25 Het rare werk van komiek Lee Evans BETAALBAAR DESIGN 2999,- 49,- 849, 977,- 'Lariy' moet het meer hebben van de mooie liedjes dan van de emotie Moordende dansexercities uit Canada Matthaus Passion zonder muzikale keuzes Rotterdammer redt archief Sint Petersburg Wf RhÏ™ fPjJ I I Roparun-concert met Mijke Loeven Band Schilderij in Boijmans blijkt van een ander Cultuurhoofdstad gebed zonder end Katja Schuurman in film Jos Stelling Voorverkoop Bob Dylan uitgesteld Rotterdams Dagblad Vrijdag 10 april 1998 Door Martin Bijkerk RotterdamEen trio dansers ligt op de grond, Hun bovenmatig gespier de armen en schouders verraden al in de eerste trage bewegingen over de grond dat het publiek zich op zal moeten maken voor een uiterst ge spierde dansvoorstelling. En dat is 'Our brief eternity' van The holy body tattoo uit Canada ook. Wat nog redelijk gezellig begint op break- dance-aehtige synthesizermuziek zal uiteindelijk een climax bereiken op snoeiharde metal, in een rechte doorgaande lijn, zonder ook maar een zijspoor. Met korte, driftige rukken aan hun lichamen voeren twee vrouwen en een man een duister ritueel uit dat nog het meeste weg heeft van een moordende militaire exercitie van vijfenvijftig minuten, In het begin zwiept het drietal de ledematen nog in strak staccato over de vloer, een maal staand zijn het vooral kort af gemeten passen en nijdige korte zwiepen met hoofd en torso die de danstoon aangeven. Naarmate de tijd verstrijkt wordt het kreunen, hijgen, en de dierlijke kreten waarmee dit gewelddadige 11- ehaamswerk gepaard gaat steeds harder en ongecontroleerder. alsof we in een pittige pornofilm beland zijn die linea recta maar één kant uit kan gaan. Een 'intense workout voor de de zintuigen' noemen ze het zelf, en dat slaat zowel op de dans als op de filmbeeldenen waarin het pu bliek een bovenaanzicht of close up op de dansers krijgt opgediend. Hard, verbeten en grimmig is deze spierballendans, zonder enig rust- of lichtpuntje, tot het einde aan toe en daar moetje houden van houden, en dat doe ik niet. The holy body tattoo (Vancouver) met Our brief eternity, door en met Noam Gagnon, Dana Gingras en Chantal Deeble. Gezien in Lanta ren/Venster, 9 april (Nederlandse première) Daar nog te zien van avond en zaterdagavond. Hij begon in schuurtjes, kippenhokken en zomerkampen. Bracht het tot het Londense West End, maakte dnetv-shows en speelde een rol in de film Tunny bones'. Komiek Lee Evans is inmiddels door Hollywood ontdekt. Deze week gaat zijn tweede film in première, 'Mouse Hunt'. Door Bert Jansma Londen Zet hem een pet op en hij lijkt op de vroegere music-hall co median en filmster Norman Wis dom; iets wijduitstaande oren, een brede mond die in een wijdgapende schaterlach kan uitbarsten. Laat hem, meteen op huilen staande mi miek, triest op zijn hoofd krabben en hij heeft iels van Stan laurel. Lee Evans is de naam, een 34-jarige Britse komiek, een nieuw gezicht in een lange trdaitie en nu door Holly wood ontdekt. Lee Evans wordt in de komedie 'Mouse Hunt' - van de productie maatschappij van Steven Spielberg - van het doek gespeeld door een muis. „Niet één muis, zesenzestig muizen." roept Evans verontwaar digd. „Want de muizentrainer had voor elk scène een ander beest. 'Dit is Kevin', riep hij dan, 'en Kevin kan op een éénwielertje fietsen. En dit is George, die kan goochelen en op z'n voorpoten staan. Pas op, ga niet op ze staan, sla er niet een dood, want zij zijn de ster van de film'. Een nachtmerrie!." Evans roept het met gepaste over drijving. 'Mouse Hunt' is een film komedie waarin hij en de Ameri kaanse komiek Nathan Lane ('The birdcage', de stem van Timon in 'The lion king') broers spelen. Wij len hun vader heeft ze een oud huis nagelaten dat een belangrijk monu ment blijkt. Te gelde maken ervan levert problemen op. Want het pand wordt ook bewoond door een hard nekkige muis, die niet weg wil. Het De Britse komiek Lee Evans wordt m 'Mouse Hunt' van het doek door ...een muis. ..Toch om gek van te worden? Foto GPD/lo ney Sebastian escaleert in een complete oorlog met de viervoetige kraker. „Vergif voor die beesten, zorg dat je het nooit in huis krijgt," roept Evans met geveinsde woede. „Ze werden net als echte filmsterren jaloers op elkaar: waarom mag hij die scène doen en ik niet. En soms vertikten ze het gewoon. Dus wij maar wach ten en wachten." En wat serieuzer: „In zo'n film heb je als acteur eigen lijk een laserstraal als tegenspeler. Die beweegt net zoals de muis zich gaat bewegen en jij moet in het niets, richting laserstraal, staan te acteren. De vreselijkste scène was die waarin we uit pure wanhoop een vloer hebben volgelegd met duizend muizenvallen, die als een mitraii- leurvuur na elkaar moesten dicht klappen. Twee dagen hebbe- we er over gedaan. De technische mensen van Spielberg hadden er de ontste kingsdraden voor onder de vloer door getrokken. Precisiewerk. En Nathan en ik lagen daar maar, met muizevallen aan ons achterste en zelfs een op m'n lip." Music Hall-humor Lee Evans speelde zijn eerste grote filmrol in 'Funny bones', een kome die waarin Oliver Platt als de film- zoon van komiek Jerry Lewis in Blackpool op zoek gaat naar de wor telsvan de Britse music hall-humor. Hij vindt er Evans, een natuurtalent dat er een komische mime-act doet met een geluidsband die herinnert aan dat oernummer v 'aarmee ooit André van Duin hier doorbrak. De start voor Evans' Amerikaanse car rière. Hij trad er als 'stand up come dian' op met Robin Williams, gaat er binnenkort weer op toer nee en werkt aan een komedieserie voor NBC-televisie, 'Lee Evans conquers America'. „Ik ben nog niks hoor." zegt hy en hij klinkt opvallend oprecht. „Ik ben gewoon een gek die aan het begin staat. Ik kijk naar iedereen die iets bereikt heeft m dit vak. Ik ben opge groeid met Norman Wisdoms film, ja. Maar ik ben gek op Laurel Har dy. Peter Sellers, nog zo'n held van me. En als ik, zoals in de film 'Funny bones', werk met Jerry Lewis dan vraag ik hem van alles. Uit respect en omdat je leert door te luisteren en te kijken. Zij weten zelf vaak met hoe humor werkt, jij weet het nietje zuigt op watje hoort en ziet en hope lijk komt het er op een mooie dag al lemaal uit." Zijn vader (afkomstig uit Noord Wales) was een muzikant in de Britse music halls. Piano, clan- net, saxofoon en zang. „Ik weet niet anders dan dat ik met m'n ouders mee reisde. Van de ene stad naar de andere. Tot ik op mijn zestiende het huis uit ging." Hij kwam daarna zelf in de music hails en feestzalen van zijn jeugd terecht als komediant. Fysieke humor, met een mengsel van mimiek en verbale grappen. Hij brak door in de Londense Comedy Store, kreeg in Engeland de Perrier Award en de Time Out Comedy Award en maakte drie tv-producties 'An evening with Lee Evans'. 'The world of Lee Evans' en 'The Lee Evans show'. Donker kantje „Vóór die tijd had ik jarenlang echt overal gestaan. In schuurtjes, kip penhokken, zomerkampen, studen tenclubs, gammele oude theatertjes, noem maar op, Door die eerste film heb ik een hoop werk meer gekre gen. Maar ik zeg vaak nee. Ik zoek naar een eigen soort humor. Humor met een donker kantje eraan. Daar houd ik van. donker en een beetje ongemakkelijk. Ik zoek een come- dy-karakter dat moet vechten. Ie dereen heeft iets in zich dat er onder druk van de omstandigheden uit komt. Z'n echte zelf. Zo'n karakter zoek ik. iemand met wie het publiek gaat meeleven. Waardoor alles wat je doet met alleen maar 'silly', dom of gek is." Er. Evans komt. logisch, met een verbale hommage aan Chaplin. ..Misschien met de meest komische van de grote komieken. Zijn humor heeft de reis door de tijd niet zo doorstaan als die van Laurel Hardy. Maar hij heeft pathos, ge voel. iets persoonlijks." Evans - die inmiddels al een derde filmkomedie heeft opgenomen. 'So mething about Mary' met Cameron Diaz en Matt Dillon - mikt hoog. Een simpele knul met het hortende en knauwende accent van de Engelse volksjongen, die keurig 'Sir' zegt te gen zijn ondervrager, maar die iets méér zoekt dan wat hij heeft. „Geen geld. Geld is met belangrijk voor me. Een vervolg op een film als 'Mouse Hunt' zal ik nooit van m'n le ven doen Voor geen twee miljoen dollar. Dit was leuk. En nu iets an ders. Ik heb zelf al korte films ge schreven, voor Channel Four. En ik werk aan een eigen script. Lang zaam, letter voor letter bijna. Ik heb de tijd. Vijfjaar? Prima, ik heb geen haast." Theater blijft hy doen, zegt hij. En komt met een paar anecdo tes. Over de via een radiofrekwentie bestuurde piano in zyn show in het Londense West End. De piano draai de dol. reed bijna het toneel af om dat politie, brandweer en de taxicen trale opeens op de frekwentie zaten. En over zijn dochtertje van vier, Molly: „Ik dacht nu is ze oud ge noeg om een show van mij te zien. Dan is het later allemaal met zo'n ra re verrassing. Ze zat met haar moe der in een loge. En de hele show hóórde ik haar 'Daddy. daddy'. Een nachtmerrie." Lee Evans lacht z'n mond kamer breed open: „Maar nu wéét ze ten minste wat haar vader voor raar werk doet." 1 Royale en comfortabele 3-zits 'leefbank' BALTIMORE Leverbaar in diverse stoffen en kleuren (breedte 270 cm). Vf-'.-s ?P| fg Mondgeblazen glazen veas TARA verkrijgbaar in drie hoogtes, vanaf Wandkast GRAZ. Met aluminium afwerking. In diverse kleuren en maten leverbaar (breedte 180 cm) Eetkamerstoel AMINDtV! met afneembare hoes. Leverbaar in diverse stoffen en kleuren. Bureau EINSTEIN uitgevoerd in MDF met aluminium, In ijs-blauw of mango Bij besteding vanaf Fl 10OO.- om uw aankoop extra te vieren, GRATIS een exclusief diner voor twee. Alléén op 2e paasdag. 2E PAASDAG GEOPEND VAN 10.00 UUR TOT 17.00 UUR Woonmall Alexandrium III 2" etage Wa ter ma n weg 201 Rotterdam OIO - 2861912 Door Willem Jan Keizer Rotterdam - Het in één ruk uitzitten van Bach's Matthaus Passion is een ware Via Cruris. Mis schien dat daarom dit werk in de Passietijd zo populair is: het vormt een bijna ascetisch tegen wicht in onze tijd van n atenële overvloed. Gis teravond en vanavond wordt dit werk in de gro te zaal van de Doelen uitgevoerd door Phiihar- monisch Koor Toonkunst, gedirigeerd door Daan Admiraal. Het koor Toonkunst is in Rotterdam niet zo maar een vereniging. Het werd in 1829 het eer ste koor van de pas opgerichte Maatschappij tot Bevordering der Toonkunst, een organisatie die ten grondslag heeft gelegen aan het hele Neder landse muziekleven. Het Rotterdams Conserva torium is er nog een direct uitvloeisel van, als opvolger van de Toonkunst Muziekschool aan de Mathenesseriaan. Doch, de met prestige groot geworden Maatschappij leidt momenteel een kwijnend bestaan, niet in het minst door twee tot drie decenia lang gebrekkig investeren in vernieuwing en verjonging; de traditionele oratonuuiverenigmgcn hebben dc terugval vooral aan zichzelf te wijten. Met de Matthaus Passion van gisteravond slaat Toonkunst voorzichtig een nieuwe(re) weg in. Het begeleidend ensemble - Concerto '91 - speelt op authentieke instrumenten en daar wrong nu net de schoen. Het ensemble is hoor baar nog niet tot volledige ontwikkeling geko men; bovendien werd gekozen voor een 'au thentieke' lage afstemming die ruim een halve toon lager dan bij 'moderne' concertmuziek ligt. De noviteit die Toonkunst hiermee introduceer de leidde tot een onrustige uitvoering van dit lange werk. Concerto '91 bleek geen hecht fun dament te vormen. Met het wat schamel samen gestelde basso continuo zat het wel goed, even als met de strijkers. Doch de hobo's klonken steeds wiebelig en instabiel; de traverso's waren wel iets beter maar leken toch wat te lijden on der de lage stemming. Met name in de tenoraria „Ich will bei meinem Jesu wachten" waar de ho bo een solorol in vervulde ging de muzikale spanning in rook op. De muzikale keuze bleek echter geen keuze te zijn: de solisten - Vasiijka Jesovsek en Helena Rasker, sopraan en alt en tenor Patrick Henckens en bas Nigel Cliffe - hebben allen een opera-achtergrond waar een oratorium-ervaring meer op zijn plaats zou zijn. Helena Rasker had van dit rijtje nog de meeste moeite met de intonatie - ze intoneerde structu reel te hoog: Cliffe kon maar nauwelijks bij de lage noten. Ludwig van Gijsegem is een door de wo) geverfde evangelist maar was gisteravond nogal overdone in zijn rol en Math Dirks heeft eenvoudigweg niet de juiste stemsoort voor de Christus-partij. Het was hier veel verstandiger geweest om solisten met een oude-muziek erva ring te contracteren zodat stemmingsproble men makkelijker worden geëlimineerd. Dat het Rotterdams Jongenskoor te laag into neerde was meer een technisch probleem* de jongens hebben niet geleerd de noten 'op de kop' te pakken maar van onderaf omhoog te zin gen. Daarbij gevoegd de weinig opwindende voordracht onder Admiraal en de geringe sa menhang tussen alle musici en er ontstaat een Passion die mank gaat aan muzikale keuzes en aan kwaliteit. Bovendien: tot hoever en tot wel ke prijs moet authenticiteit worden doorge voerd? Toonkunst heeft een te grote naam om dit erbij te laten zitten. Grote al de Doelen: Bach-Matthaus Passion. Philharmonisch Koor Toonkunst, Rotterdams Jongenskoor, Concerto '91 o.I.v. Daan Admi raal. Gehoord: gisteravond, herhaling: van avond. Door Han Geurts Rotterdam—Tussen vuilnisbakken en autoban den treffen we Larry met een krant over zijn kop en een fles drank aan zijn lippen. Beroemd lied jesschrijver maar weinig succes in de liefde, dus bezig met drinken om te vergeten. Gelukkig is er nog wat troost van een lieve zwerfster, al schijnt die er in werkelijkheid nooit geweest te zijn. De musical 'Larry' is een kapstok om lied jes van Larry Hart als 'My funny Valentine' en 'Blue moon' terug in de herinnering te roepen. Dat begint meteen goed met een rauw en veel belovend nummer van Joke de Kruijf als de zwerfster. De zang blijft de voorstelling door van goed niveau, al wordt dat eerste begin ver der niet meer gehaald. Want 'Lairy' is degelijk en met liefde gemaakt, maar spettert geen mo ment. Voor de pauze volgen we het leven van de liedjesschrijver tot aan het moment dat hij in de goot terecht komt. De levensgeschiedenis is hier wat al te handig en oppervlakkig aan elkaar geschreven- Erna komt een grote afrekening voor de hellepoort, waar Larry alle mensen uit zijn leven nog een keer ontmoet. Daar krijgt de musical even wat spanning: regisseur Antoine Uitdehaag grijpt zijn kans voor wat macabere momenten door Larry te confronteren met vijf evenbeelden met maskers onder de arm. Lou Landré, die de rol van Larry speelt, wordt heen- en weergeslingerd tussen kansen op vriend schap, liefde, succes. Die hij één voor één laat lo pen. landré is degene die voor het acteervuur- werk moet zorgen. Hij speelt zijn rol prettig en met het grootste gemak, maar hij grijpt je niet bij de strot en hangt nogal in zijn bekende, be weeglijke speelstijl. Op de één of andere manier lijkt het haast een beetje zielig dat zo'n kanon nu zo'n plat verhaaltje moet spelen. Rotterdam moet het helaas zonder Sylvia de Leur doen die haar knie heeft geblesseerd. Het zal ongetwij feld een paar flitsende opkomsten schelen maar of 'Lany' met haar als moeder een compleet an dere vööï stelling zou zijn valt te betwijfelen. Nadat Orkater kort geleden een musical over een Amerikaanse vliegenier bracht, nu dus weer een biografie over een Amerikaan. Toeval natuurlijk, en 'Larry' is een prima reden om die liedjes uit de kast te trekken. Ze zijn het waard. Maar waarom zouden we een volgende keer Wim Sonneveld de eer niet eens gunnen? 'Larry' van Pieter van de Waterbeemd. Gezien: gisteravond in Luxor. Herhalingen: vanavond, morgenavond. Rotterdam Congres- en evenen- mentencentrum De Kuip fungeert morgen als podium en dansvloer voor het derde Roparun-concert. Bij deze marathonbenefiet treden lus sen twee uur 's middags en een uur 's nachts twaalf regionale acts op. waaronder de Mijke Loeven Band en Shaky Ground. De opbrengst van deze muzikale hulpactie (inclusief een kwartje van a' le genuttigde con sumpties) gaat in haar geheel naar diverse projecten van de Dr. Daniel den Hoedkliniek. Kaarten kosten 20 gulden. De etreebewyzen dienen te vens als lot voor een lotenj waarbij een scooter en een fiets te winnen valt. Het Roparun-concert is als benefiet een aanvulling op de gelijknamige loop tussen Rotterdam en Parijs, waarbij de afgelopen zes jaar al heel wat geld ten behoeve van de Dr Da niel den Hoedkliniek werd opge haald Rotterdam Het schilderij 'Interi eur van een boerdenm het Rotter damse museum Bosnians Van Beu- nmgen blykt met door de zeventien - de-eeuwsc meester Willem Kalf te zijn geschilderd Dat is vastgesteld na onderzoek naar het hout waarop het werk is geschilderd De boom is na de dood van Kalf. die leefde van 1619 tot 1693, pas gekapt. De jongste jaarring moet namelijk uit 1726 zijn. Rekening houdend met de dro- gmgstijd van het hout en de periode die nodig was om het tc prepareren, kan het paneel op zijn vroegst in 1735 beschilderd zijn. 'Interieur van een boerderij' is te zien op de ten toonstelling 'Uit het leven gegrepen, genresehilderkunst uit de 17de eeuw'. De expositie is te zien tot en met28jun;. Rotterdam De Europese cultuur ministers zijn het opnieuw niet eens kunnen worden over de kandida tuur van Rotterdam voor culturele hoofdstad in het jaar <.001. De grote weerstand van Spanje tegen Rotter dam is gebroken, maar nieuwe pro blemen hebben een uitverkiezing nog verhinderd. Spanje heeft tot voor kort Valencia gepromoot. De landen van de Europese Unie moe ten jaarlijks in unanimiteit beslis sen. Het voorste) was om voor het jaar 2001 de steden Rotterdam en Porto (havenstad in Portugal) sa men tot cultuurhoofdsteden van Eu ropa te benoemen. De ministers van cultuur hebben op 28 mei een laat ste kans om het eens te worden. Utrecht Actrice Katja Schuurman zal een van de hoofdrollen gaan spe len in een nieuwe film van regisseur Jos Stelling. De opnames beginnen deze zomer. Stellings film is losjes gebaseerd op Jean Paul Franssens boek 'Broederweelde', een deel uit diens autobiografische trilogie over zijn jeugd en zijn familie. Stelling verfilmde eerder de novelle 'De wis selwachter' van dezelfde schrijver. Rotterdam Louis Damen van mu seum Boijmans Van Beumngen gaat een programma voor restaura tie en conservering opstellen voor de collectie over de planologie en ar chitectuur van Sint Petersburg. De ze collectie bevindt zich in het Mu seum voor de Stedelijke Geschiede nis van Sint Petersburg. Damen is hoofd papierrestauratie in Boijmans en geldt internationaal als een groot expert. De J. Paul Getty Trust be taalt zijn missie naar Rusland. Delft De kaartverkoop voor het concert van Bob Dylan op 15 juni in Ahoy' is uitgesteld. Oorspronkelijk zou de voorverkoop beginnen op za terdag 11 april. Organisator Mojo zegt nu zo snel mogelijk een nieuwe datum bekend te zullen maken. De reden van het uitstel is niet bekend.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Nieuwsblad / Schiedamsche Courant / Rotterdams Dagblad / Waterweg / Algemeen Dagblad | 1998 | | pagina 6