14
School geeft les in 'levensvaardigheden'
'Stormvloedkering
sneller dicht doen'
Advocaat gispt aanklaagster
op laatste dag Kobus-proces
Meeste scholen nog altijd niet voorbereid op giframp
Zorgen medische faculteit
over slechte bereikbaarheid
Lagere straffen voor
Indiase kindersmokkel
Jongeren leren omgaan met ruzies, met afwijzing en met 'nee' zeggen
Warm welkom voor teruggekeerde Aya
I p lf UT sr f
Boos over open
Van Brlenenoord
Rotterdams Dagblad
Woensdag 29 januari 1997
Rotterdam Rijkswaterstaat wil
dat de stormvloedkering bij Hoek
van Holland al bij middelzware
storm dicht gaat. Dat betekent dat
de waterkering eens in de drie a
vier jaar moet sluiten.
Rijkswaterstaat adviseert dat aan
minister Jorritsma (Verkeer en
Waterstaat). Daarmee gaat de
dienst in tegen de wens van de ge
meente Rotterdam.
Het college van b en w heeft een
sluiting bepleit van gemiddeld
eens in de tien jaar. Dat kan, aldus
Rotterdam, als de waterkering
dicht gaat bij een waterhoogte van
3.20 meter boven NAP. Gemeen
ten waar bij hoog water buiten
dijkse gebieden onderlopen, be
pleiten uitte gaan van een hoogte
van 2.80 meter.
Volgens projectleider T. Rohde
staat Rijkswaterstaat in principe
neutraal tegenover de verschil
lende mogelijkheden voor slui
ting. Gelet op de voorkeuren van
de meeste gemeenten en water
schappen voor een lagere stand,
die van 2.80 meter dus, zal Rijks
waterstaat de minister echter de
ze hoogte adviseren.
Met name de gemeente Dordrecht
dringt sterk aan op een sluiting
bij 2.80 meter. Al bij een stand van
2.50 meter boven NAP staat een
groot deel van de buitendijks ge
legen historische binnenstad on
der water. In 1994 en 1995 bereik
te het water dergelijke hoogten,
waardoor aanzienlijke schade ont
stond voor bedrijven en particu
lieren. Rotterdam bepleit een
minder streng sluitingsregime
vanwege de kosten. Elke keer als
de stormvloedkering dicht gaat
kost dat de haven zeven, ton aan
inkomsten omdat scheepvaart
verkeer voor enige tijd onmoge
lijk is. Daarbij komen de kosten
van de overstromingen. Aan stra
ten en gebouwen ontstaat dan 7,5
miljoen gulden schade, zodat het
financiële gevolg bij elkaar dus
een kostenpost van 8,2 miljoen
gulden oplevert.
Het is ook nog mogelijk de storm
vloedkering dicht te doen als het
water een hoogte heeft van 3.0
meter boven ANP. Dan zou de ke
ring eens in de vijf jaar gesloten
moeten worden.
In 1987 werd besloten tot de bouw
van de stormvloedkering en be
perkte dijkverzwaring in de regio
Rotterdam. De waterkering in de
Nieuwe Waterweg heeft 965 mil
joen gulden gekost
aan het ziekenhuis-arsenaal toe te
voegen. Dat zou moeten gebeuren
op het nu nog lege s' Jaeobplein.
Vanuit de universiteit wordt bij
het overleg als een van de belang
rijkste wensen ingebracht dat het
medische complex beter bereik
baar wordt en dat er meer par
keerplaatsen voorhanden zijn om
bezoekers en belangstellenden
probleemloos naar de midden in
de stad gelegen voorzieningen te
krijgen.
Uitbreiding
Rotterdam wil bij de uitbreiding
een vinger aan de pols houden en
de 'meerwaarde' van zo'n belang
rijk medisch complex in de stad
uitbuiten. De stad onderkent het
belang van de universiteit, die
een van de grootste werkgevers is
in de stad.
Maar de academische wereld is
van dergelijke bemoeizucht weer
minder gecharmeerd, zo bleek
gisteren in het NAi.
i De medische facul
teit van de Erasmus Universiteit
Rotterdam dreigt aan belang in te
boeten door de moeilijke bereik
baarheid van het D-ükzigtcom-
plex. „Wij verliezen onze positie
als ontmoetingscentrum, wij ra
ken belangrijke conferenties
kwijt," zei prof. dr. C. Verwoerd,
decaan van de faculteit der ge
neeskunde en gezondheidsweten
schappen, gisteravond tijdens een
forumdiscussie over de toekomst
van het Erasmus Medisch Cen
trum Rotterdam in het Neder
lands Architectuurinstituut
De medische faculteit en het Aca
demisch Ziekenhuis Dïjkzigt heb
ben grote plannen om verder uit
te breiden. Met de dienst Stede-
bouw en Volkshuisvesting stude
ren de medische faculteit en het
Academisch Ziekenhuis Rotter
dam (Dijkzigt) inmiddels naarstig
op plannen hoe die uitbreiding
gestalte moet krijgen. Bedoeling
is ook de Daniel den Hoedkliniek
RotterdamDe rechtbank in Rot
terdam heeft gisteren vier man
nen veroordeeld tot gevangenis
straffen van negen tot dertig
maanden wegens kindersmokkel.
De vier behoorden tot een inter
nationaal opererende organisatie
die zich bezighield met mensen
smokkel.
De uit India afkomstige en in Am
sterdam wonende broers Ajay
K. P. (37) en Ajay K P,(34) kregen
wegens de onttrekking van min
derjarigen aan het over hen ge
steld gezag en het lidmaatschap
van een criminele organisatie res
pectievelijk dertig en twintig
maanden cel
Dat is een aanzienlijk lagere straf
dan de eerder geëiste vijf en vier
jaar cel. Hun in Engeland woon
achtige neef S. B.(22) kreeg negen
maanden cel en de in België wo
nende Indiër J. S. (36) moet twaalf
maanden zitten. Tegen hen was
dertig maanden cel geëist
Rechter mr. F. J. W. M. van Door-
en kwam tot lagere straffen
omdat hem niet gebleken is dat
de smokkel is gebeurd tegen de
wil van de ouders of de kinderen.
De verdachten hebben de kinde
ren ook goed behandeld, vindt
Van Dooren. Hij achtte roof van
de kinderen en het bezit van valse
documenten niet bewezen.
De organisatie van de Indiërs
heeft ten minste zeventig minder
jarige jongens van tussen de 6 en
Rotterdam De politie heeft van
morgen heel wat verbaasde en bo
ze telefoontjes gehad van automo
bilisten, die rond zeven uur lang
durig voor een geopende Van
Brienenoordbrug hadden ge
staan, De file die daardoor ont
stond, had een lengte van negen
kilometer. Dat had vooral te ma
ken met het feit dat de brug veel
langer openstond dan gebruike
lijk. Recent zijn er vragen gesteld
of het noodzakelijk is dat de Hrie-
nenoord'juist tijdens de ochtend
spits open moet Minister Jorrits
ma heeft aangegeven dat ze de be
staande afspraken daarover niet
wil veranderen.
15 jaar uit India via Nederland
naar de Verenigde Staten
gesmokkeld. Bij het oprollen van
een deel van de groep in septem
ber 1995 vond de politie negen
kinderen, variërend in leeftijd
van 10 tot 15 jaar, in een Amster
damse woning.
Justitie bracht ze onder in op
vangcentrum Valentijn maar ook
daaruit verdwenen ze weer. De
Duitse politie vond ten slotte drie
terug in een asielzoekerscentrum
in Keulen. Twee van hen zijn on
dergebracht bij gastgezinnen in
Nederland. De derde jongen is op
nieuw verdwenen. De andere zes
kinderen zijn spoorloos.
Justitie vermoedt dat de groep
meer dan honderd kinderen uit
de Indiase Sikh-bevolkingsgroep
naar Amerika heeft gesmokkeld.
Ze reisden mee op paspoorten van
Nederlanders van Hindoestaanse
komaf en Indiërs. In India betaal
den de echte ouders de bende tot
25.000 gulden per kind voor een
betere toekomst in Amerika.
Door Annemiek Veelenturf
Rotterdam Twaalf lessen 'levensvaardigheden' hebben de
docenten maatschappijgeschiedenis Luuk Heykoop en Jan
Ippel nu achter de rug. Ze vormen de eerste ervaringen met
een lesprogramma dat jongeren moet leren omgaan met ru
zies, met afwijzing, met 'nee' zeggen. Doel is het geloof in de
persoonlijke effectiviteit, volgens professor René Diekstra het
belangrijkste psychologische criterium voor een succesvolle
overgang naar volwassene, te vergroten. Klas drie electro van
de scholengemeenschap voor vbo-mavo Cleynpolder in Over-
schie diende als proeftuin.
Vloekend, tierend en scheldend
komt de rector tijdens de eerste
les 'levensvaardigheden' het les
lokaal binnenstormen. Hoe kon
den Luuk Heykoop en Jan Ippel
het in hun hóófd halen om uitge
rekend in dit lokaal te gaan zitten.
Heykoop, op zijn beurt, valt onge
nadig togen zijn baas uit. Zijn col
lega Ippel druipt snikkend af.
Klas drie electro reageert ge
schokt, uit het veld geslagen. Wat
is hier aan de hand?
De leraren grinniken bij de herin
nering. „Even de aandacht van
gen," noemt Heykoop de aanlei
ding tot het toneelstukje. „Als je
tegen de jongens zegt dat ze in
een kring moeten zitten, denken
ze: 'ha kring, we hebben geen les'.
Zo hebben we ze even door elkaar
willen schudden." Jan Ippel: „Bo
vendien vormt zo'n scène een pri
ma illustratie om te laten zien dat
mensen heel verschillend kunnen
reageren op een bepaald gedrag."
Leidraad
Leidraad voor veel van de lessen
levensvaardigheden' vormen de
vier g's: gebeurtenis, gedrag, ge
voel en gevolg. Gris je een pen
weg van een medeleerling zonder
iets te vragen, dan geeft dat die
ander een rot gevoeL Dat negatie
ve gevoel leidt tot een bepaald ge
drag: tot een boze reactie, of mis
schien juist tot een heel stil mok
ken. „Het gaat erom dat de jongen
die die pen pakt 2ich van de gevol
gen van zijn daad bewust wordt.
Hebben ze dat inzicht eenmaal te
pakken," zegt Ippel, „dan veran
dert hun gedrag vanzelf."
Lessen levensvaardigheden, ook
wel 'skills for life' genoemd,
vormen één van de aanbevelin
gen die de psycholoog professor
René Diekstra, adviseur van de
gemeente Rotterdam voor het
preventief jeugdbeleid, heeft ver
woord in zijn rapport 'Keerpun
ten'. Aanleiding daarvoor is de
toename van emotionele moeilijk
heden en gedragsproblemen on
der jongeren. Jongeren zijn vol
gens Diekstra in toenemende ma
te niet in staat zelf problemen ef
fectief aan te pakken.
„Problemen zijn van alle tijden,"
relativeert Luuk Heykoop, ooit
zelf leerling op de school waarop
hij nu les geeft. „Bij ons gingen de
problemen alleen niet zozeer over
drugs, maar over beginnen met
roken." Ook zijn collega Jan Ippel
waakt over het imago van 'zijn'
leerlingen. „Er zijn heus wel wat
jongens bij die al in aanraking
zjjn geweest met de politie. Maar
daar merk je niets van op school"
Levensvaardigheden opdoen is
evenwel hard nodig, vinden de
twee leraren, hoewel thuis daar-
Luuk Heykoop (rechts) en zijn collega Jan Ippel zien dat de lessen levensvaardigheden vruchten afwerpen. Maar wil het beklijven, dan
moeten ook andere docenten op een dergelijke manier werken. FotoNieis van der HoevefVRottertiai)is Dagbiaö
voor een betere plek zou zjjn dan
de schooL „Maar zo werkt dat te
genwoordig niet meer. Veel jonge
ren krijgen van thuis de bood
schap mee dat ze het zelf maar
moeten uitzoeken. Het gemak
waarmee sommige jongeren aan
hun lot worden overgelaten..,"
zucht Jan Ippel „De kern is dat
veel kinderen te weinig liefde
krijgen." Heykoop: „Als je even
naar ze luistert, schieten de
schoolprestaties omhoog."
Thuis wordt vaak niet gepraat,
merkt Ippel op. „Als ik langs kom,
blijft de tv aan staan." Heykoop
constateert een gebrek aan 'posi
tieve terugkoppeling'. „De jonge
re krijgt van zijn ouders te horen
dat hij niet mag stelen, maar thuis
wordt wel gepraat over zwart wer
ken." Even later, verbouwereerd:
„Ik had kort geleden nog een va
der aan de lijn die niet eens wist
dat zijn zoon bij ons op school zat.
En dat is niet de eerste keer dat ik
dat heb meegemaakt."
De leraar bespeurt in het gedrag
van een -deel van zijn leerlingen
een zekere overlevingsdrang.
„Ais je bet ergens niet mee eens
bent, direct boos worden," illus
treert hij. „Onmiddellijk op maxi
male sterkte reageren."
Docententraining
Jan Ippel en Luuk Heykoop zijn
aan het begin van het schooljaar,
samen met docenten van nog vier
andere Rotterdamse middelbare
scholen, naar de docententrai
ning geweest. Drie dagen op cur
sus met twintig collega's in het
Oost-Brabantse Mierlo. Daar
raakten 2e vertrouwd met het
lesprogramma 'levensvaardighe
den', waaraan ze voor een flink
deel hun eigen invulling hebben
gegeven.
In de pilot die op de vijf scholen
draait leren de jongeren hoe je
kunt handelen wanneer een le
raar je onterecht bestraft. Ze leren
'nee' zeggen, zowel tegen een
groep als tegen een persoon al
leen. Seksualiteit wordt bespreek
baar gemaakt en ze leren omgaan
met agressie door praktijksitu
aties na te spelen.
Ippel en Heykoop hebben de in
druk dat de lessen 'levensvaardig
heden' -volgende week starten
op Cleynpolder twee nieuwe groe
pen- hun vruchten afwerpen.
JUs er een conflict is, zetten we ze
in een kring. Dan weten ze ai dat
ze moeten gaan praten," zegt
Heykoop. Om te bevorderen dat
de effecten bekleven, zouden ook
collega's opeen dergelijke manier
moeten werken, vinden ze.
„Heel goed," vindt Luuk Hey
koop een suggestie van leerlingen
die tijdens individuele gesprek
ken naar voren kwamen. „Een
aantal van hen zei dat de cursus
ook heel goed zou zijn voorouders
en docenten. Daar ben ik het hele
maal mee eens."
Gorilla-peuter Aya is weer terug in diergaarde Blijdorp en de hereniging, <net Haar oude groep
heeft tot hartverwarmende taferelen geleid. De jonge gorilla zou in het kader van een Internatio
naal fokprogramma naar Tel Aviv verhuizen en moest daarvoor eerst in Apenheul wennen aan
het oudere mannetje Lucas. Dat klikte echter niet en dus keerde Aya terug op het oude 'nest'.
Daar kan ze het uitstekend vinden met de hele groep, maar met een ongeveer even oud nichtje
in het bijzonder, foto Jaap Rozema/Rotterdams DagDlad
Het zit er op voor de advocaten en procureur-generaal mr. C. M. P. Flint-
Van Noort in het omvangrijke Kobus-proces. Het hoger beroep in de
zaak, die eerder de Rotterdamse rechtbank maanden in zijn greep hield,
werd gisteren in het Hof in Den Haag afgerond. Nog één keer trokken de
raadslieden ten stnjde tegen het Openbaar Ministerie en verwierpen de
argumenten van de aanklaagster. Het woord is nu aan de rechter die
over twee weken een oordeel velt over Kobus L., Lambert S, en alle an
dere verdachten.
Door Marcel Potters
Den Haag Het was uiteindelijk
mr. H. van Dijk die de immer
doordreunende boor overstemde.
Het apparaat dat te pas en te on
pas in een betonnen muur of vloer
werd geprikt en daarmee het pro
ces tegen Kobus L. en tien andere
verdachten danig verstoorde. Het
Paleis van Justitie in Den Haag
wordt verbouwd en dat zullen we
weten.
Dat de raadsman zo goed was te
horen, had vooral te maken met
zijn boosheid. Want als advocaat
van Kobus' rechterhand Lambert
S. - óók verdacht van grootschali
ge drugshandel - kreeg hij vorige
week een stevige veeg uit de pan
van procureur-generaal mr.
C. M. P. Flint-van Noort. Ze rea
geerde daarmee op eerdere uitla
tingen van mr. Van Dijk die een
rechercheur in de Kobus-zaak
door het slijk had gehaald. „In
faam en in feite klachtwaardig,"
vond de aanklaagster deze aantij
gingen.
Laatste dag
Maar de strafpleiter sloeg terug,
gisteren op de laatste dag van het
hoger beroep in de zaak tegen Ko
bus en kornuiten. Zo nu en dan
wat rood aanlopend, handjes op
de rug en licht voorover gebogen,
opende hij de aanval op zijn oppo
nent. Mr. Van Dijk, enigszins cy
nisch, terugblikkend op de re
pliekvan de aanklaagster: „De ve
le jaren dat de procureur-generaal
bij het Openbaar Ministerie heeft
gewerkt, hebben haar geleerd dat
in de meeste strafzaken met de
meest waarschijnlijke waarheid
moet worden gewerkt. Dat moetu
toch even tot u laten doordringen.
Niet de waarheid maar de meest
waarschijnlijkewaarheid."
Pleidooi
De raadsman meende in zijn plei
dooi te hebben aangetoond dat
niet zijn cliënt en Kobus achter de
verscheping van 357 kilo cocaïne
in 1991 zaten - het belangrijkste
verwijt aan het adres van deze
verdachten- maar anderen. In
elk geval had de verdediging veel
twijfel gezaaid, meende hij, „en
die twijfel dient in het voordeel
van mijn cliënt te worden uitge
legd".
En weer werd de politieman, aan
wiens bedoelingen hij al eerder
Door Peter de Lange
Rotterdam Ramen dicht, radio
aan. De jampenbesirijding propa
geert dat mensen het beste bin
nen kunnen blijven bij een che
mische calamiteit. Maar de ram
penplannen van de meeste scho
len in Rotterdam houden nauwe
lijks rekening met die mogelijk
heid. De draaiboeken zijn bijna al
lemaal gebaseerd op een situatie
waarbij iedereen zo snel mogelijk
naar buiten moet.
De enorme gifbrand bij CM! vorig
jaar februari en de verstikkende
chloorwolk die over de Nieuwe
Maas naar Pernis en Hoogvliet af
dreef leek de komst van een nieu
we generatie rampenplannen te
versnellen. De dienst Stedelijk
Onderwijs, die een voor alle scho
len bruikbaar basisplan zou
schrijven, is daar echter nog niet
aan toegekomen.
Taak
De dienst wil wel, maar komt tijd
te kort en worstelt bovendien met
de vraag om wiens verantwoorde
lijkheid het eigenlijk gaat. „Voor
de scholen ligt hier ook een taak.
Maar blijkbaar is het een onder-,
werp dat niet hoog op de agenda*
staat."
In het nabije verleden, toen in
Rotterdam de nieuwe rampensi
rene werd geïntroduceerd, heeft
de brandweer de scholen gewezen
op het belang van binnen blijven
bij een calamiteit. Dat gebeurde
tijdens een grootschalige campag
ne, waarbij ook voorlichtingsma
teriaal werd verspreid onder zie
ken- en bejaardenhuizen.
Voor de brandweer was daarmee
de kous af, zegt een woordvoer
der. „Iedereen weet het nu. Wij
hebben gedaan wat we moesten
doen, de rest is ieders persoonlij
ke verantwoordelijkheid."
Wel geeft de brandweer desge
vraagd adviezen als instituten
een gedetailleerd rampenplan
willen maken op basis van het
principe 'ramen dicht, binnen
blijven'. Was er van de zijde van
scholen veel belangstelling vtèor
die mogelijkheid?
De zegsman van de brandweer:
„Neie, alleen het Einstein Lyceum
in Hoogvliet heeft ons benaderd."
Maar die school lag vorig jaar dan
ook letterlijk onder de rook van
CML
Eigen houtje
Rector M. Roder heeft door de
chemische brand geleerd dat in
derdaad serieus rekening moet
worden gehouden met de moge
lijkheid dat grote aantallen leer
lingen voor langere tijd binnen
moeten blijven. Met de chloor
wolk van CMI nog vers in het ge
heugen, paste het Einstein Lyce
um op eigen houtje de regels aan.
Er werd nagedacht over noodbed-
den, rantsoenen levensmiddelen
en wie er verantwoordelijk is voor
het uitzetten van het ventilatie
systeem.
Röden „Een industriële ramp is
een reële mogelijkheid. Een plan
hoe je daarop moet reageren kun
je als school niet missen. Maar je
moet het wel zelf maken. Als je
gaat wachten tot de bureaucratie
met iets komt, kan het heel lang
duren."
De rector noemt een goed ram
penplan voor scholen een 'onder
belicht thema'. „Ik denk dat wij
wat de ontwikkeling ervan betreft
in de voorhoede zitten."
Toch zijn ook andere onderwijsin
stellingen er mee bezig. Het Albe-
da College heeft voor alle 34 vesti
gingen een door de brandweer
goedgekeurd ontruimingsplan,
maar werkt daarnaast ook aan een
scenario voor andere rampen. De
school (met in totaal 10.500 leer
lingen) wil ook zijn voorbereid op
een situatie waarbij honderden
mensen de deur niet uit kunnen
omdat de lucht buiten niet zuiver
is.
K Bel, directeur van het facilitair
bedrijf bij het Albeda College:
„We moeten er naar toe dat we de
leerlingen desnoods ook 's nachts
kunnen opvangen." Hij vergelijkt
rampenplannen met veiligheids
riemen in de auto. „Je moet ze
hebben, anders loop je onnodige
risico's." Op scholengemeen
schap Wolfert van Borselen
(Blijdorp) is men zich sinds CMI
bewust dat in het rampenplan ook
een hoofdstuk over binnen blij
ven zou moeten Staan. Een extra
argument is het feit dat de school
vlak bij de spoorbaan ligt.
Inniimlngsplait
Toch beschikt Wolfert van Borse
len nog niet over een inruimings-
plan. Gek genoeg komt dat juist
door die spoorlijn. Rector N. Frö-
berg: „De risicofactor is laag,
omdat bij mijn weten er alleen 's
nachts gevaarlijke stoffen over dit
tracé worden vervoerd. Nee, ik
weet niet zeker of dat overdag
nooit gebeurt. Ik zou inderdaad
over die informatie moeten be
schikken, maar ik heb ze dus niet.
Dat geldt voor alle scholen langs
de spoorlijn, denk ik."
Het Noordrand College (Wilgen-
piaslaan) heeft als zovele scholen
een calamiteitenplan dat is geba
seerd op ontruiming. Een scena
rio voor binnen blijven bij een in
dustriële ramp ligt niet in de kast.
Locatiedirecteur Th. van Gurp
vindt dat ook niet nodig.
„Ik kan me voorstellen dat scho
len die in de directe nabijheid van
industriegebieden liggen zo'n
plan maken. Voor ons is dat min
der urgent Hillegersberg/
Schiebroek is een plattelandsge
meente, de risico's zijn hier veel
kleiner."
De leerlingen en docenten van
het Scheepvaart en Transport
College in het noordelijk haven
gebied (Japarastraat) hebben
laatst nog een ontruiming geoe
fend. „Maar in het calamiteiten
plan staat niks over binnen blij
ven," zegt W. Roozen namens de
schoolleiding.
„Bij een ramp nemen we contact
op met de politie. Om te horen wat
er aan de hand is en wat ons te
doen staat.
Moeten we voor langere tijd bin
nen blijven, dan denk ik dat we
voor een probleem staan, heel eer-
twijfelde, onder vuur genomen.
Sinds Van Traa, klonk het, moe
ten advocaten goed op hun hoede
zijn voor functionarissen die het
niet zo nauw met de regels ne
men. „En rond deze verbalisant
hebben zich merkwaardige feiten
voorgedaan," meende hij- De poli
tie heeft in zijn ogen slechts ge
zocht naar een bevestiging van
het vermoeden dat Kobus en
Lambert achter het cocaïnetrans
port zaten. „Dus: niets onderzoe
ken, maar gewoon boud een stel
ling poneren."
Kobus' advocaat mr. Tj. van der
Spoel sprak nogmaals zijn afkeur
uit over de wjjze waarop het
Openbaar Ministerie bewijs had
vergaard. De deals met enkele cri
minelen -kroongetuigen, vindt
hij nog steeds - en de onmoge
lijkheid van de advocaten om de
betrouwbaarheid van deze lieden
te toetsen. Ook hij was er nog im
mer zeer verbaasd over dat de pro
cureur-generaal het 'sehaduw-
scenario' rondom de cocaïne
smokkel, zónder een rol voor Ko
bus en Lambert, van tafel veegde.
Het was ook de dag van het laatste
woord der verdachten. Iedereen
was blij dat het erop zat, dat
sowieso. Een aantal aangeklaag
den voegde daar nog iets aan toe.
Zoals Yolanda S., voor wie in het
hoger beroep slechts een bijrolle
tje was weggelegd. Ze blikte terug
op de bange tijd nó haar arresta
tie, in mei 1934. De manier waarop
ze door politie en justitie Ln Rot
terdam -met toen nog officier
van justitie mr. M. Witteveen, be
kend van het Hakkelaar-proces -
werd behandeld.,,We hebben niet
zoveel tegen mevrouw, zei Witte
veen, maar we hebben wel kleine
visjes nodig om de grote vis te
vangen." En die grote vis, dat was
Kobus, volgens justitie.
Eis
Ruim tweeëneenhalf jaar duurde
de Kobus-zaak; eerst in de Rotter
damse rechtbank en later in het
gerechtshof in Den Haag. Tach
tigduizend telefoongesprekken
werden afgetapt, het dossier ken
de tientallen ordners en een heel
legertje advocaten was erbij be
trokken, De eisen klonken begin
deze maand: vijftien jaar cel en
vijf miljoen gulden boete voor Ko
bus, twaalf jaar en één miljoen
gulden voor Lambert.
Vólgens de hoofdverdachte, in
middels getooid met een grijze
baard, slaat het Openbaar Minis
terie de plank mis. Weg wil hjj uit
de Tijdelijke Extra Beveiligde In
richting (TEBI) en wel zo snel mo
gelijk. Zjjn uitsmijter: „Ik ben
geen drugshandelaar. Daarmee
heb ik me nooit beziggehouden."
Op 11 februari doet rechter mr-
in 't Velt-Meijer uit
spraak.
