Kolsteren-tweeling even buiten beeld bij RKWIK WATERWEG 15) 'Het is prachtig te zien wat er met leerlingen gebeurt* Metha Bot heeft geen lange nagels Kinderogen 'Kerst-Meisj es' 60 jaar Bieb-exposities Traditie (maassluis Chili MSoSrK =ödu8urdood- Harm°- Rector Jansen van het Groen vertrekt cs 4 Rotterdams Nieuwsblad- woensdag 2D december 1989 f SCHIEDAM Als kinderen het in Oost voor het zeggen hadden, dan zag hun wijk er heel wat speelser en schoner uit Speeltuinen zonder honden, crossbanen, een super- deluxe zwembad; drie opstellen met dergelijke voorstellen van leerlingen van basisschool De Pe per klip heeft de bewonersvereniging met de hoofd prijzen geëerd. Maar een schoner milieu zou sommige kinderen toch ook een lief ding zijn. Met name aan de honde- poep in hun buurt ergeren zij zich groen en geel. Het voetbalveld, zo laten veel scholieren uit de groepen 7 en 8 bij voorbeeld weten, zit helemaal onder de uit werpselen; „Wij vï nden het meestal shit als we in de hondepoep staan...", Wat voor fantasieën ze ook hebben, De Meisjes heb ben ze in Schiedam voor het laatst. De vier volwas sen vrouwen die achter die naam schuilgaan presen teren aanstaande zaterdag 23 december in de grote zaal van het Passagetheater voor de laatste keer hun programma 'Stuck with a fantasy', waarmee zij al door het hele land zijn getrokken, En overal hebben 'de vriendinnen, maar ook rivalen', zoals zij zichzelf aankondigen, iovende kritieken ontvangen. Juist omdat het bijna kerst is en hun toer in de bran- dersstad voorlopig ten «inde komt, krijgt het optre den een feestelijk tintje mee. Het kerstconcert hun show is een combinatie van theater en popmu ziek—begint zaterdagavond om kwart over acht. j VLAARDINGEN Wijntje Dorsman-Prooi en Johannes Jacobus Dors man vierden gisteren het 60-jarig huwelijksfeest. In hun huis aan de Kamerling Onnesstraat kregen zij het burgemeestersechtpaar op bezoek. De beide ech telieden werden 84 jaar geleden geboren in Baren- drecht en daar traden zij ook in het huwelijk. In de gemeentebibliotheek zijn vanaf vandaag werkstukken te bewonderen van Gerard Spoor en Dini van Leeuwen. In de fototentoonstelling 'Na tuur in beeld' toont Spoor, die zich al vijftien jaar be zighoudt met fotografie, zijn creatieve en artistieke zijde. Kleur en licht spelen bij zijn werk een belang rijke rol. Van Leeuwen is ooit begonnen met oen schriftelijke cursus tekenen en heeft na een aantal laren Vrije Academie en cursussen te hebben gevolgd diverse exposities op haar naam staan. De onderwerpen die 2ij tekent tonen vaak een Vlaardings plekje, maar ook dieren en portretten. Haar werk is tot en met 5 januari 1990 te zien in de centrale bieb aan de Waal straat. Spoors foto's worden zes dagen langer, ten toongesteld. Het is al een traditie geworden. En tradities zijn er om in ere te houden. Dus zet Jan Anderson de deu ren van zijn Streekmuseum volgende week ook op tweede kerstdag open. Want dat doet-ie tensloote elk jaar. „Voor wie een frisse neus wil halen of de kok de gelegenheid wil geven het kerstdiner voor te bereiden", bedenkt Anderson zelf een goede reden. Naast de vaste tentoongestelde artikelen en de expo sitie 'Hartelijk Bedankt' (over de duizend in 1989 binnengehaalde aanwinsten) gaat het ook ver terug in de tijd: 33 jaar om prrecies te zijn. Met de acht mil limeter smalfilm van plaatsgenoot C.W. Verhulst wordt Vlaggetjesdag 1956 opnieuw in de herinne ringgeroepen. Verder is ook een video van de NOS te zien over de VL 92 'De Balder'. De zeillogger zal in het voorjaar van 1990 opnieuw Vlaardingen aandoen door voor anker te gaan in de Oude Haven. Streekmuseum Jan Anderson aan de Kethelweg 509 is op 26 decem ber 's middags geopend van twee tot vier uur. Inbrekersgilde De leden van het inbrekersgilde die opnieuw hun slag denken te kunnen slaan in het filiaal van de bi bliotheek in de Babberspolder, zullen voortaan van goede huize moeten komen. Omdat in het pand aan de Van Hogendorplaan met zekere regelmaat werd ingebroken, is de gemeente er toe over gegaan een alarm-systeem te laten aanbrengen. Steviger hang en sluitwerk en ramen met draadglas zullen er eveneens voor dienen te zorgen dat dieven voortaan buiten blijven. Je kunt natuurlijk kerst vielen door lekker te schransen. Maar net kan ook anders. Op de kmbo (kort middelbaar beroepsonderwijs Waterweg- Noord) worden er wel oliebollen gebakken. De lek kernijen zijn er echter niet voor om doelloos naar binnen te werken. Ze maken onderdeel uit van de kerstactie die het thema vluchtelingen heeft meege kregen. Door dat soort activiteiten trachten de leerlingen geld bijeen te sprokkelen voor Chili. „Om te voorko men dat de kerstviering een statisch gegeven wordt, hebben we gezocht naar mogelijkheden om dit the ma handen en voeten te geven", verklaart docent Renger Dijkstra. Van een balling uit Chili kreeg de school het verzoek iets te willen doen voor een hout zagerij die wordt gerund door dakloze jongeren in de stad Temuco en kleding in te zamelen voor de Ma- putchi-indianen. Dijkstra: „Met de leerlingen zijn we hierover gaan praten en zij werden steeds enthousiaster". Vatte de ene groep het plan op kleding te sorteren en even tueel te wassen, een andere groep kmbo'ers stortte zich voortvarend op het bakken van oliebollen.'Dat laatste blijkt een 'gat in de markt', want dankzij di verse bestelorders moeten nu duizenden bollen de olie in. De Maassluisse lokatieleider Joost Wildschut om schrijft de sfeer op school momenteel als fantastisch. Tijdens en na de lessen, maar ook in de avonduren wordt er volop gebakken. „Dat is", zegt Wildschut trots, „wat je eigenlijk met onderwijs beoogt Leer lingen enerzijds een gedegen beroepsopleiding bie den, maar hen anderzijds ook weerbaar maken en laten zien dat zij in een maatschappij staan, waarin naast het uitoefenen van een beroep meer dingen belangrijk zijn". Het is de bedoeling de kerstactie aanstaande vrijdag 22 december af te sluiten. De kleren zullen in janua ri worden verscheept Waterweg-Noord hoopt door middel van foto's en een cassetteband te vernemen hoe de spullen in het Zuidamerikaanse land zijn ge arriveerd en hoe het staat met het project rond de houtzagerij. Schiedam j vrijdag 22 december Rlm Ghare Balre, gekondlgde dood. Harmo nie, 21.30 uur. Tineke Schouten, Tien mei een griffel. Stadsge hoorzaal,20.15 uur. Heimert Woudenberg, matle, calè Podium, 22.30 uur. Cabaret van Fifi Lamour Harmonie, 20.30 uur, zaterdag 23 december him Kroniek van een aan- cabaret Zak en As met De natfonale kampioen, Stads- der De Pot, 01.00 uur. zaterdag 23 december Monkey's Basement, blues-rock, café Podium, 22,30 uur. Vlaardingen j donderdag 21 december kerstconcert mannenkoor Orpheus, Grote Kerk. 20.00 uur. film Kroniek van een aan gekondigde dood, Harmo nie, 20-30 uur. film Her Alibi, Triangel, 18.30 uur. 20.45 uur vrijdag 22 december film Kroniek van een aan- gehoorzaal, 20.15 uur. Het groot niet te vermij den dans- en showorkest, Harmonie. 22.30 uur. Maassluis woensdag 20 december contact-bijeenkomst van de Nederlandse Vereniging Weerzien Overzee, Ko ningshof, 20.00 uur. donderdag 21 december film Rain Man, Schuurke- rktheater, 14 uur, 20.30 uur. door CAREL VAN DERVELDËN VlaardingenDe contou ren zijn niet veranderd, maar het laatste decen nium is duidelijk niet on opgemerkt voorbij gegaan aan het Groen van Prinste- rerlyceum. De huidige scholieren zijn niet al leen fatsoenlijker gekleed, zij lijken ook veel jonger dan 'wij' als vorige generatie leerlingen in gedachten ooit waren. Slenterend door de lange gangen van het gebouw aan de Rotterdam - seweg komt de vraag boven wat destijds de sfeer op school bepaalde. De nauwe klassen in het oudste deel van de school rijn er nog. Net als de kantine, waar de kwaliteit van de koffie ongetwijfeld nog steeds schril afsteekt bij de kwali teit die het docentenkorps krijgt voorgezet. Het decor is hetzelfde, maar toch voelt een verblijf op het Groen an ders aan. Met het vertrek van rec tor Louis Floris Jansen Loek voor collega's krijgen voormali ge leerlingen van de Vlaardingse scholengemeenschap het nog moei lijker zich met hun voormalige school te identificeren. Want de Maaslander, die vandaag zijn 65ste verjaardag viert, is een begrip bij generaties scholieren uit de regio. De snelle ontwikkelingen in de na oorlogse jeugdcultuur heeft Jansen vanaf 1953 op de voet kunnen vol gen. In dat jaar werd hij in Vlaar dingen benoemd tot leraar Neder lands. Onbevoegd, maar door het grote tekort aan leraren mocht de schoolmeester uit Loosduinen toch het middelbare onderwijs in. Ambitie Jansens carrière in het onderwijs was geen vanzelfsprekende. Als scholier had hij amper ambities in deze richting. „Ik zakte voor de hbs, waar ik mijn mulo-diploma heb ge^- haald. Mijn moeder, die zelf onder wijzeres was geweest, vond dat ik maar het onderwijs in moest gaan. Omdat ik niks beters wist, heb ik dat gedaan". Zijn komst naar Vlaardingen had ook weinig weg van een welover wogen keus. Dirigeerde zijn moe der hem het onderwijs in, het was zijn schoonzuster die hem op de va cature in deze stad wees. „Als Hage naar woonde ik niet ver weg, maar toen ik begon, was ik nog nooit In Vlaardingen geweest", blikt Jansen lachend terug. Op het Groen viel de leraar Neder lands spoedig op door zijn organisa tietalent. Zo stond hij rond 1960 aan ■jy- fiaQW&, tv de basis van de opbouw van de schoolbibliotheek, die nog immer floreert in de nieuwe vleugel aan de Van Hogendorplaan. „De bibliotheek was in die tijd zeer verwaarloosd. Met drie jongens uit HBS-b ben ik toen aan de opbouw begonnen", vertelt hij. „Eén van hen was Maarten 'tHart". Dat deze leerling uit Maassluis zelf literaire kwaliteiten in zich borg, was Jansen Ln die tijd niet bekend. „Wel wist ik, dat hij ontzettend veel las. Van mij kreeg hij steevast een tien voor literatuur". 't Hart Enkele jaren later werd de leraar blij verrast toen zijn voormalige leerling het eerste exemplaar van zijn debuutroman boek kwam aan bieden. „Zijn belevenissen op school komen vooral tot uitdruk king in de roman Een Vlucht Re genwulpen". Dat zijn pennevruchten nog immer oude schooltijden doen herleven, bleek onlangs nog in een derde klas, In. zijn klas las leraar Neder lands Pons een passage voor waarin 't Hart zijn warme gevoelens voor de MMS-leerlinge Martha be schreef. „Die Martha, dat is mijn moeder", vertelde een leerling, 't Hart is niet de enige,ex-leerling, die van zijn pen leeft. Het vervult literatuurliefhebber Jansen met trots dat mensen als Maarten Bles heuvel en les van Wijk beter be kend als Levi Weemoedtook het Groen bezochten. Al produceren zij geen literatuur, er zijn er meer uit het voormalige leerlingenbestand die schrijvend door het leven gaan. De befaamde literair criticus Au- gust-Hans den Boef behoort tot deze groep. Ook liedjesschrijvers als Cornelis Pons en Wim Kerkhof brachten een deel van hun jeugd op de school door. „Het is prachtig om te zien wat er met de leerlingen ge beurt. Ze zitten letterlijk in alle hoeken en gaten van de samenle ving". Echo Op Biesheuvel en 't Hart na bevolk ten al deze leerlingen de school rond de tijd dat Jansen In 1970 rec tor werd. „Dat was wel leuk, ja", re ageert hij met pretoogjes. „Vooral omdat je tegelijkertijd weet dat het allemaal weer voorbij gaat". Als echo van de woelige jaren zestig stond ook in Vlaardingen een nieu we generatie scholieren op. De ha ren werden langer; de leerlingen hulden zich in Afghanistanjassen. Geheel passend in de tijdgeest ont stond op school zelfs een groepje dat zich bezig hield met meditatie en fi losofische gesprekken. De vandaag 65 geworden rector Jansen: 'De schrijvers Biesheuvel, Weemoedt en 't Hart waren mijn leerlingen...' Jansen: „Het vormde wel een breuklijn. Nog tot ver m de jaren zestig gingen de meeste scholieren 's avonds vroeg naar bed. Ineens gingen de leerlingen cafés bezoe ken, terwijl ze op school popconcer ten organiseerden.". Moeite zegt hij niet te hebben gehad met deze ont wikkelingen. „Als leraar geef je toch je vertrouwen aan de leerlin gen". Het relatief tolerante klimaat dat de school altijd heeft gekenmerkt', verklaart Jansen graag vanuit het protestants-christelijke karakter van de school. „Voor ons is het es sentieel ieder persoon in zijn waar de te laten. De beoordeling van leerlingen hebben wij nooit geba seerd op iemands uiterlijk. Soms moeten navolgers van Christus ook maar eens revolutionair zijn". Drugbolwerk Een deel van de Vlaa*"dingse bevol king brandmerkte het Groen in het begin van de jaren zeventig als een 'drugsbolwerk'. „Er waren veel scholen die zo'n stempel kregen op gedrukt Uiteraard hebben wij nooit na kunnen gaan wat leerlin gen in hun vnje tijd deden. Ik weet alleen dat de verhalen voor 99 pro cent uit de lucht waren gegrepen". Invloed op de 'klandizie' hadden de verhalen niet, want in 1976 liep het leerlingental op tot ruim 1700. Dat aantal daalde sindsdien gestaag tot het huidige aantal van 1314, waar- van er nog altijd enkele honderden uitMaassluïs en Schiedam komen. Niet alleen de daling plaatste Jan- sen voor problemen. Net als zijn collega's werd de schoolleider ge- - confronteerd met harde bezuini- gingen. „Wij"zijn er gelukkig in ge slaagd alle jonge leraren binnen boord te houden. Ontslag zou ik af schuwelijk hebben gevonden, want jonge mensen hebben in deze tijd veel moeite een redelijk bestaan op te bouwen". Na zijn vertrek voorziet Jansen op nieuw grote uitdagingen voor het voortgezet onderwijs. Als bestuurs- lid van de christelijke Ichtus Hoge- school in Rotterdam weet hij welke ontwikkelingen in navolging van het hbo op het middelbaar onder- wijs afkomen. Onafwendbaar „We krijgen gegarandeerd te ma- ken met een nieuwe financierings- t wijze. Verder is de komst van de ba- sisvorming onafwendbaar. Voor het protestants-christelijke onder wijs is het daarom noodzakelijk zo wel in Schiedam, Vlaardingen als Maassluis goede instituten voor de basisvorming in het leven te roe pen". De tweede fase van het middelbaar onderwijs zou dan in Vlaardingen - geconcentreerd kunnen worden", filosofeert de rector. „Het ergert me daarom dat er zo weinig schot zit in 1 de regionale samenwerking tussen de protestants-christelijke bestu- r ren". De toekomstige uitdagingen rusten vanaf vandaag op de schouders van zijn opvolger: de uit Gouda afkom- i stige Jaap Hofland. Wat hij na zijn pensionering gaat doen? „Ik weet het echt nog niet", zegt Jansen, ter wijl hij moet lachen om een adver tentie op zijn bureau, hem ongetwij feld bezorgd door een bezorgde leerling. In de tekst wordt de schei dende rector aangespoord een krantewijkje te nemen. door PETRA BUCKERS Vlaardingen Als vrijdagavond rond de klok van tien, zowel het eerste da mes- als herenteam van W2K-waterpo- lo een aantal baantjes inzwemmen voor hun gezamelijke training, zijn de woorden van Metha Bot slechts voor één uitleg vatbaar. „Een beginneling", zegt zij, „kruipt na zo'n eerste training halfdood uit het water. Je bouwt binnen de kortste keren een bereconditïe op". De eerste waterpolotraining van Metha zelf ligt al jaren achter haar. Op haar zestiende begon ze in het tweede dames team van WIK en na twee jaar dook zij als vaste speelster op in het eerste. Daar voor had ze wat aan wedstrijdzwem- men gedaan, maar dat was Metha veel te individueel. „Waterpolo is een team sport, maar waarom ik nou precies wa terpolo gekozen heb? Geen idee. Het had net zo goed handbal of basketbal kunnen zijn". De nu 27-jarige Metha Bot koos echter voor het spel waarvan menigeen denkt, dat het slechts geknijp en geduw onder water is, „Mensen denken altijd dat er zo verschrikkelijk gemeen wordt ge speeld. Het speelt zich natuurlijk onder water af en als toeschouwer moet je maar raden of het allemaal eerlijk toe gaat. Zélf heb ik niet zoveel problemen met gemenïgheid. Het is waar dat naar mate je hoger speelt, het spel er steviger en getructer op wordt. Je moet niet bang zijn vooreen zetje". Voor aanvang van een wedstrijd con troleert de scheidsrechter trouwens wel altijd de nagels van de speelsters om enigszins te voorkomen dat speelsters na de wedstrijd met opengehaalde ar men of benen uit het water klimmen. WIK-waterpolo is een gezellige vereni ging waar Metha het buitengewoon naar haar 2in heeft. Haar team, dat on dertussen een vaste kern heeft .van er varen speelsters, promoveerde vorig seizoen, na enige jaren kampioenskan didaat te zijn geweest in de eerste klasse kring Rotterdam, naar de tweede klasse klasse van het district Tot nu toe kon WIK prima meedraaien tegen de wat zwakkere ploegen en dat leverde een plaatsje in de bovenlaag van de midden moot op. De afgelopen wedstrijden ontmoetten de Vlaardingse dames echter de betere clubs en liepen ze twee keer tegen een nederlaag op. Van Gouwe 2 verloor WIK vrij kansloos met 8-2 en ook GZC 2, eveneens uit Gouda, bond WIK met 8-5 aan de zegekar. WIK schommelt nu rond de vierde, vijfde plaats en Metha Bot verwacht dat ze als middenmoter kunnen blijven meedraaien, wat een re delijke prestatie is voor een pas gepro moveerde ploeg. Metha: „Als je ziet dat je goed mee draait, krijg je wel hoop, maar GZC en Gouwe blijken dan toch te sterk voor ons te zijn. Het is voorlopig reëler om als subtopper mee te draaien". Metha's in breng in het team, dat getraind en ge- coached wordt door Dick Schoffelmeer, is niet gering. Regelmatig komt ze ver- Metha Bot..,'Veel mensen hebben geen flauw bebui van de regels'... rassend naar voren en ze maakte al heel wat doelpunten voor WIK. Zelf stelt ze zich' bescheiden op: „Omdat je veel scoort ,komt je naam en foto in de krant en krijg je meer aandacht, maar je doet toch een teamsporten werkt met zijn al len voor een overwinning!", zo meent de zwartharige Metha, die als admini stratief medewerkster haar brood ver dient". Flauw benul "Waterpolo is eigenlijk een vrij onbe kende sport. Veel mensen hebben geen flauw benul van de regels en dan is het inderdaad wel moeilijk om een wed strijd te kunnen volgen. Als de scheids dan weer eens fluit, denk je als toe schouwer snel wat nou weer?". Er wordt streng gefloten bij waterpolo en volgens Metha is dat een goede zaak. Als bij voorbeeld een speler van de ene par tij de bal nog speelt, terwijl er een vrije bal genomen moest worden door de te genstander, kan die speler meteen 35 se conden naar de kant Het is natuurlijk zo'n snel spel en het kan voor een ploeg een voordeel zijn als de vrije bal direct genomen wordt, omdat een speler dan vrij kan zwemmen. Metha kijkt ook vaak met verbazing naar voetbal, waar opmerkingen tegen de scheids amper worden bestraft. „Als je bij polo tegen de scheids roept van 'hee jon man, kan je dat niet zien?' word je er direct 35 seconden uitgestuurd. En wie vaak wat uithaalt, kan van de scheids uit het zwembad komen en diens ploeg kan dan met een mannetje of vrouwtje minder spelen". Het misverstand dat waterpolo zo'n ge meen spelletje is, wil Metha bovendien nog even ontzenuwen met de opmer king dat er nauwelijks blessures zijn bij waterpolo. „Hard getrap en dergelijke wordt gewoonweg verhinderd door het water". Wat meer aandacht voor haar sport zou volgens Metha niet slecht zijn. „Slechts weinig mensen weten dat de Oranje dames waterpolo oppermachtig zijn en Duitsland en België heel gemak kelijk verslaan". door SANDER SONNEMANS Vlaardingen Wie denkt bij een eeneiige tweeling met twee iden tieke personages van- doen te hebben, komt in het geval van Raymond en Edwin Kosteren be drogen uit. Qua uiterlijk lijken de 24-jange RKWlK-ers wel als iwee drup pels water op elkaar, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Hoe wel de gebroeders door hun posi ties Edwin verdedigt het doel terwijl Raymond als spits fun geerteen wereld van verschil vormen, hebben ze toch nog iets gemeen. Beide Vlaardingers kwamen de laatste drie wedstrij den van de vierde klasser niet in aktie. De sluitpost werd door trainer Jan Baksteen gepasseerd en Raymond moest een schor sing van drie wedstrijden uitzit ten. „Ik kan het nog steeds niet be vatten dat de trainer mij in het tweede heeft gezet", trekt Edwin furieus van leer. „Juist nu ik met -j mijn beste seizoen bezig ben, moet ik wijken omdat WIK een slechte periode doormaakte. Het j is lullig als je er dan ineens uit j wordt geknikkerd. Mijn inziens heeft Baksteen een daad willen stellen en ik ben het slachtoffer geworden. Hij vond dat ik elke wedstrijd wel een paar foutjes maakte maar daar denk ik, en met mij ook flink wat spelers, heel anders over. Ik ga daar niet over lopen zeuren. De trainer is de baas en ik zal hem laten zien dat ik in het eerste hoor en niet Marcel Molenaar. Ik zal mezelf in de basis terugknokken". Voor zijn tien minuten jongere broer Raymond vader Kolste- ren is ervan overtuigd dat de tweeling vlak na de geboorte werd verwisseld terwijl in fami liekringen het tegendeel wordt beweerdlijkt een terugkeer in de hoofd macht waarschijnlijker. „Ik moet nog een keer toekijken en dan reken ik weer op een vas te plaats. Het is mijn eigen stom me schuld, maar ik baal er wel vreselijk van. Ik verkeerde in een prima vorm. Waarom ik er uit werd gestuurd? Na een scrimmage voor het vijandelijke doel liep ik terug en werd zo maar ineens van achteren ge schopt zonder dat er een bal in de buurt was. In een reflex draaide ik me om en haalde uit", blikt de aanvaller terug op zijn wandaad „Dat zag de scheidsrechter wel en ik kon gelijk vertrekken". Vriendin Al tien jaar spelen de broertjes Kolsteren, die niet alleen beiden als surveillance-agent werk zaam zijn, even zwaar en lang zijn maar ook in dezelfde flat wonen ('We hebben alleen niet dezelfde vriendin') in sportpark 't Nieuwel.ant. Op achtjarige leeftijd begon de tweeling de voetbalcarrière bij Zwaluwen om zes jaar later de overstap naar RKWIK te maken. Raymond speelt er vanaf zijn achtiende jaar ïn het eerste team, terwijl Edwin na pas na twee sei zoenen in het schaduwteam te hebben geacteerd doordrong tot het vlaggeschip. Ofschoon Ed win de laatste drie weken door de trainer langs de kant wordt gehouden, spreken de broere die vroeger bekend stonden als de tweeling die altijd ruzie had, vol lof over hun oefenmeester Jan Baksteen. „Hij heeft de jeugd verkozen bo ven de oude garde en is keihard maar wel eerlijk en recht voor zijn raap", tekent 'rouwdouw- spits' Raymond de profielschets van de voormalig betaald voet baller. „We hebben nu een jonge ploeg met een goede sfeer. Na de training is het altijd gezellig en leggen we een kaartje", neemt Edwin het woord over, „maar Baksteen is hier niet voor de ge zelligheid maar om te presteren. Hij heeft me er weliswaar uitge gooid, maar ik weet zeker dat hij me ook weer de kans geeft om terug te keren in het eerste. Na de win terstop eis ik mijn plekkie weer op". Speelstijl „De speelstijl van Baksteen ligt mij wel. Het liikt een beetje op het Engelse speltype en daar kan ik me wel in vinden. Lekker rot zooien voor het doel en gaan voor elke bal", verhaalt Ray mond die volgens zijn broer over een 'pit-buÜ-mentaliteit' be- De Kolsteren-tweeling. Nu*< eventjes niet In het eerste elftalï! van RKWIK, maar als het aan de*1 instelling van Raymond en Edwin J. ligt, is die verbanning van zeer tlJ-1' delijkeaard. schikt en door een afgebroken voortand een typische Britse,, spits lijkt, zijn ervaringen. „WIK 1 staat bij vele tegenstanders nog steeds bekend als de ploeg waar- tegen het altijd moelijk voetbal-" lenïs". Spannende tijden dus voor het 1 duo Kolsteren Kolsteren. De winterstop, voor RKWIK echt'! geen voetballoze periode, moet)' voor beide voetbalgekken de uit- komst bieden. „Ik", kijkt Ray-J( mond vooruit, „gain de oefenpo-!: tjes lekker veel scoren zodat ik'! niet op debank hoef te beginnen. „En ik", vult Edwin aan, ..zal)' ook terugkomen, want het is za-j) lig om bij een club als WIK in 'delf basiself te voetballen". *5

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Nieuwsblad / Schiedamsche Courant / Rotterdams Dagblad / Waterweg / Algemeen Dagblad | 1989 | | pagina 2