15
'Ik zie de Vlaardingse haven toch
gewoon als 'n Rotterdamse haven'
'Het is echt de gebeurtenis van de eeuw'
m
Week
Gemeentegrenzen in de Rijnmond zijn voor John Ranshuij sen niet heilig
I
De
van
'Meer vragen om hulp
jonge alcoholisten'
Sterrenhemel bekijken
vanuit conservatorium
Topdrukte bij bioscopen
op laatste vakantiedag
Sportschoolhouder
vecht sluiting aan
Zestienhoven: volop gips
mmmmm
-
&/- jlvjés*
Rotterdams Dagblad
Zaterdag? maart 1992
RL SN sz RY
Dordrecht - Het evangelisch centrum voor verslaaf
den De Hoop venvacht dat meer jeugdige alcoholis
ten om hulp zullen vragen. In De Hoop Magazine
schrijft de Dordtse instelling dat jongeren steeds op
jongei e leeftijd aan de drank raken. Dit blijkt uit een
onderzoek door de Vrije Universiteit.
Het recente De Hoop Magazine is gewijd aan het on
derwerp alcoholverslaving. Aan de orde komt onder
meer de vraag of een christen alcohol mag drinken.
Dat mag. is het antwoord, maar met mate. Of, om hel
apocriefe Bijbelboek Jezus Sirach te citeren: „Ken
vreugdevol hart en een blij gemoed dat geeft de wijn
waarvan op zijn tijd genoeg wordt gedronken. Ver
bittering van gemoed, dat geeft de wijn waarvan men
veel drinkt wanneer men geprikkeld en opstandig
Rotterdam - Op diverse plaatsen in het land wordt
vrijdagavond weer de mogelijkheid geboden de ster
renhemel te bekijken. Als onderdeel van de. inmid
dels zestiende, nationale sterrenkijkdag opent ook
het Rotterdams Conservatorium aan de Pieter de
Hooghweg vanaf half acht de deuren.
Bij helder weer zijn drze avond, dooreen aantal tele
scopen, twee planeten te zien: Mercurius en Jupiler,
Verder kan iedereen de maan en de sterrenbeelden
dichterbij halen. Er is een voorts een lezing over de
geschiedenis van astronomie en er worden twee
films vertoond: 'Speurtocht door hel heelal' en 'The
moon and how it affects us'. Deze laatste film han
delt over de Apollo 17-maanexpedilie.
Lange rijen gistermiddag bij een aantal Rotter
damse bioscopen. Het was de wekelijkse pre
mièredag, maar bovenal de laatste dag van de
krokusvakantie. Maandag wacht de afschuwe
lijke routine van het werk of de school weer. Nu
nog maar even niet aan denken. Inderdaad,
best toepasselijk: als de nachtmerrie werke
lijkheid wordt... Foto Robert Vos/John de Pater
Den Haag - De gemeente Rotterdam tolereert geen
sportschool aan de Cilinderstraat in Vreewijk. De
sportschool van P. Haast zal dinsdag dicht mot
als de Raad van State het beroep van deze eigenaar
tegen het gemeentelijk sluitingsbevel verwerpt. In
de gemeentelijke plannen is de Cilinder straat be
stemd voor vestiging van bedrijven. De sportschool,
die begin vorige maand werd geopend, zou moeten
verkassen naar een woonwijk.
De eigenaar stapte gisteren naar de Raad van State
om de dreigende sluiting te verhinderen. „Maar hij
wist dat hij niet op de Cilinderstraat mocht gaan zit
ten", zei woordvoerster Van der Meide van de ge
meente Rotterdam, die dal een provocerende en bru
tale daad noemde. De advocaat van Haast, mr. Put
ters. kondigde gisteren al aan bij een voor zijn cliënt
negatieve uitspraak de Rotterdamse politiek voor
het behoud van de sportschool te wollen mobiliseren.
Er zou een grote behoefte in Vreewijk zijn aan een
dergelijke recreatieve voorziening: al vierhonderd
leden hebben zich binnen een maand aangemeld.
De afdeling rechtspraak van de Raad van State doet
maandag uitspraak.
Rotterdam - Op Rotterdam Airport komen in de loop
van vandaag vijf gipsvluchten aan met naar ver
wachting tweehonderd onfortuinlijke skiers. Tiro-
lean Airways en British Airways verzorgen de vluch
ten.
De Rotterdamse luchthaven Zestienhoven is sinds
begin yorig jaar uitgerust met een aantal voor zie-
Kenvervoer uitgeruste vliegtuigen. Bovendien is in
samenwerking met ziekenvervoerbedrijf Bomkamp
een medisch centrum met ziekenhuisbedden inge-
ncht. Er is medisch personeel aanwezig en de orga
nisatie beschikt over onder meer hartbewakings- en
beademingsapparatuur.
WftNHEER OE MAGlkTMERMl
WERKEt liKHEIDTOQT
THE U
N EU ERLAN Q SE PREMIERE
TERED
Door Kor Kegel
Vlaardingen - „Als ik nou
eens kijk naar mijn eigen ge
meente: we maken ons druk
over de omvang en het draag
vlak van Vlaardingen. Van
daar die hardnekkige ideeën
over stadsuitbreiding in de
Broekpolder, waar ik tegen
ben en ook wel tegen zal blij
ven. Maar er zijn andere par
tijen die door grootscheepse
woningbouw het draagvlak
van de gemeente willen ver
groten. Nu is daar het laatste
woord nog niet over gezegd,
maar als ik dan ondertussen
om me heen kijk, zie ik rond
Rotterdam allerlei gemeen
ten die bij lange na nog niet
eens het huidige draagvlak
van Vlaardingen hebben. Ja,
dan ga ik nadenken."
John Ranshuijsen mag graag hei
lige huisjes bestrijden. Nu weer
zijn oproep aan de Rijnmondge
meenten om hun grenzen te wijzi
gen, ja, zelfs om in een aantal ge
vallen met elkaar te fuseren! De
Vlaardingse PvdA-wethouder is
verklaard voorstander van sa
menvoeging. Hij ziet er grote
voordelen in, vooral als over en
kele jaren het nieuwe regiobe
stuur voor Groot-Rotterdam aan
de slag gaat. Ranshuijsen zou
liefst de Rijnmond in vergelijkba
re partjes opgedeeld zien.
Vorig jaar baarde Ranshuijsen
ook al opzien, in regionaal ver
band. Toen was de oprichting van
het Overlegorgaan Rijnmondge
meenten (OOR) aan de orde. Van
een vrijblijvend praatgroepje van
burgemeesters moest het OOR
omgevormd worden in een forme
le adviesclub, op basis van de wet
Gemeenschappelijke Regelin
gen. Alle regio-gemeenten sloten
zich aan, zij het dat Schiedam wat
reserves had en Vlaardingen zéér
terughoudend was.
Ranshuijsen gaf ongezouten zijn
mening. „Het ging me niet ver ge
noeg. Ik zag niels in een gemeen
schappelijke regeling, dat is me
lang niet democratisch en contro
leerbaar genoeg. Ik vond dat
Zuid-Holland gewoon moest wor
den gesplitst. Een streekbestuur
of provincie voor de Rotterdamse
regio, rechtstreeks gekozen door
de bevolking, dat had bij ons in
Vlaardingen de grote voorkeur. Ik
vond het OOR in feite een zeep
bel. Toch besloten we om toe te
treden, om er bij te zijn als er over
de regio wordt gepraat."
„Nu we een jaar verder zijn, kan
ik stellen dat we in Vlaardingen
gelijk hebben gekregen. Het OOR
zit nu ook op die lijn, dat er een
rechtstreeks gekozen regiobe
stuur moet komen. Ik denk dat
het nuttig was dat Schiedam en
Vlaardingen dergelijke signalen
hebben afgegeven."
Ranshuijsen steekt zijn bewonde-
f-o* V<:
John Rans
huijsen:
'Noem het al
lemaal maar
Rotterdam,
datkennen ze
in de wereld.
Rijnmond
zegt ze niks.'
Foto Roel Dijkstra
ring voor Rotterdam in dit proces
niet onder stoelen of banken.
„Rotterdam was baanbrekend.
Rotterdam heeft het stoutmoe
digste voorbeeld gegeven, wat er
te bedenken valt: opheffing als
gemeente. De deelgemeenten
worden volwaardige gemeenten.
En of het er nu op uitdraait dat
elke deelgemeente promoveert,
of dat er eerst deelgemeenten sa
mengaan om een gemeente met
een groter draagvlak te kunnen
worden, dat zien we wel. Maar
met de opheffing van Rotterdam
wordt in ieder geval voorkomen
dat er in het nieuwe regiobestuur
één gemeente oppermachtig zal
zijn."
De opofferingsgezindheid van
Rotterdam heeft als een katalysa
tor gewerkt, prijst Ranshuijsen.
De Rijnmondgemeenten hoeven
niet bang meer te zijn voor een
'big brother'.
Brother
De tweede stap. die genomen
moet worden, is een verschuiving
van gemeentelijke bevoegdhe
den. Wat worden de taken van het
regiobestuur en wat zullen de be
voegdheden van de gemeenten
zijn? Ranshuijsen vindt dat een
interessante discussie, maar wil
er meteen iets anders bij bespro
ken hebben: over wat voor ge
meenten hebben we het dan, qua
grootte en qua inwonertal?
Ranshuijsen wil het taboe van de
grenswijzigingen graag doorbre
ken. Het is niet helemaal toeval
lig dat een wethouder uit Vlaar
dingen dat doet: het is de op één
na grootste Rijnmond gemeente.
Een soort 'big brother' in wor
ding, ten opzichte van Hoek van
Holland, Berkel en Rodenrijs, Al-
brandswaard of Rozenburg. Een
dominante gemeente, tenminste,
als er niets verandert. Het lijkt
John Ranshuijsen een goede zaak
als de gemeenten, die onder het
nieuwe regiobestuur ressorteren,
allemaal een vergelijkbare om
vang krijgen en een min of meer
gelijk draagvlak hebben.
„Neem nu Hoek van Holland.
Daar juichen ze toe dat ze straks
een zelfstandige gemeente wor
den. Geen deelgemeente meer
van Rotterdam, maar onafhanke
lijk. Leuk. hoor, maar met alle be
grip voor hun gevoel: wat is Hoek
van Holland nu helemaal? Ik kom
er nogal eens, mijn ouders heb
ben er al jaren een vakantiehuis
je, en dan hoor ik dat de inwoners
het zelf hebben over hun dorp.
Moetje daar dan een apart stads
kantoor neerzetten? Met allemaal
ambtenaren die voor allerlei voor
zieningen ook weer het wiel gaan
uitvinden, dat ze in andere ge
meenten al hebben uitgevonden?
Dan denk ik; kan De Hoek niet
beter samen met Maassluis? En
kun je dan het dorpje Maasdijk en
ook Maasland er niet beter bij be
trekken? Dan heb je één gemeen
tebestuur voor een gebied met
grote samenhang."
Democratie
Ranshuijsen wil ongerustheid
van de bevolking meteen voorko
men: „Ik zeg dus niet dat op het
stadskantoor aan de Konings
hoek in Maassluis straks beslist
moet worden hoe de winkelstraat
van Hoek van Holland eruit moet
zien. Ik vind echt dat lokale voor
zieningen lokaal geregeld moeten
worden. Of De Hoek dan een deel
gemeente moet zijn, of dat er een
wijkraad moet komen, of dat de
wijkcentra gezaghebbende podia
worden voor de lokale besluitvor
ming, daar kunnen we het nog
over hebben. Wat mij betreft kie
zen de vrijwilligers in elke wijk zo
hun eigen constructie voor mede
zeggenschap. De lokale democra
tie moet gewaarborgd zijn."
„Maar tegelijk, en dat klinkt wat
dualistisch, dat geef ik toe: is het
nodig dat je voor de distributie
van gas, water en elektriciteit in
elke gemeente een eigen bedrijf
hebt? Is het nodig dat elke ge
meente een eigen dienst Ge
meentewerken heeft? Kun je met
beter van eikaars expertise en
know-how gebruikmaken en dan
meteen een aantal gebieden in
elkaar schuiven? Wat zijn ge
meentegrenzen nou anders dan
toevallige lijntjes uit de historie,
die hun praktisch nut in deze ver
anderende tijden vaak al lang ver
loren hebben? Schiedam en Ma-
thenesse, dat ligt zo tegen elkaar
aan, dat kun je toch beter in één
gemeente stoppen? Of kom voor
mijn part met één Waterwegge
meente, van Hoek van Holland
lot Mathenesse. Maar zorg dan
dat daar vergelijkbare gemeenten
in de Rijnmond tegenover staan."
Eén gemeente Voorne-Putten.
één gemeente West-IJsselmonde,
één gezamenlijke gemeente van
Ridderkerk en Barendrecht en
omgeving, één gemeente Capelle
en Prins Alexander, één gemeen
te met de B-driehoek en Hille-
gersberg, dat soort varianten
moet allemaal bespreekbaar wor
den, als het aan de Vlaardingse
PvdA-wethouder ligt. „Het zal
hier en daar best verkeerd vallen.
En ik heb ook begrip voor de
angst die het misschien oproept,
verlies van identiteit en zo. Ik be
grijp dat goed. Maar we zijn wel
met een bestuurlijke aardver
schuiving bezig. De regio gaat bo
venlokale taken op zich nemen,
waardoor er onmiskenbaar voor
de gemeenten wat verandert. Je
kunt dan niet domweg vasthou
den aan bestaande structuren, dal
moeten de gemeenten inzien.
Maar daar zal nog wel wat over ge
praat moeten worden. Als ik de
Vlaardingse oud-wethouder Koos
van der Linden, nu burgemeester
van Bleiswijk, hoor zeggen dal
aan de grenzen van Bleiswijk met
te tornen valt, dan krijg ik krom
me tenen. Dan denk ik: ach. Koos,
kom nou toch,"
President
Zeer recent gingen de nutsbedrij
ven van Vlaardingen en Maas
sluis samen, een bijna geruisloos
verlopen fusie. Ranshuijsen werd
president-commissaris van de
nieuwe NV en heeft er zo veel ex
tra werk aan in de startfase, dat de
Vlaardinger zich nu bijna dage
lijks met de Maassluisse nuts
voorzieningen bemoeit. In die si
tuatie ga je vanzelf wat losser
denken over gemeentegrenzen.
„Die NV bestaat natuurlijk niet
voor de eeuwigheid. Dat zou een
concern voor het hele Waterweg
gebied kunnen worden. Maar
daarbij wel met eenheden, die
zich op het lokale niveau richten.
Ik bedoel het zo. dat je voor een
kapotte lantaarnpaal in Maassluis
niet helemaal naar Schiedam
moet. maar dat je bij ue eenheid
van het nutsbedrijf in je eigen
buurt terecht kunt. Dus niet dat ie
een brief moet sturen aan een on
bekende moloch ergens ver weg,
waar je nooit meer wat van hoort.
Nee. ik zie het zo: qua dienstverle
ning en uitvoerende zaken zo
dicht mogelijk bij de burger,
maar qua schaal van beleidsvor
ming op een wat hoger niveau."
„Laten we vooral een voorbeeld
nemen aan Rotterdam: als die ge
meente zelfs bereid is zich op te
heffen, om lot een schaalverklei
ning over te kunnen gaan, waar
om zouden dan piepkleine ge
meenten met aan schaalvergro
ting denken? Dat zal ook gunstig
kunnen uitwerken op de decen
tralisatie van rijkstaken naar de
ze regio. Als de gemeenten een
behoorlijke omvang hebben, zal
het rijk daar eerder toe geneigd
zijn."
Vuleaanhaven
De gemeenten moeten niet te be
nauwd doen, vindt Ranshuijsen
Hij heeft niet de behoefte om te
praten over buurmans erf. dus hij
wil het graag aan Schiedam of
Pernis of Maassluis overlaten om
handreikingen te doen aan zijn
aanbod om de grenzen letterlijk
te verleggen. Eén ding staat voor
hem vast: het havengebied moet
rechtstreeks onder hel toekomsti
ge regiobestuur vallen. Dat bete
kent voor Vlaardingen dat hel de
haven prijs moet geven.
„Per slot van rekening." zegt hij.
„zie ik onze Vuleaanhaven ge
woon als een Rotterdamse haven.
Als een Japanse reder op Neder
land aankoerst, kiest hij voor Rot
terdam, ook al meert hij in de Vul
eaanhaven af. Dus sentimenten
daarover zijn uit de tijd. Het ha-
venbeleid is een regionale kwes
tie geworden. Het is daarom van
de zotte dal, zoals nu, de gemeen
te Rotterdam een Havenplan 2010
ontwikkelt, dat de grootste gevol
gen heeft voor gemeenten die pal
tegen de haven aan liggen en er
niets over le zeggen hebben."
Ranshuijsen deelt met de onge
rustheid onder veel gemeentebe
stuurders, dat het regiobestuur
de economische belangen zwaar
der za! laten wegen dan het mi
lieu. „Ik ben wel optimistisch.
Om de Broekpolder als voorbeeld
te nemen: de PvdA m Vlaardin
gen is tegen bebouwing. Dan zou
je kunnen denken, dat als je het
structuurplan overlaat aan de re
gio. het plaatje voor de Broekpol
der er anders uit komt te zien.
Maar nu denk ik eigenlijk dat de
Broekpolder ook in regionaal ver
band helemaal geen voor de hand
liggende woningbouwiokatie is,
Het is een peperdure lokatie. Van
wege het gil'. Vanwege het Rotter
damse havens!ib. Er moet een gi
gantische bodemsanering plaats
vinden, want we moeten er na
tuurlijk geen tweede Steendijk-
polder van maken. Dat za! een be
langrijk criterium voor de regio
zijn. En daarbij zeg ik- ook de re
gio heeft behoefte aan recreatie m
een Broekpolderhos Of het nou
van Vlaardingen is of van een fu
siegemeente Waterweg
Soms is het een klein berichtje
in de krant. Soms zelfs dat
niet. Er gebeurt nu eenmaal
zoveel in de wereld. Maar op
zaterdag is dat ene kleine
nieuwtje of die ene minuscule
gebeurtenis voor het Rotter
dams Dagblad aanleiding om de
man, vrouw of kind achter dat
berichtje aan het woord te
laten. Omdat begrippen als
'groot'- en 'klein nieuws' nogal
betrekkelijk zijn. Vraag maar
aan de betrokkene. Vandaag
Guido Jansen
(links) en Je
roen Giltaij
voor een
schilderij van
Saenredamin
Boymans-van
Beuningen.
Foto Niels van der
Hoeven
Door Lonneke Wessels
„Ik hoorde dat Jeroen in het
Frans aan het praten was door de
telefoon. Ik had al het gevoel dat
het iets belangrijks was. Toen ik
iets later weer langs zijn kamer
kwam en ik Jeroen daar gelukza
lig een sigaretje zag roken, wist ik
het zeker," zegt Guido Jansen.
Jeroen Giltaij en Guido Jansen,
die op de afdeling oude schilder
en beeldhouwkunst in museum
Boymans-van Beuningen wer
ken. hebben een prijs van bijna
vijftigduizend gulden gewonnen
voor de samenstelling van de bes
te tentoonstellingscatalogus van
de wereld. De 'Pnx Min da de
Gunzburg' sleepten zn in de
wacht met de catalogus voor de
tentoonstel li ng Perspectives
Saenredam en de architectuur
schilders van de 17de eeuw', die
vorig jaar herfst in Boymans te
zien was.
Van een Franse woordvoerder
van de Association de Soutien et
de Diffusion d'Arl (ASDA), die de
prijs uitreikt, kreeg Giltaij via de
telefoon te horen dat v ij samen
met zijn collega in de prijzen was
gevallen. „Ik kon het eigenlijk
met geloven" zegl Giltaij Tk
had nooit venvacht dat juist onze
catalogus uit de duizenden geko
zen zou worden. Ik ben dan ook
vreselijk trots; zo van kijk ons
eens lopen. Normaal heb ik dat
niet zo gauw. maar dit is de ge
beurtenis van de eeuw. Iedereen
over de hele wereld kent nu
Boy mans"
De twee collega's kregen eigen
lijk twee weken geleden al te ho
ren dat zc de prijs hadden gewon
nen. „Ik wilde gelijk een feestje
gaan Vum'en cn het overal be
kend maken." vertelt Giltav,
„maar van de woordvoerder van
de ASDA kreeg ik te horen dat ik
mijn kop moest houden. De orga
nisatie wilde de prijs zelf aan de
pers bekend maken. Ik moet zeg
gen dat ik het heel moeilijk vond
om het voor me te houden, dus tk
heb het wel tegen de rest van het
museum en tegen mijn familie
gezegd, onder voorwaarde dat ze
hun mond hielden natuurlijk."
De 'Prix Minda de Gunzburg'
werd in 1987 voor het eerst toege
kend. De prijs wordt eens per jaar
uitgereikt en is alleen bestemd
voor tentoonstellingscatalogi. De
tentoonstelling moet gaan over
Westerse kunst uit de Middeleeu
wen tot de twintigste eeuw. En de
kunstenaar, die de werken maak
te, mag niet meer in leven zijn.
„De prijs is de enige die echt in
houdelijk op een tentoonstelling
ingaat," zegt Jansen. „Ik hoop al
leen dat /e ons nog precies willen
uitleggen waarom het juist onze
cata' is geworden. Op welke
crite:/e hem hebben bekeken,
want dat is nog steeds niet echt
duidelijk." De jury, die de catalo
gus beoordeeld heeft, is samenge
steld uit kunstspecialisten uit
heel de wereld. Dit jaar zaten in
de jury onder anderen de direc
teuren van het Louvre in Parijs,
het Prado in Madrid en de Natio
nal Gallery in Londen.
„Om deze tentoonstelling in
Boy mans te krijgen, hebben we
heel de wereld af moeten reizen,"
zegt Jansen. „Het probleem was
dat de meeste schilderijen die we
voor de tentoonstelling wilden ge
bruiken op hout zijn geschilderd.
We moesten de werken bij andere
musea lenen, en omdat hout nog
al gauw beschadigt, werd hier
heel moeilijk over gedaan. Door
veel overreden hebben we uitein
delijk de meeste werken kunnen
krijgen, maar sommige musea
bleven voet bij stuk houden. Zo
ben ik bijvoorbeeld voor niks
naar Canada gereisd."
„De tentoonstelling heeft in to
taal meer dan vijf ton gekost,"
zegt Giltaij. „Gelukkig kregen we
steun van WVC en van particulie
re sponsors. Anders hadden we
het nooit voor elkaar gekregen
En Jan van Cappellen. die het
boek heeft geproduceerd, is ook
een grote steun geweest. Hij is de
gene die ons ertoe heeft gezet de
catalogus in een duurdere uitvoe
ring met kleur te brengen. Als we
dat niet hadden gedaan, was de
catalogus misschien niet eens in
de prijzen gevallen," vertelt Gil-
tay.
Woensdag 8 april wordt de prijs
uitgereikt in het Institut Neer
landais te Parijs. ..Dan kunnen we
pas echt gaan feesten, want tot nu
toe is daar door de geheimhou
ding nog mets van gekomen."
zegt Giltav. „Daar gaan we waar
schijnlijk de hele nacht lekker
door." beweert Jansen. „Dat moe
ten we nog maar afwachten hoor."
zegt Giltaij. „maar het wordt in ie
der geval heel gezellig."