7P*
19
De Waal herrijst
als muziekcafé
'De randgemeenten lopen nu eens voorop'
Duinen van Voome
trekken meer en
meer bezoekers
Bouwer Iaat trapleuning
weg om te bezuinigen
Als indiaan naar school
Apollo-project moet probleemgroepen aan het werk helpen
if
Feike Waqué: reumapatiënt met bovenlijf van een Chippendale
- -
Rotterdams Dagblad
Zaterdag 3 juni 1995
Schiedam Be/uinigingen leve
ren soms storende fouten en ge
breken on in nieuwbouwwonin
gen. De Vrouwenadviescommis
sie voor de woningbouw m
Schiedam (VAC) signaleerde vo
rig jaar bij verschillende projec
ten ontoelaatbare tekortkomin
gen. Ook onnadenkendheid en
slordigheid van architect en aan
nemer leiden soms tot hoogst on
praktische situaties voordo bewo
ner.
Een gevaarlijk voorbeeld van be
zuinigen op de verkeerde plaats
trof de commissie aan in een blok
je sociale koopwoningen aan de
Mgr. Nolenslaan in Schiedam-
Nieuwland. Dat het project werd
opgeleverd met kale muren
omdat zelfs het gewone bouwbe-
hang er niet meer afkon, vond de
VAC nog net aanvaardbaar. Maar
dal puur uit kostenoverweging
een deel van de trapleuning was
weggelaten, dat ging de commis
sie te ver.
Vooral in de sociale sector van de
bouw zijn wel meer dingen niet in
orde, blijkt uil hel jaarverslag van
de VAC. over 1994. In een aantal
buurappartementen aan de Sin
gel zette de aannemer een Ie lang
aanrecht-in de keuken, waardoor
hel voor de bewoners moeilijk zal
zijn een passende koelkast te vin
den. De ruimte lussen de muur en
hel aanrecht bedraagt nu 55 cenli-
mcr, terwijl de standaard breedte
van een koelkast 60 centimeter is.
De bouwer van een blok sociale
huurwoningen in de nieuwbouw
wijk Spaland bezorgde de bewo
ners v/eer een ander probleem.
Deze huizen werden opgeleverd;
zonder bergruimte. „Een slechte
zaak," oordeelt de commissie. In
een ander project in Spaland trof
fen de dames tijdens een inspec
tieronde tot hun verbijstering een
hoekwoning (uit de sociale koop
sector) aan waarvan het zi jraam
uitzichtbood op de schuur van de
buren. Dat zou nog tot daar aan
toe zijn. ware het niet dat de af
stand tot de schuur wel erg klem
was. één meter twintig.
De Vrouwenadviescommissie
voor de woningbouw beoordeelt
in Schiedam sinds 1979 bouwpro
jecten. In de loop van haar be
staan heeft de commissie gaande
weg meer zeggenschap gekregen
op vooral de praktischeinricliting
van huizen. Toch worden nog
steeds veel fouten ontdekt. Soms
kunnen die vooraf, door overleg
met de architect worden bijge
steld, soms komen ze pas aan het
licht als het huis al is opgeleverd.
De komende jaren krijgfde VAC
het naar vèrwachting minder
druk. Op de toekomstige wijk
Spalanö-Oost en enkele middel
grote projecten in al bestaande
wijken na, is Schiedam vrijwel
uitgebouwd. De vrouwen overwe
gen daarom de bakens te verzet
ten en in de toekomst onderzoe
ken te gaan houden naar het
wooncomfort m de slad. Hel eer
ste onderzoek zal worden gehou
den in de Merwedestraat in
Schiedam-Zuid.
Een schoolreisje zat er voor de jongste leerlingen van basis
school De Klinker in Woudhoek-Noord dit jaar nog niet in.
Maar, om te vieren dat de zomer voor de deur staat, mochten
de jonge Schiedammertjes gisteren wel verkleed als indiaan
naar school. Gehuld in kleurige tooien maakten de kinderen er
een groot feest van. Onder het motto: de zomer(vakantie) kan
zo snel mogelijk beginnen. Foto Roei Dijkstra
Door Carel van der Velden
Vlaardingen ,.Hé, ik ben hier
verkeerd." moet menig kroegtij
ger gistermiddag bij de feestelijke
heropentng van het 1 egendarische
Vlaardmgsë café De Waal hebben
gedacht. Achter de bar stonden
Dennis en David en die plaatsen
horecakenners in het decor van
een heel ander e lablis semen l: De
Steeg. Het kwam gelukkig niet
door overmatige alcohol consump
tie dal de bezoekers zich gedesori
ënteerd voelden. Het horecaduo
had zich uitgeleend ter opluiste
ring van de festiviteiten m de
Waal.
Vriendschap inde horeca bestaat
dus nog. David en Dennis tapten
uit dank voor de bewezen uien-
sten van Joban Om mering. Jolian
werkte de laatste jaren ach Ier de
bar van De Steeg, wat achteraf de
aanzet blijkt te zijn geweest voor
zijn sprong in hel dfepe: een be
staan als zelfstandig horeca-on-
dememer m de Waalstraat. In
middels js dat een beproeft recept
in het Vlaardingse nachtleven.
Voordat Dennis met zijn zaken
partner een paar jaar geleden De
Steeg overnam, werkt hy jaren m
D' Oude Stoep, die destijds nog
van Ben Vuijk was.
De Waal-oude-slijl sloot drie we
ken geleden de deuren Het bete
kende hel einde van de lange ho-
reca-camère van mevrouw öu-
wens-Korver. Zij verkocht De
Waal aan Johan en zijn vriendin
Marjon. Het duo is een compag
nonschap aangegaan met Jules
en Nel Peppelaar. die beiden als
ambtenaar m dienst zijn bij de ge
meente Schiedam. Zij participe
ren m de eerste plaats financieel
m het project.
Het zeventig jaar oude café is de
afgelopen weken flink opgeknapt.
Dat is gebeurd met respect voor
de traditie, want in De waal zijn
nog verschillende art-deco ele
menten Ie herkennen. „Alles is
flink opgepoetst," vertelt Johan.
„We hebben ons uit de naad ge
werkt
De hoogpolige tapijtjes zijn van
de tafels verdwenen, maar heeft
De Waal haar herkenbaarheid
met verloren Het biljart is geble
ven en ook m de toekomst blijven
de twee biljartverenigingen die
hel café als domicilie hebben, er
actief En mevrouw Ouwens heeft
het recept van de bekende ballen
gehakt aan haar opvolgers over
gedaan. Hel iradilionclc gerecht
prijkt nu op een totaal vernieuw
de kaan: De Waal is ook een mo
derne lunchsaion geworden. Van
daar dal de zaak om tien uur 's
ochtends de deuren opent.
Levende muziek is een andere
troef van het café Op de gezellige
openingsreccplie gaf Peter de
Vries een voorproefje van wal be
zoekers m de toekomst te wach
ten staat: intieme, akoestische
concerten op de zondagmiddag.
Voor Johan Ommcring ligt dit
concept voor de hand Met Jos van
der Molen en Ron Boers vormt hij
Stool Pigeons, de groep die tot
vreugde van de aanwezigen gis
teravond met op het appèl ont
brak
16 l UI c II
Ridderkerk Als kleine buur van de grote stad worden ze
vaak vergeten. Hun problemen zijn immers niet zo nijpend
als in Rotterdam, wordt al snel gedacht. Maar ook de gemeen
ten rondom de Maasstad zitten met bijvoorbeeld vrouwen, al
lochtonen, gehandicapten en langdurig werklozen die dol
graag (weer) aan de slag willen. Reden voor Vlaardingen,
Schiedam, Capelle aan den IJssel, Ridderkerk en Spijkenisse
hun krachten te bundelen in het zogeheten Apollo-project. Op
die manier hopen de vijf randgemeenten een grotere kans te
maken een subsidie van het Europees Sociaal Fonds in de
wacht te slepen.
In hel kader van de werkloos
heidsbestrijding financiert het
Europees 'Sociaal Fonds (ESF)
projecten die erop gericht zijn om
groepen die bijzondere proble
men op de arbeidsmarkt onder
vinden, weer aan hel werk te hel
pen. Dit betreft zowel langdurig
werklozen als diegenen die de
kans lopen dat te worden. „Tot nu
toe werden altijd goede cursussen
gegeven, maar werd er niet geke
ken wat iemand daar nou daad
werkelijk mee kon. Nu worden we
gedwongen alleen nog maar een
traject aan te bieden als er een
vooruitzichten aan vast zillen.
Dat is een omslag die mogelijk is
door subsidie van dc ESF, vertelt
Ineke Zieltjens, ESF-coordinator
van de gemeente Ridderkerk.
De vijf randgemeenten die aan
het Apollo-project deelnemen,
ontwikkelen ieder voor een speci
fieke doelgroep een scholings- en
werkuelegenheidstraject dat uit
eindelijk een voorbeeld moet wor
den voor andere gemeenten en re
gio's m binnen-" en buitenland.
Hel. plaatselijk opleidingscen
trum speelt daarbij een grote rol.
Hen worden doof de gemeente
wel criteria opgelegd. Zo wordt
het opleidingscentrum bijvoor
beeld verplicht veel snuffel- en
praktijkstages aan te bieden.
Ridderkerk richt zich binnen het
Apollo-project op herintredende
vrouwen, Vlaardingen op jonge
ren en Capelle aan den IJssel op
nieuw komen de allochtonen. „Dat
zijn de meest urgente groepen.
Later ditjaar wordt aan de slag ge
gaan met andere doelgroepen.
Die kunnen Schiedam en Spijke
nisse voor hun rekening nemen."
Aan ieder dcclprojccL kunnen 150
werkzoekenden deelnemen.
„Tachtig procent daarvan moet
volgens de ESF-eisen uiteindelijk
op zijn ofhaar plekkie terecht ko
men! Lokaal of regionaal. En dat
hoeflnielaltijd een betaalde baan
te betekenen. Je stemt het doel af
op de capaciteiten van de werk
zoekenden en mogelijkheden. Bij
mensen met een lage of weinig
mogelijkheden opleiding kom je
tocff eerder in het vrijwilligers- óf
anderssoortig werk terecht,"
In Ridderkerk zijn inmiddels vijf
tig vrouwen geïnventariseerd die
kunnen herintreden. Die kun je
volgens Zieltjens grofweg onder
verdelen in drie groepen: de vrou
wen die niet willen of durven, de
genen wel willen maar nog kleine
kinderen hebben en de hoger op
geleiden. „Dc tweede groep is uc
grootste. Die vrouwen nebben
over het algemeen twee tot vier
jaarLHNO en zijn vaak teveel ge
richt op administratieve en ver
zorgende vakken. Ze moeten zich
meer oriënteren op andere beroe
pen dan ze zich voorstellen, zoals
chauffeur, beveiliging, techniek
of caLcrina."
Als lokaafal het voorwerk rond is.
buigen de andere randgemeenten
zich over het project waarna het
ESF als grote bemiddelaar op
treedt en e ivoor zorgt dat er ook
i n ter n ati o naai n aar gekeke n
wordt.
Het ESF-bureau heeft daarvoor
inmiddels contacten gelegd met
partnerprojecten van gemeenten
m Engeland, Spanje en Portugal,
ïn totaal gaat ieder project inwe
ken in beslag nemen.
Zieltjens: „De kunst is om zo'n
plaatje te krijgen dat wal er in
'Ridderkerk gebeurt ook naar an
dere gemeenten toe vertaald kan
worden. Wanneer er een stadspro
vincie komt en Rotterdam in der
tien gemeenten wordt opgesplitst
hoeven ze daar niet opnieuw bet
wiel uit tc vinden. Tot nu toe werd
alles in Rotterdam alles grootste
delijk aangepakt. Daar werd ook
alles ontwikkeld. Wij hebben er
wel meegekeken, maar moesten
vooral zelfereatiefzijn. Daardoor
hebben we meer moeten beden
ken. De randgemeenten lopen nu
eens voorop.
En dali s ni et zo vreemd. Gemeen
ten worden immers steeds meer
gedwongen om dingen regionaal
af te s te m m e nNiet al I e e n door dc
eisen die het ESF stelt, ook omdat
de overheid alleen nog maar fi
nanciert wanneer iets een regio
naal karakter heeft. Weliswaar
hadden de vijf randgemeenten
voorheen al regelmatig overleg
met. elkaar, van compleet over-
draaebaare werkgelegenheids-
modellen was nooit sprake De
bedoeling is dal de gcmeenlen in
aanpak en sturing van werkgele
genheidsprojecten meer gelijk op
gaan. De subsidie en de strenge
maatregelen van het ESF maken
die extra impuls mogelijk. Want
als de een met A bezig is èn de an
der jnet B, dan nader je elkaar
nooit,"
Door Gijs van den Hi!
ftockanje—De duinen van Voome
zijn internationaal bekend om
hun natuurschoon. Wie echter
denkt op een mooie zondag in alk-
rust een wandeling door dat veel
geroemde duingebied te kunnen
maken, kan wel eens bedrogen
uitkomen. Niet dat je er over de
hoofden kunt lopen, zo erg is het
nog lang met, maar hel. is wel veel
drukker dan een jaar of tien gele
den.
Als iemand kan weten hoe druk
het nu echt is, dan is het Jan Ale-
wijn Dijkhuizen, de beheerder
van het bezoekerscentrum Tenel-
laplas in Roekanje. De meeste
mensen die de duinen van Voorne
intrekken, beginnen namelijk
hun wandeling hij hel houten ge
bouw van Zuidhollands Land
schap. „Dc laatste tien jaar is het
aantal bezoekers gestegen van
tienduizend naar zo'n veertigdui
zend per jaar. Daarmee is ook de
druk toegenomen op de balicbc-
manning in het bezoekerscen
trum en de gidsen. We hebben nu
zo'n zestig vrijwillisersOp een
mooie zondag red je net niet meer
in je eentje achter de balie, zoals
vroeger; er komt dan hier zo'n
zeshonderd a zevenhonderd man
naar toe. En dat zij n dan alleen de
mensen die we hier binnen zien,
want buiten lopen er nog meer."
Gelukkig is het duingebied uitge-
irckL zodat de lie (hebbers van
rust en natuurschoon elkaar nog
met op de hielen trappen, maar
het groeiende aantal oczockcrs
baart Zuidhollands Landschap
toch wel enige zorgen, geeft Dijk
huizen toe. Zuidhollands Land
schap wil mensen graag zoveel
mogelijkvan de prachtige natuur
gebieden die hetbezitlaten genie
ten, maar er is een grens: liet is
niet dc bedoeling dal dc natuur
aan haar eigen succes ten onder
gaat.
Heemtuin
Zorgen of niet: Zuidhollands
Landschap heeft loch reden voor
een feestje, want het bezoekers
centrum bestaat precies 25jaar en
de bij dc Tenellaplas gelegen
heemtuin -waarmee alles be
gon- twee keer zo lang. Met
Heemtuin en de plas is overigens
wal merkwaardigs aan de hand:
hel is eigenlijk helemaal niet zo
'puur natuur' als het eruit ziet. Ze
zijn namelijk aangelegd. „Vlak na
de oorlog was dit een stuk kaal
slag," zegt Dijkhuizen. „Het tei-
rein was toen in beheer bij het Ad-
mi ni strati efonds Rotterdam. Die
hebben direct na de oorlog Kees
Sipkcs m dc aangenomen als
landschapsarchitect. Die kwam
toen met voor die tijd vooruitstre
vende idee van een educatieve,
opvoedende heemtuin." Sipkes
het een zandzuiger komen, maak
te een poel en gebruikte het zand
dat zo gewonnen werd om elders
heuveltjes, duintjes te maken.
„Dal. was in fcile een stukje na
tuur bouw," vertelt Dijkhuizen,
„al kenden ze dat woord toen nog
niet eens."
Guichelheil
In dc loop der jaren raakte dc
Tenellaplas - genoemd naar een
van de eerste plantjes die op de
Opeen mooie
zondag ko
men honder
den mensen
naar het be
zoekerscen
trum bij de
Tenellaplas in
Roekanje
Met de zo
mervakantie
in zicht liggen
nog drukkere
tijden in het
verschietvoor
beheerder
JanAlewijn
Dijkhuizen en
vrijwilligers
van Keu en
(midden) en
Lizzy Lenstra.
Foto RoöCornelder/
John de Pater
oevers van de plas groeide, de
cuicgaüistenella. het teer guichel
heil- steeds meer in trek. „Het
was hier een heel populaire toe
gang tot het duingebied," weet de
Beheerder van het bezoekerscen
trum. Zo populair, dal Zuidhol
lands Landschap -inmiddels ei
genaar van het gebied - besloot
een on Lv ang s Ig ebo u w ij e te
bouwen, met Het oog op het na-
tuurbeschermingsjaar 1970. De
Brielse architect J. Wal raad maak
te een onIwerp, dal vervolgens
keer op keer werd aangepast.
Dijkhuizen: „Toen hel klaar was,
was het een bezoekerscentrum
geworden, geen ontvangstge
bouwtje. Al tijdens de ontwerpfa
se werd namelijk bedacht dat er
veel meer aan de educatieve kanl
moest worden gedaan." ïn 1984
werd een stuk aangebouwd.
Met de zomer m zicht breken
weer drukke tijden aan voor de
beheerder van het bezoekerscen
trum en de vrijwilligers die Zuid-
hollands Landschap helpen. Zo
moet de informalicbalie annex,
winkel worden bemand en er
moeten genoeg gidsen zijn voor
alle rondleidingen door de dui
nen. „Eris nu bijna elke weck wel
een excursie," aldus Dijkhuizen.
„We hebben iets van 25' openbare
excursies per jaar en daar komen
nog eens meer dan honderd
groepsexcursies - die zijn op aan
vraag - bijOnder andere veel
scholen uit Rotterdam en omge
ving maken van die mogelijkheid
gebruik; Zuidholland s Landschap
Heeft voor schoolkinderen zei Is
een speciaie route met opdrach
ten uitgezet: het Adrianipad.
Waanzinnig
Een kwart eeuw na de bouw heeft
liet gebouw aan de Tenellaplas
zijn bestaansrecht wel bewezen.
De vraag is walde komende jaren
brcngcnzullen. Dijkhuizen: „He L
bezoekerscentrum werd in 1970
geopend door een gedeputeerde
van de provincie Zuid-Holland,
mevrouw De Zeeuw. Zij noemde
dit toen 'het symbool van de strijd
tegen de industrialisatie'. Wat wij
ons als Zuidhollands Landschap
afvragen is of dat nog steeds actu
eel is. Wij denken dus van wel. Er
wordt echter wel een steeds grote
re claim gelegd op hel terrein in
een andere zin. Er wordt bijvoor
beeld steeds meer in de duinen
gejogd." D't heeft Zuidhollands
Landschap aan het denken gezet
over het beheer van het duinge
bied. De natuurbeschermingsor
ganisatie wil volgens Dijkhuizen
alle toegangen lol hét gebied
openhouden, maar er wordt wel
gedacht aan zonering de wal in
tensievere recreatie meer richting
Oostvoorne Wie echt rust zoekt,
zal wat verder moeten lopen. Eén
ding blijft echter als een paal bo
ven" water staan, meent Dijkhui
zen. „Helallerbelangrijks leisdal
als mensen naar Voorne komen,
dat ze weten dat dit een waanzin
nig wandelgebied is!"
Het bezoekerscentrum Tenel
laplas is bereikbaar onder tele
foonnummer 01815-3909. Het
centrum is dc komende maan
den dagelijks geopend van 10.00
tot 16.30 uur; de toegang is gra
tis. Hel gebouw is toegankelijk
voor rolstoelgebruikers en er is
een aangepast toilet.
Adres: Duinstraat 12aJlockanje;
vanuit Oostvoorne aangegeven
met gele bordjes.
Door Jdlc Gunneweg
SchiedamZiek? Dat woord lijkt
inhei vocabulaire van de 18-jarige
Schiedammer Feike Waqué met
v'oor te komen Goed, hij zitin een
rolstoel, maar daarmee is dan ook
alles gezegd Want als 'wheeler'
reist hij de halve wereld rond en
heeft hij een kist vol prijzen m de
wacht gesleept. „En zijnboven lij f
is nel Hal van een Chippendale."
j^ocht zijn moeder.
Dus ziek, nee, dat voelt hij zich
met. En zielig al helemaal niet.
Thuis zou hij er ook de kans met
voor krijgen. Feike moet net zo
veel in Het huishouden doen als
de anderen m het kinderrijke ge
zin Waqué. Moeder Anca wind ter
geen doekjes om: .Ais hij straks
op kamers wil, moet hij het ook al
teen kunnen." En. „Hij heeft een
handicap, dat is wat anders dan
gehandicapt zijn."
]De bui Len wach L den kl daar soms
anders over. Die vindt moeders
veel te streng als ze haar zoon na
een ondeugende actie op zijn don
der geeft. „Hel verbaast mij niets
dat hij m een rolstoel zit, hij is er
zeker ingeslagen," merkte ooit
een medewerkster bij C A op.
Woedend was ma Waqué, want
vVaar bemoeien die mensen zich
mee.
Ook is ze eens op hoge polen naar
school gegaan, omdat ac juf haar
zoon geen corvee-beurten gaf.
„Daar heb ik wal van gezegd.
\vant hij mankeert toch niets aan
zijn handjes? Nee, meelij hoefje
echt niet met hem te hebben,
want hij kan heel goed uit de weg
met dat ding. Hij stuitert des
noods met stoel en al de trap af. In
Feike Waqué: 'In principe kan hij alles, alleen niet meer lopen.' Foto Roel Dijkstra
principe kan hij alles, alleen niet
meer lopen.'4
Acht jaar was Feike, toen hij reu
ma kreeg. Het voetballen m de F-
pupillen bij voetbalclub PPSC
moest hij kort daarna opgeven
want zijn rechter kniegewricht
ging kapot en met zi jn rechteroog
kon hij al vrij snel niets meer zien.
Veel rust, dal was volgens de art
sen het. beste medicijn. Maar
Feike kon niet stilzitten en werd
van het niets doen vreselijk chag
rijnig. Toen hebben zijn ouders
hem op zwemmen gestuurd. En
op tafeltennissen. Maar wheelen
(zeg maar 'hardlopen' in een rol
stoel) dat werd uiteindelijk zijn fa
voriete sport. De kick van de snel
heid, daar is hel hem op le doen.
Zo'n 26,27 kilometer per uur rijdt
hij gemiddeld, en daarmee zit hij
in de ton van Nederland. „Dan
moet je hard fietsen hoor, wil je
hem kunnen bijhouden," zegt
zijn trotse moedér. Met een ge
leend an lick modelletje van 26 ta-
lo is hij ooit begonnen: een lood
zware stoel, maar goed genoeg
voor een beginner. Üoor voortdu
rend in de buurt rond te hangen
van de toenmalige (en veel oude
re) profs leerde hij de techniek.
„Zaten zij al frisgéwassen aan de
bar als ik liet over de finish
kwam."
In de loop der jaren werden de
stoelen moderner en sneller l,s
Feike leerde snel. waardoor hij
snel Lot de besten in Nederland
ging behoren. Sindsdien sleept
hij medaille na medaille binnen.
En reist hij heel de wereld rond
om aan bèlangrijke wedstrijden
mee te doen. Amerika, Berlijn,
Helsinki en Parijs, hij is er alle
maal al een keer geweest. Afgelo
pen weekeinde zat hij nog in Zwit
serland en over enkele weken
gaat hij naar Toronto in Canada,
om te oefenen voor een demon
stratiewedstrijd tijdens de we
reldkampioenschappen voor vali
den.
Sinds vier jaar heeft hij een eigen
coach, dc Schiedam se Emmy Ger-
ritsma. Vijf, zes jaar geeft zij hem
om bij de wereldtop le komen „Ik
ben nog tc jong om op dat niveau
al volledig mee te kunnen draai
en. Ik ben wat dat betreft nog een
ukkie, ik mis de kracht en daar
door de snelheid." Aan de halve
marathon doet hij om die reden
niet meer mee. Tijdens de Open
NederlandseKampioenschappen,
die over twee weken plaatsvin
den, komt hij ook voor hel laatst
uit op de tien kilometerop de weg.
Daarna gaat hij zich verder spe
cialiseren op de 800,1500 en 5000
meter op de baan.
Student
Twee uur per dag traint hij, en
studeert daarnaast logistiek en
economie aan de HES "in Rotter
dam. „Ik ben geen fanatieke stu
dent. helwhceïen slaat op de eer
ste plaats. Eigenlijk mag dal met
want erzitlo taal geen loekoms lm
deze sport. Maar ik train liever
dan dat ik leer."
Om het geld hoeft hij het met te
doen. Prijzengeld komt nauwe
lijks voor in de invalidensport en
dè Nederlandse Bond van Aange
paste Sporten (Ncbas) geeft de
beste sporters alleen een onkos
tenvergoeding als zij voor Ncdcr-
laiidwordenuitgezonden. Geluk
kig heeft Feike een sponsor, de
rolstoelenfabrikant Top End uit
Frankrijk, die leverthem hel bes-
Ie materiaal en financiert een deel
van de andere onkosten. „Daar
mee kan hij toch op niveau mee-
Iraaien, want met een studie-
.ïeursje kom je niet ver boor." al
dus Anca.
Over zijn toekomstplannen is
Feike duidelijk. „Over vijf jaar wil
ik bi j de wereldtop zitten, onder
wijl mijn studie afmaken en bin
nen tien jaar als bondstraineraan
de slag. De reuma mag dan na
tuurlij k niet erger worden. Maar
dat kan morgen gebeuren en ook
helemaal niet. Dus ik ga me <!iiar
niet druk over maken.