaardingen „Verdo
rie, dit is toch wel de
blunder van de maand",
zei opbouwwerker Ron
Haanstra en hij krabde
zich achter zijn oor.
Kwam hij met een dele
gatie bewoners van de
410 noodwoningen in de
Babberspolder een- sta-
pel bezwaarschriften in- i
dienen tegen de aanslag
voor onroerend-goedbe-
lasting, stond op geen
van de bezwaren ver
meld wat het aanslag
nummer was en op welk
jaar de aanslag betrek
king had.
„Dat gaan wij proberen op te los
sen, daar zitten we ook voor", zei
een vriendelijke P. van der
Touw, hoofd belastingen van de
gemeente.
De afdeling belastingen krijgt de
handen vol aan de stapje! van
meer dan tweehonderd be
zwaarschriften, die gistermid
dag aan wethouder Henk H, van
der Linden (financiën) werden
overhandigd, „In feite zijn dit
anonieme bezwaren", zei Van
der Touw, doelend op het ont
breken van aanslagnummer en
jaartal. „Als u ons nou even ge
beld had, dan had u dat geweten.
Jammer hoor".
Bewoners van de '410' bieden wethouder Henk van der Linden ruim
tweehonderd bezwaarschriften tegen de ogb aan.
Van der Touw bood namens de
gemeente aan alle aanslagnum
mers bij de adressen te zoeken.
Voor de paar bewoners van de
sloopwoningen in de Babber
spolder, die zelfs verzuimden
hun adres op het bezwaarschrift
te vermelden, kan de gemeente
niets doen. Die brieven gaan te
rug naar een van de woordvoer
sters van de bewonersgroep.
De bewonersdelegatie onder
aanvoering van opbouwwerker
Haanstra maakte nog een fout.
Bij de bezwaarschriften tegen de
ogb-aanslagen kreeg wethouder.
Van der Linden ook een stapel
tje verzoeken tot uitstel van be
taling. Daarmee was de groep
aan het verkeerde adres. „Die
moest u eigenlijk aan de ontvan
ger der directe belastingen stu
ren", zei Van der Touw. Het
hoofd belastingen van de ge
meente was echter uiterst ge
dienstigheid zelve. „Die sturen
we voor u door", beloofde hij.
De 410 semi-permanente wonin
gen in de Babberspolder, ge
bouwd in de oorlog om dakloos
geworden Rotlerdamr ers te
huisvesten, gaan de k- mende
acht jaar allemaal tegen de vlak
te. „Bouw- en woningtoezicht
wilde,alle huizen zelfs onbe
woonbaar verklaren. Dan is het
niet redelijk om ze taxeren op
40.000 of 45.000 gulden", zei
Haanstra namens de bewoners.
Van der Linden beloofde in
overleg te treden met de taxa
teurs. Maar hij kon niet beloven,
dat dat zou leiden tot een lagere
taxatie en dus een lagere ogb-
aanslag.
Onder
blijken
zich prima
construc
teurs
bevinden.
De zelfge
bouwde
votten
hielden.
net ais de
beman
hoofd bo
ven water
door CAREL VAN DER VELDEN
Schiedam Vraag tien kinde
ren wat zij later willen worden
en negen zullen direct brand
weerman antwoorden. Melk-"
boer scoort ook altijd goed, even
als politieagent. In Kethel lag dat
vroeger anders. Onder de in
druk van mysterieuze mannen,
die maandenlang met een meet
lat en ingewikkelde apparaten
over de sappige groene weides
rondzwierven, wilde menige
schoolgaande Kethellapper niets
liever dan landmeter worden.
Zoals meestal het geval is veran
deren de interesses in de loop der
jaren. Enkele jaren later, toen de
grasweiden vervangen waren
door modem ogende nieuw
bouwwijken, begrepen ook de
jeugdige Kethelaars dat de land
meters destijds de eerste voorte
kenen waren van de groot
scheepse veranderingen in hun
leefomgeving.
De populariteit van de landme
ter daalde door deze wetenschap
zienderogen, maar de fascinatie
bleef. Van één buurtgenoot is be
kend, dat hij zelfs landmeetkun
de ging studeren aan een verre
universiteit. „Vast een zware
studie", dachten zijn vrienden,
toen de landmeter in spé op fees
ten en partijen in geen velden of
wegen meer te bekennen was.
Het waren de medewerkers van
de in de jaren zestig nog prille
gemeentelijke afdeling landme
ten, die de fantasie van velen op
hol deden slaan. Dit jaar bestaat
de dienst 25 jaar. Reden genoeg
voor nestor T.N. Verweij om
eens stil te staan bij het werk van
de landmeters, die jaar in jaar uit
de stad doorzeulen met hun in
gewikkelde apparatuur.
In het boekwerkje '25 jaar meet
kundig werk in Schiedam' ver
haalt Verweij, die binnenkort
afscheid neemt als chef van de
hoofdafdeling grondbedrijf,
over het wel en wee van de
dienst, waar in totaal elf mensen
hun boterham verdienen.
De enorme stadsuitbreidingen,
die in het begin van de jaren zes
tig aanvingen op het voormalige
Kethelse grondgebied, vormden
de reden voor oprichting van
een aparte dienst. Vóór die tijd
gold Schiedam bijna als een blin
de vlek op de landmeetkundige
kaart. Tamelijk ongecoördi
neerd trokken ambtenaren er in
die tijd wel eens op uit met het
meetlint, terwijl ingenieursbu
reaus ook werkzaamheden ver
richten.
De plaats, waar de duizenden
nieuwe huizen zouden verrijzen,
werd tot op de millimeter be
paald door de landmeetkundi
gen. Uitgaande van bekende
punten als kerktorens, waarvan
in vroeger tijden de precieze
meetgegevens waren bepaald,
kregen alle meetpunten een
plaatsje op de landmeetkundige
kaart van Nederland.
Dat de meetkundigen ooit uitge
meten zijn. is volgens T.N. Ver-
wey een wijdverbreid misver
stand. Ook als de nieuwe wijk
Spaland over een jaar of tien ge
reed is, zal de dienst genoeg
werk overhouden. „Onze op
drachtgeversin veel gevallen
de dienst gemeentewerken
willen altijd meetgegevens heb
ben", aldus chef landmeten
Theo Dal „Voor nieuwbouw
wijken maar ook voor de stads
vernieuwing en voor ophogin
gen. Schiedam blijft namelijk*
verzakken. Wij houden continu
bij hoeveel het verval is".
Met het meetlint, een overblijfs
el uit de Napoleontische tijd,
hoeven de medewerkers er sinds
enkele jaren niet meer op uit. De
meetcamera, een apparaat van
80.000 gulden, bepaald de afstan
den tot de beroemde lat tegen
woordig met behulp van infra-t
roodstralen. En de meetgege
vens? Die worden binnen vijf
minuten uitgeprint op een kaart,
waar tekenaars van landkaarten!
vroeger twee dagen op zwoeg
den.
DoQr de jubileumviering bevon
den de Schiedamse landmeters.'
zich gisteren allemaal op het
Stadskantoor. Geen nood, dacht
onze fotograaf. Hij kiekte een
Vlaardingce collega, die gisteren:
wel druk doende met zijn werk:
was. - -
door KOR KEGEL
Maassluis Zijn pen was
nog niet leeg, maar de ener
gie was op. Jil van den Doel
schreef dit jaar ijverig aan
een tweede boek, waarvan
de publicatie was gepland in
september. Toen hij dat zei,
op 19 maart van dit jaar tij
dens een boekenmatinee in
D'Oude Stoep te Vlaardin
gen, leek Jil van den Doel
nog vol plannen. Maar zon
dag overleed hij, na een
kortstondige ziekte, 74 jaar
oud. Morgen wordt zijn stof
felijk overschot bijgezet in
het familiegraf aan de Wil
lem de Zwijgerlaan te Maas
sluis.
Jïl van den Doel is een begrip
in Maassluis, hij behoorde tot
de meest bekende inwoners.
Dat komt voor een belangrijk
deel door zijn betrokkenheid
bij de stichting Maassluise Mu
ziekschool, waarvan hij de op
richter en directeur was. Maar
in niet mindere mate droegen
zijn vele artikelen bij tot zijn
naamsbekendheid. Onder an
dere voor het huis-aan-huis-
blad De Schakel schreef hij ge
dichten, van enigszins morali
serende aard, en in het vrome
Maassluis kon hij daar een vast
publiek voor vinden. De regels
boven de annonce, waarin zijn
overlijden kenbaar wordt ge
maakt, typeren het karakter
daarvan: „Het Licht zal het uit
eindelijk van de duisternis
winnen, evenals de liefde die
over het graf heen conti
nueert".
Ondanks zijn reeks penne-
vruehten kon eerst in septem
ber vorig jaar sprake zijn van
wat je noemt een debuut. Van
den Doel had een bundel sa
mengesteld, die uitkwam on
der de titel 'Waarom de tafel
niet wilde dansen'. Op het boe
kenmatinee in D'Oude Stoep
zei hij voor de microfoon van
Omroep Vlaardingen, dat het
boek niet ging over spiritisme,
mocht de titel die indruk mis
schien wekken. Slechts één
verhaal uit de bundel had daar
wel mee te maken. De muzika
le Van den Doel beperkte zich
overigens tot voorlezen uit ei
gen werk, want hoewel hij veel
instrumenten bespeelt, was hij
matig op de gitaar „en miin pia
no heb ik niet meegebracht
Jil van den Doel trad er op tus
sen schrijvers als Simon Vin
kenoog, Wim de Haan en Hans
Visser, de Maassluisse Vest
dijk-kenner. Hij kondigde een
tweede boek aan, een roman
van 300 bladzijden, en hij kon
er niet veel over verklappen,
zelfs de titel niet: „Het is heel
belangrijk dat niemand die
weet". De uitgave gaat naar
verluidt gewoon door. dus dat
geheim neemt hij niet mee het
graf in.
Maassluis Een zo
ingrijpend plan als dat
voor de bouw van een
nieuw zwembad en ap
partementen bij station
Maassluis-West vraagt
om een 'zware' in
spraakprocedure, vin
den burgemeester en
wethouders van Maas
sluis.
Vandaar dat zij belang
hebbenden de gelegen
heid geven zowel
schriftelijk als monde
ling op het plan te rea
geren. Het plan voor het
nieuwe, moderne bin
nenbad bij het NS-sta-
tion, dat het weinig ren
dabele zwembad Dol
fijn moet vervangen,
ligt vanaf vandaag ter
inzage in de hal van het
stadhuis. Bij de VW is
een informatiepakket
over het zwembadplan
verkrijgbaar. Op 22 au
gustus wordt 's avonds
om acht uur een hoor
zitting gehouden in het
stadhuis.
Schiedam Hondensportcen
trum Vijfsluizen roept zijn dona
teurs op om zich aan ie sluiten bij
de landelijke organisatie Bont
voor Dieren. Deze stichting zet
zich in voor een bontvrij Neder
land, aldus Vijfsluizen-voorzit
ter George Neervoort, wiens be
stuur de anti-bont-beweging een
warm hart toedraagt.
Schiedam Spot, satire en kol
der staan de komende weken
centraal in de Schiedamse bi
bliotheken. Nu de vakanties
voor de meeste mensen voor de
deur staan, achten de boekenuit-
leners de tijd rijp om aandacht te
besteden aan net humoristische
genre.
Naast humoristische romans en
gedichten wordt de bezoeker ge
wezen op moppenboeken, car
toons en ander jolijt. Bovendien
zijn er folders te vinden waarin
informatie wordt gegeven over
auteurs, die bekendheid genie
ten om hun humoristische ga
ven.
