13
Geen gemeentelijke prijs voor
vrijwilligers in Vlaardingen
Doop Wiegman, tot de laatste snik
4
Rotterdams Dagblad
Scholieren vinden eeuwenoude wervel van neushoorn
Karmonia ontevreden
over vage helderziende
Politiek ziet na bezuinigingen niks in 'fopspeen'
Vooroordelen verdwijnen
bij eerste van serie
huiskamergesprekken
Verkeerde pagina
Illegalen in
kledingatelier
Beroving
Te hard rijden
Inbreker
gesnapt
Gewond bij
aanrijding
In Memoriam
SC!eurkspi£ër> tot A3 {Laser} marijke Tas Numansdorp 01 86 - 65 25 06 Grootformaat
-# Waterweg
Vrijdag 31 mei 1996
Vlaardingen Er komt geen
gemeentelijke prijs voor vrij
willigers in Vlaardingen. De
commissie voor sociale za
ken en welzijn heeft una
niem een voorstel daartoe
van wethouder A. Kool weg
gestemd.
De meeste fracties hadden twee
weken geleden bij de behande
ling van de Voorjaarsnota 199G
ook al gezegd niets te voelen voor
een vnjwilhgersprijs. De politieke
partijen vinden dat geen pas ge
ven op een moment dat er miljoe
nen guldens moeten worden be
zuinigd op de subsidies van al die
verenigingen en instellingen
waar juist het vrijwilligerswerk de
belangrijkste steunpilaar is. Er
wordt geoordeeld dat zon prijs
een fopspeen is en zeker het en-
thousiasme van de vrijwilligers
niet zal aansteken. Aan de ene
kant wordt er veel geld bij de in
stellingen weggehaald, maar zijn
er wel centen voor een of andere
pronkerige beker'Dat schept on
duidelijkheid en weerzin. En juist
dat laatste wil de gemeente voor
komen. Want hoewel de gemeente
zich genoodzaakt ziet op veel vrij
willigersorganisaties fors te be
zuinigen. realiseert de politiek
zich dat zonder vrijwilligers heel
veel zaken in Vlaardingen (en an
dere gemeenten) met zouden
kunnen worden gerealiseerd.
Wethouder Kool had voor de
raadscommissie in dat kader een
notitie vrijwilligerswerk laten
schrijven. Zelden is door de Vlaar-
dtngse politieke partijen een amb
telijke notitie unaniem zo tol de
grond toe afgekraakt, als gister
avond. „Teleurstellend. Het lijkt
wel een eindscriptie van een exa
menkandidaat," oordeelde PvdA-
fractievoorzitter A. Attema, die te
vergeefs naar een cyfer zocht tus
sen de tekst en uit pieteit zelf ook
maar geen cijfer gaf. Ook W. C.
Bans (CDA), L. C. van Halteren
(WD) en H.W. Petray (W2000)
vonden de nota maar niks. De li
beraal gaf wethouder Kool het ad
vies mee om het voorliggende
stuk -na een actualisering- als
inventarisatie op te nemen in een
nieuw te schrijven nota. G. W. van
Veelen SGP/RPF/GPV) vond het
zelfs daarvoor nog niet geschikt.
Kool kon niet anders dan de nota
weer meenemen en hij zegde toe
binnenkort met een ander stuk te
komen. Daarin moet dan wel ko
men te staan hoe de gemeente het
vnjwilligerswerk zou kunnen be
vorderen. En dan moeten er wel
concrete aanbevelingen komen,
die voortborduren op een in 1993
al geschreven nota. „Want nu
staat er niks nieuws in." Het acht
pagina's tellende werk staat bol
van open deuren fWat is vrijwilli
gerswerk?') en somt oude gege
vens op van het Sociaal Cultureel
Planbureau en uit de gemeentelij
ke Omnibusenquête. De vier aan
bevelingen die worden gedaan
vallen niet in goede aarde bij de
politiek (de vrijwilligersprijs, die
D66 in Gaardingen al jaren uit
reikt en de gemeente dus niet nog
eens hoeft te doen) of zijn niet na
der uitgewerkt. „Neem die nota
alstublieft mee terug. Het is zon
de van de tijd om hier over te pra
ten," adviseerde Van Veelen de
wethouder, die de raad opvolgde.
Schiedam Bij een controle in
een kledingatelier in de Van Cle-
effstraat in Schiedam zijn giste
ren zestien mannen meegenomen
naar hei politiebureau.
Zy hadden geen van allen geldige
identiteitspapieren op zak. Op het
bureau bleek dal tien werkne
mers illegaal in Nederland verblij
ven. Hen hangt uitzetting boven
het hoofd.
De controle is uitgevoerd door de
politie in samenwerking met de
Sociale Recherche en de Inspectie
Sociale Zaken en Werkgelegen
heid.
Dat gebeurde nadat cr een t:p was
binnengekomen. Tegen de eige
naar van het ateiier wordt proces
verbaal opgemaakt.
Schiedam Een 50-jarige
Schiedammer is woensdagmid
dag op de Churchilhveg in
Schiedam beroofd van zijn porte
monnee. De dader, die met een
groepje van vier op stap was.
sprak het slachtoffer aan op de
tramhalte ter hoogte van bejaar
denhuis De Harg en vroeg de man
om geld.
Toen het slachtoffer weigerde,
haaide de verdachte een mes te
voorschijn en maakte de
Schiedammer alsnog enkele tien
tjes afhandig. Samen met het
groepje is de dader vervolgens
weggerend in de richting van de
Laan van Bol'es. De politie is op
zoek naar getuigen van de bero
ving.
Schiedam De politie heeft don
derdag op de Mozartiaan in
Schiedam, ter hoogte van een
oversteekplaats voor fietsers en
voetgangers, 494 voertuigen op
snelheid gecontroleerd. Negen re
den er harder dan de toegestane
vijftig kilometer per uur.
Maassluis Een 23-jarige Rotter
dammer is gisterochtend op he
terdaad betrapt bij het inbreken
m een woning aan de Schuman-
nring in Maassluis. Zijn 28-jarige
handlanger vluchtte over het bal
kon toen agenten de woning be
traden, maar kon even later even
eens worden aangehouden. Dat
gebeurde opstraal,
De politie kon het duo'in de kraag
vatten dankzij een oplettende
buurvrouw.
Die beide de ègenten toen ze zag
dat de kompanen de woning van
haar buren betraden.
Vlaardingen/Maassluis - Een 80-
jarige Vlaardinger en zijn 72-jari-
ge echtgenote zijn gistermiddag
gewond naar het ziekenhuis over
gebracht nadat zij waren aangere
den door een automobilist uit
Dinxperlo.
Op de Mercuriusstraat kreeg de
auto van de Vlaardinger geen
voorrang, waardoor de aanrijding
ontstond. De aard van de verwon
dingen van de Vlaardingers is on
bekend.
Vanuit Maassluis moest gister
middag ook een verkeersdeelne
mer worden vervoerd naar het
Holy Ziekenhuis. Deze 69-jarige
fietser uit Maassluis raakte ge
wond toen hij een geparkeerde
auto over het hoofd zag. Hij botste
erop en raakte gewond aan het
hoofd.
Eelco Kramer
metz'n
vriendjes en
hond met net
bot van een
ren geleden
uitgestorven
wolharige
neushoorn.
der Wel/Roel
Dijkstra
Maassluis „Dat is wel een erg
groot bot," dacht de 10-jarige Eel
co Kramer uit Maassluis enkele
weken geleden, Samen met drie
vriendjes wandelde hij met zijn
hond Indra langs de Waterweg bij
het station West. De Duitse her
dershond kwam na wat graaf
werk bij het park met een groot
bot in de bek te voorschijn.
De scholieren onderwierpen de
'kluif aan een nadere inspectie,
„Ik wil niet opscheppen, maar ik
weet vrij veel van botten, Ik zag-
direct dat het niet om een bot van
een konijn of zo ging, maar van
een veel groter beest," vertelt de
Maassluise speurneus. Na de
vondst gingen de scholieren met
een verder zoeken en stuitten in
de opgespoten zandvlakte op nög
twee botten. Thuis ontdekten de
vrienden dat de stukken bij
elkaar hoorden. Nieuwsgierig ge
worden naar de herkomst van de
beenderen, werd de hulp van de
Vlaardingse stadsareheoloog Je
roen ter Brugge ingeschakeld.
Hij lijmde het 2aakje vast en
stuurde het bot van ongeveer
dertig bij twintig centimeter op
naar kenners in Delft en Amster
dam.
Eelco kreeg het bot zes weken la
ter weer in 2ijn bezit met de me
dedeling dat het waarschijnlijk
een wervel van de wolharige
neushoorn betrof. Om zekerheid
te krijgen bracht de scholier van
De Westhoek woensdag samen
met zijn vriendjes en moeder een
bezoek aan een paleontoloog in
Leiden. Deze wetenschapper van
fossiele organismen bevestigde
het vermoeden.
Het gaat inderdaad om de eerste
nekwervel ofwel de atlas van de
wolharige neushoorn. „Dit dier
leefde ongeveer tienduizend jaar
geleden en is 3,5 meter lang en
1,5 hoog. We mochten in het ar
chiefvan het historisch museum
kijken naar andere botten en een
schedel van deze neushoorn,"
vertelt Eelco enthousiast.
Hij wroet momenteel verder in
de grond in de hoop de twee nog
ontbrekende vleugels van de
wervel te vinden. „Dan is de atlas
namelijk compleet. Maar de kans
is heel klein dat we die vleugels
vinden omdat ze zo dun zijn. In
Nederland is nog nooit een com
plete atlas van de wolharige
neushoorn gevonden," aldus de
jeugdige kenner.
De speurneus wil niet alleen alles
weten over de uitgestorven neus
hoorn, maar is ook benieuwd
waar de eeuwenoude wervel pre
cies in de grond heeft gezeten.
„Dat was in elk geval niet in
Maassluis. Het bot is toevallig in
een zandhoop terecht gekomen.
We hebben al aan Rijkswater
staat gevraagd waar het opgespo
ten zand vandaan is gehaald. Die
zou het uitzoeken," aldus de on
dernemende Maassluizen.
Hij wil het bot niet op zijn nacht
kastje bewaren, maar gaan ver
huren aan musea. „Dat hoeft niet
voor geld hoor. Maar als een mu
seum ervoor wil betalen, is dat
best natuurlijk"
Door Pieter Vermaas
Vlaardingen „Als je trek hebt.
pak gerust zelf wat van tafel
hoor." zegt gastvrouw Zbeyde
Gzel om een uur of acht. Daarmee
is een eerste brug tussen culturen
geslagen. In de 'huiskamerge
sprekken', een initiatief om al
lochtone en autochtone Vlaardin
gers dichter bij elkaar te brengen,
tasten de deelnemers vervolgens
gretig toe.
Begrip over en weer gisteravond
in een tropisch warme huiskamer
in de Vlaardingse Stationsstraat.
De aanval tegen vooroordelen en
hokjesmenlaliteit is ingezet.
Dat die hokjesgeest nog altijd be
staat, blijkt uit de woorden van de
heer Gzel, „Ik woon al dertig jaar
in Vlaardingen. Maar ik krijg
steeds dezelfde vragen, zoals:
wanneer ga je terug naar Turkije?
Dochter Zbeyde weet er ook nog
wel een paar: „Ben je al uitgehu
welijkt? Of: ja, maar bij jullie dit
en datdat soort opmerkingen
horen wij keer op keer."
Hoofddoekjes, de spanning tus
sen integreren en het behoud van
de eigen cultuur en geloof, ver
schillen tussen generaties alloch
tonen en tussen autochtonen in
verschillende streken van Neder
land: het kwam gisteravond alle
maal aan bod in een sfeer van res
pect, en vaak van verwondering.
Brutaal
Neem nu de opvoeding. De au
tochtoon zegt tegen zijn kind, als
hij het een standje geeft: kijk me
aan als ik tegen je praal Zo niet
menig allochtoon: „Als mijn vader
mij bestraffend toesprak," herin
nert Aines Hooten zich, „zei hij
juist: meissie, naar beneden je
ogen. Je ouders op zo'n moment
recht aankijken wordt in onze cul
tuur als hoogst brutaal be
schouwd."
Autochtonen concluderen in zo'n
geval ten onrechte dat dit naar be
neden staren betekent dat het
kind liegt, 't Is informatie waar'
bijvoorbeeld een Nederlandse on
derwijzer veel aan kan hebben als
hij eens een allochtone kwajon
gen terecht moet wijzen.
Manieren
Een sollicitatiegesprek. Ook zo'n
onderwerp waarbij het van pas
komt als je eikaars manieren
kent, bleek gisteravond. „Iemand
van Afrikaanse komaf," vertelt
Aines, „wil op zo'n belangrijk mo
ment zijn mooiste kleren aan,
compleet met allerlei frutsels.
Maar het bedrijf denkt vervol
gens: 'wij hoeven hier niet zo'n
fuifnummer' en dropt de allochto
ne sollicitant." Carlo Wijnaldum
vult aan dat allochtonen ook bij
het solliciteren vaak de ogen neer
slaan. „Dat is geen gebrek aan in
teresse, maar juist een vorm van
respect." „Doe dat hier niet hoor,"
drukken de autochtone Vlaardin
gers de allochtone Haringkoppen
op het hart. „In onze cultuur geldt
juist hrt oogcontact als een be
langrijke voorwaarde voor het
binnenslepen van de baan,"
Een ander voorbeeld komt eerder
op de avond ter sprake. Het blijkt
dat veel allochtonen terugschrik
ken, als zij bij een eerste ontmoe
ting met een autodhtoon direct
'bestookt' worden met vragen
over het gezinsleven van de al
lochtoon. Dat beschouwen zij
vaak als ongepaste nieuwsgierig
heid of als een soort kruisverhoor.
Jan van der Kooij: „Maar als au
tochtoon wil je daarmee eigenlijk
alleen maar belangstelling to
nen." Het is niet de eerste keer
dat Jan werd verrast door de cul
tuur van de 'andere' Vlaardinger.
Ooit werd hij in zijn nachtrust ge
stoord toen hij allochtonen buiten
hard hoorde praten. „Ik dacht
werkelijk: die maken elkaar af.
Dus ik uit'mijn bed stappen en
het gordijn opendoen. Maar wat
bleek? Het was gewoon een gezel
lig gesprek."
Pantser
Het huiskamergesprek is een suc
ces en verdient een vervolg,
meenden de deelnemers*gisteren
na afloop in koor. In feite is dat
niet verrassend. De deelnemers
toonden immers louter door hun
aanwezigheid al aan, open te
staan voor andere culturen. De or
ganisatie hoopt dat het succes er
van in de toekomst kan worden
uitgebouwd, bijvoorbeeld via
massalere ontmoetingen in buurt
huizen.
De eerstvolgende ontmoeting is
dan reeds vastgelegd. „Joh Jan,
bij jou kom ik morgen op de koffie
hoor," nodigt Carlo zichzelf maar
uit. Even fronst Jan de wenkbrau
wen, maar direct daarop schudt
hij wat van zijn Nederlandse pant
ser af: „Die afspraak, die staat."
Na dit eerste huiskamergesprek
- tot nu toe hebben ruim vijftig
mensen zich opgegeven bij de
Stichting Welzijn- moeten er
nog vele volgen.
De verslagen van de gesprekken
worden meegenomen naar een
conferentie over buren en cultu
ren in Vlaardingen op 26 septem
ber.
Aan die conferentie moeten onder
meer politiek, maatschappelijke
organisaties, woningbouwcorpo
raties, "bedrijfsleven, sportvereni
gingen en onderwijsinstellingen
gaan deelnemen.
Door een menselijke fout is gisteren een deel van het nieuws uit het
Waterweggebied niet in deze krant verschenen, terwijl Rotterdams
nieuws er dubbel in stond. Wij bieden de lezers onze verontschuldi
gingen aan voor deze onplezierige verrassing. Vandaag hopen wij het
zoveel mogelijk goed te maken met extra lokaal en regionaal nieuws
op pagina 14.
Directie Rotterdams Dagblad
Door Menno Haddeman
Schiedam Helderziende G.M,
Slotboom riep gisteravond in
Schiedam de hulp m van zijn
'geestelijke vrienden' om aan de
hand van persoonlijke bezittin
gen van bezoekers iets over hun
leven te vertellen. Iedereen heeft
volgens Slotboom in de 'geestelij
ke wereld' een overledene achter
zich staan. Deze 'intellegentie'
geeft de persoon op aarde advie
zen over hoe hij zijn leven het bes
te kan leiden. De bezoekers van
de door spirituele vereniging Har-
monia georganiseerde psychome-
tne-bijeenkomsl m wijkcentrum
Nieuwland in Schiedam leggen
iets persoonlijks in een bakje.
Slotboom spreidt ze uit en kiest
een horloge uit. Hij krijgt contact.
„Lief kind,'hoor ik de geestelijke
vriend zeggen, je moet niet zo
haastig zijn. Je denkt teveel aan
anderen. Je pleegt roofbouw op je
eigen lichaam." De eigenares her
kent wat de overledene bedoelt:
„Ik loop mezelf wel eens voorbij."
De eigenaren van de volgende
voorwerpen allemaal het advies
'iets minder roofbouw op hun li
chaam te plegen' en 'ook eens aan
zichzelf te denken'. Het is wel
zeer opvallend dat de zaal vol zit
met mensen die alleen maar aan
anderen denken en zichzelf'voor
bij lopen'. Iemand krijgt te horen
dat zij uit moet kijken met haar
gezondheid. „Heeft u druk op uw
hoofd? Vaak hoofdpijn mis
schien?" vraagt Slotboom. „Nee,
helemaal niet," zegt zij. Slotboom:
„Waak er dan voor!" Het optreden
krijgt een steeds hoger 'open
deur' gehalte. Tegen een vrouw
die pontificaal met haar been om
hoog zit, zegt Slotboom: „Ik hoor
van een geestelijke vriend dat u
last heeft van uw been." Waarop
de vrouw zegt. last te hebben van
een open wond. Bij een andere
vrouw op leeftijd ziet Slotboom de
verschijning van een kleinkind.
„Ik heb helemaal geen klein
kind," zegt de vrouw. „Misschien
een klein kind. Heeft u een klein
kind in de familie?vraagt de hel
derziende. De vrouw ontkent,
waarop Slotboom probeert: „Mis
schien een klein kind in uw ken
nissenkring of ergens bij u in de
buurt?" „Jammer ^hoor," zegt be
stuurslid Annette Mol in de pau
ze. Als we weer echt eens een
goede hebben, bel ik u."
Door Jelle Gunneweg
Schiedam Theo Wiegman, de
nestor van de Schiedamse kun
stenaars, is overleden. Doop, zoals
de markante persoonlijkheid in
kunstkringen beter bekend staat,
had gisteren 88 jaar moeten wor
den. Maar zover heeft het niet mo
gen komen. Dinsdagavond over
leed hij thuis, na een langdurige
strijd tegen de suikerziekte die
hem reeds zijn twee benen kostte.
De Schiedammer was een opval
lende verschijning in de stad. Ge
zeten in zijn elektrische rolstoel
verscheen hij ondanks zijn slech
te gezichtsvermogen en gehoor
nog op menig vernissage. Daarbij
steevast begeleid door zijn vrouw
Noor of één van zijn vijf zonen.
Doop hield van gezelligheid en
een praatje. Hij had graag men
sen om zich heen, ook thuis, in
zijn woning aan de Korte Haven.
Doop Wiegman werd geboren in
Delfshaven op de Lieve Ver-
schuierstraat. Het talent om te
schilderen had hij van zijn vader
geerfd. Gerrit Wiegman was een
schepenschilder, een van de
Doop Wieg
man schilder
de het liefst
thuis, mzijn
woonkamer,
omringd door
familie en
vrienden.
Archieffoto Roel
Dijkstra
Haagse School. Zo is Doop ook in
het vak gerold, op 7-jarige leeftijd
met een tekening van een drie
master. Hij stuurde het prentje in
naar een toenmalig weekblad en
viel er gelijk mee in de prijzen.
De keuze voor de kunstacademie
lag voor de hand. Die studie bete
kende het begin van een rijk en
artistiek leven. Na de academie
ging hij aan de slag als decora
teur. Doop werkte onder meer
mee aan de wereldtentoonstelling
in Antwerpen, voor de Nenijto,
voor de Floriade en E'55. Ook
maakte hij aquarellen van bouw
tekeningen, die architecten hem
gaven om voor te kunnen leggen
aan de schoonheidscommissie. In
die tijd kreeg hij zijn bijnaam
Doop: van architectuurstudenten,
naar het alpinopetje dat hij dag en
nacht droeg.
Zijn atelier had hij op het Haring
vliet. Daar schilderde hij portret
ten van 'allerlei soorten werkers,
maar die zijn bij het bombarde
ment van Rotterdam bijna alle
maal verbrand. Ook kwam door
de oorlog een einde aan zijn recla
mebureau La Sonette. dat één
jaar heeft bestaan.
Op 19 september 1940 trouwde
Doop met Noor en verhuisde naar
Schiedam. Daar, in De Passage,
begon hij na de oorlog een kunst
handel, waar hij voornamelijk
werk verkocht van zichzelf, zijn
vader en vriend en collega Her
man Paradies. Tweeëndertig jaar
lang heeft hij de zaak aangehou
den. Daarna heeft zoon Diet er
nog even ingezeten met een gale
rie.
Doop Wiegman hield van de na
tuur. Hij ging graag de polder in,
om te schilderen, vaak samen met
Herman Paradies. Stillevens en
stadsgezichten/Een tijdlang was
hij ook toneeldecorateur en schil
der van reclameborden van het
Monopole-theater op de Hoog
straat. De laatste jaren maakte hij
aquarellen en monotypes. Deels
abstract werk, deels gebaseerd op
zijn rijke herinneringen. Het Ste
delijk Museum bracht zijn latere
werk voor het voetlicht in een ten
toonstelling ter gelegenheid van
zijn 80ste veijaardag. Daar is de
zer dagen ook het werk te bewon
deren dat het museum ooit van
hem aankocht.
Hoewel zijn gezondheid de laatste
jaren almaar slechter werd, bleef
hij doorwerken. Want hij wilde §1-
les weten en niet opgeven. Doop
hield van zijn werk, en het leven.
Tot de laatste snik.