14
Zeeschepen lozen
veel afval op zee
Buitenruimte
Veranda krijgt
eigen identiteit
Dolfijnen en een stier
op weg naar Cape Brett
Opdracht voor
architecte Beth Galf
Lancering as Danny uitgesteld. 'Nu duimen voor later'
Feestje jongerenpooler eindigt in mineur
ap V
De Cooisirij
Vele Fluiters
en Elemansen
Rotterdams Dagblad
Dinsdag 10 februari 1998
Hij droomde era! van toen hij zes jaar jong was: een fietstocht rond de
wereld. Rotterdammer Marco Mout was als kind al gek van fietsen en
is dat altijd gebleven. Halverwege '97 vertrok hij om zijn droom waar
te maken. In het Rotterdams Dagblad doet bij daarvan verslag. Van
daag aflevering 11.
De lang gekoesterde droom is uit
gekomen. Na de hitte, het stof en
de invallende winter in Azië, zit ik
nu, met hulp van een Boeing 747,
in Nieuw-Zeeland. Hier is het zo
mer en er is veel natuur en frisse
lucht. Na de komende maanden
in dit land volgt misschien Au
stralië, Indonesië of Zuid-Ameri-
ka? Wie weet
Maar voorlopig valt er weinig te
fietsen. Een bijna onzichtbare
scheur in het frame maakt een
eind aan mijn fzetsdromen. De
Britse fietsenbouwer zegt toe een
nieuw frame te sturen. Mooi.
Maar het duurt minimaal 5 we
ken. Niet zo mooi.
Dus wat doet een fietser die niet
fietsen kan? Die regelt in Auck
land een rugzak en gooit daar al
les in. Hij steekt zijn duim op,
wordt door een vriendelijke kiwi
meegenomen, 250 kilometer naar
het noorden. En daar staat de fiet
ser, zonder fiets, maar met rugzak
aan de rand van the bush, zoals de
Nieuw-Zeelanders de jungle noe
men.
ik ben overweldigd door de uit
bundige plantengroei, de prachti
ge vogels en hun merkwaardige
lied en besluit naar Cape Brett te
gaan. Een vuurtoren op een land
tong, alleen te bereiken via 20 ki
lometer track door de bush.
Maar eerst naar Ngaiotonga. Het
is het laatste gehucht aan deze
gravelweg. Voedsel, water en cho
cola genoeg.
Ik loop langs de kust, af en toe
moet ik onder of over de enorme
dooie bomen klimmen die op het
strand zijn aangespoeld. Ér is
geen mens te zien, alleen een
school dolfijnen. Ze springen uit
de golven en ik doe niets anders
dan gefascineerd toekijken. Een
gratis dolfinariumshow.
Op de topografische kaart zie ik
de mangrovebossen dichterbij ko
men, In het echt ook. Steeds die
per zak ik in de bruingroene prut
tussen de bomen.
Het is gelukkig laag-tij, maar ik
zak er nu al tot boven mijn knieën
m.'Link, als ik-vast-komttte-zitten
is hier geen Baywatch-babë"om
me eruit te halen.
Ik hijs me op aan een tak en over
zie de situatie. Nog zeker 400 me
ter mangrove te gaan. Om me een
beetje uit de modder te kunnen
trekken zaag ik twee flinke tak
ken af. Als ik die op de prut leg,
kan ik me omhoog werken. Het
lykt te lukken.
Over de 400 meter doe ik ander
half uur. Alles zit onder de vettige
brij. Om de hoek van een rots val
ik midden in het paradijs: een hel
dere beek stroomt door nat gras
land de zee in.
Binnen een minuut is de beek vol
modderwater, binnen twee minu
ten ben ik schoon maar nog wel
zeiknat. De rivier stroomopwaarts
volgend kom ik bij een kleine
brug. Ik klim omhoog naar een
smalle asfaltweg.
Na twee kilometer doemt een
nieuw probleem op in de vorm
van een jonge, zeer opgewonden
stier aan de verkeerde kant van
het hek. De rode rugzak lijkt me
een beetje misplaatst nu. Het gro
te dier lijkt erg nerveus door mijn
verschijning en gaat recht yoor
me staan. Ik kan de weg niet af,
Links en rechts zijn afgerasterde
weilanden.
„Verdomme, ik ga niet terug
hoor," roep ik vriendelijk naar de
zwarte bid. Die zwaait zijn kop
heen en weer, laag over de grond.
Wat moet ik hier mee? Die zware
rugzak maakt rennen onmogelijk,
toch moet ik langs dit beest.
Elke keer als ik een stap voor
waarts doe, gaat hij snuivend en
bokkend een stap terug en dan
twee stappen voorwaarts. Uitein
delijk moeten we dan elkaar wel
eens raken.
Op deze stille, van god verlaten
achterweg rijdt zelden een auto.
Gelukkig nu wel. Een dikke, vro
lijke Maori in een Buick uit 1974
stopt. „Niet 20 bfij zeker," zegt hij
met kamerbrede glimlach. „Nee,
kun je me een lift langs dit dier
geven?" „Tuurlijk, leg je rugzak
maar op't dak."
Ik stap in de afgeleefde wagen,
die me nu als een Rolls Royce
voorkomt. Terwijl we de verbaas
de stier passeren remt de man af
en roept naar de stier: „Hij zit hier
binnen hoor, als je hem zoekt. Ha-
ha."
Dat laat de stier zich geen twee
keer zeggen en rent op de auto af.
De lachende Maori geeft gas. Met
een schurend geluid glijdt mijn
rugzak van het dak en land met
een doffe bonk op het asfalt.
„Shit," roep ik. „Stop." „No way
me stoppin' boy, sony for you
pack." „Eikel," roep ik en ik zie de
stier op mijn rugzak afgaan.
Op veilig afstand stopt de auto. Ik
ben langs de stier, nu mijn rugzak
nog. Toerend rijdt de man achter
uit Pas als we vier meter van de
rugzak zijn, rent het dier plotse-
lingweg.
Opgelucht pak ik de rugzak. De
man neemt me nog 'rijf kilometer
mee. „Jammer dat je die stieren
niet vertrouwen kan," zegt hij.
Het lijkt me een waarheid als een
koe.
Uiteindelijk bereik ik Cape Brett.
Twee dagen later. Maar daarvoor
werd ik ook nog even part-time
onderwijzer. Dat vertel ik later
nog wel.
Rotterdam Viskisten, touwen,
netten, jerrycans, pallets en zelfs
complete koelkasten. Minstens 45
procent van het zwerfvuil op de
stranden is afkomstig van zee
schepen. Op bepaalde plaatsen
loopt dit zelfs op tot 85 procent,
Die conclusie staat in het Coast-
watch-rapport, de jaarlijkse in
ventarisatie van zwerfvuil aan de
kust.
Dit jaar telden leerlingen van
middelbare scholen, die voor
Coastwatch op stap gingen, ruim
38.500 stuks vuil, waaronder zes
duizend lappen plastic, vijfdui
zend stukken scheepstouw en
veertienhonderd viskisten en jer
rycans. De Stichting Werkgroep
Noordzee presenteerde gisteren
de Coastwatch-resultaten op een
vuilnisbootje in de haven van Rot
terdam.
Duizenden
Op ruim honderd kilometer kust
telden, de leerlingen duizenden
flessen, blikjes en drinkpakjes.
Zestig procent van dit afval be
staat uit kunststof Gemiddeld
liggen op een kilometer kust bijna
vierhonderd stuks vuii. Het
scheepsafval op de kust is vorig
jaar met bijna tien procent toege
nomen ten opzichte van 1996.
In de Rotterdamse Waalhaven de
monstreerde het vuilnisbootje
gisteren hoe het eigenlijk moet,
volgens de Werkgroep Noordzee.
Het bootje takelde scheepsafval
van een groot zeeschip. Volgens
de Werkgroep Noordzee zou voor
alle zeeschepen een afgifteplicht
van afval moeten gelden en een
verbod op dumpen op zee. Ook
moet er een voor het milieu ver
antwoorde bedrijfsvoering op
schepen komen en moet de servi
ce van havenontvangstinstalla-
ties worden verbeterd.
Volgens de Stichting Werkgroep
Noordzee is het zichtbare afval op
de kust slechts het topje van de
ijsberg. Veel scheepsafval ligt op
de zeebodem of spoelt aan in bij
voorbeeld Scandinavië.
Dat zeelui afval overboord zetten,
zegt veel over het gebrek aan mi-
lieumentaliteit op schepen. Het
zichtbare zwerfvuil is ook een in
dicatorvoor vervuiling die we niet
met het blote oog waarneembaar
is.
Juist in het Internationale Jaar
van de Oceanen moet alle vervui
ling van de wereldzeeën serieus
worden aangepakt, stelt de werk
groep. Nederland wil de Mainport
van Europa zijn en daarom zou de
overheid, de politiek en het be
drijfsleven een voortrekkersrol
moeten vervullen in plaats van de
verantwoordelijkheid van
scheepsafval aan elkaar door te
schuiven.
Nieuwe
Binnenkort wordt in de Tweede
Kamer de nieuwe regeringsnota
Scheepvaart en Milieu bespro
ken, De Werkgroep Noordzee, die
haar rapport vandaag aanbiedt
aan de Tweede Kamer, vindt dat
het beleid weliswaar in de goede
richting gaat, maar dat veel kan
sen onbenut blijven.
Door Rein Wolters
RotterdamDe ontwikkeling van
het nieuwe woon- en (schone)in-
dustriegebied Veranda is in volle
gang. Op het terrein van de voor
malige scheepswerf van Piet Smit
tussen de Stadionweg en de Nieu
we Maas komen over de volle
lengte twaalfhonderd woningen.
De bouw hiervan is in volle gang
en krijgt al het aanzien van een
nieuw rivierfront. Hierbinnen
wordt naast wonen ook de thema
tische invulling van 'sport en re
creatie' realiteit, evenals de bouw
van eenMega-bioscoop.
Uitgangspunt van de plannenma
kers is dat de inrichting van het
gebied kwalitatief hoogwaardig
moet zijn, maar ook dat de diverse
functies tegelijkertijd individueel
eigen herkenbaarheid uitstralen.
De zuidelijke entree van Rotter
dam krijgt hiermee een entree
van allure, zo voorspelt het dage
lijks bestuur van de deelgemeen
te Usselmonde.
Om de voorspelling werkelijkheid
te laten worden, heeft men de
Spaanse architecte Beth Gali op
dracht verleend voor het maken
van een ontwerp voor de buiten
ruimte. Als grondgegeven is haar
opgelegd gebruik te maken van
aparte materiaalsoorten, die moe
ten bijdragen aan een eigen iden
titeit van de Veranda.
De inrichting van het gebied ge
schiedt rondom twee belangrijk
recreatieve dragers; de centrale as
(met de Mega-bioseoop en par
keerterreinen) en de voetgangers
boulevard langs de rivier. Aan de
De nieuwbouwvan de Veranda langs de Nieuw Maas vordert langzaam, maar wel héél zekeren krijgt
al een beetje het aanzien van een rivierfront. Foto Niets van derHoeverVRotierdamsDagb'ad
twee straten is binnen het master-
plan een bijzondere uitstraling en
functie toegedacht. Het master-
plan is de oasis waarop in de loop
van tijd de diverse in
richtingsplannen
vorm krijgen.
Doordat in het gebied
wordt voorbijgegaan
aan een standaardin
richting, pakt het onderhoud van
de buitenruimte voor de deelge
meente IJsselmonde aanzienlijk
duurder uit. De extra kosten van
ongeveer vijfhonderdduizend
gulden kan IJsselmonde niet be
talen uit het eigen onderhouds
budget. Het dagelijks bestuur re
kent daarom op het structureel
meebetalen door de gemeente
Rotterdam.
Op de Veranda moeten, naast de
wettelijk voorgeschreven parkee-
reis voor de woningen en kanto
ren en bedrijven, ook nog eens ne
genhonderd parkeerplaatsen wor-
den aangelegd voor de bezoekers
van evenementen in het Stadion
Feijenoord.
IJsselmonde wil hierin een eigen
parkeerbeleid gaan voeren en
daarmee voorkomen dat het ge
bied straks een soort vrijplaats
voor automobilisten wordt, als in
de aangrenzende wijk Kop van
Zuid in de deelgemeente Feijen
oord ifi het jaar 2000 volledig be
taald parkeren is ingevoerd. Voor
bewoners van de Veranda worden
binnen dit kader koop- of huur-
parkeerplaatsen aangelegd, ter
wij! bij evenementen het bewn-
nersdee! voor derden
wordt afgesloten met
paaitjes die in het
wegdekzakken.
Aan de overkant van
de Veranda, in de
Stadiondriehoek, bouwt en ex
ploiteert (na gereedkomen) de
dienst Recreatie Rotterdam in op
dracht van het college van b en w
ook een zogeheten Topsporthal.
Rotterdam investeert in het me-
ga-project 7,5 miljoen gulden. De
deelgemeente Usselmonde
draagt éénmalig 250.000 gulden
bij en daarnaast per jaar nog eens
75.000 structureel gutden in de ex
ploitatie.
De Topsporthal is bedoeld voor
het houden van topsportevene
menten. maar ook aan breedte
sport biedt het gebouw straks on
derdak. Dat moet ook we), want
als compensatie sluit de deelge
meente de sporthal aan de Dwars-
dijk. De bouw van de hal gaat ten
koste van parkeerplaatsen direct
naast het Maasgebouwen het sta
dion. Volgens de wettelijke richt
lijn moeten by de Topsporthal 383
parkeerplaatsen komen.
Becijferd is dat als de hal op palen
wordt gebouwd, dit honderd van
de huidige plekken kost. Als het
pand op het maaiveld wordt opge
trokken, kost dat zeker plaats
voor tweehonderd auto's. In de di
recte omgeving betekent dat het
zoeken naar ruimte voor tussen
de 483 en 583 parkeerplaatsen.
Ondeizochl wordt of parkeren
wellicht mogelijk is op de locaties
van de Nederlands Aardolie Maat
schappij (NAM) aan de Noorder-
heilhng of het bouwen van een
parkeerdek in de Stadiondrie
hoek of ander de Topsporthal.
Voordat de eerste paal voor de hal
een feit kan zijn, moei eerst het
parkeerprobleem afdoende zijn
opgelost.
Door Peter Louwerse
Lompoc, CaliforniaTussen acht
tien over vijf en kwart voor acht
plaatselijke tijd moet de Taurus-
raket in Lompoc de lucht ingaan.
De ongeveer 200 aanwezigen op
de luchtmachtbasis Vandenberg
hopen op de vroege maandagmid
dag intens dat het zal gebeuren.
Maar hun verblijf in de ijzige kou
wordt niet beloond.
„The winds are No Go for today,"
blaffen de luidsprekers even voor
half acht Vrij vertaald: de wind
maakt de lancering onmogelijk.
Het nieuws gaat is als een deken
van ontgoocheling over de ver
kleumde gezichten.
In plaats van een vlammende ra
ket zien ze slechts de met vetplan-
ten begroeide heuvels en in de
verte de Stille Oceaan die kalm en
vredig de volgende lancering af
wacht.
Onder de afdruipende kijkers de
nabestaanden van Danny van der
Hoek, de 15-jarige tiener uit
Hoogvliet wiens as aan boord van
de Taurus-raket in de ruimte
moet worden gebracht Dat was
de wens van Danny, een echte
StarTrek-fan,
Zijn moeder Tineke, zijn I2-jarige
broertje Robert, zijn vriendin
Ruby en zijn oom Karl-Heïnz zijn
speciaal naar Amerika gereisd om
aanwezig te zijn by het ruimte
graf van Danny en 29 anderen
wier as in een baan om de aarde
wordt gebracht, Ze hebben hun
hoop nu gevestigd op de nieuwe
poging tussen even na tweeën en
kwart voor vijf vandaag
Ballonnen
Komt er dan weer een kink in ka
bel, dan heeft Danny's familie
pech gehad. „Als het vandaag niet
Inkt, dan wordt het verschoven
ar de 19e februari," legt Karl-
lleinz van Hardeveld uit. „Daar
kunnen wij helaas niet bij zijn.
Dat is jammer, maar dat risieo
loop je nu een keer bij lancerin
gen. Het weer op de grond was
perfect maar in de lucht zat het
helaas niet mee."
De Amerikanen noemen de perio
de waarin de lancering van een
ruimtevaartuig in principe moge
lijk is een „launch window". Die
window (raam) geldt gedurende
een beperkte periode. Dan is de
De plechtigheid rond het ruimtegraf maakte heftige emoties los bij de nabestaanden van Danny van der Hoek. Bij een lied van John
Denver Heten ze hun tranen de vrije loop. Foto Peter louwerse/fcotterdamsDGgwad
stand van de aarde ten opzichte
van de maan en andere planeten
zodanig dat de satellieten in de ra
ket terechtkomen in hun baan.
Of zo'n 'raam' ook open kan gaan
hangt van een groot aantal om
standigheden af die de exploitan
ten van een raket niet in de hand
hebben. Het weer is daarbij de be
langrijkste spelbreker. Wind, re
gen en onweer beïnvloeden de
richting van de raket. Gisteren ga
ven de ballonnen in Lompoc aan
dat de hoge winden een lancering
onmogelijk maakten.
„Shit!" is de eerste reactie van Ti
neke van der Hoek op het uitstel
van de lancering. „Ja, ik had er
echt op gerekend, toch wel. We
wachten al zo lang." Ze twijfelt
sterk aan het doorgaan van de lan
cering vandaag. „Ik heb er een
hard hoofd in," zegt ze met het
oog op de weersvoorspellingen.
Mocht dit doemscenario door
gaan, dan nog is de reis naar Ame
rika niet voor niets geweest, vindt
2e. „Je bent toch bij de raket ge
weest," zegt ze.
Haar zwager Karl-Heinz vult aan:
,We wisten dat deze kans erin zat.
Maar we hebben zaterdag bij de
raket afscheid kunnen nemen
van Danny, en we zijn hier ook
voor de herdenkingsdienst. Ais
die eenmaal aehter de rug is, is de
lancering eerder een formaliteit."
John Denver
Celestis, het bedrijf dat de ruimte-
begrafenissen organiseert, be
steedt veel aandacht aan de op
vang van de ontgoochelde nabe
staanden. In de ha] van het hotel
houdt directeur Chan Tysor van
Celestis een kleine speech waarin
hij uitlegt dat het hem uiteraard
een groter plezier had gedaan als
de raket werkelijk de lucht was in
gegaan. „Maar uitstel van een lan
cering is eerder regel dan uitzon
dering," houdt hjj zijn gehoor
voor. „Laten we duimen voor mor
gen."
Hoe groot de tegenvaller 's och
tends ook is, hij wordt goedge
maakt door de indrukwekkende
herdenkingsplechtigheid die *s
middags wordt gehouden in de
Village Oak Country Club in het
dorpje Vandenberg bij Lompoc.
Muziek is daarvan een belangrijk
onderdeel. Het klassieke strijk
kwartet Festival Strings (twee vio
len, een altviool en een cello)
speelt stemmige werken.
Het begin van deze middag is zeer
ingetogenVeel bezoekers krijgen
het echter te kwaad als de ruimte
vaartconsultant dr. Carol Sue Ro
sin een cassette speelt met het
lied Flight van de vorig jaar over
leden zanger John Denver. 'Hoe
hoger we vliegen, hoe verder we
gaan/Hoe dichter we bij elkaar ko
men/Hoe donkerder de nacht, hoe
helderder de sterren/Mijn broers
en zusters gaan in vrede/ zo luidt
het laatste couplet van deze
zwaarmoedige batlade. Eerst be
gint Ruby zachtjes te snikken. La
ter kunnen Tineke, Karl-Heim en
Robert hun tranen niet meer be
dwingen. Een huilende omhel
zing. Zo emotioneel kan een
doodsritueelzijn.
Terwijl foto's van de gecremeerde
deelnemers aan het ruimtegraf
verschijnen np een reusachtig vi
deoscherm is Karl-Heinz één van
de sprekers. „Danny heeft veel
mensen verdriet gedaan door zich
van het leven te beroven," zegt
hij. Een brok in zijn keel. „Ik heb
er veel van geleerd. Het leven is
kostbaar, er is veel liefde. Maar je
moet het weten te vinden. En dro
men kunnen uitkomen."
Dr. Carol Sue Rosin, een goede
vriendin van de goeroe Timothy
Leary wiens as bij de vorige
vlucht de ruimte in is geschoten,
speelt met een troostend woord in
op de gevoelens van veel aanwezi
gen. „We zijn nu verbonden met
de mensen die ons dierbaar zijn.
De geliefde dode is een ruimtepio-
nier geworden."
Door Martijn van der Kooij
RotterdamDe 2500ste jongeren-
pooler die werk heeft gevonden,
beleefde gisteren een meer dan
enerverende dag. Na de felicita
ties van minister Melkert en wet
houder Simons (werkgelegen
heid), kreeg de 24-jarige Auke de
Groot een stroom van negatieve
publiciteit over zich heen. Hij zou
actief geweest zijn bij de CP'86.
„Ik schrok erg toen ik het hoor
de," zegt Y. van Odijk, hoofd van
de Jongerenpool. Haar tweede re
actie is dat het verhaal toch wat
genuanceererligt. „Onze doelstel
ling is jongeren uit probleemsitu
aties halen. Dat is in het geval van
Auke goed gelukt. Hij heeft nu
een braaf leven."
Van Odijk vindt de negatieve aan
dacht vervelend. „Zo staan jonge-
renpoolers weer in een verkeerd
daglieht Het accent had moeten
liggen op het positieve effect van
de jongerenpool."
Auke de Groot was zelf niet be
reikbaar voor commentaar. Gis
termiddag was hij in ieder geval
nog blij met alle aandacht voor de
pool. „Er heerst een negatief
beeld over jongerenpoolers. Mis
schien dat jongeren hierdoor be
seffen dat het echt loont om er aan
mee te doen."
Volgens hem ziet zijn leven er an
ders uit door deelname aan de
pool. „Ze hebben de scherpe kant
jes van mijn karakter afge
schaafd."
Hy heeft vooral leren omgaan met
kritiek. „Vroeger werd ik altijd
meteen wantrouwend. Nu heb ik
geleerd te vragen waarom iemand
kritiek heeft."
Werk was voor Auke moeilijk te
vinden. Door een moeilijke jeugd,
een alcoholistische vader en de
gang naar diverse kindertehui
zen, maakte hij zijn school niet af.
Auke: „Ik stond voor de keus: ver
der leren of gaan werken. Ik koos
voor geld verdienen."
Een goede, vaste baan zat er niet
in. Auke werkte voor uitzendbu
reaus, maar dat ging niet fantas
tisch. De sociale dienst stelde
hem ongeveer vier jaar geleden
voor een duidelijke keus: de uit
kering verhezen of aan de jonge
renpool deelnemen. Achteraf is
hij blij dat hij drieënhalf jaar aan
de pool heeft deelgenomen. „Ik
heb er veel werkervaring door ge
kregen. De persoonlijke betrok
kenheid van de medewerkers
heeft mij goed gedaan. Het is zelfs
gelukt een vaste baan te vinden."
Niet zomaar een baan, maar iets
waarvan hij altijd gedroomd
heeft. „Het klinkt gek," zegt Auke
verontschuldigend, „maar als
achtjarig jongetje wilde ik al by
Correct werken." Met het werk op
de muziekafdeling, heeft Auke
van zijn passie voor muziek zijn
werk gemaakt.
Auke de Groot ontving glstermidddag—voor hij negatief in het
nieuws kwameen cadeau van minister A. Melkert. FotoMeisvan
der HoevervHotterdams Dagbla d
Vermoeid door alle interviews,
overpeinst Auke hoe zijn toe
komst er uit zal zien. „Het liefste
zou ik een eigen zaak beginnen;
jeu met entertainment doen.
Maar als ik tot mijn pensioen bij
Correct blyf werken, ben ik ook
tevreden."
Nou, de volgende keer dat Neder
land de wakkerste burger kiest en
de beste lokale volksvertegen
woordiger, zou het niet gek zijn
om dat in de Rotterdamse regio te
organiseren. Het Instituut voor-
Publiek en Politiek en dc stich-,
ting Agora Europa zullen daar
niet afkerig van zijn, ook al zijn
beide initiatiefnemers in Amster
dam gevestigd. Liesbeth Fluiter
uit Schiedam de meest wakkere
burger, en Hans Elemans uit
Hoogvliet de meest burgernabye
bestuurder - cabaretier Marcel
Verreck keek op zijn neus dat de
pry zen vanuit Amsterdam rich
ting Rotterdam vertrokken.
Het was zaterdag een dolle boel m
het Amsterdamse stadhuis/mu
ziektheater. Met duizenden be
zoekers uit stad en land had bur
gemeester Schelto Patyn het reu
ze naar zyn zin. Maar zoiets moet
op de Coo [singel in Rotterdam of
het gloednieuwe Stadserf m
Schiedam ook kunnen lukken.
Hoogvliet ligt voor zon Dag vat£
de Lokale Democratie wat uit <fe
loop voor het grote publiek - tenzy
er gratis boten worden ingezet
de belangstellenden vanaf de
Sehie en de Rotte richting Oudé
Maas te transporteren.
Voorzitter Hans Elemans van de
deelgemeente Hoogvliet zei zater
dag na zyn uitverkiezing tot beste
loka 1 e volksvertegenwoordiger
van Nederland, dat de Rynmond-
problematiek van dien aard js dat
burgers en bestuurders elkaarwe!
móeten opzoeken en nieuwe we
gen naar samenwerking móeten
inslaan, zodat er vele Fluiters en
Elemansen m de Rotterdamse re
gio actief zijn. Dat is zeker waar,
maar 't blyft aardig dat er twee m
Amsterdam zijn doorgestoten en
de landelijke titels hebben ge
pakt. Democratie is tegenwoordig
net sport, rflet titels en winnaars.
Nog een overeenkomst tussen
sport en democratie? Je moet er
een lange adem voor hebben.
„Er is een kentering merkbaar in
de beleving van de lokale demo
cratie," zei Tonny van de Vonder
voort zaterdag. De qua stadspro
vincie onfortuinlijke staatssecre
taris van Binnenlandse 2aken
vond het opvallend in het recente
onderzoek van de Vereniging van
Nederlandse Gemeenten, dat bij
meer burgers het besef door
breekt datje wel degelijk het ge
meentebestuur kunt beïnvloe
den, als je er maar wat voor doet
en je mening iaat horen. Het cy-H
nisme over de plaatselijke poli
tiek lijkt af te nemen - lijkt... Alg,
dat zo is, is het wel eigenaardig
dat er van diverse wetenschap
pers nu pleidooien komen om de
lokale democratie anders te orga
niseren zelfs met een ander sqort
verkiezingen, zoals prof. dr. Wim
Derksen morgen in het Haagse
Nieuwspoort zal bepleiten.
Periodiek keert de discussie over
de gekozen burgemeester terug.
Bram Peper hield zaterdag in het
Engelse Scarborough een harts
tochtelijk pleidooi voor de door
het volk gekozen burgemeester,
ongeveer op hetzelfde moment
dat Schelto Patijn er in Amster
dam met andere burgemeesters
over debatteerde. Burgemeesters
zyn voor het publiek hét gezicht
van het gemeentebestuur, maar,
formeel hebben ze minder te ver
tellen dan de wethouders. Daar-
doorvervalt de modale burge-
meester tot rituelen zoals bloeme
tjes brengen bij jubilarissen. 26jn
burgemeester is niet meer van de
ze tijd, redeneert Peper. Het pu-'
bliek vraagt om politici die hun
nek uitsteken. Het publiek wil dat
hun favoriete burgemeesters
meer te vertellen krijgen. Jawel,
maar de WD wil er niets van we
ten en nota bene die partij lijkt de
grootste verkiezingswinst in de
wacht te gaan slepen - fijkt...
Hans Elemans is als lijsttrekker
van de grootste partij in Hoog
vliet, de EBP, te vergelijken met
een gekozen burgemeester. Hij is
populair, beweegt zich onder de
mensen, discussieert volop mee
en als hy niet de titel van deel
raadsvoorzitter zou hebben, zou
hij eigenlijk een heel wakkere
burger zijn. Liesbeth Fluiter in
Schiedam doet als wakkerste bur
ger heizelfde, ze roeit zich uuuei
de mensen, komt op voor wijk- en
buurtbeheer, legt ambtenaren het
vuur na aan de schenen, en ais ze
een politieke functie had, zou ze
net zo goed de beste volksverte
genwoordiger kunnen zijn.
Wakker zijn en het volk dienen,
dat kan op vele manieren. In de
stad en in het stadhuis,
