Kolsteren-tweeling even
buiten beeld bij RKWIK
WATERWEG
15)
'Het is prachtig te zien wat er met leerlingen gebeurt*
Metha Bot
heeft geen
lange nagels
Kinderogen
'Kerst-Meisj es'
60 jaar
Bieb-exposities
Traditie
(maassluis
Chili
MSoSrK =ödu8urdood- Harm°-
Rector Jansen van het Groen vertrekt
cs
4
Rotterdams Nieuwsblad-
woensdag
2D december 1989
f SCHIEDAM
Als kinderen het in Oost voor het zeggen hadden,
dan zag hun wijk er heel wat speelser en schoner uit
Speeltuinen zonder honden, crossbanen, een super-
deluxe zwembad; drie opstellen met dergelijke
voorstellen van leerlingen van basisschool De Pe
per klip heeft de bewonersvereniging met de hoofd
prijzen geëerd.
Maar een schoner milieu zou sommige kinderen
toch ook een lief ding zijn. Met name aan de honde-
poep in hun buurt ergeren zij zich groen en geel. Het
voetbalveld, zo laten veel scholieren uit de groepen
7 en 8 bij voorbeeld weten, zit helemaal onder de uit
werpselen; „Wij vï nden het meestal shit als we in de
hondepoep staan...",
Wat voor fantasieën ze ook hebben, De Meisjes heb
ben ze in Schiedam voor het laatst. De vier volwas
sen vrouwen die achter die naam schuilgaan presen
teren aanstaande zaterdag 23 december in de grote
zaal van het Passagetheater voor de laatste keer hun
programma 'Stuck with a fantasy', waarmee zij al
door het hele land zijn getrokken, En overal hebben
'de vriendinnen, maar ook rivalen', zoals zij zichzelf
aankondigen, iovende kritieken ontvangen.
Juist omdat het bijna kerst is en hun toer in de bran-
dersstad voorlopig ten «inde komt, krijgt het optre
den een feestelijk tintje mee. Het kerstconcert
hun show is een combinatie van theater en popmu
ziek—begint zaterdagavond om kwart over acht.
j VLAARDINGEN
Wijntje Dorsman-Prooi en Johannes Jacobus Dors
man vierden gisteren het 60-jarig huwelijksfeest. In
hun huis aan de Kamerling Onnesstraat kregen zij
het burgemeestersechtpaar op bezoek. De beide ech
telieden werden 84 jaar geleden geboren in Baren-
drecht en daar traden zij ook in het huwelijk.
In de gemeentebibliotheek zijn vanaf vandaag
werkstukken te bewonderen van Gerard Spoor en
Dini van Leeuwen. In de fototentoonstelling 'Na
tuur in beeld' toont Spoor, die zich al vijftien jaar be
zighoudt met fotografie, zijn creatieve en artistieke
zijde. Kleur en licht spelen bij zijn werk een belang
rijke rol.
Van Leeuwen is ooit begonnen met oen schriftelijke
cursus tekenen en heeft na een aantal laren Vrije
Academie en cursussen te hebben gevolgd diverse
exposities op haar naam staan. De onderwerpen die
2ij tekent tonen vaak een Vlaardings plekje, maar
ook dieren en portretten. Haar werk is tot en met 5
januari 1990 te zien in de centrale bieb aan de Waal
straat. Spoors foto's worden zes dagen langer, ten
toongesteld.
Het is al een traditie geworden. En tradities zijn er
om in ere te houden. Dus zet Jan Anderson de deu
ren van zijn Streekmuseum volgende week ook op
tweede kerstdag open. Want dat doet-ie tensloote
elk jaar. „Voor wie een frisse neus wil halen of de
kok de gelegenheid wil geven het kerstdiner voor te
bereiden", bedenkt Anderson zelf een goede reden.
Naast de vaste tentoongestelde artikelen en de expo
sitie 'Hartelijk Bedankt' (over de duizend in 1989
binnengehaalde aanwinsten) gaat het ook ver terug
in de tijd: 33 jaar om prrecies te zijn. Met de acht mil
limeter smalfilm van plaatsgenoot C.W. Verhulst
wordt Vlaggetjesdag 1956 opnieuw in de herinne
ringgeroepen.
Verder is ook een video van de NOS te zien over de
VL 92 'De Balder'. De zeillogger zal in het voorjaar
van 1990 opnieuw Vlaardingen aandoen door voor
anker te gaan in de Oude Haven. Streekmuseum
Jan Anderson aan de Kethelweg 509 is op 26 decem
ber 's middags geopend van twee tot vier uur.
Inbrekersgilde
De leden van het inbrekersgilde die opnieuw hun
slag denken te kunnen slaan in het filiaal van de bi
bliotheek in de Babberspolder, zullen voortaan van
goede huize moeten komen. Omdat in het pand aan
de Van Hogendorplaan met zekere regelmaat werd
ingebroken, is de gemeente er toe over gegaan een
alarm-systeem te laten aanbrengen. Steviger hang
en sluitwerk en ramen met draadglas zullen er
eveneens voor dienen te zorgen dat dieven voortaan
buiten blijven.
Je kunt natuurlijk kerst vielen door lekker te
schransen. Maar net kan ook anders. Op de kmbo
(kort middelbaar beroepsonderwijs Waterweg-
Noord) worden er wel oliebollen gebakken. De lek
kernijen zijn er echter niet voor om doelloos naar
binnen te werken. Ze maken onderdeel uit van de
kerstactie die het thema vluchtelingen heeft meege
kregen.
Door dat soort activiteiten trachten de leerlingen
geld bijeen te sprokkelen voor Chili. „Om te voorko
men dat de kerstviering een statisch gegeven wordt,
hebben we gezocht naar mogelijkheden om dit the
ma handen en voeten te geven", verklaart docent
Renger Dijkstra. Van een balling uit Chili kreeg de
school het verzoek iets te willen doen voor een hout
zagerij die wordt gerund door dakloze jongeren in de
stad Temuco en kleding in te zamelen voor de Ma-
putchi-indianen.
Dijkstra: „Met de leerlingen zijn we hierover gaan
praten en zij werden steeds enthousiaster". Vatte de
ene groep het plan op kleding te sorteren en even
tueel te wassen, een andere groep kmbo'ers stortte
zich voortvarend op het bakken van oliebollen.'Dat
laatste blijkt een 'gat in de markt', want dankzij di
verse bestelorders moeten nu duizenden bollen de
olie in.
De Maassluisse lokatieleider Joost Wildschut om
schrijft de sfeer op school momenteel als fantastisch.
Tijdens en na de lessen, maar ook in de avonduren
wordt er volop gebakken. „Dat is", zegt Wildschut
trots, „wat je eigenlijk met onderwijs beoogt Leer
lingen enerzijds een gedegen beroepsopleiding bie
den, maar hen anderzijds ook weerbaar maken en
laten zien dat zij in een maatschappij staan, waarin
naast het uitoefenen van een beroep meer dingen
belangrijk zijn".
Het is de bedoeling de kerstactie aanstaande vrijdag
22 december af te sluiten. De kleren zullen in janua
ri worden verscheept Waterweg-Noord hoopt door
middel van foto's en een cassetteband te vernemen
hoe de spullen in het Zuidamerikaanse land zijn ge
arriveerd en hoe het staat met het project rond de
houtzagerij.
Schiedam j
vrijdag 22 december
Rlm Ghare Balre,
gekondlgde dood. Harmo
nie, 21.30 uur.
Tineke Schouten, Tien
mei een griffel. Stadsge
hoorzaal,20.15 uur.
Heimert Woudenberg,
matle, calè Podium, 22.30
uur.
Cabaret van Fifi Lamour
Harmonie, 20.30 uur,
zaterdag 23 december
him Kroniek van een aan-
cabaret Zak en As met De
natfonale kampioen, Stads-
der De Pot, 01.00 uur.
zaterdag 23 december
Monkey's Basement,
blues-rock, café Podium,
22,30 uur.
Vlaardingen j
donderdag 21 december
kerstconcert mannenkoor
Orpheus, Grote Kerk. 20.00
uur.
film Kroniek van een aan
gekondigde dood, Harmo
nie, 20-30 uur.
film Her Alibi, Triangel,
18.30 uur. 20.45 uur
vrijdag 22 december
film Kroniek van een aan-
gehoorzaal, 20.15 uur.
Het groot niet te vermij
den dans- en showorkest,
Harmonie. 22.30 uur.
Maassluis
woensdag 20 december
contact-bijeenkomst van
de Nederlandse Vereniging
Weerzien Overzee, Ko
ningshof, 20.00 uur.
donderdag 21 december
film Rain Man, Schuurke-
rktheater, 14 uur, 20.30 uur.
door CAREL VAN DERVELDËN
VlaardingenDe contou
ren zijn niet veranderd,
maar het laatste decen
nium is duidelijk niet on
opgemerkt voorbij gegaan
aan het Groen van Prinste-
rerlyceum.
De huidige scholieren zijn niet al
leen fatsoenlijker gekleed, zij lijken
ook veel jonger dan 'wij' als vorige
generatie leerlingen in gedachten
ooit waren.
Slenterend door de lange gangen
van het gebouw aan de Rotterdam -
seweg komt de vraag boven wat
destijds de sfeer op school bepaalde.
De nauwe klassen in het oudste
deel van de school rijn er nog. Net
als de kantine, waar de kwaliteit
van de koffie ongetwijfeld nog
steeds schril afsteekt bij de kwali
teit die het docentenkorps krijgt
voorgezet.
Het decor is hetzelfde, maar toch
voelt een verblijf op het Groen an
ders aan. Met het vertrek van rec
tor Louis Floris Jansen Loek
voor collega's krijgen voormali
ge leerlingen van de Vlaardingse
scholengemeenschap het nog moei
lijker zich met hun voormalige
school te identificeren. Want de
Maaslander, die vandaag zijn 65ste
verjaardag viert, is een begrip bij
generaties scholieren uit de regio.
De snelle ontwikkelingen in de na
oorlogse jeugdcultuur heeft Jansen
vanaf 1953 op de voet kunnen vol
gen. In dat jaar werd hij in Vlaar
dingen benoemd tot leraar Neder
lands. Onbevoegd, maar door het
grote tekort aan leraren mocht de
schoolmeester uit Loosduinen toch
het middelbare onderwijs in.
Ambitie
Jansens carrière in het onderwijs
was geen vanzelfsprekende. Als
scholier had hij amper ambities in
deze richting. „Ik zakte voor de hbs,
waar ik mijn mulo-diploma heb ge^-
haald. Mijn moeder, die zelf onder
wijzeres was geweest, vond dat ik
maar het onderwijs in moest gaan.
Omdat ik niks beters wist, heb ik
dat gedaan".
Zijn komst naar Vlaardingen had
ook weinig weg van een welover
wogen keus. Dirigeerde zijn moe
der hem het onderwijs in, het was
zijn schoonzuster die hem op de va
cature in deze stad wees. „Als Hage
naar woonde ik niet ver weg, maar
toen ik begon, was ik nog nooit In
Vlaardingen geweest", blikt Jansen
lachend terug.
Op het Groen viel de leraar Neder
lands spoedig op door zijn organisa
tietalent. Zo stond hij rond 1960 aan
■jy-
fiaQW&,
tv
de basis van de opbouw van de
schoolbibliotheek, die nog immer
floreert in de nieuwe vleugel aan de
Van Hogendorplaan.
„De bibliotheek was in die tijd zeer
verwaarloosd. Met drie jongens uit
HBS-b ben ik toen aan de opbouw
begonnen", vertelt hij. „Eén van
hen was Maarten 'tHart".
Dat deze leerling uit Maassluis zelf
literaire kwaliteiten in zich borg,
was Jansen Ln die tijd niet bekend.
„Wel wist ik, dat hij ontzettend veel
las. Van mij kreeg hij steevast een
tien voor literatuur".
't Hart
Enkele jaren later werd de leraar
blij verrast toen zijn voormalige
leerling het eerste exemplaar van
zijn debuutroman boek kwam aan
bieden. „Zijn belevenissen op
school komen vooral tot uitdruk
king in de roman Een Vlucht Re
genwulpen".
Dat zijn pennevruchten nog immer
oude schooltijden doen herleven,
bleek onlangs nog in een derde
klas, In. zijn klas las leraar Neder
lands Pons een passage voor waarin
't Hart zijn warme gevoelens voor
de MMS-leerlinge Martha be
schreef. „Die Martha, dat is mijn
moeder", vertelde een leerling,
't Hart is niet de enige,ex-leerling,
die van zijn pen leeft. Het vervult
literatuurliefhebber Jansen met
trots dat mensen als Maarten Bles
heuvel en les van Wijk beter be
kend als Levi Weemoedtook het
Groen bezochten. Al produceren zij
geen literatuur, er zijn er meer uit
het voormalige leerlingenbestand
die schrijvend door het leven gaan.
De befaamde literair criticus Au-
gust-Hans den Boef behoort tot
deze groep. Ook liedjesschrijvers
als Cornelis Pons en Wim Kerkhof
brachten een deel van hun jeugd op
de school door. „Het is prachtig om
te zien wat er met de leerlingen ge
beurt. Ze zitten letterlijk in alle
hoeken en gaten van de samenle
ving".
Echo
Op Biesheuvel en 't Hart na bevolk
ten al deze leerlingen de school
rond de tijd dat Jansen In 1970 rec
tor werd. „Dat was wel leuk, ja", re
ageert hij met pretoogjes. „Vooral
omdat je tegelijkertijd weet dat het
allemaal weer voorbij gaat".
Als echo van de woelige jaren zestig
stond ook in Vlaardingen een nieu
we generatie scholieren op. De ha
ren werden langer; de leerlingen
hulden zich in Afghanistanjassen.
Geheel passend in de tijdgeest ont
stond op school zelfs een groepje dat
zich bezig hield met meditatie en fi
losofische gesprekken.
De vandaag 65 geworden rector
Jansen: 'De schrijvers Biesheuvel,
Weemoedt en 't Hart waren mijn
leerlingen...'
Jansen: „Het vormde wel een
breuklijn. Nog tot ver m de jaren
zestig gingen de meeste scholieren
's avonds vroeg naar bed. Ineens
gingen de leerlingen cafés bezoe
ken, terwijl ze op school popconcer
ten organiseerden.". Moeite zegt hij
niet te hebben gehad met deze ont
wikkelingen. „Als leraar geef je
toch je vertrouwen aan de leerlin
gen".
Het relatief tolerante klimaat dat
de school altijd heeft gekenmerkt',
verklaart Jansen graag vanuit het
protestants-christelijke karakter
van de school. „Voor ons is het es
sentieel ieder persoon in zijn waar
de te laten. De beoordeling van
leerlingen hebben wij nooit geba
seerd op iemands uiterlijk. Soms
moeten navolgers van Christus ook
maar eens revolutionair zijn".
Drugbolwerk
Een deel van de Vlaa*"dingse bevol
king brandmerkte het Groen in het
begin van de jaren zeventig als een
'drugsbolwerk'. „Er waren veel
scholen die zo'n stempel kregen op
gedrukt Uiteraard hebben wij
nooit na kunnen gaan wat leerlin
gen in hun vnje tijd deden. Ik weet
alleen dat de verhalen voor 99 pro
cent uit de lucht waren gegrepen".
Invloed op de 'klandizie' hadden de
verhalen niet, want in 1976 liep het
leerlingental op tot ruim 1700. Dat
aantal daalde sindsdien gestaag tot
het huidige aantal van 1314, waar-
van er nog altijd enkele honderden
uitMaassluïs en Schiedam komen.
Niet alleen de daling plaatste Jan-
sen voor problemen. Net als zijn
collega's werd de schoolleider ge- -
confronteerd met harde bezuini-
gingen. „Wij"zijn er gelukkig in ge
slaagd alle jonge leraren binnen
boord te houden. Ontslag zou ik af
schuwelijk hebben gevonden, want
jonge mensen hebben in deze tijd
veel moeite een redelijk bestaan op
te bouwen".
Na zijn vertrek voorziet Jansen op
nieuw grote uitdagingen voor het
voortgezet onderwijs. Als bestuurs-
lid van de christelijke Ichtus Hoge-
school in Rotterdam weet hij welke
ontwikkelingen in navolging van
het hbo op het middelbaar onder-
wijs afkomen.
Onafwendbaar
„We krijgen gegarandeerd te ma-
ken met een nieuwe financierings- t
wijze. Verder is de komst van de ba-
sisvorming onafwendbaar. Voor
het protestants-christelijke onder
wijs is het daarom noodzakelijk zo
wel in Schiedam, Vlaardingen als
Maassluis goede instituten voor de
basisvorming in het leven te roe
pen".
De tweede fase van het middelbaar
onderwijs zou dan in Vlaardingen -
geconcentreerd kunnen worden",
filosofeert de rector. „Het ergert me
daarom dat er zo weinig schot zit in 1
de regionale samenwerking tussen
de protestants-christelijke bestu- r
ren".
De toekomstige uitdagingen rusten
vanaf vandaag op de schouders van
zijn opvolger: de uit Gouda afkom- i
stige Jaap Hofland. Wat hij na zijn
pensionering gaat doen? „Ik weet
het echt nog niet", zegt Jansen, ter
wijl hij moet lachen om een adver
tentie op zijn bureau, hem ongetwij
feld bezorgd door een bezorgde
leerling. In de tekst wordt de schei
dende rector aangespoord een
krantewijkje te nemen.
door PETRA BUCKERS
Vlaardingen Als vrijdagavond rond
de klok van tien, zowel het eerste da
mes- als herenteam van W2K-waterpo-
lo een aantal baantjes inzwemmen voor
hun gezamelijke training, zijn de
woorden van Metha Bot slechts voor
één uitleg vatbaar. „Een beginneling",
zegt zij, „kruipt na zo'n eerste training
halfdood uit het water. Je bouwt binnen
de kortste keren een bereconditïe op".
De eerste waterpolotraining van Metha
zelf ligt al jaren achter haar. Op haar
zestiende begon ze in het tweede dames
team van WIK en na twee jaar dook zij
als vaste speelster op in het eerste. Daar
voor had ze wat aan wedstrijdzwem-
men gedaan, maar dat was Metha veel
te individueel. „Waterpolo is een team
sport, maar waarom ik nou precies wa
terpolo gekozen heb? Geen idee. Het
had net zo goed handbal of basketbal
kunnen zijn".
De nu 27-jarige Metha Bot koos echter
voor het spel waarvan menigeen denkt,
dat het slechts geknijp en geduw onder
water is, „Mensen denken altijd dat er
zo verschrikkelijk gemeen wordt ge
speeld. Het speelt zich natuurlijk onder
water af en als toeschouwer moet je
maar raden of het allemaal eerlijk toe
gaat. Zélf heb ik niet zoveel problemen
met gemenïgheid. Het is waar dat naar
mate je hoger speelt, het spel er steviger
en getructer op wordt. Je moet niet
bang zijn vooreen zetje".
Voor aanvang van een wedstrijd con
troleert de scheidsrechter trouwens wel
altijd de nagels van de speelsters om
enigszins te voorkomen dat speelsters
na de wedstrijd met opengehaalde ar
men of benen uit het water klimmen.
WIK-waterpolo is een gezellige vereni
ging waar Metha het buitengewoon
naar haar 2in heeft. Haar team, dat on
dertussen een vaste kern heeft .van er
varen speelsters, promoveerde vorig
seizoen, na enige jaren kampioenskan
didaat te zijn geweest in de eerste klasse
kring Rotterdam, naar de tweede klasse
klasse van het district Tot nu toe kon
WIK prima meedraaien tegen de wat
zwakkere ploegen en dat leverde een
plaatsje in de bovenlaag van de midden
moot op.
De afgelopen wedstrijden ontmoetten
de Vlaardingse dames echter de betere
clubs en liepen ze twee keer tegen een
nederlaag op. Van Gouwe 2 verloor
WIK vrij kansloos met 8-2 en ook GZC
2, eveneens uit Gouda, bond WIK met
8-5 aan de zegekar. WIK schommelt nu
rond de vierde, vijfde plaats en Metha
Bot verwacht dat ze als middenmoter
kunnen blijven meedraaien, wat een re
delijke prestatie is voor een pas gepro
moveerde ploeg.
Metha: „Als je ziet dat je goed mee
draait, krijg je wel hoop, maar GZC en
Gouwe blijken dan toch te sterk voor
ons te zijn. Het is voorlopig reëler om als
subtopper mee te draaien". Metha's in
breng in het team, dat getraind en ge-
coached wordt door Dick Schoffelmeer,
is niet gering. Regelmatig komt ze ver-
Metha Bot..,'Veel mensen hebben geen
flauw bebui van de regels'...
rassend naar voren en ze maakte al heel
wat doelpunten voor WIK. Zelf stelt ze
zich' bescheiden op: „Omdat je veel
scoort ,komt je naam en foto in de krant
en krijg je meer aandacht, maar je doet
toch een teamsporten werkt met zijn al
len voor een overwinning!", zo meent
de zwartharige Metha, die als admini
stratief medewerkster haar brood ver
dient".
Flauw benul
"Waterpolo is eigenlijk een vrij onbe
kende sport. Veel mensen hebben geen
flauw benul van de regels en dan is het
inderdaad wel moeilijk om een wed
strijd te kunnen volgen. Als de scheids
dan weer eens fluit, denk je als toe
schouwer snel wat nou weer?". Er
wordt streng gefloten bij waterpolo en
volgens Metha is dat een goede zaak. Als
bij voorbeeld een speler van de ene par
tij de bal nog speelt, terwijl er een vrije
bal genomen moest worden door de te
genstander, kan die speler meteen 35 se
conden naar de kant Het is natuurlijk
zo'n snel spel en het kan voor een ploeg
een voordeel zijn als de vrije bal direct
genomen wordt, omdat een speler dan
vrij kan zwemmen.
Metha kijkt ook vaak met verbazing
naar voetbal, waar opmerkingen tegen
de scheids amper worden bestraft. „Als
je bij polo tegen de scheids roept van
'hee jon man, kan je dat niet zien?' word
je er direct 35 seconden uitgestuurd. En
wie vaak wat uithaalt, kan van de
scheids uit het zwembad komen en
diens ploeg kan dan met een mannetje
of vrouwtje minder spelen".
Het misverstand dat waterpolo zo'n ge
meen spelletje is, wil Metha bovendien
nog even ontzenuwen met de opmer
king dat er nauwelijks blessures zijn bij
waterpolo. „Hard getrap en dergelijke
wordt gewoonweg verhinderd door het
water". Wat meer aandacht voor haar
sport zou volgens Metha niet slecht zijn.
„Slechts weinig mensen weten dat de
Oranje dames waterpolo oppermachtig
zijn en Duitsland en België heel gemak
kelijk verslaan".
door SANDER SONNEMANS
Vlaardingen Wie
denkt bij een eeneiige
tweeling met twee iden
tieke personages van-
doen te hebben, komt in
het geval van Raymond
en Edwin Kosteren be
drogen uit.
Qua uiterlijk lijken de 24-jange
RKWlK-ers wel als iwee drup
pels water op elkaar, maar daar
is dan ook alles mee gezegd. Hoe
wel de gebroeders door hun posi
ties Edwin verdedigt het doel
terwijl Raymond als spits fun
geerteen wereld van verschil
vormen, hebben ze toch nog iets
gemeen. Beide Vlaardingers
kwamen de laatste drie wedstrij
den van de vierde klasser niet in
aktie. De sluitpost werd door
trainer Jan Baksteen gepasseerd
en Raymond moest een schor
sing van drie wedstrijden uitzit
ten.
„Ik kan het nog steeds niet be
vatten dat de trainer mij in het
tweede heeft gezet", trekt Edwin
furieus van leer. „Juist nu ik met -j
mijn beste seizoen bezig ben,
moet ik wijken omdat WIK een
slechte periode doormaakte. Het j
is lullig als je er dan ineens uit j
wordt geknikkerd. Mijn inziens
heeft Baksteen een daad willen
stellen en ik ben het slachtoffer
geworden. Hij vond dat ik elke
wedstrijd wel een paar foutjes
maakte maar daar denk ik, en
met mij ook flink wat spelers,
heel anders over. Ik ga daar niet
over lopen zeuren. De trainer is
de baas en ik zal hem laten zien
dat ik in het eerste hoor en niet
Marcel Molenaar. Ik zal mezelf
in de basis terugknokken".
Voor zijn tien minuten jongere
broer Raymond vader Kolste-
ren is ervan overtuigd dat de
tweeling vlak na de geboorte
werd verwisseld terwijl in fami
liekringen het tegendeel wordt
beweerdlijkt een terugkeer in
de hoofd macht waarschijnlijker.
„Ik moet nog een keer toekijken
en dan reken ik weer op een vas
te plaats. Het is mijn eigen stom
me schuld, maar ik baal er wel
vreselijk van. Ik verkeerde in
een prima vorm. Waarom ik er
uit werd gestuurd? Na een
scrimmage voor het vijandelijke
doel liep ik terug en werd zo
maar ineens van achteren ge
schopt zonder dat er een bal in de
buurt was. In een reflex draaide
ik me om en haalde uit", blikt de
aanvaller terug op zijn wandaad
„Dat zag de scheidsrechter wel
en ik kon gelijk vertrekken".
Vriendin
Al tien jaar spelen de broertjes
Kolsteren, die niet alleen beiden
als surveillance-agent werk
zaam zijn, even zwaar en lang
zijn maar ook in dezelfde flat
wonen ('We hebben alleen niet
dezelfde vriendin') in sportpark
't Nieuwel.ant. Op achtjarige
leeftijd begon de tweeling de
voetbalcarrière bij Zwaluwen
om zes jaar later de overstap
naar RKWIK te maken.
Raymond speelt er vanaf zijn
achtiende jaar ïn het eerste team,
terwijl Edwin na pas na twee sei
zoenen in het schaduwteam te
hebben geacteerd doordrong tot
het vlaggeschip. Ofschoon Ed
win de laatste drie weken door
de trainer langs de kant wordt
gehouden, spreken de broere die
vroeger bekend stonden als de
tweeling die altijd ruzie had, vol
lof over hun oefenmeester Jan
Baksteen.
„Hij heeft de jeugd verkozen bo
ven de oude garde en is keihard
maar wel eerlijk en recht voor
zijn raap", tekent 'rouwdouw-
spits' Raymond de profielschets
van de voormalig betaald voet
baller. „We hebben nu een jonge
ploeg met een goede sfeer. Na de
training is het altijd gezellig en
leggen we een kaartje", neemt
Edwin het woord over, „maar
Baksteen is hier niet voor de ge
zelligheid maar om te presteren.
Hij heeft me er weliswaar uitge
gooid, maar ik weet zeker dat hij
me ook weer de kans geeft om
terug te keren in het eerste. Na
de win terstop eis ik mijn plekkie
weer op".
Speelstijl
„De speelstijl van Baksteen ligt
mij wel. Het liikt een beetje op
het Engelse speltype en daar kan
ik me wel in vinden. Lekker rot
zooien voor het doel en gaan
voor elke bal", verhaalt Ray
mond die volgens zijn broer over
een 'pit-buÜ-mentaliteit' be-
De Kolsteren-tweeling. Nu*<
eventjes niet In het eerste elftalï!
van RKWIK, maar als het aan de*1
instelling van Raymond en Edwin J.
ligt, is die verbanning van zeer tlJ-1'
delijkeaard.
schikt en door een afgebroken
voortand een typische Britse,,
spits lijkt, zijn ervaringen. „WIK 1
staat bij vele tegenstanders nog
steeds bekend als de ploeg waar-
tegen het altijd moelijk voetbal-"
lenïs".
Spannende tijden dus voor het 1
duo Kolsteren Kolsteren. De
winterstop, voor RKWIK echt'!
geen voetballoze periode, moet)'
voor beide voetbalgekken de uit-
komst bieden. „Ik", kijkt Ray-J(
mond vooruit, „gain de oefenpo-!:
tjes lekker veel scoren zodat ik'!
niet op debank hoef te beginnen.
„En ik", vult Edwin aan, ..zal)'
ook terugkomen, want het is za-j)
lig om bij een club als WIK in 'delf
basiself te voetballen". *5