q 'im
Premier Kok
doet een
middagje
zorg in
Rotterdam
PSItefi
'Er is iemand dood
Zonder aanleiding
ZomaarPlotseling'
ECT in de nesten
v* r •rJ
'Praten met
mensen is
toch altijd
wel wat
anders dan
nota's lezen'
pPSife,
f LIBE
LIBERTEL
wk -
Rotterdams Dagblad Commentaar
Verdediger
noemt
vergelijking
Schiedamse
steekpartij
met zaken
Kloppenburg
en Tjoelker
onrechtvaardig
Willey vroeg vriendin te liegen
Djanko
MASSAPROCES Teê,En W^BEftLERi
vERkeeRs8°ETe$
Rotterdams Dagblad
Donderdag 19 maart 1998
Door Ben Maandag
Rotterdam De minister
president is nog nauwelijks
haar woning aan de Noord-
molendwarsstraat binnen, of
daar staat Tante Marie al op
5*t haar stoel. „Kijkt u eens
meneer Kok," zegt ze. In
haar handen heeft ze twee
gehaakte pannenlappen in
de kleurstelling blauw en
wit. Ze reikt over de tafel om
die aan de premier te over-
jaandigen.Als ik dat nou ge
weten had...," zegt Kok. „Dan
had ik voor u twee plaeemats
rtieegenomen."
Tante Marie hoort het nauwelijks.
.Ze gaan de hele wereld over, die
pannenlappen van my," zegt ze
val trots „Ik maak ze zelf. Ik denk
dat ik er al wei duizend heb ge
haakt De andere bewoners kij
ken toe hoe Wim Kok met zyn
handen over de twee lapjes huis
vlijt strijkt. Op de tafel staan de
koekjes en chocolaatjes klaar.
„Wilt u theer' roept een van de
bewoners.
De klok staat op even over half
vier in de bescheiden woning aan
de Noordmolendwarsstraat, waar
de Pameijer Stichting experimen
teert met het project 'begeleid wo
nen' Mensen met een psychiatri
sche stoornis proberen hier zelf
standig te wonen,
gewoon, tussen de
'normale' mensen
Vanmiddag krijgen
de bewoners op
eens minister-pre
sident Wim Kok
over de vloer, want
de premier doet
een middagje Rot
terdamse zorg en
alles wat daarbij
komt kijken.
Een uur eerder is
Kok gearriveerd
aan het Eudokia-
plem, waar wethouder Hans den
Oudendammer hem al in het klei
ne halletje staat op te wachten
„Ze 7yn altijd precies op tijd,"
zegt de wethouder, terwijl hij uit
het raam gluurt om te zien of de
glimmende auto's er al aanko
men En inderdaad, stipt op tyd
rijdt de bescheiden delegatie uit
Den Haag voor. Boven in het ge
bouw wordt onmiddellijk aange
schoven by de mensen die het Lo
kaal Zorgnetwerk Noord gestalte
geven. Maatschappelijk werkers,
de ^jkagent, de wykna<d/un\ ver
tegenwoordigers van thuiszorg en
woningbouwcorporaties vertellen
de premier hoe zy in de praktijk
omgaan met mensen die tot over
hun oren in de problemen zijn ge
raakt en daardoor in de diepe put
van het sociale isolement zijn ge
tuimeld.
'Wilt u thee?' Premier Kok op bezoek in een
woning van het project 'begeleid wonen'.
Foto Niels van der Hoeven/Rotterdams Dagblad
Opeenstapeling
Kok wordt, nauwelijks m Rotter
dam, meteen met zyn neus op de
feiten gedrukt. „Het is een opeen
stapeling van problemen, waar
mee wij te maken krijgen," zegt
een van de hulpverleners in de
grote knng. „De hulpverlenende
instanties kunnen daarmee soms
heel moeilijk overweg. Dan kryg
je afsluitingen, huisuitzettingen
en dat soort dingen."
Het lokale netwerk, waarin ieder
een zoveel mogelijk contact met
elkaar houdt en direct gepaste
hulp geboden kan worden, han
teert niet voor niets het motto
'beetpakken en vasthouden'.
Wanneer de mensen eenmaal in
het hulpverleningscircuit terecht
zyn gekomen, worden ze gevolgd,
totdat een oplossing is gevonden.
Dat valt vaak met mee. De moei-
lykste gevallen laten zich niet al
tijd gemakkelijk helpen „Vaak
zyn het men
sen die meer
hun omge
ving als pro
bleem erva
ren, dan zich
zelf," schil
dert iemand
de ellende
waarmee ze
dagelyks
wordt gecon
fronteerd.
„Zulke men
sen komen
dan in een
volledig isolement
De tweede etappe van het werkbe
zoek voert naar de Noordmo
lendwarsstraat Indringend
spreekt Kok hier met de gehandi
capten, wier problematiek hy, zo
als hy zelf zegt, 'heel hoog op mijn
persoonlijke prioriteitenlijst'
heeft staan. „Ik vind dit hartver
warmend," zegt Kok. „Het is een
vorm van erkenning, wanneer je
bij hen op bezoek komt. Ik vind
dat we gehandicapte mensen
moeten beoordelen op wat ze kun
nen mf»t nn wat ze niet meer
kunnen."
Van de Noordmolendwarsstraat
spoedt het gezelschap zich naar
de Bergweg. De levensloopbe-
stendige woningen m het zo op
zichtig vormgegeven complex
van Humanitas is ook in het 'zor-
grondje' van Kok opgenomen. Na
tuurlijk heeft de premier over be
langstelling met te klagen. Han
denschuddend en knikkend loopt
hij door de gangen van het com
plex. Bij de woning van het echt
paar Smits wordt even halt gehou
den. Ja, natuurlijk, de premier
mag best even binnenkomen. Als
't maar niet voor de televisie is.
Mevrouw Smits ligt onder een de
ken op de bank. Ze kan nauwe
lijks meer uit de voeten. „Niet lo
pen, twintig jaar geleden kreeg ik
reuma, ik heb alles. Ik was er vre
selijk aan toe, kon met meer pra
ten," „Ze wist niet eens meer wie
haar eigen kinderen waren," vult
haar echtgenoot aan. „Zo erg was
Li Ik red m.ukr mobiel bellen opnieuw voordeliger. Zeker .lis u
m.unddiiks $0 minuien of meerg.nit bellen.
D.in is een Li hertel Personjl3f| of Professional abonnement op uw
lijf geschreven. En nu heicimal, want tot 1 september bespaart u elke
maand by na 1 40,- op uw abonnementskosten
Hoe eerder u een abonnement afsluit, hoe groter uw voordeel Dit
kan wel oplopen tot f240,-. Alleen bi j Li hertel
Bel voor het voordeligste abonnement op het beste GSM netwerk
gratis LiberteL 0800 05 60.
*t met haar." Anderhalf jaar gele
den maakten ze de overstap naar
de Bergweg. Daar knapte me
vrouw zienderogen op.
Rolstoel
„Ik kan nog steeds niet lopen,
maar ik ga met in een rolstoel zit
ten," vertrouwt ze Kok toe. „Dat
doe ik niet." De premier staat er
wat moeilyk bij, ietwat voorover
gebogen en zich even geen raad
wetend met zyn lange gestalte
probeert hij het gesprek gaande te
houden. heeft natuurlijk het
voordeel van uw eigen woning'"
„Ja," beaamt haar echtgenoot
„Het bijzondere is dat wy hier al
les nog zelf doen. Alleen dat medi
sche gedoe doen hun, verder doen
we alles zelf."
„Ik ben geen medicus, maar ik
vind dat u er goed uitziet," zegt
Kok bemoedigend. „U oogt goed."
Nog even werpt hy een blik in de
slaapkamer en verder gaat het
weer. Op naar de afdeling fysio
therapie. Daar werkt de 32-jarige
Ruud van Dyk aan zyn oefenin
gen. Hij kwam in een rolstoel na
een motorongeluk. „Een dwars
laesie," legt hy uit. „Ik woon zelf
standig en redt me hier prima
Ach," zegt Kok. „Het had natuur
lijk nog veel erger kunnen ailo-
pen. Maar dat is een schrale
troost," „Daar denk ik maar liever
niet aan," zegt Van Dyk.
Knuffelkarpers
Het bezoek loopt ten einde. Hu-
manitas-directeur Becker haalt
Kok over toch ook nog even naar
L^P'Jgf
de knuffelkarpers te komen kij
ken, want geen bezoek aan Hu
manitas zonder knuffelkarpers.
Zelfs een premier ontkomt daar
met aan. Voorzichtig gooit Kok
wat voer in het water, dat de vis
sen met veel gespartel en opspat
tend water oppeuzelen. „Wat zegt
u, die oranie daar. heet die Bea
trix?" „Nee, die daar," wijst de
man die de grote emmer voer on
der zijn hoede heeft.
Op weg naar de uitgang houdt
Kok her en der stil by de tafeltjes,
waaraan bewoners net hun avond
maaltijd nuttigen „Het is een
goed huis, maar er is hier geen ba
be voor rolstoelers," zegt een
etende vrouw. „Kunt u daar iets
aan doen?" „Ik 2al het in m'n oren
knopen," zegt Kok. Hy draait zich
om en ziet Becker staan. „Klopt
het dat er hier geen balie is voor
rolstoelers?" „Nou," zegt Becker.
„Daar wordt hard aan gewerkt.
Over een maand, anderhalve
maand is die er." „Zo snel heb ik
nog nooit iets voor elkaar kunnen
krijgen," grapt Kok.
Tyd voor een eindbalansWaarde
vol, was zo'n middagje Rotter
dam. Zeer de moeite waard. „Het
is goed dat we deze aspecten van
het Oude Noorden nu ook eens
goed hebben kunnen zien," zegt
Kok. „Praten met mensen is toch
altijd wel wat anders dan nota's le
zen." Zo is hel maar net. Zeker in
verkiezmgstyd.
Door Sander Sonnemans
Rotterdam Hij ziet er keurig
verzorgd uit, is netjes opgevoed.
Hij is nooit in aanraking met jus
titie geweest, volgt een middel
bare schoolopleiding voor de de
tailhandel, heeft een vriendin.
„Een gewone schooljongen,"
noemt advocaat mr. R. W. Koe-
voets de jonge verdachte. „Hij is
alles behalve een geweldenaar,
had niets te klagen en was overal
gelukkig mee. Dansen en plezier
maken was zyn lust en zijn le
ven."
Hoe kon de 19-jarige E.C. die za
terdagavond in december dan tot
zijn daad komen waarbij de tien
jaar oudere John Oldham het le
ven verloor? Drie messteken
maakten een eind aan zijn leven.
„Zware mishandeling, de dood
tot gevolg hebbende," omschreef
de advocaat het delict „Dood
slag," oordeelde officier mr. G.
Th. Sta. „Hoe kan ik straffen? Bij
iemand die dood is past alleen
maar een onvoorwaardelijke
straf van langere duur. Ik eis een
gevangenisstraf van tien jaar."
De eis trof de verdachte als een
mokerslag. Hij boog het hoofd
alsof hij werkelijk geraakt was.
Was het de combinatie van drank
en joints die hij en zijn vriend cüe
avond tot zich hadden genomen
waardoor hij in een roes verkeer
de? Stemde hij in met het plan
iemand te beroven om stoer te
zijn? Of werd wellicht zo'n cor
rect beeld van hem gecreëerd om
hem in een niet al te kwaad dag
licht te stellen? Hij herhaalde
keer op keer op fluisterende toon
dat het zijn bedoeling niet was
geweest de Engelsman van het
leven te beroven. „Ik weet ook
niet meer of ik wel gestoken
heb," verklaarde hij tegenover
rechtbankpresident mr. M. Zo
mers.
Aangeschoten
Dat ging erbij haar niet, want in
zijn eeisle vei klaring bij de poli
tie had hij bekend de Brit meer
malen te hebben gestoken waar
na die in elkaar zakte. Zo kwam
een abrupt einde aan de stap
avond van John Oldham en zijn
vriend, op weg naar McDonald's
om wat te eten. Dat ze aange-
schoten waren werd Oldham fa
taal, want C. en zijn toen 17-jari-
ge kompaan N.H. waren al de he
le avond op zoek naar een mak
kelijke prooi voor een beroving.
Na 's middags in een café en cof
feeshops te hebben vertoefd, 's a-
vonds een hoeveelheid bacardi
en martini achterover te hebben
geslagen en de nodige joints te
hebben gerookt, ging het tweetal
naar Rotterdam om daar een
slachtoffer uit te zoeken. Ander
half uur later keerden ze onver-
nchterzake terug naar Schie
dam, waar weer een coffeeshop
werd bezocht.
„Ik was dronken en stoned," ver
telde C. de politie destijds na zijn
aanhouding. „Op de Broersvest
kwamen we twee mannen tegen.
Je kon zien dat ze behoorlijk
dronken waren, want ze liepen
van links naar rechts en onder
steunden elkaar. Toen werd ik
door Neville naar achteren ge
trokken en hij vertelde me dat
een van die twee geschikt was
om te beroven en gaf me zijn
mes. Ik heb het mes meermalen
geweigerd, maar hij bleef maar
aandringen,"
Oldham werd driemaal gesto
ken, waarbij longslagader, hart-
zakje en bchaamslagader wer
den geraakt Die steekwonden
hadden de dood tot gevolg. Om
een indruk te krijgen van de om
vang van het steekwapen, had de
rechtbankpresident thuis een
mes uit de keukenla gevist en
meegenomen naar de zitting.
„Een mes van dertig centime
ter," las ze voor uit het dossier en
ze hield een broodmes in de
hoogte. „Dit is dertig centimeter.
Een flink mes, is het niet? En
met zo'n mes liep uw vriend op
zak? Toch niet zomaar? U zegt
Oldham niet te hebben willen be
roven. Maar waarom pakt u dan
het mes aan en gaat u er mee
naar die mensen toe? Waarom
bent u dan niet bij de situatie
vandaan gelopen? Nee, het is een
volstrekt zinloze gebeurtenis."
De jongen boog zijn hoofd. „Het
spijt me," klonk het zacht. „Het
was niet mijn bedoeling."
Achtervolgd
Maar was het nou een poging tot
beroving of niet? Het verdachte
tweetal Hep misschien wel de he
le avond met het plan rond, maar
dat was in de staat waarin de jon
gens door gebruik van alcohol en
drugs verkeerden, gedoemd te
mislukken. Toen Gldnam en zijn
stapmaat ontdekten dat ze wer
den achtervolgd, liep het uit de
hand. Er ontstond wat duw- en
trekwerk, waarop C. ineens drei
gend het mes voor Oldham hield.
„Wat moet dat, wil je steken?"
riep de Engelsman hem toe. „Hy
keek me diep in de ogen en heeft
geen enkel geweld gebruikt,"
verklaarde C. de volgende dag
tijdens ondervraging door de re
cherche. „Ik gaf hem een stomp
en later heb ik hem gestoken. Ik
raakte in paniek. Met zwaaiende
bewegingen heb ik' hem met
kracht in de borst gestoken."
Gistermiddag zei C. echter zich
dat niet meer te kunnen herinne
ren. „Ik weet het niet meer, ik
was in paniek."
„Er is iemand dood. Ineens.
Dood, Weg. Zonder aanleiding.
Zomaar, plotseling," begon offi
cier mr. Sta zijn requisitoir. „Is
dit nu zo'n zaak die past in de se
rie Leeuwarden (Meindert Tjoel
ker; red.) en Amsterdam (Joes
Kloppenburg)? Ik kan me geen
zinvol geweld voorstellen. Zin
loos geweld dan? Ja of nee, dat
doet er niet toe. C. wist donders
goed wat hy deed toen Oldham
op hem afkwam. Hij wist dat hij
stak in het lichaam van Old
ham."
„Tien jaar," Advocaat Koevoets
leek zijn oren niet te kunnen ge
loven. Het was enkele seconden
doodstil in de rechtszaal, „Er zijn
veel emoties losgekomen bij
vrienden en nabestaanden," be
gon hy zijn verdediging. „Er is
een eervolle herdenking geweest
m Schiedam, waarbij de burge
meester een krans heeft gelegd.
Hoe kan je zo'n jongen dan nog
verdedigen zou je je kunnen af
vragen, Het is denkbeeldig dat
door alle aandacht die de media
aan deze 2aak hebben besteed,
de drang tot vergelding ons mee
sleept naar een zware strafeis,
maar vergelijkingen met Klop
penburg en Ijoelker zijn on
rechtvaardig. Tien jaar cel! Het
karakter van die jongen kan
daardoor zo'n klap oplopen dat
hij als een heel ander persoon
weer buitenkomt. Eenjaar of vijf
acht ik beter op zijn plaats."
„De straf is nooit hoog genoeg,"
reageerde Marcel van der Tas,
één van öldhams vrienden, na
afloop. „Over zes jaar loopt die
knul weer vrij buiten met een
middenstandsdiplomaatje, John
met. John is ergens anders. Die
zien we nooit meer."
De rechtbank doet 1 april uit-
De Brits-Nederlandse contamerrederij P&O Nedlloyd
heeft in de Rotterdamse haven voor opwinding gezorgd
door bij het Gemeentelijk Havenbedrijf Rotterdam een
eigen afhandelingsplaats voor het laden en lossen van containers te
claimen. De rederij, begin 1997 ontstaan uit een fusie van de contai-
nerlyndiensten van Nedlloyd en P&O, vindt zichzelf zo'n grote spe
ler op de wereldmarkt dat ze een exclusieve behandeling in haar
thuishaven gerechtvaardigd vindt. De containers worden nu nog
gelost by het overslagbedrijf ECT.
De ambities van P&O Nedlloyd vormen een regelrechte bedreiging
voor de positie van ECT. Temeer omdat Nelloyds grootste coneut-
rent in de containervaart, het Deense Maersk, ook een eigen comai-
nerterminal wil in de Rotterdamse haven Maersk is daarover al een
jaar met Rotterdam en ECT in gesprek, tot dusver zonder resultaat.
Maar krijgt Maersk wel zyn zin en Ntdlloyd vervolgens ook, dan
zou ECT door het verlies van zyn twee superklanten in een gevaar
lijke exploitatiesituatie kunnen komen. ECT is bezig met miljar-
denmvestenngen om zyn capaciteit op de Maasvlakte uit te brei
den, maar die investeringen lyken grotendeels in het water te wor
den gegooid als Maersk en P&O Nedlloyd elk hun eigen terminal
krijgen. Dat uitgerekend P&O Nedlloyd dat wil is verwonderlijk
aangezien het Nedlloyd-concern ruim 30 procent van de aandelen
in ECT bezit Aangenomen mag worden dat Nedlloyd er niet op uit
is dit bezit in waarde te laten kelderen.
Maersk en P&O Nedlloyd zeggen twee redenen te hebben waarom
ze streven naar een afnandelingsplaats in Rotterdam onder eigen
regie. Ze zouden zo hun containers goedkoper kunnen overslaan en
in de internationale gevechten om marktaandelen nog betere en
snellere service kunnen verlenen aan hun klanten, de verladers De
grote vraag is echter of de twee rederijen met eigen Rotterdamse
terminals, waarmee honderden miljoenen aan investeringen ge
moeid zullen zyn, echt goedkoper en efficiënter zouden kunnen
opereren dan ECT. Dat bedrijf heeft alle kennis in huis en geniet in
de wereld een grote reputatie op het gebied van de geautomatiseer
de contameroverslag.
Het 'Sealand-modei' biedt mogelijk een oplossing. Deze Ameri
kaanse rederij heeft ook een aparte terminal gekregen, maar dan
wel in nauwe samenwerking met ECT. Die levert voor de Sealand-
terminal het personeel, het management en bijvoorbeeld de kra
nen. ECT houdt zo een vinger in de pap, terwijl de redeiy een eigen
stempel kan drukken op de afbandeling van de containers. Zo zou
het ook met Maersk en P&O Nedlloyd kunnen worden geregeld.
Overigens tekent zich in dit hele spel nu al een winnaar af: de Rot
terdamse haven zelf. Maersk én P&O Nedlloyd zijn er kennelijk
van doordrongen dat Rotterdam in de containeroverslag veruit de
belangrijkste haven van het nieuwe Europa zal zijn. Nauwelijks een
jaar geleden dreigde Nedlloyd nog deels naar Antwerpen te gaan
omdat Rotterdam te duur zou zijn. Kennelijk is men tot de conclu
sie gekomen dat men toch niet om Rotterdam heen kan.
Washington Kathleen Willey heeft haar vriendin Julie Hiatt Steele
aangespoord te liegen over de ontmoeting tussen haar en president
Cbnton op 29 november 1993. Zij zou moeten zeggen dat Willey met haar
had gesproken over de seksuele avances van de president. Zo'n gesprek
heeft echter nooit plaatsgehad, Steele zegt nu in een beedigde verkla
ring dat Willey haar heeft gevraagd over het incident te liegen tegen een
verslaggever van het weekblad Newsweek.
if -ï .t, -J
ft 3> 4f', „4 "J
$N* v*"./iC"
,1
SSKW'#'»4!"if
X i im tui voordeel tol 1240, krijgt 11 mik nog ttns 1100,- koning op ten c.irkil
m coinlmutit met CïSM-iotsttl Uvi tnt.ik- voordeel komt dus netr op I 140,-
BeL gratis 0800 0500 of neem contact op met een deelnemende dealer
lïnd.i T tli toni Tod is (<)7f»-S2Mfi(H) Htllevoctduis V,m(imk
'liltkommunitaut VOb lOIU-i'Hliïl) Rotterdam AtroiiC umputtrstn
1 tltiiimmuun nti ipp FA lUIII 4>?iiiiSï).C.ill Cintir (l)l('i 241(1202).
IMCarHih '(11(14142010) Mmidud (lllll 411748')) Scliitd.im AtronComumtr
1 ktirniiits IiV (ll|o 27i:S-rt) Spijkmissi Qu.tlitv t enttr t(tlS|-fi26f>fif),i. ST
Sc kil ti I nhniL-jt Struct BV (WIM-618444)
u kcr-il "LEktR V
</mR DE RffuTslAAfc^.
Oe4e~ de F=uTBl*E80tó
