20 'De VPRO zei: we moeten iets met die jongen, maar wat?' Matroos Vos spreekt zich uit: 'Ik doe de afwas, weet je wel' ip Bizarre woekeringen in 't Nationaal Glasmuseum Slotselectie Meesterklas Schrijver Jan Gerhard Toonder(78) overleden Regisseur Carlos Saura verfilmt vier marathons Hemelse harmonieën uit Ladysmith 1W Prix de Rome gaat naar Rotterdamse beeldhouwster Oerlemans wint Anna Blamanprijs Woensdag 26 augustus 1992 Rotterdams Dagblad Een in Schiedam tot tv-stu- dio omgebouwde biblio theekbus rijdt vanaf volgen de maand door Nederland. De VPRO gaat er mini-pro gramma's in maken met mensen die iets kwi j t willen: Open Deur TV, de tegenhan ger voor volwassenen van het bij dc jeugd populaire Achterwerk in de kast. Bijna alles mag: een ontboezeming over een hobby, een protest, een actuele kwestie, een ge dicht. een lied, een dans. Po litieke praatjes, reclame boodschappen en abjecte ideeën zijn taboe. Voor elke aflevering (één per week, vanaf 28 september) gaat de bus kris-kras naar twintig geselecteerde bedenkers van een programma. Zes bij dragen komen iedere keer op het scherm. Klaas Vosisde redacteur van Open Deur TV. „Wat mij het meest aansprak en vervol gens naar het programma deed solliciteren was dat we nu kunnen gaan zien wat de kijker écht bezielt. Tot dus verre zien we op tv de kijkers slechts als klapvee of als on derdeel van een amuse mentsshow of quiz met ogen die hebzucht naar de te win nen prijs uitstralen." Klaas Vos, 43, ondermeer ex- dominee, ex-OAD-busreis- leider, ex-cöordinator van discussiegroepen, ex-ver pleeghuispastor, ex-student inRoemeniê.voordragervan verhalen van de schrijver Nescio, wiens werk hij zeer bewondert, acteur in stuk ken van Havel, conferentie- leider om vrede te bewerk stelligen tussen joden en Pa- lestijnen, interviewer van toevallige passanten voor het VPRO-radioprogramma Het Gebouw op vrijdagoch tend: „Er leeft veel boeiends onder de mensen. Bijna ie der mens heeft wel een eigen aardigheid." Een interview met de inter viewer. Klaas vos: Bijna ieder mens heeft we een ei held.' Foto Roland de Bnjirv'GPD 'Vï-v Door Ale van Dijk Hilversum - „Ikbenin Huizen ge boren. Een echte Gooier dus. The ologie gestudeerd. Dominee ge worden. Want opgegroeid in een stevig kerkelijk milieu. De Gere formeerde Bond. Zoals heel Hui zen. Eerst kweekschool. Maar buiten een paar invalbeurten nooit voor dc klas gestaan. De VPRO? Daar luisterde je niet naar als Gereformeerder Bonder. Do minee Spelberg, die tot in de ja ren zestig de leiding had, was ta boe in het milieu waarin ik op groeide." jyv.i an de Rijksuniversiteit in Utrecht ben ik theologie gaan stu deren. Tussentijds, in '78 en '79, in Roemenie gestudeerd aan het Instituut voor de Hongaars Her vormde kerk. In dat deel van Roe- menie waar veel Hongaren wo nen. De Koude Oorlog woedde nog in volle omvang. Wij streef den naar uitwisseling van ge dachten tussen West en Oost en we wilden de onderdrukte kerk in de Oostbloklanden een steun in de rug geven. Terug in Utrecht, studie afgemaakt." „In augustus 1980 als predikant van de Hervormde Gemeente in Vreeland benoemd. In mijn stu dietijd was ik getrouwd, maar via een psycho-analyse kwam ik er in Vreeland achter dat ik homofiel ben. Jarenlang had ik rondgelo pen met het idee dat ik homo was, maar dat was in het milieu waarin ik opgroeide onbespreekbaar. Dat is het daar trouwens nog. In Vree land heb ik open kaart gespeeld met de gemeente. Ik ging ook scheiden van mijn vrouw. In de gemeente ontstonden twee kam pen. de verlichten en de conserva tieven. Mensen keren je de rug toe, je wordt doodgedrukt. Op 1 januari 1982 ben ik er vroegtijdig weggegaan. Ik vertrok naar Wie- ringen in Noord-Holland, naar een experimentele gemeente, waar met werkgroepen werd ge werkt. Met aparte kerkdiensten voor buitenkerkelijken. Ik was de theoloog die de werkgroepen be geleidde. Maar ik doopte ook, sprak op begrafenissen en trou werijen. Een halve-tijd-baan. Dc rest van de week verpleeghuis- pastor in Purmerend. Beide func ties driejaar lang bekleed." „Tussen de jaren 1982 en 1985 vol trok zich een proces dat een twee de grote verandering in mijn le ven tot gevolg had. Ik kwam tot de ontdekking dat mijn vroegere Door Dolf Welling Leerdam - In het Nationaal Glas museum aan dc Linge in Leer dam hangt een portret van de heer P.M.Cochius, m 1928 ge schilderd door Bart Peizel. Coc- chius was directeur van de nabije glasfabriek en oprichter van de Bond voor Kunst in Industrie. Hij liet kunstenaars ontwerpen ma ken ter veredeling van dagelijkse gebruiksvoorwerpen. Ongetwij feld zou hij raar opgekeken heb ben van de 17 onbruikbare vazen van de Amerikaan Dale Chihuly die momenteel in het museum te zien zijn. Chihuly is wereldberoemd gewor den nadat hij omstreeks 1970 op een studiebeurs kwam werken bij i Vemnï in Murano. In 1989 had hij i nog een expositie in het Museum Bovmans-van Bcuningen. In Leerdam wordt een klcme keuze getoond uit zijn 'Venetians', een ff- reeks werken die hij in 1988/89 I door meester glasblazers in Tsjc- j chosiowakije heeft laten maken, f Er blijkt uit dat hij met veel ver- toon een uitweg zoekt uit een ver- I Icgenheid. i Wat technieken en vormen be- i treft valt er in de keramiek en in het glas waarschijnlijk weinig meer te bedenken dat categorisch nieuw is. De jury van de Bern ar di- ne de Nceve-prijs van dit jaar stel de ietwat beteuterd vast. dat het meeste ingezonden glaswerk 'een autonoom karakter heeft en sterk neigt naar de beeldhouwkunst terwijl op het gebied van liet ge- brui ksglas nagenoeg niets ge beurt.' Blijkens de eigen collectie van het Leerdam se museum was dat in vroege'* jaren anders. Het is maar aan heel weinig kun stenaars gegeven, een traditione le. eenvoudige vorm tot nieuw le ven te wekken. Natascha Zaludo- va. van wie in een Leerdamse vi trine iets te zien is. heeft dat zo wei in aardewerk als in glas ge daan. Ook in het buitenland stuwt het streven naar oorspronkelijk heid de ontwerpers van keramiek on van glas tegenwoordig eerder naar de beeldhouwkunst. Niet lang geleden nog gaven in de NieuweiKerk in Amsterdam twee moderne Venetianen. Paolo Vuile en Riceardo Licata daar voorbeel den van met hun gril li se en kleu rige glassculpturen. Het glaswerk van Chihuly is nieuw op een vandaag - ook in de beeldende kunst - veel voorko mende manier. Het geeft sterk verbasterde citaten uit kunst van vroeger lijden. Bovendien speelt het daarbij de vrijheden uit die gewonnen zijn toen kunstenaars m hun atelier zelf gingen blazen en zo dc 'Studio glass movement' deden ontstaan. Maar Chihuly geeft er - evenals in zijn tijd Co- pier - dc voorkeur aan, het blazen aan eminente vaklui over te laten. Zijn recente vazen gaan blijkens de titel terug op hel hoog ontwik kelde Venetiaanse glas. Siervor- men van die kunst zijn door Chihuly tot in het uitzinnige over dreven, evenals terloops ook nog sommige verfijnde buitensporig heden die in het begin van deze eeuw van het glaswerk van Louis Comfort Tiffany. René Lalique en de gebroeders Daum een sublie me vegetatie maakten. Met de grondvorm van Chihuly's vazen is niets aan de hand. Die is voor zijn doen ongewoon traditio neel. Ook de toepassing van kleu ren: chromaatgccl, cobaltblauw, karmijnrood, van oxydaties, inse- ring en marmering is gebruike lijk. 'Maar ik hoopte dat het tot iets anders zou leiden, tot iets bi zars' verklaart hij zelf. Vertrou wend op de duivelskunsten van de glasblazer Lino Tagliapietra in Murano maakte hij uitbundige ontwerptekeningen met houts kool en goudverf, waarvan er tien op de zolder van het museum hangen. Gedurende vier jaar ont wikkelde zich de serie, die in Tsjechoslowakije haar bekroning heeft gekregen. Het bijzondere berust op een overwoekering van de vazen met veelal vegetatieve vormen en een enkele maal een goudkleurige, gevleugelde putto van gemodel leerd massief glas. Van een getor deerde vaas ais 'Sienna Venetian' gaat de contour verloren onder gekleurde slingers, tuil- en bloemvormen in vele kleuren. Men weet niet meteen waar men het ding zou moeten aanpakken en misschien zou men het willen laten vallen. De virtuositeit is on betwistbaar, maar de veel bewon derde resultaten zullen voor meer ingetogen bezoekers zoiets als symptomen van een moderne glasziekte zijn. Gezegd moet wor den. dat er een plezier in het expe rimenteren van uitgaat dat wel wat goed maakt. Als antidotum slaan in de vaste Werk van Dale Chihuly. Foto Edusrdo CalderorvNational Glasmuseum collectie van het museum servie zen met een krachtige soberheid: naar ontwerpen van H.P.Berlage en K.P.C. de Bazel van wie ook de duimgrote lentebloemvaasjes zijn. Chris Lebeau, die Copier niet konuitstaan, ontwierp de viskom op hoge voet uit 1924. De vissen konden zwemmen in de kraag rond de hoge vaas waar riet in ge zet is. Er staan ook enkele recente stukken, waaronder een objekt van Mieke Groot die glas een beetje op verweerde baksteen laat lijken en een glazen karaf die de keramist Jan van der Vaart voor de zaak van Rosenthal heeft ont worpen. Op zolder geeft de op ho ge leeftijd overleden Andries Co- pier nog steeds uitleg, per video. Het is van het station af een wan deling van ongeveer twintig mi nuten naar het museum, ten dele over een dijk waar automobilisten zich kennelijk meer op hun ge mak voelen dan voetgangers. Niettemin loont de tocht loont al leszins voor wie zich kan bedrin ken aan droog glas met uitzicht op de Linge. Dale Chihuly. Nationaal Glas museum, Lingedijk 28 Leerdam. Di t/m vr, 10-13 en 14-17; za en zo 13-27, tot 19 oktober. Hilversum - Artistiek leider Ho- royuki Ivvaki van de Internationa le Dirigenten Meesterklas 1992 heeft de vier jonge dirigenten aangewezen voor het slotconcert op zaterdag 29 augustus in het Concertgebouw in Amsterdam. De vier die het Radio Symfonie Orkest mogen leiden zijn de Ne derlander Lawrence Renes, Nico- lette Fraillon (Australië). Sachio Fujioka (Japan) en Yaron Traub (Israël). Het programma wordt sa mengesteld uit een aantal compo sities, waaraan de dirigenten deze week nog werken onder leiding van Iwaki. Het is de 34ste aflevering van de ze Meesterklas, die wordt be schouwd als de meest prestigieu ze van Europa. Dit jaar dreigde het slotconcert te worden ver stoord door acties van musici van de omroeporkesten, die bang zijn voor het verlies van tientallen ar beidsplaatsen als gevolg van be zuinigingen Via oen kort geding heeft dc NOS kunnen bereiken dat het evenement gevrijwaard blijft van acties. vroomheid te maken had met het verdringen van homosexuele ge voelens. De kerk kwam me de strot uit. In 1985 ben ik naar Am sterdam verhuisd. Eén jaar heb ik me van daaruit beziggehouden met het communicatieproject Midden-Oosten. Ik was coordina tor bij een stichting in Bergen, Noord-Holland. We wilden vre destichter zijn. We brachten op conferenties joden en Palestijnen samen. Na e'e'n jaar als een zak vuilnis buiten de deur gezet. Van wege mijn homosexualiteit en omgang met een congresganger werd m'n contract opgezegd. In 1988 had ik helemaal niks meer. Ja, in Amsterdamse theatertjes speelde ik voorstellingen met amateurgroepen. Ik richtte de stichting ProSit, Op 't Leven dus, op. Om het theater uit Oostblok landen hier te promoten. Ik maakte een reis naar Praag. We zijn heel voor de hand liggend met Havel begonnen, die was toen nog dissident. Maar 't liep niet goed." „In 1987 stond er een oproep van het VPRO -radioprogramma Het Gebouw in de krant. Er werden mensen gezocht die radioreizen naar Oostbloklanden als Honga rije, Roemenie en Joegoslavië wil den meemaken. Ik heb opgebeld. Vooral ook omdat ik de taal van die landen sprak. Ik maakte ken nis met programmamaker Ro nald van den Boogaard. Na afloop van die reis zeiden ze bij de VPRO: We moeten wat met die jongen doen, maar wat?" „De VPRO-reizen werden met OAD-bussen gemaakt. Een chauffeur herinnerde zich mij toen er reisleiders werden ge zocht. In 1988/'89 maakte ik als reisleider klassieke Itahe-reizen. In 1990 deed ik via Van den Boog aard bij de VPRO-radio het voor stel om in het voetspoor van Jac. P. Thijsse nog eens een route uit een van zijn beroemde Verkade- alhums af te leggen De keus viel op de reis rond de Zuiderzee. De vijfdelige documentaire sloeg aan. In het najaar heb ik nog twee verhalen van Nescio nagereisd en het verhaal Wierlook en tranen van Ward Ruyslinek. Ik oktober werd ik een paar keer gevraagd om Max Sipkes vanaf een stand plaats te vervangen. De eerste uit zending kwam van de Oosterbe graafplaats in Amsterdam. Dat leek me een geschikte plek." ,.Het beviel zo goed, dat ze me vroegen dat vaker te doen. En zo ging ik elke vrijdagmorgen vroeg op stap. De reportages worden rechtstreeks uitgezonden. Op donderdagavond zoek ik meestal een klein dorpshotelletje op. Ik hou van die dorpshotelletjes en Nederland heeft er meer van dan men denkt. In Paesens Modder gat. boven Dokltum, was het tus sen zeven en acht uur 's morgens zo slecht weer, dat m'n schoenen verzopen. Ik dacht, ik moet klom pen zien te lenen. Later heb ik ze zelf maar gekocht." ..Komend najaar ga ik, naast dat tv-programma, met mijn vroege tochten voor Het Gebouw door, maar dan ga ik geen dorpen meer bezoeken. Misschien worden het nu oude. monumentale gebou wen. Ik voel me bij de VPRO-ra- dio als een vis in het water. Maar ik wilde meer dan e'e'n dag radio. Open Deur TV leek mij, gelet op mijn ervaringen met mensen in het verleden, geknipt voor my. Wat mensen bezielt, spreekt mij aan." Door Jan-Hendrik Bakker Hilversum - Al in 'Brieven aan mijn lijfarts' kunnen we lezen dat Gerard Reve zijn levenspartner Joop Schafthuizen wat meer aan dacht van de buitenwereld zou gunnen. Welnu, die aandacht krijgt Schafthuizen de laatste tijd steeds meer. Aanvankelijk als zaakwaarnemer van de schrijver, betrokken bij veilingen van ge ruchtmakende correspondentie tussen Reve en andere bekende Nederlanders, later ook meer als persoon. Zo nam ook 'Homonos' een gesprek op met de man die a! zo'n twintig jaar het bestaan deelt met een van Nederlands moeilijk ste karakters. Het is onvermijdelijk dat Joop Schafthuizen, voor de Reve-lief- hebbers 'Matroos Vos' geheten, zoiets heeft als 'de vrouw van...'. Een gesprek met deze openharti ge Schiedammer krijgt al gauw iets insluiperigs. alsof men via de achterdeur in het privé-leven van Reve probeert binnen te stappen. Nu heeft de schrijver dat intieme bestaan weliswaar nooit kramp achtig voor zichzelf willen hou den, maar de argumentatie om met Schafthuizen te gaan praten zal in de eerste plaats ingegeven zijn door zijn band met Reve. Programmamaker Jan Nauta heeft het interview wel zo gemon teerd dat eerst Schafthuizens ei gen persoon aan bod komt, zijn liefde voor jongetjes bij voor beeld, zijn opvattingen over sek sualiteit en trouw, maar dan ko men de vragen toch. Hoe moeilijk het is om met Reve samen te le ven, of ze vaak vreemd gaan. bij elkaar weglopen en wat Schaft huizen nu het meest irriteert in Reves gedrag. Interessant is zeker de passage over de archivering van Reves brieven, manuscripten en andere paperassen. Vrijwel alles is be waard gebleven. Schafthuizen had twaalf jaar nodig om er een ordelijk geheel van te maken. Hij is ook degene die brieven 'op de veiling gooit', maar 'absoluut zon der daar greet geldelijk gewin uit te willen slaan'. Van de opbrengst koopt hij iets moois, 'iets dat ook. met kunst te maken heeft, iets moois uit Oceanie, of een authen tiek 18de-eeuws reisverslag." Schafthuizen vertelt verder dat hij na de twaalf jaar archivering in 'een grote diepte viel'. Het is duidelijk dat hij aan Reve zijn le ven heeft gewijd. „Voor Gerard komt de kunst op de eerste plaats. Ik doe de afwas, weet je wel, en zorg dat er verse bloemen in huis zijn." Radio 5, NOS, vrijdag, 18.30 - 19.00 uur: 'Homonos': een ge sprek met Joop Schafthuizen, de levenspartner van Gerard Reve. Interview: Jan Nauta. Amsterdam - De schrijver Jan Gerhard Toonder is dinsdag na een kortstondige ziekte overle den. .Jan Gerhard Toonder, broer van Marten Toonder, werd 78 jaar. Hij vestigde zijn naam met Heksenest (1954), Opstaan op za terdag (1966), De dronken kanarie (1975), De hartjacht (1981) en De waakzaamheid (1988). De novelle Kasteel in Ierland verscheen in 1970 als Boekenweekgeschenk. Jan Gerhard Toonder begon zijn loopbaan in de jaren '30. Hij maakte zijn debuut met het schrijven van jongensboeken (De Schimmelhof en Circus Valdi- bomta). Tijdens de Tweede We reldoorlog werkte, hij voor het, on dergrondse satirische blad Métro. Het eerste nummer daarvan ver scheen in oktober 1944. In de jaren '40 werkte Toonder als assistent van regisseur Rudi May er mee aan een film over emigra tie, Sterren stralen overal. In de jaren '50 schreef hij het scenario voor de tekenfilm De gouden vis. Als medewerker van de Toonder Studio's schreef Jan Gerhard de strip Panda, waarvan de tekenin gen door zijn broer Marten Toon der werden gemaakt. Aan het eind van de jaren '50 schreef hij een trilogie over de zee, waarbij hij zich baseerde op de aantekeningen van zijn vader Marten Toonder sr. (Klei en zout water, De oudste ochtend en Ei land in de verte). Verder heeft Jan Gerhard Toonder een boek over astrologie gepubliceerd, getiteld Het astrologisch argument. Het oeuvre van Jan Gerhard Toonder bestaat uit ruim dertig romans en verder autobiografisch werk, verhalen en één gedichten bundel. Zijn laatste publikatie was de gedichtenbundel De kre kel in de herfst (1991). Rotterdam - De Prix de Rome 1992 Beeldhouwen is toege kend aan Karin Arink (25) uit Rotterdam. Aan de eerste prijs is een bedrag van 40.000 gul den verbonden. Drie gewone prijzen van elk 10.000 gulden gaan naar de beeldhouwers Tom Claassen (27) uit Breda, Joep van Lieshout (28) uit Rot terdam en Mariene Staals (31) uit Amsterdam, De prijzen worden op 4 novem ber uitgereikt in kunstcen trum Artemis. De kunstenaars krijgen de prijzen voor hun werk dat ze deze zomer in een werkperiode van drie maan den hebben gemaakt. Dit werk zal van 4 tot en met 29 novem ber worden tentoongesteld in Museum Fodor in Amsterdam, De publikatie 'Prix de Rome' vergezelt de expositie. Daarin staan onder meer het juryrap port en afbeeldingen van het werk van de prijswinnaars. De jury bestond uit Adam Colton, Irene Droogleever Fortuyn, Franz Kaiser, Care! Visser, Au- ke de Vries en Janwillem Schrofer, Rotterdam „Ik beschouw dit als een erkenning van mijn gedich ten, maar ook van mijn weten schappelijke werk." De Rotter damse hoogleraar cultuurge schiedenis J.W. Oerlemans is zeer in zijn nopjes met de Anjerfonds- Anna Blamanprijs. zo meldt hij vanuit zijn vakantieverblijf in Frankrijk. Het Anjerfonds maak te dinsdag bekend dat het hele oeuvre van Oerlemans bekroond is met de jaarlijkse prijs voor schrijvers en dichters in het Rijn mondgebied. De jury was una niem. Oerlemans publiceerde sinds 1962 met onregelmatige tussenpozen vijf bundels 'korte, geconcentreerde' gedichten, waaronder 'de verte tussen ons in', 'De maan passeren in ge wichtloze kano's' en 'Een zeer lichte regen uit de eeuw van Du- parc'. In februari van dit jaar ver scheen het verzamelde werk 'De gedichten van vroeger en nu'. Minstens zo trots is Oerlemans zelf met zijn wetenschappelijke studie over Jean Jacques Rous seau. een van de grote filosofen van de Verlichting „Naar alle waarschijnlijkheid wordt mijn publicatie binnenkort in een Franse vertaling uitgegeven." Aan de Erasmus-universiteit do ceert Oerlemans over het ont staan van anti-democratische be wegingen in de laatste drie eeu wen. ,.Een rechtstreeks verband tussen mijn vakgebied en mijn dichtwerk is er niet. maar het is onvermijdelijk dat mijn vrij heidszucht en een vleugje roman tiek voor raakvlakken zorgen." In november zal burgemeester Peper van Rotterdam de prijs van tienduizend gulden aan Oerle mans uitreiken. Utrecht - De Olympische Spelen hebben zich mogen verheugen in een levendige belangstelling van kopstukken uit de internationale filmwereld. De basketbal-verrich tingen van het Amerikaanse 'dream team' werden vanaf de tri bunes gevolgd door Jack Nichol son en door Michael Douglas die eveneens geïnteresseerd bleek in het dames-turnen. Hoe de Brazili aanse volleyballers goud grepen en de Nederlanders zilver, werd op de voet gevolgd door Spike lie die zich geschaard had onder de Zuidamerikaanse supporters en later verklaarde dat hij wild enthousiast was geworden van de manier waarop Brazilië eerder dc Verenigde Saten had uitgescha keld. Temidden der marathonlopers bewoog zich Carlos Saura met meer dan alleen op sport gerichte interessen. Als laatste moment- vervanger' van Hugh Hudson (eerder de regisseur van de 'Olympische' film Chariots of Fi re) regisseerde de Spanjaard met zes camera's beelden ten behoeve van Marathon: The Flames Of Peace, een film met hoofdrollen van Antonio Banderas en George Corrafaca. Het betreft een film die deels fictie is en deels docu mentaire en vier marathon-lopen nader belicht. In Griekenland reconstrueert Saura momenteel de oorspronke lijke Marathon-ren waarmee in 490 voor Christus de ijlbode Fiii- pedes de Atheners op de hoogte bracht van dc heugelijke tijding dat Miltiades bij Marathon een Perzisch invasieleger verslagen had. - Artiest Ladysmith Black Mambazo Album Best of Label: Shanachie Duur: 54:17 mm Zonder muziek-missionaris Paul Simor. zou Ladysmith Black Mamba zo nu waarschijnlijk nog steeds uitsluitend 'wereldberoemd in Zuid- Afrika' zijn. Simon was zo onder de indruk van deze a-capella giganten uit de wijk Ladysmith in Durban dat hi; hen inhuurde voor zijn Grace- land-album LBM bereikte zodoende miljoenen oren, want Graceland mag tot de best verkochte albums van het laatste decennium worden gerekend. 'Best of is niets minder dan een kralensnoer met louter parels. De defi nitieve verzameling van deze negenkoppige zanggroep maakt de vele titels die eerder bij verschillende maatschappijen verschenen dan ook volledig overbodig. Hun meerstemmige zang is niet alleen haarzuiver, maar ook bijzonder rijk dankzij de onderlinge verscheidenheid aan stemmen. Dat kan echter niet verhullen dat naarmate het einde van de CD nadert verveling toeslaat. De zestien zoeloe-strijdliederen en gospels zijn met uitzondering van het knauwcrige Tsimanga salomluaba' le zoel en te veel in een zelfde tempo uitgevoerd. Een overdosis aan fabelachtig mooie harmonieën leidt tot de merkwaardige conclusie dat deze hit compilatie een klein kwartiertje te lang duurt. (JB)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Nieuwsblad / Schiedamsche Courant / Rotterdams Dagblad / Waterweg / Algemeen Dagblad | 1992 | | pagina 1