15!fc K Ook Siberische vogels ontdekken stadsleven Wllk 'Die Wallage lijkt echt geen hoge piet' s m vair- De I2E£l - mm 1 Notekraker, ijsvogel, fuut, boomvalk en smelleken rukken verder op SP Sabotage van studie RW 19 Rottordams Dagblad Zaterdag 23 april 1994 :-4 RL SN S2 RY Door Fons Simons Rotterdam „Nü was hij leuk en aardig. Je had helemaal geen gevoel dat het een hoge piet was," vertelt Tineke Blonk, nog peinzend over haar net gesprek met PvdA-voorman Jacques Wallage. „Hij legde uit dat die opmerkingen over het 'red deloze Delfshaven' niet zo waren bedoeld, Hij was alleen behoorlijk geschrokken van die racistische opmerkingen op het Grote Visserijplein en van de journalist die het 20 had opgeschreven." Wallage, staatssecretaris van Sociale Zaken èn de nummer twee op de lijst voor de Tweede Kamer van de PvdA, had gistermiddag ruim een half uur uitgetrokken om te reageren op de brief van Tine ke Blonk. Mede namens haar buurtgenoten Siska en Nora had zij Wallage aan diens vestje getrok ken over de betreffende opmerkingen. „We waren allemaal racisten, tenminste dat ge voel hadden we na die verkiezingstoer gekregen. Jawel, we waren diep gegriefd door Wallage ver volgt Tineke die zichzelf beschouwt als een zwe vende kiezer. Ook na het bezoek van de PvdA'er twijfelt ze nog. Net als haar echtgenoot Hans en de beide buurtgenoten. „Ons punt is dat er iets niet goed is in de wijk. Mijn dochtertje zat in Bospolder-Tussendijken op school en was de eni ge blanke. Ze had een Marokkaans vriendinnetje, een alleraardigst kind. Op een gegeven moment mocht zij van d'r ouder? niet meer met mijn doch ter spelen. Het zou te mooi weer zijn. Onzin: het ging om die korte broek met blote benen van mijn dochtertje. De meisjes zijn naar een andere school gegaan. Het Marokkaanse kind naar de is lamitische school in Spangen en de mijne elders in de stad. Ze moest daar wel een jaar over doen." „Ook het beleid van woningtoewijzingen klopt van gr°n kanten," vult Nora aan. „Ik wil graag kleiner gaan wonen, maar omdat we tweeverdie ners zijn kunnen we nergens in Delfshaven te recht Je mag toch wel in je eigen wijk blijven wo nen?" Tineke vertelt verder over het gesprek met Walla ge: ,JFCj zei dat het hem was opgevallen, dat de buitenlanders zo rustig waren. Nou, dat kan heel goed. Je hebt rustige en onrustige mensen; die vind je net zo goed bij de buitenlanders als bij an deren. Hij vond het alleen zo beangstigend dat sommige blanken zulke racistische taal hadden uitgekraamd. Toen we verder over 0112e wijkpro- blemen praatten verwees hij naar zijn partijge noot Tom Harreman, de deelraadsvoorzitter van Delfshaven." Briefschrijfster Tineke weet nog niet helemaal hoe ze het gesprek moet inschatten. „Maar Walla ge beloofde wel in het najaar eens terug te komen. Tegenwoordig moet je voor alles knokken. Als je je wijk uitwilt zul je er ook wat voor moeten doen. We zullen de komende maanden zeker iets gaan verzinnen." Het gesprek van de buurtbewoners met Wallage werd op verzoek van de staatssecretaris in de pri- vésfeer gehouden. Na afloop vertelde hij zijn ver sie van het gebeurde nog eens aan een gehoor van buurtbewoners in café Van Eerden, aan de Voor haven. Het kwam erop neer, dat er een wat al te extreme kop boven een - uit zijn verband getrok ken - klein stukje, afkomstig uit een groter ver haal in de krant was gezet. „Ik werd daar op de markt bot geconfronteerd met racistische opmer kingen. Zo bot dat ik schrok. Dat kun je politiek niet 'managen'. Dat zet je niet met één knop om. In datzelfde interview had ik echter ook aangege ven dat je het nooit moet opgeven. Maar het on heil met dat krantestuk was toen al geschied- De mensen hier voelden zich verlaten door de poli- trék. En daarom ben ik hier ook teruggekomen en in september ben ik er weer." Helemaal tevreden is Nora niet met het verhaal van Wallage. Zij probeert de stemming na het ge- sprekweer te geven: „Zo'n man heeft er een of an der bla-bla verhaal omheen. Zijn partij had na tuurlijk tegen hem gezegd: kom even naar Rotter dam om het goed te maken. Dat is nu gebeurd, maar of het echt helpt?" ■ijk 'irfi iii Jan van der Meulen en Wout van der Schalie (rechts) met de buizerd, kerkuil en bruine kie kendief, die weer broe dend indere gio zijn aan getroffen. Foto Niels van der Hoeven/' Rotterdams Dagblad Door Canis Zijlmans Rotterdam - Vogelaars in de stad hoeven steeds minder ver van huis om hun hobby te beoefenen. Met verrekijker gewapend kunnen de vogel liefhebbers voor het zien van lepelaars, aalscholvers, bui zerds en spechten tegenwoor dig terecht midden in de stad of vlak daar buiten. ..Je vindt bijzondere exemplaren ge woon in de parken en groen stroken" vertelt Jan van der Meulen van de afdeling Wa terweg-Noord van de Konin klijke Nederlandse Natuur historische Vereniging (KNNV). Collega-vogelaar Wout van der Schalie voegt eraan toe: ..Doordat mensen veel vetbollen ophangen en eten strooien en door de toena me van het aantal parken, eenge zinswoningen met tuin en plant soenen is de stad voor veel vogels een aantrekkelijke biothoop ge worden. Specifieke bosvogels als putters, groenlingen. staartme- zen en kneuen zijn steeds vaker dicht bij huis aan te treffen. En daar komen weer allerlei soorten roofvogels op af." Vogels hebben, volgens hem. een geweldig aanpassingsvermogen en wennen snel aan het stadse le ven. ..Op het dak van het Dijkzigt Ziekenhuis broedt een torenvalk en vlakbij in het groen jaagt hij. In de 'muizenpolder' Schoonoord aan de Kievitslaan zitten spech ten en bosuilen. De blauwe reiger vond je vroeger weinig in de stad. Nu staat hij twintig meter naast een visser langs de singel te wach ten tot hij een visje weg geeft. En de fuut. mogelijk op de vlucht voor de drukke recreatievaart op de buitenwateren, bouwt z'n drij vende nest in de singels tussen de huizen." De KNNV-vogeiaars troffen rond hun stek. het aan de rand van een hoogbouwijk gelegen Natuureen- trum 'De Boshoek' in Schiedam, al ijsvogels, sijsjes, heggemussen cn tuintluiters aan. ..We vonden zelfs een notekraker.*' vertelt Van der Meulen opgewonden. „Die komt uit het dunbevolkte Siberië en was daarom niet eens bang voor mensen. Ik kon hem bijna aanraken." De vogelaar spendeert zijn vrije tijd met het bijhouden van de vo gelstand in de regio. Hij raakt er niet over uitverteld. „Een boom valk broedde op een lichtmast bij het Schiedamse Harga-park. brui ne kiekendieven frequenteren de Ackerdijkse Plassen en de Riet landen in 'Vlaardingen. De lepe laars. die zich net als de aalschol ver vanuit de Oostvaardersplas- sen over het hele land verspreid den. broeden bij het Oostvoornsc Quackjeswater en fourageren in de Foppenpolder. Meer dan drie honderd kleine rotganzen zijn ge teld in de Aalkeetbuitenpulder. Bosuilen huizen in 't Hof van Vlaardingen. Een smelleken, de kleinste valkachtige, eet in deze plaats een vink op midden in een achtertuin en een sperwer duikt een mus achterna de heg in." Hooizolders „We hebben hier in de regio" gaat hij niet gespeend van enige trots verder, ..ook al twee broed- paren buizerds ontdekt, grauwe kiekendieven en ook twee paar kerkuilen, die nestelden in door ons uitgezette broedkisten. Later vonden we er één dood langs de weg. Ze vliegen heel laag over de grond en vallen vaak ten prooi aan het langsdenderende ver keer." De exacte lokaties van de roofvo gelnesten houdt hij angstvallig geheim. „Ze hebben veel vijan den. Jagers denken onterecht dat buizerds de wildstand bedreigen. Maar doordat ze de zwakke konij nen wegvangen verbeteren ze 4 ie juist. En een opgezette kerkul' brengt op de zwarte markt nog al tijd duizend gulden op." Tot voor enkele jaren ging het slecht met de kerkuil, die zich hoofdzakelijk voedt met muizen. De nachtvogel was veel te vinden op hooizolders, in graanschuren en kerktorens. „Maar het graan ging in silo's." verklaart Van der Meulen de achteruitgang, „dus er zijn minder muizen en de boeren en kosters van de kerken duwden de gaten in de schuur en torens dicht, waardoor hij z'n broed plaats kwijt was. Een landelijke actie is gestart om broedkisten te verspreiden cn nu wordt het aan tal broedparen geschat op dui zend, terwijl het er op het diepte punt nog maar enkele honderden waren." Grasmachines Maar de vogelaars haasten zich om te zeggen, dat het lang niet met alle vogels goed gaat. „In Ne derland wordt één op de vijf vo gelsoorten bedreigd. Vooral de weidevogels liggen zwaar onder vuur. De korhoender is verdwe nen. De weidevogels kunnen zich in de stad niet handhaven, maar op het platteland ogk steeds moeilijker. De maaitijd is ver lengd. waardoor grasmachines veel nesten verwoesten, de grond waterstand is verlaagd, er loopt meer vee per hectare en door de uitbreidende steden is er in totaal gewoon minder weiland. De grut to heeft het zwaar. Negentig pro cent van de totale populatie broedt in Nederland. Het is één van de 57 soorten op lijst van in Nederland met uitroeiing be dreigde vogels." Aanstaande zondag 24 april orga niseert het Natuurcentrum De Btshoek, gevestigd nabij het Bachnlein in Schiedam, een the madag (van 10.30 10, 17.00 uur) over roofvogels, uilen en andr* bedreigde soorten. Er zijn lezin gen. dia-presertaties, informatie panelen, etsen, aquarellen en na tuurlijk veel opgezette vogels. „Deze zijn overigens niet gedood om opgezet te worden," verzeke ren de vogelaars. „Ze hebben alle maal een ringetje om hun poot, waaraan je kan zien dat ze niet ge stroopt zijn." Door Serga van Roon Tussen de kudde met acht Indi sche olifanten in Diergaarde Blijdorp wandelt een vreemd ele ment. Zijn naam is Karl Bchnng en hij is hoofdverzorger en trainer van de beesten. De olifanten we ten niet beter of deze Duitser is onderdeel van de kudde. Karl Behring is een bescheiden man. Dus zegt zijn collega het maar voor hem: „Wat Karl mot een olifant kan. kan niemand in Nederland. Wat zeg ik: Eu ropa," Afgelopen jf week kwam dat goed van fl pas. De olifan ten moesten verhuizen. Hun oude ver blijf, waar ze aan een ket ting stonden, paste niet meer in de filo sofie van - Blijdorp. Die houdt in dat dieren én planten zo veel mogelijk in een natuurlijk» omgeving staan. Er is 'vanuit de olifant •'ed&éht' Dat in een Indische tuin. d«* Taman Indah. De olifanten kunnen daar vrij rondlopen. Karl Behring heeft drie maanden lang geoefend voor de verhuizing. Hij koos ervoor acht van de negen olifanten lopend te vervoeren. Kari: Daar zat wel meer werk aan, maar ik vind het leuk. Met de jongste olifantjes heb ik heel vaak geoefend, de route lopen van het oude naar het nieuwe hok. Toen de 'tantes', de oudere olifanten dat zagen, liepen ze gewoon mee. Weliswaar geketend aan een vrachtwagen, maar het liep gesmeerd." Voor de olifant en hul Ramon werd een apart scenario gemaakt. Deze bul weegt ruim zes ton en was een probleemgeval. Carl: ..Ramon is in zijn 'musth'. Als olifanten een jaar of ne- ;f gen zijn begint ff er een bep.'ial- de klier in hun hoofd te wer- ken: demusth- klier. Die k'ier ;if werkt drie maanden per 4 jaar. Ramon is nu erg ugres- sief. Tegen mensen, legen de kudde. Maar 'tok het hek ramt hij." Een bul in de rnusht verspreidt een doordringende geur. Vooral in het oude hok is het nog goed te ruiken. Het is ondefinieerbare geur, maar met echt vies. Toch wordt deze lucht weggezogen voor bezoekers. Karl: „De musth houdt ook in dat Ramon al weken lang niks gege ten heeft. Aan het eind var. de Blijdorp-oli- fantenver- zorger/trai- ner Karl Behring: 'Met een oli fant kan je echt contact hebben. Het is een soort verslaving.' Foto Sander van der Torren/ Rotterdams Dagblad drie maanden is hij duizend kilo afgevallen." Ramon moest uit zijn hok gelokt worden. Zonder dat hij het door had liep hij in een mammoetcon- taincr, die opgehesen werd door een kraan. Tien Ramon in zijn nieuwe verbluf aankwam, werd hij meteen in een apart hok gezet. Voorlopig mag hij niet bij de vrouwtjes. Als Karl aankomt bij de olifanten in de Tarnan Indah, flapperen de beesten met hun oren. De kleint jes trompetteren Dij wijze van begroeting. Karl kan alles met ze doen. In een soort mengelmoesje van Duits, Engels en Nederlands geeft hij bevelen. Op zjjn com mando tillen ze hun poot op, gaan ze zitten, liggen, rollen ze door het hok. Karl: „Met een olitant kan je echt contact hebben. Het zijn heel intelligente dieren, Je wordt 'gepakt' door olifanten. Als je er mee werkt wil je nooit iets anders meer. Het is een versla ving." Carl was door Blijdorp in eerste instantie voor drie maanden aan genomen, om de verzorgers te le ren hoe ze met een olifant om moeten gaan. Olifantenverzor- gers over de hele wereld houden hun trainingsmethodes angst vallig geheim. Maar Kar! leerde de verzorgers de kneepjes van het vak. Bijvoorbeeld hoe je de nagels van een bul moet pedicuren. Na drie maanden volgde een emotio neel afscheid. Zijn collega, hoofd van de zoog dieren in Blijdorp: „Elke olifant is hij apart afgegaan om afscheid te nemen. Toen hij weg wou lopen gebeurde er iets heel wonderlijks. Alle olifanten liepen hem achter na, in een lange kolonnc. Heel ontroerend. Ze hadden door dat hu wegging." Vaste dienst Nu is de Maagdenburger in vaste dienst van Blijdorp. Het is zijn verdienste dat de verhuizing soe pel verliep. Normaal gesproken zou elke olifant in een aparte con tainer vervoerd moeten worden. Drie maanden lang trainen is voorlopig voorbij. Karl: „Ik ben ontzettend blij met de Indische tuin. Het is een veel beter omge ving voor de olifanten. En ook het zorgenkindje, Sonny, is veilig overgekomen. Zij is 56 jaar oud. Eigenlijk zou ze de leidster van de groep moeten zün, maar ze is een beetje sullig. Bij de verhuizing liep ze alsof ze nooit anders had gedaan!" Staatsraad mr. J. de Vries kan dat nu wel zeggen, dat Rijkswater staat alvast mag beginnen met de aanleg van drie viaducten, een aquaduct en een tunnel, allemaal bedoeld voor rijksweg 19 door Midden-Delfland - maar wacht even, de politiek is er ook nog. Misschien wil de Tweede Kamer ondanks de verkiezingstijd eens nadenken over de onlogische gang van zaken rond rijksweg 19. Dit ontbrekende weggedeelte tus sen Schiedam (Kethelplein) en Rijswijk (Harnaschknooppunt) is al dertig jaar het meest omstre den onderdeel van de - op maer plaatsen onvoltooide - autoweg A4 tussen Amsterdam en Bergen op Zoom. Of je vóór of tegen een tweede rijksweg tussen de Rotterdamse en Haagse agglomeraties bent, doet er in dit verband niet toe. Het gaat nu niet om de kwestie of die weg er moet komen. Maar het gaat om de vraag of de overheid haar geloofwaardigheid niet roe keloos op het spel zet. De praktijk is wel zeer merkwaar dig. Er is op zichzelf niets mis mee dat Hanja Maij-Weggen de rijksweg graag door het polder landschap van Midden-Delfland doorgetrokken ziet. Andere mi nisters van Verkeer en Waterstaat hebben dat reeds vóór haar ge zegd en wat dat betreft redeneert zij in het verlengde van Tjerk Westerterp, Danny Tuynman en Neelie Smit-Kroes. Dat mag. Dat is een politieke keus. Daar kun je het mee oneens zijn, maar dat zie je wel meer in de politiek. Anders wordt het als de minister het toe staat dat Rijkswaterstaat druk middelen hanteert, die alle in spraak en zuivere procedures on dermijnen. Het is dezelfde Hanja Maij-Weggen die RW 19 wil, die onder druk van de gemeente Schiedam heeft moeten toestem men in een tracéstudie en milieu effectrapportage (MER). De voor malige Schiedamse PvdA-wet- houder Chris Zijdeveld dreigde zelfs de politie in te schakelen, als Rijkswaterstaat aan de aanleg van de weg zou beginnen zonder een behoorlijke tracé/MER-stu- die. Welnu, het tracé met allerlei mo gelijke varianten wordt nu bestu deerd, ook de milieu-effecten van alle alternatieven worden mo menteel onderzocht - en onge acht de uitkomst wil Rijkswater staat nu toch beginnen met de bouw van drie viaducten, een aquaduct en een tunnel die bij elkaar peperduur zijn: 52 miljoen gulden, alleen al voor deze kunst werken. Het aquaduct komt aan de Tramkade en Rijksstraatweg, de viaducten bij Harnasch, Woud- selaan en Woudseweg en de tun nel bij de Noordhoomseweg. Een mega-investering in een betwist baar tracé, terwijl varianten wel serieus in studie zijn, alleen straks niet meer uitvoerbaar omdat er dan van kapitaalvernie tiging sprake is. Dus protesteert Henk Tetteroo van de werkgroep Stop Rijksweg 19. gesteund door bewoners van de Kalmoeskade in Schipluiden. „Door de hoge uitga ven wordt de tracé/MER-procedu- re op ontoelaatbare wijze beïn vloed," zegt Tetteroo. Dat is juist. Er dreigt een kromme situatie te ontstaan. Als minister Maij van de tracé/MER-studic geen dolletje wil maken, behoort ze Rijkswaterstaat onmiddellijk opdracht te geven het werk stil te leggen, tenminste totdat het re sultaat van de studie bekend is. Misschien blijkt er wel uit dat een trambaan het enige haalbare is. Misschien komt uit het onder zoek wel naar voren dat een ver binding tussen het Kethelplein en de Doenkade bij Overschie ef fectiever is. Maar wat er ook uit rolt: als Rijkswaterstaat al aan dat ene gehate tracé bezig is, wordt elke andere variant al bij voorbaat gesaboteerd. Hier ligt een taak voor de politici Ze kunnen zich niet verschuilen achter staatsraad De Vries die be paald heeft dat Rijkswaterstaat gewoon mag beginnen, want zo'n rechter behoort bij spoedprocedu res bij de Raad van State alleen te kijken naar de formele aspecten, bouwvergunningen en zo. Binnéö de wettelijke kaders is er niet echt iets mis, dus De Vries kon moeilijk anders. Maar het is een morele kwestie, die alles te ma ken heeft met het vertrouwen dal men in de overheid kan stellen. r

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Nieuwsblad / Schiedamsche Courant / Rotterdams Dagblad / Waterweg / Algemeen Dagblad | 1994 | | pagina 1