20
'De VPRO zei: we moeten iets
met die jongen, maar wat?'
Matroos Vos spreekt zich uit:
'Ik doe de afwas, weet je wel'
ip
Bizarre woekeringen in 't
Nationaal Glasmuseum
Slotselectie Meesterklas
Schrijver
Jan Gerhard
Toonder(78)
overleden
Regisseur Carlos Saura
verfilmt vier marathons
Hemelse harmonieën
uit Ladysmith
1W
Prix de Rome
gaat naar
Rotterdamse
beeldhouwster
Oerlemans wint Anna Blamanprijs
Woensdag 26 augustus 1992
Rotterdams Dagblad
Een in Schiedam tot tv-stu-
dio omgebouwde biblio
theekbus rijdt vanaf volgen
de maand door Nederland.
De VPRO gaat er mini-pro
gramma's in maken met
mensen die iets kwi j t willen:
Open Deur TV, de tegenhan
ger voor volwassenen van
het bij dc jeugd populaire
Achterwerk in de kast. Bijna
alles mag: een ontboezeming
over een hobby, een protest,
een actuele kwestie, een ge
dicht. een lied, een dans. Po
litieke praatjes, reclame
boodschappen en abjecte
ideeën zijn taboe. Voor elke
aflevering (één per week,
vanaf 28 september) gaat de
bus kris-kras naar twintig
geselecteerde bedenkers
van een programma. Zes bij
dragen komen iedere keer op
het scherm.
Klaas Vosisde redacteur van
Open Deur TV. „Wat mij het
meest aansprak en vervol
gens naar het programma
deed solliciteren was dat we
nu kunnen gaan zien wat de
kijker écht bezielt. Tot dus
verre zien we op tv de kijkers
slechts als klapvee of als on
derdeel van een amuse
mentsshow of quiz met ogen
die hebzucht naar de te win
nen prijs uitstralen."
Klaas Vos, 43, ondermeer ex-
dominee, ex-OAD-busreis-
leider, ex-cöordinator van
discussiegroepen, ex-ver
pleeghuispastor, ex-student
inRoemeniê.voordragervan
verhalen van de schrijver
Nescio, wiens werk hij zeer
bewondert, acteur in stuk
ken van Havel, conferentie-
leider om vrede te bewerk
stelligen tussen joden en Pa-
lestijnen, interviewer van
toevallige passanten voor
het VPRO-radioprogramma
Het Gebouw op vrijdagoch
tend: „Er leeft veel boeiends
onder de mensen. Bijna ie
der mens heeft wel een eigen
aardigheid."
Een interview met de inter
viewer.
Klaas vos:
Bijna ieder
mens heeft
we een ei
held.'
Foto Roland de
Bnjirv'GPD
'Vï-v
Door Ale van Dijk
Hilversum - „Ikbenin Huizen ge
boren. Een echte Gooier dus. The
ologie gestudeerd. Dominee ge
worden. Want opgegroeid in een
stevig kerkelijk milieu. De Gere
formeerde Bond. Zoals heel Hui
zen. Eerst kweekschool. Maar
buiten een paar invalbeurten
nooit voor dc klas gestaan. De
VPRO? Daar luisterde je niet naar
als Gereformeerder Bonder. Do
minee Spelberg, die tot in de ja
ren zestig de leiding had, was ta
boe in het milieu waarin ik op
groeide." jyv.i
an de Rijksuniversiteit in
Utrecht ben ik theologie gaan stu
deren. Tussentijds, in '78 en '79,
in Roemenie gestudeerd aan het
Instituut voor de Hongaars Her
vormde kerk. In dat deel van Roe-
menie waar veel Hongaren wo
nen. De Koude Oorlog woedde
nog in volle omvang. Wij streef
den naar uitwisseling van ge
dachten tussen West en Oost en
we wilden de onderdrukte kerk in
de Oostbloklanden een steun in
de rug geven. Terug in Utrecht,
studie afgemaakt."
„In augustus 1980 als predikant
van de Hervormde Gemeente in
Vreeland benoemd. In mijn stu
dietijd was ik getrouwd, maar via
een psycho-analyse kwam ik er in
Vreeland achter dat ik homofiel
ben. Jarenlang had ik rondgelo
pen met het idee dat ik homo was,
maar dat was in het milieu waarin
ik opgroeide onbespreekbaar. Dat
is het daar trouwens nog. In Vree
land heb ik open kaart gespeeld
met de gemeente. Ik ging ook
scheiden van mijn vrouw. In de
gemeente ontstonden twee kam
pen. de verlichten en de conserva
tieven. Mensen keren je de rug
toe, je wordt doodgedrukt. Op 1
januari 1982 ben ik er vroegtijdig
weggegaan. Ik vertrok naar Wie-
ringen in Noord-Holland, naar
een experimentele gemeente,
waar met werkgroepen werd ge
werkt. Met aparte kerkdiensten
voor buitenkerkelijken. Ik was de
theoloog die de werkgroepen be
geleidde. Maar ik doopte ook,
sprak op begrafenissen en trou
werijen. Een halve-tijd-baan. Dc
rest van de week verpleeghuis-
pastor in Purmerend. Beide func
ties driejaar lang bekleed."
„Tussen de jaren 1982 en 1985 vol
trok zich een proces dat een twee
de grote verandering in mijn le
ven tot gevolg had. Ik kwam tot
de ontdekking dat mijn vroegere
Door Dolf Welling
Leerdam - In het Nationaal Glas
museum aan dc Linge in Leer
dam hangt een portret van de
heer P.M.Cochius, m 1928 ge
schilderd door Bart Peizel. Coc-
chius was directeur van de nabije
glasfabriek en oprichter van de
Bond voor Kunst in Industrie. Hij
liet kunstenaars ontwerpen ma
ken ter veredeling van dagelijkse
gebruiksvoorwerpen. Ongetwij
feld zou hij raar opgekeken heb
ben van de 17 onbruikbare vazen
van de Amerikaan Dale Chihuly
die momenteel in het museum te
zien zijn.
Chihuly is wereldberoemd gewor
den nadat hij omstreeks 1970 op
een studiebeurs kwam werken bij
i Vemnï in Murano. In 1989 had hij
i nog een expositie in het Museum
Bovmans-van Bcuningen. In
Leerdam wordt een klcme keuze
getoond uit zijn 'Venetians', een
ff- reeks werken die hij in 1988/89
I door meester glasblazers in Tsjc-
j chosiowakije heeft laten maken,
f Er blijkt uit dat hij met veel ver-
toon een uitweg zoekt uit een ver-
I Icgenheid.
i Wat technieken en vormen be-
i treft valt er in de keramiek en in
het glas waarschijnlijk weinig
meer te bedenken dat categorisch
nieuw is. De jury van de Bern ar di-
ne de Nceve-prijs van dit jaar stel
de ietwat beteuterd vast. dat het
meeste ingezonden glaswerk 'een
autonoom karakter heeft en sterk
neigt naar de beeldhouwkunst
terwijl op het gebied van liet ge-
brui ksglas nagenoeg niets ge
beurt.' Blijkens de eigen collectie
van het Leerdam se museum was
dat in vroege'* jaren anders.
Het is maar aan heel weinig kun
stenaars gegeven, een traditione
le. eenvoudige vorm tot nieuw le
ven te wekken. Natascha Zaludo-
va. van wie in een Leerdamse vi
trine iets te zien is. heeft dat
zo wei in aardewerk als in glas ge
daan. Ook in het buitenland stuwt
het streven naar oorspronkelijk
heid de ontwerpers van keramiek
on van glas tegenwoordig eerder
naar de beeldhouwkunst. Niet
lang geleden nog gaven in de
NieuweiKerk in Amsterdam twee
moderne Venetianen. Paolo Vuile
en Riceardo Licata daar voorbeel
den van met hun gril li se en kleu
rige glassculpturen.
Het glaswerk van Chihuly is
nieuw op een vandaag - ook in de
beeldende kunst - veel voorko
mende manier. Het geeft sterk
verbasterde citaten uit kunst van
vroeger lijden. Bovendien speelt
het daarbij de vrijheden uit die
gewonnen zijn toen kunstenaars
m hun atelier zelf gingen blazen
en zo dc 'Studio glass movement'
deden ontstaan. Maar Chihuly
geeft er - evenals in zijn tijd Co-
pier - dc voorkeur aan, het blazen
aan eminente vaklui over te laten.
Zijn recente vazen gaan blijkens
de titel terug op hel hoog ontwik
kelde Venetiaanse glas. Siervor-
men van die kunst zijn door
Chihuly tot in het uitzinnige over
dreven, evenals terloops ook nog
sommige verfijnde buitensporig
heden die in het begin van deze
eeuw van het glaswerk van Louis
Comfort Tiffany. René Lalique en
de gebroeders Daum een sublie
me vegetatie maakten.
Met de grondvorm van Chihuly's
vazen is niets aan de hand. Die is
voor zijn doen ongewoon traditio
neel. Ook de toepassing van kleu
ren: chromaatgccl, cobaltblauw,
karmijnrood, van oxydaties, inse-
ring en marmering is gebruike
lijk. 'Maar ik hoopte dat het tot
iets anders zou leiden, tot iets bi
zars' verklaart hij zelf. Vertrou
wend op de duivelskunsten van
de glasblazer Lino Tagliapietra in
Murano maakte hij uitbundige
ontwerptekeningen met houts
kool en goudverf, waarvan er tien
op de zolder van het museum
hangen. Gedurende vier jaar ont
wikkelde zich de serie, die in
Tsjechoslowakije haar bekroning
heeft gekregen.
Het bijzondere berust op een
overwoekering van de vazen met
veelal vegetatieve vormen en een
enkele maal een goudkleurige,
gevleugelde putto van gemodel
leerd massief glas. Van een getor
deerde vaas ais 'Sienna Venetian'
gaat de contour verloren onder
gekleurde slingers, tuil- en
bloemvormen in vele kleuren.
Men weet niet meteen waar men
het ding zou moeten aanpakken
en misschien zou men het willen
laten vallen. De virtuositeit is on
betwistbaar, maar de veel bewon
derde resultaten zullen voor meer
ingetogen bezoekers zoiets als
symptomen van een moderne
glasziekte zijn. Gezegd moet wor
den. dat er een plezier in het expe
rimenteren van uitgaat dat wel
wat goed maakt.
Als antidotum slaan in de vaste
Werk van Dale Chihuly. Foto Edusrdo CalderorvNational Glasmuseum
collectie van het museum servie
zen met een krachtige soberheid:
naar ontwerpen van H.P.Berlage
en K.P.C. de Bazel van wie ook de
duimgrote lentebloemvaasjes
zijn. Chris Lebeau, die Copier niet
konuitstaan, ontwierp de viskom
op hoge voet uit 1924. De vissen
konden zwemmen in de kraag
rond de hoge vaas waar riet in ge
zet is. Er staan ook enkele recente
stukken, waaronder een objekt
van Mieke Groot die glas een
beetje op verweerde baksteen laat
lijken en een glazen karaf die de
keramist Jan van der Vaart voor
de zaak van Rosenthal heeft ont
worpen. Op zolder geeft de op ho
ge leeftijd overleden Andries Co-
pier nog steeds uitleg, per video.
Het is van het station af een wan
deling van ongeveer twintig mi
nuten naar het museum, ten dele
over een dijk waar automobilisten
zich kennelijk meer op hun ge
mak voelen dan voetgangers.
Niettemin loont de tocht loont al
leszins voor wie zich kan bedrin
ken aan droog glas met uitzicht
op de Linge.
Dale Chihuly. Nationaal Glas
museum, Lingedijk 28 Leerdam.
Di t/m vr, 10-13 en 14-17; za en zo
13-27, tot 19 oktober.
Hilversum - Artistiek leider Ho-
royuki Ivvaki van de Internationa
le Dirigenten Meesterklas 1992
heeft de vier jonge dirigenten
aangewezen voor het slotconcert
op zaterdag 29 augustus in het
Concertgebouw in Amsterdam.
De vier die het Radio Symfonie
Orkest mogen leiden zijn de Ne
derlander Lawrence Renes, Nico-
lette Fraillon (Australië). Sachio
Fujioka (Japan) en Yaron Traub
(Israël). Het programma wordt sa
mengesteld uit een aantal compo
sities, waaraan de dirigenten deze
week nog werken onder leiding
van Iwaki.
Het is de 34ste aflevering van de
ze Meesterklas, die wordt be
schouwd als de meest prestigieu
ze van Europa. Dit jaar dreigde
het slotconcert te worden ver
stoord door acties van musici van
de omroeporkesten, die bang zijn
voor het verlies van tientallen ar
beidsplaatsen als gevolg van be
zuinigingen Via oen kort geding
heeft dc NOS kunnen bereiken
dat het evenement gevrijwaard
blijft van acties.
vroomheid te maken had met het
verdringen van homosexuele ge
voelens. De kerk kwam me de
strot uit. In 1985 ben ik naar Am
sterdam verhuisd. Eén jaar heb ik
me van daaruit beziggehouden
met het communicatieproject
Midden-Oosten. Ik was coordina
tor bij een stichting in Bergen,
Noord-Holland. We wilden vre
destichter zijn. We brachten op
conferenties joden en Palestijnen
samen. Na e'e'n jaar als een zak
vuilnis buiten de deur gezet. Van
wege mijn homosexualiteit en
omgang met een congresganger
werd m'n contract opgezegd. In
1988 had ik helemaal niks meer.
Ja, in Amsterdamse theatertjes
speelde ik voorstellingen met
amateurgroepen. Ik richtte de
stichting ProSit, Op 't Leven dus,
op. Om het theater uit Oostblok
landen hier te promoten. Ik
maakte een reis naar Praag. We
zijn heel voor de hand liggend
met Havel begonnen, die was
toen nog dissident. Maar 't liep
niet goed."
„In 1987 stond er een oproep van
het VPRO -radioprogramma Het
Gebouw in de krant. Er werden
mensen gezocht die radioreizen
naar Oostbloklanden als Honga
rije, Roemenie en Joegoslavië wil
den meemaken. Ik heb opgebeld.
Vooral ook omdat ik de taal van
die landen sprak. Ik maakte ken
nis met programmamaker Ro
nald van den Boogaard. Na afloop
van die reis zeiden ze bij de
VPRO: We moeten wat met die
jongen doen, maar wat?"
„De VPRO-reizen werden met
OAD-bussen gemaakt. Een
chauffeur herinnerde zich mij
toen er reisleiders werden ge
zocht. In 1988/'89 maakte ik als
reisleider klassieke Itahe-reizen.
In 1990 deed ik via Van den Boog
aard bij de VPRO-radio het voor
stel om in het voetspoor van Jac.
P. Thijsse nog eens een route uit
een van zijn beroemde Verkade-
alhums af te leggen De keus viel
op de reis rond de Zuiderzee. De
vijfdelige documentaire sloeg
aan. In het najaar heb ik nog twee
verhalen van Nescio nagereisd en
het verhaal Wierlook en tranen
van Ward Ruyslinek. Ik oktober
werd ik een paar keer gevraagd
om Max Sipkes vanaf een stand
plaats te vervangen. De eerste uit
zending kwam van de Oosterbe
graafplaats in Amsterdam. Dat
leek me een geschikte plek."
,.Het beviel zo goed, dat ze me
vroegen dat vaker te doen. En zo
ging ik elke vrijdagmorgen vroeg
op stap. De reportages worden
rechtstreeks uitgezonden. Op
donderdagavond zoek ik meestal
een klein dorpshotelletje op. Ik
hou van die dorpshotelletjes en
Nederland heeft er meer van dan
men denkt. In Paesens Modder
gat. boven Dokltum, was het tus
sen zeven en acht uur 's morgens
zo slecht weer, dat m'n schoenen
verzopen. Ik dacht, ik moet klom
pen zien te lenen. Later heb ik ze
zelf maar gekocht."
..Komend najaar ga ik, naast dat
tv-programma, met mijn vroege
tochten voor Het Gebouw door,
maar dan ga ik geen dorpen meer
bezoeken. Misschien worden het
nu oude. monumentale gebou
wen. Ik voel me bij de VPRO-ra-
dio als een vis in het water. Maar
ik wilde meer dan e'e'n dag radio.
Open Deur TV leek mij, gelet op
mijn ervaringen met mensen in
het verleden, geknipt voor my.
Wat mensen bezielt, spreekt mij
aan."
Door Jan-Hendrik Bakker
Hilversum - Al in 'Brieven aan
mijn lijfarts' kunnen we lezen dat
Gerard Reve zijn levenspartner
Joop Schafthuizen wat meer aan
dacht van de buitenwereld zou
gunnen. Welnu, die aandacht
krijgt Schafthuizen de laatste tijd
steeds meer. Aanvankelijk als
zaakwaarnemer van de schrijver,
betrokken bij veilingen van ge
ruchtmakende correspondentie
tussen Reve en andere bekende
Nederlanders, later ook meer als
persoon. Zo nam ook 'Homonos'
een gesprek op met de man die a!
zo'n twintig jaar het bestaan deelt
met een van Nederlands moeilijk
ste karakters.
Het is onvermijdelijk dat Joop
Schafthuizen, voor de Reve-lief-
hebbers 'Matroos Vos' geheten,
zoiets heeft als 'de vrouw van...'.
Een gesprek met deze openharti
ge Schiedammer krijgt al gauw
iets insluiperigs. alsof men via de
achterdeur in het privé-leven van
Reve probeert binnen te stappen.
Nu heeft de schrijver dat intieme
bestaan weliswaar nooit kramp
achtig voor zichzelf willen hou
den, maar de argumentatie om
met Schafthuizen te gaan praten
zal in de eerste plaats ingegeven
zijn door zijn band met Reve.
Programmamaker Jan Nauta
heeft het interview wel zo gemon
teerd dat eerst Schafthuizens ei
gen persoon aan bod komt, zijn
liefde voor jongetjes bij voor
beeld, zijn opvattingen over sek
sualiteit en trouw, maar dan ko
men de vragen toch. Hoe moeilijk
het is om met Reve samen te le
ven, of ze vaak vreemd gaan. bij
elkaar weglopen en wat Schaft
huizen nu het meest irriteert in
Reves gedrag.
Interessant is zeker de passage
over de archivering van Reves
brieven, manuscripten en andere
paperassen. Vrijwel alles is be
waard gebleven. Schafthuizen
had twaalf jaar nodig om er een
ordelijk geheel van te maken. Hij
is ook degene die brieven 'op de
veiling gooit', maar 'absoluut zon
der daar greet geldelijk gewin uit
te willen slaan'. Van de opbrengst
koopt hij iets moois, 'iets dat ook.
met kunst te maken heeft, iets
moois uit Oceanie, of een authen
tiek 18de-eeuws reisverslag."
Schafthuizen vertelt verder dat
hij na de twaalf jaar archivering
in 'een grote diepte viel'. Het is
duidelijk dat hij aan Reve zijn le
ven heeft gewijd. „Voor Gerard
komt de kunst op de eerste plaats.
Ik doe de afwas, weet je wel, en
zorg dat er verse bloemen in huis
zijn."
Radio 5, NOS, vrijdag, 18.30 -
19.00 uur: 'Homonos': een ge
sprek met Joop Schafthuizen, de
levenspartner van Gerard Reve.
Interview: Jan Nauta.
Amsterdam - De schrijver Jan
Gerhard Toonder is dinsdag na
een kortstondige ziekte overle
den. .Jan Gerhard Toonder, broer
van Marten Toonder, werd 78
jaar. Hij vestigde zijn naam met
Heksenest (1954), Opstaan op za
terdag (1966), De dronken kanarie
(1975), De hartjacht (1981) en De
waakzaamheid (1988). De novelle
Kasteel in Ierland verscheen in
1970 als Boekenweekgeschenk.
Jan Gerhard Toonder begon zijn
loopbaan in de jaren '30. Hij
maakte zijn debuut met het
schrijven van jongensboeken (De
Schimmelhof en Circus Valdi-
bomta). Tijdens de Tweede We
reldoorlog werkte, hij voor het, on
dergrondse satirische blad Métro.
Het eerste nummer daarvan ver
scheen in oktober 1944.
In de jaren '40 werkte Toonder als
assistent van regisseur Rudi May
er mee aan een film over emigra
tie, Sterren stralen overal. In de
jaren '50 schreef hij het scenario
voor de tekenfilm De gouden vis.
Als medewerker van de Toonder
Studio's schreef Jan Gerhard de
strip Panda, waarvan de tekenin
gen door zijn broer Marten Toon
der werden gemaakt.
Aan het eind van de jaren '50
schreef hij een trilogie over de
zee, waarbij hij zich baseerde op
de aantekeningen van zijn vader
Marten Toonder sr. (Klei en zout
water, De oudste ochtend en Ei
land in de verte). Verder heeft Jan
Gerhard Toonder een boek over
astrologie gepubliceerd, getiteld
Het astrologisch argument.
Het oeuvre van Jan Gerhard
Toonder bestaat uit ruim dertig
romans en verder autobiografisch
werk, verhalen en één gedichten
bundel. Zijn laatste publikatie
was de gedichtenbundel De kre
kel in de herfst (1991).
Rotterdam - De Prix de Rome
1992 Beeldhouwen is toege
kend aan Karin Arink (25) uit
Rotterdam. Aan de eerste prijs
is een bedrag van 40.000 gul
den verbonden. Drie gewone
prijzen van elk 10.000 gulden
gaan naar de beeldhouwers
Tom Claassen (27) uit Breda,
Joep van Lieshout (28) uit Rot
terdam en Mariene Staals (31)
uit Amsterdam,
De prijzen worden op 4 novem
ber uitgereikt in kunstcen
trum Artemis. De kunstenaars
krijgen de prijzen voor hun
werk dat ze deze zomer in een
werkperiode van drie maan
den hebben gemaakt. Dit werk
zal van 4 tot en met 29 novem
ber worden tentoongesteld in
Museum Fodor in Amsterdam,
De publikatie 'Prix de Rome'
vergezelt de expositie. Daarin
staan onder meer het juryrap
port en afbeeldingen van het
werk van de prijswinnaars. De
jury bestond uit Adam Colton,
Irene Droogleever Fortuyn,
Franz Kaiser, Care! Visser, Au-
ke de Vries en Janwillem
Schrofer,
Rotterdam „Ik beschouw dit als
een erkenning van mijn gedich
ten, maar ook van mijn weten
schappelijke werk." De Rotter
damse hoogleraar cultuurge
schiedenis J.W. Oerlemans is zeer
in zijn nopjes met de Anjerfonds-
Anna Blamanprijs. zo meldt hij
vanuit zijn vakantieverblijf in
Frankrijk. Het Anjerfonds maak
te dinsdag bekend dat het hele
oeuvre van Oerlemans bekroond
is met de jaarlijkse prijs voor
schrijvers en dichters in het Rijn
mondgebied. De jury was una
niem. Oerlemans publiceerde
sinds 1962 met onregelmatige
tussenpozen vijf bundels 'korte,
geconcentreerde' gedichten,
waaronder 'de verte tussen ons
in', 'De maan passeren in ge
wichtloze kano's' en 'Een zeer
lichte regen uit de eeuw van Du-
parc'. In februari van dit jaar ver
scheen het verzamelde werk 'De
gedichten van vroeger en nu'.
Minstens zo trots is Oerlemans
zelf met zijn wetenschappelijke
studie over Jean Jacques Rous
seau. een van de grote filosofen
van de Verlichting „Naar alle
waarschijnlijkheid wordt mijn
publicatie binnenkort in een
Franse vertaling uitgegeven."
Aan de Erasmus-universiteit do
ceert Oerlemans over het ont
staan van anti-democratische be
wegingen in de laatste drie eeu
wen. ,.Een rechtstreeks verband
tussen mijn vakgebied en mijn
dichtwerk is er niet. maar het is
onvermijdelijk dat mijn vrij
heidszucht en een vleugje roman
tiek voor raakvlakken zorgen."
In november zal burgemeester
Peper van Rotterdam de prijs van
tienduizend gulden aan Oerle
mans uitreiken.
Utrecht - De Olympische Spelen
hebben zich mogen verheugen in
een levendige belangstelling van
kopstukken uit de internationale
filmwereld. De basketbal-verrich
tingen van het Amerikaanse
'dream team' werden vanaf de tri
bunes gevolgd door Jack Nichol
son en door Michael Douglas die
eveneens geïnteresseerd bleek in
het dames-turnen. Hoe de Brazili
aanse volleyballers goud grepen
en de Nederlanders zilver, werd
op de voet gevolgd door Spike
lie die zich geschaard had onder
de Zuidamerikaanse supporters
en later verklaarde dat hij wild
enthousiast was geworden van de
manier waarop Brazilië eerder dc
Verenigde Saten had uitgescha
keld.
Temidden der marathonlopers
bewoog zich Carlos Saura met
meer dan alleen op sport gerichte
interessen. Als laatste moment-
vervanger' van Hugh Hudson
(eerder de regisseur van de
'Olympische' film Chariots of Fi
re) regisseerde de Spanjaard met
zes camera's beelden ten behoeve
van Marathon: The Flames Of
Peace, een film met hoofdrollen
van Antonio Banderas en George
Corrafaca. Het betreft een film
die deels fictie is en deels docu
mentaire en vier marathon-lopen
nader belicht.
In Griekenland reconstrueert
Saura momenteel de oorspronke
lijke Marathon-ren waarmee in
490 voor Christus de ijlbode Fiii-
pedes de Atheners op de hoogte
bracht van dc heugelijke tijding
dat Miltiades bij Marathon een
Perzisch invasieleger verslagen
had. -
Artiest
Ladysmith
Black
Mambazo
Album
Best of
Label:
Shanachie
Duur:
54:17 mm
Zonder muziek-missionaris Paul Simor. zou Ladysmith Black Mamba
zo nu waarschijnlijk nog steeds uitsluitend 'wereldberoemd in Zuid-
Afrika' zijn. Simon was zo onder de indruk van deze a-capella giganten
uit de wijk Ladysmith in Durban dat hi; hen inhuurde voor zijn Grace-
land-album LBM bereikte zodoende miljoenen oren, want Graceland
mag tot de best verkochte albums van het laatste decennium worden
gerekend.
'Best of is niets minder dan een kralensnoer met louter parels. De defi
nitieve verzameling van deze negenkoppige zanggroep maakt de vele
titels die eerder bij verschillende maatschappijen verschenen dan ook
volledig overbodig. Hun meerstemmige zang is niet alleen haarzuiver,
maar ook bijzonder rijk dankzij de onderlinge verscheidenheid aan
stemmen.
Dat kan echter niet verhullen dat naarmate het einde van de CD nadert
verveling toeslaat. De zestien zoeloe-strijdliederen en gospels zijn met
uitzondering van het knauwcrige Tsimanga salomluaba' le zoel en te
veel in een zelfde tempo uitgevoerd. Een overdosis aan fabelachtig
mooie harmonieën leidt tot de merkwaardige conclusie dat deze hit
compilatie een klein kwartiertje te lang duurt. (JB)