15
Milieuvereniging eist ton
voor illegaal slachtafval
NAi begint laatste offensief
voor kunstwerk Anke de Vries
Van der Vlist wil een super-Milieudienst
'Emoties geen recht om mij
het ziekenhuis in te slaan'
Week
het Havenbedrijf vier jaar geleden dacht en nu: dat is een revolutie'
'Moedertaal is
noodzaak voor
kinderen van
migranten'
De
van
ri*'1''
Samen
leven
Rotterdams Dagblad
Zaterdag 23 oktober 1993
Rotterdam - De Dordtse milieu
vereniging Adop heeft gisteren,
tijdens een kort geding bij de Rot
terdamse rechtbank een dwang
som van 100.000 gulden geëist
voor elke overtreding van het pro
vinciaal afvalverwijderingsbe-
drijf (Proav), Adop zegt dat Proav
illegaal slachtafval heeft gestort
in de Dordtse Derde Merwedeha-
ven.
Daarnaast wil de vereniging door
middel van de rechter toezending
afdwingen van de maandelijkse
rapportage van Proav, zodat Adop
inzicht krijgt in de stoffen die in
de Derde Merwedehaven worden
gedumpt.
Volgens Adop ontbreekt controle
op de gang van zaken bij Zuidhol
lands grootste afvalopslagplaats.
De vereniging baseert zich op uit
spraken van een voormalig toe
zichthouder die twee tot drie
schepen met slachtafval bij de ha
ven heeft gesignaleerd. Daarna
werden slachtresten op de stort
plaats aangetroffen. Nadat daar
over vragen waren gesteld aan de
inmiddels opgestapte wethouder
J. Comijs, volgde een waarschu
wing van de gemeente Dordrecht
aan Proav. Comijs gaf toe dat or
ganisch afval was gestort.
Mr. J. van Zundert, de raadsman
van Adop, vraagt zich af of de
schepen met het organisch afval
vooraf zijn gecontroleerd. Het
stortreglement verplicht Proav
dat de ladingen eerst in overslag
plaatsen worden nagekeken. Ad
vocaat N. Koeman van Proav zei
dat de controle wel heeft plaatsge
had. Het slachtafval is volgens
hem op de opslagplaats terecht
gekomen door een 'interpretatie
probleem' met het stortregle-
ment.
De raadsman van Proav maakte
ernstig bezwaar tegen de eisen
van Adop. Toezending van de
maandelijkse rapporten vindt hij
niet wenselijk omdat 'Jan en alle
man' dan met eenzelfde eis zou
kunnen komen. „Als Adop dLie
lijsten wil hebben moet ze inzage
vragen bij de provincie. Geeft
Proav ze niet, dan moet de rechter
maar beslissen." De president
van de rechtbank mr. L. ter Kuile,
doet uitspraak op dinsdag 2 no
vember.
Rotterdam - Het Nederlands Ar
chitectuur Instituut (NAi) heeft
op de valreep een laatste offen
sief ontketend om nog voor de of
ficiële opening van het insituut
het geld voor een kunstwerk van
beeldhouwer Auke de Vries bij
een te brengen. Gisteren zijn
honderd faxen verstuurd naar de
grote bedrijven in Rotterdam om
de ondernemers over de streep te
trekken en alsnog een bijdrage
aan het kunstwerk af te smeken.
Voor de vervaardiging van hel
kunstwerk, 35 meter lang en 16
meter hoog. is 350.000 gulden no
dig.
Het NAi, dat eind volgende week
officieel door koningin Beatrix
wordt geopend, is al maanden
bezig geld bijeen, te sprokkelen
om het kunstwerk te kunnen la
ten maken. Zo kwam de toe
gangsprijs van vijf gulden die
werd geheven tijdens de open
dagen geheel ten goede aan het
kunstwerk. Die actie leverde
30.000 gulden op.
Bij elkaar is door giften en.toe
zeggingen inmiddels al een aan
zienlijk bedrag beschikbaar.
„Maar er is nog een tekort van
60.000 tot 80.000 gulden," zegt
NAi-direeteur Adri Duivesteijn.
„Dat gat moet worden over
brugd. De sprong die nog moet
worden gemaakt is nu overzich
telijk geworden. Vandaar dat wij
dit laatste beroep doen. Ik hoop
dat 't lukt, want we zijn de laatste
dagen in een stroomversnelling
terecht gekomen, waardoor we
heel dicht tegen het realiseren
van hèt kunstwerk zijn aangeko-
Het kunstwerk van Auke de
Vries moet in de vjjver van.het
NAi komeii te staan. „Het wordt
een ongelooflijk imposant
beeld," 2egt Duivesteijn.„En het
zou zo mooi zijn wanneer we
straks op 29 oktober niet alleen
de opening kunnen vieren, maar
ook tegen Auke de Vries kunnen
zeggen: ga maar aan de slag."
Door Kor Kegel
Schiedam - Hij vindt besturen leuk, omdat je met tegengestel
de belangen te maken krijgt. Om dan een goede oplossing te
vinden, dat is spannend. Als provinciebestuurder is Hans van
der Vlist betrokken geweest bij de plannen om de Rotterdamse
haveneconomie op zo'n manier te laten groeien, dat toch de mi
lieukwaliteit erop vooruitgaat.
Een gecompliceerd proces, waar
bij garanties niet te geven zijn.
Maar alleen al dat het er is, en dat
de overheid en het bedrijfsleven
elkaar weten te vinden, dat ziet
gedeputeerde Van der Vlist als
pure winst.
Onlangs schaarde de provincie
Zuid-Holland zich achter het
ROM-projed Rijnmond, dat tien
tallen plannen bevat om én haven
én milieu te verbeteren. De mi
lieubeweging, GroenLinks en de
Socialistische Partij vinden het
nog verre van voldoende, maar
Van der Vlipt heeft het nog het
moeilijkst gehad met zijn eigen
PvdA-fraetie. Het kritische Sta
tenlid Koos Roëst diende een mo
tie'in, die uitgelegd kofi worden
als een regelrechte aanval op de
onvoldoende resultaten, in het
ROM-project. Andere partijen
omschreven het als een halve mo
tie van wantrouwen. Maar tege
lijk kon je er een 'uitnodiging' in
lezen om de komende jaren voor
het milieu het onderste uit de kan
te halen. En daar legde Van der
Vlist het accent op. Een steun in
de rug.
„Ik heb het knap lastig gevonden
om aannemelijk te maken dat de
tweede Maasvlakte onder voor
waarden verantwoord is," zegt
hij. „De provincie is in het ROM
gestapt uit zorgen over de haven
ontwikkelingen. Ten behoeve
van het milieu is er veel bijge
stuurd. maar garanties zijn er in
derdaad niet. Dat is geen ramp. Ik
geloof meer in het proces. De mo
nitoring is een harde afspraak:
jaarlijks evalueren of de doelstel
lingen in zicht komen en wat er
extra nodig is. Als je niet telkens
zichtbaar maakt wat het beleid
voor effect heeft, kom je tenslotte
fout uit. Dat is de les van het ver
leden, toen we vaak dachten er
met beleid-alleen wel te zijn."
Met voldoening heeft Van der
Vlist gemerkt, dat ook de Rotter
damse gemeenteraad zich vorige
week achter het ROM-project
schaarde, aangevuld met een mo
tie van Peter Aubert (PvdA) waar
in wordt aangedrongen op bos
bouw op de toename van de uit
stoot van kooldioxyde te compen
seren. „De oproep van Aubert is
duidelijk," zegt Van der Vlist. „Ik
lees het als een verplichting voor
Rotterdam om méér groen te fi
nancieren, diis bovenop wat de
minister van Landbouw, Visserij
en Natuur al aan extra middelen
voor meer groen in de Rijnmond
heeft vrijgemaakt."
Van der Vlist kan wel overweg
met de kritiek, dat meer groen in
de Rotterdamse regio ten koste
gaat van groenplannen elders in
Zuid-Holland. „Die projecten
staan niet ter discussie. Wel de
omvang ervan en de tijd die we er
over doen. Maar daar moeten we
niet te somber over doen. Als je
bijvoorbeeld eens kijkt naar het
gemeentelijk Havenbedrijf Rot
terdam: hoe ze daar vier jaar gele
den over milieu dachten en nu -
dat is een revolutie! De investe
ring van Shell Pemis a drieëneen-
Hans van der
Vlist: 'Natuur
lijk moet Ba-
rendrecht
geld overheb
ben voor het
Oude Noor
den.' Archieffoto
Hany Verkuylen/
Sijthoff Pers
half miljard, daaraan zie je ook
dat de milieudiscussie terdege
ook bij zulke bedrijven wordt ge
voerd. Dan moet je elkaar niet
verlammen door te zeggen dat het
nooit genoeg is, want dan zetten
we helemaal geen stap vooruit."
Van der Vlist mag dan tevreden
2ijn over het ROM tot dusver, re
gelrechte zorgen maakt hij zich
over dc regiovorming in de Rijn
mond: de bestuurlijke reorgani
satie, waarbij de provincie Zuid
gemeente Rotterdam zich op
deelt. „Ik ben daar vóór. Maar ik
zie nog te veel aarzelingen bij de
gemeenten om essentiële taken
aan het toekomstige regiobestuur
over te dragen. Een regionaal
Grondbedrijf is nodig. Willen de
gemeenten de lasten wel eerlijk
delen?"
„Het is toch duidelijk dat bijvoor
beeld Barendrecht geld moet
overdragen voor het Oude Noor
den. Dat is niet alleen voor het
Oude Noorden belangrijk, maar
ook voor Barendrecht, want als je
de sociale samenhang van dit ge
bied niet kunt verbeteren, heb
ben we er straks allemaal last van.
Dat vraagt om regionale grondpo-
litick. Als zulke wezenlijke taken
niet door de regio kunnen worden
gedaan, draait het uit op een ordi
naire splitsing van de provincie."
„Als Rotterdam zich dan opheft,
is het mis, want dan kan de regio
minder dan Rotterdam nu kan.
En als Rotterdam zich niet op
heft, is het ook mis, want dan
kampen we met de oude Rijn
mond-situatie die onwerkbaar
bleek. Ik hoop dat de stuurgroep
Lex Specialis dat in de nieuwe
wet goed regelt en dat de Tweede
Kamer die regionale taken dik
onderstreept. Het alternatief is
natuurlijk: grenscorrecties. Zodat
Schiedam en Hellevoetsluis en zo
deelgemeenten worden van Rot
terdam.
„Een effectieve overheid moet
ook winst opleveren voor het mi
lieu. De argumenten voor een
provincie Rotterdam waren: min
der stroperigheid van bestuur,
meer economie, betere verdeling
van de financiën. Allemaal legi
tieme argumenten. Maar het
OOR (het Overlegorgaan Rijn
mondgemeenten, red.) schept
voor zichzelf nu wel extra ver
plichtingen om de milieutaken
zorgvuldig in te vullen. Als het
een provincie wil worden, zullen
ze daar ook goed op moeten let
ten. Het OOR moet daarom wer
ken aan een samengaan van de
DCMR Milieubeheer Rijnmond
en de Milieudienst van Gemeen
tewerken Rotterdam. Dat ont
slaat éen Havenbedrijf niet van
de verplichting om milieu-ambte
naren in dienst te hebben, maar
de regio heeft een evenwaardige
Milieudienst nodig naast een re
gionaal Grondbedrijf."
„Nee, dat is geen dictaat. De Rot
terdamse regio moet daar zelf
vorm aan geven, niet door de pro
vincie worden gedwongen. Daar
krijg je alleen maar ruzies van
tussen Peper en Patijn. Maar ik
ben ook inwoner van Schiedam,
en lid van de PvdA. en voorzitter
van de DCMR. Dus mag ik over de
regio ook een mening hebben,
zonder dat gezegd wordt: waar be
moeit de provincie zich mee?"
Rotterdam - Migranten moeten
hun kinderen de taai leren die zij
zelf het beste spreken. Vaak zal
dat de taal van het moederland
zijn.
Met die boodschap is op twee Rot
terdamse consultatiebureaus een
experiment gestart dat zich richt
op Turkse, Marokkaanse en
Kaapverdiaanse kinderen die in
twee talen worden opgevoed.
Doel van het project Meertalig
heid van Stichting De Meeuw en
Thuiszorg Rotterdam is de toene
mende taalachterstand een halt
toe te roepen. Onderzoek heeft
uitgewezen dat de meeste mi
grantenkinderen bij aanvang van
de basisschool ai een taalachter
stand hebben van anderhalfjaar.
Bekend is dat kinderen die goed
leren praten, beter presteren op
school.
Adviezen
Het project-Meertaligheid bestaat
uit een tentoonstelling in vier ta
len in de wachtkamer van het
consultatiebureau. Op grote bor
den aan de wand prijken kleuren
foto's voorzien van adviezen. Een
videofilm laat zien hoe belangrijk
het is om thuis.in.de eigen taal te
communiceren.
Wijkverpleegkundigen staan
open voorvragen van ouders over
de taalontwikkeling van hun
kind. Verder geven ze iedere ou
der een persoonlijk advies over
hoe ze hun kind goed kunnen le
ren praten.
Het onderzoeksinstituut IVA van
de Katholieke Universiteit Bra
bant onderzoekt of de informatie
en adviezen over taalontwikke
ling op deze manier de ouders
hebben bereikt. Afhankelijk van
het resultaat van dit onderzoek
besluit Thuiszorg Rotterdam ook
op andere consultatiebureaus het
project Meertaligheid in te voe
ren.
Rotterdam - „Vooral 's nachts is
het vervelend. Ik kan niet door
mijii neus ademen, maar alleen
door mijn mond. In mijn slaap
valt vaak mijn mond dicht. Dat
gaat even goed, maar op een gege
ven moment krijg je zo'n alarm
bel in je hoofd met 'help, ik krijg
geen lucht'. Dat gevoel heb ik
elke nacht wel een paar keer." Ca
meraman Martijn 't Hart van
Stads TV Rotterdam is de klap in
zijn gezicht, afgelopen maandag,
enigszins te boven. Maar zijn
week in het ziekenhuis wenst hij
niemand toe.
't Hart maakte opnames bij het
Omroept.- drijf Rotterdam. „Ik
ging samen met verslaggever
Ron van de Rhee naar het pand
toe. waar ook Stads TV tot maan
dag was gevestigd" vertelt hij.
„We wisten dat hel Omroepbe
drijf daar bekend zou maken dat
het failliet was verklaard. Dat was
nieuws, vandaar dat we gingen."
„Daarbij," vervolgt hij, „lag de he
le zaak me nauw aan het hart.
want ik heb vanaf 1989 voor het
Omroepbedrijf gewerkt. Ik deed
al wat camerawerk voor Stads TV,
maar pas toen ik ook de uitzen
dingen daarvan ging regisseren
ben ik overgestapt. Ik ken het
Omroepbedrijf dus door en door
en daarom wilde ik graag alles
vastleggen. Bij binnenkomst be
gon ik meteen wat sfeerbeelden
op te nemen tot het moment dat
we te horen kregen dat niet ver
der mocht worden gefilmd. Ik
draaide toen mijn camera wég en
zag in mijn lens een man op me af
komen."
De cameraman kreeg van de man
een klap op zijn gezicht. De came
ra vloog op de grond en 't Hart
kromp ineen. „Ik bloedde als een
rund en ik heb toen echt gedacht
het tapijt wordt vies en mijn ca
mera is kapot. Ik kreeg niet de
neiging terug te slaan. Dat ligt ge
woon niet in mijn aard," zegt hij
rustig vanaf zijn ziekbed.
Hij was wel verbaasd over de ac
tie. „Ik ben zoiets niet gewend.
Normaal gesproken maak je af
spraken over wanneer er wel of
niet mag worden gefilmd. Als iets
binnenshuis wordt besproken,
krijg je vaak de gelegenheid om
wat sfeer op te tekenen. Dat ge
beurt overal, ook in politiek Den
Haag is dat de gewoonste gang
van zaken."
Gehecht
Na het incident werd hij naar het
Dijkzigt ziekenhuis gebracht,
waar de wond boven zijn oog di
rect werd gehecht. De zwellingen
op zijn neus waren echter van
dien aard, dat de dokter nog niet
kon beoordelen of die gebroken
was of niet. Daarom mocht 't Hart
gewoon weer naar huis. „Ik
voelde 's avonds al nattigheid,
want ik kreeg bijna geen adem.
De volgende ochtend moest ik te
rug naar het Dijkzigt. Daar kreeg
ik te horen dat het van binnen
aardig stuk was en dat het een
knap pittig kneusje was. Een paar
uur later lag ik op de operatieta
fel.'
Nu ligt 't Hart alweer vijf dagen in
het ziekenhuis met een blauw oog
en een neus vol tampons om het
bloeden te stelpen. „Het jeukt als
een gek en soms voel ik het bloe
den. Het is ook heel vervelend
met eten. Na een hap moet ik zo
nu en dan echt naar adem snak
ken en alles smaakt hetzelfde, of
liever gezegd: ik proef eigenlijk
niks. Maar mijn dagen kom ik wel
aardig door. Een beetje slapen,
veel bezoek, beetje lezen en tele
visie kijken. Helaas hebben ze
hier geen Stads TV," lacht de ca
meraman.
Waarschijnlijk mag 't Hart maan
dag weer naar huis, maar daar
mee is voor hem deze week nog
niet afgelopen. „Nee, zeker weten
van niet: Ik loop niet echt met
wraakgevoelens rond. Ik zit er
niet op te wachten om de man te
gen te komen, maar als ik hem
zie, zal ik hem niet op zijn gezicht
slaan. Ik ontmoet hem wel voor
de rechtbank, want ik heb een
aanklacht ingediend wegens mis
handeling. Hij heeft me een hoop
misdaan. Ik kan twee a drie we
ken niet werken en op mijn ge
zicht zullen ongetwijfeld litte
kens verschijnen en daarbij was
De eerder deze week gemolesteerde cameraman Martijn 't Hart vanaf zijn ziekenhuisbed: 'Terugslaan ligt niet in mijn aard.' Ronald
Goudberg/Fotopersburo CorVos
het verblijf in het ziekenhuis nou
niet echt een pretje."
De cameraman schiet ineens om
hoog en met woede in zijn stem
zegt hij: „Weet je waar ik me nog
het meest kwaad om heb ge
maakt? De dader beweert dat hij
me niet heeft aangeraakt, maar
alleen mijn camera. Sorry hoor,
maar de camera zat rechts op
mijn schouder, hoe komt het dan
dat mijn linkerkant en neus ge
wond is? De president-commissa
ris van het Omroepbedrijf be
weert zelfs dat ik tegen een deur
ben gelopen: ik heb geen deur in
de buurt gezien."
Ook de reactie van.de voormalige
presentator van Stads TV, Peter
Schuiten, kan de cameraman niet
begrijpen. „Emoties hé, zei Peter.
Tuurlijk waren de emoties hoog,
maar dat geeft niemand het recht
om iemand het ziekenhuis in te
slaan. Het ergste vind ik nog dat
in de Volkskrant een artikel ver
scheen dat de politie het verhaal
van de dader geloofde. En dan lig
je hier in je bed en dan voel je je
zo machteloos. Echt waar, dat
deed me van alles nog het meeste
pijn."
Dat de WD niet meedoet aan de
deelgemeenteraadsverkiezingen
in Feijenoord;
dat de PvdA in Ouder Amstel zich
wil opheffen;
dat er in Maassluis helemaal geen
GroenLinks in de gemeenteraad
zit;
dat kun je allemaal uitleggen als
bewijzen voor de grote kloof tus
sen politiek en burgerij,
omdat ze niet eens kandidaten
kunnen vinden;
of je kunt het zien als een signaal
dat we het te goed hebben,
omdat alle rijken uit Feijenoord al
naar betere buurten zijn ver
huisd;
omdat de klassenstrijd in Ouder
Amstel voltooid is;
omdat het onder havenslib bedol
ven Maassluis de milieuvriende
lijkste plaats van de Rijnmond is;
waardoor er voor al die partijen
niks meer te doen valt;
zelfs niet als een kandidaat voor
het boeiende raadswerk een slor
dige twintigduizend gulden mag
incasseren;
maar je kunt de schuldvraag ook
bij de bewoners leggen: waarom
is er in Feijenoord, Ouder Amstel
en Maassluis niemand bereid om
zich voor de WD, de PvdA res
pectievelijk GroenLinks op te
werpen? Allemaal lui?
Allemaal buiskijkers? Iedereen
tevreden met z'n leven? Gaat al
hun vrije tijd reeds op aan een
maatschappelijk nuttige hobby
zoals postzegels verzamelen?
Rotterdam mag dan succesvol
zijn met de sociale vernieuwing,
waarbij mensen in 250 straten be
gonnen zijn om hun eigen woon-
en leefomgeving op te knappen,
maar bij grote massa's binnen en
buiten de grote stad bestaat nog
een onrustbarende omvii om iets
aan hun stedelijke milieu te doen.
De samenleving functioneert
daar niet. Je kunt het trouwens
amper samen-leven noemen,
want men leeft er voor zichzelf.
Daar kan de politiek weinig aan
doen. Daar kun je de overheid
niet de schuld van geven, als de
burgers zelf te beroerd zijn om
zich voor hun wijk in te zetten.
Misschien moeten we maar eens
gaan lobbyen voor die politicus,
die het het duidelijkst zegt dal
het aan de mensen zelf ligt, als ze
hun maatschappij laten verslon
zen. Dat is geen populaire taal,
want de mensen houden er niet
van als je tegen ze zegt dat ze zelf
meer moeten doen. Maar we heb
ben nu eenmaal iemand nodig die
lijnrecht ingaat tegen wat zijn be
oogde achterban wil horen.
Politieke partijen moeten veel
meer aandacht geven aan de zin
van het leven. Ze moeten niet al
leen denken in sancties en straf
maatregelen, maar ook aan posi
tief geformuleerde normen en
waarden. Politieke partijen moe
ten ook véél beter duidelijk ma
ken waarom het een negatieve
bijdrage is aan de maatschappij,
als je de ene bevolkingsgroep op
zet tegen de andere. Wie op Jan-
maat stemt uit protest tegen de
politiek in het algemeen, raakt
van de wal in de sloot. Alleen de
inspanningen van autochtonen
om nieuwkomers te accepteren
en wegwijs te maken, en alleen de
inspanningen van allochtonen
om snel de taal te leren en mee te
doen aan de samenlevingsop
bouw, alleen die gezamenlijke in
spanningen kunnen Rotterdam
redden. Daar kun je lang en breed
over praten (dinsdag een zware
conferentie!), maar uiteindelijk
komt het er toch op neer dat een
goede buur beter is dan een verre
vriend, dus dat iedereen een goe
de buur moet willen zijn.
De kwestie is: hoe maak je de
mensen daarvan bewust?
Niet door als WD uitgerekend
een deelgemeente met grote
maatschappelijke problemen te
negeren. Geen WD-kandidaten
in Feijenoord? Dan zou de ganse
WD juist alles op alles moeten
zetten om de Feijenoorders aan te
spreken. Juist Dat de WD
het met Hillegrg en Kralin
gen goed voor h 'ten we
best. Maar wat dnpt u WD met
achierstandsbuurten? Wat doet
de WD met een samenleving die
onvoldoende als samen-leving
functioneert?
Grapje van de tegenpartij: juist in
een wijk, waar veel mensen voor
zichzelf leven, moet de WD goed
kunnen scoren.