H Sp if!
'Tsaar' Boebka zet schrikbewind voort
Een marathon onder de hete Griekse zon: 'Dit is absurd'
Het nieuwe Sparta-stadion met aanvoerwegen
I
A C
R 0 P
Athene '97: nieuwe generatie sprinters dient zich aan
Amerikaanse Marion Jones snelt ook naar gouden medaille op estafette
Nu al
Rotterdams Dagblad
Maandag 11 augustus 1997
Door Fim van Esschoten
Athene Negen lange dagen zat
Primo Nebiolo als een keizer op
het ereterras van het Olympisch
Stadion Spyridon Louis in Athe
ne. Volkomen klem. De hoogste
baas van de wereldfederatie
IAAF daalde zelfs niet af voor het
uitreiken van de gouden medaille
aan Michael Johnson. Met zijn
omstreden 'wild cards' haalde hij
veel internationale sterren naar
Athene '97t onder wie Johnson.
Het was niet meer dan logisch ge
weest dat juist die medaille door
Nebiolo persoonlijk was uitge
reikt.
Maar hij bleef zitten, liet de eer
diplomatiek over aan IOC-baas
Juan Antonio Samaranch. Nebio
lo moet een hels fluitconcert heb
ben gevreesd na alle verbale ru
zietjes met de Griekse organisa
tie. Na een aarzelend begin, zat
het stadion vaak bomvol met trot
se Grieken, die goed begrepen
welk spel achter de schermen
werd gespeeld. IAAF-baas, maar
ook voorzitter van het comité
voor Rome 2004 - de grote con
current van Athene - en machtig
lid van het IOC-bestuur.
Geen woord kon in de ereloge
worden gesproken zonder het los
te zien van de beslissing die op 5
september wordt genomen rond
2004. Dat bracht een spanning
met zich mee, die een schaduw
trok over het toernooi. Geen top
prestatie op de piste, die de aan
dacht op het atletiek zelf kon
richten.
Toen zaterdag het Panathineikon
leeg bleef bij de marathon voor
vrouwen als gevolg van een be
slissing van burgemeester Avra-
mopoulos van Athene, was het
onmiddellijk aanleiding voor ge
prikkelde teksten. Op de uitleg
van de IAAF Cbeslissing van de
burgemeester vanwege de veilig
heid, wij hebben er niets mee te
maken') reageerde Avramopou-
los geërgerd dat de IAAF (Nebiolo
dus) hiermee de Atheense kandi
datuur in diskrediet wilde bren
gen.
De ultieme prestatie bleef uit.
Het zesde WK was het eerste zon
der wereldrecord. Athene '97 was
wel het evenement van Maurice
Greene en Marion Jones, de nieu
we generatie sprinters. Met
Zhanna Pintussevich als derde
surprise.
Hachim El Guerrouj was groots
op de 1500 m, Haile Gebreselassie
en Michael Johnson sterren die
hun suprematie kwamen bevesti
gen. En Sergei Boebka verraste
met zijn zesde wereldtitel op rij.
Maar een topper die er boven uit
stak ontbrak.
Smog en hitte
Smog en hitte werden gevreesd,
maar Athene'97 had geluk. Na
tuurlijk vrat de hitte energie van
atleten, het zee windje hield het
aanvaardbaar. Op de lange af
stand viel zo niets te verwachten
wat betreft toptijden. De sprin
ters kregen wel een recordbaan
voorgeschoteld, maar wereldre
cords zijn niet op bestelling lever
baar. De harde baan werd niet
zo'n item als in Atlanta, hoewel
menig lange afstandsatleet wel
degelijk de arena verliet met bla
ren, En veel sprinters voelden de
spanning in de hamstrings.
In een metropool als Athene leeft
een mondiaal atletiektoemooi
buiten het stadion nauwelijks.
Twee jaar geleden in het 'kleine'
Goteborg was dat nog wel het ge
val. Maar Nebiolo moet in de ne
gen dagen op zijn ereterras (met
genoegen en afgrijzen tegelijk)
hebben geconstateerd hoe de or
ganisatie zich in de loop van het
toernooi steeds beter manifes
teerde en de tribunes steeds vol
ler liepen. Overigens vooral voor
Griekse atleten.
Op de laatste avond, bij de aller
laatste medaille kuWt Nebiolo
dan naar beneden. Het werd een
hels fluitconcert, gevolgd door
een luid 'Hellas, Hellas'. De kei
zer reageerde met een minzaam
lachje.
De Ameri
kaanse vrou
wen vieren
hun feestje na
de geslaagde
machtsgreep
op de 4x100
m.VInrGall
Devers, Chr-
stine Gaines,
IngerMilleren
MarionJones.
Foto Gary HershortV
Reuters
Sergej Boeb
ka springt een
gat In de
lucht: hij
heeft het toch
maarweerge-
fïikt. Foto Ruben
Sprich/Reutere
Door Frans Dreissen
AtheneEr werd de afgelopen week flink wat gevloekt en ge
scholden. Eerst meden de Grieken massaal het Olympisch
stadion. Vervolgens kwamen ze in groten getale om hun eigen
landgenoten aan te moedigen en de concurrentie uit te fluiten
en zelfs uit te lachen. Het Grieks publiek was niet altijd even
sportief. Wel enthousiast. Zeker op de slotdag, toen polsstok
acrobaat Sergej Boebka zijn zesde wereldtitel op rij buit
maakte en de atletiekhemel weer een stukje nader kwam.
De concurrentie speelde met hoogtevrees echter weer overwon-
vuur, toen die suggereerde dat de nen. 'Tsaar' Boebka was onge-
ogen van Boebka angst weerspie- kend verbeten, fanatiek en steeg
gelden. De Oekraïner heeft zijn weer boven zichzelf uit. Toen Boe
bka over 6.01 m vloog hielden de
bonte vogels beschaamd hun bek.
Botha, Tarasov, Lobinger en con
sorten zegen neer in ongeloof.
In Athene herrees de vogelmens
Boebka als een phoenix uit zijn
as. Sinds zijn achillespeesopera
tie in december kromde hij zijn
rug slechts in drie wedstrijden.
„Waarom doe je dit? Waarom doe
je je dit aan? Boebka heeft vijf
maal op rij de wereldtitel gewon
nen. Dan kom je toch alleen nog
in het strijdperk als je ook een
zesde keer kunt winnen."
Boebka knoopte zich de venijnige
woorden van de Duitser Tim Lo
binger goed in de oren en putte er
extra energie uit. Hij zette hoog
in, speelde risky en bleef in Athe
ne onovertroffen. De 33-jarige tra
pezewerker voltooide op een
haast waanzinnige wijze zijn WK-
oeuvre. Sinds het eerste WK in
1983 is hij ongeslagen. „Dit is een
unieke dag. Het is niet de mooi
ste, maar wel de moeilijkste over
winning."
Boebka overwoog nog even om
een wereldrecord van 6.15 m te
springen. Uiteindelijk zag hij
daarvan af, hetgeen hem door het
publiek niet in dank werd afgeno
men. „Ik kon met de titel op zak
de motivatie niet meer opbren
gen. Bovendien wil ik de achilles
pees zo veel mogelijk ontzien. Ik
moet ook denken aan morgen."
Hij was gelukkig, opgelucht „Ik
heb lang getwijfeld of ik aan dit
WK zou deelnemen. Maar op het
moment dat ik ja heb gezegd, wil
de ik ook jagen op goud. Ik ben
blij en heb inspiratie geput uit het
feit dat ik de enige ben met zoveel
titels op zak." Zilveren medaille
winnaar Maksim Tarasov toonde
ontzag voor Boebka, ofschoon die
weigerde een hand te geven voor
de meeting. „De 6.01 van Boebka
was de beste sprong die ik ooit
van hem heb gezien."
Estafettes
Vuurwerk en spektakel op de es
tafettes. Canada bevestigde op
nieuw zijn reputatie als sprintna
tie (4x100 m). Esmie, Gilbert, Sur-
in en Bailey klokten met 37.86 sec
de beste tijd dit jaar. De Ameri
kaanse formatie blameerde zich
al in de eerste schifting. Met veel
tamtam en branie werd een explo
sie van snelheid aangekondigd.
De Amerikanen wilden de wereld
titel en een nieuw wereldrecord.
De droom eindigde in een nacht
merrie, toen de wissel tussen
Mitchell en Montgomery falie
kant mislukte. Hetzelfde over
kwam de Amerikanen ai in 1995.
Marion Jones voegde aan haar
sprintgoud ook een estafettetitel
toe en werd gekroond tot de ko
ningin van het WK Kort na een
mislukte verspringfinale spurtte
ze met Gaines, Miller en de extra
vagante Devers naar goud. Het
kwartet showde gepolijste wissels
en bleef met een tijd van 41.47 sec
exact eentiende tel boven het al
twaalf jaar oude wereldrecord van
de voormalige DDR.
De 4x400 meter Finales werden
een prooi voor Duitsland (vrou
wen, 3.2Q.92) en Amerika {man
nen, 2.56.47).
Daniel Komen is voorbestemd om
's werelds beste atleet te worden.
Een grootheid in eenvoud. Een
potentieel wereldrecordhouder
van de 3000 tot en met de 10.000
m. Gisteren haalde hij zijn we
reldtitel op de 5000 m op (13.07,38)
Overmorgen neemt hij in Zurich
het lucratieve wereldrecord op de
korrel in een rechtstreeks duel
met Haile Gebrselassie.
Daniel Komen is een veelvraat.
Een geboren winnaar. Soepele,
elegante tred, longen als blaasbal
gen. „Ik heb mijn manier van lo
pen afgestemd op de snelheid en
de prestaties van de grote Kip
Keino en Moses Kiptanui. Dit as
pect van mijn training is cruciaal
voor mijn verrichtingen," aldus
Komen.
Elke marathon laat een litteken na, luidt de stelling. Ook die in het
voorjaar in noord-Europa. Op het parcours tussen Marathon en Athe
ne liepen dit weekeinde veel atleten zware 'verwondingen' op. Wie zo
diep gaat in de hitte, loopt onherroepelijk schade op. Later pas zal
blijken hoe groot. Hiromi Suzuki en Abel Anton werden dit weekeinde
in historische omgeving gekroond met een krans van olijftakjes. Maar
misschien wordt in de toekomst nog weinig van hen vernomen.
Door Pim van Esschoten
Athene Hangend tussen twee
begeleiders, strompelt de Canade
se May Allison weg. Ze is 48ste ge
worden, in een recreantentijd van
ruim drie uur. „Ik heb nog nooit
zoiets meegemaakt. Ik had niet
gedacht dat het erger kon dan in
Atlanta. Ik dacht dat dat 'the ulti
mate' was."
Het kon dus wel degelijk erger. In
de krochten van het oude Pa
nathineikon wordt het verhaal
vertelt van de helletocht tussen
Marathon en Athene. Hier - in de
lange, nauwe gang tussen stadion
en kleedruimten - kotsen Domi
nique Chauvelier en Bruce Dea
con de maag leeg. Amerikanen
liggen aan het infuus, staren met
holle ogen in het niets. Griekse
hulptroepen lopen af en aan met
ijs, pakken atleten met folie in.
Gesproken wordt er nauwelijks.
Wat valt er immers te zeggen na
dit schreeuwende lijden.
Giacomo Leone, winnaar van de
marathon van New York en dit
voorjaar nog in Rotterdam: „Dit
was echt '0132/. Alle lopers gaan
hiervoor zware tol betalen. Vijf,
zes maanden gaat het herstel ze
ker duren," Ook al oogt hij - als
een van de weinigen - opmerke
lijk fit, ook Leone is dieper dan
ooit gegaan. „Ik ga nu twee maan
den helemaal niets doen. Lekker
op het strand liggen. Strand en
vrouwen, dat is het enige nu,"
lacht hij. En New York dan, dit na
jaar? „Daar ga ik lekker kijken,
meer niet."
Topfavoriet Martin Fiz, verslagen
door z'n landgenoot Anton Abel in
de slotkilometer, heeft na zijn fi
nish tientallen minuten staan
feesten, zwaaiend met de Baski-
sche vlag. Dan stort ook hij in en
moet de wereldkampioen van
1995 tegen een muurtje hangend
met |js worden behandeld. De
schoenen zijn uit, de grote bloed
vlek in de sokken verraadt het lij
den. Met verschijnselen van uit
droging moet Fiz aan het infuus.
Olijftakjes
Een dag eerder is Manuela Ma-
chado - ook wereldkampioene in
Gothenburg - eveneens de num
mer twee van Athene geworden,
Ze kuste na de finish meteen de
historische grond van het Pa
nathineikon en haalde uit haar
shirt olijftakjes tevoorschijn, dat
ze uit een Portugese kerk had
meegenomen. Als talisman.
Overlijden praat ze niet. Terugge
komen na een auto-ongeluk, zegt
ze: „Ik ben me ervan bewust dat
een heleboel mensen in de wereld
veel meer lijden, dan ik nu heb ge
daan." Een medaille in het histo
rische Panathineikon veroveren,
maakt haar dag tot 'de gelukkig
ste van allemaal'. Steve Moneg-
hetti heeft met hetzelfde gevoel
voor historie de barre onderne
ming weerstaan. „Ik was emotio
neel toen ik stadion binnenkwam.
Ik dacht, als Spyridon Louis het
kon, kan ik het ook. Ik ben in de
afgelopen tien jaar egoïst ge
weest, Ik heb al die tijd niet ge
werkt en enkel hoeven hard te lo
pen. De mensen die me hielpen,
die hebben het moeilijk gehad, ik
niet. Ik hoefde enkel twee uurtjes
diep te gaan."
Zondagmorgen, half twaalf. De
bezemwagen levert een buslading
vol uitvallers - in totaal 38 van de
108 - bij de mannen af. Zonder
eer betreden ze het Panathinei
kon. „Verstandige mannen,"
vindt Jos Hermens. Want een ma
rathon onder deze omstandighe
den? „Absurd," meent de mana
ger, die zich ontpopt als waterdra
ger voor alle uitgeleiden onder de
Griekse zon. „Eerlijk gezegd valt
het me nog mee."
VIER SPELERS VAN Tel
star parkeren een auto
voor hun hotel en besluiten
tot ruwe genegenheid met een
meisje van vijftien. Als ze klaar
zijn en de laatste z'n broek op-
haalt, nemen ze een spons, wrij
ven de beslagen ramen schoon en
wie zien ze?
Hun voorzitter.
Dezelfde avond zijn ze op staande
voet ontslagen.
Mocht u zich dus de eerstkomen
de weken afvragen hoe het komt
dat Telstar nederlaag op neder
laag stapelt, dan weet u dat deze
eerste divisieclub zonder doel
man, spits, middenvelder en een
andere loslopende aanvaller aan
het seizoen begonnen is.
Drie supporters van Feyenoord
moeten na afloop van een wed
strijd in Gent zó plassen, dat ze in
de kantine met hun gezicht naar
de bar gaan staan, onderwijl hun
gulp losknopen en vervolgens
hun incontinentie volkomen vrij
spel geven. Als ze klaar zijn en
zich omdraaien, lopen ze pardoes
tegen een burgemeester aan met
natte schoenen.
Drie dagen later kondigt de voor-
izitter van Feyenoord aan des
noods ec 1 hele tribune als schul
dige te zullen aanwijzen.
Mocht u dus de komende weken
iin het stadion een heel merkwaar
dig leeg vak aantreffen, dan weet
u welke maatregelen Feyenoord
genomen heeft in de ononderbro
ken strijd tegen het voetbalgetei-
èem.
Het voetbalseizoen is nauwelijks
nog begonnen of Louis van Gaal
heeft binnen zijn eigen opvattin
gen over de wereldoverheersing
in Barcelona alles in marstempo
veranderd. Ook de aanvangstij
den van de persconferenties. In
de verrukking van zijn eigen
spreekorganisme had hij gezegd:
tien uur. Ook had hij eraan toege
voegd: en dat is geen vijf voor tien
en geen vijf over tien. Helaas bij
de eerste keer had hij de drukte in
het verkeer over het hoofd gezien,
dus toen hij om tien over tien arri
veerde, was de pers verdwenen.
Dus mocht hij binnen de kortste
keren worden weggeschreven,
schrik dan niet
Ed de Goey verruilt Feyenoord
voor Chelsea en laat op een roos-
tervrije dag via het AD weten dat
een verschrikkelijke waarheid
over Feyenoord hem kwelt, maar
dat hij die uit piëteit nooit zal ont
hullen. Drie dagen later neemt
Arie Haan revanche en roept dat
De Goey bij zijn afscheid niet
eens het fatsoen heeft opgebracht
om zijn privétrainer Pim Does
burg van een handdruk te voor
zien.
Als er zodoende bij de eerstko
mende interland 'n beetje vreem
de sfeer hangt, dan heb ik bij deze
de reden alvast maar vroegtijdig
aan u uitgelegd.
En tenslotte dit: Kees Jansma ver
ruilt NOS-sport voor Canal en
deelt Nederland mee dat hij dit
niet voor het geld doet. Mocht er
dus vandaag of morgen iemand
met een collectebus aanbellen,
dan weet u dat dit een nationale
inzameling is ten bate van een
aardige man die in een vergeeflij
ke menselijke zwakheid even rfiet
aan zichzelf gedacht schijnt te
hebben.
Het seizoen kan beginnen.
Een ruwe schets van het nieuwe Sparta-stadion (afbeelding
links), zoals het er ongeveer uit moet gaan zien. Dick Hap-
pel, Sparta's manager stadionzaken, houdt met opzet een-
slag om de arm, omdateen nog aan te wijzen architectenbu
reau vorm moet gaan geven aan de nieuwbouw, waarin het
Kasteel en de bestaande Rijnmond-tribune moet worden in
gepast. Zo zullen de tribunes '/an het Kasteel moeten wor
den vervangen, evenals de overdekte eretribune en de jon
genstribune, die ook eerst moeten worden gesloopt. Daarbij
rnoet nog worden bekeken of en hoe de hoeken van het
nieuwe stadion, dat plaats moet gaan bieden aan ongeveer
11.000 toeschouwers, kunnen worden opgevuld. Verder
■wordt het speelveld een kwart slag gedraaid, waardoor de
nieuwe tribune op de plaats van de oude overdekte een
Idcin gedeelte van de 'Kasteeltuin' zal innemen. De hoofd
tribune komt aan de Spaansebocht, die onmiddellijke aan
sluiting krjjgt met de Horvathweg (afbeelding rechts), waar
langs twee parkeerplaatsen zijn gepland. In de nieuwe
hoofdtribune, dat komt te liggen aan een groot voorplein,
wordt ruimte gecreëerd voor Sparta's administratie en kan
toorruimte, die te huur zal worden aangeboden.
