14
Shell blij met komst burenraad
Verbazing over onderzoek brand Kleinpolder
Miljoenenschuld voor 'Hollandse Berlusconi'
Wachten op Waits niet beloond
Leraar gewond tijdens
schoolreis naar Drente
Directie wil met omwonenden afspraken maken over veiligheid
'Makkelijk brandje' in
Charlois snel geblust
Geen buurtsuper voor
Hoogvliets Tussenwater
Dode hermelijnen gevonden op Dordtselaan
Voormalige Rotterdamse snackbarhouder
Neil S. Lachman toont zich notoire
wanbetaler
De Coolsi
Nieuw elan bij
ROM-Rijnmónd
Rotterdams Dagblad
Dinsdag 31 maart 1998
Roden/Rotterdam Een docent
van een Rotterdamse school is af
gelopen zondag in het Drentse
Roden gewond geraakt bij scher
mutselingen tussen zijn leerlin
gen en Drentse jongens. De man
brak daarbij zijn heup en is naar
het Academisch Ziekenhuis Gro
ningen gebracht. De docent was
een weekeind op schoolreis met
zijn leerlingen uit 4 mavo/vbo.
De man stond in de deuropening
van een café annex disco in het
dorp, toen hij een groepje jongens
enkele meisjes uit zyn groep zag
achtervolgen. De meisjes vlucht
ten daarop het café in.
Toen een van de achtervolgers bij
de ingang van het café arriveerde,
trapte hij plotseling de deur dicht
die vervolgens hard tegen de do
cent sloeg. De knapen zijn er van
door gegaan.
Wat precies de aanleiding was, is
niet bekend. De docent is nog niet
gehoord. Wel weet men dat de
meisjes tijdens hun bezoek aan de
disco in een telefooncel wijden
bellen en dal zij daarbij op de
Drentse jongens stuitten. Waar
schijnlijk ontstond er een scheld
partij, waarna de meisjes terug
naar de disco vluchtten. Daar
werd de leraar geraakt.
Rotterdam Een kwartiertje had
de Rotterdamse brandweer van
ochtend nodig om een uitslaande
brand, in een woning op de vierde
verdieping van een flat aan het
Charloisse Hoofd, onder controle
te krijgen. „De bestrijding van de
brand," zegt officier van dienst
J.A. Mul, „was geen probleem.
We konden er makkelijk bij vanaf
de galerij."
Omwonenden hadden, vlak nadat
het vuur was ontdekt, al op eigen
kracht hun huis kunnen verlaten.
Eén vrouw verstuikte daarbij haar
enkel. Ze bekeken, in haastig aan
geschoten kleding, het werk van
de brandweer vanaf de straat.
Mul: „Het voordeel van dit soort
nieuwbouwwoningen is dat het
een soort betonnen holles zijn.
De brand blijft doorgaans tot één
compartiment beperkt. By oudere
panden, met veel hout erin, heb je
kans dat het vuur overslaat."
De urandweer moest bij een wo
ning de deur openbreken. Er
bleek niemand aanwezig. Een
aantal belendende panden liep
waterschade op. Een buurman,
die schuin onder de uitgebrande
woning woont: „De brandweer
heeft ons gezegd dat het wel een
tijdje kan duren voordat het water
doorsijpelt." De meeste omwo
nenden waren later in de ochtend
al in hun huizen teruggekeerd.
Door Kor Kege|
Rotterdam De directie van de Shell-raffinaderij op Pernis
heeft gisteravond enthousiast gereageerd op het initiatief van
omwonenden om tot een burenraad te komen. Shell ziet er
een uitstekende mogelijkheid in om de communicatie met de
omliggende woonwijken in Schiedam. Vlaardingen, Spijke-
nisse, Hoogvliet en Pernis te verbeteren.
Directielid Tom de Jong wil er
naar streven met de burenraad tot
afspraken te komen, die de relatie
tussen het bedrijf en de woonom
geving aanzienlijk kunnen verbe
teren. Hij heeft daarom met grote
belangstelling kennis genomen
van de ideeën die een platform
van bewoners er zelf over heeft.
Het platform vraagt Shell om star-
tersprojecten te ondersteunen.
het bedrijfsterrein aan de Vonde-
lingenweg te opzoomeren en
maatschappelijke initiatieven
met menskracht en middelen te
stimuleren.
Verkennen
Shell zal de mogelijkheden ver
kennen. De Jong ziet geen enkel
beletsel om alle suggesties open
lijk te bespreken, ook niet waar
het gaat om scholing van kansar
me omwonenden en steun aan
vrijwilligersprojecten die de sa
menlevingsopbouw ten goede ko
men. Het belangrijkste doel blijft
echter om de veiligheidsbeleving
van een kwart miljoen Rijnmon-
ders in de directe omgeving van
het bedrijf te verbeteren. De af
spraken tussen Shell en de buren-
raad-in-oprichting kunnen even
tueel uitmonden in een conve
nant of (officieuze) maatschappe
lijke verblijfsvergunning.
Dat hangt van het overleg af. Na
dat volgende week rapport zal
worden uitgebracht aan het regio
nale platform Hinder Veilig
heid onder voorzitterschap van
gedeputeerde Brouwer, kan wat
De Jong betreft de burenraad for
meel van start gaan. Een eerste
bijeenkomst is gepland op 23
april. Geïnteresseerde omwonen
den kunnen zich aanmelden bij
de burenraad, want versterking
kan dit prille orgaan wel degelijk
gebruiken. Liefst heeft voorzitter
Bert Randel uit Vlaardingen dat
zich deskundige bewoners uit
verschillende disciplines aanmel
den.
Experiment
Shell-Pemis is van alle raffinade
rijen in de Europoort en Botlek de
grootste, maar ook verreweg het
meest ongunstig gelegen, met
veel meer woonwijken rondom
dan bij vergelijkbare bedrijven.
Communicatie met de omgeving
is er af en toe slechts via de media
en de DCMR Milieudienst Rijn
mond. De burenraad kan het mo
gelijk maken dat er tweerichting-
verkeer in de informatievoorzie-
ningkomt. Shell-Pemis wil de bu
renraad dan ook mede benutten
als adviesorgaan bij het streven
om maatschappelijk meer geac
cepteerd te raken. Het bedrijf wil
zichzelf verlossen van bet weinig
rooskleurige imago dat het sinds
de jaren zestig heeft. De cultuur is
veel opener geworden en de vei
ligheidseisen zijn scherper.
De Jong vindt dat het bedrijf di
rect aanspreekbaar moet zijn voor
de omwonenden. Dat zal voor bei
de partijen even wennen zijn. Een
boeiend experiment, vindt zowel
Shell als het bewonersplatform.
Rotterdam- Er bestaat nauwelijks
kans dat de nieuwe woonwijk
Tussenwater in deelgemeente
Hoogvliet een eigen "buurtsuper-
"krijgt, De wijkbewoners kunnen
straks wel terecht bij kleine ver
kooppunten in en nabij het nieu
we metrostation-op-poten dat aan
zuidrand van Tussenwater wordt
gebouwd, Maar die lokale detail
handel is voornamelijk gericht op
cte spontane kooplust van metro
reizigers en passanten. Klein
schalig en beperkt dus.
Die summiere mededeling werd
gisteravond door de u -elgemeen-
te gedaan tijdens een openbare
inspraakavond waarbij aanpas
sing van het bestemmingsplan
Gadering van 1994 aan de orde
kwam.
De voorlichtingsavond werd door
Rotterdam en Hoogvliet in geza
menlijk overleg belegd omdat een
deel van de inrichting v»"- Vt ge
bied (vestiging van ee.i stadsge
vangenis op het bedrijvengebied)
onder Rotterdamse regiem valt.
Voor de penitentiare inrichting
(circa 200 celeenheden) is aanpas
sing van het bestemmingsplan
Gadering noodzakelijk.
Rotterdam De conclusie van de
politie dat de brand op bedrijven
terrein Kleinpolder is veroorzaakt
door iverkzaamheden op het dak
van een van de bedrijven, heeft
tot verbaasde reacties bij de be
trokkenen geleid. De recherche
stelt, na bijna twee maanden on
derzoek, dat het vuur 'zeer waar
schijnlijk' te wijten is aan het ge
bruik van snijbranders bovenop
houthandel Abraham van Stolk.
Volgens het Gerechtelijk Labora
torium in Rijswijk kunnen gloei
ende metaaldruppels, veroor
zaakt door bet werken met snij
branders, nog geruime tijd later
voor ontbranding zorgen. In dit
geval zat er een verschil van der
tien uur tussen het beëindigen
van het werk en de brand.
De bevindingen van het politie
team, dat de grote brand op 29 ja
nuari onderzocht, zijn inmiddels
aan Justitie gerapporteerd. Dat er
sprake zou zijn van brandstich
ting - een optie die lange tijd werd
opengelaten - is volgens een
woordvoerder Vooralsnog niet
vastgesteld'. Niet bewezen is trou
wens dat er van opzet of s,chuid
sprake is. „Er is na afloop van het
werk gecontroleerd. Toen was al
les in orde," stelt de zegsman. De
brand legde destijds vier bedrij
ven in de as en zorgde voor een
schade van vele tientallen miljoe-
Door de brand van29 januari op het bedrijventerrein Kleinpolder werden vier bedrijven getroffen.
Archieffoto Roel Dijkstra
nen guldens.
Directeur P. T. H. van Roor van
houthandel Abraham van Stolk is
verbaasd over de conclusies van
de politie. „Ik kan hier niets
mee," zegt hij. „Dit verhaal hoor
de ik een maand geleden al. Later
had de politie weer een blikje ge
vonden, waarin benzine had geze
ten. Ik weet niet wat ik er mee
moet. En het ligt nogal gevoelig,
in verband met de verzekering."
Aangestoken
Buurman P. Dankaart, directeur
van het destijds eveneens uitge
brande Daka aan de Abraham van
Stolkweg, had eveneens van-de
politie begrepen dat het vuur was
aangestoken. „We hebben die dag
voor de brand gezien hoe. ze met
die snijbranders in de weer wa
ren. Als je toen al zag wat er alle
maal aan vonken naar beneden
viel op dat hout. Dan vraag je om
moeilijkheden. De houthandel
hield zelf vol dat het brandstich
ting is geweest."
Ook de tussenpersoon van Daka,
C. van Steensel van Van Steensel
jr. Assurantiën, had eveneens op
brandstichting als uitkomst van
het onderzoek gerekend. „Het
laatste dat we hoorden, is dat het
was aangestoken. De verzeke
raars hadden zich hierbij al neer
gelegd. Van een kale kip kun je
tenslotte niet plukken. Maar dit
biedt meer mogelijkheden om de
schade te verhalen. En als dat mo
gelijk is, dan denk ik hierbij aan
het bedrijf dat het werk heeft uit
gevoerd óf degene die daartoe de
opdracht heeft gegeven."
Gesteggel
Het werk op het dak van de hout
handel was overigens door Abra
ham van Stolk uitbesteed aan een
gespecialiseerd bedrijf. Volgens
een woordvoerder van het Ver
bond van Verzekeraars kunnen
dit soort situaties nog heel wat 'ju
ridisch gesteggel' opleveren. „In
het algemeen kar? het zijn dat de
brandverzekeraa: de schade of
een deel van de schade doorbere
kent aan de veroorzaker. Maar dat
moet per zaak worden bekeken.
Want er zijn altijd allerlei nuan
ces."
Spelende kinderen kregen gisteren aar» de Dordtselaan de schrik van hun leven. In de schaduw van een boom vonden ze een vier
tal dode hermelijnen. De dieren waren gevild en al -dus van hun vlees ontdaan- en waren met een touwtje aan elkaar gebonden.
„Iemand heeft er overduidelijk een sjaaltje van willen maken." zei een woordvoerder van de dierenambulance. De politie is irge
schakeld en gaat op zoek naar de dader van deze 'dierenmishandeling'. Foto John de Pater
Door John Bunte
Rotterdam Dat was even slik
ken geblazen voor Frans Vogel
Gezeten in een Delfshavens e*
blissement hoorde hij van
tuurwethouder Hans Kombnr,.
dat het door hem bedachte plan
netje voor de Lage Erfbrug hele
maal van de baan was.
Niks foto van Tom Waits, die van
af de onderkant van de brug de
wachtenden op de Nieuwe Bin
nenweg monter zou medelen, dat
zij niet de enigen waren die
wachtten. „Ik wist niet wat ik
hoorde met mijn dronken kop -
die gelijk weer bijna op brood-
jenuchter sprong."
Voor de zekerheid schreef Vogel
de wethouder nog even een brief
je. Of hij het inderdaad goed had
begrepen. En of Kombrink hem
misschien ook had uitgelegd
waarom het was afgeblazen.
Nee, dat had hij niet, zo bleek uit
het antwoord. Hij had hem slechts
verteld de indruk te hebben dat
Myrza Axwijk, dagelijks bestuur
der in Delfshaven, niet meer met
het project bezig was. „Ze wilde
het dossier aan mij overdragen,
dus er vanaf. Misschien dat het
project te lang is gaan slepen en
daardoor het enthousiasme be
kneld is. Je zou 't Myrza zelf moe-
vragen."
ut deed de Rotterdamse sehrij-
\er inmiddels. Zij bevestigde er
geen brood meer in te zien.
In september '94 alweer opperde
Frans Vogel om aan de onderkant
van de Dage Ertbrug (tussen de
Nieuwe Binnenweg en de Schie-
damseweg) een grote foto van de
Amerikaanse zanger Tom Waits
te plaatsen. De tekst daarbij zou
moeten zijn Tom waits you too.
Vertaald: 'Tom wacht en jij/jullie
ook'.
Medewerking
Aanvankelijk had Vogel 'you too'
geschreven als"'U2', maar de ge
lijknamige popgroep weigerde
medewerking. Tom Waits vond
het daarentegen wel leuk en ook
opfotograaf Anton Corbijn,
wiens foto van Waits zou worden
gebruikt ging akkoord.
Vervolgens moesten sponsors
worden gevonden. Het Gemeen
telijk Havenbedrijf Rotterdam
wilde wel wat bijdragen, het OBR,
de deelgemeente, het Centrum
Beeldende Kunst; het 2ag er kort
om goed uit Bij elkaar hoestten
zij ongeveer een halve ton op,
maar dat bedrag moest nog wor
den verdubbeld.
In mei vorig jaar werd besloten
een laatste krachtinspanning te
vragen van het bedrijfsleven. Er
gingen brieven uit, mensen wer
den persoonlijk benaderd, Alles
echter zonder resultaat.
Axwijk: „En dan moet je op een
zeker moment constateren dat
het er niet in zit Er is gewoon
geen animo voor. We hebben ons
best gedaan, maar het zit er ge
woon niet in. Heel treurig."
Kombrink opperde recent nog om
een nieuwe poging te wagen U2
voor het project te interesseren.
Want zo'n naam zou veel meer tot
de verbeelding spreken dan Tom
Waits.
Axwijk echter. „We hebben van
niemand gehoord dat ie dan op
eens wel interesse zou hebben. En
dan kun je alles wel weer opnieuw
gaan proberen, maar op zeker mo
ment moet je ergens een punt
achter kunnen zetten. Dat heb ik
nu gedaan."
Door Dick Hofland
Rotterdam Een schuld van een
paar miljoen gulden, diverse
rechtszaken van medewerkers
die nog geld van hem krijgen en
een detective die zijn handel en
wandel nagaat. Dat is het resul
taat van de pogingen die zaken
man Neil S. Lachman (26) heeft
ondernomen om uit te groeien tot
een van de grootste mediatycoons
ter wereld.
Lachman, een voormalige Rotter
damse snackbarhouder, presen
teerde vorig jaar zijn opmerkelij
ke plannen: twee tijdschriften én
een tv-kanaal voor de rijken.
Eerst in Nederland, daarna ook in
Duitsland, Engeland en Frank
rijk. Tot nu toeheefldat geleid lot
één nummer van Périodiqwe Eli
tair, een lifestyle maandblad voor
miljonairs. Daarvoor staat onge
veer een half miljoen uit aan on
betaalde rekeningen; voor het
proefnummer is dat 2,5 ton. Het
tweede nummer laat al een tijd op
zich wachten en van het blad voor
ryke zakenlieden, Connection Eli
taire, moet het proefnummer nog
worden gemaakt. De belangrijk
ste reden voor het uitblijven van
nieuw drukwerk is volgens Lach
man dat er ineens bladen voor de
andere landen moeten worden ge
maakt.
Het lijkt er echter meer op dat het
vertrek van bijna alle medewer
kers hem opbreekt. Eén van hen
is Frans Micklinghoff, die een jaar
hoofdredacteur was. Hij heeft een
rechtszaak aangespannen om als
nog 75.000 gulden van Lachman
te krijgen. „Het zou eigenlijk het
dubbele moeten zijn, maar dat
kan-ie heleniéal niet betalen".
Lachman, zegt Micklinghoff, wil
groter worden dan mensen als
Berlusconi. ..Maar hij hoort thuis
in de categorie van heer Olivier:
een oplichter die aan grootheids
waan lijdt en absoluut geen gewe
ten heeft".
Volgens de burgerlijke stand
woont Lachman m een be-
^schermd-wopenproject. waar hij
voor niet meer dan 200 gulden per
maand mag telefoneren. Ingewij
den zeggen dat hij leeft van een
uitkering. Dat zou ook de reden
zijn dat hij betalingen, voor zover
die er zijn. bij voorkeur laat over
maken naar een rekening op de
Bahama's.
Daarnaast heeft hij nog een BV op
de Kaaiman-eilanden (Holland
Adviseiy Service). „Dat soort din
gen doe je niet ais je van plan bent
je rekeningen te betalen", zegt
een gedupeerde. En Mickling
hoff: „Onderhand zal toch ook de
fiscus wel eens willen v eten hoe
de vork in de steel zit".
Theo van Gogh, die ook voor het
project was benaderd, tiet Lach-
mans BV natrekken en trok zich
daarna terug. Willem Oltmans
ging wel met Lachman in zee en
schreef een eerste artikel over het
koningshuis, waarvan er volgens
afspraak nog vijf zouden volgen.
Oltmans kreeg er geen cent vnor
en stapte, zoals wel vaker, naarde
rechter. Dat deden meer journa
listen. Sommigen namen zelf een
advocaat in de arm, anderen scha
kelden hun vakbond de NVJ in,
zoals Micklinghoff en zijn tijdelij
ke adjunct Van Lujjck, die 30.000
gulden eist. De NVJ raadt inmid
dels iedereen af nog met Lach
man in zee te gaan. Lachman, tri- -
omfantelijk: „Toch schrijven er
NVJ-joumalisten voor me en heb
ik net een nieuwe eindredactrice
aangenomen".
Smaad
Dan is er nog Van Hezewijk, eige
naar van exclusieve adressenbe
standen. Hij beweert dat Lach
man zijn adressen van gefortu
neerde Nederlanders heeft ge
bruikt zonder er een cent voor te
betalen. Van Hezewijk heeft een
detective ingeschakeld in een po
ging dat te bewijzen. Lukt dat,
dan wacht Lachman een claim
van acht a negen ton. „Wat Van
Hezewijk doet, is regelrechte
smaad", zegt Lachman. „Tegen
hem begin ik een bodemprocedu
re, want dit pik ik niet! Ik had een
contract met hem afgesloten voor
de levering van alle voor mij inte
ressante adressen en dat zou me
neer 2,5 ton per jaar opleveren.
Dat contract is hij niet nageko
men. Ik heb mijn adressen hele
maal zelf met behulp van de PTT
moeten selecteren".
De sch' ideisers van Lachman
wijzen er juist on11 hi» degene is
die geen enke nakomt.
Hij maakt van ledi j uiensten ge
bruik. maar betaalt vervolgens
niemand. Met andere woorden:
onbetrouwbaar tot op het bot.
,Aeh", zegt Lachman, „ik ver
wacht nog wel tien advocaten aan
mijn deur, maar daar maak ik me
absoluut niet druk om. Pas als
mijn doelgroep zou zeggen: 'gooi
alles maar in de prullenbak', heb
ik een probleem. Maar nu... Ik ben
liever gevreesd dan geliefd, dan
weet ik tenminste dat ik niet over
me laat lopen".
Lange tijd zei Lachman niemand
te willen betalen, omdat alle me
dewerkers volgens hem een wan
prestatie hadden geleverd. Van
dat verweer is hij ineens afge
stapt. „Nou ja, oké, dat is een lasti
ge kwestie. Die mensen hebben
recht op hun salaris en dat krijgen
ze ook. Maar ze moeten geduld
hebben". Het geld voor die beta
lingen zou moeten komen uit de
uitgifte van aandelen. Dat moet
volgens Lachman zeker zes mil
joen opleveren.
De gedupeerden kunnen alle ex
cuses en mooie verhalen onder
hand wel dromen. Zij wijzen
slechts op de realiteit: Lachman
heeft zich alleen maar weten te
onderscheiden als notoire wanbe
taler, die zich straks vele keren
voor de rechter zal moeten verant
woorden. Lachman: „Mijn lijf
spreuk is: ik word bestormd, maar
niet bezet". Miekiinghof; „Zie je
wel: de hele wereld is gek, behalve
meneer Lachmann. Dan ben je
toch een psychopaat?!"
Joop Linthorst is terug aan het
front. Hij is programmadirecteur
van ROM-Rijnmond geworden.
Linthorst heeft de laatste jaren
hand- en spandiensten verricht
voor de overheid (zo adviseerde
hij over het Grote-stedenbeleid),
maar nu staat de Rotterdamse
oud-wethouder aan het roer van
een omvangrijk regionaal project,
waar hij feitelijk nog meer kan be
reiken dan als gemeentebestuur
der op de Coolsingel. Want al is hij
deze keer geen gekozen volksver
tegenwoordiger, Linthorst geeft
wel leiding aan een programma
waaraan verschillende overheden
zich in 1993 geconformeerd heb
ben en waaraan ze op 28 april aan
staande opnieuw hun fiat zullen
geven. Dat programma behelst de
Rotterdamse havenontwikkeling,
op zo'n manier dat de economie
en het milieu erop vooruitgaan.
Het was de bedoeling dat minis
ters, provincie- en gemeentebe
stuurders en ondernemers op 18
februari hun handtekening zou
den zetten onder het nieuwe
ROM-eonvenant. Maar toen ik er
wat van zei, vonden ze het bij na
der inzien te gek voorwoorden
datje zo'n belangrijk stuk auto
matisch laat passeren. Het gaat
tenslotte niet over kiezelsteen
tjes. Wel over infrastructuur van
Maasvlakte tot Ridderkerk, over
nieuwe natuur, over openbaar
vervoer te water, over het gebruik
van restwarmte door het bedrijfs
leven, over beperking van over
last (ook van wegverkeer) en over
vele activiteiten meer. Het ene na
het andere raadslid drong aan op
een fatsoenlijk debat over zo'n ge
wichtig 'afsprakencomplex'. Dat
is gebeurd: in de regioraad, de
Rotterdamse gemeenteraad, de
Provinciale Staten van Zuid-Hol
land en elders. Het was zinnig.
Het heeft geleid tot duidelijker ac
centen op milieugebied, in het be
sef dat een industrieel duurzame
Rijnmond ook leefbaar moet zijn,
waarvoor ambitie, durf en geld no
dig zijn. Ongetwijfeld is de mi
lieubeweging er nog niet gerust
op, maar de donkere wolken zyn
iets opgetrokken. Dat is de winst
van het uitstel, als op 28 april de
handtekeningen onder het ROM-
convenant worden gezet.
Die plechtigheid wordt gehouden
in Madurodam. Het symboliseert
datje grote gedachten kunt heb
ben over een klein gebied. Je zou
er ook een andere betekenis uit
kunnen distilleren, namelijk dat
er voor ROM-Rijnmond, vyf jaar
na de start, nog maar een klein
draagvlak bestaat in de samenle
ving. De Schiedamse burgemees
ter Reinier Scheeres stipte dat
aan op een symposium over mam-
port en leefbaarheid, onlangs ge
houden in het gloednieuwe edu
catief centrum van Europoort/
Botlek Belangen op de landtong
bij Rozenburg. De ROM-organisa-
tie ziet zichzelf als een platform
voor bestuurders en voert alleen
via de deelprojec. en een dialoog
met de buitenwereld. De burger
heeft daardoor geen goed zicht op
de dubbele doelstelling van een
betere economische en milieu
kwaliteit, vond Scheeres. Het fo
rum reageerde instemmend. Ook
Joop Linthorst. De kersverse pro
grammadirecteur erkende dat
ROM-Rijnmond een inteelt-ach-
tig karakter heeft. Beslotenheid is
een slechte zaak, vond hij, al
vroeg hij zich tevens af of de bur
ger wei lastig gevallen wil worden
met bestuurlijke perikelen. Wil
lem Scholten denkt van wel. De
sLemeen directeur van het Ge
meentelijk Havenbedrijf Rotter
dam meent dat leefbaarheid zo'n
belangrijk issue is gewordendat
mainportontwikkeling zonder
overleg onmogelijk is."
Het symposium gaf een geweldi
ge prikkel aan het nadenken over
de samenhang tussen bedrijvig
heid en natuurschoon, vooral ook
dankzij bijdragen van Melt de
Haas, directeur van Elf Atochem,
en hoofddirecteur Frans Evers
van de vereniging Natuurmonu
menten. De laatste drong erop
aan de Rijnmond tot 'industrie
park' om te toveren, als voorbeeld
voor de hele wereld: „Waarom zou
de Rijnmond in 2025 niet de
grootste en natuurrijkste haven
van de wereld zyn?"
Een inspirerend idee. En het zal
best nog voorkomen dat Linthorst
op enige argwaan stuit omdat hij
eens een New Rotterdam Airport
aan de man bracht als milieu
winst... maar dankzij de gevoerde
debatten is er toch iets terugge
keerd van het elan dat er in 1993
bij de start van het ROM was.
