13 Geen gemeentelijke prijs voor vrijwilligers in Vlaardingen Doop Wiegman, tot de laatste snik 4 Rotterdams Dagblad Scholieren vinden eeuwenoude wervel van neushoorn Karmonia ontevreden over vage helderziende Politiek ziet na bezuinigingen niks in 'fopspeen' Vooroordelen verdwijnen bij eerste van serie huiskamergesprekken Verkeerde pagina Illegalen in kledingatelier Beroving Te hard rijden Inbreker gesnapt Gewond bij aanrijding In Memoriam SC!eurkspi£ër> tot A3 {Laser} marijke Tas Numansdorp 01 86 - 65 25 06 Grootformaat -# Waterweg Vrijdag 31 mei 1996 Vlaardingen Er komt geen gemeentelijke prijs voor vrij willigers in Vlaardingen. De commissie voor sociale za ken en welzijn heeft una niem een voorstel daartoe van wethouder A. Kool weg gestemd. De meeste fracties hadden twee weken geleden bij de behande ling van de Voorjaarsnota 199G ook al gezegd niets te voelen voor een vnjwilhgersprijs. De politieke partijen vinden dat geen pas ge ven op een moment dat er miljoe nen guldens moeten worden be zuinigd op de subsidies van al die verenigingen en instellingen waar juist het vrijwilligerswerk de belangrijkste steunpilaar is. Er wordt geoordeeld dat zon prijs een fopspeen is en zeker het en- thousiasme van de vrijwilligers niet zal aansteken. Aan de ene kant wordt er veel geld bij de in stellingen weggehaald, maar zijn er wel centen voor een of andere pronkerige beker'Dat schept on duidelijkheid en weerzin. En juist dat laatste wil de gemeente voor komen. Want hoewel de gemeente zich genoodzaakt ziet op veel vrij willigersorganisaties fors te be zuinigen. realiseert de politiek zich dat zonder vrijwilligers heel veel zaken in Vlaardingen (en an dere gemeenten) met zouden kunnen worden gerealiseerd. Wethouder Kool had voor de raadscommissie in dat kader een notitie vrijwilligerswerk laten schrijven. Zelden is door de Vlaar- dtngse politieke partijen een amb telijke notitie unaniem zo tol de grond toe afgekraakt, als gister avond. „Teleurstellend. Het lijkt wel een eindscriptie van een exa menkandidaat," oordeelde PvdA- fractievoorzitter A. Attema, die te vergeefs naar een cyfer zocht tus sen de tekst en uit pieteit zelf ook maar geen cijfer gaf. Ook W. C. Bans (CDA), L. C. van Halteren (WD) en H.W. Petray (W2000) vonden de nota maar niks. De li beraal gaf wethouder Kool het ad vies mee om het voorliggende stuk -na een actualisering- als inventarisatie op te nemen in een nieuw te schrijven nota. G. W. van Veelen SGP/RPF/GPV) vond het zelfs daarvoor nog niet geschikt. Kool kon niet anders dan de nota weer meenemen en hij zegde toe binnenkort met een ander stuk te komen. Daarin moet dan wel ko men te staan hoe de gemeente het vnjwilligerswerk zou kunnen be vorderen. En dan moeten er wel concrete aanbevelingen komen, die voortborduren op een in 1993 al geschreven nota. „Want nu staat er niks nieuws in." Het acht pagina's tellende werk staat bol van open deuren fWat is vrijwilli gerswerk?') en somt oude gege vens op van het Sociaal Cultureel Planbureau en uit de gemeentelij ke Omnibusenquête. De vier aan bevelingen die worden gedaan vallen niet in goede aarde bij de politiek (de vrijwilligersprijs, die D66 in Gaardingen al jaren uit reikt en de gemeente dus niet nog eens hoeft te doen) of zijn niet na der uitgewerkt. „Neem die nota alstublieft mee terug. Het is zon de van de tijd om hier over te pra ten," adviseerde Van Veelen de wethouder, die de raad opvolgde. Schiedam Bij een controle in een kledingatelier in de Van Cle- effstraat in Schiedam zijn giste ren zestien mannen meegenomen naar hei politiebureau. Zy hadden geen van allen geldige identiteitspapieren op zak. Op het bureau bleek dal tien werkne mers illegaal in Nederland verblij ven. Hen hangt uitzetting boven het hoofd. De controle is uitgevoerd door de politie in samenwerking met de Sociale Recherche en de Inspectie Sociale Zaken en Werkgelegen heid. Dat gebeurde nadat cr een t:p was binnengekomen. Tegen de eige naar van het ateiier wordt proces verbaal opgemaakt. Schiedam Een 50-jarige Schiedammer is woensdagmid dag op de Churchilhveg in Schiedam beroofd van zijn porte monnee. De dader, die met een groepje van vier op stap was. sprak het slachtoffer aan op de tramhalte ter hoogte van bejaar denhuis De Harg en vroeg de man om geld. Toen het slachtoffer weigerde, haaide de verdachte een mes te voorschijn en maakte de Schiedammer alsnog enkele tien tjes afhandig. Samen met het groepje is de dader vervolgens weggerend in de richting van de Laan van Bol'es. De politie is op zoek naar getuigen van de bero ving. Schiedam De politie heeft don derdag op de Mozartiaan in Schiedam, ter hoogte van een oversteekplaats voor fietsers en voetgangers, 494 voertuigen op snelheid gecontroleerd. Negen re den er harder dan de toegestane vijftig kilometer per uur. Maassluis Een 23-jarige Rotter dammer is gisterochtend op he terdaad betrapt bij het inbreken m een woning aan de Schuman- nring in Maassluis. Zijn 28-jarige handlanger vluchtte over het bal kon toen agenten de woning be traden, maar kon even later even eens worden aangehouden. Dat gebeurde opstraal, De politie kon het duo'in de kraag vatten dankzij een oplettende buurvrouw. Die beide de ègenten toen ze zag dat de kompanen de woning van haar buren betraden. Vlaardingen/Maassluis - Een 80- jarige Vlaardinger en zijn 72-jari- ge echtgenote zijn gistermiddag gewond naar het ziekenhuis over gebracht nadat zij waren aangere den door een automobilist uit Dinxperlo. Op de Mercuriusstraat kreeg de auto van de Vlaardinger geen voorrang, waardoor de aanrijding ontstond. De aard van de verwon dingen van de Vlaardingers is on bekend. Vanuit Maassluis moest gister middag ook een verkeersdeelne mer worden vervoerd naar het Holy Ziekenhuis. Deze 69-jarige fietser uit Maassluis raakte ge wond toen hij een geparkeerde auto over het hoofd zag. Hij botste erop en raakte gewond aan het hoofd. Eelco Kramer metz'n vriendjes en hond met net bot van een ren geleden uitgestorven wolharige neushoorn. der Wel/Roel Dijkstra Maassluis „Dat is wel een erg groot bot," dacht de 10-jarige Eel co Kramer uit Maassluis enkele weken geleden, Samen met drie vriendjes wandelde hij met zijn hond Indra langs de Waterweg bij het station West. De Duitse her dershond kwam na wat graaf werk bij het park met een groot bot in de bek te voorschijn. De scholieren onderwierpen de 'kluif aan een nadere inspectie, „Ik wil niet opscheppen, maar ik weet vrij veel van botten, Ik zag- direct dat het niet om een bot van een konijn of zo ging, maar van een veel groter beest," vertelt de Maassluise speurneus. Na de vondst gingen de scholieren met een verder zoeken en stuitten in de opgespoten zandvlakte op nög twee botten. Thuis ontdekten de vrienden dat de stukken bij elkaar hoorden. Nieuwsgierig ge worden naar de herkomst van de beenderen, werd de hulp van de Vlaardingse stadsareheoloog Je roen ter Brugge ingeschakeld. Hij lijmde het 2aakje vast en stuurde het bot van ongeveer dertig bij twintig centimeter op naar kenners in Delft en Amster dam. Eelco kreeg het bot zes weken la ter weer in 2ijn bezit met de me dedeling dat het waarschijnlijk een wervel van de wolharige neushoorn betrof. Om zekerheid te krijgen bracht de scholier van De Westhoek woensdag samen met zijn vriendjes en moeder een bezoek aan een paleontoloog in Leiden. Deze wetenschapper van fossiele organismen bevestigde het vermoeden. Het gaat inderdaad om de eerste nekwervel ofwel de atlas van de wolharige neushoorn. „Dit dier leefde ongeveer tienduizend jaar geleden en is 3,5 meter lang en 1,5 hoog. We mochten in het ar chiefvan het historisch museum kijken naar andere botten en een schedel van deze neushoorn," vertelt Eelco enthousiast. Hij wroet momenteel verder in de grond in de hoop de twee nog ontbrekende vleugels van de wervel te vinden. „Dan is de atlas namelijk compleet. Maar de kans is heel klein dat we die vleugels vinden omdat ze zo dun zijn. In Nederland is nog nooit een com plete atlas van de wolharige neushoorn gevonden," aldus de jeugdige kenner. De speurneus wil niet alleen alles weten over de uitgestorven neus hoorn, maar is ook benieuwd waar de eeuwenoude wervel pre cies in de grond heeft gezeten. „Dat was in elk geval niet in Maassluis. Het bot is toevallig in een zandhoop terecht gekomen. We hebben al aan Rijkswater staat gevraagd waar het opgespo ten zand vandaan is gehaald. Die zou het uitzoeken," aldus de on dernemende Maassluizen. Hij wil het bot niet op zijn nacht kastje bewaren, maar gaan ver huren aan musea. „Dat hoeft niet voor geld hoor. Maar als een mu seum ervoor wil betalen, is dat best natuurlijk" Door Pieter Vermaas Vlaardingen „Als je trek hebt. pak gerust zelf wat van tafel hoor." zegt gastvrouw Zbeyde Gzel om een uur of acht. Daarmee is een eerste brug tussen culturen geslagen. In de 'huiskamerge sprekken', een initiatief om al lochtone en autochtone Vlaardin gers dichter bij elkaar te brengen, tasten de deelnemers vervolgens gretig toe. Begrip over en weer gisteravond in een tropisch warme huiskamer in de Vlaardingse Stationsstraat. De aanval tegen vooroordelen en hokjesmenlaliteit is ingezet. Dat die hokjesgeest nog altijd be staat, blijkt uit de woorden van de heer Gzel, „Ik woon al dertig jaar in Vlaardingen. Maar ik krijg steeds dezelfde vragen, zoals: wanneer ga je terug naar Turkije? Dochter Zbeyde weet er ook nog wel een paar: „Ben je al uitgehu welijkt? Of: ja, maar bij jullie dit en datdat soort opmerkingen horen wij keer op keer." Hoofddoekjes, de spanning tus sen integreren en het behoud van de eigen cultuur en geloof, ver schillen tussen generaties alloch tonen en tussen autochtonen in verschillende streken van Neder land: het kwam gisteravond alle maal aan bod in een sfeer van res pect, en vaak van verwondering. Brutaal Neem nu de opvoeding. De au tochtoon zegt tegen zijn kind, als hij het een standje geeft: kijk me aan als ik tegen je praal Zo niet menig allochtoon: „Als mijn vader mij bestraffend toesprak," herin nert Aines Hooten zich, „zei hij juist: meissie, naar beneden je ogen. Je ouders op zo'n moment recht aankijken wordt in onze cul tuur als hoogst brutaal be schouwd." Autochtonen concluderen in zo'n geval ten onrechte dat dit naar be neden staren betekent dat het kind liegt, 't Is informatie waar' bijvoorbeeld een Nederlandse on derwijzer veel aan kan hebben als hij eens een allochtone kwajon gen terecht moet wijzen. Manieren Een sollicitatiegesprek. Ook zo'n onderwerp waarbij het van pas komt als je eikaars manieren kent, bleek gisteravond. „Iemand van Afrikaanse komaf," vertelt Aines, „wil op zo'n belangrijk mo ment zijn mooiste kleren aan, compleet met allerlei frutsels. Maar het bedrijf denkt vervol gens: 'wij hoeven hier niet zo'n fuifnummer' en dropt de allochto ne sollicitant." Carlo Wijnaldum vult aan dat allochtonen ook bij het solliciteren vaak de ogen neer slaan. „Dat is geen gebrek aan in teresse, maar juist een vorm van respect." „Doe dat hier niet hoor," drukken de autochtone Vlaardin gers de allochtone Haringkoppen op het hart. „In onze cultuur geldt juist hrt oogcontact als een be langrijke voorwaarde voor het binnenslepen van de baan," Een ander voorbeeld komt eerder op de avond ter sprake. Het blijkt dat veel allochtonen terugschrik ken, als zij bij een eerste ontmoe ting met een autodhtoon direct 'bestookt' worden met vragen over het gezinsleven van de al lochtoon. Dat beschouwen zij vaak als ongepaste nieuwsgierig heid of als een soort kruisverhoor. Jan van der Kooij: „Maar als au tochtoon wil je daarmee eigenlijk alleen maar belangstelling to nen." Het is niet de eerste keer dat Jan werd verrast door de cul tuur van de 'andere' Vlaardinger. Ooit werd hij in zijn nachtrust ge stoord toen hij allochtonen buiten hard hoorde praten. „Ik dacht werkelijk: die maken elkaar af. Dus ik uit'mijn bed stappen en het gordijn opendoen. Maar wat bleek? Het was gewoon een gezel lig gesprek." Pantser Het huiskamergesprek is een suc ces en verdient een vervolg, meenden de deelnemers*gisteren na afloop in koor. In feite is dat niet verrassend. De deelnemers toonden immers louter door hun aanwezigheid al aan, open te staan voor andere culturen. De or ganisatie hoopt dat het succes er van in de toekomst kan worden uitgebouwd, bijvoorbeeld via massalere ontmoetingen in buurt huizen. De eerstvolgende ontmoeting is dan reeds vastgelegd. „Joh Jan, bij jou kom ik morgen op de koffie hoor," nodigt Carlo zichzelf maar uit. Even fronst Jan de wenkbrau wen, maar direct daarop schudt hij wat van zijn Nederlandse pant ser af: „Die afspraak, die staat." Na dit eerste huiskamergesprek - tot nu toe hebben ruim vijftig mensen zich opgegeven bij de Stichting Welzijn- moeten er nog vele volgen. De verslagen van de gesprekken worden meegenomen naar een conferentie over buren en cultu ren in Vlaardingen op 26 septem ber. Aan die conferentie moeten onder meer politiek, maatschappelijke organisaties, woningbouwcorpo raties, "bedrijfsleven, sportvereni gingen en onderwijsinstellingen gaan deelnemen. Door een menselijke fout is gisteren een deel van het nieuws uit het Waterweggebied niet in deze krant verschenen, terwijl Rotterdams nieuws er dubbel in stond. Wij bieden de lezers onze verontschuldi gingen aan voor deze onplezierige verrassing. Vandaag hopen wij het zoveel mogelijk goed te maken met extra lokaal en regionaal nieuws op pagina 14. Directie Rotterdams Dagblad Door Menno Haddeman Schiedam Helderziende G.M, Slotboom riep gisteravond in Schiedam de hulp m van zijn 'geestelijke vrienden' om aan de hand van persoonlijke bezittin gen van bezoekers iets over hun leven te vertellen. Iedereen heeft volgens Slotboom in de 'geestelij ke wereld' een overledene achter zich staan. Deze 'intellegentie' geeft de persoon op aarde advie zen over hoe hij zijn leven het bes te kan leiden. De bezoekers van de door spirituele vereniging Har- monia georganiseerde psychome- tne-bijeenkomsl m wijkcentrum Nieuwland in Schiedam leggen iets persoonlijks in een bakje. Slotboom spreidt ze uit en kiest een horloge uit. Hij krijgt contact. „Lief kind,'hoor ik de geestelijke vriend zeggen, je moet niet zo haastig zijn. Je denkt teveel aan anderen. Je pleegt roofbouw op je eigen lichaam." De eigenares her kent wat de overledene bedoelt: „Ik loop mezelf wel eens voorbij." De eigenaren van de volgende voorwerpen allemaal het advies 'iets minder roofbouw op hun li chaam te plegen' en 'ook eens aan zichzelf te denken'. Het is wel zeer opvallend dat de zaal vol zit met mensen die alleen maar aan anderen denken en zichzelf'voor bij lopen'. Iemand krijgt te horen dat zij uit moet kijken met haar gezondheid. „Heeft u druk op uw hoofd? Vaak hoofdpijn mis schien?" vraagt Slotboom. „Nee, helemaal niet," zegt zij. Slotboom: „Waak er dan voor!" Het optreden krijgt een steeds hoger 'open deur' gehalte. Tegen een vrouw die pontificaal met haar been om hoog zit, zegt Slotboom: „Ik hoor van een geestelijke vriend dat u last heeft van uw been." Waarop de vrouw zegt. last te hebben van een open wond. Bij een andere vrouw op leeftijd ziet Slotboom de verschijning van een kleinkind. „Ik heb helemaal geen klein kind," zegt de vrouw. „Misschien een klein kind. Heeft u een klein kind in de familie?vraagt de hel derziende. De vrouw ontkent, waarop Slotboom probeert: „Mis schien een klein kind in uw ken nissenkring of ergens bij u in de buurt?" „Jammer ^hoor," zegt be stuurslid Annette Mol in de pau ze. Als we weer echt eens een goede hebben, bel ik u." Door Jelle Gunneweg Schiedam Theo Wiegman, de nestor van de Schiedamse kun stenaars, is overleden. Doop, zoals de markante persoonlijkheid in kunstkringen beter bekend staat, had gisteren 88 jaar moeten wor den. Maar zover heeft het niet mo gen komen. Dinsdagavond over leed hij thuis, na een langdurige strijd tegen de suikerziekte die hem reeds zijn twee benen kostte. De Schiedammer was een opval lende verschijning in de stad. Ge zeten in zijn elektrische rolstoel verscheen hij ondanks zijn slech te gezichtsvermogen en gehoor nog op menig vernissage. Daarbij steevast begeleid door zijn vrouw Noor of één van zijn vijf zonen. Doop hield van gezelligheid en een praatje. Hij had graag men sen om zich heen, ook thuis, in zijn woning aan de Korte Haven. Doop Wiegman werd geboren in Delfshaven op de Lieve Ver- schuierstraat. Het talent om te schilderen had hij van zijn vader geerfd. Gerrit Wiegman was een schepenschilder, een van de Doop Wieg man schilder de het liefst thuis, mzijn woonkamer, omringd door familie en vrienden. Archieffoto Roel Dijkstra Haagse School. Zo is Doop ook in het vak gerold, op 7-jarige leeftijd met een tekening van een drie master. Hij stuurde het prentje in naar een toenmalig weekblad en viel er gelijk mee in de prijzen. De keuze voor de kunstacademie lag voor de hand. Die studie bete kende het begin van een rijk en artistiek leven. Na de academie ging hij aan de slag als decora teur. Doop werkte onder meer mee aan de wereldtentoonstelling in Antwerpen, voor de Nenijto, voor de Floriade en E'55. Ook maakte hij aquarellen van bouw tekeningen, die architecten hem gaven om voor te kunnen leggen aan de schoonheidscommissie. In die tijd kreeg hij zijn bijnaam Doop: van architectuurstudenten, naar het alpinopetje dat hij dag en nacht droeg. Zijn atelier had hij op het Haring vliet. Daar schilderde hij portret ten van 'allerlei soorten werkers, maar die zijn bij het bombarde ment van Rotterdam bijna alle maal verbrand. Ook kwam door de oorlog een einde aan zijn recla mebureau La Sonette. dat één jaar heeft bestaan. Op 19 september 1940 trouwde Doop met Noor en verhuisde naar Schiedam. Daar, in De Passage, begon hij na de oorlog een kunst handel, waar hij voornamelijk werk verkocht van zichzelf, zijn vader en vriend en collega Her man Paradies. Tweeëndertig jaar lang heeft hij de zaak aangehou den. Daarna heeft zoon Diet er nog even ingezeten met een gale rie. Doop Wiegman hield van de na tuur. Hij ging graag de polder in, om te schilderen, vaak samen met Herman Paradies. Stillevens en stadsgezichten/Een tijdlang was hij ook toneeldecorateur en schil der van reclameborden van het Monopole-theater op de Hoog straat. De laatste jaren maakte hij aquarellen en monotypes. Deels abstract werk, deels gebaseerd op zijn rijke herinneringen. Het Ste delijk Museum bracht zijn latere werk voor het voetlicht in een ten toonstelling ter gelegenheid van zijn 80ste veijaardag. Daar is de zer dagen ook het werk te bewon deren dat het museum ooit van hem aankocht. Hoewel zijn gezondheid de laatste jaren almaar slechter werd, bleef hij doorwerken. Want hij wilde §1- les weten en niet opgeven. Doop hield van zijn werk, en het leven. Tot de laatste snik.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Nieuwsblad / Schiedamsche Courant / Rotterdams Dagblad / Waterweg / Algemeen Dagblad | 1996 | | pagina 1