Het was meepraten of aan de kant staan' Malaga Wil BOTTERDAM 25 GEGETEN EN GERRRNKEN MARITIEM Er kunnen nog veel méér leden bij Gemengde gevoelens bij Bewoners Organisatie Feijenoord Vereniging 'De Lijn': herinnering aan HAL-verleden .Rotterdams Nir vsblad ndag 28 G? 1989 door SERVAAS VAN DER HORST Rotterdam Enkele dagen nadat Bewoners Organisatie Feijenoord de eerste trofee van het Nieuwe Rotterdam heeft ontvangen, overheersen bij de BOF de gemengde gevoelens. De BOF heeft deze gemeentelij ke trofee ontvangen voor „de creatieve wijze waarop de BOF aandacht heeft gevraagd voor constructieve dwarsverbanden tussen de Kop van Zuid, als be langrijke impuls van de stedelij ke en economische vernieuwing van Rotterdam en de sociaal- economische vernieuwing die tot profijt kan zijn voor de bewo ners op Zuid../'. Het juryrapport rept verder over een „pragmati sche instelling van positief-kn- tïsch meedenken" en „professio neel vrijwilligerswerk". Toch alle reden om bijzonder trots op deze trofee, als blijk van grote waardering? BOF vrijwilligster Enm'e van Os: ^Natuurlijk zijn we aan de ene kant trots, zo'n steuntje in de rug kunnen we wel gebruiken. Maar we hebben ook zo onze twijfels. Soms heb ik de indruk dat zo'n .gemeente denkt, geef ze een .prijs, dan houden weer een half jaartje hun mond". Bouwkundig adiviseur Joost Kühne; „De plannen voor de Kop van Zuid zijn van een heel apder niveau dan de 'gewone stadsvernieuwing' waar we als BOF de afgelopen jaren mee te maken hebben gehad. Dit gaat om een grootstedelijke ontwik keling waar een groot aantal be stuurlijke zwaargewichten zich mee bemoeit. Het is bijna onver mijdelijk dat je dan als bewo nersorganisatie in de verdruk king raakt. Toen in 1987 de nieu we plannen van Koolhaas voor de Kop van Zuid bekend wér den, hebben we het besluit geno men toch mee te gaan praten over dit 'Manhattan aan de Maas'. Het alternatief was dat we nët zo als vroeger met spandoek en pamfletten langs de kant zou den gaan staan en dan maar ho pen dat je wat invloed hebt De tijden zijn veranderd en daar ho nen andere methodes bij". Pontons „Een goed voorbeeld van onze Een schets van het /p ontwikkelings- jjp centrum naast Üb de Peperklip. nieuwe manier van beinvloe- ding, is ons eigen plan voor een ontwikkelingscentrum dat op twee drijvende pontons geves tigd moet worden aan de west kant van de Peperklip. In dat ontwikkelingscentrum zouden alle instanties die iets met de Kop van Zuid te maken hebben, gehuisvest kunnen worden. We hebben zelf een architectenbu reau in arm genomen, maquette laten maken, posters gemaakt, kortom een professionele pre sentatie. Ons plan is door ieder een goed ontvangen. Kijk, en dan zie je iets gebeuren waar door wij ons soms enigszins mis bruikt voelen door de gemeente en de beleggers. Het meest onbe duidende onderdeel van het ont wikkelingscentrum zijn die twee pontons, goed beschouwd twee ijzeren bakken. Alles krijgen ze voor elkaar, maar met die twee simpele pontons. En dus worden we gedwongen maar weer braaf af te wachten". Opbouwwerker Jan Robberegt: „Ander voorbeeld. We hebben eind mei een professionele werkconferentie georganiseerd. Alle belangrijke mensen hebben we toen uitgenodigd te komen te praten over de Kop van Zuid, beleggers, projectontwikkelaars, gemeente, iedereen. We hebben dat vooral gedaan om onze eigen stem goed te kunnen laten ho ren. Het juryrapport gecompli- menteert ons uitgebreid voor deze nieuwe aanpak, dat hadden ze nog nooit meegemaakt. Maar we zitten nu al weer maanden te wachten op het ambtelijk appa raat dat met een rapport moet komen dat alle aanbevelingen van de conferentie inventari seert. Ja, dan voel je je wel eens aan het lijntje gehouden". DOOR THEO VANDERLOON ADRES: Broersveld 170, Schiedam (tel.4734612); DE KAART: Voorgarechten (20) van 3,75 tot 27.50; hoofdge rechten (22) van 16,50 tot/37,50. ONZE BESTELLING: Garnalen in knoflooksaus, calamares, toumedos met cognacsaus, tournedos 'Riojano'. 'Martes cerrado" staat er op het bordje, dat aan de deur hangt. En eronder 'dinsdag gesloten', met de Spaanse vlag als achtergrond. Het is een andere dag, als we voor de deur staan en dus kun nen we binnen. Het ziet er binnen gezellig uit Een grote lange bar, die druk is bezet en aan de andere kant van de toog een tiental tafeltjes, dicht opeen, bijna allemaal bezet. Malaga straalt een typische sfeer uit Men heeft weinig concessies willen doen: Spaans is Spaans in. Schiedam en geen nep, zoals in de kuststreken van dat fraaie land wel wil gebeuren. 'Bei Max von Amsterdam' zagen wij wel eens in Benidorm, waar nota bene Eisbein mit Sauerkraut op het menu stond. We zijn toen verdrietig weggelopen. Hier aan het Broersveld echter horen we Spaanse muziek op de achtergrond, gezellig geroeze moes en daarbij opvallend veel Spaans-sprekende bezoekers. Niet echt een omgeving voor een romantisch diner, maar leuk, vlot en gezellig. Een authentiek stukje Spanje in Schiedam. Nee, we hadden niet gereser veerd, We hadden geluk, er was juist een tafeltje vrijgekomen en heel geroutineerd werd even op nieuw gedekt De kaart is tamelijk uitgebreid, de Nederlandse benaming links, de Spaanse rechts. Veel van de voorgerechten zijn Spaans en van de hoofdgerechten eigenlijk alleen de paëlla. De overige zijn eerder 'Europees' te noemen. Geurig Sophie koos voor garnalen. In een vuurvast schaaltje kwam het geurige gerecht. Grote garnalen in een dunne saus met heel veel knoflook, tomaten en andere kruiden.Bijzonder lekker", zei Sophie, „hoewel ik geloof dat het met kleine garnaaltjes nog beter zou zijn. En wie niet van knof look houdt, moet maar een beetje bij mij uit de buurt blijven". De schaal inktvisringen, die mij werd gebracht, verraste niet al leen door de hoeveelheid, ook door de fraaie lichte kleur. Goed gefrituurd, mooie grote en toch dunne ringen. Heel knapperig ook en niet taai, zoals wel eens met inktvis kan gebeuren. Het schijfje citroen, dat ik onont beerlijk acht, was aanvankelijk wat verstopt onder de ringen. Toen ik had gesprenkeld was het gerecht vrijwel perfect Meteen bij het mandje stokbrood en het potje kruidenboter kreeg ieder een schaaltje frisse rauw kost van ijsbergsla, tomaat, ui ringen, komkommer en olijven. Naar Iberische gewoonte werd het schaaltje niet weggehaald, zodat we er in etappes van kon den genieten. Sophie koos voor een eenvoudi ge toumedos met cognacsaus. Het stuk vlees, bijna rond, kwam op het bord met wat frietjes, sperzieboontjes en een ragout met champignons. Het vlees was Stevig, de portie flink bemeten. Mijn eega was best te spreken over de saus, die niet te dun was, heel smakelijk en de cognac was niet overheersend. Ook ik koos dit maal een tourne dos, mij aangeraden door de ui terst vriendelijke, vlotte jonge man, die zowaar mijn Spaans verstond (want in zo'n entourage moetje ook net doen of je inder daad in het buitenland bent) of in eik geval net deed alsof. Wijnsaus „Neem maar die rnet Riojano- saus", had hij gezegd. De stevige rode-wijnsaus met gesnipperde ui en gesnipperde spek, cham pignons, knoflook, paprika en tomaat was voortreffelijk, maar een beetje zwaar. Het was mij bij na te veel. De garnering rondom was dezelfde als van Soph ie. Bij dit copieuze maal dronken we een heel gemakkelijke Rioja, de huiswijn van Malaga, die niet alleen een zachte afdronk had, maar ook nog eens heel plezierig was geprijsd. We besloten met een echte carajillo, een pittig mengsel van koffie met Spaanse cognac. In heel wat streken van Spanje wil men dat drankje nog wel eens aansteken, zodat de al cohol voor een deel verdwijnt en de smaak blijft. Hier bleef het vuurtje achterwege. Het pittige drankje besloot een vooral heel gezellig diner, waarvan de reke ning ook nog heel redelijk was te noemen. De Punten: Voorgerecht; 8,5 (telt dubbel: 17); hoofdgerecht: 8 (telt dubbel: 16); bediening." 7; wijn: 7,5; koffie: 8; prijst kwaliteit: 8 (telt drie maal 24); sfeer 9; totaal 88,5 punten. Malaga bereikt een verdiende vierde plek. De Lachende Scheerkwast valt hierdoor net buiten de Top Tien. Enkele p|f medewerkers p§. van de BOF voor hun pand. WW-trofee „Toch beschouwen we de plan nen voor de Kop van Zuid van groot belang voor Feyenoord en het Noordereiland. We hebben hier een werkloosheidspercen tage van 42 het hoogste van het land. Ja, we komen ook in aanmerking voor de WW-trofee! En juist in dit verpauperde ge bied willen ze de duurste buurt van de stad bouwen. Dan moetje als bewonersorganisatie heel goed opletten dat er niet zoiets gebeurt als in de Londense dock lands. Daar hebben ze midden in een verarmd gebied een dure wijk opgetrokken en er een hoge muur omheen gebouwd. Buiten de muur verpaupert de wijk ver der. De Kop van Zuid trekt veel hoogwaardige banen aan, maar daar hebben we hier niets aan. We moeten juist banen voor laaggeschoolden hebben". "Januari 1990 organiseren we de tweede werkconferentie. Die zal de 'werkgelegenheidsuitstra- ling' van de Kop van Zuid tot on derwerp hebben. Als het goed is, wordt de Kop de trekker van de economie voor geheel Rotter dam-Zuid." Vrijwilligster Ennte van Os: „We rekenen erop dat met de komst van die dure nieuwbouw het niveau van de hele wijk wordt opgekrikt: betere scholen en beter openbaar vervoer. Onze grote angst is dat de beleggers de 'gouden randen' van de wijk vol gaan zetten met dure woningen en dat de woningwetwoningen worden neergezet op de slechtste plekken. We horen de laatstetijd alarmerende berichten. In eerste instantie zou de nieuwbouw voor 80 uit sociale woning bouw bestaan en 20 uit dure woningen. Toen werd het 50-50 en nu horen we al 25-75%. Dan kan ik erg kwaad worden". Opbouwwerker Jan Robberegt,, Juryvoorzitter Vijg vertelde me dat de jury er rekening mee heeft gehouden dat we de trofee zouden weigeren. Ze weten blijkbaar dat we niet zo kapot zijn van de medewerking van de gemeente. Wel, de trofee hebben we in ontvangst genomen, maar we zullen zeker weer in actie ko men als het zo door gaat," De stand: 1. La Ligne(Zwijndrecht) 91 2. Johannahoeve (Capeiie a/d iJssel) 90 3. Raadskelder 89.5 4. Malaga (Schiedam) 88,5 5. Ie 8islroqijel(H.I. Ambacht) 88 6. Hazelbag(HeHevoetsluis) 87.5 7. Minangkabau 86 85.5 8. The Mayflower Chez Marianne, Badhotel (Rockanje) 85.5 redactie: Bram Oosterwijk tel. 405.65.17 Er kunnen nog veel méér leden bij dan de ongeveer 350 die de Vereniging 'De Lijn' op de lijst heeft staan. De HoUand-Ameri- ka Lijn had in de 'gouden tijd', zo'n twintig tot dertig jaar gele den, liefst twee- tot drieduizend mensen in dienst op de vloot en op kantoor en van hen moeten er nog heel wat in leven zijn. Waarschijnlijk zijn ze niet op de hoogte van het bestaan van 'De Lijn', die begin van dit jaar werd opgericht voor ex-werkne mers van de HAL en voor ieder een die interesse heeft voor wat toch echt wel Rotterdams be roemdste rederij mag worden genoemd. 'De Lijn' is er om de herinnering aan dat boeiende verleden levend te houden. Tien maanden bestaat de vereni ging en in die korte tijd zijn er toch al een paar doelstellingen gerealiseerd. In de eerste plaats is dat de vorming van een socië teit en vervolgens ook de uitgave van een eigen blad. Het heet 'Hallo' (Holland-Amerika Lijn Leden Orgaan) en het is inmid dels viermaal verschenen, vol verhalen en anecdotes over schepen en hun opvarenden. Een ander punt dat hoog geno teerd stond toen 'De Lijn' werd geformeerd, was het behoud van en het geven van een bestem ming aan het markante rederij kantoor (met de twee groene to rentjes) op de Wilhelminakade- Het uit het begin van deze eeuw daterende pand staat ef nog steeds, maar verder is er nog niets gebeurd. Volgens vereniging-voorzitter Henk Brandenburg {68) behoeft de inrichting van het gebouw tot bij voorbeeld een emigratie-mu seum niet zó moeilijk te zijn. „Probleem is alleen dat de huidi ge eigenaar te veel geld vraagt en dat is er niet. De gemeente Rotterdam staat ook achter dit idee, dat trouwens al bestond voordat onze vereniging er was. Er komen nog steeds Amerika nen naar Nederland, om te we ten te komen waar hun voor ouders vandaan kwamen. Als we dit nu eens in een museum konden laten zien, zou dat een trekpleister zijn voor Rotterdam. Toch heb ik goede hoop, want ik heb gehoord dat het gebouw een plaats krijgt in de plannen voor de Kop van Zuid. Het zou ge deeltelijk hotel, gedeeltelijk mu seum kunnen worden". De Vereniging 'De Lijn' heeft haar verenigings-aetiviteiten in de vroegere Nedlloyd-sociëteit aan het Westplein; hemelsbreed, met de rivier er tussen, niet ver van de Wilhelminakaderde basis van de vroegere HAL. Twee maal in de maand (op een dins dagmiddag en een donderdag- Henk Brandenburg (rechts) en Joop Riemeyer: sterke verhalen. avond) komen de leden In die so ciëteit bijeen; enkel en alleen om elkaar te zien en met elkaar over 'toen'te praten. Eén van de stimulators van de vereniging en een trouw bezoe ker van de soos is Joop Riemey er, die als chef-elektriciën sinds 1928 en dat 43 jaar lang op bijna alle passagiersschepen van de HAL heeft gevaren. De Sta tendam was de laatste voordat hij in 1971 voorgoed aan wal stapte. Hij was achttien toen hij met varen begon en zegt nu: „Ik ben nooit weggegaan en ik heb 't dan ook goed naar m'n zin ge had. Hoewel, de slechte dingen vergeet je en de goeie onthou je". Riemeyer is 77 jaar oud en mj is nog steeds een fanatiek amateur goochelaar. Onder de artiesten naam Johari (Johan Riemeyer) heeft hij ook aan boord nogal wat voorstellingen verzorgd. „Tweemaal per reis trad ik op voor de kinderen en dan s avonds ook nog twee keer voor de andere passagiers, zowel in de eerste klassen als in de toeristen klasse. De rederij gaf me daar drie dollar per keer voor". Monsterboekje Riemeyers ex-collega Cees de Neef vertelt op de sociëteitsmid dag met een lachend gezicht dat de goochelaar 'nogal wat luizestreken op z'n boog had'. Hij informeert meteen of Riemeyer soms ook op de Delftdyk heeft gevaren, dat 'rot schip'. „O nee? Nou, dan heb je geluk gehad", meent De Neef. „Die Delftdyk was de enige boot die de HAL na de oorlog voor het varen van koellading over had. De moto ren waren versleten en dat zoot je stortte regelmatig in elkaar. Wat een ellende om 't dan weer te repareren. Ik was als werk tuigkundige steeds de klos". De Neef vertelt en passant dat hij een, wat hij dan noemt, 'leuk monsterboekje' heeft; „Ik heb op de Binnendyk gevaren, die eind 1939 op een mijn liep. Ook op de Statendam heb ik gezeten. Dat schip is in mei 1940 in de haven van Rotterdam uitgebrand. En die werd reddingbo ten en iedereen werd gered". Riemeyer heeft tweemaal iets onaangenaams meegemaakt. Zo was hij aan boord toen de oude Rotterdam, 54 jaar geléden, bij Jamaica op een klip voer en een gat opliep waarin volgens hem 'een paard en wagen konden rondrijden'. Het gat is met ce ment gevuld en het schip kon Rotterdam bereiken. Op datzelf de schip heeft hij ook zijn latere vrouw leren kennen; zij werkte in de strijkkamer. In het begin van de jaren zestig zat Riemeyer op de Maasdam, die bij Bremen tegen een verschoven boei voer en slagzij maakte. Ook toen moest iedereen van boord. Ook in elk nummer van 'Hallo' staan dit soort verhalen en de vroegere HAL-ers smullen er van. Eén van de schrijvers is Henk Brandenburg, die regel matig in allerlei bladen over ma ritieme onderwerpen publiceert Hij is één van de zes kapiteins die lid zijn van De Lijn', samen met vele stuurlieden, werktuigkun digen, matrozen, stewards, kan toormensen en al die anderen die hun brood bij de HAL heb ben verdiend of die zich uit lou ter interesse hebben aangeslo ten. Brandenburg was begin 1945, na een opleiding aan de Rotterdam se zeevaartschool, via Zweden in Engeland terecht gekomen. „Ik heb kon voor de Rotterdamsche Lloyd gevaren en kwam in 1946 in San Francisco op de Sloter- dyk, als vierde stuurman. Ik ben bijna vijfentwintig jaar bij de HAL gebleven. Op m'n zeve nendertigste werd ik kapitein, 'k Heb wel vijftien schepen gehad, ook de Ryndam was daarbij. In 1970 ben ik weggegöan, om ha venmeester van Rotterdam te worden. Dat ben ik negen jaar geweest". Zelf tilt Brandenburg niet 20 zwaar aan het feit dat de HAL begin dit jaar de laatste (eruise- )schepen heeft verkocht en dus geen rederij meer is. „De grote klap was voor mij al eerder ge vallen, toen ze naar de Verenig de Staten verhuisde. Toen was het voor mij al geen Holland- Amerika Lijn meer". Riemeyer denkt er wat anders over: „Ik vind 't verschrikkelijk. M'n hele leven heb ik daar geva ren en nou is dat allemaal weg".

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Nieuwsblad / Schiedamsche Courant / Rotterdams Dagblad / Waterweg / Algemeen Dagblad | 1989 | | pagina 1