15 Milieuvereniging eist ton voor illegaal slachtafval NAi begint laatste offensief voor kunstwerk Anke de Vries Van der Vlist wil een super-Milieudienst 'Emoties geen recht om mij het ziekenhuis in te slaan' Week het Havenbedrijf vier jaar geleden dacht en nu: dat is een revolutie' 'Moedertaal is noodzaak voor kinderen van migranten' De van ri*'1'' Samen leven Rotterdams Dagblad Zaterdag 23 oktober 1993 Rotterdam - De Dordtse milieu vereniging Adop heeft gisteren, tijdens een kort geding bij de Rot terdamse rechtbank een dwang som van 100.000 gulden geëist voor elke overtreding van het pro vinciaal afvalverwijderingsbe- drijf (Proav), Adop zegt dat Proav illegaal slachtafval heeft gestort in de Dordtse Derde Merwedeha- ven. Daarnaast wil de vereniging door middel van de rechter toezending afdwingen van de maandelijkse rapportage van Proav, zodat Adop inzicht krijgt in de stoffen die in de Derde Merwedehaven worden gedumpt. Volgens Adop ontbreekt controle op de gang van zaken bij Zuidhol lands grootste afvalopslagplaats. De vereniging baseert zich op uit spraken van een voormalig toe zichthouder die twee tot drie schepen met slachtafval bij de ha ven heeft gesignaleerd. Daarna werden slachtresten op de stort plaats aangetroffen. Nadat daar over vragen waren gesteld aan de inmiddels opgestapte wethouder J. Comijs, volgde een waarschu wing van de gemeente Dordrecht aan Proav. Comijs gaf toe dat or ganisch afval was gestort. Mr. J. van Zundert, de raadsman van Adop, vraagt zich af of de schepen met het organisch afval vooraf zijn gecontroleerd. Het stortreglement verplicht Proav dat de ladingen eerst in overslag plaatsen worden nagekeken. Ad vocaat N. Koeman van Proav zei dat de controle wel heeft plaatsge had. Het slachtafval is volgens hem op de opslagplaats terecht gekomen door een 'interpretatie probleem' met het stortregle- ment. De raadsman van Proav maakte ernstig bezwaar tegen de eisen van Adop. Toezending van de maandelijkse rapporten vindt hij niet wenselijk omdat 'Jan en alle man' dan met eenzelfde eis zou kunnen komen. „Als Adop dLie lijsten wil hebben moet ze inzage vragen bij de provincie. Geeft Proav ze niet, dan moet de rechter maar beslissen." De president van de rechtbank mr. L. ter Kuile, doet uitspraak op dinsdag 2 no vember. Rotterdam - Het Nederlands Ar chitectuur Instituut (NAi) heeft op de valreep een laatste offen sief ontketend om nog voor de of ficiële opening van het insituut het geld voor een kunstwerk van beeldhouwer Auke de Vries bij een te brengen. Gisteren zijn honderd faxen verstuurd naar de grote bedrijven in Rotterdam om de ondernemers over de streep te trekken en alsnog een bijdrage aan het kunstwerk af te smeken. Voor de vervaardiging van hel kunstwerk, 35 meter lang en 16 meter hoog. is 350.000 gulden no dig. Het NAi, dat eind volgende week officieel door koningin Beatrix wordt geopend, is al maanden bezig geld bijeen, te sprokkelen om het kunstwerk te kunnen la ten maken. Zo kwam de toe gangsprijs van vijf gulden die werd geheven tijdens de open dagen geheel ten goede aan het kunstwerk. Die actie leverde 30.000 gulden op. Bij elkaar is door giften en.toe zeggingen inmiddels al een aan zienlijk bedrag beschikbaar. „Maar er is nog een tekort van 60.000 tot 80.000 gulden," zegt NAi-direeteur Adri Duivesteijn. „Dat gat moet worden over brugd. De sprong die nog moet worden gemaakt is nu overzich telijk geworden. Vandaar dat wij dit laatste beroep doen. Ik hoop dat 't lukt, want we zijn de laatste dagen in een stroomversnelling terecht gekomen, waardoor we heel dicht tegen het realiseren van hèt kunstwerk zijn aangeko- Het kunstwerk van Auke de Vries moet in de vjjver van.het NAi komeii te staan. „Het wordt een ongelooflijk imposant beeld," 2egt Duivesteijn.„En het zou zo mooi zijn wanneer we straks op 29 oktober niet alleen de opening kunnen vieren, maar ook tegen Auke de Vries kunnen zeggen: ga maar aan de slag." Door Kor Kegel Schiedam - Hij vindt besturen leuk, omdat je met tegengestel de belangen te maken krijgt. Om dan een goede oplossing te vinden, dat is spannend. Als provinciebestuurder is Hans van der Vlist betrokken geweest bij de plannen om de Rotterdamse haveneconomie op zo'n manier te laten groeien, dat toch de mi lieukwaliteit erop vooruitgaat. Een gecompliceerd proces, waar bij garanties niet te geven zijn. Maar alleen al dat het er is, en dat de overheid en het bedrijfsleven elkaar weten te vinden, dat ziet gedeputeerde Van der Vlist als pure winst. Onlangs schaarde de provincie Zuid-Holland zich achter het ROM-projed Rijnmond, dat tien tallen plannen bevat om én haven én milieu te verbeteren. De mi lieubeweging, GroenLinks en de Socialistische Partij vinden het nog verre van voldoende, maar Van der Vlipt heeft het nog het moeilijkst gehad met zijn eigen PvdA-fraetie. Het kritische Sta tenlid Koos Roëst diende een mo tie'in, die uitgelegd kofi worden als een regelrechte aanval op de onvoldoende resultaten, in het ROM-project. Andere partijen omschreven het als een halve mo tie van wantrouwen. Maar tege lijk kon je er een 'uitnodiging' in lezen om de komende jaren voor het milieu het onderste uit de kan te halen. En daar legde Van der Vlist het accent op. Een steun in de rug. „Ik heb het knap lastig gevonden om aannemelijk te maken dat de tweede Maasvlakte onder voor waarden verantwoord is," zegt hij. „De provincie is in het ROM gestapt uit zorgen over de haven ontwikkelingen. Ten behoeve van het milieu is er veel bijge stuurd. maar garanties zijn er in derdaad niet. Dat is geen ramp. Ik geloof meer in het proces. De mo nitoring is een harde afspraak: jaarlijks evalueren of de doelstel lingen in zicht komen en wat er extra nodig is. Als je niet telkens zichtbaar maakt wat het beleid voor effect heeft, kom je tenslotte fout uit. Dat is de les van het ver leden, toen we vaak dachten er met beleid-alleen wel te zijn." Met voldoening heeft Van der Vlist gemerkt, dat ook de Rotter damse gemeenteraad zich vorige week achter het ROM-project schaarde, aangevuld met een mo tie van Peter Aubert (PvdA) waar in wordt aangedrongen op bos bouw op de toename van de uit stoot van kooldioxyde te compen seren. „De oproep van Aubert is duidelijk," zegt Van der Vlist. „Ik lees het als een verplichting voor Rotterdam om méér groen te fi nancieren, diis bovenop wat de minister van Landbouw, Visserij en Natuur al aan extra middelen voor meer groen in de Rijnmond heeft vrijgemaakt." Van der Vlist kan wel overweg met de kritiek, dat meer groen in de Rotterdamse regio ten koste gaat van groenplannen elders in Zuid-Holland. „Die projecten staan niet ter discussie. Wel de omvang ervan en de tijd die we er over doen. Maar daar moeten we niet te somber over doen. Als je bijvoorbeeld eens kijkt naar het gemeentelijk Havenbedrijf Rot terdam: hoe ze daar vier jaar gele den over milieu dachten en nu - dat is een revolutie! De investe ring van Shell Pemis a drieëneen- Hans van der Vlist: 'Natuur lijk moet Ba- rendrecht geld overheb ben voor het Oude Noor den.' Archieffoto Hany Verkuylen/ Sijthoff Pers half miljard, daaraan zie je ook dat de milieudiscussie terdege ook bij zulke bedrijven wordt ge voerd. Dan moet je elkaar niet verlammen door te zeggen dat het nooit genoeg is, want dan zetten we helemaal geen stap vooruit." Van der Vlist mag dan tevreden 2ijn over het ROM tot dusver, re gelrechte zorgen maakt hij zich over dc regiovorming in de Rijn mond: de bestuurlijke reorgani satie, waarbij de provincie Zuid gemeente Rotterdam zich op deelt. „Ik ben daar vóór. Maar ik zie nog te veel aarzelingen bij de gemeenten om essentiële taken aan het toekomstige regiobestuur over te dragen. Een regionaal Grondbedrijf is nodig. Willen de gemeenten de lasten wel eerlijk delen?" „Het is toch duidelijk dat bijvoor beeld Barendrecht geld moet overdragen voor het Oude Noor den. Dat is niet alleen voor het Oude Noorden belangrijk, maar ook voor Barendrecht, want als je de sociale samenhang van dit ge bied niet kunt verbeteren, heb ben we er straks allemaal last van. Dat vraagt om regionale grondpo- litick. Als zulke wezenlijke taken niet door de regio kunnen worden gedaan, draait het uit op een ordi naire splitsing van de provincie." „Als Rotterdam zich dan opheft, is het mis, want dan kan de regio minder dan Rotterdam nu kan. En als Rotterdam zich niet op heft, is het ook mis, want dan kampen we met de oude Rijn mond-situatie die onwerkbaar bleek. Ik hoop dat de stuurgroep Lex Specialis dat in de nieuwe wet goed regelt en dat de Tweede Kamer die regionale taken dik onderstreept. Het alternatief is natuurlijk: grenscorrecties. Zodat Schiedam en Hellevoetsluis en zo deelgemeenten worden van Rot terdam. „Een effectieve overheid moet ook winst opleveren voor het mi lieu. De argumenten voor een provincie Rotterdam waren: min der stroperigheid van bestuur, meer economie, betere verdeling van de financiën. Allemaal legi tieme argumenten. Maar het OOR (het Overlegorgaan Rijn mondgemeenten, red.) schept voor zichzelf nu wel extra ver plichtingen om de milieutaken zorgvuldig in te vullen. Als het een provincie wil worden, zullen ze daar ook goed op moeten let ten. Het OOR moet daarom wer ken aan een samengaan van de DCMR Milieubeheer Rijnmond en de Milieudienst van Gemeen tewerken Rotterdam. Dat ont slaat éen Havenbedrijf niet van de verplichting om milieu-ambte naren in dienst te hebben, maar de regio heeft een evenwaardige Milieudienst nodig naast een re gionaal Grondbedrijf." „Nee, dat is geen dictaat. De Rot terdamse regio moet daar zelf vorm aan geven, niet door de pro vincie worden gedwongen. Daar krijg je alleen maar ruzies van tussen Peper en Patijn. Maar ik ben ook inwoner van Schiedam, en lid van de PvdA. en voorzitter van de DCMR. Dus mag ik over de regio ook een mening hebben, zonder dat gezegd wordt: waar be moeit de provincie zich mee?" Rotterdam - Migranten moeten hun kinderen de taai leren die zij zelf het beste spreken. Vaak zal dat de taal van het moederland zijn. Met die boodschap is op twee Rot terdamse consultatiebureaus een experiment gestart dat zich richt op Turkse, Marokkaanse en Kaapverdiaanse kinderen die in twee talen worden opgevoed. Doel van het project Meertalig heid van Stichting De Meeuw en Thuiszorg Rotterdam is de toene mende taalachterstand een halt toe te roepen. Onderzoek heeft uitgewezen dat de meeste mi grantenkinderen bij aanvang van de basisschool ai een taalachter stand hebben van anderhalfjaar. Bekend is dat kinderen die goed leren praten, beter presteren op school. Adviezen Het project-Meertaligheid bestaat uit een tentoonstelling in vier ta len in de wachtkamer van het consultatiebureau. Op grote bor den aan de wand prijken kleuren foto's voorzien van adviezen. Een videofilm laat zien hoe belangrijk het is om thuis.in.de eigen taal te communiceren. Wijkverpleegkundigen staan open voorvragen van ouders over de taalontwikkeling van hun kind. Verder geven ze iedere ou der een persoonlijk advies over hoe ze hun kind goed kunnen le ren praten. Het onderzoeksinstituut IVA van de Katholieke Universiteit Bra bant onderzoekt of de informatie en adviezen over taalontwikke ling op deze manier de ouders hebben bereikt. Afhankelijk van het resultaat van dit onderzoek besluit Thuiszorg Rotterdam ook op andere consultatiebureaus het project Meertaligheid in te voe ren. Rotterdam - „Vooral 's nachts is het vervelend. Ik kan niet door mijii neus ademen, maar alleen door mijn mond. In mijn slaap valt vaak mijn mond dicht. Dat gaat even goed, maar op een gege ven moment krijg je zo'n alarm bel in je hoofd met 'help, ik krijg geen lucht'. Dat gevoel heb ik elke nacht wel een paar keer." Ca meraman Martijn 't Hart van Stads TV Rotterdam is de klap in zijn gezicht, afgelopen maandag, enigszins te boven. Maar zijn week in het ziekenhuis wenst hij niemand toe. 't Hart maakte opnames bij het Omroept.- drijf Rotterdam. „Ik ging samen met verslaggever Ron van de Rhee naar het pand toe. waar ook Stads TV tot maan dag was gevestigd" vertelt hij. „We wisten dat hel Omroepbe drijf daar bekend zou maken dat het failliet was verklaard. Dat was nieuws, vandaar dat we gingen." „Daarbij," vervolgt hij, „lag de he le zaak me nauw aan het hart. want ik heb vanaf 1989 voor het Omroepbedrijf gewerkt. Ik deed al wat camerawerk voor Stads TV, maar pas toen ik ook de uitzen dingen daarvan ging regisseren ben ik overgestapt. Ik ken het Omroepbedrijf dus door en door en daarom wilde ik graag alles vastleggen. Bij binnenkomst be gon ik meteen wat sfeerbeelden op te nemen tot het moment dat we te horen kregen dat niet ver der mocht worden gefilmd. Ik draaide toen mijn camera wég en zag in mijn lens een man op me af komen." De cameraman kreeg van de man een klap op zijn gezicht. De came ra vloog op de grond en 't Hart kromp ineen. „Ik bloedde als een rund en ik heb toen echt gedacht het tapijt wordt vies en mijn ca mera is kapot. Ik kreeg niet de neiging terug te slaan. Dat ligt ge woon niet in mijn aard," zegt hij rustig vanaf zijn ziekbed. Hij was wel verbaasd over de ac tie. „Ik ben zoiets niet gewend. Normaal gesproken maak je af spraken over wanneer er wel of niet mag worden gefilmd. Als iets binnenshuis wordt besproken, krijg je vaak de gelegenheid om wat sfeer op te tekenen. Dat ge beurt overal, ook in politiek Den Haag is dat de gewoonste gang van zaken." Gehecht Na het incident werd hij naar het Dijkzigt ziekenhuis gebracht, waar de wond boven zijn oog di rect werd gehecht. De zwellingen op zijn neus waren echter van dien aard, dat de dokter nog niet kon beoordelen of die gebroken was of niet. Daarom mocht 't Hart gewoon weer naar huis. „Ik voelde 's avonds al nattigheid, want ik kreeg bijna geen adem. De volgende ochtend moest ik te rug naar het Dijkzigt. Daar kreeg ik te horen dat het van binnen aardig stuk was en dat het een knap pittig kneusje was. Een paar uur later lag ik op de operatieta fel.' Nu ligt 't Hart alweer vijf dagen in het ziekenhuis met een blauw oog en een neus vol tampons om het bloeden te stelpen. „Het jeukt als een gek en soms voel ik het bloe den. Het is ook heel vervelend met eten. Na een hap moet ik zo nu en dan echt naar adem snak ken en alles smaakt hetzelfde, of liever gezegd: ik proef eigenlijk niks. Maar mijn dagen kom ik wel aardig door. Een beetje slapen, veel bezoek, beetje lezen en tele visie kijken. Helaas hebben ze hier geen Stads TV," lacht de ca meraman. Waarschijnlijk mag 't Hart maan dag weer naar huis, maar daar mee is voor hem deze week nog niet afgelopen. „Nee, zeker weten van niet: Ik loop niet echt met wraakgevoelens rond. Ik zit er niet op te wachten om de man te gen te komen, maar als ik hem zie, zal ik hem niet op zijn gezicht slaan. Ik ontmoet hem wel voor de rechtbank, want ik heb een aanklacht ingediend wegens mis handeling. Hij heeft me een hoop misdaan. Ik kan twee a drie we ken niet werken en op mijn ge zicht zullen ongetwijfeld litte kens verschijnen en daarbij was De eerder deze week gemolesteerde cameraman Martijn 't Hart vanaf zijn ziekenhuisbed: 'Terugslaan ligt niet in mijn aard.' Ronald Goudberg/Fotopersburo CorVos het verblijf in het ziekenhuis nou niet echt een pretje." De cameraman schiet ineens om hoog en met woede in zijn stem zegt hij: „Weet je waar ik me nog het meest kwaad om heb ge maakt? De dader beweert dat hij me niet heeft aangeraakt, maar alleen mijn camera. Sorry hoor, maar de camera zat rechts op mijn schouder, hoe komt het dan dat mijn linkerkant en neus ge wond is? De president-commissa ris van het Omroepbedrijf be weert zelfs dat ik tegen een deur ben gelopen: ik heb geen deur in de buurt gezien." Ook de reactie van.de voormalige presentator van Stads TV, Peter Schuiten, kan de cameraman niet begrijpen. „Emoties hé, zei Peter. Tuurlijk waren de emoties hoog, maar dat geeft niemand het recht om iemand het ziekenhuis in te slaan. Het ergste vind ik nog dat in de Volkskrant een artikel ver scheen dat de politie het verhaal van de dader geloofde. En dan lig je hier in je bed en dan voel je je zo machteloos. Echt waar, dat deed me van alles nog het meeste pijn." Dat de WD niet meedoet aan de deelgemeenteraadsverkiezingen in Feijenoord; dat de PvdA in Ouder Amstel zich wil opheffen; dat er in Maassluis helemaal geen GroenLinks in de gemeenteraad zit; dat kun je allemaal uitleggen als bewijzen voor de grote kloof tus sen politiek en burgerij, omdat ze niet eens kandidaten kunnen vinden; of je kunt het zien als een signaal dat we het te goed hebben, omdat alle rijken uit Feijenoord al naar betere buurten zijn ver huisd; omdat de klassenstrijd in Ouder Amstel voltooid is; omdat het onder havenslib bedol ven Maassluis de milieuvriende lijkste plaats van de Rijnmond is; waardoor er voor al die partijen niks meer te doen valt; zelfs niet als een kandidaat voor het boeiende raadswerk een slor dige twintigduizend gulden mag incasseren; maar je kunt de schuldvraag ook bij de bewoners leggen: waarom is er in Feijenoord, Ouder Amstel en Maassluis niemand bereid om zich voor de WD, de PvdA res pectievelijk GroenLinks op te werpen? Allemaal lui? Allemaal buiskijkers? Iedereen tevreden met z'n leven? Gaat al hun vrije tijd reeds op aan een maatschappelijk nuttige hobby zoals postzegels verzamelen? Rotterdam mag dan succesvol zijn met de sociale vernieuwing, waarbij mensen in 250 straten be gonnen zijn om hun eigen woon- en leefomgeving op te knappen, maar bij grote massa's binnen en buiten de grote stad bestaat nog een onrustbarende omvii om iets aan hun stedelijke milieu te doen. De samenleving functioneert daar niet. Je kunt het trouwens amper samen-leven noemen, want men leeft er voor zichzelf. Daar kan de politiek weinig aan doen. Daar kun je de overheid niet de schuld van geven, als de burgers zelf te beroerd zijn om zich voor hun wijk in te zetten. Misschien moeten we maar eens gaan lobbyen voor die politicus, die het het duidelijkst zegt dal het aan de mensen zelf ligt, als ze hun maatschappij laten verslon zen. Dat is geen populaire taal, want de mensen houden er niet van als je tegen ze zegt dat ze zelf meer moeten doen. Maar we heb ben nu eenmaal iemand nodig die lijnrecht ingaat tegen wat zijn be oogde achterban wil horen. Politieke partijen moeten veel meer aandacht geven aan de zin van het leven. Ze moeten niet al leen denken in sancties en straf maatregelen, maar ook aan posi tief geformuleerde normen en waarden. Politieke partijen moe ten ook véél beter duidelijk ma ken waarom het een negatieve bijdrage is aan de maatschappij, als je de ene bevolkingsgroep op zet tegen de andere. Wie op Jan- maat stemt uit protest tegen de politiek in het algemeen, raakt van de wal in de sloot. Alleen de inspanningen van autochtonen om nieuwkomers te accepteren en wegwijs te maken, en alleen de inspanningen van allochtonen om snel de taal te leren en mee te doen aan de samenlevingsop bouw, alleen die gezamenlijke in spanningen kunnen Rotterdam redden. Daar kun je lang en breed over praten (dinsdag een zware conferentie!), maar uiteindelijk komt het er toch op neer dat een goede buur beter is dan een verre vriend, dus dat iedereen een goe de buur moet willen zijn. De kwestie is: hoe maak je de mensen daarvan bewust? Niet door als WD uitgerekend een deelgemeente met grote maatschappelijke problemen te negeren. Geen WD-kandidaten in Feijenoord? Dan zou de ganse WD juist alles op alles moeten zetten om de Feijenoorders aan te spreken. Juist Dat de WD het met Hillegrg en Kralin gen goed voor h 'ten we best. Maar wat dnpt u WD met achierstandsbuurten? Wat doet de WD met een samenleving die onvoldoende als samen-leving functioneert? Grapje van de tegenpartij: juist in een wijk, waar veel mensen voor zichzelf leven, moet de WD goed kunnen scoren.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Nieuwsblad / Schiedamsche Courant / Rotterdams Dagblad / Waterweg / Algemeen Dagblad | 1993 | | pagina 1