15
'Je ken 'm beter over je kop dan over je oren hebben'
Een beetje een watje
Week
Campagne: 'Ouders moeten
beter op de kinderen letten'
Tentenkamp in Zuiderpark tegen bezuinigingen
De Kale Hoeve en de Betuwespoorlijn
De
.van
Wethouder
Hondepoep
Rotterdams Dagblad
zaterdag 4 september 1993
Door Gert Onnink
Giessenburg - „Wat 'n stom gedoe eigenlijk," mompelt L, Hei
koop, al meer dan vijftig jaar eigenaar van camping De Kale
Hoeve in Giessenburg. Zijn 'levenswerk', waarmee hij in 1942
begon, dreigt volledigte worden vernietigd door het geweld van
deBetuwespoorlijn.AlsdevooraiindeAlblasserwaardzeerom-
streden plannen van het kabinet doorgaan, wordt het terrein
aan het fraaie watertje De Giessen met daarop 24 caravans en
aan de overkant 28 jachten, ruw van de kaart gevaagd. Ook het
recreatiegebied De Bilderhof (44 huizen), aan de andere zijde
van de rivier, zal moeten wijken voor de voorstellen van de Ne
derlandse Spoorwegen.
„Je Ipügt hier straks een soort
Berlynse muur," wijst zoon Jaap
Heikoop op de kaart. „En dat in
zo'n heel rustig gebied, de achter
lijke gebakkies. Weet je wat het
is." gaat hij verder, Je ken 'm be
ter over je kop dan over je oren
hebben, die lijn. Dan weetje ten
minste waar je aan toe bent. Nu is
deze hele omgeving verziekt."
En bij de aanslag op de recreatie
gebieden zal het niet blijven, weet
Carla Fenijn, woonachtig op De
Bilderhof en bestuurslid van
Sehelluinen Spoorloos. Deze vijf
honderd leden tellende actie
groep, die is aangesloten bij het
Landelijk Overleg Betuweroute
en die het verzet in de gehele ge
meente Giessenlanden en een
deel van Hardinxveld-Giessen-
dam bundelt, vreest dat langs de
Parallelweg in Schelluinen zo'n
veertig huizen en in de kern Gies-
sen-Oudekerk ongeveer tien wo
ningen tegen de vlakte moeten
voor de goederentreinen. „Maij-
Weggen noemt het een knappe
prestatie dat er in totaal maar
honderdvijftig huizen weg hoe
ver.. Giessenlanden krijgt dus
over een afstand van zes kilome
ter met dertig procent van alle el
lende van de Betuwelijn te ma
ken," stelt Carla Fenijn vast.
Voordat de gevreesde treinen
Giessenlanden binnen rijden,
gaan zij met een boog door de pol
der Binnentiendwegs in Hardïnx-
veld-Giessendam. „Dus weg
Groene Hart," zegt de actievoer
ster.
Voor L. Heikoop, die met zijn
vrouw en zoon de inmiddels be
kendste camping van Nederland
bestiert en daarnaast ook roei- en
visboten verhuurt, zal de dreigen
de dreun van de NS hard aanko
men. In de oorlogsjaren begon hij
aan de Binnendamseweg in Gies
senburg vanuit een boerderij mei
één roeibootje en een geldbedrag
van 105 gulden. In de rustieke
omgeving bleken zich opvallend
veel Rotterdammers te vestigen.
De één volgde de ander naar de
Alblasserwaard. „Ze sliepen hier
in de oorlog op de hooizolder,"
weet mevrouw Heikoop, die vanaf
1946 haar man dag en nacht bij
•nin groeiende handel hielp. Later
streken steeds meer mensen voor
een langere periode neer. „Van
hun laatste centen kochten ze een
caravan," zegt Jaap Heikoop.
„Veel mensen 2itten hier al dertig
jaar, drie generaties lang. We zeg
gen wel eens uit gekheid, het is
hier net een revahdatie-camping.
En als je in zo'n periode van der
tig jaar ieder jaar wat opknapt,
dan heb je nu een kasteel. Maar
RliHerterk
H.l. Ambacht
AJWasserdam
Hardmxveld-
SI essen it am
Heerfanwam
Slwdrecnt
Papertdrecht
RrttMüim» Ha0lad/O3O993/anp
In mei presenteerde minister Maij-Weggen van Verkeer en Water
staat het definitieve tracé voor de Betuwespoorlijn, de veelbespro
ken goederenverbinding tussen het Rotterdamse havengebied en
Duitsland. Het kabinetsplan, waarover de Tweede Kamer waar
schijnlijk in december een besluit neemt, riep hier en daar nogal wat
verzet op. Het Rotterdams Dagblad nam de afgelopen weken een
kijkje op diverse plaatsen langs het voorgestelde traject. Vandaag de
elfde en laatste aflevering: camping De Kale Hoeve in Giessenburg.
De familie Heikoop, eigenaar van camping De Kale Hoeve in Giessenburg, pa! aan het watertje De
Giessen. Deze rustige omgeving dreigt ruwte worden verstoord door de Betuwespoorlijn.'Je krijgt
hier straks een soort Berlijnse muur'. FotoAdMoiendyk
met deze plannen worden ze als
het ware teruggedreven naar hun
flats."
Glazen brug
Voor de passage over De Giessen,
tussen De Kale Hoeve aan de ene
en de 25 jaar oude Bilderhof aan
de andere kant, denkt het kabinet
aan een zogenoemde 'transparan
te' brug. De familie Heikoop en
Carla Fenijn doen smalend over
de in hun ogen 'horizonvervuilen-
de' oplossing. „Je kan je toch niet
voorstellen dat hier een glazen
brug over het water komt te lig
gen," wijst Jaap Heikoop op het
watertje, dat ook bekend is van de
jaarlijkse, traditionele gondel-
tochten. „Dat feest is straks he
laas met meer mogelijk," vreest
Heikoop. „Burgemeester IJssels
van Gorinchem heeft al gezegd:
laat Maij-Weggen zelf maar ach
ter het glas gaan zitten," lacht
Carla Fenyn.
Volgens dc voormalige inwoon
ster van Dordrecht zij n er door de
NS bij de procedures rond de Be
tuwelijn veel fouten gemaakt.
„Ze wisten niet eens dat hier een
camping lag. Veel van die fouten
zijn in het kabinetsbesluit terug
te vinden," zegt Carla Fenijn, die
met haar actiegroep nog altijd
niet overtuigd is van de noodzaak
van de Betuwelijn. „Laat ze dat
nou eerst maar eens bewijzen.
Neem bijvoorbeeld het stuk tus
sen Hardinxveld en Gorinchem
als proefproject voor een onder
grondse oplossing. Wil je het
goedkoop doen, dan zitten wij
met de overlast. Neem je milieu
maatregelen, dan wordt de lijn
wat duurder. Bedenk daarbij wel
dat-ie meer dan honderd jaar mee
moet. Bovendien kun je know
how opbouwen."
Shuttietrein
Carla Fenijn heeft het idee dat de
NS het niet bij de Betuwelijn al
leen wil laten. „In de allereerste
plannen sprak men over een
shuttietrein tussen Rotterdam en
Duitsland. Met het rangeerterrein
Kijfhoek en het computer-uitwis
sel ings-punt in Valburg, de CUP,
werd dat al wat moeilijker. Ook
bij Geldermalsen moeten de trei
nen boven de grond uitkomen,"
zegt het bestuurslid van Schellui
nen Spoorloos, „Maij heeft het nu
al over de aftakkingen naar 01-
denzaal en Venlo. Verder wordt er
gedacht over een hjn vanaf
Schiphol langs Geldermalsen
naar het zuiden, terwijl er vanaf
Kijfhoek een spoor moet komen
richting Antwerpen. Tel maar uit
je winst," stelt Carla Fenijn vast.
„Ach," gaat ze verder over de NS,
„er is zelfs al gesteld dat er straks
passagierstreinen zullen moeten
wijken voor goederentreinen."
Het woord is nu aan de Tweede
Kamer. Voor de familie Heikoop
is het dus afwachten geblazen.
Aan verplaatsing wil L. Heikoop,
die aan de kabinetsplannen sla
peloze nachten heeft overgehou
den, beslist niet denken. „En wie
wil er nou een camping in zijn
buurt hebben," vraagt Carla Fe
nijn zich af.
Er is bij de bevolking geen enkel
draagvlak voor de Betuwelijn,
gaat ze verder „Het grappige is
nu dat bewoners, gemeenten én
provincie samen ten strijde trek
ken tegen het Rijk. Dat is toch wel
opmerkelijk."
Voor L. Heikoop is dc opschud
ding rond zijn camping aanlei
ding geweest om zijn bronzen ere
medaille, die hy kreeg voor veer-
ïg jaar werken in de timmerfa
briek, niet in te leveren toen hij
vorig jaar net als zijn vrouw een
Koninklijke onderscheiding van
zilver kreeg voor de arbeid op De
Kale Hoeve. „Als die camping
weg moet, kan ik dat lintje ook
wel opdoeken. Daarom heb ik die
andere maar gehouden," zegt
Heikoop, die de laatste jaren ge
wend is geraakt aan de stroom
van publiciteit van kranten, tele
visie en radio voor zijn camping
of voor zijn persoontje. „Maar
toch was ik liever op een andere
manier in het nieuws gekomen."
Rotteitlam Pijlen op straat bij
het mïtrostation Slinge wijzen de
weg raar het actiekamp van jon
gerenorganisatie Rebel in het
Zuide-Tark. Op een grasveldje in
het pa-k is de 'Jongerenvrijstaat'
opgericht, een 'actiekamp tegen
bczui ligingen'. Van vrijdag
avond tot en met zondagochtend
verbfiven daar enkele Rebel-le
den ds protest tegen de bezuini-
gingsilanncn van de regering
Lubbers. Veel inwoners heeft het
nieuve staatje nog met. Een tien
tal Rebel-jongeren is aanwezig.
Jongerenorganisaties, verenigd
in tet Landelijk Actie Comité
(LAC), gaan de komende weken
opneuw acties voeren tegen het
ovedieidsbeleid. De acties zijn ge-
rich: tegen de aangekondigde bij-
stards- en studiefmancierings-
maatregelen, de ontwikkelingen
in het onderwijs en het huisves
tingsbeleid voor jongeren. Rotter
dam was gisteren als eerste aan
de beurt. De Jongerenvrijstaat in
het Zuiderpark bestaat uit een
hoofdtent. een groot zeil gespan
nen tussen twee bomen. Daarom
heen enkele kleine tentjes. De
wind wakkert het kampvuur een
beetje aan, de geur van koffie ont
breekt niet. Alex de Meijer (33)
biedt het laatste aan. Hij is één
van de organisatoren van het
kamp. Als voorbeeld van kritiek
op de bezuinigingsplannen van
De koffie ontbrak niet in de Jongerenvrijstaat, het actiekamp in
het Zuiderpark waarmee de jongerenorganisatie Rebel protes
teert tegen de bezuinigingen. Folo CorVos
het kabinet noemt hij de aanleg
van de Betuwelijn. „Voor een in
vestering als de Betuwelijn is
geld nodig. Dat wordt dan bij de
jongeren of de bejaarden wegge
haald." Volgens hem zou er min
der bezuinigd kunnen worden als
projecten als de Betuwelijn of uit
breiding van de Rotterdamse ha
ven achterwege blijven.
Het doel van het kamp is volgens
Alexander van Steenderen (16)
dat 'de mensen ons opmerken'.
Dat moet dan gebeuren door za
terdag de stad in te gaan voor hot
opvoeren van een Verborgen
theater'. „Bijvoorbeeld door net
te doen alsof je een bedelaar
bent," want zo ziet Rebel de situ
atie van jongeren op dit moment.
Tot nu toe is Alexander tevreden
over het kamp. „Het tentenkamp
is echt iets voor Rebel. Het is
meer een doe-club dan een praat
club", aldus Alexander.
De Jongerenvrijstaat heeft ook
nog een internationaal tintje.
Tobbe (20) is vanuit 2jjn geboorte
land Zweden aan het liften door
Europa. Vanuit Engeland streek
hij neer in het regenachtige Rot
terdam om zondag het Metropo
lis-festival bij te wonen. Of hij
weet waar het kamp voor is. ..Het
is tegen 'politieke onderdruk
king'," aldus Tobbe. En dat vindt
hy een goede zaak.
Jaap Bruyn van het LAC voegt
daar aan toe dat de maat voor de
jongeren nu echt vol is. „De ene
maatregel buitelt over dc andere
en er bestaat alleen maar grotere
onduidelijkheid. Het meest kwa
lijke is wel dat de besluiten, zon
der enig overleg, over de hoofden
jongeren heen worden genomen.
De afgelopen tien tot vijftien jaar
is er een hap-snap-beleid ge
voerd. De bijstand en minimum
lonen zijn in die periode met der
tig procent gedaald en omgeven
met zeer ingewikkelde regelge
ving. Sinds 1986 is cr jaarlijks ge
sleuteld aan het stelsel van stu
diefinanciering. Een stelsel dat
inmiddels compleet is afgebro
ken." Volgens het LAC moet er
een meer samenhangend jonge
renbeleid komen Bruijn: „Er zit
ten te veel jongeren in de bij
stand, dus wordt er gesneden in
de uitkeringen en met gekeken
naar de toekomstvisie op werk
voor jongeren. Alleen dan voor
kom je dat de uitgaven aan uitke-
nngen te groot worden."
Rotterdam - Minister d'Ancona
start maandag met het onthullen
van vier postr-s een campagne,
waarmee de GGD in Rotterdam
de komende acht weken aan
dacht vraagt voor de verantwoor
delijkheid van ouders voor de
jeugdproblematiek. „We willen
de ouders niet de schuld geven,
maar hen wijzen op mogelijkhe
den," zegt mr. E. Hendriks van
de afdeling jeugdhulpverlening
van de GGD.
Zowel hij de politie als bij de
GGD ziet men de problemen met
jongeren stijgen door het verva
gende normbesef. Steeds meer
jongeren spijbelen of maken
zich schuldig aan criminaliteit.
Volgens Hendriks komt dat
doordat de ouders er te weinig
van zeggen. „We gaan er van uit
dat de ouders goedwillend zijn,"
zegt hij. „Maar ze letten niet al-
tyd op, of weten niet hoe hun
20on of dochter aan te pakken.
Ouders denken wel eens dat het
niets zal uithalen als zij er wat
van zeggen."
In de campagne ter voorkoming
van jeugdproblematiek wordt
extra aandacht gevraagd voor de
opvoeding van kinderen in de
leeftijd tot twaalf jaar. Volgens
Hendriks zyn. kinderen in die
leeftijd nog te beïnvloeden.
„Daarna is de kans nihil," En
jongeren die dan in de proble
men komen gaan het hulpverle
ningscircuit van de GGD in.
„Maar dan ben je eigenlijk al te
iaat. Je moet zorgen dat ze daar
niet in komen," aldus Hendriks.
Nieuw is dat de aandacht nu
wordt gericht op de ouders in
plaats van de jongeren zelf. De
gemeenteraad heeft in het inte
grale veiligheidsdebat dit pre
ventieve jeugdbeleid extra in de
aandacht geplaatst en er geld
voor beschikbaar gesteld.
De vier posters die vandaag al op
vele plekken in de stad zijn te
zien, proberen de ouders en ver
zorgers te wijzen op hun verant
woordelijkheid voor het bestrij
den van crimineel gedrag van
hun kinderen. De posters zullen
tot de eerste week van november
te zien zijn op tramhuisjes, recla
mezuilen, politiebureaus, basis
scholen en schooladviescentra.
Uiteindelijk hoopt de gemeente
een gedragsverandering bij de
ouders te bereiken, zodat die be
ter opletten en eerder ingrijpen.
Verder is het bijzonder dat de
campagne zich ook richt op kin
dermishandeling. „Dan is na
tuurlijk niet het kind de veroor
zaker, maar de ouder. De bood
schap van dat deel van de cam
pagne is dat ouders hun handjes
thuis moeten houden," aldus
Hendriks.
Minderheden
Voorlopig is de opvoedtelefoon
alleen voor Nederlands spreken
den bereikbaar, terwijl de sterk
ste groei van het aantal kinderen
juist bij de etnische minderhe
den liggen. Ruim de helft van de
kinderen die in de jeugdhulpver
lening verzeild raken komen uit
die groepen. Hendriks sluit niet
uit dat daarin in de toekomst
verandering komt als de vraag
vanuit die bevolkingsgroep toe
neemt, maar daarvoor moeten
dan wel voldoende financiële
middelen beschikbaar komen.
Het startschot voor de campagne
wordt maandag om half tien
door minister d'Ancona gegeven
in het stadhuis. De opvoedtele
foon zal dan met twee telefoonlij
nen bereikbaar zijn onder num
mer 010-4363744
Door Marjolijn van Lynden
'Weer een interview, weer een fo
tograaf,' zie je Casper Haring (14
jaar) denken. Maar hij slaat zich
manmoedig door het vraagge
sprek heen en poseert gewillig
voor de fotograaf. Zo gaat dat als
je een ster bent - en de hoofdrol
speler van 'Kruimeltje' begint er
aan te wennen. Sinds Veronica
twee weken geleden m Zaltbom-
mel (Rotterdam leverde geen ge
schikte lokatics op) hegon met de
opname van de televisiefilm
'Kruimeltje' (een bewerking van
de musical van het Hofpleinthea-
ter) heeft-ie al heel wat handteke
ningen uit moeten delen. Zalt-
bommelenaren vragen hem bin
nen, bieden hem snoep en lek
kers aan en deze week is hij zelfs -
op verzoek van de familie - bij
een invalide vrouw op bezoek ge
gaan. Hij vindt het allemaal best.
Dat die mensen dat leuk vinden,
dat snapt hij wel. Meer problemen
heeft hij met 'die meiden', die bij
de opnames komen kijken.
„Da's echt met leuk hoor. Dan
zeggen 2e 'Ik wil een handteke
ning van je hebben met een kusje
erbij' of 'Ik wil verkering met je'."
Hij zucht en kijkt naar z'n voeten
„Da's toch echt stom, hè'"
Casper, pas een jaar leerling by
de Jeugdtheaterschool Hofplein,
speelde ook in de musical één van
de Kruimeltjes. Het Hofplein
theater werkt met een dubbele
cast. Hij werd uitverkoren omdat
Roel, de ander Kruimeltje, een te
Amsterdams accent heeft. Ca
sper: „Hij belde me op en zei: ik
heb groot nieuws voor je... en toen
hoorde ik het." Erg van onder de
indruk was-ic niet. „Ik had het
ook leuk gevonden als Roel het
was geworden."
Casper blijft een beetje op zich
zelf in het zaallje van de Philip-
school waar de 39 castleden zich
verkleden en wachten tot het hun
beurt is. Boterhammen met pin
dakaas en Nutella vinden daar
gretig aftrek, terwijl je af en toe
moet duiken vanwege de ping
pongballen die om de oren vlie
gen. In niets onderscheidt de
sfeer van deze televisieploeg zich
van die van een willekeurig
jeugdvakanttekamp wat al een
tijdje aan de gang is.
'Kruimeltje' vindt het niet mak
kelijk om over zijn eigen presta
ties te praten. Filmlampen op z'n
gezicht, een camera op tien centi
meter van zijn wangen. „Ach, op
het toneel is het warmer." Als een
geroutineerd acteur speelt de
Havo-leerling probleemloos met
grootheden als Frits Lambrechts
en Lops Luca samen Maar hij
vmdt 't doodgewoon, ,,'t Is alleen
gek als je jezelf daarna op de film
ziet. Dan denk je: hé, ben ik dat,
wat doe ik raar en wat heb ik een
stomme stem."
Casper Ha
ring alias
Kruimeltje: 'fk
wil hierna een
eens een
beetje een
valse rol spe
len'. FotoGerhard
J.H. wan Roon/
Rotterdams
Dagblad
Belangstelling voor zijn eigen
persoontje ligt hem niet zo, dus
verandert hij gauw van onder
werp. „Wat gaaf is," zegt hij. op
eens opverend, „is het hotel. Ik
was nog nooit in een hotel ge
weest. Ik heb er nu al een paar
keer geslapen. Vannacht met
mijn vriendje Bas. Die had zich
heel erg op het ontbijt verheugd,
dan staat er van alles, maar we
hebben ons verslapen en er was
niks meer."
Per dag worden er zo'n drie sce
nes opgenomen. Meestal moet
Casper daarbij zyn, maar afgelo
pen maandag had hij vrij. „Toen
ben ik naar school geweest, roos
ter halen. Dat was best lekker,
want daar doen ze tenminste nor
maal. Filmhond Moor ging mee.
„Maar dat doe ik niet meer want
mijn katten schrokken zich rot."
Terwijl hij over de hond praat
houdt hij zijn baud Ier bougie van
een denkbeeldige kop. „Hij is
veel groter man, zo zegt de 16-
jange Charlotte, die tijdens het
hele gesprek met van zijn zijde
wij kb Ze ruzieên wat ictdat Ca
sper roept, „Wedden om een
reep?" Er worden streepjes op de
tafelpoot gezet. Straks moei de
hond erbij komen om te bewijzen
wie er gelijk heeft. Caspei. „Maar
ik win. Ik heb deze week al twee
repen gewonnen." Hij kijkt zo ge
meen mogelijk en vervolgt: „Ik
wil hierna eens een beetje een val
se rol spelen. Kruimeltje vind ik
Gapper V)<mr?r\q
een beetje een watje. En nog zo'n
klein jongetje bovendien."
En wat was nou 't leukste van de
week? Daar hocft-ie niet lang
over na te denken. Dat is als er
iets mis gaat natuurlijk. Zoals
toen ze op de bedden in het wees
huis stonden te springen en er
doorheen zakten. Of toen die
mevrouw met die spiksplinter
nieuwe kinderwagen opeens de
voordeur uitkwam tijdens de op
name (het stuk speelt in 1920).
Maar het allermooiste bewaart hij
voor het laatst. Dat was de vechts
cène in het schooltje. „Daar
mocht ik Diederik op z'n mond
slaan en dat heb ik zo hard ge
daan dat dc stukjes die de tand
arts aan zijn (afgebroken) tanden
had gemaakt eraf vielen." Om
zijn woorden kracht bij le zetten
kijlct—ie nog maar eens extra ge
meen.
En 't ergste? Dat blijken toch de
meiden weer te zyn Troostend
zegt Charlotte: „Maar ik heb ze
verteld dat je al met vier meisjes
verkering hebt, hoor."
In negen van de tien gemeenten
is de 'zwaarste' wethouder degene
die zich met de regionale infra
structuur bezighoudt.
De wethouder die veel met hoge
Haagse ambtenaren meepraat
over rijkswegen, autotunnels of
(Betuwe-)spoorlijnen, wordt door
gaans beschouwd als de meest in
vloedrijke gemeentebestuurder.
Het zijn inderdaad belangrijke
zaken.
Toch duidt het op een merkwaar
dig automatisme om zulke wet
houders meer gewicht toe te ken
nen. Hun portefeuilles heten
Ruimtelijke Ordening of Verkeer
Vervoer of Stedelijke Ontwik
keling en dat klinkt allemaal heel
deftig en heel duur, maar als je er
een beetje nuchter over nadenkt,
valt hun betekems nogal mee.
Zo'n wethouder betaalt de rijks
weg niet, legt de r-ksweg niet
aan, heeft geen ir 'loed op de in
passing in het bovenlokale we
gennet. Het best komt de functie
van de wethouder nog tot uiting,
als het gemeentebestuur tegen
zo'n rijksweg is. Dan kan hij ob
structie plegen en er bij onder
handelingen nog een metrobuisje
of overkapping uit zien te slepen.
Maar als de gemeente vóór is, zit
zo'n wethouder er in Den Haag
toch maar een beetje by.
Een figurant. Wei guitig.
Maar lang niet zo zwaarwichtig
als hij/zij door de gemeentebe
stuurders in eigen stad of dorp
wordt beschouwd.
Moet het aanzien van de plaatse
lijke politiek nu bepaald worden
door projecten waarop die plaat
selijke politiek amper invloed
heett? Dat is te dol voor woorden.
De gemiddelde burger heeft het
over 'ordinaire' zaken, zoals daar
zijn: hondepoep, onveiligheid,
onkruid tussen de straatstenen,
verpaupering, lange rijen bij het
loket van de sociale dienst of het
bureau Huisvesting.
Het zou dus zo moeten zijn, dat de
gemeentebestuurders er hun
grootste prioriteit van maken om
aan die directe onvrede en onlust
gevoelens een eind te maken.
De wethouder voor Hondepoep
(meestal valt dat onder Gemeen
tewerken of Nutsbedrijven) dient
in feite de toonaangevende figuur
in het college van b en w te zijn.
Maar is er in Nederland al één
wethouder, die zijn gemeente
hondepoepvnj heeft kunnen krij
gen?
Nee. Als de bergen erg hoog wor
den, klinken in het gemeentehuis
gezwollen woorden over 'de eigen
verantwoordelijkheid van de bur
ger'.
Daarmee verhult de politiek dat
ze het probleem niet aan kan. Het
is in wezen nog veel erger: de poli
tiek marginaliseert haar eigen
functie. In het geval van de bo
venlokale infrastructuur zit de
gemeentebestuurder erin Den
Haag plompverloren bij, maar in
het geval van de hondepoep weet
men het ook met.
In de Rotterdamse regio heeft
men het afgelopen jaar gepraat
over een taakverdeling tussen de
Rijnmondgemeenten en het toe
komstige regiobestuur.
De gemeenten waren bang veel
taken kwijt te raken aan die regio.
Ze vreesden zichzelf in de kant
lijn te plaatsen. Vanuit Rotterdam
werd daartegenover gesteld, dat
als de regio zich gaat bezighou
den met regionale zaken, dan de
gemeenteraden weer meer zullen
toekomen aan hun primaire en
meest vitale functie: dat is de
dienstverlening aan de burgerij.
Zorgen voor quick service, facili
teiten. toonbare straten, opge
ruimd en netjes.
Maar menig wethouder heeft toen
vol dédain gezegd: „Mag ik me
dan straks alleen met de klapro
zen en de lantaarnpalen bezig
houden?"
Alsof dat te min is!
Uiteindelijk blijkt het nu mee te
vallen, wat de gemeenten aan de
toekomstige regio kwijtraken. De
regio zal voornamelijk coördine
ren, dat is een nuttige aanwinst,
de gemeentebestuurders krijgen
dan meer tijd voor contacten met
de burgerij. Als het goed is, zal dat
een opwaardering betekenen van
de functie van de wethouder voor
Welzy nde wethouder voor Woon-
en Wykzaken, de wethouder voor
Sport Recreatie. Dat zijn de be
langrijkste bestuurders van de
Vitale' gemeenten van morgen.
