s
De lange weg van een schrijver-in-de-dop
f
Bos kijkt
verderdan
periodetitel
SPORT
WATERWEG
STEMMEN
'Kleine club moet
grote naam krijgen^
Robert Borcherts debuteert met De Volkstribunen
Y;
WIK snel
vergeten
SPORTAGENDA
NAPRATEN MET
Rotterdams Nieuwsblad
dinsdag
20 november 1990
Onbekend Schrijftalent. Het blijkt een aandui-
ding, die veel mensen tot de verbeelding
Sprf^ o inzendingen kreeg het Rijn-
mond Schrijvers Festival een initiatief van
de openbare bibliotheek en de Werkgroep Thea
ter van Maassluis de afgelopen weken over
zich uitgestort.
Uit het gros deelnemers - waarvan twintig uit
Maassluis zelf, dertien uit Schiedam, elf uit
Vlaardingen en vier uit Maasland heeft de
jury een selectie gemaakt van tien genomineer
de kandidaten, die uiteindelik mogen meedin
gen naar een stoffelijke blijk van waardering3
en hun proza tevens zien gebundeld in het boek-
Rijnmond Schrijvers Festival (voor
te koop bij de WV en bij de bibliotheek
in Maassluis).
Over vier dagen wordt de winnaar in bet
Schuurkerktheater onthuld. Totdfe tijd zal het
Rotterdams Nieuwsblad dagelijks één of meer
dere stukken poëzie, korte verhalen of roman
fragmenten op deze plaats publiceren. Het is
een willekeurige selectie uit het aanbod van de
laatste tien kanshebbers.
Onbekend Schrijftalent presenteert vandaag
als eerste: Stemmen', een kort verhaal van Rot
terdammer Nicolaas van der Torre (66).
De smalle, kronkelige straat was rommelig. Langs
het trottoir stonden auto's die, zo te zien, de eerstvol
gende keuruig niet zonder kleerscheuren zouden
doorkomen. Naast een lantarenpaal lag een ge
scheurde vuilniszak, waarvan de inhoud zich voor
een belangrijk deel over de middenstraat verspreid
had. Verderop lag een gedeukte koelkast zonder
deur; m de opengeschoven groentela prijkte een
verrotte bloemkool. Een witharig hondje snuffelde
eraan, lichtte zijn achterpoot op, keek nog even mis
prijzend om en vervolgde zijn weg. De hoge panden
waren vervallen en de twee deuren van een oud
pakhuisje waren volgeplakt met affiches. Vanuit
een openstaand raam waaierde indringende popmu
ziek.
Alie Pronk, door de buurt het Nieuwsblad genoemd,
stond aan de deur met haar buurvrouw Nel. Ze wees
met een verachtelijk gebaar naar de overkant, waar
drie mannen en een vrouw pamfletten in de brie
venbussen stopten. „Lope twee gemeenteraadsleden
bij, Nel", zegt ze. „Ik las dat gistere in de krant. Die
komme ons effe vertellen op wie we morrege motte
stemme, Nou, als 2e strakkies oversteke dan zal ik
die gaste een poepïe late ruike". Even later stak het
hele stel inderdaad de straat over.
„Zo dames", begon er een opgewekt, „vergeet u
morgen niet te gaan stemmen?" Hij hield al een
pamflet gereed en trok een gezicht alsof hij een of
andere hoofdprijs kwam overhandigen. „Veeg daar
je reet maar mee af", schampetde Alie. Ze ging er
eens goed voor staan, vast van plan haar grieven te
spuien. „En stemme? Nou man, vergeet dat maar
rustig". „Meent u dat nou?", probeerde de dame van
het gezelschap. Alie knikte heftig. „Wat dacht hij
dan! Nou zitik hier al meer dan twee jaar opeen ver
huisvergunning te waehte, en hier, mijn buur
vrouw, dito dito. Nog een mazzel erregens, want an
ders had ik nu vast en zeker van de kelere turreke
boven m'n kop gehad". „Nou, nou, nou...", zei een
van de heren bestraffend. Hij was een korte, dikke
man met zilvergrijs haar. Op een van zijn revers
jxijkte een enorme button met het opschrift:
KLEUR BEKENNEN
„Ja wat nou. nou, nou...". Alie keek de man giftig
aan. „Nou woon ik hier al meer dan twintig jaar. Al
tijd was het een nette straat. Iedereen deed op vrij
dag z'n stoepie, poetste de bel en lapte de tame. Maar
nou!" Met een gezicht vol walging wees ze de straat
in. „Maar nou 2it het hier stikvol met turreke. mare-
kane en surinamers. Nou, en die doen nerreges wat
an. Motje kijke..."- Met een priemende vinger wees
ze naar ae overkant. „Motje die gordijne zien' Is het
een zootje! Kolebale zijn er nog heilig bij. En altijd
een rotherrie... Ik zeg gistere nog tegen me vent:
Jan. 2eg ik, als ik naar buite kijk dan voel ik me een
vreemdeling in m'n eige straat, geloof je dat? En
brutaal! Maar ik heb toevallig schijt aan die gaste.
Verleden week, he Nel, zate er voor de deur twee
van die waterchmeze te sleutelen aan een wrak van
een auto. Wil je als de sodemieter effe gauw oprotte,
zeg ik. Zijn jullie helemaal een haarde belazerd.
Maak er maar voor jullie eige deur een kelerezoetje
van. Wegweze, en vlug een beetje, want anders lazer
ik een emmer water over je donder".
,Maar...", probeerde een van de pamflet-uitdelers
voorzichtig. Hij was een lange, schrale kerel en hield
krampachtig een enorme pijp tussen zijn tanden ge
klemd.
Alie onderbrak hem meteen met een honend:
„Kijk... daar lope weer een paar van die wijve. Motje
toch 's effe zien hoe ze erbij lope. En maar koters op
de wereld schoppe. En waar ze al die jong late... En
maar kinderbijslag vange. Welja... Nou, en daar zit
ik dan tusse met m'n goeie gedrag. Ik een ander
huis... in een nette buurt? Ken je net gelove! Maar
die gaste hebbe maar te kikke. en hupsekee jongens,
het wordt meteen geregeld".
„Ik geloof dat u het toch wel erg zwart inziet, me
vrouw", knikte de dame van het stel. „Nou", pareer
de Alie verongelijkt, „een andere kleur zal jij hier
bijna niet meer tegenkomme, zus". Zus kreeg er
rode vlekken van in haar hals. Zenuwachtig frun
nikte ze aan haar schoudertas en zei met een preuts,
tuitend mondje; „Die mensen moeten tenslotte er
gens gehuisvest worden, mevrouw. Wij hebben die
mensen hiernaar...".
„Heb ik anders niet om gevraagd", brak Alie die
woorden abrupt af. „En die dat wel hebbe gedaan-
Bij jullie zulle ze niet in de buurt wone. Zie jij die
gaste soms op de Van Somereweg, de Prinses Julia
na of de Piaslaan? Nee, jullie kijke wel mooi uit".
„Heeft u iets tegen die mensen?" informeerde een
ander. „Ikke?" snoof Alie. „Ikke niet! Ze magge van
mijn gezond blijve, tijken honderd jaar worde. Maar
dan wel in hun eige land".
„Maar uw stem?"
„Ach mens, val dood met je stem. Zodra het hele
zootje hier verdwene is ga ik misschien weer stem
me. Ja, kom nou...". Het gezelschap droop af; hier
viel eenvoudig niet tegen te praten.
„Hebbie goed gezegd, Alie", prees de buurvrouw.
„Dacht ik ook. En voor de rest kenne ze van mijn de
zen uwe krijge. Nel".
Drie mannekes van een jaar of vier kwamen vrolijk
aangehuppeld. Alle vier hadden ze een lekkere kop
met donker haar en een paar krieken van ogen. In
hun eigen taalde kwebbelden ze er lustig op los.
„Dag tante Alie riep één van de kleinen.
„Zolekkere drol". Alie liet zich op haar hurken zak
ken, pakte een zakdoek uit haar schortzak en veeg
de van het kleine neusje een ferme snottebel.
„Wachte jullie maar effies, dan haalt tante Alie effe
een stukkie sukkela voor jullie".
Toen de mannekes even later genoten van een stuk
chocolade, stootte Alie haar buurvrouw aan. Haar
stem was vol tederheid toen ze zei: „Je zou die klei
ne, zwarte sodemieters toch opvrete, Nel. Kijk, die
zal ik toch wel misse als Ik nog 's in een nette buurt
kom te wone".
door SIMON VAN ZUILEN
Maassluis Ai aan het eind van de
jaren zestig liep Robert Borcherts
met het plan rond een boek over de
broere Tiberius en Gaius Gracchus
te schrijven. Pas nu, een goede twee
decennia later, heeft de Maassluizer
zijn debuut ais auteur gemaakt.
Zijn roman 'De volkstribunen, de
geschiedenis van de Gracchen', is
recentelijk van de pers gerold. Het
is er dus toch van gekomen, maar
zelden zal er bij een auteur zo'n lan
ge tijd tussen het idee voor een on
derwerp, het schrijven en het mo
ment van verschijnen van het boek
hebben, gezeten.
Borcherts tilt daar niet aan. „Van
die eerste versie is toen eenvoudig
weg niets gekomen. Maar omdat ik
het zonde vond het manuscript te
laten liggen, heb ik in 1982 de draad
toch weer opgepakt". Driejaar later
zag zijn als een historische roman
geschreven geesteskind dan toch
het levenslicht.
Dat het vervolgens nog vijf jaar
heeft geduurd eer het in druk aan
den volks kan worden vertoond,
komt omdat de Maassluizer er in
eerste instantie niet in slaagde een
uitgever te interesseren. Uiteinde
lijk is hem dat toch gelukt en wel bij
de Drentse uitgeverij Servo, geves
tigd in Assen; zij het, dat hij de uit
gave van de eerste 800 stuks vol-
gens het 'risico van de schrijver'
volledig zelf heeft gekostigd. n
Voetsporen
De 48-jarige Robert Borcherts heeft
met zijn boek bepaald niet het idee
in de voetsporen van zijn oud-stad- a
genoot Maarten 't Hart te treden, o
..Maar ik hoop wel dat er belang- 2
stelling is voor De Volkstribunen
Hij zegt het boek ook niet uit winst
bejag te hebben geschreven. „Maar
louter vanwege het interessante on
derwerp. Ik ben erg geïnteresseerd
In algemene geschiedenis behal
ve de Griekse, dat zegt me om on
verklaarbare wijze helemaal niets.
De tijd van de Romeinen daarente
gen doet me juist ontzettend veel".
De al meer dan twintig jaar in
Maassluis wonende en als typograaf
werkzame Borcherts, is dan ook
heel bewust tot het Idee gekomen
zijn roman in een historisch kader
te plaatsen. Het verhaal speelt zich
af ten tijde van de Romeinse repu
bliek, tussen het jaar 137 en 122
voor Christus.
Inzet is de politieke strijd tussen
twee volkstribunen, een soort poli
tieke ombudsmannen die bemid
delden tussen de regering en het
volk, om tot betere sociale verhou
dingen te komen. Borcherts: „De
twee volkstribunen, de beide broers
Gracchus, onderscheidden zich
dusdanig van de rest van bekende
Romeinen dat ze me altijd hebben
geïntrigeerd. Tiberius, de toch wat
naïeve oudere broer, en Gaius die
realistischer en revolutionair was.
Ik vond het een uitdaging juist over
deze figuren een roman te schrij
ven. Temeer daar dit nooit eerder is
gebeurd".
Romeinen
„Er zijn genoeg romans over het
Romeinse Rijk", weet Robert Bor
cherts. Quo Vadis, Ben Hur, Sparta-
cus en De laatste dagen van Pompei
om maar enkele bekende boeken te
noemen. „Maar met over de ge
broeders Gracchus. En slechts en
kele geschiedschrijvers hebben
zich enigszins met deze tijd bezig
gehouden. Tot een echte biografie is
het nooit gekomen".
De nieuwbakken auteur denkt in
die leemte met zijn 144 pagina's tel
lende en als paperback uitgevoerde
boek te voorzien. Hij beseft don
dersgoed dat zijn boek niet is voort-
bestemd om een bestseller te wor
den. Dat er onder de gevestigde uit
gevers aanvankelijk echter nie
mand was die iets in zijn manus
cript zag, stelde hem toch wel wat
teleur.
„Als beginnend auteur is het haast
onmogelijk om aan de bak te ko
men. Slechts romans die appelleren
aan de smaak van het doorsnee pu
bliek hebben direct een kans. Ik
heb", vervolgt de immer opgewek
te Borcherts, „genoeg zelfrespect
om te.kunnen stellen dat ik een
goed boek heb geschreven. Maar
anderzijds besef ik dat het onder
werp niet voor iedereen interessant
is".
Hij liep van uitgever naar uitgever
en leurde met zijn volkstribunen.
„Met als resultaat steeds weer de
zelfde nietszeggende bedankbrief
jes". Tot hij eindelijk bij Servo te
recht kwam, die bereid was zijn
boek volgens het betalen van de
zet-, druk- en uitgeverskosten door
de auteur zelf te produceren.
Spaarcenten
Van elk verkocht boek krijgt Bor
cherts veertig procent van de ver
koopprijs, die op nog geen dertig
gulden is bepaald, terug. Allang blij
eindelijk een uitgever te hebben ge
vonden, ging Borcherts onvoor
waardelijk akkoord. Het bedrag dat
bij erin heeft gestoken, houdt de
Maassluizer liever voor zich, maar
hij bekent dat zijn spaarcentjes
voorlopig op zijn.
Zijn favoriete hobby - het maken
van wereldreizen naar niet alle
daagse vakantielanden (hij is zo al
in India, Japan, Brazilië, Paasei
land, Argentinië, Thailand, de Sov
jet-Unie, Jordanië en. Tahiti in de
Stille Zuidzee geweest) heeft hij
noodgedwongen op een Jaag pitje
moeten zetten.
Robert Borcherts zit totaal niet in
over die financiële aderlating. Zijn
boek is er en dat is het enige wat
voor hem telt. „Die twee broers
streden toen al tegen de gevestigde
orde om sociale veranderingen aan
te brengen. Dat is mislukt en beiden
zijn ook vermoord. Eigenlijk is hun
strijd pas in het midden van de ne
gentiende eeuw met de opkomst
van het socialisme beëindigd. Pas
toen is de omwenteling gekomen.
Maar ook in ons moderne leven
vinden we nog steeds zaken uit die
tijd terug".
Solliciteren
Ook al moet er bij de uitgifte van
zijn eersteling nog dik geld bij, Ro
bert Borcherts heeft ondertussen de
draad opgepakt voor een tweede
boek. „Ook weer een roman", weet
hij, zij het ditmaal niet over de Ro
meinse geschiedenis. „Als ge wilt
zal het geen sprookje zijn", heeft
Borcherts de titel al in zijn hoofd.
Robert Borcherts leest in de Volk
stribunen: 'niet uit winstbejag ge
schreven".
Het boek zal handelen over de
Joods-Weense journalist Theodoor
Herzl, die aan het eind van de vori
ge eeuw een boek schreef over de
denkbeelden voor het stichten van
een eigen, Joodse staat, zoals Israel
dat later is geworden. Een voor
proefje van de opvolger van De
Volkstribunen heeft hij al de we
reld ingezonden.
Met een fragment uit zijn manus
cript solliciteerde hij naar een.no
minatie voor het Rijnmond Schrij
versfestival, waarvan vrijdagavond
de apotheose plaatsvindt in het
Schuurkerk-theater. Hij haalde de
uitverkoren tien, die strijden om
een 'stoffelijke blijk van waarde
ring', niet.
Het leven van een schrijver die zich
wil profileren, gaat niet over rozen.
door SANDER SONNEMANS
Schiedam Om zich te ver
zekeren van deelneming aan
de nacompetitie, waaruit pro
motie kan voortvloeien, fo-
Vlaardingen Dé1 uitwedstrijd
tegen rode lantaarndrager
DZV/Koudijs is zeker niet de
beste geweest van de waterpolo-
dames van. WIK. De Vlaardmgs-
en wonnen weliswaar afgete
kend (5-2), maar slaagden er met
m de gewenste monsterscore in
de boeken te zetten.
Tegen het uit stevige speelsters
beslaande DZV was sprake van
een stevige partij, waarin de cou
lante arbitrage in het nadeel van
WIK uitpakte. Bij WIK, waar
Laura Bredius (2x), Metha Bot,
Ingrid Schoffelmeer en Renate
Zevenbergen delpuntten, was
men echter eerlijk genoeg de
schuld voor de mindere prestatie
bij zichzelf te zoeken.
Tips voor deze rubriek kunt u door
geven aan de aportredaktie van
deze krant, postbus 4003, 3130 KC
Vlaardingen. De aportredaktie is
overdag telefonisch bereikbaar on
der nummer 010-4345209 en in de
avonduren onder nummer Q10-
4056509.
DINSDAG 20 NOVEMBER
Voetbal: 19.30 SW 2—Sparta Z 19-30
DOlasportDe Zwervers (besltsswgswed-
stnid eersle periodetitel 4C zaterdag op
terrein DOTO in PernlS); Zaalkorfbal;
tweede ronde bekercompeiiiie: Energieha!
Rotterdam veld i: 19.00 Hoogvliet—Suc
ces; Wem veld Z 19.00 Actief—Vlaardin
gen, 21.40 O Dl—Het Zuiden; idem veld 3:
21.40 WeidevogelsSpirit,
WOENSDAG 21 NOVEMBER
Biljarten: 19.30 Voorwedstrijden De Kleine
Conflance- bokaal poule 2 in De Kleine
Conflance te Schiedam; 19.30 Voorwed
strijden bandstolen vijfde klasse klein In De
Oude Markt te Vlaardingen (poule 2); Zaal
korfbal: Wielewaal Rotterdam-Zuid: 20.20
CKC Maassluis—De Överkanters, 21.40
Oranje NassauSperwers,
DONDERDAG 22 NOVEMBER
ZaalvpetbakMargnetha! Schiedam veld 1:
21 00 Olympus S—Monopool 2000, 21.40
GSS—WK. 22,20 S0V—Animo Hoogvliet
VflUDAG 23 NOVEMBER
Volleybal: 1S.45 Holy—Kangoeroes <b), I
21.00 Holy—Kangoeroes 2 td). I
cusseri veel voetbalploegen
zich op het behalen van een
periodetitel. Wolter Bos, de
trainer van de fusieclub Del-
tasport, die vanavond vanaf
19.30 uur op het complex van
DOTO in Spijkenisse tegen
De Zwervers om de eerste pe
riodetitel van de vierde Mas- 5
se C strijdt, hecht echter niet
al te veel waarde aan het mo-1 f
gelijke succes.
„In feite telt bij Deltasport maar
één doelstelling en dat is het
kampioenschap", legt de sponta
ne oefenmeester zijn gedachte
—en die van het bestuurbloot, 0
„Het periodeka'mpioenschap 2
leeft niet zo bij de groep, want de
jongens willen in de competitie
nu eenmaal zo hoog mogelijk
eindigen. Daarom is elke norma
le wedstrijd voor hen net zo be
langrijk ais het potje van van
avond. Afgezien daarvan, kun je
er wel op rekenen dat ze de zaak
tegen De Zwervers gemotiveerd
opppakken".
Deltasport kroop door de 4-2
overwinning, die het enkele da
gen terug op het bezoekende
RHS behaalde, naar de tweede
plaats achter koploper De Zwer
vers. De Broekpolderclub staat
er weliswaar florissant voor,
maar toch is voormalig DSS'26-
trainer Wolter Bos niet helemaal
tevreden over de verrichtingen
van zijn manschappen.
„Over vechtlust heb ik niets te
klagen, maar we kunnen bij een
voorsprong niet moeiteloos
overschakelen op een ander
spelsysteem", beschrijft hij de te
kortkoming van zijn succesvolle
formatie. „De wedstrijd tegen
RHS was daarvan een perfect
voorbeeld. We gaven ae 1-0
voorsprong uit handen en keken
in de tweede helft zelfs tegen een
2-1 achterstand aan. In zo'n ge
val kunnen ze het roer wél om
gooien en wordt er gebuffeld tot
de gelijkmaker is geforceerd".
„We kwamen langszij", vervolgt
Bos, „en scoorden zelfs 3-2. Maar
in plaats van behoudender te
gaan spelen, bleven ze blind
naar voren rennen, waardoor de
tegenstander geheel overbodig
enkele gelegenheden kreeg om
de gelijkmaker achter Fred van
de Wild t te deponeren. Gelukkig
Wolter Bos...'De resultaten zijn niet onverdienstelijk'...
Deltasport beschikt in Frans
Bouman, Leen Bongers en Jerry
Visser over voldoende routi
niers, maar het drietal (van wie
Visser en Bouman duidelijk in
gewicht toe- en in snelheid afne
men) kan tot op heden geen
stempel op de ploeg drukken.
Bos' „De resultaten zijn met on
verdienstelijk en we scoren ge
makkelijk. Toch bevalt het ge
boden spel mij nog steeds niet.
Als je op een voorsprong komt,
moet je bekeken gaan voetballen
en niet met het hoofd in de nek
naar de overkant blijven hollen.
De tegenstander gaat dan toch
op zoek naar een tegentreffer en
dat kan de verdediging handen
vol werk bezorgen. Bij een der
gelijk situatie moet de defensie
jutst rust in .de ploeg kunnen
brenge om tenslotte de zege zon
der al te veel moeite in huis te
houden.
speelde hij een puike partij, an
ders zou RHS misschien aan het
langste eind hebben getrokken".
Waar menig oefenmeester in de
periode voor de periodetitelstrijd
de opponent door zijn assistent
laat volgen, heeft Wol ter Bos aan
zijn bevindingen van de eerdere
ontmoeting met De Zwervers
voldoende informatie verkre
gen. De onder het succes opval
lend nuchter blijvende Bos put
uit het resultaat van dat duel de
nodige moed.
Middenveld
„We speelden uit tegen De
Zwervers met 2-2 gelijk en die
uitslag doet vermoeden dat we
een grotere kans tot slagen, heb
ben dan zij", blikt hij vooruit.
„Het draait echter om de slag op
het middenveld. Wie die wint,
pakt de wedstrijd en dus ook de
periode. We hebben loopvermo
gen genoeg, maar er zal vanuit
het midden slim moeten worden
gespeeld. Daarom zal FransBou-
man vanmaf zijn voorstopperpo-
sitie regelmatig op moeten schui
ven naar de middenlinie. Hij
staat er niet voor zijn snelheid,
maar heeft een goed overzicht
en kan een heerlijke pass verstu
ren. Ik denk dat ik meer muta
ties moet aanbrengen", open
baart Bos zijn tactiek.
„Omdat De Zwervers twee kop-
sterke spitsen heeft, moet ik ae
defensie aanpassen. Jan Groene-
veld is sterk in de lucht, dus hij
acteert als centrale verdediger.
Leen Bongers moet dan naar de
linksbackpositie verhuizen. En
omdat De Zwervers een fysiek
sterke verdediging hebben, ope
reert Ronald Schotel in het cen
trum. Rody Voogd, die op zijn ei
gen houtje ook het een en ander
kan, moet dan voor de aanval
lende impulsen vanaf de flan
ken zorgen'
Het plaatje schetsend komt de
welbespraakte trainer met een
verrassende slotoverpeinzing.
„Als we doorgaan 2oais we nu
bezig 2ijn, kunnen we heel hoog
eindigen. De ploegen zitten zo
dicht bij elkaar, dat het best wij
best een anonieme middenmoter
kunnen zijn als we een mindere
periode doormaken. Daar denk
ik maar niet aan
DICK SPARREBOOM (26) trapte op zijn
zesde jnar voor het eerst tegen een bal bij
SVV, waar hij het tol het tweede elftal van
de toenmalige eersle divisionist schopte.
Na één jaar bij de betaalde jeugd ta heb
ben gespeeld, verhuisde hij naar Martlnlt,
stapte na drie seizoenen over naar GSS
en keerde twee jaar later op hat oude nest
terug. Bij de amateurs van SVV hield
Sparreboom het twee seizoenen uit,
maar koos hij tenslotte toch weer voor
Martin it. Die keus leek niet verkeerd,
want nu de vierde klaBser de koppositie
bezet, wordt er in Thurlode heel voorzich
tig aan een kampioenschap gedacht,
Het gaat Martinit aardig Voor de
wind?
„Gelukkig wel, want de eerste com
petitiewedstrijd had niet bepaald een
positief resultaat. We hadden een uit
stekende voorbereiding gehad, waar
in we van VDL, Excelsior'20 en Leo-
nidas wonnen. Het was niet zo dat we
door die opstekers gemakzuchtig van
start gingen, maar we waren gewoon
niet tegen het spel van RKSVM opge
wassen. Daarbij kwam dat onze laat
ste man, Siem Poort, die de hele voor
bereiding had meegemaakt, op va
kantie was en het achterin nog wat
wennen was".
Tegen HSC'89 was het jouw wed
strijd.
„Ach, als je een hattrick scoort is dat
eigenlijk vanzelfsprekend. Ik had
HSC al twee keer eerder aan het
werk gezien. Ik wist dat de Vlaar-
dingse doelman niet erg sterk is. Dat
bleek dan ook bij mijn eerste schot,
want hij dook er als een kind over
heen. Als je goed inde wedstrijd zit en
je scoort de openingstreffer, dan krijg
je wel vleugeltjes. Ja, je kunt wel zeg
gen dat ik een lekker potje speelde".
Wat is eigenlijk de kracht van Marti
ni t?
„Om te beginnen blaken we van zelf
vertrouwen en is de sfeer in de groep
optimaal. Verder kan ik wel stellen
dat we over een redelijk uitgebalan
ceerd team beschikken, want het elf
tal bestaat uit een mengeling van
werkers, technisch redelijk begaafde
spelers en enkele voetballers die de
zaak kunnen sturen. Het begint ei
genlijk al bij onze doelman".
Venei eens?
„John Bos is een betrouwbare sluit
post, die de zaakjes achterin prima re
gelt. Er gaat rust van hem uit We
hebben een verdediging die fysiek
erg sterk is. In het centrum lopen
Siem Poort en Nico van Puffelen. Die
twee wandel je natuurlijk niet zomaar
voorbij. Op de flanken hebben we
twee goede mandekkers die ook voor
de nodige aanvallende impulsen, kun
nen zorgen. Zo heeft Cor Hermans,
onze linksback, al drie doelpunten op
zijn naam staan".
Hoe ziet het midden veld er uit?
„Dat is prima op elkaar ingespeeld.
Jan Doejaarden en Jan Viergever zijn
de knokkers, Barry Zuidgeest is de
regelaar en ik heb eigenlijk een vrije
rol. Dat zwerven bevalt mij prima,
want ik ga graag op avontuur. Lekker
mijn mannetje uitspelen en de verde
diging bezighouden. Dat lukt tot op
heden vrij aardig, want ik heb al ne
gen doelpunten gemaakt. De inbreng
van Martin Kool is daar mede debet
aan. Hij is een onberekenbare aanval
ler die voor voldoende aanvoer in de
doelmond zorgt".
Hoe is de inbreng van jullie trainer
Joop Schop?
„Joop draait in het trainerswereldje
al heel wat jaartjes mee, dus hij kent
het klappen van de zweep. Aanvan
kelijk praatte hij helemaal niet over
een kampioenschap, maar nu laat hij
wel doorschemeren dat het tot de mo
gelijkheden behoort. Maar eerst gaan
we natuurlijk voor de periodetitel.
Die kun je maar vast op zak hebben".
Maar dat zegt nog niets over Schop.
„Schop weet iedereen op de juiste ma
nier te motiveren. Iedere speler heeft
een aparte benadering'nodig en hij
speelt daar feilloos op in. De een moet
een veer in zijn kont hebben, terwijl
de ander er baat bij heeft als hij flink
op zijn donder krijgt. Dat onderscheid
heeft hij goed in de gaten. Tijdens de
trainingen staat hij boven de groep,
maar hij drinkt aan de bar net ZO
makkelijk een pilsje met de spelers".
Wordt Martin it inderdaad kampioen
„Martinit is een ambitieuze weg inge
slagen. He't zou natuurlijk aardig zijn
als dat de vruchten afwerpt Het klei
ne Martinit moet een grote naam krij
gen. Of dat lukt, weet ik niet We be
seffen wel dat de titel haalbaar is als
we op deze voet verder gaan. Of SFC
degradeert weet ik niet, maar Excel
sior'20 vliegt eruit. Het zou dan best
wel eens kunnen zijn, dat we volgend
seizoen de enige zondag derde klasser
in Thurlede zijn...".
