en kwart eeuw l uis in de pels
Transfracht gelooft in toekomst van het spoor
lies wat mensen
ook maken
valt te kraken
l
"A
AVBB Waterweggebied was nooit te beroerd om 'de Coolsingel wakker te houden'
Lips in handen Britse
multinational Williams
Rotterdams Dagblad
sk
HÉ
§f 3èt
Vrydag 14 november 1997
<ïS
De petrochemische industrie investeert vele miljarden guldens in het milieu, opdat de natuur weer kan bloeien. Foto Niels van der Hoeverv'Rottertiatns Dagblad
Poor Gert Onnink
Schiedam De bouwers en aannemers zijn tevreden. Het
AVBB Waterweggebied, de verzamelde bouwwerkgevers in de
regio Rotterdam, heeft na vijfentwintig jaar 'een plaats ver-
Överd'. „We vormen een eenheid, er is geen bloedgroepen-
Strijd meer en er is een goede regionale spreiding," zegt ing.
D. van Well, voorzitter van het enige regionale Algemeen Ver
bond Bouwbedrijf (AVBB) dat ons land rijk is.
De vereniging, die vandaag de
dag circa honderddertig leden
telt, bestaat een kwart eeuw. „In
die tijd zijn we uitgegroeid tot een
belangrijke instantie. De organi
satiegraad is hoog," vult alge
meen secretaris WA van Pelt
aan, die aan de wieg stond var» de
bond. Het AVBB Waterwegge-
bied, sinds vijf jaar gevestigd in
het Bouwhuis Rijnmond aan het
Nieuwstieht in Schiedam, heeft in
haar bestand grote en kleine aan
nemers, wegenbouwers en stra
tenmakers. Een voorname 'klant'
is tegenwoordig ook de infrastruc
tuur met de bouw van tunnels,
spoor- en metrolijnen. Van Pelt
schat het aantal mensen dat bjj
'zijn' AVBB-leden werk hebben
op tienduizend.
„Het gaat dus goed," meent Van
Well, die naast AVBB-voorzitter
ook topman is bij het Rotterdam
se bouwconcern Dura. „Er is veel
vraag naar een nieuwe woning en
de rentestand is in orde." De bou
wer doelt op de grootschalige zo
genoemde Vmex-plannen in de
Rotterdamse Noordrand en de
wijken Nesselande en Camisse-
lande (Barendrecht). Daar moeten
de komende jaren enkele duizen
den huizen uit de grond worden
gestampt. Dat betekent veel werk
voor de leden van het AVBB.
Toch erkennen Van Well en Van
Pelt dat er ook een schaduwzijde
aan dat succesverhaal zit. „Er zijn
problemen met de grondverwer
ving, voldoende subsidies blijven
uit, dat betekent dat moet worden
gewacht op bodemsaneringen en
de komst van openbaar vervoer,"
zegt Van Well.
De gemeente Rotterdam stuurt de
zaken aan, maar zou dat veel be
ter in een soort consortium kun
nen doen, meent de AVBB-voor
zitter. „Er zijn kopers uit Rotter
dam weggegaan die waarschijn
lijk nooit meer zullen terugko
men. Deze mensen kochten een
huis in een randgemeente als Ber-
kel en Rodenrys of Hellevoet-
sluis." Van Well is van mening dat
de nu ingezette inhaalrace te laat
komt. „Men is te afwachtend ge
weest." De bouwvoonnan vindt
ook dat er meer aandacht moet
komen voor het onderhoud aan de
bestaande woningen.
Specialisten
Algemeen secretaris Van Pelt, te
vens directeur van het opleidings-
bedrijf Rijnmond-Bouw, stelt vast
dat er altijd werk zal blijven voor
de kleinere bouwers. „De specia
listen zullen echt wel overleven.
Een bedrijf als Dura komt geen
slot in je deur zetten. Laat dat
maar aan de specialist over."
Voor een tekort aan jonge aanwas
voor de bouw is Van Pelt niet
bang. „Het verhaal dat we geen
nieuwe mensen kunnen krijgen,
hoor ik al vijfentwintig jaar. We
zijn daar altijd uitgekomen, ik
denk dat dat in de toekomst ook
wel zal lukken."
De AVBB-mensen uiten wel zor
gen over de kwaliteit van het per
soneel. „We moeten veel leerlin
gen voorschakelen" laat de alge
meen secretaris weten. Hij doelt
op de extra scholing die op het ei
gen opleidingsbedrijf aan de po
tentiële nieuwkomers in de bouw
moet worden gegeven. „Soms zijn
we nog een halfjaar bezig. Dat zou
niet nodig moeten zijn, vaak heb
ben ze op het VBO gewoon te wei
nig geleerd."
Het opleidingsbedrijf telt op dit
moment honderddertig leerlin
gen. Vorig jaar slaagden tweeën
veertig jonge bouwvakkers voor
hun diploma. „Daar zijn we op
zich tevreden over," stelt Van
Pelt. „Maar het rendement moet
omhoog. Een slagingspercentage
van vijftig is te weinig."
Met de vrouwen in de bouw wil
het maar niet vlotten, ook in het
Rijnmondgebied niet, „Dat is nog
ondanks alle inspanning nog
steeds niet gelukt," stelt voorzit
ter Van Wel! vast je ziet ze wel in
het midden of hogere kader, in de
bouw vrijwel niet. Dat heeft toch
ook met het fysiek zware werk te
maken. In Amerika of Scandina
vië zie je trouwens wel een vrouw
op de wals, hier niet."
Allochtonen
De bouw kent nog meer pro
bleemgevallen, moeten Van Well
en Van Pelt vaststellen. De in
stroom vafi allochtonen komt niet
van de grond. „Het werk van
bouwvakker heeft bij veel buiten
landse werknemers weinig aan
zien, in tegenstelling tot bijvoor
beeld de automonteur. Ik moet
ook zeggen dat de acceptatie
graad in de bouw beter kan. Bij al
le partijen," vult Van Well aan.
De cijfers spreken boekdelen.
Volgens gegevens van het Econo
misch Instituut voor de Bouwnij
verheid (EIB) is slechts twee pro
cent van de Nederlandse bouw
vakkers van buitenlandse af
komst. Ook blijken veel allochto
ne 'instromers' de sector weer vlot
te verlaten. De zogenoemde vijf
procents-regeling, die samen met
de gemeente Rotterdam werd op
gezet om meer (vaak buitenland
se) werklozen aan de slag te krij
gen, heeft nog niet veel succes op
geleverd. Volgens dat onlangs af
gesloten akkoord moet by elke
opdracht vijf procent van de
bouwsom aan de inzet van werk
lozen worden besteed. „We heb
ben helaas vaak te maken met
slecht opgeleide en dus ook kans
arme mensen."
Het AVBB Waterweggebied, zo
stipt Van Pelt aan, is nooit terug
houdend geweest om zijn stem
eens flink te laten horen. „We
hebben ons altijd goed geprofi
leerd." De belangenvereniging
was daarbij nooit te beroerd om
'de Coolsingel wakker te houden'.
„We zijn daarbij soms heel ver ge
gaan." De algemeen secretaris
doelt onder meer op de eerder ge
noemde overeenkomst over de
vijf procentsregeling. „Dat had
ing. D. van
Well, voor
zitter van
AVBBWa-
(kn we nooit getekend zonder dat
de rol van het arbeidsbureau daar
in goed omschreven zou staan."
Dikke beurs
Van Well schaart zich in het rijtje
sprekers die vinden dat er ook in
het Rijnmondgebied wat meer
duurdere woningen moeten wor
den gebouwd. „Denk ook eens
aan de mensen met een dikkere
beurs. Dus koophuizen van twee-
eneenhalve drie ton of wonin
gen met een huur vanaf twaalf
honderd gulden." De voorzitter
waarschuwt voor een dreigende
overcapaciteit aan goedkopere
huizen. „In Rotterdam heeft vijf
entwintig procent een eigen huis,
bied, wil in
de toe
komst een
bredere
organisa
tie: AVBB
Rijnmond.
Foto AVBB
dat is heel laag, want landelijk kgt
dat percentage op vijftig."
De twee bestuursleden zijn ervan
overtuigd dat het AVBB over vijf
entwintig jaar opnieuw een jubile
umfeest zal kunnen vieren. „Ik
denk dat we tegen die tijd nog
professioneler werken. En de
maatschappelijke betrokkenheid
zal groter zijn. We zijn immers
ook een serviceverlenende in
stantie die de leden voorlichting
geven." Van Well doelt op uitleg
van regelingen over arbeidsvoor
waarden, CAO's en wet- en regel
geving.
De voorzitter hoopt dat er over
vijfentwintig jaar ook eindelijk
een stadsprovincie m het Rijn
mondgebied is, want „deze regio
vraagt om een krachtig regionaal
bestuur. We zijn destijds nog met
de werkgevers naar wethouder Si
mons gegaan met het verzoek om
niette gaan dwarsliggen, helaas is
het met die regiovorming nog
steeds met goed gekomen."
De vertragingen m grote projec
ten .als Betuwelijn, Hogesnel-
heidsiijn (HSL) en sinds kort ook
de Beneluxlijn moeten volgens de
AVBB-topman dan ook tot het
verleden gaan hehnren „De in
spraak in Nederland is zo goed
dat het verlammend werkt op de
besluitvorming. Dat is zeer frus
trerend." Volgens Van Well is
vreemd dat er voor de boormachi
ne van de Tweede Heinenoord-
tunnel nog geen nieuwe opdracht
gever is gevonden. „Dat ding is
straks klaar en moet dan weer he
lemaal uit elkaar worden gehaald.
Hij zou direct voor een volgende
klus ingezet moeten kunnen wor
den, De Beneluxtunnel of zo.
Maar helaas is er geen werk."
Voor de toekomst heeft het be
stuur van het AVBB Waterwegge
bied nog een duidelijke wens: een
bredere organisatie worden. Daar
voor zijn nog wel enkele regionale
fusies nodig, want ondanks het
voortdurende samengaan van al
lerlei organisaties bestaan er nog
steeds enkele lokale 'splinters'.
De naam voor de nieuwe regio
hebben ze al: AVBB Rijnmond.
Het AVBB Waterweggebied
houdt op woensdag 26 november
vanaf 13.30 uur in het Bouwhuis
Rijnmond in Schiedam een mini
symposium vanwege het 25-jarig
bestaan. Sprekers zijn daar on
der andere; mr.drs. L.C. Brink
man, voorzitter van het landelij
ke AVBB, prof.dr.ir.JAJ.de Rid
der van de TU Delft en ing. D.
van Well, voorzitter van het
AVBB Waterweggebied,
van de iiaveii
De haven telt talloze middel
grote en kleinere bedrijven
die zelden in de schijnwer
pers staan maar die zeker het
- kloppend hart van de econo
mie in dit gebied vormen.
Elke week in Op Koers een
van deze 'pijlers van de ha-
De RotterdamseTransfracht-
directeur Hans Brand (I), sa
men met Rianne Grcffcn In dc
glazen wereldbol. 'In Rotter
dam willen we harder groeien
dan dat de overslag van con
tainers groeit.'
Foto Cees Kuiper/Rotterdams Dagblad
Door Alexander Bakker
Transfracht International, een
dochter van de Deutsche Bahn, is
een poosje weggeweest uit Rotter
dam, maar inmiddels weer bijna
een jaar in een nieuwe vorm te
rug. Niet meer als Rotterdams
kantoortje van een louter m
Duitsland opererende spoorweg
onderneming, maar als een zelf
standige bv van een inmiddels in
ternationaal georiënteerd bedrijf
„Het oude Transfracht," geeft de
Rotterdamse directeur Hans
Brand aan, „is de oudste spoor-
operator. In 1996 bestond het be
drijf vijfentwintig jaar. Sinds emd
vorig jaar is er een zelfstandig
kantoor in Rotterdam en sinds be
gin dit jaar ook één in Antwer
pen,"
De plannen van Transfracht zijn
groots. Gestoeld op een grenzen-
loos vertrouwen in de toekomst
van spoorverbindingen wil het be
drijf een Pan-European-operator
worden. „Hier in Rotterdam wil
len we sneller groeien dan de
overslag van containers," verdui
delijk Rianne Groffen.
Zij is geen onbekende in de Rot
terdamse haven. Zeven jaar lang
vervulde zij een commerciële
functie bij het Gemeentelijk Ha
venbedrijf Rotterdam voordat zij
deze zomer als director interna
tional projecs de overstap („Spoor
is de toekomst") naar Transfracht
maakte. Het hoofdkantoor in
Frankfurt is nu haar thuisbasis,
maar minimaal één dag per week
is zij nog ui Rotterdam.
Truck-mi nded
De Rotterdamse Transfracht-di-
recteur Hans Brand is evenmin
een onbekende m de haven. Ruim
zeventien jaar heeft hij er gewerkt
voor de Deense rederij Maersk.
„Rotterdam is een heie competa-
tieve markt," schetst hij zijn
werkterrein.„De haven is nog erg
truck-minded." En Rianne Grof
fen vult aan: „Er heerst hier een
absolute truckcultuur. In bijvoor
beeld Hamburg of Bremerhaven
kom je meer een spoorcultuur te
gen."
Transfracht pakt de zaken in Rot
terdam niet kinderachtig aan. Er
is eind vorig jaar gestart met acht
medewerkers. Zij houden kantoor
in het opvallende pand-met-de-
glazen-wereldbol aan de Droog-
dokweg op Heijplaat, dat er ooit is
neergezet door het inmiddels ten-
onder gegane Transworld Marine
Agencies. De bekende Jan Rijs-
djjk is er de 'huisbaas'.
Gnder de noemer 'Take Three,
Rhine-Rail-Road' biedt Trans
fracht liefst dne modaliteiten
voor het vervoer van containers
en wissellaadbakken aan. Aller
eerst is er de dagelijkse shuttlet-
rein tussen Rotterdam en de
Transfracht-hub Duisburg. Voor
wie zijn goederen liever per bin
nenvaartschip naar het achter
land wil hebben vervoerd, zijn er
door samenwerking met contai-
nerbinnenvaartrederijen vol
doende mogelijkheden. En voor
wie haast heeft of meer flexibel
wil zijn worden net zo gemakke
lijk trucks ingezet.
De shuttle (standaardcapaciteit:
72 teu) die Transfracht aanbiedt
vertrekt op werkdagen bij de Del
ta-terminal van ECT op de Maas
vlakte en bij het Rail Service Cen
ter. De binnenvaartschepen laden
bij onder meer Hanno of Umport.
Het ligt niet in de lijn der ver
wachting dat Transfracht in Rot
terdam over een eigen terminal
zal beschikken. .Volgens Brand
beschikt Transfracht over een
uniek, m Rotterdam ontwikkeld,
computersysteem. Het wordt niet
alleen gebruikt voor boekingen,
maar maakt het tevens mogelijk
op elk moment van de dag lading
te localiseren op de Ruhr-Waal-
Shuttle.
Zowel Hans Brand als Rianne
Groffen vindt het geen nadeel om
als 'buitenlander' in de Rotter
damse haven te werken. „De
Transfracht International is een
belangrijke logistieke partij in
Europa. Dat maakt het een stuk
eenvoudiger," geeft Brand aan.
„In Rotterdam vmdt men het be
langrijker met wie je zaken doet,
niet waar de persoon vandaan
komt," meent Rianne Groffen.
„Ik werk hier als Rotterdamse."
■om
Door Peter Punt
Dordrecht - Alles wat mensen ook maken, is te kra
ken, weet "Wil Maas, directeur van Lips in Dordrecht
Lips is een begrip, de Dikke van Dale heeft zelfs de
woorden lipssleutel en lipsslot in de woordenlij st op
genomen. Een merknaam als eigen naam, zoals het
maggiblokje. „Ja, die naam blijft wel", zegt Maas als
hij het heeft over het Britse concern Williams, de
rüeuwe moedermaatschappij van het 126 jaar oude
Dordtsebednjf.
Williams nammapril dit jaar Chubb over, de Engelse
/abrikant van beveiligingsmaterialen die begin jaren
"zeventig Lips inlijfde. „Chubb is in Engeland en de
voormalige koloniën net zo'n begrip als Lips in Né*
derland. Als een Engelstalig iemand het heeft over
een chubb dan weet ïedereen dat het om een safe
gaat," legt Maas uit
Lips was een 100 procents dochter van Chubb, maar
is nu onderdeel van de multinational WUliarrjs. Deze
onderneming houdt zich bezig met yerffrródiicten,
beveiliging en brandblusapparaten. By de groep zit
ten ook bijvoorbeeld bedrijven als Yale en Tesa;
branchegenoten van Lips. De omzet in het eerste half
jaar van 1997 bedroeg 930 miljoen pond, de winst
voor belastingen 132 miljoen pond (ruim 396 miljoen
gulden). Wereldwijd werken er 19.000 mensen.
Lips directeur Maas is blij met de overname. Een
grote moedermaatschappij biedt meer mogelijkhe
den tot groei en wat hij noemt 'verdere verfijning van
de technologie'. Vooral de mondiale spreiding van
bedrijfsonderdelen en productie ziet hij als een voor
deel „Je moet niet alle eieren in één mandje leggen."
is reageert voorzichting op de vraag of de de in-'
lijfing door Williams personele gevolgen heeft voor1
Lips-Dordrecht. „In principe heeft de overname geea> 7
consequenties voor de werknemers. Maar een over=7^
name heeft altijd tot gevolg dat er dingen verande^.!
ren, ook in de organisatie. Hoofddoel is dat we niefa'q
kleiner worden, maar juist groeien," verklaart hij^Y
is laat doorschemeren dat er binnen het bedrijf*-i
steeds meer behoefte is aan hoger geschooid perso?
neel, een ontwikkeling die vooral wordt ingegeven
door de voortschrijdende technologie. Voor lager ge-
klassificeerde arbeid zijn er minder mogelijkheden.^
tenzij men zich laat bijscholen.
Lips bestaat uit vier onderdelen: laps Sloten, Chubb
Ups Safes, Lips Beveiliging en Chubb Fire (brand
blussers). Naast de hoofdvestiging in Dordrecht
heeft het bedrijf nog twaalf bedrijfslocaties in het
land. Er werken zo'n zevenhonderd mensen. Direc
teur Maas noetot Lips een gezond bedrijf, dat 'graag
marktleider wil blijven in de beveiligingsmarkt'.
Met name de safes, de brandkasten doen het goed.
Bij Lips worden deze kasten uit één stuk gemaakt,
oten in een mal. Ze kunnen zowel inbraak- als
brandwerend zijn. Volgens Maas wordt dat laatste
steeds belangrijker. „Vroeger bewaarde je papieren- -
en geld in een safe. Nu gaat het vaak om diskettes.
Die hebben laag smeltpunt, dus moet je daar reke
ning mee houden,"
De safes worden aan zware tests onderworpen, zoals
een val van tien meter hoogte bij temparaturen van
meer dan 1000 graden celsius.Als een brandkast op
de rijfde verdieping van een gebouw staat en er->~
breekt brand uit, dan zakt de kast op den duur door
de vloer en dan weer de volgende en de volgende..
Daar moet-ie tegen kunnen," legt Maas uit.
En de inbraak gevoeligheid?
Maas: „Je gaat eerst de gereedschappen definiëren
die je moet gebruiken om een safe te openen. Vervol
gens wordt de kwaliteit bepaald door de tijd die je
met die gereedschappen kwijt bent om de safe te ope
nen." Volgens hem is het belangrijk of de kast is ver
ankerd. Als je hem kunt meenemen, heb je alle tijd
en rust om de safe te openen. „Uitnodigend is na
tuurlijk een bedrijf waar je als inbreker de beschik
king hebt over vorkheftrucks en vrachtwagens,"
glimlacht Maas.
Veilgheid wordt steeds belangrijker. Of het nu rond
om huis is of bij een kantorencomplex, mensen wil
len zich behaaglyk voelen in hun omgeving, zegt
Maas. Toch is beveiliging vaak een sluitpost, merkt
hij op.Ais je naar de borden bij bouwprojecten kijkt
die je wel de namen staan van de architect, de ont
wikkelaar, de loodgieter, maar de beveiliger ont
breekt meestal." Hoe veilig is veilig, filosofeert Maas
als de elektronische sleutels en. het de pas in het beta
lingsverkeer m het gesprek langs flitsen. Volgens
hem zou er veel meer aandacht moeten zijn voor de
beveiliging van elektronische data. „Maar hoe veilig
moet alles zijn?", relativeert hij.
